Lourdes magazine 4

Magazine

04

HER FS T - 2 021

Lourdes

LOURDESBEDEVAART - HERFST 2021 BEDEVAARTEN BISDOM BRUGGE vzw

Welkom Als welkom schreven we op de eerste pagina van het deelnemersboekje van Lourdes ’21: Beste mede-pelgrims, Toen kenden we mekaar nog niet, we kenden mekaar als ‘naam’, als ‘deelnemer’…

Hoe anders is het nu!

Namen werden gezichten, gezichten werden bekenden, bekenden zijn tochtgenoten geworden…

In datzelfde deelnemersboekje • schreven we waarom mensen naar Lourdes gaan • wensten we u allen veel goeds toe Laat ons even checken…

• Mensen gaan naar Lourdes om te vragen om te danken om te bidden om een portie vers bloed om wat courage te vergaren • We hebben mooie dagen meegemaakt

• We beleefden er intense momenten

• We hadden er diepgaande contacten en gesprekken • We beleefden een vreugdevol samenzijn

• ’t Waren dagen om nooit meer te vergeten • ’t Was een topervaring

• Ik ben terug thuis gekomen met een hoop hoop • In het coronajaar 2021 was ik in Lourdes en ’t was er goed!

            

Voor ons drieën (Piet, Marc en Luc) was het dan ook een voorrecht om met een enthousiaste en gemotiveerde stafploeg te kunnen samenwerken.

In naam van alle deelnemers; Hilde, Martine, Marie Jeanne, Frank, Luc, Henri, Marc, Fino en Luc, Isabelle en Johan, Caritas, Jasper – een heel oprechte dankjewel.

Ook aan de zeven chauffeurs van de firma Mandelcar (Michiel, Marc, Werry, Krist, Christophe, Francky en Benny) een grote dank!

Door ieders inspanning en zorg zijn we erin geslaagd een corona-veilige bedevaart zonder besmettingen, te organiseren. Met grote dank aan allen die met ons mee waren!

Ondertussen blijven wij werken aan de hulp voor de mensen van Trooz in Wallonië en maken we al een stevige planning op voor onze activiteiten van 2022 & ’23!

Hou onze Info Brochure 2022 maar in het oog, deze zal u toegestuurd worden in de komende kerstperiode.

We wensen iedereen alle goeds toe en tot ergens op Gods’ wegen nog in 2021 of straks in 2022…

Een hartelijke groet, Piet Vandevoorde - Marc Messiaen - Luc Verbrugge

2

Uitgave:

Bedevaarten Bisdom Brugge vzw, Potterierei 72 - 8000 Brugge, bedevaarten.bisdom.brugge@kerknet.be - 0470/18 58 05

Foto’s:

Shutterstock, Luc Devriese, Photo Viron-Lourdes

Druk:

Drukkerij Verhaege Dentergem

Elke dag uitkijken naar een volgende deurklinkhanger

JA ZEG

JA DROMEN

maandag 27 september Wij dromen allen van een wereld waarin een (ons) JA het leven beter maakt en vrede eindelijk zichtbaar wordt.

Maria gaat ons voor, haar jawoord zegent dat verlangen …

dinsda

GEN

g 28 se

ptembe

r

Wie JA ze meer al gt staat niet le maar m en aa met de kt verbinding an Wie JA der. ze weet zi gt aan het le ve ch gedr agen do n zelf Ander. or de Ons JA in licht e en do dagen nk is van Mar als het ‘amen ere ’ ia Zij gaat . ons voor zij steu , nt ons stil verl angen …

JA DELEN

woensdag 29 september Deel jouw JA met hen die mét jou pelgrimeren op weg naar wat gelukkig maakt: samen bouwen aan een nieuwe wereld waar ieder mensenkind een thuis zal vinden. (zich thuis mag voelen) Wie deelt, vermenigvuldigt levenskracht.

Maria gaat ons voor, zij sterkt, bemoedigt ons verlangen …

OEN

ZEGEN OVER O N JA-WO S zondag ORD 3

r

0 se JA D ag 3 derd

be ptem

rdt u wo preekt s jou n t van Hem die a w r n rd Doe agd doo n, e a Woo s r t v n e e e h g est n in edem e. in m : gelove p de Ge inde to o e dat is hopen ben ten b e fh lie deed agen aria d als M kwade raagt n zo Doe ede en in or, zij d n … o o v ge g s n n in verla eft o zij le ogen en p ons

don

oktobe

r

Ierse ze

gen

JA ZIJN

zaterdag 2 oktober

ANGEN JA ONTV oktober vrijdag 1

n: en gelove ontvangen bent, Gods JA je zijn zoals je mag er , mijn kind tgenoot. , mijn toch oud, mijn mens nv in alle ee an sta en Op r, dienstbaa t gegeven woord. n he trouw aa or at ons vo n Maria ga te volharde en helpt om verlangen naar n mensen va te zijn … m oo dr Gods

Op weg gaan met Maria, kleine vrouw van het grote JA, houdt dromen in ons wakker om zelf ook JA te zijn antwoord op de nood aan goedheid en zorgende aanwezigheid in een wereld onderweg.

Maria, wees gegroet en ga ons voor.

Jij kent ons diep verlangen om volmondig JA te zijn!

May th e ro may the ad rise to mee w t may the ind be alway you, s at su the rain n shine warm your back, fa up And un lls soft upon yo on your face til we m , ur field ee may Go s. d hold yo t again, u in the palm of his hand Moge de s. moge de weg voor u op engaan w , moge de ind altijd in uw rug zon war zij moge de n, m regen za op uw gelaat En totd stralen, cht op uw at velden moge Go we elkaar wee vallen. r on d u in de palm va tmoeten, n zijn ha nden be waren.

Noot: Is je reeks deurklinkhangers niet volledig of er is er eentje beschadigd, neem gerust contact op met het secretariaat voor een nieuw exemplaar.

3

Maandag 27 september 2021 Reisgebed bij het vertrek van de bussen.

Heer Jezus, ook Gij zijt dikwijls op tocht gegaan.

Alleen, in de stilte van het gebed of samen met je apostelen, op zoek naar nieuwe horizonten.

Geef aan ons, wij die nu onderweg naar Lourdes zijn, de kracht, om geroepen en gesterkt door uw woord, deze pelgrimstocht aan te vatten.

Geef ons de moed om telkens weer, handen te reiken en bruggen te bouwen.

Ja te denken, ja te zeggen en vooral ja te doen.

En mogen wij straks bij Maria, uw Moeder én onze Moeder, die rust en die sterkte vinden om als gelukkige mensen verder door het leven te gaan.

En moge uw Vader én onze Vader, ons daartoe zegenen en beschermen.

In de naam van die Vader, zijn Zoon en de Heilige Geest.

Amen.

4

JA DROME N

Onze hotels

5

Dinsdag 28 september 2021

6

JA ZEGGEN

7

Woensdag 29 september 2021

8

JA DELEN

9

Donderdag 30 september 2021 Eucharistieviering in Cité St.Pierre, op weg naar Pont d’Espagne.

Duiding bij het Evangelie van Johannes 2, 1-12

JA D OEN

DOE maar, zegt Maria, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is … Het verhaal speelt zich af op een heel gewone plek: nl. in de keuken … waar de lege kruiken staan: de wijn is op en het feest is volop aan de gang …

Paniek! Onzekerheid! Wie lost dit probleem op?

Wat een feest pas echt tot een feest maakt mankeert.

Hebben we niet zoiets meegemaakt in de voorbije twee jaar: onze gezondheid liep gevaar. De wijn van onze zekerheid scheen op te raken, om van het (on)geduld ‘hoelang nog?’ nog niet te spreken! We kunnen ons best indenken wat het in Kana moet geweest zijn!

En daar is dan plots de wijze vrouw, waarover de eerste lezing zegt: ‘het was mij een vreugde bij de mensen te zijn’ - de moeder die heeft GEZIEN wat er tekort is bij de mensen. Die BEZORGD is – de zorgende!

– die zich op de zijlijn houdt maar plots in de bres springt voor alle aanwezigen en zich de zorg van het koppel dat hen heeft uitgenodigd, aantrekt. Zij ZIET en begrijpt de nood. Zij ZIET en wil helpen, dienstbaarheid is haar groot talent! Zij ZIET dat er iets dreigt mis te lopen. en gaat naar hem van wie zij de oplossing verwacht. Heel gewoon zegt zij: ‘Ze hebben geen wijn meer …’ Eigenlijk vraagt ze aan haar Zoon alleen maar: ‘Geef hen wat vreugde. Laat het niet beschaamd staan omdat er drank tekort is! Dan is het feesten gedaan!’

Misschien lijkt het wat vreemd dat Jezus schijnbaar niet duldt dat zij zich met ‘zijn zaken’ bemoeit?

Maar welke moeder maakt het niet mee met haar opgroeiend kind: ‘Moeke, dat zijn toch mijn zaken?’

Zij had zich erg gekwetst kunnen voelen. Neen, ze laat zich niet lamleggen, kruipt niet in haar schulp.

Wordt niet kwaad. Integendeel, ze is moedig en ootmoedig, ze blijft zichzelf en verdraagt de schijnbare afwijzing.

Omdat … ze in hem gelooft!

Omdat ze gelooft dat er – ook in het alledaagse leven – de keuken! –wonderen kunnen gebeuren.

Juist op dit pijnlijke moment reageert ze op de meest fijn-vrouwelijke manier waardoor Jezus’ gezag alleen maar sterker wordt: ‘Doe maar wat Hij u zeggen zal!’

Het is Maria’s laatste boodschap, het is een woord van groot geloof.

Het is ook haar boodschap hier te Lourdes. Zij ZIET wat mensen nodig hebben en gaat ermee naar haar Zoon, bescheiden, maar resoluut, onopvallend, maar beslist. Omdat zij liefheeft. Al weet zij niet wat Hij precies zal doen, zij spoort ons aan gewoon naar hem te luisteren en te doen wat Hij ons zal vragen. En Hij vraagt iets heel gewoons: ‘Vul de kruiken met water’. Iets heel eenvoudigs: kruiken vullen met water. Dat is dienstbaar zijn, dat is doen wat nodig is op de plek waar je staat, dat is zien en handelen en zorgen …

Als de wijn op is … Het kan de wijn zijn van onze liefde, de wijn van ons geloof, de wijn van onze moed en levensvreugde … Doe dan wat Hij je zeggen zal, zegt ze ons.

En, zegt zij erbij (zonder woorden): doe zoals ik heb voorgedaan: Zie wat mensen nodig hebben: een goed woord, een helpende hand, een luisterend oor. En waar je zelf niet kunt helpen, ga ermee naar hem, geloof dat er kleine wonderen gebeuren waar mensen opkomen voor elkaar. Het is voldoende hem te zeggen: ‘Ze hebben geen wijn meer’… WIJ hebben geen wijn meer …– zie onze pijn, ons verdriet, zie de miserie in mijn omgeving, mijn kind, mijn partner, mijn oude vader/moeder, mijn vriend, mijn zus … Het volstaat naar hem toe te gaan zoals een kind naar moeder of vader gaat en geen uitleg hoeft te geven over wat hem bezwaart.

Ook hier in Lourdes zegt Maria voortdurend tot Jezus: ‘Zij hebben geen wijn meer’ Maar ze zegt ook: niet ik ben de hoofdfiguur: doe maar wat HIJ je zeggen zal. En wij zien het gebeuren: - water van verdriet wordt wijn van hoop, - water van onmacht wordt wijn van nieuwe levenskracht, - water van ongeloof wordt wijn van geloof …

Onze wereld KAN veranderen als wij doen wat Hij zegt: elkaar liefhebben, solidair zijn op het werk, in de buurt , delen van het teveel met hen die tekort komen, vrede brengen in eigen huis en op het werk …

Is dat alles? Het is véél! Het is Jezus’ boodschap. Het is JA zeggen zoals Maria …

Het is zijn zoals Maria.

11

Haar laatste woord in het evangelie ‘Doe maar …’ is de sleutel voor een gelukkig leven.

Schrijf dit woord ook in jouw verhaal. Herlees het vaak.

Probeer, midden de alledaagsheid, te ZIEN wat je hier hebt gezien, te HOREN wat je hier hebt gehoord.

Dan kom je altijd weer terecht bij de BRON met helder water dat LEVEN geeft.

Ik zag het - zag jij het ook?

Ik hoorde het - hoorde jij het ook – gisteren, tijdens ons boeiend gespreksmoment … ?

Maria, jij zorgende, onze zuster, jij zetel van wijsheid, wij hebben je nodig en we vragen jou met de woorden van het litaniegebed waarin we bidden voor onze wereld en voor onszelf …

‘Maria, bid voor ons – Maria, sta ons bij …’

Caritas Van Houdt, zr

12

13

16

Vrijdag 1 oktober 2021

JA ONTVAN

Biechtviering met verzoeningsmoment in Bartrès.

GEN

Onderweg naar Bartrès nog altijd… neen zeggen en in Bartrès … een ja ontvangen!

Op de bus tijdens de heenreis naar Lourdes ontspon er in de namiddag plots een gesprek omtrent de bussen.

Welke bus van Mandelcar vind je de mooiste?

Die zwarte, de bordeau-rode of de coronabus…

Het was boeiend om het gesprek te volgen, die coronabus bracht me op een idee.

Het coronavirus is iets wat je niet kan ‘zien’, het is er nochtans, er is een tijd geweest dat het ‘overal’ was.

Je kan jezelf en de andere mensen beschermen door geregeld de handen te wassen en te ontsmetten, een mondmasker op te zetten, afstand te houden… die maatregelen kennen we ondertussen wel.

Maar je weet hoe we zijn: na verloop van tijd ‘vergeten’ we al eens secuur om te gaan met deze beschermingsregels, we worden slordiger in het dragen van het mondmasker (een gezichtsmasker wordt enkel nog mondmasker, wordt enkel nog keelmasker).

Handen worden minder gewassen, we nodigen al wat meer mensen uit aan tafel…

We zijn het beu en de drang naar vrijheid is sterk.

Zo is het ook met het kwaad.

Waar komt het vandaan, hoe ziet het eruit…?

We kunnen er lang over praten, feit is: het is er!

We willen er ons eigenlijk wel tegen verzetten, maar ons weerwerk verslapt zo gemakkelijk en we geven al te snel toe…

Maar er is meer: tegen het virus kunnen we ons laten inenten, we dienen enkel JA te zeggen tegen de uitnodiging om naar het vaccinatiecentrum te komen.

Zo is het ook met het kwaad in ons: we kunnen ook naar God toe stappen.

We dienen enkel op te staan, om vergeving te vragen … om volmondig Gods liefdes-JA te ontvangen.

Na verloop van tijd, vervallen we dikwijls terug in onze oude gewoontes en gedragingen.

Maar telkens opnieuw kunnen we weer opstaan, vergeving vragen, opnieuw beginnen…

Gods liefdes-JA-woord bekomen we een tweede, een vijfde, een… maal.

Op de deurklinkkaart van vandaag lezen we: Gods JA ontvangen en geloven: je mag er zijn zoals je bent, mijn kind, mijn mens, mijn tochtgenoot.

Openstaan in alle eenvoud, dienstbaar, trouw aan het gegeven woord.

Maria gaat ons voor en helpt om te volharden mensen van verlangen naar Gods droom te zijn…

Marc Messiaen, pr

17

18

Zaterdag 2 oktober 2021 Homilie in de slotviering.

JA ZIJN

Beste tochtgenoten, Het woord dat bij mij opkomt telkens wanneer ik dit stukje evangelie hoor (het bezoek van Maria aan Elisabeth), is vreugde. Het spat er als het ware van af, in de ontmoeting tussen Maria en Elisabeth, in het Magnificat van Maria. In de voorbije dagen heb ik veel vreugde gezien, misschien wel omdat we in de rust dichter bij onszelf gekomen zijn, en dus ook bij de anderen, bij God, bij Maria. Het is de vreugde van het JA-zijn. Maar wat is dat: JA-zijn? Het is een mengeling van heel veel zaken die in onze bedevaart aan bod kwamen en die we ook terugvinden in dit evangelie.

JA dromen: als Maria zingt over hoe God de zaken in deze wereld wil omkeren, dan spreekt zij haar droom uit over een betere wereld. Ik hoop dat ook wij mensen zijn die nog kunnen en durven dromen, die niet ontmoedigd raken door al het negatieve, maar blijven hopen, tegendraads. Of zoals wij in mooi Westvlaams zeggen: ’t is nog ol nie no de wuppe…

JA zeggen: Maria heeft haar ja-woord gegeven: God mocht zijn verhaal verder schrijven met haar om mens te worden onder ons. Ook wij hebben op een bepaald moment, op een of andere manier een ja-woord uitgesproken: Ja aan onze roeping tot het huwelijk, het religieuze leven of het priesterschap. Ja aan kinderen en een familie. Ja aan één of ander beroep. Ik hoorde mensen uit onze groep zeggen: we zijn bijna vijftig jaar getrouwd, en anderen hebben hun huwelijksverjaardag hier gevierd. Zo’n ja-woord heeft ons leven richting gegeven en ons doen groeien als mens. Ik hoop dat we kunnen blijven leven vanuit de kracht van dat ja-woord.

JA delen: Maria en Elisabeth delen vreugde met elkaar: ze verwachten allebei een kindje, en ze zien beiden wat God voor hen heeft gedaan. Het is de vreugde van de dankbaarheid die ze delen. Eigenlijk weten ook wij dat er meer vreugde te vinden is in delen met elkaar dan in “elk voor zich”. Delen doet deugd, zegt Broederlijk Delen. Wij hebben zeker heel wat met elkaar gedeeld de voorbije week, en niet alleen in het gespreksmoment. Ik hoop dat we dat ook thuis een beetje kunnen blijven doen: vreugde delen omwille van elkaar, en omwille van wat God voor ons doet.

JA doen: Maria haast zich naar Elisabeth, hoorden we. Haar eigen ja-woord zet haar in beweging. Ze vernam dat Elisabeth ook een kindje verwacht en wil gaan helpen. Zo maakt ze de overgang van ja-zeggen naar ja doen en ja zijn. Als mens en als christen mogen we niet blijven steken in mooie woorden of grote theorieën.

Een geloof zonder daden is een dood geloof. Het moeten geen spectaculaire dingen zijn. Ik hoop dat we blijven zoeken wat we voor elkaar kunnen doen en betekenen, dat we de kracht kennen van de kleine, dagelijkse goedheid waartoe iedereen in staat is.

JA ontvangen: Maria en Elisabeth zijn ontvankelijk voor Gods genade, voor zijn nabijheid, voor het feit dat God elke mens graag ziet en tot zijn of haar recht wil laten komen. Ook wij mogen ons ja-woord laten vullen en versterken door ons geloof in deze God. Ook wij mogen groeien in vertrouwen en meewerken aan een andere, betere wereld. Ik hoop dat we doorheen deze dagen hebben mogen aanvoelen dat Gods grote liefde ons draagt en geneest, vergeeft en bemoedigt.

En alles komt samen in het JA zijn. Het doet me denken aan een lied dat we vaak zongen toen ik nog in het ziekenhuis werkte: Mens voor de mensen zijn, herder als God, trooster voor groot en klein, zo lief als God. Als we daar wat mochten in groeien deze week, met en voor elkaar, dan denk ik dat we dankbaar en met vreugde huiswaarts kunnen keren.

Amen.

Piet Vandevoorde 19

20

21

Zondag 3 oktober 2021 Reisgebed bij het verlaten van Lourdes.

MIJN JA

Moeder Maria, een laatste keer op deze tocht, nu bij het verlaten van uw geliefde Lourdes, willen wij u groeten en danken.

Als onbekenden voor elkaar zijn wij hier aangekomen, als één familie zijn we naar elkaar toe gegroeid.

We zijn hier samen geweest om te vieren en te zingen.

We hebben er gebeden en ook de stilte mogen ervaren.

De vreugde, maar ook het verdriet van de tochtgenoten hebben we mogen meemaken en mee-dragen.

Wil over ons, uw kinderen, blijven waken, nu op deze terugreis naar thuis, maar ook in de komende tijden, ons verdere leven lang.

Help ons met vernieuwde aandacht voor elkaar, die ja die we in Lourdes ontdekt of her-ontdekt hebben, verder gestalte geven, de komende dagen en jaren.

Maria, bij u te mogen zijn in Lourdes, was voor ons een genade, geen einde of orgelpunt, maar de start van iets nieuws, een nieuw begin…

Daartoe vragen wij om uw steun, uw zegen ook en vooral uw liefdevolle aanwezigheid, alle dagen van ons leven.

Amen.

23

24

s is Lourde Voor mij h… etbalmatc als een vo televisie bekijkt op Als je het aken t. oit meem o n je n toe gaa n u k t echt’ aa e h n ‘i r ! e zoals het eel méér… ing is zov v le e -b e v De li arder

esbedeva

Een Lourd

De enthousiaste groep deelnemers van de Welzijnsschakels o.l.v. Fino en Luc

We wille n allen d anken d om ons ie zich h een moo ebben in ie en inten Ook dan gezet se bede k aan all vaart te e mede-b voor het bezorge edevaar aangena n. ders am geze Lourdes lschap. in groep beleven is toch e en meer Rosette waarde! & Alfred

25

Getuigenis van een echtgenoot-vader-brancardier Eerst en vooral een grote dank-u-wel aan de organisatoren van de Lourdes Herfstbedevaart.

Het was een lange busreis, maar dit was het zeker waard!

Geen moment hebben Christine, Steven en ikzelf ons verveeld.

10 jaar geleden verloren we in deze periode een zoon, maar in Lourdes is onze Wouter o zo dicht bij ons, vooral in de belevenis van de witte kruisweg!

Dankzij een deelnemer die ik de vorige keren als brancardier heb mogen begeleiden, heb ik deze keer opnieuw ‘de baden’ bezocht. Vroeger werd je ondergedompeld, maar deze keer -omwille van de coronatoestanden- was het helemaal anders.

Omkleden hoefde nu niet, enkel de ogen en het gezicht werden natgemaakt en je kon wat van het Lourdeswater drinken.

Men denkt dat dit wellicht nog een hele tijd zo zal blijven en daardoor zullen misschien wel nog meer mensen dit ritueel willen meemaken!

In Cité St.Pierre vierden we eucharistie met het verhaal van de Bruiloft van Kana.

Hoe mooi was de duiding en de vergelijking met de realiteit die zr Caritas uitsprak!

Nog nooit heeft dit verhaal mij zo geraakt… Grote dank.

Zowat een week voor ons vertrek naar Lourdes hadden we een discussie over Lourdes met een dokter in het ziekenhuis.

Iets verbolgen zei hij dat het toch onbegrijpelijk is dat er nog zovelen naar Lourdes gaan…

‘Ken jij er één die genezen is teruggekeerd ?’, vroeg hij mij.

Ik antwoordde hem dat je er niet enkel genezing vraagt, maar dat je er ook naar toe gaat om te ‘danken’.

En dat op die plaats iedereen mekaar helpt en bijstaat!

En dat de blijdschap en de vreugde die je daardoor zelf terugkrijgt, onbeschrijfelijk is…

Soms schiet wetenschap toch iets tekort zeker?!

We hopen velen van jullie nog eens in Lourdes te mogen ontmoeten.

Groetjes van Frank, Christine en Steven.

26

De JA – bedevaart naar Lourdes in 2021 Het was eigenaardig, maar reeds bij het begin van het jaar was er bij mij een drang om naar Lourdes te reizen. Mijn eerste Lourdesreis was in 1949, ik was toen 19 jaar.

Daar mijn vader in Wevelgem geboren is, koos ik voor het West-Vlaamse Vlaanderens Bedevaarten uit Kortrijk. Het is bijzonder goed meegevallen, toffe Vlaamse sfeer en goede organisatie.

In 1952 ging ik naar het jaarlijkse hoogstaande bal van de bakkers te Brussel. Daar leerde ik een meisje kennen en met haar dansen was een echt plezier. Na enkele dansen gaf ze een duwke in mijn rug als teken dat ik dichter bij haar mocht komen!

Later op de avond vroeg ik haar of het mogelijk was mekaar achteraf nog te kunnen ontmoeten.

Haar antwoord was zonder aarzelen kort en krachtig: Ja, ik wil wel!

En dit zonder verdere uitleg, voorwaarden of voorzorgen; vier kleine woordjes.

Het was het begin van vele afspraken, wandelingen… verkering, verloving en bruiloft.

Op een van onze wandelingen spraken we over reizen, ze was op schoolreis naar Zwitserland geweest en haar moeder, die weduwe was, was met haar twee zusters naar Lourdes geweest.

Ik vertelde ook van mijn reis naar Lourdes en zei: ‘Als we ooit trouwen, gaan we op huwelijksreis naar Lourdes en ik beloof je dat je als ‘maagd’ Lourdes zal zien.’

En zo gebeurde…

Het was een huwelijk vol passie, genegenheid en liefde ook voor onze kinderen.

Onze jongste zoon toen hij 39 jaar geworden was zei: ‘Wat heb ik een schone jeugd gehad met ouders die nooit een woord te kort of teveel gezegd hebben om mekaar niet te kwetsen!’

😀

In 1959 bij onze 25-jarig huwelijksjubileum zijn we met onze vier kinderen naar Lourdes geweest. En daarna telkens weer op de terugreis met de caravan van Spanje of Portugal. Ik ben eigenlijk geboren in 1930 als zesde kind in een huisgezin van negen kinderen. Mijn moeder is gestorven toen ik vijf jaar was.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit mama of moeder heb mogen zeggen…

Dat heeft mijn leven altijd beïnvloed, een gemis dat voor een kind moeilijk aanvaardbaar is. Gelukkig is de ongehuwde zuster van mijn vader komen inwonen om ons op te voeden.

Wat een heldendaad, haar leven opofferen voor de kinderen van je broer!

Toen ons eerste kind ‘mama’ begon te zeggen, voelde ik wrevel met een lichte bitterheid, omdat ik dat zelf nooit heb kunnen zeggen.

Die bitterheid is noot meer verdwenen, de wrevel groeide zelfs bij elke nieuwe geboorte in de familie.

Bij de eerste halte met de autocars, even voorbij Parijs, was ik tijdens die eerste gezamenlijke kennismaking heel verwonderd in het deelnemersboekje het ‘JA-woord’ te ontdekken. Ja dromen, Ja doen…mijn JA!?

Ik moest terugdenken aan die dansavond met die : ‘Ja, ik wil wel’.

Het antwoord van mijn ondertussen overleden echtgenote.

Was dit alles een dom toeval of was er nog meer te verwachten op deze bedevaart?

Op donderdag 30 september was er in Cité St.Pierre een openluchteucharistie.

Toen het laatste liedje werd gezongen dat ikzelf meermaals heb gezongen: ‘Lief Vrouwke ik kom niet om te bidden, maar om een poos bij u te zijn…’

En zeker bij de laatste twee lijnen: ‘Ik bezit alleen de grote vreugde…’, was het bij mij net andersom, mijn zenuwen spanden zich op en werden stijf.

Maar toen men de laatste zin zong: ‘Dat ik u moeder noemen mag’, kwam er een zalige golfvloed over me heen, moeilijk te beschrijven.

Ik had een moeder om me heen, een moeder aan mijn zijde…er volgde een uitbarsting van geluk!!

Die dag volgden de autocars de loop van de Gave tot aan Pont d’Espagne…wat een verrukkelijk schouwspel om te zien hoe het water kronkelend tussen rotsen en diepten zich een weg zoekt…

Bij deze wil ik priester Piet Vandevoorde danken voor de gastvrijheid en het bestuur en alle medewerk(st)ers danken voor de goede voorbereiding, de ontvangst en de goede begeleiding tijdens de bedevaart en bij het afscheid!

Raf Meurisse – Halle (91 jaar en oudste deelnemer van de groep) 27

Onze wens voor ieder van u is: Onze wens is: dat je minstens één mens mag hebben bij wie je geborgen bent, in wie je vertrouwen stelt, bij wie je thuis mag komen.

Onze wens is: dat je elke dag één fijn moment mag beleven, een ontmoeting, een lach, een uitgestoken hand, een blik vol begrip, iets moois, iets goeds, iets wat je boeit, iets waarbij je herademt, opnieuw moed krijgt, gaat zingen, danken en dienen, iets dat je stil maakt, iets dat je ontroert, iets dat je bidden doet…

Onze wens is: dat je minstens één mens gelukkig mag maken, door wie je bent, door je spreken, je luisteren, je goedheid, je aanwezigheid en je vriendschap.

Onze wens is: dat je je nog lang de warmte en de vriendschap van de tochtgenoten van Lourdes 2021 mag herinneren.

Onze wens is: dat je dan elke avond zachtjes kan zeggen; deze dagen waren goed, ik hou van het leven, ik ben tevreden.

Dank u, God…