Autonomie in kleur De dag is grijs. Het industrieterrein, met een keur aan bedrijven en leegstand, doet saai en rommelig aan. De remise van de tram en de nabije volkswijken met lange rijen flats bevestigen de indruk aan de uiterste rand van de stad te zijn. Het strakke kantoorgebouw geeft aan de buitenkant niet meer dan een fletse indruk prijs. Des te verrassender is de ontmoeting met een palet aan kleur, bezieling en onafhankelijkheid. Op drie hoog, bij de Stichting Anton Constandse, voorheen RIBW Den Haag.
‘De kosten van deze locatie verschillen nogal met die van de A-locaties in de stad. Bovendien zijn we hier goed bereikbaar vanaf de snelweg. Een groot aantal woningen van onze cliënten bevindt zich wél in het centrum. Het geld dat we hier besparen, besteden we daar.’ Het is direct duidelijk waar Lidy Zaat, directeur van de Stichting Anton Constandse, haar prioriteiten legt. Een belangrijk deel van haar leven besteedt ze aan de vervulling van haar taken. Haar werk is zodoende uitgegroeid tot levensbestemming en inspiratiebron. De dagelijks terugkerende verantwoordelijkheid levert waardering op en een grote diversiteit aan sociale contacten, welke in hoge mate bijdragen aan haar levensgeluk. Voorzitter ‘Als voorzitter van de alliantie van directeuren van RIBW-instellingen in Nederland heb ik een interessante portefeuille. Den Haag biedt mij een ingang bij landelijke organisaties en bestuurders. Ik geniet van het me in die kring bewegen en van de mogelijkheden die daardoor ontstaan. Echter, de opbouw, vanaf het begin, en het directe contact met cliënten
en medewerkers is hetgeen me de meeste voldoening schenkt. Ik kan met beide voeten stevig op de grond staan, terwijl we inmiddels een grote organisatie zijn. Ik ben trots op wat we bereiken en mijn eigen rol in dat proces.’ Type straatvechter ‘Ik ben een mens van de stad. Ik vind het prachtig hoor, natuur, met al die bomen en zo, maar hier ben ik thuis. Ik ben ook wel een type straatvechter. Ik ga recht op mijn doel af en moet blind op de ander kunnen vertrouwen. Als iemand meent een spelletje met me te moeten spelen, dan draai ik me om en zoek een andere weg. Ik stop mijn energie niet in hypocrisie of onechtheid, heb wel wat beters te doen. Daarentegen kan ik tot het uiterste gaan als ik de indruk heb dat er onrecht wordt gedaan. Ik maak het mezelf daarmee niet altijd even gemakkelijk.’ Zelfstandig ondernemen in zorgland De hoge mate van vrijheid die ze voor zichzelf en de organisatie creëert, heeft op Lidy een grote aantrekkingskracht. ‘Veel grote instellingen binden zich met handen en voeten aan hiërarchie
en regels. Wij hebben een tamelijk platte organisatie met zo min mogelijk regeldruk voor medewerkers en cliënten. De woonhuizen zijn zelfredzaam, hebben een eigen budget en de ruimte om dit naar eigen inzicht te besteden. Daardoor kan ieder huis doeltreffend inspelen op wensen en mogelijkheden van de bewoners. Als beginnend verpleegkundige voorvoelde ik al dat ik ooit een eigen organisatie en huis zou hebben. Het zijn er meer dan honderd geworden.’ Stichting Anton Constandse Anton Constandse was een vrijdenker en strijder voor menselijke waardigheid. Het nieuwe, kleurrijke logo van de stichting staat voor de diversiteit aan mensen en hulpvragen die zij onder de paraplu heeft. ‘Het logo komt voort uit een vormgeving die uitdaagt en mensen verleidt om actief te zijn, zich te ontwikkelen. Dit vraagt respect en oog voor de samenhang binnen onze maatschappij. We hebben een voortrekkersrol in het signaleren van en inspelen op nieuwe problemen. Dat vraagt veel van onze medewerkers. Ik doe vaak en met plezier een beroep op het lerend vermogen van mens en omgeving. Mijn ervaring is dat met de hakken in het zand alle beweging eruit vloeit. En dat terwijl beweging een voorwaarde is om jezelf te kunnen ontplooien en actief te participeren in ontwikkelingen. Bezieling De onderzoekende ogen van Lidy Zaat kijken doorgaans rustig en vriendelijk om zich heen. Donker en fel wordt haar blik als het over vrijheid en onafhankelijkheid gaat. ‘Onze voorouders hebben gevochten voor die vrijheid. Voor het recht zelf te mogen nadenken, zonder dwang van religie of politiek! Je daarvan bewust zijn, is onvoldoende, het vraagt om actieve, persoonlijke inzet.’ Met een glimlach leunt ze achterover. De rust is onmiddellijk weer terug. ‘En die vrijheid van denken en te mogen zijn wie je bent, vind je bij ons terug. In de manier van werken en in de woonvormen. We leren met zijn allen om mee te bewegen en omgaan met die ander, ook als die afwijkt van wat we gewend zijn. Overal kom je pareltjes tegen, mits er de ruimte is om er een te zijn.’ ) Lidy Zaat
26 )