avamfanzinavamfanzin avamfanzin avamfanzin Her hakikat dilde, kendi meskeninde, kendi atalarının sarayında barınır ... Mehmed UZUN
VATANSIZ MASAL
avamfanzinavamfanzin avamfanzin avamfanzin her şey tan ağarırken hıncın gölgeli balkonundan güneşi selamlamamak için kaçıyorum gövdemin üzerine basıp
Koca bir halkın serzenişi..! tarihin,toprağın ve tüm insanlığın yitimine… Tarihin bir diliminde,dünyanın bir sınırında yani bir kısım topraklarında bazı insanlar yaşamışlar.Bunlar ‘’halk’’mışlar. Kendi aralarında konuştukları dilleri,kelimeleri,cümleleri;bu dille beslenen edebiyatları,mesnevileri,destanları şarkıları varmış.Yanık ağıtlar söylenirmiş bu dille.Kaftan giyen güzel kızlar,şal u şepik giyen oğulları varmış.Gelgelelim bu insanların bir x veya y devleti yokmuş, veya devletin organları ; kalbi beyni bağırsakları…Hal böyle olunca gelen deşmiş toprakları,giden yakmış ormanları.
ellerini büküp kollarımın,zannın lekelerini silip,delil yakarak. ruhunu şeytana satmaya inanmıyorum karşılığında verecek boynuzları var yalnız ve yalnız o,bana kızgın kaçak,benim kaçtığım yolun ortasından kaçacak. buğday torbaları ve peşin ödenmiş şarap çömlekleri arasında bana da yer açın,geçmişteki hinliklerim adına sığınacak rıhtımda bir kavga ve kan izleri veririm kaptan,karşılık ve düşmanlık ekerim zihninizin yaprakları arasına
Tarih yok etmiş dağı,taşı,toprağı,insanı.Yıllar yılı böyle geçmiş.Ta sonraları yani Tarihin şimdiki dilimlerinde yine konuşulur olurmuş bazı bazı,bu yitirilen canlar.Mesela Ehmedê Xanî varmış bu dilin edebiyatçısı,bilgini.Gazetecinin biri,başka dilde yayınını yapmış da söyleyemezmiş adını;’’ahmede hani’’ ya da ‘’dani’’ dermiş.Ya da coğrafyanın komşu şehirlerinden birinde yaşayan bir gence düşmüş koca ‘mêm’ i canlandırmak. ‘’ Amed olsa ne olur,Diyarbakır olsa ne olur? ‘’ dermiş bir adam. Kendi dilleri medeniyet dili(!) değilmiş ki canım,ne diye konuşsunlarmış ‘’asıl medeniyet dili’’ dururken. Ölümler de kolay olurmuş bu sınırlarda.Mesela otuz beş can yok olurmuş.Ama öldürmemezlikten gelirlermiş birileri.Nice düşünür bir gece ansızın arkadan gebertilebiliyormuş,yarın hiçbir şey olmayacakmış gibi. İşte böyle geçmiş,dilsiz,gözsüz,kulaksız bir coğrafyaymış bizimkisi.Böyle böyle Bir Kûrd(istan) yok olmuş bir varmış.. karikatürist carlos latuff kaleminden. uludere katliamından sonra ağzından kan akan erdoğan tasviri ve kürt çocuklarını, polis ve tmk...
4
Kürt tutsakların açlıkla imtihanı 60“ncı gününe giriyor,onların yalnız bedenleri var,sesleri sensin,konuş,bağır,ses ol!
kaçmak sürgünlere hastır ve korkmak sarılmaların en parıldak cüssesinin altında saklıdır savaşan ben değilim gözlerime baksanıza kanın,inanın,kandırılacak bir tek denizcilerdir çünkü çünkü yalnızlığın ortasında filizlenir serüvenleri,yosunların arasında..
bakın ve toprağın bereketini görün diğerleri sizin anneniz üstünde ayaklarımın sertliğini kudretini görün ellerinize bakıp beni,çıkarın ayinlerle bedeninizden,dualarınızla ruhunuzdan taş atın,kanatın kandan kurulu tahtımın üzerindeki beni beni orada bulun ve kovalayın ardımdan. savaş meydanında kılıçlar konuşur yalnız ve satılmaz ruh karşı siperdeki adama
inanmıyorum kovulduğum günden bu yana ırmaklar bahçesinden ticaretinize ve defter sayfalarınıza kaçıyorum, ve kaçarak kazanacağım savaşı siz,aklımı kuşanırken birbirinize karşı… “bir devlet hapishanelerinden anlaşılır“ - Leo Tolstoy
5