Lente Het is maart, spanne tussen winter en lente. De dagen lengen, maar het kille weer laat zich nog niet verjagen. Grijs is de lucht en grauw het land. Het is vastentijd, veertig dagen voor Pasen. Een periode van bezinning op het dagelijks bestaan.
‘Het is een mooie gewoonte om voor de duur van zes weken af te zien van luxe. Goed om te ervaren wat het met je doet om te versoberen. Een vriend ging in een Trappistenklooster wonen en de kennismaking met die levensstijl gaf ons de prikkel in ons eigen bestaan een vastentijd te introduceren. Voor ons houdt dit in: geen vlees, koffie, zoetigheid of alcohol. Het sociale leven komt vrijwel tot stilstand. Elk jaar zie ik er weer tegenop, maar de eenvoud en matigheid laten je samenvallen met jezelf. Dat is fijn. Ik beveel het eenieder aan.’ Een vertrouwde wereld Ten tijde van dit verhaal is Liesbeth Keppel directeur van Wisselwerk, een breed georiënteerde maatschappelijke welzijnsorganisatie. Tachtig professionals en achthonderd vrijwilligers werken samen met scholen, zorginstellingen, politie en partners uit het bedrijfsleven aan een sluitend netwerk dat zorg draagt voor het welzijn in de stad. Daarbij gaat het om íeders welzijn. ‘Het is fijn om terug te zijn in Apeldoorn, waar ik ooit ben begonnen. Het is inmiddels een stad geworden, maar door de niet al te grote schaal bestaat er binnen het zorg- en welzijnsnetwerk een hechte band. Het is een wereld waarmee ik me vertrouwd voel. Van ziekenverzorging ging ik naar de psychiatrie en daarna kwam ik, via maatschappelijk werk, in mijn eerste managementklus terecht. Ik kreeg een zakje geld en moest daarmee een trainingshuis voor jongeren opzetten. Het ging om vijf eengezinswoningen op een rij en ik was verantwoordelijk voor alles: van het aanstellen van de medewerkers tot het in samenspraak opzetten van de begeleidingsmethodiek. Na twee jaar stond de organisatie letterlijk als een huis. Daarna rolde ik van de ene klus in de andere. Het hield niet meer op.’
‘Ik houd van licht en lucht.
Van lente, ook in een organisatie.’
Ambitie op inhoud ‘Ik geloof niet in grote organisaties. Integendeel. Ik houd van authenticiteit en kleinschaligheid. Maar de welzijnssector is kwetsbaar. Maatschappelijke organisaties staan als een glazen huis in de stad en walsen rond in de politieke arena. Bestuurlijke samenwerking met partners die, met behoud van eigenheid, elkaar complementeren, zorgt voor kracht en een verbreding van de mogelijkheden die je als organisatie hebt. Ik zie het als mijn persoonlijke taak binnen het welzijnswerk om een organisatie op een hoger plan te brengen, te positioneren en ervoor te zorgen dat je een geziene partner wordt en blijft. Ik heb door de jaren heen een brede kijk op zorg en welzijn ontwikkeld en mijn ambitie is om deze kennis en ervaring in te zetten. Daarbij gaat het niet om expansie, maar om verdieping en kwaliteit.’
12 )