XIII
w dużej mierze rozwijają się jako odrębne, zamknięte subkultury. Nie mamy gotowych recept. Chcemy zastanowić się, jak usprawnić przepływy pomiędzy tymi środowiskami. Postawić pytania o relacje środowisk „kultury sieciowej” ze środowiskiem „ludzi kultury”. Przyjrzeć się sukcesom i porażkom w łączeniu tradycyjnych instytucji z rozwiązaniami „born digital”. Zapytać o potrzeby i możliwości wywierania wpływu na środowisko sieciowe poprzez politykę kulturalną. Wreszcie: zastanowić nad wpływem przemian zachodzących w mediach na debaty prowadzone w polskiej przestrzeni publicznej. Zdajemy sobie sprawę z ryzyka, z jakim może się wiązać poszerzenie dyskusji. W kontekście nowych technologii dość łatwo snuć technoutopijne fantazje, w których problemy w niemal magiczny sposób rozwiązują się same w sieci, bez wsparcia państwa; albo rozwijać ponurą narrację o bezradności instytucji publicznych w tym obszarze. Jesteśmy jednak przekonani, że pomijanie wszystkich poruszanych tu wątków nie jest żadnym rozwiązaniem. Jeśli też tak myślicie, dołączcie do nas! Równolegle do Kongresu Kultury organizujemy wydarzenie satelitarne: Sieci Kultury, 8.10, g. 15–18
RAPORT NN6T
www.facebook.com/ events/1769834146628218/ Śledź wydarzenie, aby dowiedzieć się, gdzie się ono odbędzie.
Weronika Czyżewska-Waglowska
Aktywność obywatelska w kulturze. Modele współpracy 16 maja 2011 roku przez stronę społeczną i rządową został uroczyście podpisany Pakt dla Kultury. Nad procesem wdrażania jego postanowień – także tych związanych z opiniowaniem projektów wydatków środków publicznych – czuwał Komitet Społeczny przy MKiDN. Zostały powołane grupy robocze złożone z członków Komitetu Społecznego, Zespołu ds. Paktu dla Kultury przy KPRM, a także z przedstawicieli odpowiednich resortów związanych z danym programem oraz zewnętrznych ekspertów (przedstawiciele instytucji kultury i organizacji pozarządowych oraz Obywateli Kultury). Od 2012 roku grupy robocze w różnych konfiguracjach osobowych i instytucjonalnych opracowywały kolejne wersje programu „Aktywność Obywatelska”, wypełniającego bezpośrednio postanowienia Paktu (par. 3: „Realizując zadania publiczne, zgodnie z konstytucyjną zasadą pomocniczości, władza publiczna w pierwszej kolejności wspiera inicjatywy wynikające z aktywności obywatelskiej i działalności statutowej instytucji kultury”). W ciągu tych kilku lat powstało około 10 wersji tego programu, regulaminów i innych dokumentów, które były potrzebne, aby w MKiDN lub instytucji podległej ministerstwu mógł zostać