AyBurcu 13
ca boşluk, diyoruz ve orada kalıyor. Tarif etmeye çalıştığım durum, boşluk bile değildir belki. Dua edemeyecek, duada bile samimi olamayacak kadar ruhsuz bir varlığa dönüşüyor insan. Gözlerimi tavana dikip sırt üstü uzandığımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. O hali âşıkken yaşamıştım. Hangi şeyi hangi sırayla hayal edebileceğinizi bile umursamıyorsanız o başkadır. İtiraf ediyorum, içinden çıkılmaz bir haldeyim. Net olarak bunu görebildiğimi bile sanmıyorum. İçinden çıkabileceğim bir halde olduğumu düşünüyorum. Toprak, tabanlarıma temas ediyorken böyle değildi. Çok önceye ya da özlenen bir mekana gönderme değil bu. Apaçık az önceden bahsediyorum. Bir iki saat öncesi yani. O bir iki saat de boşluğumu gidermeye yetmedi. İçinde hiçbir şey, hiçbir cisim bulunmayan mekan... Toprak kokusu var içimde. Büyük bir boşluğun, ancak büyük bir boşluğun, toprak ile doldurulabileceğini ümit ediyorum. Bunu anlamaya da çalışıyorum. Anladığım ve belki uygulamada eksik kaldığım keşfim değil bu. İçime doğan, gönlümde böyle olursa hoş olur, intibaını bırakan düşünce.
Düşünmek bile istemiyorum, demiştim. Her istediğimi yapabilecek kudrette değilim. Bunu yapmak zorundayım, bal gibi de öyleyim. Bir oyuna bırakıverebilirdim kendimi. Mesela televizyona. Boşluktaki azalarımı, cisimsiz olan ruhumun da azaları olduğunu varsayarak, bölgesel anesteziye maruz bırakan ve rahatlatan bu eylemi pekâlâ yapabilirdim. Neden yapmadım sahi? Pek matah bir ruh mudur bendeki? Umursamazlığın derin göklerinde keyfini sürmek gibi gizli emellerinin var olduğunu ve bunu temin için örgütlü dış ve iç destekler bulabildiğini, ne yapmak isterse onu yapabileceğini bildiğim ve Nasrettin merhum gibi, evvelini de bildiğim ruhum, şimdi aldanışın kapısında bekliyor. Oradan geçmek için ayaklarınızı boşlukta yıkamanız gerekiyor. Şimdi oradayım, ayaklarımı boşlukla arındırıyorum. Az sonra, aldanışa geçmiş olacağım. Uykumun geldiğini de itiraf etmeliyim. Hala düşünmek istemediğimi de. Elimden bir şey gelmiyor. Tutunabileceğim bir şey arıyorum. Neredesin uyku? Gel ve beni kurtar gerçeğin elinden. Gerçek, diye sana sığınıyor, seni kutsuyorum.