NJ 2005, 252: Schuld in de zin van art. 6 WVW 1994. Instantie: Hoge Raad Datum: 1 juni 2004 Magistraten: Mrs. C.J.G. Bleichrodt, J.P. Balkema, W.A.M. van Schendel, J.W. Ilsink, J. de Hullu Zaaknr: 01889/03 Conclusie: A-G Vellinga LJN: AO5822 Noot: G. Knigge Roepnaam: Brondocumenten: ECLI:NL:HR:2004:AO5822, Uitspraak, Hoge Raad, 01-06-2004; ECLI:NL:PHR:2004:AO5822, Conclusie, Hoge Raad (Advocaat-Generaal), 16-03-2004 Wetingang: WVW 1994 art. 6; Sr art. 307 Brondocument: HR, 01-06-2004, nr 01889/03 Snel naar: EssentieVoorgaande uitspraakConclusieNoot Essentie Naar boven Niet in zijn algemeenheid valt aan te geven of één verkeersovertreding voldoende kan zijn voor de bewezenverklaring van schuld in de zin van art. 6 WVW 1994. Daarvoor zijn verschillende factoren van belang, zoals de aard en de concrete ernst van de overtreding en de omstandigheden waaronder die is begaan. Er kan niet reeds uit de ernst van de gevolgen van verkeersgedrag dat in strijd is met (een) wettelijke gedragsregel(s) in het verkeer worden afgeleid dat sprake is van schuld. In casu is de bewezenverklaring niet goed gemotiveerd. Bewerkte uitspraak Naar boven Voorgaande uitspraak Naar boven Arrest op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te Arnhem van 13 mei 2003, nummer 21/003773–02, in de strafzaak tegen J.J., adv. mr. M.G. Jacobs te Enschede. Hof: De uitspraak Het Hof heeft in hoger beroep de verdachte ter zake van 'overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994, terwijl het een ongeval betreft waardoor een ander lichamelijk letsel wordt toegebracht' veroordeeld tot een geldboete van duizend euro, subsidiair twintig dagen hechtenis, met ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van zes maanden, voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren. Cassatiemiddelen: Middel 1 Het recht is geschonden door het bewezen verklaren van het ten laste gelegde delict van art. 6 Wegenverkeerswet. Toelichting Onder meer in het proces-verbaal van terechtzitting van de Politierechter in de rechtbank Arnhem d.d. 18 november 2002 vermeldt de verklaring van Jordaan dat zij voor een zeer korte periode het bewustzijn heeft verloren ('black-out'), terwijl zij bij het terugvinden van het bewustzijn op een zodanig moment haar tegenligger ontwaarde dat er voor haar geen mogelijkheid meer bestond het ongeluk af te wenden (zelfs geen remspoor). Uit het requisitoir van de advocaat-generaal tijdens de terechtzitting van het Gerechtshof te Arnhem d.d. 29 april 2003 blijkt dat het voor het toen te bewijzen te verklaren delict t.a.v. het schuldelement werd aangenomen dat er sprake was van een afname van
86