34
wybranym rozwiązaniom pedagogiki Janusza Korczaka i Marii Falskiej oraz rozważaniom nad ciągłą aktualnością tych zagadnień. Wagę różnic między metodami Korczaka i Falskiej dostrzega w swoim tekście Marta Rakoczy („Dwa sny chcę podać” – Leonard dyktuje kalendarz Naszego Domu), która analizuje fundamentalne dla wiedzy o życiu w Naszym Domu zapiski Falskiej utrwalające wypowiedzi dzieci. Badaczka porównuje ich funkcję ze znaczeniem piśmienności w projekcie pedagogicznym Korczaka. Ostatnie dwa teksty wykraczają chronologicznie poza dwudziestolecie międzywojenne. Związki Korczaka i Naszego Domu oraz jego relacje z Falską przedstawia w swoim tekście Agnieszka Witkowska-Krych (Nasz Dom Sierot, czyli obecność i praca Janusza Korczaka wśród dzieci polskich i żydowskich). Tekst Marcina Gołąba jest przyczynkiem do opowieści o historii Naszego Domu po wojnie, kiedy bez Marii Falskiej placówka znalazła się w zupełnie nowej sytuacji („Znałem imię każdego psa, a było ich wtedy w Domu nie mniej niż nas”. Powojenne losy Ośrodka Wychowawczego RTPD „Nasz Dom” im. M. Falskiej oraz Domu Młodzieży im. F. Dzierżyńskiego). Treści tekstowej towarzyszy bogata warstwa wizualna – esej wizualny. Po raz pierwszy w historii w formie drukowanej zaprezentowana została tak obszerna część niepublikowanych materiałów z archiwum Naszego Domu. Książkę zamykają: dokumentacja projektu Jaśminy Wójcik, materiały wizualne z warsztatów tworzenia sztandarów przeprowadzonych z dziećmi z Bielan oraz współczesna interpretacja graficzna materiałów z archiwum Naszego Domu wykonana przez Małgorzatę Kuciewicz i Simone De Iacobis. Dziękujemy ogromnie wszystkim osobom, które czynnie brały udział w pracach nad tą publikacją: konsultując ją z nami, recenzując i gorąco wspierając w różnorodnych podróżach archiwalnych, interpretacyjnych i wizualnych.