Anne Bareman Advanced Course - Copywriting
Fontys Academy for Creative Industries
Studentnummer 2178797
COVER UP
Opdracht 3
Eerste boekcover: ‘Wat zullen de buren wel niet denken?’ Ondertitel: Een lichtvoetig boekje over hoe we doen zoals het hoort. Visual: Ik werd door Sarah getipt: Mock Up. Dit zijn templates van internet die je zelf kunt bewerken in Photoshop. Bij dit boek wil ik geen foto gebruiken, maar een cover waarbij de tekst op zich spreekt. Ik wil de lezer zelf een beeld geven met alleen de boektitel en hopelijk doet-ie dat. Een strak design dus, met weinig poespas maar wel mooie, felle kleuren die het schap uit exploderen. Tweede boekcover: ‘Ik kan het wél alleen’. Ondertitel Een inspiratieboek voor vrijgezellen. Visual: Een Bridget Jones-achtige setting. Een foto van een lege bank met overal gebruikte zakdoekjes, een pizzadoos, een aangebroken taartpunt, een halfleeg wijnglas en dvd-hoezen klassieke liefdesdrama’s.
Reflectie: Leuke opdracht! Ik hou wel van korte boodschappen bedenken en één boektitel ligt al zo lang tussen mijn gedachten en het papier in, dat ik hier weer eens over nadacht. Visuals bedenken vind ik dan weer een stuk lastiger, omdat ik niet zo visueel ben ingesteld, maar boodschapdenken des te meer.
13 april 2015
BaremAnne
HOI, IK BEN VERZINNAAR Opdracht 1
Van schrijven word ik blij. En copywriting vind ik een mooi woord. Ook al is het een Engels woord. Want ik vind dat we in Nederland - waar we Nederlands spreken - te veel Engelse woorden gebruiken. Ik pleit dus eigenlijk voor meer Nederlands in Nederland. Maar dat is een ander verhaal. Ik ben trouwens Anne. 24 jaar en ik woon in Haarlem, waar veel bekende schrijvers vandaan komen. Haarlem is mijn lievelingsstad. Hier voel ik me als een vis in het water. Stiekem vind ik het ook wel heel leuk om in Tilburg te zijn, waar ik studeer. Op dit moment zit ik in jaar drieënhalf en volg ik ‘Advanced Courses’ aan de Academy for Creative Industries. Weer allemaal Engelse woorden. Maar dat is goed, want we zijn súper international, bij IEMES. Copywriting is een van die Advanced Courses. Hier schrijven mijn medestudenten en ik over allerlei verschillende onderwerpen, op verschillende manieren. Als het even kan doen we dat zo goed mogelijk en maken we de lezer blij. Of aan het lachen. Of ontroerd. Dat hoop ik aan ‘t eind van deze course (of liever ‘cursus) veel beter te kunnen. Hopelijk weet ik dan heel goed hoe ik een bepaald publiek (nog hopelijker een heel groot en divers publiek) kan aanspreken. Had ik al verteld dat ik graag dingen verzin? Zoals woorden, of verhalen, of namen. En
KAN HET IETSJE MINDER??
Op een eenzaam vroege morgen stap ik in de trein. Mijn haar is nog nat, want ik heb vanmorgen haastig nog staan douchen. Voor föhnen had ik geen tijd meer, dus zit ik nu met een koud hoofd en plakkende haren langs mijn wangen. Ik ben niet al te vrolijk, want vroeg opstaan én moeten haasten is niet helemaal mijn ding. Liever sta ik anderhalf uur voordat ik weg moet op, en drink ik uitgebreid een kopje koffie, of liever twee, al starend naar buiten, zien hoe de zon opkomt. Maar vandaag lukte dat even niet. Ik besluit zo veel mogelijk mensen te vermijden en ga niet in de coupé zitten, maar in dat tussenstuk waar de mensen instappen. Ik zit alleen. Gelukkig heb ik inmiddels wel een kopje koffie kunnen scoren en het papieren bekertje geklemd tussen mijn benen, zodat ik mijn haar in een slordige knot kan doen. De koffie smaakt goed. Door het raam komt een behoorlijke zonnestraal naar binnen, die mijn ogen half verblindt. Dat maakt de ochtend gelukkig ietsje beter. Ik heb weer goede hoop. Als de trein op station Sloterdijk stopt, en de deuren gaan open, gaat er tot mijn grote spijt een jongen van mijn leeftijd tegenover me zitten. Ik ontwijk zijn blik, want ik wil immers zo min mogelijk
Reflectie:
contact met mensen ‘s ochtends. Het kost me te veel moeite om sociaal te zijn in de vroege morgen. Mijn vrolijkheidsgehalte is weer iets gedaald. Ik pak mijn telefoon uit m’n jaszak en open de Spotify-app voor een lekker muziekje. Net als ik mijn oortjes erbij wil pakken, kruist mijn blik met die van de jongen tegenover me. ‘Shit’, denk ik nog. ‘Hoi’. Zegt de jongen. Iets in me zegt dat deze jongen totaal geen problemen heeft met sociaal zijn in de ochtend en ik geef hem een flauw glimlachje terug. Hopend dat ik hem daarmee niet uitnodig voor een gesprek. Maar de jongen snapt mijn subtiele hint niet zo. ‘Heb je nog wat leuks gedaan?’ vraagt hij met een schaapachtige blik op zijn gezicht. Ik kan het niet opbrengen om aardig tegen hem te zijn. Voor iedereen is het beter als ik dit gesprek afkap en zeg: ‘Joh, ik ben even bezig. Sorry,’ waarop de jongen geïrriteerd reageert: ‘Iedereen met die fucking telefoon altijd. Irritant is dat!’ Dan heeft hij me te pakken. Dit pik ik niet en ik merk dat ik een beetje boos word. ‘Ik vind mensen die vragen: ‘heb je nog iets leuks gedaan’ gewoon fucking irritant!’ reageer ik. Ik pak mijn koffie, neem een slok, en sta op. Dan maar in de coupè zitten.
Opdracht 2
Inderdaad, eigenlijk ben ik iemand die al snel denkt in columns. Maar over deze opdracht heb ik langer dan 10 minuten gedaan, dus besloot ik om opnieuw vrij te gaan schrijven en dit keer echt in 10 minuten. Het ontbrak me een beetje aan inspiratie, want ook al is het vrij schrijven: toch wil ik dan graag iets interessants neerzetten. Het resultaat spreekt voor zich, laatste p. <
Anne Bareman 2015 heel soms vind ik het gaaf om geruchten te verzinnen. Geen lelijke roddels over andere mensen, maar een geintje. Zo denken al mijn bijbaancollega’s dat mijn teamleider in de aren ‘80 een headbang-wedstrijd heeft gewonnen met haren tot aan zijn billen. En dat is dus helemaal niet zo. Zo zorg ik ervoor dat een saaie dag op kantoor toch heel leuk is. Mijn teamleider vindt het hèèl stiekem ook leuk. Reflectie: Dit verhaaltje was eruit voor ik er erg in had. Ik ben toevallig bezig met ‘hoe introduceer je jezelf’ voor een ander vak. Ik heb me zo vaak in een klas moeten voorstellen, en al vaak ben je dan ‘het meisje dat….’, wat voortvloeit uit de introductie. Dan zul je maar net hebben verteld dat je vandaag niet zo lekker bent en eigenlijk last hebt van diarree. Dat wilde ik voorkomen, dus hoop een beetje humor over te hebben gebracht. Leuke opdracht. <
Liefde op het eerste gezicht? Opdracht 5 HET BESTAAT
Daar sta je dan. Een paar meter verderop. Je lijkt een beetje op Ash Catch’m, van Pokémon, met dat petje op je hoofd. Onze blikken kruisen een paar keer, maar we hebben allebei nog niet het initiatief genomen om een gesprek te starten. Ik voel me echt een schoolmeisje. Jouw ogen, die continu stralen, interesseren me mateloos.
Ik verdrink erin. Dan komt er toch het moment dat we dichterbij elkaar komen. Een gesprek begint. Oscar heet je. Wat een naam, denk ik nog. Jouw naam klinkt als een steen, een rots in de branding. En dat ben je, met jouw verhalen over het leven. We gaan dat weekend niet meer uit elkaar. Je hebt mijn hart gestolen.
Reflectie: Deze opdracht ging me gemakkelijker af dan ik van te voren bedacht had. ik verwachtte veel moeite te hebben met het ontbreken van de bijvoeglijke naamwoorden, maar met metaforen kwam ik zo een heel eind. <
DE LIEFDESBRIEF
De brief die ik stuurde was aan Joep. Joep is mijn liefde, maar niet mijn vriendje. Het ligt een beetje ingewikkeld. Ik schreef hem dat ik trots op hem ben en vooral waarom. Wat hij met mij doet en hoe hij mij inspireert. Ik schreef hem dat ik soms denk dat we telepathie hebben met elkaar en gaf een voorbeeld. Ik kreeg zelfs een brief terug! Hij was verbaasd over mijn openhartigheid en blij verrast. Hij schreef mij waarom hij trots op mij is en wat ik met hem doe, waarom we het al zo lang met elkaar vol-
Opdracht 10 houden. De briefwisseling bracht ons dichter bij elkaar en we kunnen nu eerlijker en opener naar elkaar zijn. Bedankt voor deze opdracht, het heeft me enorm geholpen :):). Reflectie: Mooie opdracht. Fijn om weer eens een handgeschreven brief te schrijven en vooral om te zien welke reactie dat bij de ontvanger oproept. Als iets romantisch is, is het wel een handgeschreven brief schrijven aan degene die je lief vindt, en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt!