Graf 1: mannfjöldaþróun í nokkrum nágrannaborgum Þær borgir sem við horfum helst til og berum okkur saman við eiga sér langa sögu sem borgir eða stórir bæir. Um aldamótin 1900 bjuggu í Reykjavík rétt rúmlega 6.000 íbúar en 400.000 íbúar í Kaupmannahöfn. Reykjavík er því rétt að slíta barnsskónum í þeim samanburði.
Að byggja sér fortíð “Þetta er miðbærinn okkar. Svona hefði hann litið út hefðum við verið svolítið ríkari.” Sagan skiptir okkur öll máli. Fortíðin er okkur mikilvæg. Gamalt umhverfi veitir okkur yfirleitt vellíðan og öryggiskend. Gömul mannvirki gefa einnig umhverfinu dýpt. Hjálpa okkur jafnvel með skilning á hlutunum. Hvaðan komum við? Við þurfum því einhverja tengingu við fortíðina í kringum okkur. Hvernig var hér áður og hvernig lifðu forfeðurnir? Í gömlum hlutum eru einnig verðmæti sem oft sjást ekki fyrr en búið er að hreinsa, laga og jafnvel endurbyggja. En eitt er að skilja mikilvægi gamalla hluta og sögunnar og hitt er að gleyma sér í fortíðinni og hundsa samtímann. Afstaða til sögunnar er breytileg eftir tíma og aðstæðum. Þeir sem lenda í miklum raunum vilja helst gleyma því liðna og eyða öllu sem minnir á gamla tíma. Hjá þeim er vilji til að byrja upp á nýtt. Eftir heimstyrjaldirnar vildu margir eftirlifenda á stríðshrjáðum svæðum byrja frá grunni, byggja alveg nýjan heim með óbilandi trú á framtíðina. Gömlum rústum og borgarhlutum var eytt og byggð ný hverfi sem áttu ekkert skylt við það sem fyrir var. Þessar hugmyndir komu að einhverju leyti til BBB/Kanon/nov. 2013
17