Wybitny polski dyrygent, skrzypek i kameralista. Założyciel i dyrektor artystyczny AUKSO Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy, a także dyrektor festiwali „Letnia Filharmonia AUKSO” oraz auksodrone. Założyciel i wieloletni prymariusz Kwartetu Śląskiego. Występował
z czołowymi przedstawicielami polskiej muzyki elektroakustycznej i zagranicznej muzyki elektronicznej; koncertuje z plejadą gwiazd polskiej sceny jazzowej. Jest cenionym interpretatorem polskiej muzyki współczesnej.
Dyrygował prawykonaniami utworów
Aleksandra Nowaka, Aleksandra Lasonia,
Zygmunta Krauzego, Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Cezarego Duchnowskiego, Agaty Zubel. Brał udział w nagraniach płyt m.in. dla Nonesuch, EMI Classics, Anaklasis, DUX, BeArTon, CD Accord. Laureat wielu nagród, m.in.: Międzynarodowej Trybuny UNESCO w Paryżu, Koryfeuszy Muzyki Polskiej, Srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, kilku statuetek Fryderyka; honorowy obywatel Miasta Tychy. Poza intensywną aktywnością koncertową i nagraniową wykłada w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
fot. Dorota Koperska
Jedna z najlepszych orkiestr kameralnych w Europie. Od dwudziestu pięciu lat wizytówka
Polski w świecie. Repertuar zespołu rozpięty jest od klasyki po muzykę współczesną. Jako cenionemu interpretatorowi twórczości kompozytorów polskich, prawykonania swych utworów powierzali m.in.
Wojciech Kilar, Zbigniew Bujarski, Aleksander Lasoń, Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Piotr Moss, Cezary
Duchnowski, Aleksander Nowak. Z powodzeniem nagrywa muzykę filmową światowej sławy kompozytorów (jak np. Elliot Goldenthal) czy ścieżki dźwiękowe do gier komputerowych. Specjalnością
AUKSO jest strefa pogranicza – łączenie klasyki z jazzem, rockiem i alternatywą.
Stąd projekty z artystami takimi
jak Leszek Możdżer, Tomasz Stańko oraz współpraca z Aphex Twinem i Jonnym Greenwoodem zwieńczona nagraniami dla amerykańskiej wytwórni Nonesuch. W dorobku fonograficznym zespołu znajdują się również albumu wyróżnione nagrodą muzyczną Fryderyk: zrealizowany wspólnie z Januszem Olejniczakiem album
Chopinowski oraz ahat-ilī – siostra bogów i Syrena. Melodrama aeterna Aleksandra Nowaka.
fot. Paweł Stelmach
04.10.2024 PIĄTEK
18:30 19:30
GRZEGORZ TARWID
Pianista i kompozytor. Uczył się u Wojciecha
Kamińskiego, Andrzeja Jagodzińskiego, Michała Tokaja. Absolwent Rhythmic Music
Conservatory w Kopenhadze. Czerpie z tradycji polskiego jazzu i duńskiej szkoły improwizacji. Artysta niezwykle wszechstronny: zarówno w swojej grze, jak i kompozycjach z łatwością porusza się po różnych stylach, gatunkach i formach muzyki klasycznej, jazzowej czy rockowej. Występował ze
Zbigniewem Namysłowskim, Maciejem Obarą, Marcinem Maseckim, Janem Młynarskim, grał w formacjach Marka Pospieszalskiego, Franciszka Pospieszalskiego, Tomasza
Dąbrowskiego; z Wojciechem Jachną i Krzysztofem Szmańdą tworzy Sundial Trio, z Tomaszem Markaniczem duet Diomede, z Maciem Morettim i Jędrzejem Łagodzińskiem – projekt SPRZEDAM, a z Szymonem
fot. Sisi Cecylia
Gąsiorkiem duet Alfons Slik. Jego dyskografia liczy kilkanaście albumów: nagranych zarówno z różnymi formacjami, jak i solowo. Ostatnia z nich Flowers ukazała się w 2023 roku jako Grzegorz Tarwid Trio (z Albertem Karchem na perkusji i Maxem Muchą na kontrabasie).
W styczniu 2019 roku był kuratorem festiwalu Piano Room w warszawskim klubie SPATiF.
CHŁÓD
Wyobraźcie sobie pianistę gruntownie wykształconego w słynnej warszawskiej „Bednarskiej”, a oszlifowanego – jak całe jego pokolenie – przez duńską szkołę jazzu, który jednocześnie przyznaje się do inspiracji usterkową wirtuozerią Marcina Maseckiego i wyraża przekonanie, że fundamentalnym narzędziem kompozytorskim jest dziś studio. Ten krótki przepis na Grzegorza Tarwida świetnie ilustruje, jak eklektyczna jest to osobowość twórcza, nie daje jednak wyobrażenia o skali jego indywidualizmu. W tym ostatnim pomóc może Chłód, czyli pierwszy solowy koncert w dorobku artysty, przeznaczony na orkiestrę smyczkową, fortepian oraz... dziecięcy syntezator. Tytuł utworu koresponduje chyba głównie z feldmanowską z ducha partią smyczków, bowiem w solowej improwizacji Tarwida będzie raczej gorąco. Casiotone 405 to jeden z pierwszych popularnych „klawiszy” wyposażonych dodatkowo w automat perkusyjny o vintage’owych, lo-fi’owych brzmieniach. Może więc tytuł utworu odnosi się do chłodu kosmicznej próżni, którą przemierzać będziemy z Tarwidem w wyprawie na rozpikselowanego Marsa?
05.10.2024 SOBOTA
16:30 19:30
QBA
JANICKI
Perkusista, artysta dźwiękowy, eksperymentator. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Swoją muzyczną wrażliwość kształtował wokół sceny yassowej i środowiska muzycznego związanego z bydgoskim klubem Mózg. Współpracował z artystami polskiej i zagranicznej muzyki jazzowej, freejazzowej, improwizowanej.
Razem z Markiem Pospieszalskim tworzy duet
Malediwy, z Jakubem Ziołkiem i Łukaszem
Jędrzejczakiem – formację T’ien Lai, gra w Marek Pospieszalski Octet i Trio de Janeiro. Przez kilka lat współtworzył grupę Wojtek
fot. Marta Zajac-Krysiak
Mazolewski Quintet. Prowadzi działalność solową: komponuje, pisze muzykę teatralną współpracując z Krzysztofem Garbaczewskim, Maciejem Podstawnym, Pawłem Łysakiem, Arturem Pałygą czy Grzegorzem Jaremko; był producentem płyty Hore rapera Vienia. Eksperymentuje z dźwiękiem w zakresie artykulacji, modyfikacji źródła, amplifikacji i live mixingu. Angażuje się w organizację życia kulturalnego w Bydgoszczy, Warszawie i Sokołowsku. W Radiu Kapitał prowadzi autorską audycję „Warstwy”.
BIONIC ENVIRONMENTS
Prorocy nowej muzyki, w rodzaju Cage’a czy Varèse’a, upatrywali przyszłości muzyki w elektronice i perkusji – jako równie inspirujących źródłach zupełnie nowych dźwięków. Trudno dziś z nimi polemizować. Elektronika może stać się jednak niebawem domeną nowych „nieludzkich” kompozytorów. Tymczasem perkusja zdaje się być trochę niedoceniana. A przecież to w niej tkwi potencjał na połączenie tego, co ożywione, z tym, co mechaniczne, nieprzewidywalnego potencjału improwizacji z urzekająco bezwzględną logiką obwodu elektrycznego. Ów bioniczny trop podejmuje w Polsce od lat Qba Janicki, bydgoski perkusista i spadkobierca słynnej sceny yassowej. Jego „deska dźwięków” to w zasadzie amplifikowana perkusja, skonstruowana z najprostszych elementów mechanicznych i elektroakustycznych – aż trudno uwierzyć, że tak banalne źródła dźwięku mogą przynieść tak złożony i fascynujący efekt brzmieniowy. Partnerem w improwizacji stanie się dla Janickiego słynna chińsko-amerykańska wokalista Audrey Chen, a obrazu Bionic Environments – dźwiękowego filmu o kilku nieistniejących jeszcze, ale możliwych światach –dopełni futurystyczna cyfrowa elektronika oraz organiczne smyczki AUKSO.
06.10.2024 NIEDZIELA
MAREK
POSPIESZALSKI
Saksofonista, klarnecista, kompozytor. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi swój kwartet i oktet, współtworzy
duet Malediwy z Qbą Janickim; przez kilka lat grał w zespole Wojtek Mazolewski Quintet. Wychowywał się w rodzinie o muzycznych tradycjach. Od wczesnych lat zainteresowany jazzową awangardą, sztuką improwizacji oraz poszukiwaniem nowych brzmień i sposobu muzycznego wyrazu. Współpracował m.in. z Paweł Kaczmarczyk Audiofeeling Band, Marco Eneidim, Dennis González Yells
At Eels, YeShe, Graal, Yanina Free Wave, Piotrem Damasiewiczem i Power of the Horns
18:30 19:30 i rozpoczął współpracę z portugalską wytwórnią Clean Feed. Przez niemiecki magazyn „Jazz Thing” uznany za jednego z dwudziestu pięciu najbardziej obiecujących europejskich artystów oraz wybrany Muzykiem Roku 2022 w ankiecie „Jazz Forum”. W 2023 roku ukazała się kontynuacja jego inspiracji polskimi kompozytorami XX wieku na płycie Marek Pospieszalski Octet No Other End of the World Will There Be.
Ensemble, Kazimierzem Jonkiszem, Januszem Stefańskim, Pawłem Jarzębskim, Maciejem Obarą, Jerzym Mazzollem, Rafałem Mazurem, Krzysztofem Knittlem, Igorem Boxx, Fisz/ Emade, Peją, Zakopower. W 2022 roku wydał znakomicie przyjęty przez krytykę dwupłytowy album Polish Composers of the 20th Century fot. Maciek Malinowski
NADNATURALNY
Marek Pospieszalski to syn Mateusza, spadkobierca tradycji słynnej muzycznej rodziny oraz artysta dojrzewający w cieniu Jasnej
Góry, której energia pchnęła go przed laty ku poszukiwaniu w dźwiękach duchowości. Na auksodrone poznaliśmy go w 2023 roku – jako muzycznego erudytę i mistrza stylizacji, zdolnego przełożyć unikatowe idiomy kompozytorskie
Panufnika, Schaeffera czy Serockiego na język jazzu i improwizacji. Teraz znakomity saksofonista powraca z wypowiedzią o wiele bardziej osobistą, tajemniczą, a wręcz ezoteryczną. Jakie światy ukaże słuchaczom zamówiona przez AUKSO kompozycja Nadnaturalny? Surowy minimalizm w partii smyczków, nieprzewidywalne improwizacje solowego saksofonu oraz dwie taśmy – jedna z oldschoolową elektroniką, druga z miksowanymi na żywo fantomowymi echami żywego grania. Wygląda na to, że teraźniejszość poszukująca przyszłości po raz kolejny zanurzy się w ponadczasowych brzmieniach eksperymentalnej przeszłości. A duchowe poszukiwania pchną Marka Pospieszalskiego ku awangardowej duchologii.
04.10.2024 PIĄTEK
18:30 21:15
BASTARDA
06.10.2024 NIEDZIELA 18:30 21:15
Założona z inicjatywy klarnecisty, kompozytora i improwizatora Pawła Szamburskiego formacja stanowiąca pomost między współczesnością a muzyką poprzednich stuleci i różnych kultur. Wspólnie z Tomaszem Pokrzywińskim (wiolonczela) oraz Michałem
Górczyńskim (klarnet kontrabasowy) stworzyli własny język muzyczny dzięki zastosowaniu specyficznego instrumentarium, brzmienia i podejścia polegającego na nowym odczytaniu, przearanżowaniu, improwizacji i przefiltrowaniu przez własną wrażliwość. Poddają reinterpretacji muzykę dawną
(albumy Promitat eterno, Ars Moriendi, Minne), chasydzką (Nigunim, Nizozot), portugalskie fado (Fado), muzykę pogranicza polsko-litewsko-białoruskiego (Tamoj) czy gatunek kołysanki, jako jeden z najbardziej pierwotnych i transkulturowych (Lilith Abi).
Bastarda do współpracy zaprasza muzyków różnych kręgów zarówno do realizacji albumów (Marcin Masecki, João de Sousa, Katariną Aleksić i Branislavą Podrumac, Holland
Baroque – zespół muzyki dawnej, Sutari –polski folkowy zespół muzyczny), jak i grania koncertów (m.in. Dorota Miśkiewicz).
fot. Mikołaj Starzyński
04.10.2024 PIĄTEK 21:15
Jak twierdzi klarnecista Paweł Szamburski
(Bastarda to także klarnet kontrabasowy Michała Górczyńskiego oraz wiolonczela Tomasza Pokrzywińskiego) w tradycjach, do których sięga trio, mniej interesuje go ich wymiar religijny czy duchowy, o wiele bardziej zaś głębia zawartych w nich muzycznych archetypów. Tak było z muzyką średniowieczną, renesansową, wschodnioeuropejskim folklorem czy fado. W chasydzkich nigunach – śpiewnych modlitwach bez słów – słyszy on przede wszystkim repetycyjny trans oraz sinusoidalną strukturę emocjonalną, ciągłe rozchwianie między ekstatyczną radością a głębokim egzystencjalnym smutkiem, jednak bez osiągania żadnego z tych stanów.
Słuchając jednak rozimprowizowanych instrumentalnych pieśni Bastardy trudno uwierzyć, że muzykom nie udzielił się choć trochę chasydzki mistycyzm. Ani że nie przemówiła do ich serc – wykorzystana jako tytuł monumentalnego trzypłytowego projektu Nizozot – wizja boskiego aktu stworzenia.
W jej pierwszym etapie – reprezentowanym przez niguny chasydzkiej dynastii Modzitz –do szklanego naczynia zbierane są iskierki miłości...
06.10.2024 NIEDZIELA 21:15
...w drugim – naczynie pęka (dynastia Shapiro), w trzecim zaś iskierki rozsypują się po całym świecie (dynastia Kohznitz), przenikając cały powołany przez Jedynego byt. Czy owej bezkresnej boskości stworzenia uda się doświadczyć także publiczności auksodrone’u?
I muzykom AUKSO, którzy zaproszeni zostali do wspólnego instrumentalnego śpiewu oraz akompaniowania triu?
05.10.2024 SOBOTA
16:30 17:30
PAWEŁ SZYMAŃSKI
Jeden z najwybitniejszych polskich
kompozytorów muzyki współczesnej.
Przedstawiciel postmodernizmu w muzyce.
Studiował kompozycję u Włodzimierza
Kotońskiego i Tadeusza Bairda w Państwowej
Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, a dzięki stypendium również u Romana
Haubenstocka-Ramatiego we Wiedniu.
Uczestniczył w Międzynarodowej Letniej
Akademii Muzyki Dawnej w Innsbrucku oraz w Międzynarodowych Letnich Kursach
Nowej Muzyki w Darmstadcie. W latach 80. współpracował ze Studiem Eksperymentalnym
Polskiego Radia, Studiem Muzyki Elektronicznej
Akademii Muzycznej w Krakowie, Studiem Elektronicznym Technische Universität w Berlinie, Niezależnym Studiem Muzyki
Elektroakustycznej. Muzykę Szymańskiego określa się mianem surkonwencjalizmu.
Kompozytor kreuje konteksty poprzez granie konwencjami i odniesieniami do różnych
fot. Szymon Szcześniak
stylów, form czy epok (na przykład baroku), korzysta natomiast ze współczesnych technik kompozytorskich, a zakomponowany materiał muzyczny ulega ciągłym przekształceniom. Jego utwory wykonywane są na całym świecie, a wśród zamawiających znajdują się m.in. London Sinfonietta, Aldeburgh Festival, Radio France, BBC. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. I nagrody w Konkursie Kompozytorskim im. Benjamina Brittena w Aldeburgh, nagrody Związku Kompozytorów Polskich, Srebrnego Medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Członek Honorowy Związku Kompozytorów Polskich.
W języku popkultury utwory Pawła Szymańskiego można opisać jako remiksy coverów XVIII-wiecznych przebojów, choć ta analogia nie zawsze musi być uchwytna słuchowo. Chyba najbardziej w Quasi una sinfonietta, której pierwsza część to błyskotliwa mozaika popularnych klasycystycznych sampli, a trzecia – spektakularna koda oparta na chwytliwym basie i połamana niczym rasowy drum’n’bassowy banger. Ale magia wydarza się w skrajnie wychillowanej części środkowej, choć pozornie nie dzieje się w niej nic. To sen o muzyce, którą znamy od zawsze, ale której nigdy nie słyszeliśmy. Symfonia wieczności. I chyba właśnie ta tajemnica – metafizyka syntetyzowana w laboratorium racjonalnego,
postoświeceniowego mędrca – uczyniła Pawła Szymańskiego najbardziej kultowym polskim kompozytorem przełomu stuleci. Bywa, że ów deux ex machina przypomina dosłownie jakąś niezwykłą maszynę, może oświeceniowy automat muzyczny. W Dwóch etiudach wykonuje on najpierw rozchwianą toccatę, a potem niekończącą się fantazję, myśląc cały czas o jakiejś polifonicznej konstrukcji barokowej. Simple Music z kolei to doskonały przykład na szczególny związek kompozytora z wiolonczelą, zazwyczaj grającą u niego minimal music, w której nic się nie powtarza. Może tak będzie brzmiała klasyka komponowana przez SI po osiągnięciu osobliwości?
05.10.2024 SOBOTA 17:30
MAGDALENA
BOJANOWICZ
Jedna z najwybitniejszych instrumentalistek swojego pokolenia, ceniona przez publiczność i krytyków za piękny dźwięk i szlachetną ekspresję oraz bezkompromisowość swoich interpretacji. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Universität der Künste w Berlinie.
Laureatka Paszportu „Polityki” oraz wielu nagród konkursów wiolonczelowych, w tym pierwszej nagrody w XLV Międzynarodowym Konkursie Jeunesses Musicales w Belgradzie (2015). Jako solistka występowała z czołowymi polskimi orkiestrami filharmonicznymi i kamerlanymi, m.in. Filharmonii Narodowej, Filharmonii Wrocławskiej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Leopoldinum, Sinfoniettą Cracovia, AUKSO, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej. Swoje utwory dedykowali jej m.in. Paweł Szymański, Hanna Kulenty, Aleksander Nowak czy Dariusz Przybylski. Dokonała również wielu prawykonań utworów solowych i kameralnych. fot. Anita Wąsik-Płocińska
Pianista, kameralista i pedagog. Ukończył klasę fortepianu w Akademii Muzycznej im. Karola
Szymanowskiego w Katowicach; kształcił się również w Universität Mozarteum w Salzburgu.
Według krytyków, jeden z najwybitniejszych polskich pianistów swojego pokolenia. Wykonuje zarówno muzykę najnowszą, jak i twórczość polskich kompozytorów romantyzmu. W centrum jego zainteresowań pozostaje twórczość Karola Szymanowskiego.
Jego repertuar wypełniają także kompozycje Juliusza Zarębskiego, Władysława Żeleńskiego, Mieczysława Wajnberga. Ma na koncie wiele prawykonań muzyki współczesnej. Występował z czołówką polskich zespołów kameralnych i orkiestr. Współtworzy Wajnberg Trio, był członkiem Hashtag Ensemble. Laureat szeregu nagród i wyróżnień fonograficznych, m.in.
statuetki Fryderyk. Nagrywał dla wytwórni DUX, CD Accord, Hänssler, CPO i Naxos, a także dla Programu 2 Polskiego Radia, Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, belgijskiej rozgłośni Musiq3, Deutschlandradio, hr2. Sprawuje funkcję prezesa Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem.
05.10.2024 SOBOTA 17:30
PIOTR
SAŁA
JCZYK
fot. Karolina Sałajczyk
05.10.2024 SOBOTA 16:30 21:15
ALEK NOWAK
Urodził się w 1979 roku w Gliwicach. Odbył studia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz University of Louisville. Jego utwory były prezentowane na wielu prestiżowych festiwalach (Warszawska Jesień, Sacrum Profanum, Festiwal Prawykonań w Katowicach, Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie i inne), a także na koncertach w Stanach Zjednoczonych i krajach europejskich (m.in. podczas 54. Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu). Zamawiali i wykonywali je London Sinfonietta, Polska Orkiestra Radiowa, Alarm Will Sound, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy, Orkiestra Muzyki Nowej, Kwartet Śląski. Istotne miejsce w twórczości Nowaka zajmują utwory wokalno-instrumentalne. Pisał do tekstów takich pisarzy, jak Georgi Gospodinow (Space Opera), Olga Tokarczuk (ahat-ilī – siostra bogów – album nagrodzony statuetką Fryderyka), Radek Rak (Baśń o sercu. Favola in musica), Stanisław Lem (Lo firgai. Maska), Szczepan Twardoch (Drach. Dramma per
fot. Wojciech Wandzel
musica – wyróżniony Koryfeuszem Muzyki Polskiej i nagrodą O!Lśnienie, Syrena. Melodrama aeterna – statuetką Fryderyka oraz wieńcząca tryptyk Pokora. Dramma giocoso), Marcin Wicha (Rzeczy. Vaudeville). Kompozytor uhonorowany został m.in. nagrodą TVP Kultura „Gwarancje Kultury” (2011), Paszportem „Polityki” (2018), Koryfeuszem Muzyki Polskiej w kategorii Osobowość Roku (2021).
Od 2020 roku pełni funkcję Kierownika Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki. Wydawcą kompozytora jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Grafik, rysownik, pisarz, autor esejów, felietonów oraz książek dla dzieci. Urodzony w 1972 roku w Warszawie. Projektuje okładki, plakaty i znaki graficzne. Przez kilka lat był autorem cotygodniowych komentarzy rysunkowych w „Tygodniku Powszechnym”.
Laureat Paszportu „Polityki” za rok 2017 w kategorii Literatura oraz Nagrody Literackiej Nike za Rzeczy, których nie wyrzuciłem.
Książka zdobyła również Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza oraz była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. Pisał m.in. do „Gazety Wyborczej”, „Charakterów”, „Pisma”, „Polityki”. Autobiograficzne zbiory esejów Jak przestałem kochać design i Rzeczy, których nie wyrzuciłem, w których wspomina okres dzieciństwa i dorastania oraz rzeczywistość
PRL, stanowią punkt wyjścia dla rozważań o relacjach z rodzicami, żydowskim pochodzeniu i polskiej inteligencji. W 2022 roku autor opublikował zbiór felietonów Nic drobniej nie będzie oraz został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”, za wydaną rok wcześniej książkę Kierunek zwiedzania.
05.10.2024 SOBOTA 16:30 21:15
fot. Mikołaj Starzyński
05.10.2024 SOBOTA
21:15
FEBRA ARKTYCZNA.
COMEDIA
HARMONICA
„Camerata tyska” z Alkiem Nowakiem na czele nie porzucają misji odkrywania potencjału dawnych gatunków oraz zupełnie nowych tematów operowych. Tym razem „nadworny” kompozytor auksodrone’u wraz z Marcinem Wichą sięgnęli po zapomnianą tradycję comedia harmonica – hybrydy na pograniczu lirycznego madrygału oraz wczesnego dramatu muzycznego. Formuła użyteczna do opowiedzenia historii, która w całości rozgrywa się w chacie na grenlandzkim pustkowiu i w której nie wydarza się w zasadzie nic. Jakich dramatycznych zwrotów można się bowiem spodziewać w życiu dwóch legendarnych eksploratorów duńskiej Arktyki, którzy trzy lata czekali w samotności na odsiecz?
Natura nie lubi jednak pustki; rozkwita więc – na granicy psychozy – życie wewnętrzne naszych dwóch bohaterów, których osobowości ulegają polifonicznej
dezintegracji. Cóż bowiem mogą wyśpiewać umysły dwóch Duńczyków wobec bezkresnej pustki i subiektywnej wieczności? Zdaniem
Aleksandra Nowaka efekt zaskakująco przypomina abstrakcyjne obrazy będące swoistymi halucynacjami wytworzonymi przez
ChatGPT...
05.10.2024 SOBOTA 21:15
JAN TOM
ASZ
ADAMUS
Klawesynista, organista, dyrygent i kreator kultury. Specjalizuje się w wykonawstwie repertuaru muzycznego od polifonii renesansowej po romantyczną symfonikę i operę przy zachowaniu historycznych praktyk wykonawczych. Od 2008 roku dyrektor naczelny i artystyczny instytucji kultury
Capella Cracoviensis – krakowskiego chóru kameralnego oraz grającej na historycznych instrumentach orkiestry. Stworzył i sprawował funkcję dyrektora artystycznego zespołów
Harmonologia i Capella Claromontana. Był również koordynatorem artystycznym Forum Musicum we Wrocławiu — festiwalu poświęconego muzyce dawnej. Od 2000 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Bachowskiego fot. Jacek Poremba w Świdnicy. Dokonał wielu nagrań płytowych obejmujących solowy repertuar organowy, dawną muzykę polską, opery barokowe oraz romantyzm na historycznych instrumentach (Chopin, Schubert, Moniuszko, Wagner). Wieloletni wykładowca Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wykładał również na Universität für Musik und darstellende Kunst w Grazu.
Jeden z najbardziej znaczących i aktywnych polskich zespołów współczesnej sceny muzyki dawnej, który powstał w 1970 roku. Słynie z półscenicznych i koncertowych realizacji oper (barokowych i wczesnoromantycznych) oraz odważnych pomysłów na występy z artystycznym rozmachem i w nieoczywistych lokalizacjach. Zespół specjalizuje się w wykonawstwie historycznym, grając wyłącznie na instrumentach z epoki. Capella Cracoviensis gości na wielu ważnych festiwalach, jak Bachfest Leipzig, Händel-Festspiele Halle, SWR Festspiele Schwetzingen i występuje na światowych scenach koncertowych, m.in. Opéra Royal Versailles, Theater an der Wien, Concertgebouw Amsterdam. Capella Cracoviensis to także chór kameralny wykonujący w swoim repertuarze utwory od renesansowej polifonii i manierystycznych madrygałów po pieśni XIX i XX wieku. Zespół nagrywa dla takich wytwórni płytowych jak Alpha, AviMusic i Decca. Za płytę Germanico in Germania Porpory orkiestra zdobyła prestiżową nagrodę Diapason d’Or. Od 2008 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym Capelli Cracoviensis jest Jan Tomasz Adamus.
HCH to duet radiowy Jacka Hawryluka i Bartka Chacińskiego. Jacek Hawryluk – muzykolog i dziennikarz muzyczny związany z Radiostacją, od trzydziestu lat zaś z Polskim Radiem. W latach 2007–2024 kierownik redakcji muzycznej i wicedyrektor Programu 2 Polskiego Radia. Autor „Płytomanii” i „Płytowego Trybunału Dwójki” oraz trójkowego programu „Samo H”. Pisze m.in. do „Ruchu Muzycznego”. Bartek Chaciński –dziennikarz muzyczny i publicysta. Z Polskim Radiem współpracuje od 2004 roku. Szefował działowi muzycznemu „Machiny”, obecnie jest kierownikiem Działu Kultury i wicenaczelnym „Polityki”. Twórca Słowników najnowszej polszczyzny. Panowie byli sąsiadami na antenie od 1995 roku (Rozgłośnia Harcerska / Radiostacja). Obok siebie zasiedli w 2004 roku w Dwójce. Przez trzynaście lat ich program „HCH” nadawała najpierw Czwórka, a następnie Trójka. W 2024 roku pożegnali się z Dwójką i powrócili do odradzającej się Trójki. Pojawiali się również jako duet w telewizyjnym „WOKu –Wszystko o kulturze”. Dla AUKSO od 2016 roku przygotowują autorskie omówienia koncertów.
fot. Grzegorz Śledź / PR2
W ciągu trzech wieczorów w Mediatece będziemy odkładać mikrofony i prezentować to, co znaleźliśmy w naszych płytotekach, ku radości lub utrapieniu zgromadzonych. Bo tak, dowcipy o didżejach są najgorsze ze wszystkich.
KLAW ...jak instrumenty klawiszowe. Jeden z najpopularniejszych dowcipów o ich użytkownikach brzmi tak: dwóch gości idzie ulicą, jeden to klawiszowiec, a drugi też jest spłukany. Oczywiście raz na jakiś czas pojawia się klawiszowiec, którego szanse na godne życie wzrosną, bo może wykorzystać
swoje umiejętności odpowiednio szeroko – tym bardziej, że w przeciwieństwie do innych muzyków w kapelach rozrywkowych często potrafi grać jeszcze na jakimś innym instrumencie. Zresztą klawiszowiec to już od dawna nie tylko pianista i organista, możliwości są nieskończone, udział innych instrumentalistów w sesjach może być czysto symboliczny, a brzmienie tego, co wydobywa się z klawiszy… cóż, o tym będzie nasz set, nie odbierajmy więc słuchaczom resztek suspensu.
PERC
...jak perkusja. Jeden z najbardziej okrutnych dowcipów o perkusistach to odpowiedź na pytanie o ostatnie słowa, które zwykle wypowiada bębniarz przed wyrzuceniem z zespołu: „Może byśmy spróbowali zagrać jeden z moich kawałków?”. Prawda jest oczywiście taka, że zdolny perkusista potrafi z zespołu amatorskiego zrobić profesjonalny, choć liczba bębniarzy odnajdujących się w rolach producentów czy solistów niestety wybór z tych najlepszych ogranicza. W dzisiejszych czasach wprowadzenie do składu żywego perkusisty to pierwszy krok, żeby ożywić na scenie studyjną produkcję. Bo ta profesja była pierwszą, którą wyparły
automaty, a później pierwszą, która wróciła. Może dlatego, że umiejętność swingowania
i rytmiczna wyobraźnia przydatne są nawet w obsłudze urządzeń elektronicznych. Poza tym w teorii każdy instrument może pełnić funkcję perkusyjnego – ale już nie na odwrót.
SAX
...jak saksofon. Jeden z najgorszych dowcipów o użytkownikach tego pięknego instrumentu?
„Co trzeba rzucić tonącemu saksofoniście? –Jego futerał”. Ostatnie dekady udowadniają jednak, że saksofon rzadko do tego futerału trafia: choć na całe długie dekady zaanektowany przez orkiestry marszowe, a później używany przede wszystkim w jazzie, jest instrumentem, którego przydatność nie ogranicza się do jednego czy dwóch nurtów. W XXI wieku saksofon zyskuje nowych mistrzów i pomaga odkrywać nowe rejony brzmieniowe. Ba, potrafi zagrozić gitarze jako efektowny instrument solowy w składach rockowego pogranicza. Staramy się o tym przekonywać w naszych audycjach, mamy nawet w składzie klarnecistę. Warto przy okazji przypomnieć, jaka jest różnica między martwym saksofonistą a martwym klarnecistą na drodze: saksofonista mógł jechać na koncert.
Dyrektor: MAREK MOŚ
Kurator: FILIP BERKOWICZ
Producent wykonawczy: LUCJAN TOWPIK
Produkcja: PIOTR SZCZEPANIK, MACIEJ KOPIŃSKI, MACIEJ TOPINEK, SZYMON HERBUŚ, KRZYSZTOF WALAS, ADAM LITWIN
Projekt graficzny: ŁUKASZ MARKIEWICZ
Skład DTP: KRZYSZTOF JAGIELSKI
Redakcja: MACIEJ KOPIŃSKI
Media: DARIA SOLECKA, AGNIESZKA LAKNER
Zdjęcia: PAWEŁ STELMACH
Web service: BARTŁOMIEJ HAŁAT
Grafiki social media: MARCIN HERNAS
Organizator / wydawca:
AUKSO Orkiestra
Kameralna Miasta Tychy al. Marszałka Piłsudskiego 16 43-100 Tychy
www.auksodrone.com www.aukso.pl
Organizatorzy:
Współorganizatorzy:
Partnerzy:
Patroni medialni:
AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy jest instytucją współprowadzoną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Utwór „Febra arktyczna” Aleksandra Nowaka dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
