Normaal gesproken loopt er zo’n 150 man personeel rond. Op de lager gelegen verdiepingen wordt wel gewerkt. Die zijn namelijk afgesloten en de temperatuur is daar relatief aangenaam. Bryan Lispier werkt vandaag op kantoor. Normaal gesproken voert hij kwaliteitscontroles uit op het vlechtwerk. Op de onderste verdiepingen komt daar wat meer bij kijken. Die verdiepingen moeten meer gewicht dragen, daarom is de bouwconstructie daar ingewikkelder. Hoe hoger, hoe simpeler, al kan Bryan natuurlijk niet verzaken. Als het vlechtwerk niet in orde is, kan het beton gaan scheuren, met alle risico’s van dien. Bryan’s werk wordt daarom ook nog eens gecontroleerd door de opzichter.
Hoe hoger, hoe mooier We dalen af met de bouwlift. Bryan neemt ons mee naar de twaalfde verdieping. Hier is al een aantal appartementen ingericht. Nummer 212 is licht en ruim. Het is moeilijk voor te stellen dat de 38e verdieping er straks ook zo uit zal zien. En toch is het zo. Sterker nog, hoe hoger je komt, hoe mooier de appartementen. Vanaf de 39e verdieping worden zogenaamde crown appartementen gebouwd, appartementen die nog sjieker zijn dan die op de 12e etage. “Op verdiepingen 44 en 45 komen twee penthouses,” vertelt Bryan met een blik alsof hij er zelf wel een zou willen hebben. “Nog even doorsparen,” merkt hij droogjes op. De lift in het hart van het gebouw doet het al. De vloer is modderig en de gaten in het plafond wachten op hun verlichting. We zakken twaalf verdiepingen naar beneden. Af en toe stapt er iemand in of uit. En dan staan we ineens weer met beide benen op de grond, alsof we nooit bovenop geweest zijn. Hier is het winderig en druk. Evengoed loop ik nog een week met mijn hoofd in de wolken. Wat een gebouw!
Remmet van Dijk (30)
Bryan Lispier (30)
Woont in: Rotterdam Beroep: timmerman en leermeester Werkzaamheden: “Zo’n drie dagen per week zet ik kozijnen in. Op de andere dagen zijn er verschillende klusje. De afrondende werkzaamheden vind ik het leukste. Even de puntjes op de i zetten…” New Orleans: “Als Rotterdammer vind ik het natuurlijk hartstikke leuk om aan de skyline van mijn eigen stad mee te bouwen. Ik werk van zeven tot zes. In de wintertijd zie ik de zon opkomen en ondergaan. Daar geniet ik elke dag weer van.” Hoogtevrees?: “Ik niet. Als je er echt over nadenkt, kan je ineens zo’n kriebel krijgen. Maar als ik op stabiele grond sta, met stevige leuningen, voel ik me veilig en dan heb ik nergens last van.”
Woont in: Delft Beroep: Assistent-kwaliteitsmedewerker. Werkzaamheden: “Ik controleer of alle wapening volgens tekening op hun plek geplaats is, daarna check ik het aantal en controleer ik of de ‘dekking’ overeenstemt met de tekeningen. Daarnaast controleer ik - en dat is ook belangrijk - of de bekisting schoon is. Als ik binnen werk dan geef ik stortvrijgaves af of houd ik betonbonnen bij. Dagelijks wordt er twee tot drie keer beton gestort.” Waarom werk je in de bouw?: “Ik vind het leuk om aan iets te werken dat over een paar jaar nog bestaat. Als ik hier over tien jaar langs rijd, kan ik zeggen: daar heb ik gewerkt.” New Orleans: “Het is voor het eerst dat ik op zo’n hoog gebouw werk. Nee, ik heb geen hoogtevrees. 158 meter is natuurlijk wel hoog, maar je went eraan. Hoe hoger je komt, hoe gewoner het wordt.”
BAHM! maart 2010 | 7