ΤΟ ΝΕΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΑΥΤΟΥ. ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ͂ “Ἰερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς

ΖΩΟΔ. ΠΗΓΗΣ

Λογγοβάρδας ΠΑΡΟΥ͂

ΤῸ ΝΈΟΝ ΠΑΠΙΚῸΝ ἩΜΕΡΟΛΟΠῸΝ ΚΑΙ 0] ΚΑΡΙΟΙ ΑΥ̓ΤΟΥ͂ «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα». "

ΚΡ,

5

-

3

’

(Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος).

(ΘΚΑΟΟΙΟ:ΠΘΡΙΟΛΙΚὔΔΓΙΟΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ “Ἰερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς ΖΩΟΔ. Π ΗΓΗΣ “ογγοβάρδας ΠΑΡΟΥ

ΤῸ ΝΈΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ἩΜΕΡΟΛΟΓΟΝ ΚΑΙ 0! ΚΑΡΠΟΙ ΑΥ̓ΤΟΥ͂ «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγρα-

φον ἢ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα».

(2Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος).

) . Ο Ο Ι Ρ Δ Τ Κ Β Ν Ο Ι Γ Ἅ ῦ κ ι λ ο ι ρ θ Π : (ΘκλοοΙς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Παυσάτω

ἡ

καινοτομία, ὅτι μιαίνει τὴν ἀρχαιότητα.

"Α͂μωμος γὰρ ὃ Νυμφίος καὶ ἡ αὐτοῦ Νύμφη, ἡ ᾽Εκκλησία».

μρντ -»",|΄«-“--Σ

(Ἵ. Αὐγουστῖνος)

ΤΌ ΝΕΟΝ ΠΑΙΠΚΟΝ ἨἩΝΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙ ΟἹ ΚΑΡΠΟΙῚΑΥ̓ΤΟΥ͂

«Ὁ δὲ χαρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις,

πρᾳότης, ἐγχράτεια».

(Γαλ. Ἐ΄ 22)

Κατὰ τὸν Μάρτιον τοῦ ἔτους 1994 ὃ τότε Πατριάρχης Κων᾿ σταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάχης, ἀπρομελετήτως, ἀπερισκέπτῶς καὶ ἀντιχανονικῶς χατήργησε τὸ πάτριον παλαιὸν ἡμερολό-

γιον χαὶ εἰσήγαγε τὸ νέον παπικόν, παρὰ τὴν ἀντίθετον γνώμην τῶν

τριῶν Πατριαρχείων, “Ἱεροσολύμων, ᾿Αλεξανδρείας καὶ ᾽Αντιοχείας καὶ ἄνευ τῆς ὁμοφώνου συμφωνίας πασῶν τῶν ᾿Ορθοδόξων

καὶ ὁμοδόξων ᾿Εκχλησιῶν, μὲ 6 μόνον ᾿Αρχιερεῖς ὁμόφρονάς του, ἀντορθοδόξως φρονούντων, τῶν λοιπῶν 6 ᾿Αρχιερέων συνοδιχῶν ἀποχωρησάντων τῆς Συνόδου τῆς Ἐλχχλησίας Κωνσταντινουπόλξως ὡς μὴ συμφωνησάντων εἰς τὴν ἀπερίσχεπτον, ἀπρομελέτη-

τον, ἀντιχκανονικὴν καὶ παράνομον εἰσαγωγὴν τοῦ Παπικοῦ νέου

ἡμερολογίου εἰς τὴν ᾿ρθόδοξον Ἐϊκχλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. ᾿Αφοῦ εἰσήγαγε τοῦτο παρανόμως, ἔγραψεν ἐπιστολὴν εἰς

τὸν τότε Μητροπολίτην ᾿Αθηνῶν Χρυσόστομον προτρέπων αὐτὸν

νὰ τὸ εἰσαγάγῃ εἰς τὴν Ἐκχκχλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Χρυσόστο-

μος ὅστις πρὶν γίνῃ Μητροπολίτης ᾿Αθηνῶν εἶχε γράψει ἐναντίον τῆς χαινοτομίας τοῦ νέου ἥμερολογίου εἰς τὸ περιοδικὸν «Ἔκκλησιαστικὸς Κῆρυξ», φύλ. 142 καὶ εἰς τὸ σύγγραμμά του ἜἘκκλη-

σιαστικὴ Ἱστορία σελ. 482 καὶ προφορικῶς κατὰ τὸ ἔτος 1928

εἰς τὴν συσταθεῖσαν Ἐπιτροπὴν περὶ εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἧμε-

θολογίου εἰς τὴν Ορθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ὡς μέλος

4

τῆς ἐπιτροπῆς, ἐξέθεσε τὴν γνώμην του εἰπών, ὅτι κατ᾽ οὐδένα λόγον συμφέρει ἣ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν Ἐχχλησίαν τῆς Ἑλλάδος, διότι εἶναι ἑπόμενον νὰ κηρυχθῇ ὑπὸ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὡς σχισματικήῆ. Τὴν γνώμην του ταύτην, ἐδέχθη ἣ ἐπιτροπὴ ὡς σοφὴν καὶ ὠφέλιμον καὶ ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως καὶ ὁμογνωμώνως, ἣ μὲν Ἐκκλησία νὰ ἀκολουθῇ

διὰ τὰς ἑορτὰς τὸ παλαιόν, ἣ δὲ Πολιτεία διὰ τὰς μετὰ τῶν Ἐ-

θνῶν συναλλαγάς της ἀκολουθῇ τὸ νέον. “Ὅταν ἔλαθε τὴν ἐπιστολὴν ἀπὸ τὸν Πατριάρχην ἐλησμόνησε τί εἶχε γράψει καὶ τί εἶχεν εἴπει ἐναντίον τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ΠΠαπικοῦ ἡμερολογίου. Τὸ ἐδέχθη προθύμως καὶ τὸ εἰσήγαγεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς “ἙΔλάδος.

Κὶ αρποὶ τοῦ Παπικοῦ νέου ἡμερολογίου εἷς τὴν ᾽Επ-

κλησίαν καὶ τὸ "Εθνος.

Πληροφορηθείς, ὅτι πρόκειται νὰ εἰσαχθῇ τὸ νέον ἧ-

μερολόγιον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ προθλέπων τὰ κακὰ τὰ ὁποῖα ἔμελλον νὰ ἀκολουθήσωσιν, ἔγραψα ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Χρυσόστο-

μον καὶ παρεκάλουν νὰ προσέξῃ νὰ μὴ εἰσαγάγῃ τὸ νέον ΠΠαπικὸν ἡμερολόγιον. Πρόσεξε τῷ ἔγραψα, Μαχαριώτατε, μὴ διαιρέσετε

τὴν ᾿Εκχλησίαν. Ἐπὶ 1600 περίπου ἔτη ποὺ ἐκράτει, ἐν χρήσει,

τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον οὐδεμίαν δὀλάθην ὑπέστη. Δὲν ὑπάρχει κα-

μία ἀνάγχη νὰ διαιρέσετε τὴν ᾿κχλησίαν. ᾿Αφήσετέ την ἥσυχον χαὶ εἰρηνικήν. ᾿Ανάγχη ἀπόλυτος καὶ ἐπείγουσα εἶναι νὰ εἰρηνεύσετε τὸ Ἔθνος τὸ ὁποῖον εἶναι διῃρημένον εἰς δύο μερίδας Λαΐ-

χοὺς καὶ Βενιζελικούς, καὶ ἣ μία μερὶς ζητεῖ νὰ ἐξοντώσῃ τὴν ἄλλην διὰ νὰ ἐπικρατήσῃ. Φροντίσατε δι’ ἐγκυχλίων, διὰ κηρυγμά-

των, διδασχαλιῶν, νουθεσιῶν, ἐλέγχων, ἐπιτιμίων, νὰ παύσῃ ἣἧ

δυσσεδὴς ὀλαστημία, ἢ ἄσεμνος ἀμφίεσις τῶν γυναικῶν, αἱ ἀσέλγειαι, αἷ ἀκολασίαι, τὰ διαζύγια, Νὰ χαταργηθοῦν τὰ ἄσεμνα πορ-

Ὁ

νογραφικὰ περιοδικά, μὲ τὰς αἰσχρὰς φωτογραφίας, (αἱ αἰσχραὶ παραστάσεις τῶν θεάτρων καὶ κινηματογράφων καὶ τὰ λοιπὰ εἴδη τῆς καχίας, δι’ ἃ ἔρχεται ἣ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς τοιαῦτα πράσσοντας. Τὸ ΤΙάτριον ἸΠαλαιὸν ἡμερολόγιον δὲν ἐπροξένησεν, οὔτε προξενεῖ καμίαν ὀλάθην. Τόσοι “Αγιοι τῆς ᾿Ορθοδόξου ἡμῶν ᾿Ἐκχλησίας, Πατέρες Θεοφόροι, σημειοφόροι, θαυματουργοὶ δὲν

τὸ ἔθιξαν, δὲν τὸ ἐσάλευσαν, διὰ νὰ μὴ σαλεύσῃ ἡ ὁμόνοια καὶ ἣ εἰρήνη ἀπὸ τὴν Ἐχχλησίαν καὶ πῶς Ὑμεῖς τολμᾶτε καταφρονοῦντες τόσην πληθὺν ᾿Αγίων καὶ σὺν αὐτοῖς καταφρονεῖτε Αὐτὸν τὸν Θεάνθρωπον, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ᾿Αρχηγὸν τῆς εἰρήνης, ὅστις ἔφερε τὴν εἰρήνην εἰς τὸν κόσμον, εἰρήνευσε

τὸν Θεὸν μὲ τὸ ἀνθρώπινον γένος

καὶ ἀνερχόμενος εἰς Οὐρα-

νοὺς πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα, ἀφῆκεν εἰς τοὺς Μαθητὰς Αὐτοῦ, εἰς ἥμᾶς καὶ εἰς πάντας τοὺς χριστιανούς, πασῶν τῶν γενε-

ὧν τὴν εἰρήνην. «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὕμῖν». (ἼἸωάν. ΙΔ΄ 217). Πῶς ἀποτολμᾶτε τόσον ἐλα᾿ φρᾷ τῇ συνειδήσει, νὰ ἀπομαχρύνετε ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς τὴν εἰρήνην καὶ νὰ ἐμφυτεύητε τὴν διαίρεσιν, τὴν σύγχυσιν, τὸν φθόνον, τὴν ταραχήν; Τὴν ἐπιστολήν μου ταύτην ὃ Μητροπολίτης

᾿Αθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος τὴν ἔλαθε καὶ τὴν ἀνέ-

γνωσε, διότι τὴν ἔστειλα μὲ ἄνθρωπον ἔμπιστον συγγενῆ του, τὸν

ἀείμνηστον κ. Σπυρ. Καλόθετον, ἀλλ᾽ ὅμως δὲν ἔλαθεν ὑπ᾽ ὄψιν του, ὅσα τῷ ἔγραφον καὶ ἀπήντησεν (ὄχι ὃ ἴδιος, ἀλλὰ διὰ τοῦ ἀ-

νωτέρω συγγενοῦς του), ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐλέγχῳ τοὺς ἀνωτέθους μου, ἀλλὰ νὰ ὑπακχούῳ. Τῷ ἔστειλα καὶ δευτέραν ἐπιστολὴν εἰς τὴν ὁποίαν τῷ ἔγραφα μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: Μαχαριώτατε, σᾶς ἔγραψα εἰς τὴν προηγουμένην μου ἐπιστολὴν οὐχὶ διὰ νὰ λυπηθῆτε, ἀλλὰ διὰ νὰ χαρῆτε. Σᾶς ἔγραψα ὅσα εἶναι ἀληθῆ. Σᾶς ἔγραψα νὰ ἀκούσετε ὄχι ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον, ἀλλὰ νὰ ἀχούσετε τὸν ᾿Αρχηγὸν τῆς εἰρήνης, ὃ ὁποῖος μᾶς ἔφερε τὴν εἰ-

ρῆνην χαὶ μᾶς παρήγγειλε νὰ εἰρηνεύσωμεν τοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς χατὰ Θεὸν ἀγάπης χαὶ εἰρήνης καὶ ὄχι νὰ τοὺς διαιρῶμεν,

νὸ τοὺς ταράττωμεν καὶ συγχίζωμεν. Ἰὑπειδὴ δὲν ἐδέχθητε τὴν ἀλήθειαν σᾶς γράφω χαὶ δευτέραν οὐχὶ ἐξ ἑμαυτοῦ, ἀλλ᾽ ὅσα

γράφει ὃ τῆς Οἰχουμένης Διδάσκαλος Θεοχῆρυξ ᾿Απόστολος Παῦλος, τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὴν πρὸς Τ᾿αλάτας αὐτοῦ ἐπιστολὴν ἐλπίζων νὰ πεισθῆτε. «᾿Αδελφοί, λέγει, ὃ καρπὸς τοῦ

Πνεύματος ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία κἈ.

λιπ.». Ὃ καρπὸς τοῦ νέου παπιχοῦ ἡμερολογίου τὸ ὁποῖον ἀπε-

ρισχέπτως, ἀντιχανονιχῶς χαὶ παρανόμως εἰσηγάγετε, καταργήσαντες τὸ πάτριον, ἐφυγάδευσε τὴν ἀγάπην χαὶ ἔφερε τὸν φθό-

νον. Ἐφυγάδευσε τὴν χαράν, χαὶ ἔφερε τὴν λύπην. Ἐχφυγάδευσε τὴν εἰρήνην χαὶ ἔφερε τὴν διαίρεσιν, τὰς διαμάχας, τὰς φιλονι-

χείας χαὶ τοὺς πολέμους. Οἱ Χριστιανοί, Μακαριώτατε, ποὺ ἧσαν ἡνωμένον τοὺς διῃρέσατε. Τὴν ᾿Ορθόδοξον ᾿Πκχλησίαν, ἣ ὁποία ἐπὶ 20 αἰῶνας ἧτο μία, ὑμεῖς τὴν διῃρέσατε εἰς δύο, εἰς τὴν τῶν παλαιοημερολογιτῶν χαὶ εἰς τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν. Οἱ Χρι-

στιανοὶ ᾿Ορθόδοξοι ΠΙαλαιοημερολογῖται ἤρχισαν νὰ σᾶς καταρῶνται, νὰ σᾶς ἀναθεματίζουν, διὰ τὴν διαίρεσιν ποὺ τοὺς ἔπρο-

ξενήσατε καὶ τοὺς ἀφηρέσατε τὴν εἰρήνην, τὴν χαράν. Λοιπόν.

γνωρίσατε καλῶς, ὅτι οὗ διαστρέφω ἐγὼ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῖ, τὸν

νέον ᾿Ισραήλ, ἀλλὰ ὑμεῖς καὶ ὃ οἶχος τοῦ πάλαι μὲν μαθητοῦ σας νῦν δὲ διδασχάλου χαὶ πατρός, τοῦ μασσώνου ΤΠ ατριάρχου Αἴς, λετίου Μεταξάχη. Σπεύσατε νὰ διορθῴσητε τὸ λάθος σας καὶ ἱ

πειδὴ χαχῶς χαὶ παρανόμως τὸ παπικὸν ἡμερολόγιον εἰσηγάνειι εἷς τὴν Τυχχλησίαν, χαλῶς γαὶ ἐννόμως νὰ

τὴ ἐκβθόλειτε

μοὶ

νὰ

ἃ

παναφέρετε τὸ πάτριον. Ἐὰν ἀμελήσητε νὰ εἰρηνεύσπηνε, νὰ ἱ

νώσετε τὴν ᾿χχλησίαν, τὴν ὅποίαν ἐταράξατε ναὶ διῃρύσιννε, διὴ τ

ς

’,

᾿

5

’

νὰ ὑταγοῦσετε γα! ΕἸ ΟσΘΙσΤΉσΕΤΕ τα ςΞαχῆν,

7

ΕἾ

μάθετε, ΤΙ

Ο᾽

λα

τὴ

γαγὰ

}

"Ὡ

τῶν μασσίνον τὰ

-

ἥποῖη

Πὴ

!

ΗΠ ὐνριά ρ χῺν ᾿

τ

τι λ ΔΝ

ϊΜ

λΊ.. ΄-Ἐς

η)ς

ἀσχόπου, ἀπερισχέπτου, ἀντικανονι χῆς καὶ παρανόμου εἰσαγωγῆς τοῦ

νέου παπικοῦ ἡμερολογίου εἶσθε ὑπ εύθυνος χαὶ θὰ ἔλθῃ ὥρα χατὰ τὴν ὁποίαν θὰ μετανοήσετε χαὶ μόνος σας θὰ χτυπήσετε τὴν

χεφαλήν σας. ᾿Αλλὰ καὶ εἰς τὴν δευτέραν μου ἐπιστολήν, οὐδεμίαν προσοχὴν ἔδωχεν. Ἐχροθήθη μήπως δυσῃ ρέστει τὸν ΠΠατριάρχην καὶ

τὴν τότε ἐπαναστατιχὴν Κυθέρνησιν χα ὶ συνήντα ἐναντιότητας. ᾿Απὸ τότε ἤρχισαν οἱ χαρποὶ τοῦ νέου ἡμ ερολογίου, τοὺς ὁποίους

ἔδρειθαν πρῶτοι οἵ εἰσαγαγῶντες τὸ πα πιχὸν νέον ἡμερολόγιον

Πατριάρχης Νωνσταντινουπόλεως Μελέτι ος, χαὶ ᾿Αθηνῶν Χρυ-

σόστομος. Καὶ τὸν μὲν ΠΠατριάρχην Μελέ τιον εἰσελθόντες εἰς τὸν θάλαμόν τοῦ νύχτα τινά, μεριχοὶ Φαναρι ῶται φανατιχοί, ἔδειραν

αὐτὸν ἀνηλεῶς, εἶτα σύραντες ἐξέθαλον το ῦ Πατριαρχείου. Εἰδοποιηθεῖσα ἣ ᾿Ἄγγλο - Γαλλιχὴ ᾿Αστυνομία διέσωσεν αὐτὸν καὶ διώρησε φρουρὰν πέριξ τοῦ ΠΠατριαρχείου, ἵν α φυλάσσῃ αὐτόν,

ἀλλ᾽ οἱ ἀνωτέρω χαχοποιήσαντες αὐτὸν τῷ πα ρήγγειλαν νὰ μὴ

ἐλπίζῃ εἰς τὴν φρουράν, διότι αὐτοὶ θὰ ὑπάγου ν νύχτα, θὰ χαλά-

σουν τὴν στέγην χαὶ θὰ χατέλθουν νὰ τὸν θανατῴσο υν. Τῷ συνίστων, ἐὰν θέλῃ, νὰ σωθῇ, νὰ ἀπέλθῃ τοῦ ΠΠατριαρ χείου καὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. “ητήσας προστασίαν χαὶ ἀσφά λειαν παρὰ τῆς “Βλληνιχῆς Κυθερνήσεως ἔλαθεν ἀπάντησιν, ὅτι, ἐφ᾽ ὅσον δὲ ν τὸν δέχεται τὸ ποίμνιόν του, δέον νὰ ἀπέλθῃ τῆς ποίμνης του κα ὶ οὕτως ἀπελθὼν χατώχησεν εἰς Κηφισίαν χαὶ μετ᾽ οὐ πολὺ ν χαι᾿θὸν ἀνερριχήθη εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον ᾿Αλεξανδρε ίας. ἘΞ

᾿Αλεξανδρείας ἐπεθύμησε νὰ καταλάθῃ τὸν ΠΠατριαρχικὸν θρόνον “ἱἱἹεροσολύμων καὶ ἀποτυχῶν, ἐκ τῆς στενοχωρίας του, ἠσθέ-

νησε. Βασανιζόμενος δὲ ὑπὸ τῆς ἀσθενείας καὶ τυπτ όμενος ὑπὸ

τῆς συνειδήσεως, εἰς τὰς τελευταίας στιγμὰς τοῦ θανάτου του εἶς πεν: «Βασανίζομαι διότι ἔσχισα τὴν ᾿Εκκ λησίαν». Ὡς

πρῶτος οὖν τῆς παρανόμου εἰσαγωγῆς εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἕλ-

λαδικὴν Ἐκχλησίαν τοῦ παπικοῦ ἡμερολογίου ἐτρύγησε πρῶτος

τοὺς καρπούς του. Ὡς δεύτερος κατὰ σειρὰν ἔρχεται ὃ ᾿Αθηνῶν

Χρυσόστομος, ὅστις μεταθᾶς εἰς τὸν ἐν Πειραιεῖ ἱερὸν Ναὸν

τοῦ ᾽Δγ. Κωνσταντίνου τὴν 21ην Μαΐου, καθ᾽ ἥν ἑώρταζε μὲ τὸ νέον παπικὸν ἡμερολόγιον ὁ Ναὸς καὶ οἷ νεοημερολογῖται καὶ ἐνῷ ἴστατο εἰς τὸν ᾿Αρχιερατικὸν θρόνον, εἰσῆλθε κουρεύς τις τὸ ἐπάγγελμα, Καραγιαννίδης ὀνόματι, ἐπλησίασε καὶ προσεποιήθη ὅτι, θὰ ἀσπασθῇτὴν δεξιάν του. ᾿Αντ᾽ αὐτοῦ ὅμως, ἐξήγαγεν ψαλίδιον καὶ ὥρμησε νὰ τοῦ ἀποκόψῃ τὴν γενειάδα. Τότε ὃ Μητροπολίτης ἔθεσε τὴν χεῖρα διὰ νὰ φυλαχθῇ. Ἐϊκεῖνος ὅμως τῷ κατήνεγχε διὰ τῆς ψαλίδος ἀρκετὰ κτυπήματα εἷς τὸ πρόσωπον καὶ τὴν χεφαλὴν χαὶ τὸν κατετραυμάτισε., Τὸν μὲν Καραγιαννίδην, εἶδοποιηθεῖσα ἣ ᾿Αστυνομία, συνέλαθε καὶ ὡδήγησεν εἰς τὰς φυλακάς, τὸν δὲ Μητροπολίτην εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Μητροπόλεως, πρὸς

νοσηλείαν. Οὗτοι εἰσὶν οἵ καρποὶ τοῦ νέου παπικοῦ ἡἥμερολογίου τοὺς ὁποίους πρῶτοι ἐτρύγησαν οἷ φυτεύσαντες αὐτό.

ΚΑΡ ΠΟΙ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἷς τὴν ᾿Ορθόδοξον ᾿Ελλαδικὴν ᾿Εκκλησίαν. Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐχχλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἐπέφερε τὴν διαίρεσιν αὐτῆς καὶ μίαν οὖσαν ἐξ

ἀρχῆς τῆς ἱδρύσεως αὑτῆς τὴν διήρεσεν εἰς δύο Ἐκχλησίας, τὴν τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν. Ἢ διαίρεσις ἐφυγάδευσε τὴν ἀγάπην τῶν πολλῶν χαὶ ἐκ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν.

Οἱ πλεῖστοι τῶν φανατικχῶν νεοημερολογιτῶν, φρονοῦντες ὅτι εἰς

τὸ νέον ἡμερολόγιον εἶδον τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, εὗρον τὴν πίστιν τὴν ἀληθῆ, ὕθριζον τοὺς παλαιοημερολογίτας ὡς ἀμαθεῖς, ἀγροί-

χους, φανατικούς, καθυστερημένους, σχισματιχούς, ἀκεφάλους. ᾽Αλ-

λὰ καὶ πολλοὶ τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἀνταπέδιδον εἰς τοὺς νεο- ἰ

ἡμερολογίτας τὰς ἰδίας καὶ περισσοτέρας ὕδρεις. ᾿Απεκάλουν τοὺς .

9

νεοημερολογίτας, ἀσεθεῖς, ἀπίστους, ἀθέους, μασσών ους, κατηραμένους, φράγκους, ἀφορισμένους, ἀναθεματισμένου ς ἀπὸ ὅλους τοὺς ᾿Αγίους, ἀπὸ ὅλας τὰς ᾿Αγίας καὶ Οἰκουμενικὰς Συνόδους,

χαί τινες ἐξ αὐτῶν δὲν ἔπαυον, συνεχῶς, νὰ ἀναθεματί ζουν τοὺς

νεοημερολογίτας. Οἱ νεοημερολογῖται ἔχοντες συμθοηθοὺς τὴν ἐξουσίαν τῆς Πολιτείας, χατεδίωχον τοὺς παλαιοημερολ ογίτας, ἐ-

ξώριζον, ἐξύθριζον, ἐθασάνιζον, ἐφυλάκιζον καὶ τοὺς ἐξη νάγχα-

ἴον, διὰ τῆς θίας, τῶν ἀπειλῶν χαὶ τῶν διωγμῶν νὰ ἀσπασθοῦν

τὸ νέον ἥμερολόγιον. ᾿Αλλ᾽ οὐδὲν κατώρθωσαν. Διατί; Διότι δὲν

ἐσκέφθησαν φρονίμως, συνετῶς, δικαίως, ὅτι, οἵ παλαιο ημερολο-

γῖται τὴν παράνομον καὶ ἀντικανονικὴν εἰσαγωγὴν τοῦ νέου παπιχοῦ ἡμερολογίου καλῶς ἐποίησαν ποὺ δὲν τὴν ἐδέχθησαν. Ἐπε ιδὴ οἵ “Αγιοι Θεοφόροι Πατέρες ἐθέσπισαν ΠΙΠασχάλιον καὶ ἕορ τολόγιον νὰ μένουν ἀσάλευτα εἰς τὸν αἰῶνα. ᾿Ἑποομένως οἱ παλαιο ἡμερολογῖται ἐφύλαξαν μίαν παράδοσιν ΤΠατρικήν, τὴν ὁποίαν ἐ-

θέσπισαν οἷ 818 Θεοφόροι Πατέρες χαὶ ἐκύρωσαν αἱ ἕξ (6) Οἷ-

χουμενικαὶ Σύνοδοι καὶ ἐφύλαξαν ἀσάλευτον, ἐπὶ 1.600 περίπο υ

ἔτη, μυριάδες “Αγίων. Ἐὰν δὲ ἔνιοι τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἐκ

φανατισμοῦ, ἀδιαχρίτου ζήλου καὶ ἀγνοίας ἐξετράπησαν εἰς ἀχρότητας, ἀτασθαλίας, ἀκόμη καὶ εἰς πλάνας, ἣ αἰτία εἶναι ἣ παράνομὸς καὶ ἀντικανονικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου παπιχοῦ ἑορτολογίου

καὶ ἥ ἀποθολὴ τοῦ πατρίου ἑορτολογίου. ᾿Ακούσατε μερικὰ χαρα-

χτηριστικὰ παραδείγματα:

10ν

Μητροπολίτης τις πληροφορηθεὶς ὅτι εἴς τινα πολίχνην τῆς ἐπαρχίας του, ᾿ἹἹερομόναχός τις παλαιοημερολογίτης, λειτουργεῖ χρυφίως, ἄνευ ἀδείας του, εἰς οἶκον ὅν εἶχε μετατρέψει εἰς Θυσιαστήριον, εἰδοποιηθεὶς ὅτι λειτουργεῖ, ἔλαθε μεθ’ ἑαυτοῦ στρατιῶτας καὶ κληρικοὺς καὶ ἔδραμεν οὐχὶ ὡς ἐπίσκοπος πρᾶος, ἀλλ᾽

10

ὡς θηρίον ἀνήμερον καὶ εἰσελθὼν ἥρπασε τὸ ἽΔγιον Ποτήριον τὸ ἔχυσε, κατεπάτησε τὴν ᾿Αγίαν Κοινωνίαν, κατεξέσχισε τὰ ἐν-

δύματα τοῦ ᾿Ἱερέως, τὸν ἐράπισε, τὸν ἐλάκτισε καὶ ἐχδιώξας τοὺς

παλαιοημερολογίτας ἐσφράγισε τὸν οἶκον ! ρν

ΓἼΑλλος τις ᾿Αρχιερεύς, διακόνους καὶ ἱερεῖς ἀσπασθέντας

τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ πάλιν ἐπαναστραφέντας εἰς τὸ νέον, τοὺς ἀνεχειροτόνησεν. ὅον

ἽἝχτερος ᾿Αρχιερεὺς διὰ νὰ δείξῃ τὸν πρὸς τὸ παπικὸν νέν ἥμερολόγιον ζῆλον του χαὶ τὴν πρὸς τὸ παλαιὸν ἀποστροφήν του, ἐδημοσίευσεν ἄρθρον εἰς ᾿κχλησιαστικὸν περιοδικὸν ὀνομά-

Ὧων τὸ παλαιὸν ᾿Ορθόδοξον ἡἥμερολόγιον σάπιο φροῦτο, τὸ δὲ νέον

παπιχὸν φρέσχο φροῦτο. Κατὰ τὸ φρόνημά του ἐπὶ 1600ἔτη ὅλοι οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εἰς πολλὰ δυσεχατομμύρια συμποσούμενου ἔτρωγον τὸ σάπιο φροῦτο. Ὁμοίως καὶ αὐτός, ὡς λαϊχὸς καὶ

ὡς χληριχκὸς ἐπὶ 45 ἔτη ἔτρωγε τὸ σάπιο φροῦτο, πῶς δὲν ἀπέθα-

νεν, ὃ δυστυχής, ἀπὸ δηλητηρίασιν; Ἕχεροι θεολόγοι, χληρικοὶ

καὶ λαϊκοί, ἐδέχθησαν τὸ παπικὸν ἡμερολόγιον ὡς σύμθολον τῆς

πίστεως δι᾽ ὅ καὶ ὠνείδιζον τοὺς ἐμμένοντας εἰς τὸ παλαιὸν ἥμε-

θολόγιον κληρικοὺς χαὶ λαϊκοὺς ὅτι ὡς ὃ Άρειος ἔσχισαν τὸν ἄνωθεν ὑφαντὸν τοῦ Σωτῆρος Χιτῶνα! Ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ εἴ. ναι οἱ χαρποὶ τοῦ νέου ἡμερολογίου καὶ ἣ ψυχικὴ θλάθη καὶ ἕηΐ μία, ἥν ἐπροξένησεν ἶ φανατιχοὺς ἀνήκοντας εἰς τὴν Ἔχεἴς τινας χλησίαν τῶν νεοημερολογιτῶν καὶ εἰς τοὺς ἄγαν φανατιχούς, ζη-

λωτὰς καὶ ὑπερζηλωτὰς τῶν παλαιοημερολογιτῶν, οἵ ὁποῖοι ἀπὸ ᾿

Ἁ

ε

Ἁ

΄-

-“Ψ

Ὁ

"-

"

Ν

τὰς ἀρχὰς ποὺ εἰσήχθη τὸ νέον ἥμερολόγιον, ἤρχισαν νὰ διαμαρτύρωνται, νὰ χηρύττουν ὅτι ἤλαξεν ἣ πίστις ὡς νὰ ἦτο αὐτὸ καθ᾽ χ

5

Ἁ

Α

5

ἤ

Ἁ

ς

“

ὌἜ

ἑαυτὸ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον ἡ ἀληθὴς καὶ ᾿Ορθόδοξ. πίονι,

τὸ Σύμθολον τῆς Πίστεως καὶ ὅτι χωρὶς τὸ παλαιὸν ἡμερομώνγιοι ὅλα τὰ ἄλλα δὲν ὠφελοῦν. Αὐτὰ τὰ Μυστήρια εἶνα ι ὄκυρμα. χων " ’

ῇ

Ἁ

«

’

57

5

“

᾿

Ἃ

Ὶ

2

ἕ

Ξ

!

“7

Ψ,

τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον οὐκ ἔστι σωτηρία. Δὲν ἐπρόσε ξον, δὲν ὦ

νεγνῶσαν προσεχτιχῶς τὰς “Αγίας ἸΠραφάς, αὐτὸ τὸ “Ἱερὸν Εν γέλιον. Δὲν ἤκουσαν αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστόν, ὅστις εἰς ζ:.. τὴν ἕν Εὐαγγελίῳ ἀναφεθοόμένην διδασκαλίαν τοῦ οὐδαμοῦ ὅν. ’

Ὰ

Ἁ

5

5

5

5

ἤ

5’ ς-

5

Ἁ

,

Ι

Ἷ

[τ

᾿

-

.

ς;"

΄-Ἁ

:

φέρει, ὅτι διὰ νὰ σωθῆτε πρέπει νὰ ἀχολουθῆτε τὸ παλοιὸν ἥμερο’

Χ

"“

’

5

-“

κ

.

ἃ

ξ

λόγιον. Εἰς δὲ τοὺς ᾿Αποστόλους του ἔδωχε τὴν ἑξῆ ς ἐντολὴν χαὶ ’

Ὰ

“

5ἧς.

Χ

ς

ον

5

,

παραγγελίαν: «Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (Μίατθ, χη΄ 1}, ἘΠ. πε νὰ χηρύξετε τὸ Εὐαγγέλιον᾽ δὲν εἶπε νὰ χηρύξετε τὸ παα ιὸν

ἡμερολόγιον.

«Ὁ πιστεύσας καὶ ῥαπιισθεὶς

σωθήσεται»

(Μάρκ. ΙΣΤ΄ 16). Ὁ πιστεύσας εἶπε εἷς τὸ Εὐαγγέ λιον, εἰς ἐ-

μὲ τὸν ἀληθῆ χαὶ τέλειον Θεὸν χαὶ τέλειον ἄνθρωπον, δὲν εἶπε ἑὁ Ἁ

Ἁ

“3

α«ὖς

Ἁ

’

ἃ

Ἁ

Ι

9᾽

᾿

ἂν

ἐ

πιστεύσας εἰς τὸ ἄψυχον παλαιὸν ἡμερολόγιον ; ὋὍ βαπτισθεὶ ς εἰς ν᾿ 9) -» ι ν

νν κ τὸ ὄνομα τοῦ ΠΙατρὸς χαὶ τοῦ- Υἱο ῦ χαὶ τοῦ“6 ᾿Αγίἢ ου Πνεύποτο: σωθήσεται, δὲν εἶπε ὃ βαπτισθεὶς εἰς τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον᾽ ’

Ν

Ξ

ε

Ἁ

5

Ἁ

Ἁ

εξ

Ἂἤ;

΄

ἹἈπομένως εἶναι οἰκτροτάτη πλάνη τῶν φανατικῶν ἐκείνων πα-

λαιοημερολογιτῶν, τῶν φρονούντων, ὅτι ἐν οὐδενὶ ἄλλῳ ὑπάρτε ι σωτηρία, εἰ μὴ ἐν τῷ παλαιῷ ἡμερολογίῳ! γ᾽

4ον

Εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου, δὼ

μοναχοὶ ᾿Αγιορεῖται σκητιῶται μεταθαίνοντες ἥπέραν τἰὐνὸ τς πνευματιχόν, ἀσχητεύοντα μετὰ δύο ὑποτακχτικῶν τοῦ εἰ. τι κοῦ σμα ἔξῳ τῆς Σ) χήτης, ΙΝ ὁδὸν ἤρχισαν συΐϊτ ησιν Λ

’

ρολογιουν,

4.

΄

() εις

Ἁ

(ανατιχκος

“"

ον,

5)

ἔλεγεν

Ἁ

πρὸς

Ἁ

τὸν

Ὁ

ἼΡΟῚ

τὐὰερον

τοῦ δᾺ] Ἃ

αν λ ον

συνοδοιπόρον του. Τοὺς νεοημερολογίτας. ἥταν τοὺς σννλν νι κὸν νείς, πρέπει νὰ ἔχῃ μόχαιοσν νὰ τοὺς σιράϊΐ. διότε Ὰ πῶς ἀν τα

12

σουν τὴν θρησχείαν. Ὃ ἕτερος φρονίμως ἔλεγε: Ὃ Χριστὸς εἰς

τοὺςΑγ. Μαθητάς Του, ὅταν τοὺς ἔστειλε εἰς τὸν κόσμον νὰ δι-

δάξουν τούς, ἐν τῷ σκότει τῆς πλάνης, τῆς ἀσεθείας εὑρισκομέ-

νους, δὲν τοὺς εἶπεν, ὅσοι δὲν πιστεύουν ἢ δὲν σᾶς ἀχούουν νὰ τοὺς

σφάζετε. Τοὺς εἶπε νὰ τοὺς ἀγαποῦν καὶ διὰ τῆς ἀγάπης, τῆς προσευχῆς, τῆς ὑπομονῆς, νὰ τοὺς ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Θείαν ἐπίγνωσιν. Ὁ φανατιχὸς ἐπέμενε καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐσυμφώνουν, συνεφώνη-

σαν νὰ τοὺς λύσῃ τὴν διαφορὰν ὃ πνευματικός. Ὁ πνευματικός, στερούμενος τοῦ χαρίσματος τῆς διαχρίσεως, τῆς φρονήσεως, καὶ

συνέσεως, τὸν μὲν φανατικὸν ἐπήνεσεν ὡς ζηλωτήν, τὸν δὲ ἄλλον,

τὸν συντηρητικὸν κατηγόρησεν ὡς δειλό. Ἐξξερχόμενοι τοῦ κελλίου τοῦ πνευματικοῦ ἤρχισεν ὃ φανατικὸς νὰ λέγῃ εἰς τὸν συνάδελφόν του. Ἴδες; δες; ὃ πνευματικὸς μὲ ἐδικαίωσεν, ἐσένα ἐκατηγόρη-

σε. Ἐχειδὴ ὁ ἄλλος τῷ εἶπε καὶ ἂν ὃ πνευματικὸς σὲ ἐδικαίωσεν, ἀλλ᾽ ὃ Χριστὸς δὲν σὲ ἰδικαίωσε. Τότε ἰδὼν ὃ φανατικὸς εἴς τινα φράχτην πέλεχυν, τὸν ἥρπασε καὶ ἐφόνευσε ὡς ἄλλος Κάϊν τὸν ἀδελφόν του. ' β

Ἕπερός τις ἹἹερομόναχος ἐκ Πατρῶν, ὅστις ὡς ἐξόριστος παρέμενεν εἰς τὴν ἡμετέραν Μονὴν τῆς Ζωοδ. ΠΤ ηγῆς Λογγοθάρδας, μετὰ τὸ πέρας τῆς ποινῆς του μετέθη εἰς “Αγ. "Ὅρος καὶ ἐγ-

χατεστάθη εἰς σκήτην τινά, ἐκ τῆς ὁποίας μᾶς ἔγραψε (εἷς τὰς ἀρχὰς τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἡἥμερολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος), ἐπιστολὴν εἰς τὴν ὁποίαν μᾶς ἐσυμθούλευσε νὰ μὴ χαιρετῶμεν τοὺς νεοημερολογίτας, νὰ ἀγοράσωμεν δὲ μαχαίρας χαὶ ὅπλα νὰ τοὺς φονεύσωμεν! Βραδύτερον ἐπληροφορήθην, ὅτι “ἱερεύς τις τῆς Σκήτης εἶχε λειτουργήσει εἰς τὸ παρεκκλήσιον σῆς συνοδείας τοῦ ἀνωτέρω “ἱερομονάχου, διατελοῦντος τούτου ἐν ἀργείᾳ, καὶ ἀφοῦ ἐλειτούργησε ἀφῆκε εἰς τὴν

13

Ἐχχλησίαν εἰς τὸ “Αγιον ᾿Αρτοφόριον τινὰς Μαργαρίτας διὰ νὰ

μεταλαμθάνουν γέροντα τινὰ ἀσθενῆ. Ἐπειδὴ ὁ Ἱερεὺς εἰς τὴν

Λειτουργίαν ἐμνημόνευσε τὸν τότε Τατριάρχην, ὃ ἀνωτέρω Ἵε-

θομόναχος ἐπῆγε λάθρα ἐπῆρε τοὺς ἁγίους μαργαρίτας καὶ τοὺς κατεπάτησε | (᾽). θον

Δύο “Ἱερομόναχοι πνευματικοὶ παλαιοημερολογῖται, ἐν

Σύ-

θρῷ, εἶχαν ἀναμεταξύ των ἔχθραν. Ὁ εἷς ἐξ αὐτῶν ὁσάκις ἐπῆγαι-

ναν ἄνθρωποι πρὸς αὐτὸν νὰ ἐξομολογηθοῦν ἄνδρες, γυναῖκες, δὲν τοὺς ἠρώτα νὰ εἴπουν τὰς ἁμαρτίας των, ἀλλὰ τοὺς ἠρώτα πρῶτον μὲ ποῖον ἡμερολόγιον πηγαίνουν καὶ ὅταν ἐξομολογούμενοι τῷ ἔλεγον κατ᾽ ἀνάγχην πηγαίνωμεν μὲ τὸ νέον, τότε δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ ἐξομολογηθοῦν. Τοὺς ὕῤριζε καὶ τοὺς ἐδίωχε. Φύγετε, τοὺς ἔλεγε, ἀφορισμένοι, κατηραμένοι καὶ ἀναθεματισμένοι. “Ὅταν τῷ ἔλεγον τί νὰ κάμωμεν, νὰ μὴν πηγαίνωμεν διόλου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν! Νὰ μὴ ὀαπτίζωμε τὰ παιδιά μας, νὰ μὴ χοινωνῶμεν τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων! "Ὄχι τοὺς ἔλεγε, νὰ μὴ πηγαίνετε, διότι αἱ ᾿Εχκχλησίαι ἐφράγκεψαν, οἱ Ἱερεῖς καὶ ᾿Αρχιερεῖς ὅλοι ἔγιναν

φράγχοι. Διὰ τὸ θάπτισμα τῶν παιδιῶν σας νὰ προτιμᾶτε νὰ θάζετε εἰς μίαν σχάφην νερὸ καὶ νὰ τὰ πλένετε, ἢ νὰ τὰ πηγαίνετε εἰς τὴν θάλασσαν νὰ τοὺς κάνετε ἕνα λουτρόν. Καὶ διὰ τὴν θείαν

Κοινωνίαν τοὺς ἐσυμθούλευε νὰ προτιμοῦν νὰ γεμίζουν ἕνα ποτήρι

οἶνον καὶ νὰ ὀρέχουν μέσα μία φέτα ψωμὶ νὰ τρώγουν. Τοιαύτας

συμθουλὰς ἔδιδον καὶ ἄλλοι τινὲς ζηλωταὶ ᾿Αρχιερεῖς, Ἱερε ῖς καὶ

μοναχοὶ παλαιοημερολογῖται. Προσέθετε δὲ ὃ ἀνωτέρω Ἱερο μό1) Τὰς πληροφορίας ταύτας ἔλαθον ἀπὸ τὸν φιλαληθέ στατον ἀείμνη.στον Μοναχὸν Γέροντα ’᾽Αθιμέλεχ Μπονάκην, ἕνα τῶν ὀλίγων καὶ ἐχλεκτῶν μοναστῶν, ἀσκήσαντος εἰς Μικρὰν ᾿Αγίαν Ανναν - Αγ. θρους.

14

ναχος χαὶ μίαν αἰσχροτάτην φράσιν, μὲ ἔπαρσιν καὶ ἀλαζονείαν, μᾶλλον ἀσυνειδησίαν καὶ ἀναισθησίαν. Ἐγὼ τὴν Κοινωνίαν τῶν νεοημερολογιτῶν τὴν θάζω κάτω καὶ τὴν πατῶ καὶ ἄλλας ὕόδρεις, αἱ ὁποῖαι οὔτε νὰ λέγωνται, οὔτε νὰ γὙράφωνται πρέπει. Οὗτος ὗπερέθη εἰς τὴν ἀσέθειαν καὶ τὸν προαναφερθέντα ἹἹερομόναχον. Οὗτος ἸΠαλαιοημερολογίτης ὥν καὶ πνευματικὸς μὲ ἕτερον παλαιοημερολογίτην πνευματικὸν εἶχεν μῖσος ὃ εἷς πρὸς τὸν ἄλλον ἄ-

σπονδον. Μεταθὰς καιρόν τινα εἰς Σῦρον πρὸς ἐξομολόγησιν τῶν

πνευματικῶν μοι τέχνων καὶ ἄλλων πιστῶν χριστιανῶν μὲ παρε-

χάλεσάν τινες φιλόχριστοι νὰ φροντίσω νὰ τοὺς εἰρηνεύσω καὶ

παύσουν τὸ μῖσος, διότι σκανδαλίζουν ὄχι ἕνα τῶν μικρῶν ἐλαχί-

στῶν, ἀλλὰ πολλὰς ἑκατοντάδας. Τοῦτο σφόδρα μὲ ἔθλιψε καὶ συν-

αἰσθανόμενος τὸ καθῆχον μου, ἔσπευσα τάχιστα νὰ τοὺς συμφιλι-

ὥὦσω καὶ εἰρηνεύσω. Μεταθὰς πρῶτον εἰς τὸν ἕνα, ὃ ὁποῖος ὕθρι-

Ὧε τοὺς Χριστιανοὺς νεοημερολογίτας καὶ τὰ “Αγια Μυστύήρια,

τὸν ἠρώτησα μήπως ἔχει τινὰ δυσαρέσχειαν μὲ τὸν ἀδελφόν. Ὃ-

χι μοῦ λέγει κατ᾽ ἀρχάς. Τῷ λέγῳ, τὸν χαιρετᾶς ὅταν τὸν συναντήσης; Ὄχι. Διατί; Διότι εἶναι ἁμαρτωλός, μοὶ ἀπαντᾶ. Τῷ λέγῷ, ὃ Χριστὸς κατέθη ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς διὰ νὰ σώσῃ τοὺς ἅμαρ-

τωλοὺς καὶ ὄχι διὰ τοὺς δικαίους. ἙἙπομένως ὀφείλεις νὰ μιμηθῇς

τὸν Χριστὸν καὶ νὰ συγχωρήσῃς τὸν ἀδελφόν σου. Τότε, μοὶ λέγει, θὰ τὸν συγχωρήσῳ, ἐὰν παύσῃ νὰ ἱερουργῇ καὶ νὰ μετανο-

ἤσῃ. Ἔφ᾽ ὅσον τῷ λέγῳ, δὲν θέλεις νὰ τὸν συγχωρήσῃς, νὰ παύσῃς τοῦ λοιποῦ νὰ λέγῃς τὸ «εἰρήνη πᾶσι». Νὰ παύσῃς νὰ λέγῃς «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἵνα ἕν ὅμονοίᾳ ὅμολογήσωμεν». ᾿Ιδὼν ὅτι ἐπέμενε μετέθην εἰς τὸν δεύτερον τὸν ὁποῖον ὡσαύτως παρεχάλουν νὰ συνδιαλλαγῇ τῷ ἀδελφῷ του, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος τὰς ἰδίας προφάσεις μοὶ προέθαλε. Ὃπότε τῷ εἶπον. Σ᾽ τοχάσου, ἀδελφέ, πόσα κακὰ ἔχαμαν οἱ Ἑθραῖοι εἰς τὸν γλυχύτατόν μας Κύριον

15

Ἰησοῦν Χριστόν. Τὸν ὕθρισαν, τὸν συχκοφάντησαν, τὸν ἔπτυσαν, τὸν ράπισαν, τὸν κατεδίκασαν εἰς τὸν ἐπωνείδιστον σταυρικὸν θά-

νατον, καὶ εἰς τὸν Σταυρὸν ἥπλωμένος, καρφωμένος χεῖρας καὶ

πόδας, ηὔχετο ὑπὲρ τῶν σταυρωτῶν Του, λέγων: «Πάτερ, ἄφες

αὑτοῖς: οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. ΚΙΓ΄ 34). Στοχάσον ὅτι ὃ θάνατος εἶναι ἄδηλος. ἜΔν ἀποθάνῃς σήμερον καὶ δὲν συνδιαλλαγῇς μὲ τὸν ἀδελφόν σου, ποῦ θὰ ὑπάγῃ ἣ ψυχή σου; «Εὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὖτῶν, ἀφήσει καὶ ὃ Πατὴρ ἡμῶν ὃ Οὐράνιος. ᾽Εὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὃ Πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. ΣΤ.

14,186). ΤΙρόσεξε διότι ἐν τῷ Αδῃ καὶ μετὰ θάνατον οὐκ ἔστι μετάνοια. Ταῦτα ἀχούσας συνῆλθε καὶ μοί εἶπε. Δέχομαι τὴν συμβουλήν σας" εἰπὲ εἰς τὸν ἀδελφόν, ὅτι δέχομαι νὰ συνδιαλλαγῶμεν ἔμπροσθέν σας, νὰ θάλωμεν μετάνοιαν ὃ εἷς εἷς τὸν ἕτερον, νὰ ζητήσωμεν συγχώρησιν ἀλλήλοις καὶ νὰ μᾶς ἀναγνώσῃς καὶ τῶν δύο τὴν συγχωρητικὴν εὐχήν. Ταῦτα ἀκούσας καὶ περιχαρὴς γενόμενος ἐπέστρεψα εἷς τὸν πρῶτον καὶ νομίζων ὅτι θὰ ἐσυστέλλετο, θὰ ἐπείθετο καὶ θὰ ἔστεργεν τὴν συνδιαλλαγὴν τῷ εἶπον: Ὃ ἀδελφὸς μὲ τὸν ὁποῖον ἔχετε ἔχθραν ἐπιθυμεῖ σφόδρα νὰ συνδιαλλαγῆτε, διότι ἣ ὥρα καὶ ἣ στιγμὴ τοῦ θανάτουεἶναι ἄδηλος. Οχι μὲ ἀπήντησε μὲ ἀπότομον τρόπον. Διὰ νὰ τὸν συγχωρήσω πρέπει νὰ παύσῃ τῆς ἹἹερωσύνης. Ἐφ᾽ ὅσον δὲν θέλεις νὰ συγχωρήσῃς τὸν ἀδελφόν σου, τῷ εἶπον, δὲν ἐπιτρέπετε νὰ λειτουργήσῃς εἷς τὸ ἕ-

ξής. Ὃ Κύριος παραγγέλλει: «᾽Εὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶθον σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῆς, ὅτι ὃ ἀδελ-

φός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἔκεῖ τὸ δῶρον σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι

τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρον σου» (Ματθ. 15΄ 23,24), Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος λέγει: «Πρὸ τοῦ μετα-

16

σχεῖν τῆς φρικώδους θυσίας, τοῦ ζωοποιοῦ Σώματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, πρῶτον χαταλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, ἔπειτα θαρρῶν μυστικὴν ὁρῶσιν φάγε» (Εὐχὴ μεγάλη Μεταλήψεως). Ἐὰν δὲν συγχωρήσῃς τὸν ἀδελφόν σου, δὲν ἐπιτρέπετε νὰ λέγῃς τὴν Κυ-

θιακὴν προσευχήν. Διότι πῶς θὰ τολμήσῃς νὰ εἴπῃς τὸ «ἄφες

ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὧς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὃ.φειλέταις ἡμῶν», ἐνῷ δὲν ἀφήνεις τῷ ἀδελφῷ σου; Πρόσεχε, ἀγαπητέ, ὅτι Θεὸς οὐ μυχτυρίζεται καὶ φοθερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ Ζῶντος. Ἐγώ, μοί λέγει περιφρονητικῶς, θὰ λει-

τουργήσῳ. Σὺ λέγεις ὅτι θὰ λειτουργήσῃς, ἀλλὰ τάδε λέγει Κύ-

ριος. Ἐδλν μὴ συνδιαλλαγῇς, τῷ ἀδελφῷ σου δὲν θὰ λειτουργή-

σῃς. Μετ᾽ ὀλίγας ἡμέρας ἀπώλεσε χρήματα καὶ ὑποπτευθείς, ὅτι τοῦ τὰ ἐπῆρε ὃ ἀνεψιός του, (ἐργοστασιάρχης ἐν Σύρῳ, ἀνὴρ τίμιος, ἐκλεχτὸς οἰχκογενειάρχης, ἐνάρετος, ἐλεήμων, αὐτὸς καὶ ἣ σύζυγός του καὶ οἵ ὁποῖοι εἰς πολλὰς θυσίας ὑπούληθέντες δι᾽

αὑτόν), εἷς ἀνταμοιθὴν ὕθρισε τὸν ἀνεψιόν του, ἀπεκάλεσε κλέ-

πτην, ἀπαταιῶνα κ.λιπ. Τὸν ἠπείλησε ὅτι, ἐὰν δὲν τοῦ δώσῃ τὰ χρήματα θὰ τὸν κακοποιήσῃ. Διαμαρτυρηθεὶς ὃ ἀνεψιός του εἷς

τὴν ἀστυνομίαν, ὁ διοικητὴς τῆς ἀστυνομίας τῷ ἔχαμε δριμυτάτας παρατηρήσεις καὶ νὰ παύσῃ νὰ ἐνοχλῇ τὸν ἀνεψιόν του, διότι ἐὰν τὸν ἐνοχλήσῃ θὰ ἀναγκασθῇ νὰ τὸν τιμωρήσῃ. Ταῦτα ἀκού-

σας ἀντὶ νὰ συνετισθῇ ἔσπευσε ὡς ὃ ᾿Ιούδας καὶ λαθὼν σχοινίον

ἐπέρασε εἰς τὸν λαιμόν του καὶ ἥτοιμάσθη νὰ ἀπηγχονισθῇ εἰς τὸν πρόναον τοῦ ἰδιοκτήτου Ναοῦ του. Κατ᾽ οἰκονομίαν Θεοῦ, τοῦ μὴ θέλοντος τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ τὴν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφήν, μετέθη γυνή τις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἰδοῦσα αὖτὸν κρεμάμενον ἐκάλεσε μὲ κραυγὰς δυνατὰς τοὺς γείτονας νὰ

τρέξουν εἰς δοήθειαν. Αὐτὴ δὲ σπεύσασα τοῦ ἔχράτησε τὰς χεῖρας καὶ φθάσαντες οἷ γείτονες ἀπέκοψαν τὸ σχοινίον καὶ ἠἦλευ-

θέρωσαν αὐτὸν τῆς αὐτοχτονίας. Ἵνεκα τῆς ἐπαράτου φιλαρ-

17

γυρίας χαὶ μνησιχαχίας (), ἐγκατελείφθη ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, παρεφρόνησε τελείως καὶ ἐνεχλείσθη εἰς τὸ ἐν Σύρῳ ἄσυλον τῶν ἀνιάτων. Ἐΐς δὲ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ὅτε ἐπλησίαζε

εἰς τὸν θάνατον ἐζήτησαν ἹἹΙερομόναχον τινα νὰ τὸν μεταλάθῃ τῶν

᾿Αχράντων Μυστηρίων, ὅστις προθύμως μεταδὰς καὶ πλησιάσας

νὰ τὸν μεταλάθῃ εὗρεν αὐτόν, ᾧ τῶν φοθερῶν δικαίων Σου κριμάτων Χριστὲ Βασιλεῦ ἐσθίοντα τὰς ἀκαθαρσίας του! }]! Ὁ Θεὸς ἐστὶ μαχρόθυμος, πολυέλεος καὶ πολυεύσπλαχνος, ἐλεήμων καὶ οἷ-

χτίρμων, ἀλλ᾽ εἶναι καὶ δικαιότατος. Τὸν καταφρονητὴν καὶ ραθάτην τῆς πρώτης καὶ μεγάλης Του ἐντολῆς, τῆς ἀγάπης, ὑδριστὴν τοῦ Παναγίου Σώματος καὶ Αἵματος, τὸν ὑπέμεινε χροθύμως ὡς πολυεύσπλαχνος νὰ μετανοήσῃ, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ δὲν τενόησε ὡς δίκαιος, δικαιότατα καὶ παραδειγματικότατα τὸν

πατὸν μαμεἐτι-

μώρησε. Ὁ Ἱερομόναχος ἰδὼν αὐτὸν ἐσθίοντα τὰς ἀκαθαρσίας του ἔφυγεν ἔντρομος καὶ ἔμφοθος ὡς μοὶ εἶπεν ὃ ἴδιος. Ὁ αὐτὸς ἱἹερομόναχος μοὶ εἶπεν καὶ τὸ ἀκόλουθον φριχτὸν διήγημα: Μετὰ τρία ἔτη ποὺ ἐγένετο ἐχταφὴ τοῦ λειψάνου του, εὑρέθη. τελείως ἄλυτον, μαῦρον, δυσῶδες, τὸ στόμα του ἀνοικτόν, μαῦρον, ἣ γλῶσσα του ἐπίσης μαύρη ἐχρέματο ἔξω τοῦ στόματος ἢ! Ὅλαι αἱ κα-

τάραι, οἵ ἀφορισμοὶ καὶ τὰ ἀναθέματα, τὰ ὁποῖα ἐξεστόμιζε κατὰ

τῶν νεοημερολογιτῶν ἔπεσον ἐπάνω του. Τὰ θρωμερά, τὰ ἀχάθαρ-

τα καὶ ὐλάσφημα λόγια τὰ ὁποῖα εἶχεν ἐξεμέσει ἐναντίον τῶν Α-

γίων Μυστηρίων καὶ τῆς ᾿Αγίας Κοινωνίας ἐγένοντο ἀφορμὴ νὰ φάγῃ τὰς ἀκαθαρσίας του. Ἐπληρώθησαν εἰς αὐτὸν πρῶτον τὸ

τοῦ προφητάναχτος Δαθὶδ ρητόν. «᾽Επιστρέψει ὃ σόνος αὖ-

τοῦ εἷς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἣ ἀδι-

1) Τὴν φιλαργυρίαν ὃ μὲν ᾿Απόστολος Παῦλος ὀνομάζει, οίζαν πάν-

τῶν τῶν κακῶν. Ὃ δὲ Θεολόγος Γρηγόριος, μητρόπολιν τῶν καχῶν. Τὴν

δὲ μνησικαχίαν ὃ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζει, λέπραν τῆς ψυχῆς.

18

κία καταδήσεται». (Ψαλμ. 7’, 16) καὶ δεύτερον τὸ τοῦ

κορυφαίου τῶν ’᾿Αποστόλων Παύλου. «’Αθετήσαςτις νό-

μον ῬἭωύσέως χωρὶς οἴκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶ μάρτυσι ἀποθνήσκει: πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὃ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ Αἷμα τῆς Διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ὦ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς Χάριτος ἐνυδρίσας, οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα᾽ ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω λέγει Κύριος. καὶ πάλιν᾽ Κύριος Ἀρινεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ. Φοθερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ

Ζῶντος» (Ἑδρ. 10’, 38 - 81).

ἴον

Ὃ ἀείμνηστος ᾿Αθιμέλεχ Μοναχὸς μὲ ἐδιηγήθη ὅτι μετέθη, ἧμέραν τινά, εἰς τὴν Ἐχχλησίαν μιᾶς Σχήτης τοῦ Αγ. Ὄρους καθ᾽ ἥν ἡμέραν ἑόρταζε ἣ Σκήτη διὰ νὰ παρακολουθήσῃ τὴν λειτουργίαν καὶ μεταλάδῃ τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων. Ὁ Ἱερομόναχος μετὰ τοῦ Διακόνου εἶχον λάθει καιρὸν καὶ ἐτέλουν τὴν προσχομιδήν. Ἦσαν δὲ ἐντὸς τοῦ Ναοῦ ὀλίγοι γέροντες μοναχοί, ὅτε εἰσῆλθεν ὃ Γέρων ᾿Αθιμέλεχ, τὸν ὁποῖον ἰδὼν ὃ λειτουργὼν Ἵερομόναχος, ἐταράχθη καὶ ἐξελθὼν εἰς τὴν ὡραίαν πύλην στεντορείᾳ

τῇ φωνῇ εἶπε: Σήμερον δὲν θὰ γίνῃ λειτουργία, ἐὰν δὲν ἐξέλθῃ

ἔξω τῆς Ἐκκλησίας ὃ αἱρετικός. Οἱ Γέροντες μὴ γινώσκοντες ποῖ-

ος εἶναι ὁ αἱρετικὸς ἐσιώπησαν᾽ καὶ πάλιν ἐκ δευτέρου ἐφώναξε: Νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν ὁ αἱρετικὸς διότι, ἐὰν δὲν ἐξέλθῃ, δὲν θὰ γίνῃ λειτουργία. Τῷ εἶπον οἱ Γέροντες δὲν ὑπάρχει αἷ-

ρετιχός. Τότε τοὺς εἶπε ὅτι, αἱρετικὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ πηγαίνει

εἷς τὸν κόσμον, συνομιλεῖ μὲ κοσμικοὺς καὶ κληρικοὺς νεοημερο-

λογίτας χαὶ εἰσέρχεται εἰς τὰς Ἐχκλησίας των. Τότε ἐννόησαν, ὅτι διὰ τὸν Γέροντα ᾿Αθιμέλεχ ἔλεγε καὶ τὸν παρεκάλεσαν καὶ ἐξῆλθε διὰ νὰ γίνῃ λειτουργία. Ἐξῆλθε δίδων τόπον τῇ ὀργῇ καὶ

19

παρηκχολούθει τὴν λειτουργίαν ἐχ τῆς θύρας. Τότε στέλλει τὸν διάκονον ὃ Ἱερεὺς νὰ τῷ εἴπῃ νὰ φύγῃ μακρ ὰν τῆς θύρας. ἘΞ πῆγε ὃ διάκονος καὶ τῷ εἶπε νὰ φύγῃ μακρὰν καὶ ὃ ᾿Αθιμέλεχ μὲ πραότητα καὶ μεγάλην ταπείνωσιν εἶπεν εἷς τὸν διάκονον, δὲν εἷ-

μαι αἱρετικός. ᾽Αλλ᾽ ἐὰν δὲν μὲ πιστεύετε περάσετέ με ὡς κατηχούμενον. Ὁ διάκονος εἶπε τῷ “Ἱερεῖ, ᾽Αλλ᾽ ὃ Ἱερεὺς ἐπέμενε καὶ

τότε ἐπῆγε ὃ διάκονος καὶ τῷ λέγει. Φε ῦγε μαχράν, διότι ἔχω μαχαίρι. Τότε μὲ μεγάλην ἠρεμίαν τῷ εἶπ εν ὃ ᾿Αθιμέλεχ. ἸΠοίαν θυσίαν πρότερον θὰ ποιήσῃς ! Τὴν αἱμ ατηρὰν χαὶ κατόπιν τὴν

ἀναίμαχτον;

δον

Πρὸ ἐτῶν εἶχον μεταθῆ εἰς τὴν ἔξωθεν τῶν ᾿Αθηνῶν κωμόπολιν Λιόπεσι κατὰ παράχλησιν τοῦ προέ δρου τῆς Κοινότητος ἀειμνήστου κ. Κοροῦ καὶ ὧμίλησα εἰς τὴ ν Ἐκκλησίαν. Μετὰ τὴν ἀπόλυσιν τῆς Ἐκκλησίας μετέθην εἰς τὴ ν οἰκίαν του καὶ ἔξομο-

λόγησα τὴν οἰκογένειάν του καὶ ἄλλους πιστ οὺς προσελθόντας. Τὴν μεσημθρίαν ἐκαθήσαμε εἰς τὴν τράπεζαν. Καθ’ ἣν ὥραν ἡἠσθίομεν ἔρχεται γυνή τις χατετρομαγμένη κα ὶ ἀσθμαίνουσα χαὶ λέ. γει: Τρέξε χκ. πρόεδρε, νὰ προφθάσῃς. Εἷς τὸ δεῖνα σπίτι σχο-

τώνονται. ᾿Εγείρεται παρευθὺς ὁ πρόε δρος καὶ λέγει εἰς τὸν ἕνα υἱό

ν του, τρέξε εἰς τὴν ἀστυνομίαν νὰ σπεύσῃ, εἰς δὲ τὰ ἄλλα του παιδιὰ ἀκολουθήσατέ με. Ἔμεινα μόνος εἰς τὸ σπίτι μὲ τὴν

κυρίαν του, μὴ δυνάμενοι ἐχ τῆς ταραχῆ ς νὰ φάγωμεν, ἀγνοοὔντες τί συμθαίνει. Μετὰ ἡμίσειαν ὥραν ἐπέστρεψεν ὁ πρόεδρος μὲ τὰ παιδιά του καὶ μᾶς ἐνεθάρρυναν καὶ χαθησύχασαν εἰπόντες

ἀπεσοθήθη ὃ κίνδυνος. Τὸν γραῖα γειτόνισσά μας χαὶ τὴν χόρην της εἰς Μονήν διὰ νὰ ἐξομολογηθοῦν εἰς

ἠρώτησα τί συνέδη καὶ μοὶ εἶπε: Μία γνωστὴ μετέθη μὲ τὸν γαμθρὸν χαὶ τινα γυναικείαν παλαιοημερολογιτῶν τὸν ΠΠνευματικὸν τῆς Μονῆς, ὅστις

20

εἷς τοὺς προσερχομένους εἰς αὐτὸν πρὸς ἐξομολόγησιν τοὺς προἐἔτρεπε πρῶτον νὰ χάμουν ὁμολογίαν ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἀναθεματίζουν τὸ νέον ἡμερολόγιον, ἐκείνους ποὺ τὸ εἰσήγαγον εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ ὅσους τὸ ἐδέχθησαν χαὶ τὸ ἀχολουθοῦν. Νὰ ὁδμολογήσουν ἔτι, ὅτι εἰς τὸ ἑξῆς θὰ παύσουν νὰ τὸ ἀκολουθοῦν. Τελευταῖον ἀναθεμάτιζον καὶ τὸν ἕἔαὐτόν τους ἐὰν ποτὲ ἤθελον ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ νέον ἥμερολόγιον. Τὴν ἀνωτέρω γραῖαν μὲ τὴν κόρην καὶ τὸν γαμόρόν της ἐκτὸς τῆς ὁμολογίας τὴν ὁποίαν ἔδωκαν συνεθούλευσεν ὃ πνευματικὸς νὰ πείσῃ καὶ τὰ παιδιά της νὰ ἀκολουθήσουν καὶ ἐκεῖνα τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ νὰ μὴ πηγαίνουν εἰς τὰς ᾿Εχχλησίας τῶν νεοημερολογιτῶν καὶ ἐὰν δὲν θελήσουν, δὲν ὑπακούσουν νὰ τοὺς διώξῃ ἀπὸ τὸ σπίτι, νὰ μὴ ἔχῃ καμμίαν ἐπικοινωνίαν, οὔτε συνομιλίαν. ᾿Αφ᾽ ἑσπέρας τὸ Σάῤθθατον συνεθούλευσε τὰ παιδιά τῆς αὔριον Κυριακὴν νὰ μὴ ὑπάγουν εἷς τὴν ᾿Εκκλησίαν καὶ ἐὰν τολμήσουν νὰ ὑπάγουν νὰ μὴ ἔλθουν εἰς τὸ σπίτι, νὰ φύγουν. Τὰ παιδιὰ δὲν τὴν ἤκουσαν, μετέθησαν. Καὶ ὅταν ὃ μεγαλύτερος υἱὸς μετὰ τὴν λειτουργίαν ἐπέστρεψε, τὸν ἠρώτησε ἣ γραῖα μητέρα του ἐὰν πῆγε, καὶ ὅταν τῆς εἶπε ὅτι ἐπῆγε ἤρχισε μὲ θυμὸν καὶ ἀγρίας φωνὰς νὰ τοῦ λέγῃ: Ἔξω φράγχε, φύγε μαχρὰν ἀπὸ τὸ σπίτι μου. Ἐξγὼ στὸ σπίτι μου δὲν θέλω φράγκους. Τῆς λέγει ὃ υἷός της μὲ πραότητα. ἧσύχασε μητέρα δὲν εἶμαι φράγκχκος, οὔτε ἔγινα, διότι ἐπῆγε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. ᾿Αλλ᾽ ἣ γραῖα περισσότερον ἐξεμάνη καὶ ὥρμησε νὰ τὸν ὀγάλῃ ἔξω, ὁπότε καὶ ἐκεῖνος, ὅταν εἶδε ὅτι ἐσήκωσε τὰς χεῖρας της καὶ τὸν ἔσπρωχνε καὶ ἣἧτοιμάζετο νὰ τὸν χτυπήσῃ, δὲν ὑποφέρεσαι τῆς λέγει, σὺ δὲν εἶσαι Χριστιανή, εἶσαι ἑθραία. Τῆς κατέφερε δύο - τρία ραπίσματα καὶ τὴν ἥρπασε καὶ τὴν πέταξε ἔξω. Ἢ χόρη ἥρπασε ἕνα ξύλον νὰ χτυπήσῃ τὸν ἀδελφόν, ἐκεῖνος ὡς ἰσχυρότερος τῆς τὸ ἐπῆρε καὶ τὴν ἐχτύπησε. Βλέπων ὁ γαμθρὸς τὸν κουνιάδον του νὰ κτυπᾶ

21

τὴν σύζυγόν του ἐσήκωσε τὴν καρέχλα νὰ τὸν χτυπήσῃ, τὴν στιγμὴν ἐχείνην κατέφθασε ὃ μικρότερος υἱὸς καὶ ἰδὼν τὸν γαμθρόν

του ἕτοιμον νὰ κτυπήσῃ τὸν ἀδελφόν του, ἁρπάζει τὸ ὅπλον, καὶ

λέγει εἰς τὸν γαμθρόν του χαὶ τὴν ἀδελφήν του καὶ τὴν γραῖαν μητέρα του: Φύγετε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ πατέρα μου, θὰ σᾶς φο-

νεύσω καὶ τοὺς τρεῖς. Τὴν τραγικὴν ἐκείνην σκηνὴν ἰδοῦσα ἧ ἀνωτέρω γυνὴ εἰδοποίησε τὸν πρόεδρον, ὃ ὁποῖος ἔσπευσε καὶ κατέπαυσε τὸν σάλον. Ἐδμδλν ἐδράδυνε δύο - τρία λεπτὰ θὰ ἐγένετο καὶ φόνος! Κατέφθασε συντόμως καὶ ὃ ἀστυνόμος καὶ ἀναχρίνας τὴν ὑπόθεσι, λέγει εἰς τὴν γραῖαν. Ἐπειδὴ ζητεῖς νὰ διώξῃς τὰ παιδιά σου ἀπὸ τὸ σπίτι, διότι πηγαίνουν εἰς τὴν Ἐϊκχλησίαν, τὰ

παιδιὰ θὰ μείνουν εἰς τὸ σπίτι καὶ ἐσὺ θὰ μείνῃς εἰς τὴν φυλα-

χήν. Μετ᾽ ὀλίγας ἡμέρας κατόπιν θὰ σὲ στείλω δεμένην εἰς τὴν Τενικὴν Διοίχησιν μὲ καταγγελίαν ὡς ἔνοχον καὶ αἰτίαν τῆς τραγικῆς σχηνής. ᾿Αφοῦ ἔμεινε τρεῖς ἡμέρας εἰς τὴν φυλακὴν μετενόησε καὶ παρεκάλεσε τὸν ἀστυνόμον νὰ τὴν ἀφήσῃ νὰ πάῃ εἰς τὰ παιδιά της καὶ ὑπέσχετο, ὅτι εἰς τὸ ἑξῆς θὰ τὰ συμθουλεύῃ νὰ πηγαίνουν συχνότερα καὶ αὐτὴ θὰ πηγαίνῃ πρώτη καὶ ὅτι ἄλ-

λοτε δὲν θὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν παλαιοημερολογίτην πνευματικόν. ϑον

Δλλος τις πνευματικὸς ἹἹερομόναχος, φανατιχὸς παλαιοημερο-

λογίτης, διαμένων εἰς τὸν Πειραιᾶ, εἰς γραῖαν τινα, ἐκ

Πάρου"

διαμένουσα καὶ αὐτὴ εἰς Πειραιᾶ μετὰ τῆς θυγατρός της, ἐξο-

μολογουμένης εἰς αὐτόν, ἦλθεν εἰς Πάρον, εἰς τὴν πατρίδα τῆς διὰ νὰ ἴδῃ τὸν υἷόν της, τὴν πατρίδα της, (εἶχε 85 ἔτη νὰ μεταθῇ),

τὸν ἸΠάνσεπτον Ἱερὸν Ναὸν τῆς ἙἙκατονταπυλιανῆς καὶ νὰ προ-

σχυνήσῃ τὴν ᾿Αγίαν Τῆς Εἰκόνα. Προσελθοῦσα εἰς τὸν πνευμα-

τικόν της ἐζήτει τὴν εὐχὴν καὶ εὐλογίαν του. Ὁ πνευματικὸς τῆς εἶπεν: Ὕπαγε, ἀλλὰ νὰ προσέξῃς νὰ μὴ ἔμδῃς εἰς Ἐχκλησίαν, ἐπειδὴ τὰς ἐμόλυναν οἱ νεοημερολογῖται φραγκχοπαπάδες λειτουρ-

22

γοῦντες εἰς αὐτάς. Ἐζήτησε παρακλητικῶς τὴν ἄδειαν νὰ μεταθῇ μόνον εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς, νὰ προσκυνήσῃ τὴν ᾿Αγίαν Εἰκόνα Της. Ὅχι τῆς λέγει δὲν σοῦ δίδω ἄδειαν, διότι ἐμολύνθη καὶ ὁ Ναὸς καὶ ἣ εἰκὼν τῆς Ἑκχατονταπυλιανῆς. Πρόσεἕε, τῆς εἶπε, διότι ἐὰν ὑπάγῃς σὲ ἔχω δεμένην. Θὰ εἶσαι ἀναθεματισμένη, ἀφορισμένη, χατηραμένη ἀπὸ τοὺς 818 Θεοφόρους Πατέρας καὶ ἀπὸ ἐμὲ τὸν πνευματικόν σου καὶ θὰ μείνῃς ἄλυτος εἰς τὸν αἰῶνα. Τὴν Μ. Τετάρτην ἔφθασε εἰς τὴν Πάρον καὶ τὴν ἐδέχθη ὃ υἱός της μὲ μεγάλην χαράν. Τὴν Μ. Πέμπτην τῆς λέγει ὃ υἱός της, μητέρα νὰ ὑπάγωμεν σήμερον εἰς τὴν Ἐπχκλησίαν νὰ ἀκούσωμεν τὴν Θείαν λειτουργίαν καὶ νὰ χκοινωνήσωμεν τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων. Μὴ θέλουσα νὰ εἴπῃ ὅτι ὃ πνευματικὸς τὴν ἔχει ἐμποδίσει προσεποιήθη ἀδιαθεσίαν. Τὴν Μ. 1Πέμπτην τῆς εἶπε νὰ ὑπάγουν νὰ ἀκούσουν τὴν ἀκολουθίαν τῶν Παθῶν καὶ τὰ 19 Εὐαγγέλια καὶ πάλιν ἐδήλωσεν ἀδιαθεσίαν. Τῆς εἶπεν ὃ υἱός της νὰ φωνάξουν ἰατρὸν νὰ τὴν ἴδῃ καὶ αὕτη ἀπεκρίθη ὄχι. Τ᾽ἣν Μ. Παρασκευὴν τῆς εἶπεν ὁμοίως νὰ ὑπάγουν νὰ προσχυνήσουν τὸν ᾿Ἐσταυρωμένον καὶ νὰ ἀχούσουν τὰς Μ. “ὥρας. Ἐπειδὴ καὶ πάλιν ἐδήλωσε ἀσθένειαν τὴν ἠνάγκασε νὰ εἴπῃ τὴν αἰτίαν καὶ τότε καὶ μὴ θέλουσα ἀνέφερε ὅτι ὃ πνευματικός της τὴν ἠμπόδιζε. Τῆς λέγει ὃ υἷός της, ὅτι ὁ πνευματικός της δὲν τὴν συνεθούλευσε χαλῶς, διότι τὴν Μ.

δομάδα καὶ τὸ ἸΤάσχα συνεορτά-

ἕουν μαζὺ καὶ παλαιοημερολογῖταν καὶ νεοημερολογῖται. Τὸ Μέγα

Σάθθατον πάλιν τὴν προέτρεψε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν Ναὸν τὴν νύχτα χαὶ τὸ πρωΐ εἰς τὴν λιετουργίαν. ᾿Αλλὰ καὶ πάλιν δὲν ἐπῆγε. Τὴν Κυριαχὴν τοῦ Πάσχα τὴν νύχτα ποὺ ἐσήμανον χαρμοσύνως οἱ χώδωνες τῶν ᾿Ἐχχλησιῶν ὃ υἱός της εἶπε μητέρα ἐγὼ πηγαίνω χαὶ σὺ ἔρχεσαι κατόπιν μὲ τὴν σύζυγόν μου. Πρόσεξε καλά, διότι ἐὰν δὲν ἔλθῃς, δὲν θὰ δυνηθῶ νὰ σὲ ὑπομένω περισσότερον.

᾿Αλλὰ καὶ πάλιν φοθουμένη τὸν ἄλυτον δεσμὸν δὲν ἐπῆγε. Ἔχτι-

23

στρέψας ὁ υἷός της μετὰ τὴν λειτουργίαν χαὶ πληροφορηθεὶς ἀπὸ τὴν ἰδίαν ὅτι δὲν ἐπῆγε τὴν ἔλαθεν ἐκ τῆς χειρὸς καὶ τὴν ἐξέθαλε τῆς οἰκίας του, φύγε μαχρὰν τῆς εἶπε: Σὺ δὲν εἶσαι χριστιανή, εἶσαι Τουρκάλα, Ἑδραία! Ἔμενε ἔξω τῆς οἰκίας εἰς τὴν

ὁδὸν χλαίουσα τὴν συμφοράν της. Ταύτην ἰδοῦσαι γυναῖκες τινὲς ἐλυπήθησαν καὶ ἔθαλον εἰς τὴν οἰκίαν των. ὁ 10ον

Μοναχή τις παλαιοημερολογίτισσα τῆς ἐν Τήνῳ Ἵ. Γυναικείας

Μονῆς Κεχροθουνίου, διαθαίνουσα ἐκ τῆς ἀναιωγμένης θύρας τοῦ

Καθολικοῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς τὴν Μ. Παρασκευὴν εἶδεν, ἐν τῷ μέσῳ τῆς ᾿Ἐκκχλησίας, τὸν ἐπὶ Σταυροῦ κρεμάμενον γλυκχύτατόν μας ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ ἀντὶ νὰ τρέξῃ, νὰ γονατίσῃ, νὰ καταφιλήσῃ τοὺς ᾿Αχράντους Αὐτοῦ Πόδας, μετὰ δακρύων, ὡς ἣ πάλαι πόρνη, ἔστρεψε εὐθὺς τὰ ὀπίσθιά της διὰ νὰ δείξῃ τὴν πρὸς τὸν Βασιλέα, Δημιουργὸν καὶ Κτίστιν τοῦ Παντός, (τὸν ὑπὲρ τῆς σωτηρίας ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὲρ αὐτῆς τῆς παναθλίας ὑπομείναντα τὸν ἐπωνείδιστον σταυρικὸν θάνατον), μεγίστην ἀσέθειάν της καὶ καταφρόνησιν ὁμοίαν τοῖς παγκακίστοις Ἰουδαί-

οις τοῖς σταυρωταῖς Αὐτοῦ! Εϊς παρατήρησιν ἀδελφῆς μονα-

χῆς παλαιοημερολογιτίσσης

εἰπούσης αὐτῆς, τί κάμνεις ἀθλία,

δὲν ἐντρέπεσαι, δὲν φοθεῖσαι τὸν Θεόν; ᾿Απήντησε ἀναιδέστατα

καὶ αὐθαδέστατα. Τί ἔχαμα! Τί ἔχαμες; Δὲν θλέπεις ἀθλία τὸν

᾿Εσταυρωμένον καὶ ἀντὶ νὰ τὸν προσκυνήσῃς, τολμᾶς ἀθεόφοθη χαὶ στρέφεις τὰ ὀπίσθιά σου, τῆς εἶπεν ἣ φρόνιμη καὶ συνετὴ ἀδελφή. ᾿Αλλ᾽ αὐτὴ μὲ τὴν ἰδίαν ἀναισθησίαν, ἀσέθειαν χαὶ ἀναίδειαν δεικνύουσα μὲ τὸν δάχτυλόν της τὸν Χριστό, τῆς λέγει:

Αὐτὸς εἶναι φράγκος! Τί λέγεις ἀσεθεστάτη, ὁ Χριστὸς εἶναι

φράγκος! τῆς εἶπεν ἡ ἀδελφή. Καὶ αὐτὴ δικαιολογουμένη δῆθεν, ἀπήντησε δὲν εἶναι ὃ ἰδικός μας Χριστός, εἶναι ὃ Χριστὸς τῶν

φράγχων. Ἴλαθι Χριστὲ Βασιλεῦ τοιαύταις φρεσὶ καὶ ἀσεθείαις]

24

110ν

᾿

τῶν Καιρὸν τινὰ ἣ Κυθέρνησις εἶχε κλείσει τὰς Ἐκκλησίας

Εἷς τι παλαιοημερολογιτῶν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι ἐλειτούργουν κρυφίως.

ογίτισσαι ἐξωχχλήσιον ἔξω τοῦ [Πειραιῶς γυναῖκες παλαιοημερολ τουργήσῃ. παρεχάλουν ἱερέα τινὰ παλαιοημερολογίτην νὰ τοὺς λει

Καθ᾿ ὋὉ ἱερεὺς προθύμως ἔσπευσε καὶ ἐτέλεσε τὴν λειτουργίαν. τινὲς ἣν ὥραν ὃ ἱερεὺς ἐτέλει τὴν λειτουργίαν ἀντεχήφθησαν τοῦτο ικητὴς νεοημερολογῖται, καὶ εἰδοποίησαν τὴν ἀστυνομίαν. Ὃ διο ὃτῆς ἀστυνομίας ἔστειλε χωροφύλαχα νὰ συλλάθῃ τὸν ἱερέα καὶ δηγήσῃ εἰς τὴν διοίκησιν. Ὃ χωροφύλαξ εἰσελθὼν εἰς τὸν Ναὸν ῶν χαὶ ἰδών, ὅτι δὲν εἶχε τελειώσει ἣ λειτουργία, φρονίμως ποι παρηκχολούθησε τὴν λειτουργίαν χωρὶς νὰ εἴπῃ τὸν σκοπὸν διὰ τὸν ὁποῖον ἐστάλη. Ὅταν ἐτελείωσε ἣ λειτουργία τὸν ἠρώτησαν αἱ γυναῖχες, μήπως ἦτο παλαιοημερολογίτης. Μαθοῦσαι δὲ ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν σχοπὸν διὰ τὸν ὁποῖον ἐστάλη, νὰ ὁδηγήσῃ τὸν ἱερέα εἰς τὴν ἀστυνομίαν, ἐσυγχίσθησαν, ἐταράχθησαν, ἐθύμωσαν καὶ ἤρχισαν μὲ φωνὰς ἀγρίας νὰ ὑθρίζουν τὸν χωροφύλακα, νὰ τὸν ὀνο-

μάζουν φράγχον, αἱρετικὸν καὶ νὰ τὸν ἀπειλοῦν νὰ φύγῃ, διότι

ἐὰν δὲν φύγῃ καὶ τολμήσῃ νὰ πειράξῃ τὸν “Ἱερέα, θὰ φύγῃ νεχρός. Ὃ ἱερεὺς μόλις εἶχε καθαρίσει τὸ ἽΔγιον Ποτήριον. ᾿᾽ΔΑ-

χούσας τὴν φιλονεικίαν, κρατῶν τὸ “Αγιον Τ]οτήριον εἰς χεῖρας

ἐστάθη εἰς τὴν Ὡραίαν Πύλην καὶ τὸ ἐξεσφενδόνησε κατὰ τῆς κε-

φαλῆς τοῦ χωροφύλακος, μὲ θυμόν, ἀντὶ λίθου καὶ παρὰ τρίχα

νὰ τὸν εὕρισκε εἰς τὴν κεφαλὴν ὁπότε ἢ θὰ τὸν ἄφηνε νεχρόν, ἢ θὰ τοῦ ἐπροξένῃ θλάθην εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ πρόσωπον. [ὐτυχῶς ὃ χωροφύλαξ ἐφέρθη εὐγενέστατα καὶ φρονιμώτατα καὶ

δὲν ὕδρισεν οὔτε τὸν ἱερέα, οὔτε τὰς παλαιοημερολογιτίσσας γυναῖχας. Ἔφυγε καὶ ἀνήγγειλε τὰ γεγονότα εἰς τὴν διοίκησιν ἥτις

ἀπέστειλε ἰσχυρὰν δύναμιν στρατιωτῶν, οἱ ὁποῖοι δέσαντες τὸν

20

ἱερέα καί τινας τῶν φανατιχῶν γυναικῶν ἀπήγαγον εἷς τὸ δεσμωτήριον. Αἱ παλαιοημερολογίτισσαι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ὕθρισαν χκαὶ ἧπείλησαν τὸν χωροφύλακα, ὅτι θὰ τὸν ἄφηναν νεκρόν, ἐὰν ἐπείραΐε τὸν ἱερέα, ἀλλὰ καὶ ὃ ἱερεὺς ὃ ὁποῖος ἐξεσφενδόνισε τὸ

“Αγιον ΠΟοτήριον διὰ νὰ τὸν κτυπήσῃ, ἐὰν ἠσθάνωντο καὶ ἐγνώθιζον, ὅτι εἰς τὸ Μυστήριον τῆς θείας καὶ ἱερᾶς Μυσταγωγίας

προσφέρεται εἰς θυσίαν ὃ ᾿Αμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ ΤΙατρός,

ὃ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου" καὶ ὅτι μεταλαμθάνοντες μετὰ

φόθου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης: τοῦ ἁγίου ΣΣώὠματος καὶ Αἴμα-

τός του ἕνοῦνται μὲ τὸν Θεόν, ὥφειλον νὰ μιμηθοῦν τὸν πρᾶον καὶ ἄκακον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ Κύριος λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδώρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει καὶ ὡς πρόθατον ἐπὶ σφαγήν, οὕτως ἄκακος ἠκολούθει. ᾿Ἐμπτυόμενος, ραπιζόμενος, ἔμπαι-

Ὡόμενος, χολαφιζόμενος, δερόμενος,

ἀχάνθαις στεφόμενος, ὄξος

καὶ χολὴν ποτιζόμενος καὶ ἐπὶ ξύλου κρεμάμενος ηὔχετο ὑπὲρ τῶν σταυρωτῶν του λέγων, «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς: οὗ γὰρ οἴδα-

σι τί ποιοῦσι» (Λουκ. Καὶ ΄. 84). "Ὥφειλε πρῶτος ὃ ἱερεὺς

νὰ εἰρήνευε τὸν ἑαυτόν του, κατόπιν τὰς ταραχθεῖσας, φωνασκούσας καὶ ὑθριζούσας γυναῖκας καὶ νὰ ηὐχαρίστῃ τὸν χωροφύλακα, (διότι εὐγενῶς καὶ φρονίμως ποιῶν δὲν διέκοψε τὴν λειτουργίαν, δὲν ἐτάραξε, οὔτε ἐσύγχισε, οὔτε ὕδρισε τοὺς ἐχχλησιαζομένους, ἀλλὰ τοὺς ἀφῆχεν ἡσύχους᾽ παρηκχολούθησε δὲ καὶ αὐτός, μὲ εὐὖ-

λάθειαν τὴν θείαν λειτουργίαν μέχρι τέλους), καὶ ὅταν ἐπληρο-

φορεῖτο τὸν σχοπὸν τῆς ἀποστολῆς τοῦ χωροφύλακος νὰ ἠκχολούθῃ αὑτὸν ἀθορύθως, ἀταράχως καὶ χαίρων. Παρουσιαζόμενος δὲ εἰς τὸν διοικητήν, ἐὰν ἠρωτῆτο διατί κατεφρόνησε τὴν διαταγὴν τῆς Κυθερνήσεως, εὐθαρσῶς νὰ ἀπεχρίνατο. Κύριε διοικητὰ ἐγὼ ἀ-

χολουθῶ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον τὸ ὁποῖον μᾶς παρέδωκαν οἱ ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος φωτισθέντες καὶ ἐμπνευσθέντες “Δ-

26

γιοι Πατέρες, οἵ τὰς ᾿Αγίας Ἑχ“τὰ Οἰκουμενικὰς Σιυνόδους συγ-

χροτήσαντες καὶ πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν ἣμᾶς δδηγήσαντες, καὶ θὰ τὸ ἀχολουθῶ μέχρι θανάτου. Ὑμεῖς, ἐὰν νομίζετε ὅτι εἶναι δίκαιον νὰ μὲ τιμωρήσητε εὐχαρίστως θὰ δεχθῶ, ὅτι τιμωρίαν μοῦ ἐπιδάλλετε. Δὲν θὰ λυπηθῶ μᾶλλον θὰ χαρῶ καὶ θὰ σᾶς εὖχαριστήσω. Οὕτω ἐποίουν οἵ ἽΔγιοι Πάντες Προφῆται, ᾿Από-

στολοι, Μάρτυρες καὶ “Ὃμολογηταί, μιμούμενοι τὸν Χριστὸν καὶ πρὸς τοὺς τυράννους καὶ θασανιστὰς αὐτῶν ἔλεγον, ἀγαλόμενοι ἐν

ταῖς θασάνοις. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καὶ σᾶς παρακαλοῦμεν θασανί-

σατέ μας περισσότερον, διότι ὅσο περισσότερον μᾶς θασανίζετε, τό-

σον περισσότερον μᾶς εὐεργετεῖτε καὶ μᾶς αὐξάνετε, χωρὶς νὰ θέ-

λετε, τὰ ἀγαθὰ τὰ ὁποῖα ὃ Θεὸς μᾶς ἑτοιμάζει εἰς τοὺς Οὐρανούς.

᾿Ἐὰν οὕτως ἐποίουν, ὃ ἀνωτέρω ἱερεὺς καὶ αἷ παλαιοημερολογίτισσαν γυναῖχες θὰ ἦσαν ἄξιοι ἐπαίνων καὶ ἐγκωμίων, καὶ ὃ μισθὸς αὐτῶν θὰ ἦτο πολὺς ἕν τοῖς Οὐρανοῖς. ᾿Αλλὰ δὲν ἐποίησαν οὕτως"

διὰ τοῦτο οὐδεμίαν ὠφέλειαν ἔλαθον ἐκ τῆς λειτουργίας καὶ τῆς Μεταλήψεως τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων. Οὐδεμίαν ἕνωσιν ἔλαθον μὲ τὸν Χριστόν, μᾶλλον περισσοτέραν, ἕνωσιν ἔλαθον μὲ τὸν ἐχθρὸν

καὶ πολέμιον διάθολον, διότι ἀναξίως προσῆλθον τοῖς ᾿Αχράντοις Μυστηρίοις ἄνευ φόθου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης. ᾽᾿Ἐφαντάσθη-

σαν καὶ ἐπίστευσαν ὅτι ἐὰν κρατοῦν τὸ παλαιὸν ἥμερολόγιον θὰ τοὺς

σώσῃ. Πόσον ἐπλανήθησαν!

18ον

ΠΡνευματικός τις φανατιχὸς παλαιοημερολογίτης ἔλεγεν ὅτι οἱ

νεοημερολογῖται χαὶ ἂν ἔχουν ὅλας τὰς ἀρετὰς χαὶ δὲν ἔχουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον δὲν ἔχουν ἐλπίδα σωτηρίας, ἐνῷ οἱ παλαιοημερολογῖται ἐὰν ἔχουν ὅλας τὰς ἁμαρτίας, ἐὰν εἶναι δουτηγμένοι

μέχρι τὸν λαιμὸν εἰς τὰς ἁμαρτίας, ἀρκεῖ μόνον, νὰ ἔχουν τὸ πακαιὸν ἡμερολόγιον θὰ σωθοῦν. Ταύτης τῆς πλάνης οὐκ ἔστι μεγα-

"

Χ

΄

Α

»,

ἴω

ῇ

,«“

.

Ὅ

ΥΩ

λυτέρα [! ᾿Αλλ᾽ ὦ πεπλανημένοι χαὶ παράφρονες ! Τίς ἐδίδαξε ὑμὸ-

τοιαῦτα φρονήματα, τοιαύτας πλάνας; Ὃ Χριστὸς δὲν εἶπε ἐν

φυλάξετε τὰς ἐντολάς μου ὅλας καὶ δὲν φυλάξετε τὸ παλαιὸν ἧμε θολόγιον δὲν θὰ σωθῆτε. Αὐτὴ ἣ διδασκαλία εἶναι τοῦ Σατοανῦ.

Χριστὸς εἶπε: «Ὁ πιστεύσας καὶ δαπτιοθεὶς σωθήσεται». Ὁ πιστεύσας εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, εἰς Ἐμὲ τὸν ἀληθῆ Θεόν, ὃ ῥυ-

πτισθεὶς εἰς τὸ ὄνομα τῆς ᾿Αγίας Τριάδος᾽ 1Πατρός, γιοῦ καὶ ᾿Αγίου Πνεύματος. Δὲν εἶπε ὃ θαπτισθεὶς εἰς τὸ παλαιὸν ἡμεροϊύγιον Ὃ Χριστὸς χαὶ οἱ ἽΔγιοι ᾿Απόστολοι δὲν ἐδίδαξαν. ὅτι θὺ

μᾶς σώσουν τὰ ἡμερολόγια, οὔτε τὰ παλαιά, οὔτε τὰ νέα. Θὸ μᾶς

σώσῃ ἣ πίστις, ἣ ἀγάπη, τὰ καλὰ ἔργα. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων, οἵ Μάρτυρες, οἱ Ὅσιοι χαὶ Πντες οἱ “Αγιοι δὲν ἐσώθησαν, δὲν ἡγίασαν, δὲν ἐθαυματούργησαν. οὔτε μὲ τὸ παλαιὸν οὔτε μὲ τὸ νέον ἡμερολόγιον, ἡγίασαν διὰ τῆς πί-

στεως, τῆς ἀγάπης χαὶ τῶν καλῶν ἔργων. Τὸ ᾿Αγιολόγιον καὶ ὁ

φ ε

Συναξαρισταὶ τῆς ᾿ἘΠχχλησίας ποὺ ἀναφέρουν τοὺς “Αγίους, δὲν ὁναφέρουν οὔτε ἕνα Αγιον παλαιοημερολογίτην ἢ νεοημερολονίτην,

ὉΚύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς διδάσχειχαὶ παραγγέλλει εἷς ἧν-

μᾶς: Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ χαρδίᾳ καὶ

εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. ΤΑ΄. 260), Μάθετε, λέγει, ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίς χαὶ γίνετε καὶ σεῖς τοιοῦτοι διὰ νὰ εὕρετε ἀνάπαυσιν εἷς τὰς τ"

χάς σας. Δὲν λέγει, μάθετε ἀπὸ ἐμὲ ὅτι εἶμαι παλαιοημερολον τος χαὶ γίνετε καὶ σεῖς ὁμοίως παλαιοημερολογῖται.

Τὸ Πνεῦμα τὸ “Αγιον διὰ τοῦ Σοφοῦ ἸΠαροιμιαστοῖ ἀν γει: «᾿Εν καρδίαις πραέων ἄἀναπαύσετε Πνεὔμα Ἦρρίϑυ, καρδία ταραχώδης καθέδρα διαδόλοιυ». Ἰλλίπετν κτν κι

ρά - χαθαρὰ λέγει, ἐν καρδίαις πραέων, ὄχι ἔν ναρδίαιν. τονλινεθο

μερολογιτῶν ἢ νεοημερολογιτῶν. ὡσαύτως εἰς τοὺς μακαρισμοὺς λέγει: ωακόριοι οἱ σεν νν [

’

5

Ἁ

᾿

ἕ

28

χοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ Β ασιλεία τῶν Οὖραγῶν. Μακάριοι οἱ πενθοῦντες ὅτι... ακάριοι οἱ πραεῖς... Μακάριοι οἷ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην... Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες... Οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, οἵ εἴρηγοποιοΐ... κιλιπ. (ἥατθ. Ε΄ 8 - 18). Δὲν λέγει μακάριοι οἱ παλαιοημερολογῖται ἢ νεοημερολογῖται. Οἱ παλαιοημερολογῖται καλῶς ἐποίησαν ποὺ δὲν ἐδέχθησαν τὸ νέον παπικὸν ἡμερολόγιον, τὸ ἀντικανονικῶς καὶ παρανόμως εἰσαχθὲν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐδχκλησίαν, παρὰ τοῦ παρανόμως ἐγκαταλιπόντος τὴν ἑαυτοῦ Μητρόπολιν Κυτίου Κύπρου καὶ ἀναρριχηθέντος πρῶτον εἰς τὸν ᾽Αρχιερ. Θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν, δεύτερον εἰς τὸν ΠΠατριαρχικὸν Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως, τρίτον ᾿Αλεξανδρείας, ἐπεθύμησε καὶ τὸν τέταρτον ᾿Ιεροσυλύμων, ἀλλὰ δὲν τὸ κα-

τώρθωσε. Καλῶς, λέγω, ἐποίησαν οἷ παλαιοημερολογῖται ποὺ δὲν

ἐδέχθησαν τὸ παπικὸν νέον ἡμερολόγιον, ἀλλ᾽ ἀκολουθοῦν τὸ πά-

τριον, τὸ παλαιὸν ὅπερ παρέδωκαν ἡμῖν οἱ Δγιοι Πατέρες τῆς

Ἂγ. Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. ᾿Αλλ᾽ ἔπρεπε νὰ στοχασθοῦν

καὶ νὰ προσέξουν περισσότερον, νὰ φυλάξουν καὶ τὰς ἄλλας, τὰς

ἀσυγχρίτως ἀνωτέρας, μεγαλυτέρας, ἀναγκαιοτέρας καὶ ὠφελιμω-

τέρας παραδόσεις, τὰς ὁποίας μᾶς παρέδωκεν Αὐτὸς ὃ ἴδιος ὃ Κύριος μῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος,

ὃ ἀνώτερος πάντων. Μᾶς περέδωχε τὴν πρώτην καὶ μεγάλην ἐντολὴν τῆς ἀγάπης. «Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλ-

λήλους». (Ιωάν. 1Ε΄ 17). ᾿Αγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς ὕμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαξόντῶν ἡμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶντοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς...» (ατθ. Ε. 44.485). ΠῚ αραχαλῷ προσέξατε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ παλαιοημερολογῖται. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπεν ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, ἀγαπᾶτε

29

τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, δὲν εἶπε ἀγαπᾶτε μόνον τὸ παλαιὸν ἥμερολόγιον. Τὴν ἐντολὴν τῆς ἀγάπης μᾶς τὴν παρέδωκεν ὃ ἴδιος ὃ Θεἄνθρωπος, παντέλειος Θεὸς καὶ παντέλειος ἄνθρωπος καὶ εἶπεν ὅτι

εἰς τὴν ἐντολὴν τῆς ἀγάπης ὅλος ὃ Νόμος καὶ οἱ Προφῆται κρέμανται. ᾿Γὴν παράδοσιν τοῦ ἡἥμερολογίου μᾶς τὴν παρέδωκαν ἄν-

θρωποι. "Ανθρωποι οὐχὶ ὡσὰν ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους τῆς παρούσης γενεᾶς, ἄνθρωποι Αγιοι, σημαιοφόροι, θεόπνευστοι καὶ ὀφείλομεν καὶ αὐτὴν τὴν παράδοσιν καὶ ὅλας τὰς παραδόσεις νὰ φυλάττωμεν, διότι δὲν μᾶς παρέδωκαν μόνον τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. Μᾶς παρέδωκαν καὶ ἄλλας πολλάς, μεγαλυτέρας τοῦ ἡμερολογίου τὰς ὁποίας τὰς καταφρονοῦμεν. Αἱ παραδόσεις εἶναι πολλαί, εἶναι

μεγάλαι χαὶ μικραί. Πάσας ὀφείλομεν νὰ τὰς φυλάττωμεν καὶ τὰς μεγάλας χαὶ τὰς μιχράς. Καὶ ταύτας ἔδει ποιῆσαι, κακεῖνας μὴ ἀ-

φιέναι. Πάντως ὀφείλομεν νὰ κάμνωμεν διάκρισιν καὶ περισσότε-

ρον νὰ προτιμῶμεν τὰς μεγάλας διότι ἐὰν προσέχωμεν εἰς τὰς μιἈρὰς καὶ καταφρονῶμεν τὰς μεγάλας θὰ πῇκαὶ εἰς ἡμᾶς ὃ Κύριος.

«Οὐαὶ ὑμῖν, Γραμματεῖς καὶ Φαρισσαῖοι ὑποκριταῖ, ὅτι

ἀποδεκατοῦτε τὸ ἥδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον καὶ ἀφήκατε τὰ δαρύτερα τοῦνόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν. Ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. 'Οδηγοὶ τυφλοί, οἵ διυλίξοντες τὸν κὠώνωπα, τὴν

δὲ κάμηλον καταπίνοντες..».

(ατθ. ΚΙ᾿, 28. 238).

Ἐὰν συγχρίνωμεν τὸ ἡμερολόγιον πρὸς τὴν ἀγάπην, τὸ ἡἧμερολόγιον εἶναι μικρὸν λιθαράκι, ἣ ἀγάπη εἶναι ὄρος μέγα. ᾿Ας προσέξουν οἵ παλαιοημερολογῖται διότι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν (οὐχὶ πάντες εὐτυχῶς) φυλάσσουν τὴν παράδοσιν τοῦ παλαιοῦ ἡἥμερολογίον, ἀλλὰ καταφρονοῦν τὴν παράδοσιν τῆς πρώτης καὶ μεγάλης ἐντολῆς τοῦ Κυρίου. Καὶ ὄχι μόνον τοὺς ἐχθρούς των δὲν ἀγαποῦν, ἀλλὰ μισοῦν καὶ τοὺς ἀδελφούς των παλαιοημερολογίτας. ᾿Ανήκοντες εἰς

δύο παρατάξεις παλαιοημερολογιτῶν, τὴν τοῦ Φλωρίνης καὶ τὴν τοῦ

30

Κερατέας(᾽). Οἱ τῆς παρατάξεως τοῦ Κερατέας Ματθαίου, κα-

τηγοροῦν τοὺς τῆς παρατάξεως Χρυσοστόμου Φλωρίνης ὡς αἷρετιχούς. ἘΞ ἐναντίας ἣ τῆς τοῦ Φλωρίνης παράταξις κατηγορεῖ τὴν τῆς Κερατέας. ᾿Απόδειξις τρανοτάτη, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀγάπη, ἀγάπη ἀληθής, ἀγάπη εἰλικρινής, ἀγάπη καθαρά, ἀγάπη τελεία, ἥ-

τις χατὰ τὸν θεοκήρυκα πρωτοκορυφαῖον ᾿Απόστολον

[Παῦλον

«πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὕ-

πομένει. ᾿Η ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει». (Α΄ Ἰ ορινθ. 7’ 7). Ἐὰν ἀληθῶς ὑπάρχῃ εἰλικρινὴς ἀγάπη εἰς τοὺς χαυχωμένους ὡς γνησίουςΟὈρθοδόξους παλαιοημερολογίτας δὲν θὰ ἀλληλοῦθρίἕωντο, δὲν θὰ ἀλληλοφθονοῦντο. Ἢ καὶ ἐὰν ἣ μία ἐκ τῶν παρατάξεων εἶχεν ἀγάπην, ὥφειλε νὰ ὑπομένῃ τὰς κατηγορίας τῆς ἂλλης ἔστω καὶ ἐὰν ἧσαν ψευδεῖς, συκοφαντικαί. “ὥφειλε νὰ ἐποίῃ ἐχεῖνο ὅπερ ἐποίουν οἱ ἅγιοι ᾿Απόστολοι. «Δοιδορούμενοι εὗλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, δλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν» (Α΄ Κορινθ. Δ΄ 12). Οὕτως ἐποίουν οἵ ἅγιοι ᾽Απόστολοι, μιμούμενοι τὸν οὐράνιον καὶ θεῖον Διδάσκαλόν των, τὸν Κύριον ἡμῶν ’᾿]ησοῦν Χριστόν, «ὃς λοιδορούμενος οὖ ἂντελοιδόρει, πάσχων οὖκ ἤπείλει..»; (Α΄ Πετ. Β’ 258).

Σταυρούμενος ηὔχετο ὑπὲρ τῶν σταυρωσάντων Αὐτὸν ἀχαρίστων

παγκακίστων ᾿Ιουδαίων, λέγων: «]] άτερ, ἄφες αὐτοῖς οὐ γὰρ οἵ-

δασι τί ποιοῦσι». Οὕτως ὥφειλον ὡς φρόνιμοι, σοφοὶ καὶ συνετοὶ

νὰ ἐποίουν καὶ οὕτως ὠφείλομεν καὶ ἐγὼ καὶ πάντες νὰ μὴ ἀποδίδωμεν κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας. Τινὲς τῶν παλαιοημερολογιτῶν οὗ μόνον ἐχείνους ποὺ τοὺς λοιδοροῦν ὑθρίζουν

χαὶ λοιδοροῦν ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ποὺ δὲν τοὺς ἐλοιδόρησαν ποτέ. Ἂς 1. Εἰς τὸ “ΑγιονὍρος ὑπάρχουν καὶ ἄλλαι παρατάξεις ζηλωτῶν, ὑπερζηλωτῶν κ.λ.π. Ὕπάρχει καὶ παράταξις ποὺ δὲν χαιρετοῦν τοὺς ἀδελφούς τῶν, ἵνα μὴ μιανθῶσι.

3

εΕ

΄“ῳ

31

προσέξουν οἷ τοιοῦτοι νὰ μὴ πάθουν ὅτι ἔπαθεν ὃ προαναφερθεὶς

πνευματικός, ὅστις εὑρέθη ἄλυτος διὰ τὰς ὕδρεις καὶ λοιδορίας, ἂς

δξέμει ἐναντίον νεοημερολογιτῶν, ἐναντίον τοῦ συναδέλφου του, μετὰ τοῦ ὁποίου δὲν ἠθέλησε νὰ συνδιαλλαγῇ. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς παρέδωκε καὶ μᾶς παρήγγειλεν: «᾽Εὰν θὰ ἄφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἄφήσει καὶ ὑμῖν ὃ πατὴρ ὑμῶν ὃ οὐράνιος. ᾽Εὰν δέ μὴ ἀφῆτε

τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὃ πατὴρ ὅμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. (]ατθ. ΣΤ΄ 14, 18). Ὁδὲ Θεοφόρος ᾿Ιγνάτιος διδάσκει: «Ὃ ἔχων ἴχνος μίσους εἰς οἱονδήποτε ἄνθρωπον, δι᾽ οἱανδήποτε αἰτίαν, ἅλλότριος πάμπαν γέγονε τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ». ᾿Ας προσέ-

ξωμεν πάντες παλαιοημερολογῖται καὶ νεοημερολογῖται, λαϊκοὶ καὶ χληρικοί, μεγάλοι καὶ μικροί, μήπως δικαιολογοῦντες ἑαυτοὺς καὶ

μὴ συγχωροῦντες τὰ παραπτώματα τῶν ἀδελφῶν μας εὑρεθῶμεν ἀσυγχώρητοι, ἔξω τῆς ᾿Εκχλησίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ παρέξω τοῦ θείου Νυμφῶνος Αὐτοῦ. Ὃ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω, ὃ ἔχων ὁφθαλμοὺς ὀλέπειν ὀλεπέτω καὶ ὃ ἔχων νοῦν νοείτω, τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθόν, τὸ ἅγιον, τὸ τέλειον. “Ὅσα ἀναφέραμεν, ἀνωτέρω, λυπηρὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἠκολούθησαν ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τῆς εἰσαγωγῆς εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον Ἑλληνικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ παπικοῦ νέου ἡμερολογίου καὶ τῆς ἀποθολῆς τοῦ παλαιοῦ πατρίου,

εἶναι ὀλίγα, διότι ἐὰν ἐγράφοντο ὅλα καθ᾽ ἕν χωριστά, θὰ ἐχρειά-

ζωντο τόμοι δλόκληροι. Αἰτία δὲ ὅλων ἣ ἀπερίσκεπτος, ἀντικανονικὴ

χαὶ παράνομος εἰσαγωγὴ τοῦ παπικοῦ ἡμερολογίου, ἣ γενομένη οὐχὶ

ὑπὸ Οἰχουμενικῆς ἢ τοπικῆς Συνόδου ὡς ἔδει γενέσθαι, ἀλλ᾽ ὑπὸ

ἑνὸς Π}ατριάρχου τοῦ Μελετίου Μεταξάχη καὶ τούτου μασσῴνου, φέροντος τὸν ὕπατον τῆς μασσωνίας 8ὅ8ον θαθμόν, καὶ 6 ᾿Αρχιερέὧν ἀντορθοδόξως φρονούντων. Εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ διόρθωσις καὶ χατὰ τίνα τρόπον; [ναι δυνατόν, ἐὰν θελήσῃ ἣ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς

Ἐχχλησίας τής Ἑλλάδος.

Πρῶτον καθ᾽ ὅν τρόπον ἐγένετο ἣ παρανύμως καὶ ἀντικανονι-

χῶς εἰσαγωγὴ τοῦ νέου καὶ ἣ ἀποθολὴ τοῦ παλαιοῦ, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον κανωνιχῶς καὶ ἐννόμως νὰ γίνῃ ἣ ἀποθολὴ καὶ κατάργησις τοῦ νέου παπικοῦ καὶ ἣ εἰσαγωγὴ τοῦ παλαιοῦ, τοῦ πατρίου. ᾿Ἰὰν ἡ

Κυθέρνησις φέρῃ ἀντιρρήσεις, ἐχείνη ἂς κρατήσῃ τὸ νέον διὰ τὰς μετὰ τῶν Ἐθνῶν συναλλαγὰς καὶ ἀλληλογραφίας᾽ ἣ δὲ ᾿Εκχλησία ὁφείλει νὰ χρατήσῃ διὰ τὰς ἑορτάς, τὸ παλαιὸν ᾿ἙΟρτολόγιον, ἔχεῖνο

εἰς τὸ δποῖον, καθώρισε ἣ Α΄ ᾿Αγία Οἴκουμ. Σύνοδος τὴν ἑορτὴν

τοῦ Πάσχα νὰ μένῃ ἀσάλευτος. ᾿Ετεκύρωσαν δὲ αἱ 6 Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι χαὶ ἐπὶ τοῦ καθορισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, καθώρισαν τὰς Λεσποτικάς, Θεομητοριχάς, καὶ τῶν ᾿Αγίων ἑορτάς. Ἣ δὲ ἐν ’Αντιοχείᾳ Σύνοδος εἰς τὸν πρῶτον αὐτῆς κανόνα τοὺς τολμή-

σαντας νὰ παραλύσουν τὸν ὅρον τοῦτον τὸν περὶ ἑορτῆς τοῦ 116σχα, τοὺς μὲν κληρικοὺς ὑποθάλλει εἰς καθαίρεσιν, τοὺς δὲ λαϊκοὺς ἀποθάλλει τῆς Ἐλλλησίας. Τοῦτον τὸν ὅρον διεφύλαξεν ἣ ᾿Ορθόδοξος Ἔκχλησία ἐπὶ 1600 περίπου ἔτη. Τὸ δὲ 1924 παρέλυσε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος. Ἴσως εὑρεθοῦν νὰ

ἐναντιωθοῦν χαί τινες χληρικοὶ καὶ λαϊκοί, θεολόγοι φιλοπαπισταί,

φιλολουθηροκαλθινισταί, καινοτόμοι, νεωτερισταί, μοντέρνοι, χα-

ταφρονηταὶ τῶν ᾿Αποστολικῶν καὶ Πατερικῶν Ιαροδόσεων. Τού-

τους ἣ Ἐκκλησία ἀφοῦ νουθετήσει καὶ δὲν συνέλθουν, δὲν μετανοήσουν, ἀλλ᾽ ἐπιμένουν, τότε μετὰ τὴν πρώτην χαὶ δευτέραν νουθε. σίαν ἂς τοὺς ἀποθάλῃ ὡς σεσηπότα μέλη. Δεύτερον ὀφείλει ἣ ᾿Ορθόδοξος ᾿Ἰκχλησία τῆςλλάδος νὰ αὶ

παναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον, διότι τὸ παλαιὸν ἡπερολόγιον εἶναι παράδοσις τῶν ᾿Αγίων Πατέρων τῆς ᾿Ορθοδόξου Ἰὐκκλησι ας, ἐνῷ τὸ νέον εἷναι παράδοσις τοῦ ψευδοαλαθήτου, ψευδοχρίστου Πάπα Ῥώμης Ιηγορίου, καὶ τοῦ μασσώνου καὶ καινοτόμονυ 110

τριάρχου Μελετίου. Διὰ τῆς καταργήσεως τοῦ παλαιοῦ Ὧρθοδόξον

ἑορτολογίου καὶ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου παπικοῦ, καταργεῖται εν! οτε τελείως ἣ νηστεία τῶν ᾿Αγίων ᾿Αποστόλων. ἼΑλλοτε περιορί ἵεται εἰς μίαν ἡμέραν, ἄλλοτε εἰς δύο. Ἧ νηστεία τῶν ᾿ΑΑγίων Ἃ

ποστόλων εἷναι ἀρχαία παράδοσις ὡς ἀναφέρουν αἷ τῶν Δ. γ. Ἃ ποστόλων Διαταγαὶ (Βιθλ. π΄. Κ΄). Ταύτης τῆς νηστείας μέμνη,

ται καὶ ὃ Μ. ᾿Αθανάσιος. (Λόγος περὶ τῶν διαθαλ. τὴν ἐν τῷ ὃ.

ὠγμῷ φυγήν).

Περὶ τῶν ᾿Αποστολικῶν Παραδόσεων ὃ θεοκῆρυξ ᾿Απόστολος

ΤἸΤαῦλος δρίζει. «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται, παρ᾽ ὃ παρελάδετε, ἄνάθεμα ἔστω». {(Γαλ. Α΄ 9). Ἢ δὲ Ζ2΄ Οἰκουμενικτ Σύνοδος δρίζει: «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἢ ἂγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα». Ἢ ἰδία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος.

«“Απαντα τὰ παρὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν καὶ διδασκαλίαν καὶ ὑποτύπωσιν τῶν ᾿Αγίων καὶ ἀοιδίμω:

Πατέρων καινοτομηθέντα καὶ πραχθέντα καὶ μετὰ ταῦτα πραχθησόμενα, ἀνάθεμα». ἘΔδν ἐξακολουθήσωμεν ἀκολουθοῦντες τὸ παπιχὸν ἡμερολόγιον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαλλαγῶμεν τοῖ ἀναθέματος. Ἣ “Ἱερὰ Σύνοδος καὶ οἱ ἽΛγιοι ᾿Αρχιερεῖς ἂς φροντίσουν νὰ ἐπαναφέρουν τὸ πατροπαράδοτον ἣμερολόγιον διὰ νὰ ὁ. παλλάξουν ἑαυτοὺς χαὶ τὰ ποίμνια αὐτῶν τῶν ἀναθεμάτων. Τρίτον ὀφείλει ἣ ᾿Ιερὰ Σύνοδος καὶ ὁλόκληρος ἣ ἹἹεραρχία τῆς ᾿Ῥλλάδος νὰ ἐπαναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ ἀποβάλλη τὸ

νέον χαὶ παπιχόν, χαὶ ἐπανέλθει καὶ πάλιν ἣ ἕνωσις, ἣ διιόνοια ναὶ ἢ εἰρήνη. Πρὶν εἰσαχθῆ εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον Ἑλληνικὴν Ἤχχλησιαν

τὸ νέον ἡμερολόγιον, ἣ ᾿Ἐλκχλησία ἧτο μία. Μόλις εἰσήχθη. ἄτι» σως διῃρέθη εἰς δύο Ἐκκλησίας τὴν τῶν παλαιοηπερολογνιτῷν ναὶ τὴν τῶν νεοημερολογιτῶν. ᾿Απὸ τότε ἤρχισαν τὰ κακὰ ὧνκ ὄντε ρε περιεγράψαμε καὶ εἰς τοὺς παλαιοημερολογίτας καὶ νὴ Ὴρον

τας, κατὰ τὸ φιλοσοφιχκόν᾽ ἑνὸς ἀτόπου δοθέντος χὐὐριο ὕποι

ται. Τότε ἠκολούθησε καὶ ὃ ξυλοδαρμὸς τοῦ 11] στριάρχου Μολεσίου

84

χαὶ ὃ διωγμός του ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ

ὃ τραυματισμὸς τοῦ Μητροπολίτου ᾿Αθηνῶν Χρυσοστόμου ὑπὸ τοῦ χουρέως Καραγιαννίδου, ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ᾿Αγίου Κωνσταντίνου Πειραιῶς. Μετὰ τὸν τραυματισμὸν καὶ τὴν θεραπείαν τοῦ Μητροπολίτου εὑρισκόμενος εἰς ᾿Αθήνας μετέθην ἡμέραν τινὰ εἰς ἐπίσκεψιν του. Εἰσελθὼν εἰς τὸ γραφεῖον του εὗρον περίλυπον καὶ σκυθρωπὸν ἀναγινώσκχοντα ἐπιστολάς. Μόλις μὲ εἶδεν ἐσηκώθη τοῦ χκαθίσματος χαὶ μὲ πλησιάζει τεταραγμένος καὶ μὲ φωνὴν τρέμου-

σαν μοὶ λέγει: Νὰ μὲ σώσῃς, νὰ μὲ σώσῃς, σὺ θὰ μὲ σώσῃς!. Ἐφοθήθην χατ᾽ ἀρχὰς μήπως τῷ συνέθη τι τῶν ἀδοκήτων

καὶ λέγω. Τί συμθαίνει, Μακαριώτατε ! Μοὶ δείχνει τὰς ἐπιστολὰς χαὶ μοὶ λέγει, κατατρομαγμένος. Νά, μοὶ γράφουν οἷ παλαιοημερολογῖται, ὅτι θὰ μὲ φονεύσουν! Ἔνθυμήσου, Μακαριώτατε, ὅτι σᾶς ἔγραψα νὰ ἀφήσετε τὸ ἡἥμερολόγιον, νὰ μὴ τὸ θίξετε. 1600ἔτη ποὺ τὸ εἶχε ἣ Ἐκλχλησία ἣ ᾿Ορθόδοξος οὐδὲν κακόν, οὐδεμίαν 6λάθην, οὐδεμίαν ζημίαν ἔπαθε. Τότε ἐσήκωσε καὶ τὰς δύο του

χεῖρας καὶ ἐκτύπα τὴν κεφαλήν του, καὶ ἔλεγε: Νὰ μὴ τὸ ἔσωνα, νὰ μὴ τὸ ἔσωνα. Αὐτός, αὐτὸς ὃ διεστραμένος ὁ εταξάκης μὲ πῆρε στὸ λαιμό του. ᾿Η σύχασε, ἥακαριώτατε, μὴ στενοχωρῆσαι, μὴ φοδῆσαι, ἐγὼ θὰ σὲ δοη-

θήσω("). Τί θέλεις ἀπὸ ἐμέ! Μοὶ λέγει, πήγαινε εἰς τὸν πρόε1) Τὸν Μακαριώτατον εἶχε χαταλάδει φόθος, διότι Πρωθυπουργὸς

εἶχε γίνει τότε ὁ Τσαλδάρης ὁ ἸΠαναγῆς, ὅστις εἶχεν ὑποσχεθῆῇ εἰς «τοὺς παλαιοημερολογίτας ὅτι ἐὰν τὸν ψηφίσουν νὰ γίνῃ Πρωθυπουργὸς θὰ ἐπανέφερε τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. ᾿Αλλὰ τοὺς ἐνέπαιξε καὶ ὄχι μόνον

δὲν τὸ ἐπανέφερε, ἀλλ᾽ ἔστειλε ἐξορία καὶ τοὺς Μητροπολίτας τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Οἱ παλαιοημερολογῖται ὅμως ἐνεθάρρησαν μὲ τὰς ὑπο-

σχέσεις ποὺ τοὺς ἔκανε καὶ ἠπείλουν νὰ φονεύσουν τὸν Χρυσόστομον, ὃ δὲ κι Καραγιαννίδης ἀποφυλακισθεὶς τῷ ἔγραψε : Κύριε Παπαρόπουλε, γρήγορα νὰ ἐπαναφέρῃς τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον, διότι τὴν πρώτην φορὰν ἦλθον μὲ ψαλίδιον, ἀλλὰ τώρα θὰ ἔλθω μὲ μάχαιρα νὰ σὲ κατασφάξω.

30

δρον τῶν παλαιοημερολογιτῶν καὶ εἰπὲ αὐτῷ νὰ πάῃ εἰς τὴν Κυθέρνησιν νὰ εἴπῃ νὰ μὲ διατάξῃκαὶ αὔριον τὸ πρωϊ νὰ στείλω ἀγ-

γελίαν εἰς ὅλας τὰς Ἐχχλησίας νὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἥμερο-

λόγιον. ᾿Αμέσως τῷ λέγῳ καὶ ἔφυγα χαίρων, ἐλπίζων ὅτι ἐπέστη

ἣ εὐλογημένη ὥρα νὰ ἐκπληρωθῇ ἣ ἐπιθυμία μου, νὰ ἴδω τὴν Ἐχχκλησίαν ἡνωμένην καὶ εἰρηνευμένη. Ἔτρεξα ὡσὰν νὰ εἶχον πτερά"

εὗρον τὸν πρόεδρον τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἰς τὸν ΤΙρόεδρον

τῆς Βουλῆς κ-. Πετραχᾶχον. Ἐκεῖ εὗρον καὶ τὸν ἀντιπρόεδρον τῶν παλαιοημερολογιτῶν κ. Εὐστρατιάδην. Καλὰ ποὺ σᾶς εὗρον

χαὶ τοὺς τρεῖς, τοὺς εἶπον. Ἔζρχομαι ἀπὸ τὸν Μακαρ. Χρυσόστο-

μον χομίζων ἀγαθὰς ἀγγελίας. Μοὶ εἶπε νὰ τὸν διατάξῃ ἣ Κυθέρνησις χαὶ ἀμέσως θὰ ἐπαναφέρῃ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον. Ὁ κ. Πετραχᾶχος, ὃ ὁποῖος πρὸ ὀλίγων μηνῶν ἦτο παλαιοημερολογίτῆς ἀντέστη λέγων. Δὲν εἶναι δυνατόν, διότι οἱ παλαιοημερολογῖ-

ται εἶναι ἀγράμματοι καὶ δὲν πρέπει νὰ ὑποχωρήσουν οἱ ᾽Αρχιε-

ρεῖς. ΠΠροσεπάθησα νὰ τὸν πείσω, ἀλλ᾽ ἐστάθη ἀδύνατον. “Οπότε

λαμθάνει τὸν λόγον ὃ κ. Εὐστρατιάδης χαὶ μετὰ θυμοῦ πλησιάζει

τὸν κ. Πετραχᾶκον χαὶ τοῦ λέγει: Εἶσθε ψεῦσται, ἄτιμοι, προδόται, καὶ σὺ καὶ ὃ Π᾿ρωθυπουργός, διότι ἐνῷ μᾶς ὑπεσχέθητε, ὅτι

θὰ ἐπαναφέρετε τὸ ἡἥμερολόγιον, τώρα μᾶς ἐμπαίζετε. Δὲν πταίει ὁ Χρυσόστομος, πταίετε σεῖς. ᾿Επιστρέψας εἰς τὸν Χρυσόστομον

τοῦ εἶπον τὰ συμθάντα καὶ προσέθεσα. Ἐφ᾽ ὅσον εἶσθε ἀρχηγὸς τῆς ᾿Ἐχχλησίας δὲν πρέπει νὰ ζητᾶς νὰ σὲ διατάξουν ἄνθρωποι πολιτιχοί, Μοὶ εἶπεν ὅτι ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν Κυθέρνησιν. Τότε τῷ εἶπον. ᾿Αποχρύθηθι μικρὸν ὅσον, ἕως νὰ παρέλθῃ ἣ ὀργὴ τοῦ Κυρίου. Ἐὰν ἣ Ἱερὰ Σύνοδος ἐν συμπνοίᾳ καὶ συμφωνίᾳ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιον θὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν Ἐχκλησίαν ἣ ὁμόνοια, ἢ συμφωνία. Θὰ παύσουν τὰ μίση, αἵ διαμάχαι, αἱ φιλο-

νιχεῖαι. ᾿Εὰν δὲν τὸ ἐπαναφέρῃ θὰ ἐξακολουθήσουν αἷ διαμάχαι,

αἷ φιλονικεῖαι, τὰ μίση καὶ θὰ πάθωμεν

ὅπερ εἶπεν ὃ Κύριος.

90

«Πᾶσα βασιλεία καὶ πᾶσα οἰκία μερισθεῖσα καθ᾽ ἑαυτὴν οὗ σταθήσεται. Καὶ ὃ Θεοκῆρυξ ᾿Απόστολος Παῦλος: «εἰ ἀλλήλους δάκνετε προσέχετε μήπως ὑπ’ ἀλλήλων ἄναλωθῆτε». Τέταρτον ὀφείλει ἣ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὁλόκληρος ἣ “Ἱεραρχίο νὰ φροντίσουν νὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον καὶ ἑἕνώσουν τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ κλείσουν τὴν θύραν εἰς τοὺς διαφόρους αἱρετικούς, ᾿Ιεχωθίτας,

Κουμμουνιστάς,

Μασσώνους, Εὐὐαγγελι-

στάς, Οὐνίτας κ.λ. προπαγανδιστάς, οἱ ὁποῖοι ἐπωφελούμενοι τῆς διαιρέσεως πλανοῦν τοὺς ἁπλοῦς καὶ ἀγραμμάτους, ἄλλους μὲ χρῖν ματα, ἄλλους μὲ λόγια, λέγοντες. Βλέπετε τοὺς ἰδικούς σας Δεσπο-

τάδες, Παπάδες, Καλογήρους, ἄνδρας, γυναίκας, πολιτικούς, πῶς ἀναμεταξύ τῶν τρώγονται, ἀλληλοῦθρίζονται, ἀλληλοφθονοῦνται: ᾿Αφήσατέ τους, ἀφήσετε τὴν θρησχείαν τους, ἔλθετε εἰς ἥμας. Ἡ-

μεῖς εἴμεθα καλοὶ ἄνθρωποι, δὲν μαλώνουμε, δὲν φιλονιχοῦμε. ἡ θρησκεία μας εἶναι καλή, ἀληθινή. ᾿Απὸ τὰς ἀρχὰς τῆς διαιρέσεως τῆςκχλησίας ἄχρι σήμερον μεγάλην ζημίαν, μεγάλην θραῦσιν ἔκαμνον καὶ κάμνουν προσήῆλιτίζοντες καθ᾽ ἑκάστην.

Πέμπτον ὀφείλει ἢ Ἱερὰ Σύνοδος χαὶ ὁλόκληρος ἣ ᾿Ἰεραρχια

νὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον εἰς τὴν ᾿᾿αιχκχλησίαν, ἐπειδή, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, εἷναι παλαιὰ παράδοσις καὶ ὡς παράδοοις ὅσοι τὴν ἀθετοῦν, ἣ Ζ΄ ᾽Δγ. Οἰκχουμενικὴ Σύνοδος τοὺς ὑποδάλλει εἰς ἀνάθεμα. Ἐχτὸς τῆς Δ΄ Αγ. Οἰχουμενικῆς ΣΦ υνόδον τὸ νέον

παπιχόν, Γρηγοριανὸν λεγόμενον, ἡμερολόγιον (ἐπειδὴ πριῦτος ὁ

Πάπας Γρηγόριος τὸ εἰσήγαγε εἷς τὴν Λυτικὴν ὐκκλησιαν, ὦ ο!

-“

χείρησε δὲ νὰ τὸ εἰσαγάγῃ καὶ εἰς τὴν ᾽Δνατολ, ᾿ὐκελησίννς ὦλλι

δὲν τὸ κατώρθωσε), τοὶς κατεδικάσθη καὶ ἀνοθεμρμεντίσ!η ἐνυλ υρννὴν Τοπικχῶν Συνόδων. "Η πῤώτη συνῆλθε ἐν Κωνσταντινουπόλεν τὸ ΛΔ ξοὶ ἩἸ νοὶ

δὲ

ἄρχου ἹἹερεμίου εἰς ἣν παρευρέθησαν ὁ Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας Σίλθεστρος καὶ ὁ ἹΙεροσολύμων Σωφρόνιος καὶ πολλοὶ ᾽Αρχιερεῖς.

ἪΗ δευτέρα τὸ 1598 ὑπὸ τοῦ ἰδίου Πατριάρχου καὶ τῶν Πατριαρχῶν ᾿Ιωαχείμ, Πατριάρχου ᾿Αντιοχείας, Σ ωφρονίου Π.ατριἄρχου ἹἹεροσολύμων καὶ Μελετίου ΠΠηγᾶ ᾿Αλεξανδρείας, ἐν τῷ

Ναῷ τῆς Θεοτόχου ]Παραμυθίας, πρὸς ἀσφάλισιν τῶν Ὀρθοδό-

ἕξων Παραδόσεων καὶ ἀποθολὴν τοῦ νέου παπικοῦ χαλενδαρίου. “Ὥρισε δὲ οὕτως: «᾽Απαρασάλευτον διαμένειν δουλόμεθα τὸ τοῖς Πατράσιν διορισθέν κελανδάριον περὶ τοῦ ᾿Αγίου Πάσχα... “Απαντες οἵ τολμήσαντες παραλύειν τοὺς ὅρους περὶ τῆς “Αγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἄκοινωνήτους καὶ ἀποθδλήτους εἶναι τῆς ’Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ».

Κὶ' αἱ τρίτον κατεδικάσθη καὶ ἀναθεματίσθη ἣ καινοτομία τοῦ

ΠΠάπα Τηγορίου περὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ὑπὸ ἐγκυχλίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ᾿Ανθίμου ἐξαπολυθεῖσα εἰς τοὺς ἅπαν-

ταχοῦ ᾿Ορθοδόξους, ὑπογραφεῖσα καὶ ὑπὸ τῶν Πατριαρχῶν ᾿Α-

λεξανδρείας ἱἱεροθέου, ᾿Αντιοχείας ἱΜεθοδίου, Ἱεροσολύμων Κυ-

θίλλου καὶ δώδεκα Ἐπισκόπων. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἡ Σύνοδος διαλαμύάνει καὶ τὰ ἑξῆς ἀξιοσημείωτα. «Καὶ ρατῶμεν τῆς ὁμολογίας ἣν παρελάδομεν ἄδολον, παρὰ τηλικούτων ἀνδοῶν, ἁποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαθόλου. Ὃ δεχόμενος νεωτερισμὸν κατελέγχει ἐλεισεῖ

τὴν κεκρυμένην ᾽Ορθόδοξον Πίστιν. ᾿Αλλ’ αὕτη στεσπιληρω-

μένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐσιιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν... Ὃ τολμῶν διανοηθῆναι, τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίὡς καθυπεθδλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα διὰ τὸ δλασφημεῖν εἷς τὸ Πνεῦμα τὸ “Αγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λα-

ὃ

λῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ Οἰκουμενικαῖς ΦΣυνόδοις». Παρακαλῶ τὴν Σὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τοὺς Σοὺς ᾽4-

χιερεῖς καὶ Ποιμένας τῆς ᾿Αγίας ἡμῶν ’ Οροθοδόξου ᾽Ε-κλησίας, ὅπως μὴ παραδλέψουν τὸ ζήτημα τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καὶ τὸ θεωρήσουν ὧς ἀσήμαντον καὶ μικρόν, ἄλλ᾽ ἂς στοχασθοῦν καλῶς πόσα κακὰ ἐπροξένησεν, ἀλλὰ καὶ πόσα μέλλουν γὰ ἀκολουθήσουν.

ἊΑς στοχασθοῦν ὅτι ὅλα τὰ μεγάλα κακά, ἔκ μικρῶν ἔσχον τὴν αἰτίαν. Ὁ εὐχερῶς ὑπὸ τῶν μικρῶν ἡττηθείς, εὐχερῶς καὶ ὑπὸ τῶν μεγάλων ἡττηθήσεται, λέγει ὃ σοφὸς Μᾶρκος ὃ ’Ασκητής. Πολλάκις ἃπὸ μίαν σπίθαν μικρὰν ἤναψε μεγάλη φλόξ, ἥτις ἐπροξένησε μεγάλας ζημίας καὶ καταστροφάς, ἀπετέφρωσε οἰκίας καὶ πόλεις,

ἐθανάτωσεν ἀνθρώπους καὶ κτήνη. ᾿Ας ἄναλάδουν φρό-

γημα ἀνδρεῖον καὶ ᾿Ορθόδοξον, ἂς μιμηθοῦν τοὺς ἁληθεῖς Ποιμένας τῆς ᾿Επκλησίας μας, οἵ ὅποῖοι ἐξεδίωξαν μακρὰν τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ τοὺς κατὰ και-

οοὺς διαφόρους λοιμώδεις αἱρετικοὺς λύκους καὶ διεφύλαξαν καὶ διέσωσαν τὰ λογικὰ πρόδατα. Δύκοι Θαρεῖς

λοιμώδεις καὶ ἄγριοι ἔχουν ὡρμήσει καὶ σήμερον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπειλοῦν νὰ κατασπαράξουν καὶ διασπκορπίσουν τὰ λογικὰ πρόδατα, ὑπὲρ ὧν Χριστὸς τὸ πολύτι-

μον αὐτοῦ αἷμα ἐξέχεε. Ποῖοι εἶναι αὑτοὶ οἵ λύκοι;

Πρῶτος ὃ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ᾿Αθηναγόρας ὃ προσφεύγων εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ Πάπα τῆς Ῥώμης Παύλου. Ὃ ἀναγνωρίζων ὡς πρῶτον τὸν ψευδοαλάθητον τὸν ψευδόχριστον πάπαν, τὸν καταφρονητὴν τῶν θείων δογμάτων καὶ ἀποστολικῶν καὶ πατερικῶν παραδόσεων. Τὸν μεταμορφούμενον καὶ μεταδαλόντα τὴν ἀνδρικήν του μορφήν, ἣν τοῦ ἔδωσεν ὃ Θεὸς εἷς γυναικεῖαν. Ὃ ὃ»-

9

λιπαρῶν αὐτόν, νὰ τὸν ἀξιώσῃ πιεῖν ἔκ τοῦ αὑτοῦ Ποτηρίου, ἵνα ἑνωθῇ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ γίνῃ κοινωνὸς τῆς αὖτοῦ δόξης, μέτοχος καὶ ἄξιος τοῦ παπικοῦ νυμφῶνος. Δεύτερος ὃ ’᾿Αμερικῆς ᾿Ιάκωδος, ὃ τολμήσας δημοσιεῦσαι ἄρθρον εἰς ξένας ἐφημερίδας, ὅτι τὰ θεῖα δόγ-

ματα, οἵ ἱεροὶ κανόνες καὶ αἵ ἀποστολικαὶ πατρικαὶ παραδόσεις ἐπαλαιώθησαν καὶ ἡ σημερινὴ νεολαία δὲν τὰ παραδέχονται καὶ πρέπει νὰ ἀντικατασταθοῦν. ὲ ἄλλους λόγους νὰ ζητήσωμεν ἀπὸ τὴν νεολαίαν νὰ μᾶς κανῃ ἕκείνη κανόνας ἰδικούς τῆς. Τρίτος ὃ Χαλκηδόνος Ὕβελίτων, ὅστις εἷς ὅδμιλίαν του ἐν τῷ καθεδρικῷ ητροπολιτικῷ Ν᾿ αῷ ᾿Αθηνῶν κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Τυροφάγου, συνέστησεν εἷς τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ καταφρονήσουν τὸν καρνάθδαλον, ἀλλὰ νὰ δείξουν σεδασμόν! μὴ χειρότερα!

Τ ἕταρτοι,

πᾶντες ὅσοι εἰσάγουν καινοτομίας εἷς

τὴν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν. Οἱ ἀποδαλόντες τὸ ἱἸερατι-

κόν, ταπεινόν, σεμνὸν ράσον καὶ ἐνδυθέντες λαϊκὴν ἀμφίεσιν. Οἱ ἀποθδαλόντες ἐκ τῶν ᾿Εκκλησιῶν τὰ Τέμσιλα καὶ Ιερὰς καὶ πανσέπτους εἴκόνας, ὡς ἀχρήστους καὶ ρίψαντας εἰς ἀποθήκας καὶ ὑπόγεια. Οἱ εἰσαγαγόντες εἴς

τινας ᾿Εκκλησίας τὸ ἁρμόνιον καὶ ἄλλα ὄργανα. Εἷς τούτους καὶ ἄλλους ὁμοίους των οἵ καλοὶ Ποιμένες τῆς ᾽Εκ-

κλησίας νὰ συστήσουν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἷς τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς Παραδόσεις. Ν᾿ ὰ ἀποκαταστήσουν τὰ τέμπλα καὶ ἱερὰς εἴκόνας εἷς τὰς θέσεις των

καθὼς καὶ οἵ ἀποδαλόντες τὸ ἱερατικὸν ἔνδυμα. Κὶ αἱ ἂν μεταγνοήσουν ἔχει καλῶς, εἶ δὲ καὶ

ἐπιμένουν εἷς τὴν

πλάνην καὶ τὸ ἴδιον θέλημα, ἂς ἀποδάλῃ τούτους ὧς σεσηπότα μέλη. Καὶ ἂς θέσῃ φραγμὸν εἷς τὸν μυστικὸν ἂμ-

40

πελῶνα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ᾿Επκκλησίαν. ᾿Εὰν οἵ Ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν ἀναλάδουν φρόνημα γενναῖον ᾿Ορθόδοξον, ὡς οἵ “Αγιοι Πατέρες καὶ ἐκδιώξουν μακρὰν τῆς Ἐκκλησίας τοὺς νεωτεριστάς,

καινοτόμους,

μοντερνι-

στάς, καρναδαλιστάς, γυναικοπροσώπους, καταφρονητὰς τῶν ᾿Αποστολικῶν καὶ Πατρικῶν Παραδόσεων καὶ τοὺς ἀφήση ἐλευθέρους, τότε φόθος ὑπάρχει μήπως οὗ νεωτερισταί, καρναδαλισταί, εἰσαγάγουν καὶ ἑντὸς τῆς ᾽Εκλησίας τὸν καρνάθαλον, εἰσάγουν καὶ γυναίκας λειτουργοὺς τῶν υστηρίων, ὧς ἤρχισαν εἷς τὴν Εὐρώπην.

᾿Αλλὰ δέν θὰ προφθάσουν, διότι ἔρχεται ἣ μεγάλη ὀργὴ

Τοῦ Κυρίου ἐπὶ πάντα ὑπερήφανον, ὑδριστὴν καὶ κατα-

φρονητήν, τῶν ἐντολῶν καὶ προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ’᾿Αποστολικῶν καὶ Πατρικῶν Παραδόσεων. Πρὶν

λοιπὸν ἢ ἔλθη ἢ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἡ μεγάλη, ἂς μετανοήσωμεν πάντες διότι ὅλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ πρῶτος

ἐγώ. Ας κλαύσωμεν πικρῶς καὶ ἂς ἐπιστρέψωμεν ὧς ὃ

ἄσωτος υἱὸς πρὸς τὸν Εὔσπλαχνον Θεὸν καὶ Πατέρα ἧμῶν Οὐράνιον. ᾿Ας μισήσωμεν τὸν διάδολον καὶ τὴν ἅ-

μαρτίαν καὶ πᾶσαν καινοτομίαν καὶ αὐτὸ τὸ πασικὸν νέον ἡμερολόγιον, τὸ παρανόμως εἴσαχθὲν καὶ πρόξενον πολ-

λῶν κακῶν γενόμενον εἷς τὴν

᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν,

καὶ τοῦ λοιποῦ ὡς τέκνα φωτὸς περιπατοῦντες ἀξιωθῶς-

μεν καὶ τῶν ἐπερχομένων δεινῶν λυτρωθῆναι καὶ τῶν ἔπουρανίων ἀγαθῶν ἀξιωθῆναι: ἐλέει, χάριτι, οἴκτιρμοῖς καὶ φιλανθρωπία τοῦ δι᾽’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθέντος, σταυρωθέντος, ταφέντος καὶ ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν ᾿]ησοῦ Χριστοῦ, καὶ πρεσδειῶν τῆς Παναχράντου ητρὸς Αὐτοῦ καὶ πάντων τῶν ᾿Αγίων. ᾿Αμήν. ’'Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερθδᾶκος.

:

«ΑΤΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ» ᾿Αρχιμανδρίτου ΦΙΛΟΘΕΟΥ͂ ΖΕΡΒΑΚΟΥ͂ Ἢ

Δραχ.

τοῖν, ἤβον ὌΝ

ὃ. ΟἹ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗ

4

ὉΠΝ

ΜΑΦΟΝΑὐοτέῦς,ποσναστι

Ὁ Ὁ...

4. ΤῸ ΡΑΣΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ἀπο

ἢ

ὅ. ΕΓΕΡΤΉΡΙΟΝ ΣΑΛΙΗΣΜΑ, ἣ Ταπείνωσις

»

Ὁ

»

5

1. ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΑΤ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

»

2,0

ὃ. ἘΝ ΒἘΚΚΛΗΣΙΑΙ͂Σ ΕΥΛΟΙΉΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

»

2.80

ὃ, ΕΠΙΣΤΕΥ͂ΣΑ ΔΙῸ ΒΛΑΛΗΣᾺΑ

»

ὅ

4. ΧΙΛΙΑΣΜΟΣ (Ἰωὴλ Γιανναχοπούλου)

δ

Ὡ]Ὸ

«δ

Γ . ἈΓΆΠΑΤΕ ΔΑΔΗ

6. ΤῸ ΝΕΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ἩΜΕΡΟΛΟΓΊΟΝ ΚΑΙ ΟἹ ΚΑΡΠΟῚ ΑΥ̓ΤΟΥ͂ “Ἕτεραι ἐχδόσεις

ΔΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΈΛΙΑΣ ΓΡΑΨΑΤΕ:

πὰ

ΠΠεριοδικόν: «ΑΓἸΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ» ΝΕΔ ΕΥ̓ΚΑΡΠΙΑ, Τηλ. ὅβδιῦτο ἊΨ «σὰ ΘΕ ΣΣΑΛΟΝΊΚΗ

ὧν

ὡδῳ,

.

᾿ῳ

““ δισ,,

φι

γ

ΕΚΔΟΣΕῚΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ͂