Lourdes Magazine 02
zomer2022 BEDEVAARTEN BISDOM BRUGGE vzw
Dag iedereen ... welkom!
Aan alle deelnemers en medewerk(st)ers / stafl eden van de Lourdesbedevaart – juli 2022.
Als je deze tweede Lourdes Magazine in handen hebt, is het echt niet zo lang meer voor we naar Lourdes vertrekken… We zijn blij dat ook jij met ons meetrekt naar dat befaamde bedevaartsoord in Frankrijk aan de voet van de Pyreneeën: Lourdes !
Het was een hobbelige weg… velen twijfelden, we zijn nog niet helemaal verlost van de covid-pandemie, er is de financieel-economische crisis, er is de oorlog in Oekraïne…
Toch kunnen we nu met vreugde melden dat we toch met een goede, grote groep uit het Bisdom Brugge naar Lourdes kunnen vertrekken. We zullen er welkom zijn!
Lourdes is dé plaats bij uitstek waar velen zich welkom mogen voelen. Oud of jong, arm of rijk, gezond of zorgbehoevend, de kleinen en de groten, gelovig of zoekend; allemaal zonder onderscheid van rang, stand of gendersituatie.
We reizen richting Lourdes, ook met diegene hier nooit op de ‘eerste rij’, daar ook eens ‘vooraan’, met diegenen die nooit veel aandacht krijgen, straks steeds ‘in de zon’, met diegenen nooit of nu niet meer met tweeën, nu samen tussen zovelen, met diegene ‘arm aan centen’, daar ‘rijk aan vriendschap’, met diegenen in een uitzichtloze situatie, straks terugkerend met een hoopje Hoop, met diegene zonder jeugd of thuis, in Lourdes ook kind van een ‘Moeder’…
We hopen er met iedereen een deugddoend gebeuren van te maken. De voorbereidingen draaien op volle toeren, contacten zijn gelegd, bestellingen zijn gebeurd, programma’s zijn uitgepuzzeld…
In deze Lourdes Magazine steken ook: - Een overzichtsblad met de stand van zaken van uw inschrijvingsfinancies, wil dit even nazien en het eventuele nog te betalen saldo eerstdaags vereffenen. Dank.
- Een aantal intentieblaadjes en omslagen… (zie ook de uitleg op pagina 12) Wil deze uitdelen aan familie en vrienden en ingevuld terug meenemen naar Lourdes. Op het gepaste moment zullen we ze daar bijeenbrengen. Dank om ook daar aandacht aan te besteden.
In de dagen voor ons vertrek, krijgt u nog een brief met de laatste afspraken, uurregelingen en een lijst met ‘niet te vergeten zaken’. Hou uw postbus dus zeker goed in het oog!
Wij groeten u hartelijk en… tot op een van de plaatsen van de ophaalbussen of tot in Tourcoing, waar de TGV’s naar Lourdes vertrekken !
Namens alle medewerk(st)ers en stafleden,
De bedevaartdirectie
Piet Vandevoorde, pr - Dominiek Lodewijckx, di - Luc Verbrugge
Uitgave : Bedevaarten Bisdom Brugge vzw, Potterierei 72 - 8000 Brugge
Bedevaarten.bisdom.brugge@kerknet.be - 0470 / 18 58 05
Foto’s : Shutterstock
Druk : Drukkerij Verhaege Dentergem
2
We kunnen ons bestaan niet voorstellen zonder water! Water is alom aanwezig. Geen ‘leven’ zonder water. Het grootste deel van het aardoppervlak is bedekt met water en gelukkig maar!
Water is niet weg te denken uit onze leefomgeving en het wordt dan ook aanzien als een van de vier grote oerelementen: aarde - lucht - vuur - water.
En als zelfs Bart Peeters in één van zijn liederen: “Waar de zon weer opkomt” zingt van ‘het heilige waterbad’ moesten we toch iets schrijven over bedevaarten en water!
De betekenis van het water is tweeledig, het kan zowel goed als slecht zijn. Het brengt vruchtbaarheid, het kan reinigen, is lavend, geeft groeikracht, is beschermend en voedend (denken we maar aan het vruchtwater in de moederschoot!), water is prettig (je kunt erin spelen en zwemmen), water is rustgevend en inspirerend…
Water is zelfs in de gastronomie een bijzondere rage geworden. De meeste brouwerijen hebben een huismerk met klinkende naam om hun drinkwater te promoten. Denken we maar aan: Eaumega, Aquarel, Acqua Panne… zonder uiteraard ook alle andere zeer gekende watermerken te vergeten. Of drink je liever kraantjeswater vanuit een Britakan? Of steek je er zelf gas op met een SodaStream? Watersommelier is een nieuw beroep met toekomst!
Ook in de wereld van de wellness is het woord ‘Spa’ een algemeenheid geworden, waar water zowel therapeutisch als relaxerend gebruikt wordt. En wie ontspant zich nu niet graag in een deugddoend bad met op de achtergrond rustige muziek met waterklanken tussendoor?
Maar water kan ook zwaar ons leven bedreigen;
vervuiling doodt alle leven in het water, de klimaatopwarming doet de ijskappen smelten waardoor de zeespiegel zal stijgen en overstromingen teweeg brengen, watergebruik ≠ waterverspilling : in droge periodes worden de mensen opgeroepen om water niet nodeloos te verbruiken… Daarom is het van levensbelang dat de mensheid zorg draagt voor het geheel van de aarde en zeker voor het water! Het water bepaalt voor een groot deel ons leven en dat van de volgende generaties! De aarde met al haar water is wellicht (tot dusver…) uniek in het heelal. Bij elke nieuwe vondst in de ruimte is steeds de eerste vraag: Is er water op deze of gene nieuwe planeet? M.a.w. Is er een vorm van ‘leven’ op deze nieuwe ontdekking? Water is ‘bron’ van alle leven.
In de kunst is water ook heel dikwijls een ‘bron van inspiratie’. In de muziekwereld (Simon & Garfunkel met hun wereldberoemde song: ‘Like a bridge over troubled water’, Water Music van Handel…). Schilderijen van Vincent van Gogh, Claude Monet… met watertaferelen! Ook de zeegoden in de Griekse of Romeinse mythologie… Poseidon en Neptunus spreken nog altijd tot de verbeelding. En welke woordpuzelaar kent de Noorse zeegodin Ran niet?
In veel religies, levensovertuigingen of culturen heeft water een bijzondere betekenis. Voor de Hindoes is de Ganges een heilige rivier, waar men zich reinigt, waarin men bidt en offert. Bij de Moslims is water ook wezenlijk aanwezig voor de dagelijkse rituele reinigingen. Tijdens de hadj (bedevaart) wordt water uit de ZamZam bron meegenomen voor familie en vrienden thuis. In heel wat Japanse of Boedhistische geïnspireerde tuinen is een waterpartij symbool voor ‘De Stroom des Levens’.
3
Water, bron van alle leven.
Ook bij ons, bij de Christenen en de bedevaarten heeft (de symboliek van) water een bijzondere betekenis! We gebruiken water om te dopen, om te zegenen, om te besprenkelen… Bronnen worden geheiligd. In het doopsel wordt je echt christen. We zeggen ja tegen het nieuw Leven en neen tegen kwaad en zonde.
In veel Jezusverhalen uit de evangeliën of andere Bijbelse verhalen is er sprake van ‘water’. Jezus liet zich door Johannes dopen in de Jordaan, Hij heeft de kracht in zich om de storm op het meer stil te leggen en over het water te lopen, Jezus is ons ‘levend water’ in wie niemand nog dorst zal hebben,
en zo ook hun verdere leven nieuw en anders aanpakken!
Allen die naar Lourdes gaan willen met eigen ogen de bron in de grot aanschouwen, waaruit sinds 1858 ononderbroken water vloeit. De wanden van die grot zijn glad gestreken door de zovele bedevaarders die met hun handen, die rotswand willen ‘strelen’. Symboolhandelingen zijn belangrijk…
Voor zeer velen is het in Lourdes een sterke traditie om vanuit diezelfde bron water mee te nemen naar huis, voor henzelf of voor de thuisblijvers die er om vroegen. Iets uit een heilige plaats meenemen naar huis is méér dan zomaar een souvenir…
Pilatus waste zijn handen in onschuld…
Ook in het Oude Testament zijn de verhalen uit het scheppingsverhaal, de zondvloed en de Ark van Noah, de redding van Mozes in zijn mandje uit de Nijl, verschillende psalmen… ons nog goed bekend. In de beleving van bedevaarten en pelgrimages komt ‘de kracht van het water’ ook dikwijls aan bod. Pelgrims die dagen en weken onderweg waren naar Santiago de Compostela konden, aan de Monte del Gozo (de berg van de vreugde) net voor ze Santiago binnenstapten, zich wassen in het riviertje Lavacolla (wasplaats). Teken van een nieuwe geboorte, een wederdoopsel. Ze wilden als ‘nieuwe mens’ St.Jacob gaan groeten
Hierbij kun je zeker bedenken dat het Lourdeswater wellicht het meest wereldwijd verspreide water is! Ze zijn niet meer te tellen; de zovele zieke of gezonde mensen die zich willen baden in het Lourdeswater. Daartoe is een hele installatie gebouwd en zijn er elk jaar opnieuw honderden vrijwilligers die de mensen bijstaan. Baden in Lourdeswater is méér dan zich wassen of verfrissen…
In Lourdes kijken vele pelgrims ook uit naar een biechtviering of vergevingsmoment. Heel dikwijls gebruikt men dan ook het Lourdeswater bij een reinigingsritueel. De kracht van ‘heilig water’
4
Ga met God en Hij zal met je zijn…
Ga met God en Hij zal met je zijn, jou nabij op al je wegen met zijn raad en troost en zegen. Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn: bij gevaar, in bange tijden, over jou zijn vleugels spreiden. Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn: in zijn liefde je bewaren, in de dood je leven sparen.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn, tot wij weer elkaar ontmoeten, in zijn naam elkaar begroeten.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Tekst: Gert Landman - Muziek: Ralph Vaughan Williams
Het verhaal van Lourdes, de verschijningen in 1858. Deel
16° Verschijning 25 maart
De avond van de 24ste maart heerst er kalmte in Lourdes, de gebeurtenissen aan de grot van Massabielle waren voor de meeste mensen al een verre herinnering…
Bernadette was door het verloop van de tijd weer terecht gekomen in de stilte en de anonimiteit.
Dit alles tot grote tevredenheid van de burgerlijke autoriteiten.
Op 25 maart viert de kerk het feest van Maria Boodschap en dit wekt bij velen de geheime hoop op toch iets buitengewoons.
Ook Bernadette voelt weer die ‘onweerstaanbare drang’ en gaat tegen 5.00 u ’s morgens terug naar haar geliefde grot. Haar ouders begeleiden haar.
Zij meenden alleen te zijn, maar toch ontwaarden zij in de duisternis schaduwen die ook richting grot gingen. Bij de grot is politiecommissaris Jacomet de onverbiddelijke toezichter!
Drie maal vraagt Bernadette naar de identiteit van de verschijning en eindelijk komt het antwoord.
Bernadette zegt: ‘ Na de vijftien dagen van stilte heb ik haar driemaal achtereenvolgens gevraagd wie zij was. Maar zij glimlachte heel de tijd en toch waagde ik het haar nogmaals te vragen. En deze keer richtte zij haar ogen ten hemel, bracht haar handen ter hoogte van de borst en zei: ‘Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis’.
Dit zijn de laatste woorden die zei sprak. Zij had blauwe ogen… Bernadette gaat rechtstreeks van de grot naar de pastorie om aan de pastoor verslag uit te brengen over haar wedervaren en de identiteit van de dame. Door wat Bernadette verhaalde
heeft hij nu alles begrepen en hij is te neergeslagen door heel het gebeuren.
Hij geraakt er meer en meer van overtuigd dat de gebeurtenissen van Massabielle bovennatuurlijk zijn en dat Bernadette op het punt staat de boodschapster te worden van de Onbevlekte voor Lourdes en de hele wereld!
Er komt een tweede onderbreking van 26 maart t.e.m. 6 april.
Deze periode is een nieuwe onderbreking in de reeks verschijningen, die nu ongeveer 40 dagen zal duren.
Het gebeuren van 25 maart heeft de algehele aandacht getrokken en een toevloed aan pelgrims veroorzaakt. De plaatselijke autoriteiten zijn bezorgd en nemen drastische maatregelen.
Na deze 16° verschijning gaan ook voor Bernadette de moeilijkheden en het lijden door.
Op 27 maart wordt zij, op last van mr Masy, perfect van Tarbes aan een psycho-medisch onderzoek onderworpen door de dokters Belancie, Lacrampe en Peyrus. Dit met de bedoeling om de zieneres van Lourdes te
interneren in een (wat men toen noemde) instelling voor zenuwzieken en geestelijk gestoorden. De ondervraging en het onderzoek duren ongeveer twee uur. Op 31 maart worden de drie dokters het, na vier dagen overleg, eens en sturen aan de burgemeester van Lourdes en aan de prefect een rapport dat een meesterwerk is van vergelijk! Tenslotte beslissen zij de zaak te verschuiven naar later…
17° Verschijning 7 april
Deze verschijning heeft plaats omstreeks 5.00 u ’s morgens. Er zijn slechts een honderdtal personen aanwezig, onder wie dokter Dozous.
Tijdens de verschijning gebeurt het ‘Mirakel met de kaars’.
Tijdens de extase heeft Bernadette gedurende een 10 à 15 minuten haar handen om de kaarsvlam gesloten gehouden, zonder iemands aandacht te trekken.
De vlam door de wind bewogen, gaat tussen de vingers door zonder ze te verbranden!
Na het extasemoment trekt Bernadette, met een snel gebaar, de handen terug en laat de kaars vallen.
Dokter Dozous die aandachtig heeft toegekeken, komt snel naderbij om haar handen te controleren, maar ze zijn ongeschonden, zonder enig letsel van verbranding.
Dit feit geeft de doorslag aan zijn definitieve bekering.
Op 12 november 1859 zal hij, in zijn officiële getuigenis, zeggen: ‘Ik heb er genoeg van, ik ben ervan overtuigd dat in dit fenomeen iets mysterieus en bovennatuurlijk aanwezig is.’
6
2
Op 9 april 1858, twee dagen na deze gebeurtenis, zegt hij tegen de politiecommissaris: ‘Ik heb haar handen onderzocht en er was zelfs niet het minste spoortje van verbranding. Nu geloof ik! Ik heb het met eigen ogen gezien!’ (waar hebben we dat in het evangelie nog gelezen…?)
Na deze gebeurtenissen komt er een lange onderbreking van de verschijningen!
Van 8 april t.e.m. 15 juli. Het blijkt de langste onderbreking in het verloop van de verschijningen te zijn.
Tijdens deze drie maanden doen zich, onverwacht, opmerkelijke gebeurtenissen voor!
Op 12 juni 1858 doet Bernadette ondertussen haar Eerste Communie in de kapel van het gesticht te Lourdes.
Het fenomeen van de ‘valse verschijningen’ krijgt een belangrijke betekenis en lokt gevolgen uit. Men ziet daarin een ontaarding in van het (zogezegde) religieuze en het (geveinsde) bovennatuurlijke, met als gevolg dat men adviseert om de grot te sluiten en een toegangsverbod uit te vaardigen. Het decreet dateert van 10 juni en omvat een vijftal bepalingen:
- Het is verboden water te putten uit de bron van de grot.
- Het is niet toegestaan het gemeentelijk terrein, genaamd ‘Rive Massabielle’,te betreden.
- Aan de ingang van de grot zal een bareel opgericht worden om de toegang te verhinderen.
- Elke overtreder van deze verordeningen zal vervolgd worden volgens deze wet.
- De politiecommissaris en de gemeentelijke autoriteiten zijn belast met de uitvoering van deze bepalingen.
18° Verschijning 16 juli
Van deze laatste verschijning heeft Bernadette nooit iets gezegd tijdens haar verklaringen, noch voor de commissie van onderzoek op 17 november 1858, noch op 7 december 1890 bij bisschop, mgr Laurence.
Welke zijn de redenen van dit stilzwijgen? Misschien wil Bernadette deze verschijning, als strikt persoonlijk, geheim houden. Verschillende getuigen spreken erover.
Op het feest van Onze Lieve Vrouw van de Carmel, 16 juli heeft de laatste verschijning plaats. De grot is nog steeds gesloten door de beslissing van de prefect en het toegangsverbod is nog altijd van kracht. En toch voelt Bernadette weer die ‘onweerstaanbare uitnodiging’… Wat te doen?
Weigeren?
Ongehoorzaam zijn aan de verordening van de prefect en zo de sancties oplopen door de wet voorzien?
Tante Lucile Casterot vindt een oplossing. Zij gaan samen naar de grot via een andere weg. Zij nemen de weg van Pau en gaan naar de ‘weide van Ribère’, recht tegenover de gesloten grot, aan de overzijde van de Gave op een afstand van ongeveer 150 meter. Deze plaats ligt niet in de verboden zone. Vanop die plaats ziet Bernadette de Onbevlekte
Maagd voor de laatste maal.
Veel later zegt ze: ‘Ik zag noch de bareel,
noch de Gave. Het leek me dat ik vlak voor de grot was, net als de andere keren. Ik zag alleen de Maagd. Ze was heel mooi!’ De extase duurde ongeveer een kwartier. Na de verschijning staat Bernadette recht en op haar gezicht kon men grote vreugde lezen. Het nieuws van de 18° verschijning blijft in beperkte kring van personen, onder wie kapelaan Pène. Zelfs de oplettende politiecommissaris Jacomet krijgt geen kennis van het gebeurde.
Hier wordt de kring van de verschijningen gesloten. Lourdes is geboren, bestemd om geloofsgeschiedenis te maken als een boodschap van hoop, als een blijvende uitnodiging tot gebed en boete, een vuurbaken van de Onbevlekte Maagd voor miljoenen mensen, die vol verlangen zijn om de zin van God in hun leven terug te vinden of beter te begrijpen!
7
Wees gegroet, Maria wij groeten je als de uitverkorene van God in wiens handen jij je leven hebt gelegd. Vol van genade, zo heilig en groots en toch zo geborgen en bescheiden op de achtergrond. De Heer zij met u, met zijn liefde, zijn ontferming en zijn goedheid. Gezegend zijt gij boven alle vrouwen, en toch een voorbeeld van eenvoud voor alle vrouwen die op een of andere wijze moeder zijn. En gezegend is de vrucht van uw lichaam Jezus. die gezonden werd door de Vader voor het geluk van alle mensen. Heilige Maria, Moeder Gods, jij die aan de Verlosser van de wereld het leven hebt gegeven. Bid voor ons, arme zondaars, help ons open te staan voor alle mensen, maak ons één van hart en één van geest. Nu en in het uur van onze dood. blijf ons nabij in bange dagen, in ziekte, lijden en dood. Wees onze bron van troost en uitzicht op nieuw leven.
Amen.
8
Piet De Loof - Gepubliceerd op maandag 9 mei 2022
‘Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen’: Mariadevotie en Vlaamse gevoelens in één klassieker. De geschiedenis ervan begint in 1844 in Gent.
Liefde gaf u duizend namen, groot en edel, schoon en zoet.
Velen zongen het in Mariamaand mei op school of in de parochie. Een Vlaamse klassieker, die teruggaat tot 1844 , als in hartje Gent de nieuwe Jezuïetenkerk wordt ingewijd in de Posteernestraat. Datzelfde jaar schenkt een Gentse adellijke familie een marmeren mariabeeld van 2,75m hoog aan de kerk, werk van een Antwerpse kunstenaar. In 1846, toepasselijk op 15 augustus, wordt het beeld in de nis boven het hoofdaltaar geplaatst.
Op 9 mei 1860 wordt het mariabeeld gekroond door de pauselijke nuntius, in opdracht van Paus Pius IX, een grote eer. Het beeld krijgt kort erna ook de naam ‘Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen’.
1910. Met tal van plechtigheden wordt het gouden jubileum van het beeld gevierd. Er wordt ook een liedwedstrijd georganiseerd. Joseph Ryelandt doet mee (Zang ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen), Robert Herberigs (Gebed aan Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen), maar winnaar wordt het lied OnzeLieve-Vrouw van Vlaanderen. De tekst is van August Cuppens, een Limburgse priester-dichter die actief betrokken is bij de Vlaamse ontvoogdingsstrijd, de muziek is van Lodewijk De Vocht, toen amper 23 maar aan het begin van een mooie carrière. De Vocht had op dat moment al meerdere teksten van Cuppens op muziek gezet, gebundeld in Jaarkrans van geestelijke liederen rond de haard.
In 1956 vertrekken de jezuïeten uit de Posteernestraat. De Sint-Lucasschool neemt de gebouwen over en breidt ze uit. Het Mariabeeld wordt overgebracht naar de kerk van het Sint-Barbaracollege in de Savaanstraat, enkele straten verderop.
Liefde gaf u duizend namen, groot en edel, schoon en zoet. Maar geen één die ‘t hart der Vlamen even hoog verblijden doet. Als de naam, o Moedermaagd, die Gij in ons landje draagt, schoner klinkt hij, dan al d’ and’ren: Onze Lieve Vrouw van Vlaand’ren Onze Lieve Vrouw van Vlaand’ren
Waar men gaat langs Vlaamse wegen, oude hoeve, huis of tronk, komt men u, Maria, tegen, staat uw beeltenis te pronk. Lacht ons toe uit lindegroen, bloemenkrans of blij festoen. Moge ‘t nimmer hier verand’ren O, Gij Lieve Vrouw van Vlaand’ren O, Gij Lieve Vrouw van Vlaand’ren
Blijf in ‘t Vlaamse harte tronen als de hoogste Koningin, als de beste moeder wonen in elk Vlaamse huisgezin. Sta ons bij in alle nood, nu en in het uur der dood, ons Uw kind’ren, en ook d’ and’ren: Liefste Lieve Vrouw van Vlaand’ren Liefste Lieve Vrouw van Vlaand’ren
Op YouTube kunt u luisteren naar twee verschillende uitvoeringen:
Denzil Delaere, Elise Gäbele en Wilfried Van den Brande (met Bart Rodyns aan het orgel) een meerstemmige versie voor a capella koor uit 2010 (Schilde-Bergen)
9
‘Liefde gaf u duizend namen’: zo ontstond hét Vlaamse Marialied
Die ontmoeting in dat ziekenwagentje vergeet ik nooit meer…
Ik zag Jo staan voor een winkelraam. Hij hield de stuurknuppel van een blauw ziekenkarretje los in de hand. Er zat niemand meer in. Is je zieke er van door, vroeg ik hem lacherig.
Zij is die winkel binnen gegaan, steunende op haar krukken, vertelde hij me. Ik hoop maar dat ze niet ineenzakt… Wie is die dame, vroeg ik.
Een Italiaanse uit Brescia, zei hij me. Haar naam ken ik niet.
Ze is meegekomen met een bedevaart, vele uren op de bus!
Vandaag staat er op hun programma vrijaf, tochtje door de stad én shoppingtime… als je tenminste iemand vinden kan die je wil rondvoeren!
Ik breng haar overal waar ze naartoe wil, want gaan kan ze bijna niet meer. Ze is echt oud en zonder kracht in de benen… Ik breng haar, van het ene uitstalraam naar het andere winkelkraam.
Een geduldig werkje!
Ze kiest, ze keurt en ze ratelt wat van Pedro, Angelina en Zia.
Versta je wat ze zegt, vroeg ik hem. Weinig, alleen maar waar ik stoppen moet of waar ze nog eens terug wil én dat ze zo blij is dat ik dat wil doen voor haar, zei Jo.
Ik vroeg hem ook nog: waarom doe je dit? Is dat niet vervelend…?
Doe je dat nu echt graag?
Ja, zei hij een beetje stilletjes.
Want, ik heb hier op één korte namiddag twee dingen geleerd:
- De weelde, de vrijheid om zelf overal naar toe te gaan waar je wilt zijn en niet afhankelijk te moeten zijn van anderen.
- En dat liefde en vriendschap, misschien voor alles, wachten is, geduld hebben, anderen de tijd gunnen om te doen wat ze eens graag willen doen.
En die badge van haar bedevaart dat ze aan Jo gaf, toen hij haar tot dicht bij de grot had gevoerd, draagt hij mee als een kostbaar souvenir, een aandenken aan dat moment met die oude vrouw om nooit meer te vergeten…
10
Onze ‘beloftebedevaart naar Lourdes’.
1 mei 2020 werd voor ons een ‘zwarte dag’, in één klap zag onze toekomst er bijzonder triest en onzeker uit.
Mijn partner Emiel kwam op de boerderij door een ongelukkig toeval tussen de runderen terecht en werd aangevallen door de stier.
Zijn verwondingen waren dermate erg en zorgwekkend dat Emiel in het ziekenhuis ruim een maand in een kunstmatige coma werd gehouden.
De dokters gaven ons weinig perspectieven...
In die bange tijd deden de zus van Emiel en ikzelf een belofte : ‘Als Emiel dit zou overleven en er zou voor ons beiden nog een ‘leven’ zijn, zouden we naar Lourdes op bedevaart gaan om Maria te danken.’
En zo gebeurde, Emiel kwam uit de coma en genas van zijn verwondingen.
We zouden dus naar Lourdes gaan!
Maar toen kwam Corona en we zagen geen mogelijkheden om in 2021 nog in Lourdes te geraken.
Toen zagen we in het Parochieblad plots de aankondiging van de bedevaarten van het Bisdom Brugge dat er in de herfst wellicht toch nog een bedevaart zou vertrekken!
En wij schreven ons in… Met toch wel wat vragen en onzekerheden, want dit zou voor ons de eerste keer zijn dat we naar Lourdes zouden gaan en meteen ook de eerste keer dat we op reis zouden gaan!!
In Lourdes hadden we ogen tekort…alles was zo groot, zo speciaal…wat een indrukken!
De verkenning van Lourdes, de Internationale mis in de immens grote Pius X, de misviering in openlucht in Cité St.Pierre (de ‘bellende’ koeien daar, deden ons aan thuis denken!) de uitstap naar Pont d’Espagne (wat zijn de bergen mooi!)…
Wat voor ons zeker speciaal was: in het kerkje van Bartrès, ‘ons moment’ op vrijdag 1 oktober, samen met priester Marc. Dit gaan we nooit meer vergeten…
Wat ook een bijzondere indruk op ons gemaakt heeft was de laatste viering met de stoet naar de kaarsenstalletjes en de grot…
Een speciale stilte toen wij overal passeerden! Ik mocht een van de mandjes met de meegebrachte intenties tot in de grot dragen. Indrukwekkend!
Deze Lourdesweek was te vlug voorbij, vooral voor ons beiden die nog nooit op reis waren geweest! We hebben ervan genoten, dankjewel Lief Vrouwke van Lourdes.
Ook een grote dankjewel aan de organisatoren die alles zo goed georganiseerd en bedacht hebben.
Dank ook aan de chauffeurs van de bussen om ons overal veilig naar toe te brengen.
Lourdes was voor ons een echte JA, in dromen, zeggen, delen, doen, ontvangen (zeker voor ons op 1 okt!), zijn,…mijn JA.
Hartelijke groeten van Christine en Emiel van aan de kust…
11
Een beklijvende getuigenis van twee Lourdesbedevaarders.
Attentie….intenties!
Wil je in Lourdes een kaars voor mij aansteken?
Ga je bij Maria voor mij bidden, want… Kun je voor mij een mis laten opdragen?
Als je in Lourdes bent, vergeet mij niet. Wil je ginder aan mij ‘denken’?
Als mensen weten dat je naar Lourdes gaat, hoor je dikwijls zo’n vragen en dat is goed, dat is zinvol!
Want op bedevaart ga je nooit alleen. Op bedevaart gaan doe je nooit voor jezelf alleen…
Jij die straks met ons op bedevaart naar Lourdes gaat, ga voor je vertrekt eens langs bij mensen uit jouw buurt of streek die deze keer niet de kans hebben om zelf mee te gaan. Of waarvan je weet dat ze nooit meer zullen geraken. Vertel hen dat je ook een beetje in hun naam wilt gaan.
Je kent ze wel: die bejaarde vrouw uit jouw straat, de zieke kennis in de kliniek, een familielid dichtbij of veraf… Die vriend of vriendin, die buurman - net zijn vrouw verloren. Wees niet bang dat ze je misschien zullen uitlachen of de spot met je drijven. Ze zullen misschien zelfs opkijken van zoveel lef en overtuiging!
Misschien kun je aan de plaatselijke pastoor vragen of je er iets mag van zeggen in de eucharistie… Alle deelnemers en medewerk(st)ers krijgen bij deze 2e Lourdes Magazine een aantal intentieblaadjes en omslagen. Deze zijn voor uzelf of om uit te delen! (Indien je er nog nodig hebt, bel gerust naar het secretariaat van de bedevaarten…) Breng ze ingevuld in een gesloten omslag terug mee naar Lourdes. Tijdens het slotmoment zullen we alle meegebrachte intenties opdragen aan Maria en brengen tot in de grot.
(Zie omslagen en intentieblaadjes hierbij gevoegd)
12
BEDEVAARTEN BISDOM BRUGGE INTENTIE LOURDES 2022
Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men Lourdesgrotten tegen….
Op heel wat plaatsen in West Vlaanderen kan men Lourdesgrotten vinden.
Denken we maar aan Nieuwmunster, Westvleteren, Waregem, Tielt, Zedelgem, Dentergem, Moorslede, Heuvelland… en ook nog op zoveel andere plaatsen niet altijd evident voor het publiek toegankelijk. (In privétuinen of kloostertuinen) En ook in Kortrijk is er een publieke Lourdesgrot. Lourdes is ook in Kortrijk.
Men noemt het een oase van stilte en rust midden in de drukke stad.
In de Veldstraat van Kortrijk passeren nog altijd heel wat mensen.
Ze blijven er een tijdje, ze blijven er een ‘tientje’, een korte wijle of gewoon, voor een vlugge groet aan Maria…
Deze Jubelgrot heeft al een lange geschiedenis.
Ze werd ingehuldigd op 11 februari 1908, precies 50 jaar na de eerste verschijning van Maria aan Bernadette te Lourdes in Frankrijk.
De toenmalige bisschop Waffelaert heeft de grot ingewijd en zelfs de paus gaf zijn zegen over dit nieuwe bedevaartsoord. Na de oorlog kwamen pelgrims voor het graf van broeder Isidoor ook de Mariagrot bezoeken. Vanuit heel het land kwamen mensen langs.
Broeder Isidoor én de Lourdesgrot werden een begrip in Kortrijk!
In 1992 werden noodzakelijke aanpassingswerken uitgevoerd.
Maar, zoals op zovele plaatsen werd de communauteit van de paters te klein en te oud om de dagelijkse zorg voor het drukbezochte gebedsoord op zich te blijven nemen.
En in 2021 schonken de paters Passionisten dit ‘Heiligdom van het volk’ aan de dekenij van Kortrijk. Een nieuwe werkgroep werd opgericht, de grot kreeg een grondige opknapbeurt en stilaan groeien er ideeën voor een hedendaags Pastoraal project…
Er is ‘toekomst’ voor Lourdes in Kortrijk!
13
Kaarsen, licht, vuur en warmte...
Mensen houden van licht, vuur en warmte. Het knetterende kampvuur na een toffe week samenzijn, het vuurwerk van de grote dagen, de romantische warmte bij de open haard. De vuurkorf in de tuin of op het terras, de warmte van een deugddoend gesprek en de kaars voor het raam, teken van solidariteit.
De vier adventskaarsen, lichtbakens naar Kerstmis toe. Het kaarsje ontstoken bij het Mariabeeld, vol hoop en vertrouwen. De fakkeltocht op Goede Vrijdag, de Paaskaars…
Het welgekomen signaal van de vuurtoren voor de boot in de storm, de waakvlammen bovenop de schoorstenen in het havengebied. Die vuurpijl, afgeschoten in bange nood. De blokkaars voor de student, onverwacht-nodige steun van ‘hierboven’. Het olympisch vuur, eeuwenoud symbool. De verrassingskaarsen op de verjaardagstaart, het wachtlichtje op het kerkhof, de eeuwige vlam bij het graf van de onbekende soldaat. De Godslamp in de kerk, een stille getuige.
De kaars die ik voor jou in Lourdes zal ontsteken…
Ze staan voor de grot op wacht, vooral witte, nooit zonder, altijd brandend. Ze staan in de kaarsenstalletjes, meestal wit, maar ook zelf-versierde met tekst of embleem.
Ze staan er schouder aan schouder, zware en zwakke, zoals mensen ook doen, in vreugde of in pijn!
Sommige kaarsen wandelen mee in de vroege morgen, grot-waarts, mee met de mensen die er hun gebed willen aan toevertrouwen…
Vele andere kaarsen ontmoeten elkaar in de Lichtprocessie, elke avond weer, omarmd met zang en gebed.
Ze wandelen er hand in hand, soms, steunend of liefkozend, zoals mensen ook doen, in onzekerheid, maar ook in vertrouwen!
Goeiedag, Maria
Goeiedag, Maria. Het verwondert u misschien dat wij tot u spreken, tot u bidden. Vandaag de dag doet men dat niet zoveel meer, zeker niet als jonge mens. Gij waart wat stempelen gezonden…
Toch komen wij tot u Maria, gewoonweg om bij u te zijn, even tot u te spreken, als met een moeder die begrijpt en de pijnen en het onbegrip in haar hart bewaart.
Wees goed voor ons, Maria en blijf voor ons pleiten bij uw Zoon, als wij het hier wat te bont maken, als wij hier liefdeloos en harteloos leven, als wij geen broers en zusters zijn, maar concurrenten en vijanden…
Wij willen u nu toch al even groeten en vragen om ons op te wachten tot wij straks bij u in Lourdes aankomen.
Wij willen u nu al dankzeggen Maria, omdat wij weten: Als men tot de Moeder spreekt, zal de Zoon luisteren…
