art-terapia
159
Christina Quarles, Uziemiona przy Twym boku, 2017, dzięki uprzejmości artystki oraz galerii Pilar Corrias, Londyn
pie objadają się pizzą i hamburgerami, albo wizerunek dziewczynki utrzymany w estetyce szybkiego graffiti, której ktoś każe tańczyć bluesa. Paradoksalnie nieznajomość historii artystek prezentowanych na wystawie Farba znaczy krew pozwala zaakceptować ich obrazy takimi, jakie są – śmieszne, kolorowe, trochę smutne, przedstawiające autoportrety, koleżanki, mityczne stworzenia, diwy albo jakieś bliżej nieokreślone kobiety w konwencji otoczonych czcią artefaktów na płótnie. Śmiać mi się chce – i to zupełnie szczerze, a nie
sarkastycznie – jak myślę sobie o tym, że wybuchająca podczas orgazmu wagina wyląduje lub już wylądowała na ścianie living roomu jakiegoś konesera. Okazało się, że malarstwo samo w sobie jednak nie jest takie złe. I szczerze mówiąc, jakoś lepiej rozumiem mojego nagle zmarłego ojca. Już się nie dziwię, dlaczego któregoś wieczoru po całym dniu malowania zamknął na kluczyk drzwi do swojej pracowni i potem już nigdy jej nie odwiedził. Po prostu malarstwo stało się dla niego traumą, a nie przyjemnością.
Marta Królak felietonistka, kuratorka, współpracowniczka NN6T. Pod adresem marta@beczmiana.pl udziela porad i rozwiązuje problemy. Anonimowość gwarantowana!