Bedrijvig Bakkeveen DE WYLDE ROAS BLOEIT VERDER AAN DE BRINK …! “Het is net een droom die uitgekomen is,” zo beleeft Janny Bakker van DE WYLDE ROAS haar nieuwe winkel! Al jaren droomde de Bakkefeanster bloemiste ervan om de werkschuur aan de Nije Buorren te verruilen voor een eigen bloemenannex cadeauwinkel in Bakkeveen. Het viel echter niet mee om een passend pand te vinden, maar precies op tijd (“ik had de moed eigenlijk al opgegeven”) kwam er op de Brink een huis vrij. Tot haar grote geluk kon Janny dit centraal gelegen pand (tussen kapper, bakker en kroeg) van de familie Balkema huren. Bovendat bleek de bestaande indeling van het huis heel geschikt voor haar nering: “We hebben niets hoeven te verbouwen,” vertelt ze blij, “we hebben het alleen aan onze wensen aangepast en verder ons best gedaan om de winkel zo creatief mogelijk in te richten.” Dit is volgens mij verrassend geslaagd. Door alle ruimtes in het pand in tact te laten, zijn er verschillende afdelingen ontstaan waarin de artikelen per product uitgestald staan. Bij de aankleding van de zaak is veel steigerhout gebruikt wat een natuurlijke uitstraling geeft. De aard van het assortiment (waaronder prachtig keramiek en glaswerk) verhoogt de sfeer en de geur van bloemen en planten doet daar een aardig schepje bovenop. De brede steeg die naar de ingang leidt, leent zich uitstekend voor de uitstalling van perkplantjes en tuinaccessoires, terwijl de reeds betegelde bijkeuken van de voormalige woning nu dienst doet als werkruimte voor de bloemiste. “Er moesten alleen maar een paar werkbladen in getimmerd te worden en ik kon er gelijk aan de slag,” straalt Janny “ideaal …!” Als kind droomde Janny Bakker (toen Zandberg) in de verste verte niet van een eigen bloemenzaak. Ze groeide op in Kortehemmen waar Heit kaasmaker bij de zuivelfabriek was. Rondom hun fabriekswoning was een grote siertuin waarin ze wel eens meehielp en af en toe hielp ze ook mee in de grote moestuin die Heit een stukje verderop gehuurd had. Op zich best wel leuk, maar om nou te zeggen dat het haar wat deed … nou nee! Ze had een echte passie voor koken en ging dan ook
na de middelbare school de basisopleiding voor kok volgen. “De Culinaire Vakschool in Groningen waar ik op terecht kwam was toentertijd een particuliere opleiding en best duur,” herinnert Janny zich. In het eveneens dure Lauswolt te Beetsterzwaag mocht ze vervolgens een jaar stage lopen. Tijdens deze stage zag ze de horeca als toekomstig werkgebied niet meer zo zitten. “Ik had geen sociaal leven meer, omdat ik veel ’s avonds en in de weekenden moest werken en mijn vriendinnen nauwelijks meer zag,” geeft ze als reden op. Eén van haar vriendinnen werkte als verpleegster op een geriatrische afdeling en stak met haar enthousiaste verhalen Janny aan: “Het leek mij prachtig en dus solliciteerde ik bij Bertilla in Drachten, waar ik prompt werd aangenomen.” Gedurende 2½ jaar volgde ze hier een werk-en leeropleiding voor ziekenverzorgster en omdat het haar prima voldeed bleef ze er daarna werken. In 1984 trouwde ze en ze kreeg drie (inmiddels uit de kluiten gewassen) zoons. De fulltime baan bij Bertilla werd omgezet in een parttime baan en 18 jaar geleden verruild voor een baan bij de Thuiszorg. Op een later tijdstip kwam daar nog een baan bij, in de avonddienst bij het verzorgingstehuis ’t Suyderhuys te Surhuisterveen. Ze had het behoorlijk druk met die dubbele baan: “Achteraf gezien véél te druk,” zegt ze oprecht, “maar ik heb het altijd wel met veel plezier gedaan.” Vier jaar geleden stopte ze met de Thuiszorg en op dit moment heeft ze bij ’t Suyderhuys drie maanden onbetaald verlof. “Hierdoor geven ze mij de kans mijn winkel op te starten,” legt ze uit, “anders is het niet te doen want dit kost eerst veel tijd en energie.” Dit verlof kan met nog eens drie maanden verlengd worden, een optie waar de onderneemster heel blij mee is. Janny hoopt dat ze in de toekomst helemaal van haar bedrijfje kan bestaan, omdat het werken in de zorg er voor haar niet leuker op is geworden. Het omgaan met de patiënten vindt ze nog steeds even fijn, maar de bureaucratie er omheen gaat haar meer en meer tegen staan en ze verzucht: “Soms voel ik me meer secretaresse, dan