16 UITLAATKLEP Het leven is vaak rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Net daarom staat Visie graag even stil en stellen we een Bekende of Boeiende Vlaming tien vragen om tot rust te komen.
Deze week actrice Ini Massez (44)
TEKS T SIMON BELLENS FOTO ID/LIEVEN VAN ASSCHE
Ini, 1
Waarvoor is er te weinig aandacht in de samenleving?
‘Ik ervaar dat de samenleving je waarde afmeet aan je werk. Als je het druk hebt, ben je goed bezig. Daar hang je jouw eigenwaarde dan aan op. Ik denk dat veel burn-outs daarom zo heftig zijn. Maar mijn werk is een deel van mij, het zou zo tof zijn als de samenleving je meer als mens ziet. Ik probeer zelf bewust momenten of periodes in te bouwen om even ‘niets’ te doen, zoals een goede wandeling maken, mediteren of op retraite gaan. Gewoon jezelf de kans geven om even bij te tanken, te herbronnen. Het is een misvatting dat niets doen betekent: lui in de zetel hangen.’
2
Welke mooie waarden dank je aan je ouders?
‘Mijn mama heeft me geleerd in alles en iedereen het goede te zien. Het nadeel daaraan is dat ik vaak denk dat iets mijn eigen schuld is. Over mijn papa moet ik eens denken (lacht)… eigenzinnigheid. Af en toe durven te zeggen: Nu is het aan mij, fuck al de rest.’
3
Wat zou je graag beter kunnen?
(beslist) ‘Organiseren. Administratie, boekhouden. Als zelfstandige is dat niet onbelangrijk. Ik stel dat altijd uit, dan wordt het een hele berg en geeft het mij tonnen onnodige stress.’
4
Waaraan besteed je te veel of net te weinig tijd?
‘Ik denk dat ik me soms te veel verlies in details, waardoor ik de tijd uit het oog verlies. In plaats van met beperkte tijd te focussen op de grote lijnen, ben ik zo perfectionistisch om alle kleine details in elkaar te passen.’
5
Welke film heeft laatst indruk op je gemaakt?
‘Ik heb een stemmetje ingesproken in Everest, de jonge yeti, een Pixar-film, en als je dat doet, zie je alleen de fragmenten waarin jouw personage opdaagt. Ik speelde de mama en omdat de dochter een heel avontuur beleeft om een gevonden yeti weer thuis te brengen, waarmee de mama niets te maken heeft, had ik alleen het begin en het einde gezien. Maar in de cinema heb ik zitten wenen omdat ik het zo’n wondermooie, magische film vond. De magie van alles is mogelijk. Dat vergeet je soms, maar dat is ook écht zo.’
6
Wat zou je uitvinden om van de wereld een betere plek te maken?
‘Er moet dringend iets met ons milieu gebeuren, dat grijpt me enorm aan. Ik zou een grote zuigmachine uitvinden waarmee je op tien dagen tijd de hele wereld kunt schoonmaken en die al het vuil verpulvert en verandert in gouden sparkles. Een soort globale stofzuiger.’
7
Waar op de wereld zou jij je nog thuis kunnen voelen?
(vrolijk) ‘Overal, denk ik. Misschien niet in een hele vieze donkere uithoek. Hoewel ik daar op reis toch vaak de schoonheid van inzie. Recent was ik in een prachtig betonnen ‘jaren 70’huis, bij ons in de buurt en ook al woon ik nu prachtig, in mijn fantasie zag ik me daar al wonen.’ (lacht)
8
Wat zou iedereen op school moeten leren?
‘Dat je eigen intuïtie op één hoort te staan. Je eigen innerlijke leiding volgen. Dat is niet altijd makkelijk, ook nog op mijn leeftijd. Ik zie bij mijn kinderen dat het in de klas nog te vaak een herder vooraan is en schapen die moeten volgen. Het vergt in deze samenleving veel durf om jezelf op één te zetten. Daarom hebben wij wel bewust gekozen voor een Freinetschool, zij vertrekken meer vanuit de eigenheid en creativiteit van de kinderen.’
9
Stel dat je eens zou kunnen afspreken met een bekend persoon, met wie zou je dan een terrasje willen doen en waarom? ‘Met Jezus! Ik was vroeger verliefd op Jezus, ik vond hem echt knap. (lacht) Mijn godsdienstschriften waren versierd met Jezus-tekeningen. Dat moet zo’n charismatische leider geweest zijn, een Obama. Wat is er echt gebeurd? Hoe zat dat nu met Maria Magdalena? Vooral voor de gossip eigenlijk.’ (lacht)
10
Welke beroep zou je uitoefenen, als je niet kon doen wat je nu doet?
‘Als ik jonger was, wilde ik GB-madame worden, lerares of omroepster. Maar ik denk dat ik een soort designontwerper of uitvinder zou willen zijn. Toen ik een jaar of zestien was, deed ik mee aan kunst-performancewedstrijden van het cultuurcentrum in Aalst. Daarvoor had ik een soort robot uitgevonden die de mensen ging kriebelen, omdat ik zelf graag gekriebeld word. Van zulke uitgevonden machines of surrealistische kunstinstallaties droom ik soms nog, misschien moet ik daar maar eens iets mee doen.’ Ini Massez is te zien in Zie mij graag, dit voorjaar elke dinsdag om 20u40 op Eén.