Roman Pawłowski:
Pod koniec lat 90., kiedy Teatr Rozma itości w Warszawie zaproponował ci współpracę, byłeś współtwórcą anarchi stycznego kolektywu Komuna Otwock, działającego w podwarszawskim Otwo cku. Robiłeś spektakle krytykujące sy stem, prowadziłeś ekokomunę na wsi. Co wtedy wiedziałeś o Rozmaitościach, Grze gorzu Jarzynie, Krzysztofie Warlikowskim, nowym polskim teatrze?
Roman Pawłowski:
In the late 1990s, when Warsaw’s Teatr Rozmaitości approached you to dis cuss potential collaboration, you were an active member of the anarchist col lective, Komuna Otwock, based in Ot wock near Warsaw. You staged angry, countercultural shows and ran a rural eco-commune. How much did you know at the time about Rozmaitości, Grzegorz Jarzyna, Krzysztof Warlikowski, and new Polish theatre in general?
Grzegorz Laszuk:
Właściwie nic. Nie wiedziałem, kto to jest Jarzyna czy Warlikowski, bo nie interesowałem się oficjalnym teatrem. Oglądałem wtedy na żywo na festiwalach albo prelekcjach w CSW Zamek Ujazdowski teatr alternatywny, grupy takie jak Akademia Ruchu z Warszawy, La Fura dels Baus z Barcelony, Rosas z Brukseli, The Wooster Group z Nowego Jorku, Pina Bausch z Wuppertalu, legendy lat 60. — Living Theatre czy The Bread and Puppet Theatre. To był zupełnie inny teatr, inne tematy, często polityczne, inny rodzaj aktorstwa i podejścia do teatru, inny rytm opowiadania, inna technologia. Nie chodziłeś do warszawskich teatrów?
Grzegorz Laszuk:
Virtually nothing. I didn’t know who Jarzyna or Warlikowski were because I wasn’t interested in official theatre. What I saw at the time, live or in screenings at the CCA Ujazdowski Castle, was alternative theatre, ensembles like Akademia Ruchu (Warsaw), La Fura dels Baus (Barcelona), Rosas (Brussels), The Wooster Group (New York), Pina Bausch (Wuppertal), or the legends of 1960s theatre such as Living Theatre or The Bread and Puppet Theatre. This was a different kind of theatre, with its own, often political, themes, a different kind of acting and theatre philosophy, a different narrative rhythm, using different technologies. You didn’t visit Warsaw theatres at all?
Chodziłem, ale rzadko. Dla mnie teatr instytucjonalny w Warszawie skończył się z odejściem Józefa Szajny z Teatru Studio. Jego Replika to był dla mnie szczyt tego, co można zrobić w oficjalnym teatrze. Aktorzy nie grali, byli na scenie. Pamiętam Marka Walczewskiego, który ciągnął jakieś liny, myślałem: jak on to robi, koleś, który występuje w spektaklach Teatru Telewizji, gra w filmach, tutaj daje się wykorzystywać jako pomocnik liniarza. To było super!
I did but seldom. For me, institutional theatre in Warsaw had ended with Józef Szajna’s departure from Teatr Studio. His Replica had been the maximum of what could be achieved in theatre. The actors didn’t play, they were on stage. I remember Marek Walczewski pulling ropes or something, and I thought, wow, a guy who plays in TV adaptations, in the movies, comes here to pull ropes. That was great!
Ceniłeś niekonwencjonalne, niepsycholo giczne aktorstwo.
You valued unconventional, non-psycho logical acting.
Byłem radykalnym widzem, wychowanym na zupełnie innym teatrze, fizycznym, bliższym teatrowi tańca, sztuce performance. W warszawskich teatrach często miałem poczucie, że muszę się schować pod krzesło ze wstydu za aktorów, którzy muszą wygłaszać jakieś tyrady, pozbawione energii i sensu. Nawet kiedy chodziłem na dobrze recenzowane spektakle do Ateneum, Powszechnego czy Dramatycznego, to po chwili widziałem, że to nie dla mnie.
130
laszuk — pawłowski
I was a radical viewer, educated on completely different theatre: physical, closer to dance and performance art. In Warsaw’s theatres I often felt like almost dying of embarrassment when the actors started delivering their tirades, pointless and absurd. Even when I went to see critically acclaimed pieces at the Ate neum, Powszechny or Dramatyczny, I needed only a moment to realise this wasn’t my pair of shoes.