Help ook mee aan een schone waterkant
Als sportvisser en natuurliefhebber weet jij als geen ander hoe hinderlijk het is als het water en de oever vol ligt met zwerfafval. Het vervuilt niet alleen het milieu, het vergalt ook je visplezier.
Daarom komen wij in actie. Samen met jou. Elke keer dat je gaat vissen, ruim je rond jouw stek 5 stuks afval of 5 minuten op. Kleine moeite, groot plezier. Enne… meer mag natuurlijk altijd.
Doe mee en bestel jouw set Om het je nog makkelijker te maken, heeft Sportvisserij Nederland samen met Nederland Schoon een opruimset samengesteld. Daarin zitten handschoenen, afvalzakken en een opvouwbare grijper.
Meld je aan en bestel jouw Vang5 opruimset op vang5.nl
COLOFON
De Algemene Utrechtse Hengelaars Vereniging werd 5 april 1925 opgericht en bij Koninklijk Besluit goedgekeurd op 8 mei 1940. Ingeschreven bij de Kamer van Koophandel onder nr. V 40476822. De AUHV is aangesloten bij Federatie MidWest Nederland van ‘Sportvisserij Nederland’.
45e jaargang: Nummer 209, november 2024 Hengelsport rond de Domstad verschijnt in maart en november.
Oplage: 11.000
Omslagfoto: Roofvisgroep
Adreswijzigingen, opzeggingen etc. Uitsluitend schriftelijk, onder vermelding van uw lidnummer (zie adreswikkel of www.auhv.nl). Doorgeven via e mail auhv@vispas.nl of schriftelijk naar AUHV ledenadministratie, Beerze 20, 3961 HC Wijk bij Duurstede.
Bestuur
Voorzitter: vacature
Secretaris: C.J. van de Burgt (Jim), Beerze 20, 3961 HC Wijk bij Duurstede e mail info@auhv.nl
Penningmeester: H.G. Ederveen (Henny), Bestuursleden: G. Raaphorst (Gerard), F. van Schaik (Fred), M. Hoorweg (Martin), L. Niemans (Leon).
Website: www.auhv.nl
Info AUHV Vliegvisgroep ‘The Leader’: www.vliegvisgroeptheleader.nl
Info AUHV Roofvisgroep: roofvisgroep@auhv.nl
Info AUHV Karpergroep: karpergroep@auhv.nl
Uitgever: AUHV
Redactie: Fred van Schaik, redactie@auhv.nl
Advertenties: via de redactie
Vormgeving en druk: Drukkerij Westerlaan
VAN DE REDACTIE
Alweer een nieuwe editie van ons AUHV-magazine, een uitgave gemaakt voor en door onze leden. In deze uitgave lees je over uiteenlopende activiteiten binnen onze vereniging, met bijdragen van onder andere de Roofvisgroep, de Vliegvisgroep en de Wedstrijdgroep. En daarnaast artikelen van een aantal van onze vaste auteurs. Wil je zelf eens iets aanleveren voor ons blad? Stuur even een berichtje aan de redactie.
Volgend jaar markeert een bijzondere mijlpaal voor de AUHV, want we bestaan dan 100 jaar. Ondanks de vele veranderingen in al die jaren blijft onze missie onveranderd: mensen verbinden door een gezamenlijke passie voor sportvissen.
Want sportvissen biedt rust en ontspanning in de natuur en bevordert gezondheid en welzijn. Daarnaast hechten vissers grote waarde aan het milieu. Vissers dragen zorg voor vis en water, en de hengelsport blijft laagdrempelig en inclusief.
Extra vrijwilligers zijn altijd welkom om ons werk te ondersteunen. Onlangs is ons bestuur aangevuld met enkele nieuwe (toekomstige) bestuursleden. In deze editie stelt één daarvan zich alvast aan je voor.
Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van AUHV/uitgever. Opname in een leesportefeuille is niet toegestaan. De redactie werkt onafhankelijk van welke organisatie dan ook. De redactie en de uitgever zijn tevens niet verantwoordelijk voor de inhoud van geplaatste advertenties. Ongevraagd aan ons toegezonden redactionele tekst en/of foto’s worden niet geretourneerd. Plaatsing van die informatie is voorbehouden aan de redactie.
Geniet van deze editie en laten we samen blijven bouwen aan de toekomst van onze vereniging en de hengelsport.
Tight lines, Fred van Schaik
VANG5 is een initiatief van Sportvisserij Nederland in samenwerking met Supporter van Schoon.
VERSLAG VAN DE AUHV ALGEMENE LEDENVERGADERING
MAANDAG 3 JUNI 2024
WELKOM EN OPENING
Interim voorzitter Martin Hoorweg bedankt de aanwezige AUHV-leden voor hun komst en opent de vergadering. Helaas moet scheidend voorzitter Simon Dekker vanwege ziekte verstek laten gaan. Naast het eerder door het bestuur aangedragen extra agendapunt over onze relatie met federatie MidWest Nederland, zijn er geen aanvullende agendapunten.
INGEKOMEN STUKKEN
Er zijn geen vragen ontvangen die op deze ledenvergadering moeten worden behandeld.
MEDEDELINGEN
Samenwerking met bureau Dietz
Om de AUHV te ondersteunen in de belangrijke politieke contacten met de gemeente Utrecht is het bestuur van plan om samen te werken met
het communicatie- en strategiebureau Dietz uit Utrecht. Het bureau is goed ingevoerd in de lokale politiek en moet het luisterend oor zijn voor kwesties die de vereniging aangaan en daarover adviseren.
Ook waterschappen zijn een belangrijke gesprekspartner voor de AUHV; daar hebben we als bestuur zelf meer directe contacten en ingangen.
Oktober Fitmaand
In de maand oktober worden er in Houten onder de noemer ‘Senioren Fitmaand’ diverse activiteiten georganiseerd. Senioren kunnen dan kennis maken met allerlei sporten. Ook de AUHV kan hier aan bijdragen. Vrijwilligers die hieraan willen meewerken kunnen zich aanmelden bij de secretaris. Via onze nieuwsbrief en Facebook zullen we hier aandacht aan besteden.
Onderzoek naar rivierkreeft
Sportvisserij Nederland heeft onlangs
wordt uitgelegd wat een retainersling is en dat er bij goedgekeurde wedstrijden een ontheffing voor leefnetten geldt.
Daarmee is het verslag vastgesteld door de vergadering.
JAARVERSLAG 2023
visserijkundig onderzoek gedaan in de Houtense wijken De Polders en Wateren. Van 10-13 juni wordt door Bureau ATKB een onderzoek naar rivierkreeft gedaan in opdracht van het waterschap. Resultaten volgen. AUHV-leden is gevraagd een oogje in het zeil te houden. De resultaten van de onderzoeken zullen via de website worden gecommuniceerd.
Tijdens de vergadering bespreken we de mogelijkheid om karper als predator van de rivierkreeft uit te zetten. Dat is een interessant idee dat het bestuur aan HDSR zal voordragen.
VERSLAG VORIGE LEDENVERGADERING
Bij de behandeling van het verslag komt een aantal vragen aan de orde.
- Kent de AUHV een aannamebeleid voor nieuwe leden uit andere regio’s? Dit in verband met overlast gevende (karper)vissers uit andere delen van het land. Het antwoord is: nee, de AUHV kent een open inschrijving en praktisch al onze wateren zijn ingebracht in de landelijke lijst van viswateren. Nachtvissen is echter voorbehouden aan AUHV-leden. De AUHV organiseert regelmatig BOA-controles om overlast tegen te gaan. Dit najaar volgt een evaluatie met de gemeente Houten n.a.v. diverse klachten en wordt een besluit genomen of het nachtvissen al dan niet doorgang kan vinden. Hier is het 5 voor 12.
- Controles en sanctionering zijn zeer belangrijk. Onze leden voeren een pleidooi voor een netwerk van lokale controleurs, die zelf verantwoordelijkheid nemen en bijvoorbeeld per (eigen) wijk controles uitvoeren. Het bestuur staat positief tegenover dit initiatief en zal een pilot hiervoor ondersteunen. Na de vergadering hebben 6 leden zich aangemeld voor controleur.
- Naar aanleiding van een vraag
Secretaris Jim van de Burgt geeft een toelichting op de belangrijkste zaken uit het jaarverslag over 2023. De door de AUHV opgezette enquête heeft een aantal enthousiaste nieuwe vrijwilligers opgeleverd, waaronder de ‘Taskforce’ die tijdens de laatste verkiezingen een ‘Kieswijzer’ publiceerde. Uit de respons komen wellicht nog meer vrijwilligers naar voren.
De AUHV (Martin Hoorweg) heeft een kennismakingsgesprek gehad met de Utrechtse wethouder Linda Voortman (GroenLinks, o.a. portefeuille dierenwelzijn). Huidig standpunt van de gemeente t.a.v. de AUHV is dat er geen nieuwe wateren worden uitgegeven, maar dat lopende overeenkomsten worden gerespecteerd.
FINANCIËLE ZAKEN
Financiële verantwoording 2023 Penningmeester Henny Ederveen geeft een toelichting op diverse
onderdelen. De balans van de vereniging is niet uitgedeeld maar zijn ter plekke ter inzage.
Verslag bevindingen kascontrolecommissie
Namens de commissie verzoekt
Marco de Vries de vergadering om het bestuur décharge te verlenen voor het gevoerde financiële beleid en de
verantwoording over 2023. De ledenvergadering verleent het bestuur unaniem décharge.
Begroting 2024
De begroting voor 2024 wordt door penningmeester Henny Ederveen toegelicht.
Er is uitgegaan van 11.000 leden. De inkomsten uit ontheffingen die de
AUHV Karpergroep ontvangt, gaan voortaan en conform onderlinge afspraak naar de AUHV. Ook gaat de penningmeester kort in op de mogelijk wat lage post ‘Onvoorzien’.
De begroting 2024 wordt unaniem door de vergadering goedgekeurd.
De contributie voor 2025 blijft gelijk. Mocht er door de verhoogde afdracht aan de federatie een tekort ontstaan, wordt dit aangevuld uit de reserve.
VERKIEZING LEDEN KASCONTROLECOMMISSIE 2025
Kees de Vries gaat de kascontrole uitvoeren met Gerben Koopmans. Marco de Vries is reservelid.
VERKIEZING BESTUURSLEDEN
Onze aftredend voorzitter Simon Dekker is helaas ziek. Daarom kunnen we nu geen passend afscheid verzorgen, dat volgt op een later moment.
De vergadering gaat akkoord met de voordracht als erelid.
Martin Hoorweg zal tijdelijk de rol van waarnemend voorzitter vervullen.
Aftredend en herkiesbaar is bestuurslid Gerard Raaphorst. Hij wordt door de vergadering herkozen.
Naar aanleiding van de oproep van het bestuur en opvolgende belronden zijn er gesprekken gevoerd met diverse nieuwe kandidaat bestuursleden. Leon Niemans en Pieter Tilroe stellen zich voor en treden met goedkeuring van de vergadering toe tot het AUHV-bestuur. Rob Blankwater is eveneens beoogd bestuurslid maar kan helaas niet aanwezig zijn.
Vincent Wilgehof en Martijn Agterberg lopen een tijdje mee met het bestuur, maar treden op dit moment
(nog) niet toe als bestuurslid. Het zittende bestuur is zeer blij met deze nieuwe, enthousiaste en inspirerende bestuursleden!
VOORGESTELDE
MANDAAT FEDERATIE
Kort voor deze algemene ledenvergadering heeft het bestuur een aanvullend agendapunt ingelast, waarin het vraagt om een mandaat om uit de federatie MidWest Nederland te stappen.
Martin Hoorweg legt uit wat de redenen zijn om deze vraag aan de leden te stellen. Er zijn al diverse jaren fricties met de federatie, waarbij het de mening van het bestuur is dat aan de AUHV geleverde diensten niet in overeenstemming zijn met de (oplopende) afdrachten die we als vereniging moeten doen. Tijdens de recente ledenvergadering heeft de AUHV dan ook tegen de voorgenomen 18% verhoging van de afdrachten in 2024 gestemd.
Om met een stevige positie het gesprek hierover aan te gaan met de federatie, wil het bestuur de mogelijkheden onderzoeken om in het uiterste geval uit de federatie te stappen.
De vergadering meent echter dat het bestuur de consequenties van deze uiterste stap niet voldoende heeft onderzocht en onderbouwd, en dat dit niet in het belang van de vissers is. Het geeft de voorkeur aan overleg, waarbij het bestuur het maximale uit de onderhandelingen met de federatie zou moeten halen, bijvoorbeeld op het gebied van controle en handhaving.
Het bestuur is gevoelig voor de diverse argumenten en trekt daarom het voorstel in. We zullen in gesprek gaan met de federatie en terugkoppeling verzorgen aan de leden, indien
INGEZONDEN MEDEDELING
nodig met een ingelaste extra ledenvergadering.
WAT VERDER
TER TAFEL KOMT
Er zijn geen schriftelijk ingediende vragen ontvangen om te behandelen.
RONDVRAAG
- De Visdeurbel in Utrecht is een initiatief waar we als AUHV bij willen aansluiten. Daar gaan we naar kijken.
- Aalscholverproblematiek in Houten zorgt voor een gedecimeerde (wit) visstand. Takkenbossen zorgen voor schuilmogelijkheden en een (gedeeltelijke) oplossing. Het is ook een voorwaarde voor eventuele uitzet van witvis. Het bestuur neemt dit mee in het overleg met de gemeente Houten.
- Social media: de inzet van social media (Facebook, maar ook YouTube) is beperkt bij de AUHV, met name door gebrek aan menskracht. Is een belangrijk aandachtspunt. Vrijwilligers die hier serieus en consequent mee aan de slag willen, zijn welkom.
- Op 5 augustus a.s. is een hoorzitting bij de Raad van State (Den Haag) over de wijziging van het bestemmingsplan die de AUHV heeft aangespannen in samenwerking met Sportvisserij Nederland, o.a. over de plaatsing van zonnepanelen op de Haarrijnse Plas.
- Er is op dit moment geen actieve ‘AUHV Zeevisgroep’ actief. Geïnteresseerde leden worden van harte uitgenodigd dit op te zetten, naar voorbeeld van onze Roofvisgroep, Karpergroep en Vliegvisgroep.
SLUITING
Om 22.30 uur sluit de waarnemend voorzitter de vergadering. ■
Een lid van de AUHV schreef ons dat hij helaas lichamelijk niet meer in staat om te gaan vissen. Er zijn nog veel visattributen in zijn bezit: vaste hengels, werphengels, visparaplu, viskoffer met inhoud, statief, schepnet, leefnet, kunstaas… Kortom een complete visuitrusting met diverse benodigdheden. Tegen een bescheiden vergoeding kan er iemand blij mee worden gemaakt. Geïnteresseerden kunnen via de secretaris ( info@auhv) contactinfo opvragen.
NIEUW BESTUURSLID: EVEN VOORSTELLEN
Ik ben Leon Niemans, woon nu bijna 40 jaar in Houten en sindsdien al lid van de AUHV. De laatste 10 jaar had ik mijn eigen adviesbureau, ben nu echt met pensioen maar merk dat er voor mij toch nog steeds “te weinig dagen in een week zitten…”
Vanaf de oprichting, ruim 25 jaar geleden, ook al lid van de Roofvisgroep. Zo’n 12 jaar geleden zijn we met een nieuw bestuur “doorgestart” en de Roofvisgroep is inmiddels een enthousiaste en actieve specialistengroep binnen de AUHV.
Heb een marketing/management opleiding en detailhandelsachtergrond. In die continu veranderende markt en heb mij in mijn werkzame leven veel bezig gehouden met verander- en crisismanagement. Maar het langste – en dat vond ik ook het leukste – met de opbouw, en exploitatie van nieuwe organisaties en bedrijfsonderdelen in de commerciele detailhandel.
Ik vond dat er eigenlijk jongere mensen in het bestuur hoorden maar tegelijk vond ik ook dat er zaken moesten veranderen om als vereniging het hoofd te kunnen bieden aan
de huidige bedreigingen en maatschappelijke ontwikkelingen. “Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan…” dus via de AUHV Taskforce toch begin dit jaar toegetreden tot het bestuur.
We zijn met een grotendeels nieuwe en enthousiaste club mensen met naar ik geloof veel potentie. De veranderingsbereidheid is groot evenals het besef dat “er gedaan moet worden wat nodig is”, Zelf zie ik daarin de mogelijkheid om vanuit mijn ervaring daadwerkelijk bij te kunnen dragen aan het opbouwen van een nieuwe toekomstbestendige organisatie die kan omgaan met de huidige bedreigingen, zowel op maatschappelijk als politiek gebied.
Er is dus veel te doen en hoewel er best veel vistijd in gaat zitten heb ik er veel zin in ■
GROENLAND, EVEN TERUG IN DE TIJD…
TOT DE LAATSTE IJSTIJD IS VER GENOEG!
Zo moet het er in Europa ook uit hebben gezien, vóór de industriële revolutie, vóór de ontbossing van ons continent, vóór dat alle paairivieren dienstbaar werden gemaakt aan de vooruitgang middels dammen om weverijen, papiermolens, zaagmolens en smederijen met waterkracht van extra energie te voorzien.
oe heeft het er uitgezien?
Ik zou denken zoals ik het deze zomer meemaakte op Groenland: vele, vele duizenden vissen die massaal vanuit zee de Kangia rivier optrekken om te paaien in de bovenloop. En dit riviertje is maar 10 kilometer optrekbaar voor de vis, daarna houd een waterval hen tegen zodat de er achter gelegen meren niet bereikbaar zijn. Andere rivieren op Groenland zijn veel toegankelijker voor de vissen. De smeltende ijskap van dit grote eiland moet honderden rivieren creëren die allemaal op de Arctische wateren rondom Groenland uitkomen en velen ervan hebben zomers een visbestand als de Arctic chars erin optrekken om te paaien. En hoe het er uitzag? De favoriete pools in de rivier zagen letterlijk zwart van de vissen die zich
daar verzameld hadden, desondanks was de trek nog maar net begonnen, de echt grote vissen moesten nog komen! De spectaculaire paaikleuren van deze vissoort werden in deze eerste week van augustus nog maar net zichtbaar naast de zilverblanke kleur van de vissen die net uit de fjord optrokken.
Char, beekridder, arctische forel Vertaald in het Nederlands heet deze vis: Beekridder, en ook arctische (zalm)forel, Salvelinus alpinus, en die tweede naam verraadt al waar deze vissoort nog in Midden-Europa te vinden is: nl. de koude, diepe meren van de Alpen, maar ook in de koude meren van Schotland, Engeland en Ierland is deze ijstijdvis nog aan te treffen. Mijn eerste wilde char zag ik op een meertje, gelegen op de Inverpolly Estate aan de noordwestkust van Schotland. De char is bijzonder gesteld op erg koud water en gedurende de ijstijden moet deze vissoort zich in onze contreien hebben opgehouden en via de Oer-Rijn “Duitsland” zijn ingetrokken, maar ook Frankrijk, Engeland, Baskenland en wie weet waar nog meer.
Na de laatste ijstijd trokken de gletsjers die Noord-Europa bedekten zich terug en de koudeminnende
char trok mee noordwaarts, je vind ze nu rond de poolcirkel bij Groenland, IJsland, Noorwegen, Kola, Siberië, Alaska, Noord-Canada, Labrador, en met Ellesmere Island is de cirkel rond. Overal trekt de Artic Char de rivieren op om te paaien. Hun plaats in de Europese rivieren werd overgenomen door de zalmen ( Salmo Salar en Salmo Trutta) en de houtingen, en de steuren en finten en elften die vast en zeker net zo massaal vanuit zee “onze” rivieren zijn opgetrokken. Niet voor niets had Rotterdam, Kralingse Veer ooit, tot het einde van de negentiende eeuw, een zeer grote visafslag waar heel veel zalm werd aangevoerd, gevangen op de Waal en het Haringvliet. Toen nog wel! Tegelijkertijd roeide men aan de oostkust van de USA ook alle bestanden van Atlantische zalm uit. Er is heel veel verloren gegaan!
VERWANTEN
De beekridder heeft een groot aantal verwanten, die zich allen onderscheiden van de echte zalmen en forellen door hun veel grotere bek en de witte zoom langs de borst- en buikvinnen. Om er een paar te noemen: de Amerikaanse eastern brooktrout oftewel de bronforel (Salvelinus fontinalis),
de laketrout ( S. namaycus), de dolly varden ( S. malma) en de bull trout (S. confluentes).
In Midden-Europa is er nog de saibling, maar vaak is dit een hybride van de beekridder en de bronforel. Beide vissoorten laten zich goed kweken en komen daardoor wereldwijd voor. Wereldwijd is de familie van Salvelinus-soorten ook veel uitgebreider dan hier geschetst, Kamchatka en Japan hebben hun eigen vertegenwoordigers van de beekridderfamilie.
NAAR GROENLAND
Ja, deze zomer zat ik plotseling op Groenland! Tijdens de laatste Fly Fair in Emst was ik weer gaan kijken bij de werpdemonstratie van Glenda Powell, (zij kan het!) en daarna ben ik samen met Edward Broekhuizen haar lezing gaan aanhoren. Deze dame reist wat af in het jaar, in associatie met het Zweedse Solid Adventures, dat visreizen organiseert naar IJsland, Noorwegen, Schotland, Patagonië, enkele tropische bestem-
mingen, maar dus ook naar Groenland.
Een kleine 30 jaar geleden, ver voor het tijdperk van internet en de mobiele telefonie, had ik al eens een poging ondernomen om op Groenland te gaan vissen. Door omstandigheden kwam ik niet verder dan Kangerlussuaq, de centrale luchthaven op Groenland, vanwaar ik met een helikoptervlucht verder zou reizen. Wegens een storm zat ik 2 dagen vast op deze luchthaven, waarna ik het contact verloor en uiteindelijk gedesillusioneerd huiswaarts keerde. Over trauma gesproken! “Shit happens” was de uitspraak van een Deense dame in de lobby van mijn hotel, die me hielp om dit te relativeren.
Toen ik terug kwam uit Emst en Marianne, mijn vrouw, vertelde over de lezing was haar reactie: “waarom ga je niet? Nu kun je het nog doen!” Wie laat zich dat 2 maal zeggen om over de streep getrokken te worden? Ik heb zelfs een paar duizend euro van haar geleend om geld achter de hand te hebben. Mailtje naar Glenda, enthousiaste reactie terug, mailtje naar Solid Adventures in Zweden, mailtje naar Greenland Travel in Kopenhagen, Denemarken. Alleen maar enthousiaste reacties terug en
behulpzame mensen. Advies van Glenda luidde: kom in de eerste week van augustus, meer vis op de rivier.
2 Augustus was dan de vliegdatum, maar…. vliegtuig vol (één vlucht per dag)!
Twee dagen eerder kon wel, Green-
land Travel hield een paar dagen een plekje vrij, mail naar Solid Adventures: kan ik 2 dagen eerder komen?
Van harte welkom, 2 dagen gratis op kosten van de zaak ( zoveel meer boekingen, zoveel te beter). Addertje onder het gras: er moest voor mij
apart een boottripje geregeld worden van een uur of 4, heen en terug met de “watertaxi” en brandstof is duur op Groenland!
De lodge aan de monding van de Kangia-rivier ligt echt in the middle of nowhere, anderhalf uur varen van Maniitsoq aan de zuidwest kust van Groenland. En denk maar niet dat je over land ergens kunt komen in die contreien!
OP PAD
Op 31 juli ging ik op pad, natuurlijk véél te vroeg op Schiphol, spanning in mijn lijf, al weken! Om 19.00 uur vliegen naar Kopenhagen en inchecken in mijn hotel, tot zover gaat-ie goed.
‘s Morgens om 10.00 uur in het vliegtuig naar Groenland, het inchecken begint te wennen, de logica begint te dagen, en om 10.15 landen in Kangerlussuaq. De vlucht duurt 4 uur, het tijdsverschil is ook 4 uur. Maar aldaar zaten alle vliegveldjes op Groenland in de mist, potdicht, en alle vluchten vertraagd en/of gecanceld, het “gedonder” begon weer. Eén toerist foeterend dat ie al 3 dagen kwijt was van zijn vakantie, een andere concludeerde dat ie maar 100 km verderop moest zijn, maar er zijn geen wegen op Groenland! Dus een auto huren is er ook niet bij! Mijn vlucht naar
Maniitsoq was 2 uur vertraagd, vooralsnog, maar op de luchthavens en in de grotere dorpen is er internet en telefonie en ik had deze keer wél een nummer om te bellen. Geruststellend klonk het: we wachten op je, geen zorgen!
Uiteindelijk slechts een half uur vertraging, een vlucht van 3 kwartier met een 2-motorig propellervliegtuig en dan zou ik landen in Maniitsoq, als het daar niet dicht zou zitten van de mist. Zo ja, dan vliegen ze door naar Nuuk, een uurtje verder. En dan moeten ze wel landen want de brandstof raakt dan erg krap. En je zit op een plaats waar je niet zijn wil. De vliegmaatschappij bezorgt je in zo’n geval gratis een hotelkamer. De watertaxi van Solid Adventures haalt wel mensen in Nuuk, maar dat is 4 uur varen! En je kunt alleen met vloed aanmeren bij de lodge dus moest er weer gepuzzeld worden op welk moment ze mij konden oppikken, plus voor welke prijs?
Oplossing: overnachten in Nuuk en de volgende dag terug naar Maniitsoq. Het zat mee, deze keer, een probleemloze landing, al mijn bagage mee, en er stonden 2 vriendelijke mannen op me te wachten: Jesper, de eigenaar van de lodge, en Franz, een Groenlander Inuit. Nog even 2 uur
wachten in een hotel, i.v.m. de vloed, maar gelukkig schonken ze daar een mooie donkere Leffe! Wel 15 euro per glas… Kan niet schelen, nu gaat alles goed komen!
EINDBESTEMMING
Over een kalme zee laveerde Franz zijn speedboot met 450 PK tussen alle eilandjes door, op weg naar mijn eindbestemming: de Kangia River Lodge aan de monding van de gelijknamige rivier.
Daar stond ie dan, de lodge, boven op een 50 meter hoge rots, uitkijkend over de fjord. Al vaak had ik de YouTube-filmpjes bekeken, met de erin gemonteerde zeearend, mijn paradijs voor de komende 8 dagen. Mijn bagage werd de trappen opgedragen want ik was te gast, in de lodge werd ik verwelkomd door de gasten van de week vóór mij, een groep Amerikanen, 3 echtparen die er een prima week van maakten en door de 3 gidsen, Lawson uit Wales, Jack uit Canada en Glenda uit Ierland. Glenda is een warm mens en een prachtmens. Verder was er een Deense kok en zijn Oegandese vrouw, Rachel. Ook 2 super mensen. En Felix, een Zweed die er de leiding had en graag mijn taxi-vergoeding in ontvangst nam. Eerst maar weer eens een gratis biertje van de tap en een groot bord eten, met een soort
Obelix-schapenbout! Daarna was ik moe genoeg om te gaan slapen, maar ze hadden bonte avond, er moest en zou gedanst worden. Mijn kleine presentje voor Glenda, een verstuivertje met Coco Chanel, deed wonderen voor de sfeer en reken maar dat ik meedanste. Die nacht werd ik uit mijn slaap gehouden door het veelvuldige hoesten van Catherine in de kamer naast mij ( er ging dus een virusje rond) en om 5 uur was ik klaarwakker door de jetlag.
INTRODUCTIEDAG
Dag 1, woensdag, was introductiedag op de rivier, de gids Lawson leidde me rond en wilde natuurlijk graag weten hoeveel hulp ik nodig had om een wooly bugger te water te krijgen en een vis te vangen. Hij knoopte persoonlijk mijn kunstvlieg aan mijn 30/100-ste tippet, met de Rapala-knoop. Uiteraard had ik enkele buggers gekocht op de lodge, geelgroen en chartreuse van kleur met een tungsten kop die bij de bodem werden aangeboden. Ter plaatse was de rivier net kniediep en makkelijk te doorwaden, Lawson zag overal vis ik nergens! Een lichtgekleurde bodem en zilverkleurige vissen maakte het vooralsnog onmogelijk voor me om vissen te spotten, morgen maar een poraroidbril mee. De te zware 5 ft. polyleader wierp
voor geen meter, toch ving ik de eerste dag hier en daar een vis, 5 in totaal. Vissen van 2 pond gemiddeld en een uitschieter van 4 pond, vissen die allemaal even hard knokten. De vissen lagen bijna allemaal in de luwe binnenbochten van de rivier, ze hielden niet van hard stromend water en lagen graag tegen de oever in 25 cm diep water! Einde van de dag: eindelijk viste ik op Groenland! Ook de zeearend en de kariboe hadden zich al laten zien. Om 5 uur liepen we gezamenlijk weer van het basiskamp, waar onze visspullen achterbleven, terug naar de lodge, 3 kwartier heuvel op, heuvel af en ondertussen genietend van het landschap en de rotsen en de vegetatie, de dwergberken en de kruipwilgen en hier en daar een fraaie bloem. “Thuis” wachtte weer een biertje van de tap en een overvloedige maaltijd, te veel voor een oudere heer met stijve spieren van de reis.
ZELF UITZOEKEN
Op dag 2, donderdag, mocht ik het zelf uitzoeken van Lawson, ik redde me wel, vond hij. Dat was ook niet moeilijk daar, want aan het einde van de dag had ik een 30 á 40-tal vissen gevangen, soms leverde elke volgende worp alweer een aanbeet op. We vis-
ten daar weerhaakloos en ondanks hun grote bek hadden alle vissen de haak netjes vóór in de muil. Alleen onthaken was een klus want stilliggen deden ze nimmer! Duidelijk was wel dat ook deze vissen op de rivier niet eten en slechts uit agressie of nieuwsgierigheid de kunstvlieg namen. De rivier krioelde namelijk op veel plaatsen van de jonge chars, visjes van enkele centimeters groot, en net als de echte zalmen eten deze vissen hun eigen kroost niet op! Wel voelde ik me op het einde van die dag een jager in het kippenhok, het was van tijd tot tijd te makkelijk, niet iets om nog 6 dagen te doen.
Aan het einde van deze dag ging de groep Amerikanen weer terug naar Maniitsoq en op huis aan, mijn eigen groep arriveerde tegelijkertijd. Een “bont” gezelschap van een Ier, een Zweed, en Fransman die geen woord Engels sprak, 2 IJslanders, en 6 Amerikanen. De oudste heer was 78 jaar , en de jongste 15 jaar (wanhopig op zoek naar de internetverbinding die er niet was!). Mijn gezelschap voor de komende 6 dagen vissen. Lawson en ik hoestten inmiddels allebei, leuk zo’n luchtwegvirusje, denkend aan Wuhan…
DOPING:
NEEM ER MAAR TWEE
Op dag 3 aan de ontbijttafel stond het zweet al op mijn rug, ik voelde me verre van goed en overwoog om een dag uit te rusten, maar Lawson vond dat onzin en schoof me zijn strip met pillen toe, grote rood-blauwe knollen waar hij al dagen van consumeerde. Inhoud: cafeïne, aspirine en efedrine. Wacht even, staat dat spul niet op de WADA-dopinglijst? Tot 2004 mocht het in Nederland verkocht worden, zat in hoestsiroop waar de wielrenners graag gebruik van maakten…
Neem er twee, zei Lawson, en dat deed ik en ik heb de hele dag lekker gevist! Om niet weer te vervallen in het vangen van tientallen vissen schakelde ik over op het gebruik van een foamvlieg, een spectaculairdere manier van vissen omdat je de vis achter je kunstaas aan ziet jagen in de oppervlakte. Ook zwierf ik deze keer stroomafwaarts waar de rivier veel onstuimiger zijn weg zocht tussen grote stenen door, pockets van rustiger water achter de stenen. Zou hier vis zitten? Op een steen gezeten bekeek ik mijn stek totdat ik een vis zag stijgen: ze zaten er wel! Mijn foamvlieg werd echter volledig genegeerd dus weer terug naar de woolly
bugger met de tungsten kop en zo ving ik in die ene pocket zomaar een tiental vissen, waaronder mijn eerste serieuze, mooi rood gekleurde vis van een 65 cm! Die moest op de foto, maar het was tevens de laatste portretfoto die ik van een artic char maakte, want de vis was bijna dood voordat ie stil lag. Met kunst- en vliegwerk kon ik hem reanimeren.
LEKKER IN MIJN EENTJE
Wel een superleuke dag beleefd, lekker in mijn eentje langs de rivier, rendierpaadjes zoekend door de velden met kruipwilgen. Genietend van deze bijzondere natuur, deze vallei die door een gletsjer gevormd was, hier en daar lagen grote duinen van vergruisd graniet, een soort eindmorene van de smeltende gletsjer die later weer opgestuwd werden en daarna weer doorsneden door de rivier. Grote gladgepolijste stenen met krassen erin van de keien in de voortschuivende ijsmassa. Centraal Groenland wordt trouwens bedekt door een ijsmassa van 3,5 kilometer (!) dik. Deze massa is zo zwaar dat de bodem van Centraal-Groenland inmiddels 300 meter onder de huidige zeespiegel ligt. Een ijsmassa die door de klimaatverandering, ook merkbaar op Groenland, in de toekomst dreigt te smelten, iets wat nu reeds duidelijk waarneembaar en meetbaar is.
HET VELD WEER IN
Op dag 4, pil van Lawson erin, weer het veld in. Vandaag maar eens aandacht voor de vegetatie, foto’s maken van bloemen en struiken en de omgeving, ik vond zelfs een wolfspin en een kokerjufferlarve, dus er zaten toch meer insecten dan de eindeloze horde vervelende vliegen en steekmuggen. De steekmuggen waren gelukkig maar één dag bloeddorstig maar een muskietennetje was dagelijks wel nodig, tenzij de koude wind uit zee waaide. De temperaturen waren er heerlijk aangenaam, tussen de 7 en 15 graden, afhankelijk van de windrichting en een verademing na onze warme Europese zomertemperaturen. Het water van de rivier was eigenlijk helemaal niet zo koud omdat de rivier voornamelijk gevoed werd met bronwater, en maar voor 10 % gevoed werd met gletsjer-smeltwater. Het was dan ook spathelder en uiteraard zo drinkbaar. Vanaf deze dag heb ik alleen nog maar gevist met oppervlakte aasjes, voornamelijk met sunray shadows ( een plukje zwart haar op een plastic tube en een beetje tinsel, enkele weerhaakloze haak erachter). De vissen werden langzamerhand meer gekleurd en we vingen grotere vissen, iedereen was heel erg tevreden en ook de twee jonge Amerikaanse knapen leerden vliegvissen en vingen hun vissen. Inmiddels gingen er steeds meer mensen hoesten (komende donder-
dag ontsnapt het virus uit het laboratorium)!
OPPEPPERS
Op dag 5 kwam Glenda met haar efedrine pillen aanzetten, de gidsen werken daar tot een week of 8 continu, 7 dagen per week dus kennelijk voorzien ze zichzelf al op voorhand van oppeppers; toch eens op zoek naar deze dingen op het internet. Het zou van pas kunnen komen in Schotland, nietwaar. Deze dag heb ik samen met, en onder leiding van Glenda gevist en ze liet me haar favoriete pool in de rivier bevissen, de Lunchbox, aanwijzingen gevend, een kunstvlieg uitzoekend en speurend naar de grotere vissen. Die waren er wél want op dag 2 had ik al een vis gezien van zeker 90 cm., de zwaarste vis die er ooit gevangen was woog 14 pond en er gingen verhalen van vissen die 150 meter door de slip stroomaf jekkerden, dus af en toe was mijn tippet ook 36/10-ste, in afwachting van…
Het mooiste moment van de dag was met Glenda, zittend op de oever, met voor haar voeten een geul die zwart zag van de grote vissen. Ik stond op een kiezelbank in de rivier en wierp mijn sunray shadow een meter vóór haar voeten en zij genoot elke keer weer als een vis zich losmaakte uit de groep, naar de oppervlakte steeg en achter mijn vlieg aanging. Ik ving ze lang niet allemaal maar het was een fantastisch schouwspel.
IN DE FJORD
Dag 6 was gereserveerd voor op zee, in de fjord, op zoek naar heilbot en zeewolf. We visten met grote twisters, 30 cm., en de eerste gul werd meteen tot aas versneden. We vingen
een aantal echt grote kabeljauwen en enkele zeewolven, maar de heilbotten wilden niet meewerken. Visjes tot 40 kilo waren er wel te verwachtten, zei men ons. Een welkome afwisseling.
BIG FUCKING CHAR
Op dag 7 ging ik stroomopwaarts richting waterval om aldaar de laatste pool vóór de waterval te bevissen, BFC genaamd, de afkorting voor Big Fucking Char. Deze grote pool bevat de juiste kiezelgrootte die de paaiende chars prefereren en eind augustus verzamelen zich hier de meeste vissen en de grote mannelijke chars worden dan steeds agressiever en laten zich eindelijk vangen. Ik kwam ze deze week wel tegen maar ze waren niet te verleiden tot een aanbeet. De ene vis die ik even vals haakte liet wel voelen dat ie van een ander kaliber was dan mijn gemiddelde vangsten tot nu toe!
TERUGREIS
Op dag 8 was het weer tijd voor de terugreis, ’s-middags om 15.00 uur zouden we varen dus spullen allemaal ingepakt en met de wandelschoenen nog even naar het basiskamp om met een geleende hengel en een foamvlieg nog één vis te vangen. Op veel plaatsen was er prima van af de oever te vissen en deze stek beviste ik elke ochtend als eerste vóór ik de rivier overstak om verder te pionieren. Hoewel we met 12 man visten en op de goede stekken meerdere vissers zich verzamelden, kon je toch prima deze groepen de rug toe keren en heerlijk op eigen houtje langs de rivier zwerven.
Om 15.00 uur kwam de nieuwe groep binnen, een negental oude en dikke Amerikanen die waarschijnlijk verwachtten dat ze met een golfkarretje naar de rivier gebracht zouden worden. Ik vermoed dat deze week een rampweek ging worden, deze mensen leken ons allemaal niet in staat om de wandeling door de heuvels te kunnen maken en dan ook nog te vissen. Wij gingen met de speedboot terug naar Maniitsoq, we verbleven die nacht in het hotel aldaar om ’s morgens vroeg naar Kangerlussuaq te vliegen en dan door naar Kopenhagen. Nog een nachtje hotel in Kopenhagen en dan terug naar Amsterdam.
OM NOOIT TE VERGETEN
Mijn Groenlandreis was eindelijk na 30 jaar voltooid, een ervaring om nooit meer te vergeten. Deze reis had ik 2 boeken gelezen: “De droom van Ross” van Neville Shute over een archeologische reis van uit Engeland per watervliegtuig naar Groenland waarin alle aandacht voor de weersomstandigheden zoals mist die roet in het eten kunnen gooien, en het boek “ Another lousy day in paradise” van John Gierach, mijn favoriete Amerikaanse schrijver van vliegvisboeken.
Die 8 dagen vissen op Groenland voelden als even in het paradijs te zijn geweest! Zoveel vissen zal ik nooit van mijn leven weer bij elkaar zien. Kijk voor de sfeertekening ook maar eens op de plaatjes en filmpjes van Solid Adventures.com/flyfishing-greenland. Maar pas op! Je zou zo maar willen boeken! ■
VRIJWILLIGERS WELKOM
Ben jij op zoek naar leuk vrijwilligerswerk in de hengelsport? Dat komt goed uit! Het AUHV-bestuur is namelijk altijd op zoek naar versterking. Het gaat dan bijvoorbeeld om vrijwilligers die zich een aantal keren per jaar bezighouden met jeugd- en maatschappelijke activiteiten (zoals met de AUHV jeugddag, vislessen op basisscholen, vissen met ouderen of met mensen met een beperking ).
Heb jij interesse en wil jij je als AUHV-vrijwilliger inzetten voor onze vereniging? Meld je dan aan bij onze secretaris, secretaris@auhv.nl. We vertellen je er graag meer over.
OVER EDWARD BROEKHUIZEN
Op 11 september jongstleden is ons oudste clublid van The Leader, Edward Broekhuizen, overleden.
Edward was een markante man, een zeer fervent vogelaar met een grote
bibliotheek op dit gebied. Een echte man van stand die vond dat vliegvissen in zijn leven thuis hoorde. Ruim 10 jaar geleden vroeg hij mij om hem dat te leren. We hebben daarna menig keer samen gevist. Tevens was hij een groot liefhebber van split-
IN MEMORIAM
Op 11 september jl. is oud-bestuurslid en erelid Edward Broekhuizen op 83-jarige leeftijd overleden. Hij was al enige tijd ziek.
cane. Hij kocht zijn eerste splitcane vliegenhengel, een Pezon et Michel, naast vele andere splitcanes, al lang voordat hij leerde vliegvissen.
Uiteraard was hij ook hevig geïnteresseerd in het hele fabricageproces van een splitcanehengel. We bezochten menig maal de beurs voor oude hengelsportmaterialen in Empel. Zijn favoriete winkel was ongetwijfeld Fly Supply, zelfs een dag voor zijn overlijden bracht deze naam nog een glimlach op zijn gezicht! Die avond bracht ik hem ook het Jaarboek 20232024 en zijn reactie was: ‘gelukkig, dan heb ik ze allemaal’. Hij was erg gesteld op ons Jaarboek en genoot van alle verhalen.
Al een aantal jaren bezocht ik hem elke woensdagmiddag om samen een borreltje te drinken en te praten over van alles. Eerste vraag: heb je nog gevist? Daarna werden alle situaties in de wereld besproken. Mijn hond Kaira liep, dankzij de plakjes worst, voorop als we naar hem toe gingen.
Tot een jaar geleden probeerde hij op alle bindavonden aanwezig te zijn en ook visdagen in de Ruigenhoekse polder sloeg hij nooit over, totdat zijn gezondheid het definitief af liet weten.
Edward werd 83 jaar, moge hij rusten in vrede.
Met vriendelijke groet, Kees, namens het bestuur van de Vliegvisgroep The Leader ■
We zullen Edward herinneren als een bevlogen en markant bestuurslid, met een duidelijke eigen mening en een grote voorliefde voor de natuur, vogels en natuurlijk de hengelsport.
Namens de AUHV waren enkele bestuursleden en leden op het afscheid aanwezig. We gaan Edward missen! Namens het bestuur wensen we de familie veel sterkte.
VISDAG WILDVISSEN
MAARSSEN, APRIL 2024
Tijdens de gesloten tijd organiseert de Roofvisgroep traditioneel een visdag bij een visvijver waarbij o.a. op steur en meerval gevist kan worden. Jarenlang zijn wij bij
Tom’s Creek geweest in Lelystad, maar dit jaar is voor het eerst de keuze gevallen op
Visvijver de Wilgenplas in Maarssen.
Veel van onze leden kennen deze vijver niet en voor de bestuursleden van de RVG was dit ook nog onbekend terrein. Het is dan altijd even afwachten hoe zo’n dag verloopt. Groot voordeel voor de meeste leden is dat deze visvijver beter bereikbaar is, doordat deze dichterbij is. In totaal hadden 14 mensen zich aangemeld, waaronder twee nieuwe leden Pieter en Sytse. Normaal gesproken geven wij tijdens de visdagen geen vangstgarantie, maar in een visvijver durven wij dat wel aan.
VANGSTGARANTIE
De ontvangst was erg hartelijk met een gratis kopje koffie en een gezel-
lig praatje met de medewerkers. De meesten van ons hadden zelf al aas meegenomen, zoals gerookte zalm, zure haring, wormen, garnaaltjes en nog wat andere soorten. Ook kon er bij de visvijver zelf aas gekocht worden en pellets om bij te voeren.
Om 09.00 uur mochten we beginnen en iedereen zocht snel een plekje op. Nadat iedereen zich geïnstalleerd had kon de pret beginnen. Snel werden de eerste steuren gevangen, maar later bleek dat het toch nog een redelijk taaie dag zou worden. Lag dat aan het weer en de regenbuien van de afgelopen dagen? Wie het weet mag het zeggen.
Een van onze leden, Ron van Vre-
kunnen naar de Wilgenplas en kennis te maken met de roofvisclub. Bij aankomst krijg ik direct een pet uitgereikt van Leon. Ik raak comfortabel in gesprek met een aantal leden die vaker bij deze prachtige vijver in Maarssen zijn geweest. Ook spreek ik de eigenaar en dit blijkt een ondernemend type. Men is namelijk van plan nog naast de twee bestaande vijvers, waaronder een reguliere karpersvijver en een surprisevijver, nog meerdere vijvers te gaan afgraven.
dendaal, bleek een vaste gast te zijn van deze vijver en ook voor hem viel het iets tegen. Voor elke vis die hij vangt neemt hij een steentje mee en op sommige dagen zijn dat tussen de 20 en 30 steentjes, maar tijdens een dag als vandaag waren dat er toch een stuk minder. Aan het einde van het seizoen levert hij trouwens alle steentjes weer in.
Zoals de laatste tijd steeds gebruikelijker is, sturen de aanwezigen steeds vaker ook een stukje in en dat wil ik jullie niet onthouden. Hieronder stukjes van Pieter, Leon, Louis en Ed.
PIETER
Eerder heb ik de aanmelding voltooid bij de roofvisdag om mee te
Het clubhuis is vrijwel nieuw, vijvers zijn keurig onderhouden met fris water, nette groenvoorzieningen, opgeruimde stekken. Het was een afwisselende dag. In de ochtend vang ik vrijwel achter elkaar vijf steuren van ruim een meter. Je hebt elkaar nodig om tijdig lijnen te verplaatsen en de vis te scheppen. Het vergt behendigheid mocht je hier alleen besluiten te gaan vissen, maar er zijn gelukkig behulpzame vissers. Een groot schepnet en onthaakmat is overigens verplichte voorziening. Door de weerhaakloze haak, slaan de deelnemers van de roofvisclub en ik vaak mis. Ik lig op de bodem en vis met dauwpieren. Doordat de pier beweeglijk is, en op de bodem wordt aangeboden, is deze populair in de aanbeten. De dag zelf was nogal afwisselend met wind en buien maar gelukkig ook met zonnige perioden. Om 17.00 uur hebben we de evalu-
atie gedaan en een afsluitende borrel gedronken. Ik besluit een volgende keer weer graag mee te gaan.
LEON
De weersverwachting was niet zo best – buien en koude NW-wind – maar de nieuwsgierigheid naar de Wilgenplas was zo groot dat we toch gingen. Dan maar de paraplu’s en extra laagjes kleding mee. Gelukkig bleek dat achteraf helemaal niet nodig. De best grote, mooi aangelegde vijver lag lekker beschut achter de bomen dus
geen last van die koude wind en de weergoden strooiden slechts enkele korte buitjes over De Wilgenplas uit. Een regelmatig zonnetje maakte in de windstille omgeving de extra laagjes totaal overbodig, eigenlijk veel te warm aangekleed dus.
Bij aankomst even gezellig een kopje koffie tijdens de briefing van Marco (de horeca is nog niet berekend op grotere groepen) in de mooie kantine, leuk dat we ook twee nieuwe leden, Sytze en Pieter, konden begroeten en inwijden met een RVG-
pet. De nodige voerpellets en aas werden aanschaft, hengels hadden we allemaal zelf mee dus die hoefden we niet te huren. Erg aardige en nette bediening die ook schepnetten en onthaakmatten bij de stekken kwam afleveren, die hoefden we dus niet zelf mee te sjouwen (héél fijn!).
Iedereen vond snel een mooi plekkie en er zit genoeg vis in de vijver. Al snel werden de eerste steuren geland, Pieter was de eerste, geen héél grote exemplaren nog, maar sterk en groot
genoeg om er veel plezier aan te beleven. De diamantsteuren zijn wat groter en sterker dan de Siberische steuren.
Willem kon even wat hulp gebruiken bij het optuigen van zijn hengel maar zat ook snel klaar om zijn eerste steur te vangen. Na enige tijd was dat ook zover en stond hij te strijden met zijn eerste vangst, als beloning een mooi plaatje met zijn Siberische steur. Het was met zijn 82 jaar best werken voor de Nestor van de RVG, soms was
assistentie erg welkom bij het landen. Mijn eerst steur kwam ook al snel – op de dobber, een mooie diamantsteur, Sytze kwam snel helpen met het net. Dat onderling helpen bij het landen en onthaken is overigens gebruikelijk en heel gewenst. In de loop van de dag, na vier vissen, schakelde ik over op bodemvisserij, dat leverde ook twee vissen op, ondanks dat het in de middag qua vangsten een stuk rustiger werd. Als het wat rustiger wordt is er ook tijd om even een rondje te lopen langs de vijver en even gezellig met de collega’s bij te kletsen.
Er werden ook meerdere mooie spiegelkarpers gevangen maar meervallen en andere soorten karpers hebben we niet gezien. Opvallend was dat Sytze in een onooglijk ondieper hoekje twee mooie spiegels wist te verschalken op de dobber. Rond half vijf vond iedereen het wel genoeg. Na het opruimen was er nog even tijd om gezellig een afscheidsdrankje te nemen en te evalueren in de kantine. Algemene mening: héél gezellige dag en een prima locatie , zeker voor herhaling vatbaar.
LOUIS
Het was een leuke dag. Beter weer dan verwacht met slechts af en toe een klein buitje en heerlijke warme periodes met zon waarin zelfs de jas
uit kon. Ik heb zelf 4 vissen gevangen op 4 verschillende aassoorten: zure haring, knakworst, gerookte zalm en wormen. Ik had 2 diamant steuren, 1 Siberische steur en een mooie spiegelkarper
ED
Nieuwe plek, onbekende plas en de afgelopen week koud en nat weer: dat is eerst weer even aftasten. Zure haring aan de haak, dobbertje uitgemeten, en afwachten. Al snel zagen we de dobbers bewegen. Maar wild ging het niet. Toch maar eens proberen: dobbertje gaat langzaam onder, en... aanslaan! Mis. Toch te vroeg of te laat?! De eerste drie ging op die manier. Nummer 4 was succes. De eerste steur geland. Daarna ging de eerste twee uur van de ochtend in dezelfde rato door: een aantal mis, soms raak, maar schoot los en daar tussenin een paar weten te landen.
Tjonge, wat zijn ze voorzichtig. Tussen 12u en 16u gebeurde er een stuk minder. Verschillend aas gingen we proberen, maar we wisten er (op een enkele verdwaalde vis na) geen een meer te haken en te landen. In het laatste uur wisten we er gelukkig beide nog een te vangen, waardoor we ook nog succes in de middag wisten te ervaren. Rond 5u ruimden we de spullen op en deden we in de kantine nog een drankje na. Ondanks dat het wat taai was om te vangen, was het een mooie dag. ■
PIJN & STRESS
“Vissers lijden pijn en gaan gebukt onder stress”. Het had zomaar de kop kunnen zijn in een landelijk dagblad. Maar zoiets lees je nooit in de krant. Vaak zijn de vissen zelf het lijdend voorwerp in de media: ze lijden pijn van de prik van een vishaakje en ondervinden stress van het tijdelijk verblijf boven water in de handen van de sportvisser. Hoog tijd dat die berichtgeving eens van de andere kant wordt belicht!
Meteen maar een statement vooraf om met de deur in huis te vallen. Wíj vissers gaan door diepe dalen van stress, kou en pijn bij de jacht op onze geliefde schubdiertjes. De ontberingen die wij moeten doorstaan bij het vissen, ze zijn een zwaar onderbelicht thema. Ze vallen in het niet bij de berichtgeving over de pijnbeleving van vissen. Kou, regen, valpartijen, gebroken en gekneusde ribben, snoektanden, doorwaakte nachten van valse aanbeten, geloste vissen, teleurstelling op teleurstelling na dagenlang blanken, haken in je vingers, jigkoppen tegen de schedel van je vismaat, prikkeldraad in je kruis omdat de benen net te kort waren om over het draad heen te stappen, nee, het opgestapelde leed wat ik in mijn viscarrière voorbij heb zien komen is niet te overzien.
Zelf kwam ik ook niet zonder kleerscheuren uit deze hobby. Struinend over de ongelijke keien langs de rivier bij nacht en ontij gaat natuurlijk niet altijd van een leien dakje. In het donker is de hoofdlamp weliswaar de beste uitvinding ooit, maar de verstuikte enkels, glij- en valpartijen en blauwe plekken die inherent waren als onvermijdelijk neveneffect van dit stressvolle spelletje, zijn inmid-
dels niet meer op de vingers van vijf handen te tellen. Het allergemeenst zijn nog de kruipende braamstruiken. Ze liggen onschuldig op de keien; je denkt dat je je voeten goed neerzet, maar ondertussen slingert er zo’n gemene sliert als een lasso rond je laarzen om zich na drie stappen ineens strak te trekken. En daar ga je. De schuine helling met rotsblokken verplettert je tacklebox, je favoriete hengel gaat van twee naar drie delen, en een van je ribben is ofwel gebroken of gekneusd. Daar lig je dan te lijden, terwijl de woorden van je vrouw nog naklinken in je oren: ‘Ga niet alleen op pad! Laat even weten waar je bent!’. En toch vis je nog even door met je tweede hengel, want je wil toch niet voor niets geweest zijn. Eenmaal thuis voel je de stekende pijn in je ribben en gooi je maar weer twee paracetamol naar binnen om te kunnen slapen.
Een goed jaar geleden nog. Ik stond op Sennen Cove bij Land’s End (GB) te dropshotten op die dekselse lipvissen. We hadden drie kwartier geklommen en afgedaald om op een wereldstek te komen. De langgerekte golven van de oceaan konden ons
op dit meest westelijke puntje van Engeland net niet bereiken. Onder ons een gorgelende kloof vol schuim, links van ons de ‘swell of the ocean’. De grip van mijn Meindls op de met eendenmosselen begroeide rotsen
was prima, maar met de vloed nam ook de spray toe en voor ik het wist gleed ik 5 meter naar beneden, tot mijn uitgerekte vingertoppen zich konden vastklauwen en weer houvast vonden. Enfin, niks aan de hand,
Bloedende open wonden vanwege paaigevechten en toch even die shad pakken.
Aaiii!
Afzien in de sneeuw op de Noordpier.
denk je. Maar 3 weken later doet het toch pijn en laat je foto’s maken in het ziekenhuis. Niks te zien, zegt het ziekenhuis. Weer 3 weken later toch even bij de chirurg langs. Twee vingerkootjes gebroken, concludeert de oplettende man na het inzoomen op de röntgenfoto. Nu ik dit schrijf, ben ik blij dat ik weer pijnvrij kan vissen, typen, werken en afremmen bij het motorrijden.
Over haken die in mijn eigen vingers terechtkwamen kan ik kort zijn; die steekpartijen zijn inmiddels ontelbaar. Je staat er ook niet meer bij stil. Bij het doorzoeken van je tacklebox; bij het knopen van onderlijnen; bij het onthaken van vis, of bij het inpakken van je hengels – het gebeurt regelmatig. Komt er bloed uit, dan zuig je dat uit en ga je verder.
Of je plakt een pleistertje. Zit de haak er echt goed in, dan haal je hem soms door en knipt hem af achter de weerhaak. Er zit op dat moment niemand te wachten op jouw lijden. Geen dierenambulance of politieke partij die jou te hulp schiet; geen krant die erover schrijft; er klinkt hooguit hoongelach en leedvermaak van je vismaten om jouw geklungel. Je lijdt in stilte en vist verder. Bij de volgende aanbeet ben je het hele voorval alweer vergeten. That’s how we roll
Soms had het ook erger kunnen aflopen. Zo stond ik 3 meter naast mijn vismaat toen deze in de avondschemering langs de rivier aan de bodem vastraakte. Na het gebruikelijke trekken en losrukken, trok hij de lijn met gestrekte hengel strak om de boel af te breken. De lijn brak echter niet, maar de jigkop schoot van de bodem los en vloog als een zoevende kogel in de oogkas van vismaat. Hoe deze aan blindheid is ontsnapt, begrijpen we nu nog niet, maar de schade viel mee. Een engeltje op zijn schouders waarschijnlijk. Narrow escape nummer zoveel.
Enkele littekens en ‘oorlogswonden’ beschouw ik als een trofee. Zo liet ik eens een spartelende snoekbaars
De ganse dag regen in Stolwijk.
Die dekselse lipvissen. Geprikt!
Hoe kleiner de vis, des te gemener de stekels.
Gevaarlijk gladde keien.
Gevalletje haak in de muts - foto Hank Perrée.
uit mijn handen glippen, die exact ondersteboven met gestrekte rugprikkers op mijn bovenbeen viel. Deed dat pijn? Ik weet het niet meer. De adrenaline overstemde de kou en de pijn. Twee dagen later onder de douche zag ik pas dat fraaie rijtje
met zeven rode gaatjes in datzelfde bovenbeen. Die fraaie oorlogswond heeft er niet lang gezeten, maar verdween helaas na enkele weken. En toch, al deze stress, de verwondingen en het lijden; ze maken geen indruk bij het publiek. Er zijn talloze
onderzoeken naar de pijnbeleving van vissen bij een prik van de haak. Die onderzoeken halen de krant. Lijden sportvissers - met hun hoogontwikkelde hersenen en zenuwstelsels – daarom minder dan een vis? Dacht het niet! ■
BLAUWE VOGELS ’74 BESTAAT 50 JAAR
Op zaterdag 28 september was het uitje van de Blauwe Vogels geregeld in attractiepark Duinrell in Wassenaar. Dit ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de stichting.
Deze dag werd mede mogelijk
gemaakt door de leden van de AUHV.
Het was een prima dag en vol goede moed en zin kwamen de kinderen aan bij Duinrell. De groep bestond in totaal uit ongeveer 100 man. Bij aankomst werd er consumptiebon-
nen uitgedeeld voor wat drinken, een lunch en een ijsje na. De kinderen en begeleiders genoten van de attracties, zoals de achtbaan Falcon, de Dragonfly, de Mad Mill en de Splash. ■
OVER STICHTING BLAUWE VOGEL ‘74
De AUHV sponsort activiteiten voor de gehandicapte kinderen van de Stichting Blauwe Vogel ‘74. Deze activiteiten worden door onze vereniging betaald uit een fonds waarin de AUHV-leden (vrijwillig) een bijdrage kunnen doen.
Bij Stichting Blauwe Vogel ’74 kunnen kinderen met een beperking uit de regio Utrecht van oktober t/m april iedere week onder deskundige begeleiding zwemmen. Door te spelen en te sporten, kunnen kinderen leren dat ze wel doelen kunnen behalen, ook al geloven anderen daar soms niet in. Ook kinderen die bij een “normale” sportvereniging niet terecht kunnen, zijn bij Stichting Blauwe Vogel ‘74 welkom. Een jaarlijkse terugkerende gesponsorde activiteit is bijvoorbeeld een volledig verzorgd dagje uit. Daarnaast ondersteunt het AUHV-fonds de Stichting Blauwe Vogels ‘74 financieel waar mogelijk.
Meer informatie over de Stichting Blauwe Vogel ‘74 is op de website te vinden, www.blauwevogel74.nl
Zeven wondjes op een rij...
Opgepast. Stekel alert!
Let op! Twee keer 700 scherpe tandjes...
Na een dagje bootvissen op zeefoto Hank Perrée.
OVER LIPVISSEN
Wereldwijd zijn er zo’n zeshonderd lipvis soorten beschreven.
Dit zijn zoutwatervissen die vooral leven op plaatsen met structuur op de bodem.
Denk hierbij aan koraalriffen en rotsbodems.
De Nederlandse kustlijn is grotendeels vlak en zandig. Niet de ideale leefomgeving voor lipvissen dus. Toch worden ze weleens gevangen rondom wrakken en de steenstort bij de havenhoofden en de deltawerken. Het gaat dan om de gevlekte lipvis (Labrus bergylta), kliplipvis (Ctenolabrus rupestris) en de zwartooglipvis (Symphodus melops). Sportvisserij Nederland heeft dan ook maar drie van die zeshonderd op de Nederlandse lijst staan.
Als we van het zuidelijkste puntje van Limburg een denkbeeldige horizontale lijn trekken en kijken welke lipvissen zich nog noordelijker dan
WE
BEGINNEN AAN DE BRITSE KUST
Chris Yates, mijn favoriete schrijver, schreef in zijn boek ‘Out of the Blue’ over de Ballan Wrasse, de gevlekte lipvis. Toen ik dat boek las had ik nog nooit een lipvis gevangen en spraken zijn verhalen enorm tot de verbeelding. Hij schreef over Britse rotspartijen en grindstranden, iets dat wij hier niet hebben. Toen ik samen met een vriend in Ramsgate aan het vissen was moest ik regelmatig aan de Ballan denken. Dat de gevlekte lipvis niet alleen boven rotsige bodem rondzwemt werd me duidelijk toen wat lokale Engelse vissers ons ver-
telden dat ze daar weleens gevangen werden, vanonder een schip wat daar permanent in de haven ligt.
De bodem van de haven was grotendeels vlak en zandig, maar er was wel wat structuur in de vorm van stenen te vinden onder die boot, dus daar was ook de vis te verwachten.
Het plaatje van lipvis in een drukke marina is natuurlijk niet zo romantisch als het beeld van kliffen en kiezelstranden die meneer Yates wist te schetsen maar ik had nog nooit een lipvis van ‘onze’ lijst gevangen dus we moesten een poging wagen.
Een klein loodje en een dwarrellijntje met een stukje zager werd zo strak mogelijk tegen de aangemeerde boot geworpen, de lijn strak gedraaid en
de hengel werd tegen een reling gezet en na een half uur wachten werd opeens de top wild krom getrokken. Sjors schoof het schepnet uit terwijl ik de vis bij de obstakels weg probeer te houden. Plat op zijn buik liggend wist Sjors de vis snel te scheppen. Mijn eerste lipvis was een feit en oh, wat was ik er blij mee!
De gevlekte lipvis is in onze regio de lipvissoort die het grootste kan worden. Zo worden er wel eens vissen tot drie kilo in Frankrijk en Engeland ook gevangen op kunstaas. Vooral een dropshot met isome of shads, bedoeld voor zeebaars, schijnen goed te werken. Maar natuurlijk aas, zoals zagers, geniet toch meestal mijn voorkeur.
Nederland in Europa begeven, denk hierbij aan de Engelse, Deense en Noorse kust, komen er nog een aantal soorten bij. Hier zijn rotslipvis (Centrolabrus exoletus), koekoekslipvis (ook wel gestreepte lipvis (Labrus mixtus)), geelkoplipvis (Acantholabrus palloni) en Baillons lipvis (Symphodus bailloni) te vinden. De geelkoplipvis zit op grote dieptes (tussen de 30 en 100 meter) en heb ik in levende lijve mogen aanschouwen toen een vismaat er een ving in een Noors fjord, de overige soorten zijn vlak onder de kust al te vinden en heb ik ondertussen ook zelf mogen vangen. Sommigen in Nederlands water maar de meeste vangsten komen uit het buitenland.
Lipvissen zijn bij structuren te vinden.
Zwartooglipvis.
Geelkoplipvis, gevangen door Pieter Beelen.
Gevlekte lipvis.
Nog een gevlekte. Een gevlekte lipvis van Ramsgate.
HOLLANDS WATER
Zoals eerder benoemd is onze kust nogal kaal en houdt lipvis vooral van structuur. Op het strand hoef je ze niet te verwachten maar zoek vooral naar (door de mens gemaakte) obstakels.
Op de havenhoofden van Scheveningen en IJmuiden wist ik de overige twee Nederlandse’ lipvissen te vangen; de kliplipvis en de zwartooglipvis. Peuterend tussen de blokken met een stukje zager op een dropshotmontage wist ik deze bijzondere soortjes aan de vinnen te komen. Dit ging niet vanzelf, ik heb er flink wat uren voor moeten vissen. In de kieren tussen die rotsen is van alles te vinden. Zo zit er donderpad, meun en slijmvis maar ook rondvis zoals pollak en steenbolk. En met heel veel mazzel komt er dus eens een lipvis langs. Maar ze zitten er, en de aanhouder wint!
ZEELAND
TERUG NAAR ENGELAND
De vierde Noord Europese lipvis die ik mocht ‘afvinken’ is de rotslipvis. Ergens langs de Engelse zuidkust staan Lucas, mijn vismaat voor de dag, en ik de hele dag met de dropshot tussen de rotsen te peuteren, en we staan leuk verschillende soorten lipvissen (de soorten die ik hiervoor genoemd heb) te vangen maar ik ben op zoek naar iets anders wat hier ook moet zwemmen. Pas wanneer mijn vismaat me de tip geeft een flink kleinere haak te gebruiken weet ik de rock-cook oftewel rotslipvis te vangen. Een prachtig klein visje met een nog kleiner bekje. Geen wonder dat ik ze niet wist te vangen met een maatje 18 haak en er een tanagohaak aan te pas moest komen. Het beestje heeft fel blauwe streepjes op de wangen en ook de schubben langs de rug en in de vinnen komt dat blauw terug.
KOEKOEK
In Engeland heb ik toen ook een stel lipvissen zien zwemmen met afwisselend zwarte en witte stippen op de staartwortel. Dit waren juveniele koekoekslipvissen. Een van de exemplaren vangen lukte me helaas niet. Gelukkig kreeg ik er in Noorwegen wel een op de kant. Ik wist een vrouwtje te vangen en daar was ik heel blij mee! Een mooi gekleurd mannetje van deze soort staat nog wel op de wenslijst. Ze kunnen prachtig blauw met fel oranje worden! Bijzonder is dat van deze soort de vrouwtjes van geslacht kunnen veranderen. Wanneer een dominant mannetje wegvalt kan een vrouwtje in zeven maanden transformeren naar een mannetje en zijn plek overnemen. Het zijn echte rovers en zijn goed op kunstaas te vangen.
Dan blijft er nog één soort lipvis over op mijn Noord Europese lijstje: de Baillons lipvis. Op een specifieke pier ongeveer in het midden van de Engelse zuidkust worden ze regelmatig gevangen en ik was al een tijdje van plan om een tripje die kant op te maken. Ik had me dan ook al goed ingelezen en veel foto’s bekeken. Deze soort lijkt namelijk erg op de zwartooglipvis dus ik wilde er zeker van zijn dat ik niet per ongeluk een Baillons vang, verkeerd identificeer en zonder foto terugzet! Maar voordat de Engelandreis op de planning staat, heb ik nog een weekje Zeeland met de vriendin in het verschiet. Er is natuurlijk ook een hengeltje in de koffer meegesmokkeld dus er moet ook een dag gevist worden. Een vriend gaf me de tip eens met een zager onder de dobber te vissen en hij wees me zelfs een goede stek aan. Misschien weet ik nu wel een gevlekte lipvis in Nederlands water te vangen!
Na een zwartooglipvis (mijn tweede ooit in Nederland!) en een paar pollakjes schiet mijn dobber weer onder. De hengel gaat mooi krom en het blijkt een betere vis te zijn. Al snel weet hij zich vast te zwemmen. Gelukkig heb ik een wat langere hengel en weet door de hoek van de lijn te veranderen de vis weer los te krijgen. Door de manier waarop de vis vecht is het me snel duidelijk dat
Prachtig toch? Een Baillons lipvis uit Zeeland!
het weer om een lipvis moet gaan. Wanneer de vis aan het oppervlak komt maakt mijn hart een sprongetje. Die rode gloed over zijn vinnen heb ik al eerder op foto’s gezien. Het zal toch niet?! Het kan toch niet?! Het is een Baillons lipvis! Ik sta te trillen op mijn benen. Wat een fantastische vangst. Een soort die voor zover ik weet maar 1 keer eerder met de hengel in Nederland is gevangen, en dat is decennialang geleden. Heel speciaal dus. Nu kon ik die vismaat uit Zeeland een wederdienst doen en hem informatie over deze bijzondere vangst geven. Drie van mijn makkers hebben hem ondertussen ook kunnen bijschrijven. Dat is toch fantastisch?
DE LIJST COMPLEET MAKEN
Nu moet ik dus alleen nog terug naar Noorwegen voor die geelkoplipvis.
Om het verhaal nog wat completer te maken, ook enkele tropische lipvissen uit ons vangstenboek.
Succes bij de rotsen.
Totaal geen straf natuurlijk. Het is daar zo mooi, dat ik die omgeving graag eens, over een paar jaar, aan mijn vriendin en recent geboren dochter wil laten zien. Dus wie weet komt die geelkop nog eens op mijn lijstje!
Fotografie door Pieter Beelen en Dirk Temmink. ■
Coris atlantica, geen Nederlandse naam, Kaapverdie.
Uit Florida, de glibberige snikkelvis, ja dat is echt zijn naam.
Kliplipvissen.
Koekoekslipvis.
Vissen met Lucas.
Een pauwlipvis, Lanzarote.
WEDSTRIJDSEIZOEN 2024
Visvrienden, helaas zit het wedstrijdseizoen 2024 er alweer op. De eerste wedstrijd in de Vecht bij Nieuwersluis bracht gelijk flink wat vis op met als uitschieter Rob Kluvers die 8.840 gram wist te vangen, het totale gewicht van de dag was 36.825 gram.
De tweede wedstrijd - 14 dagen later - was zelfs nog beter: Nico Westphal (de latere eindwinnaar) wist 22.800 gram ter weging aan te bieden, met als goede tweede Michel Sefcik met 17.600 gram en een totaal daggewicht van maar liefst 71.380 gram, dat is een gemiddelde van ruim 7 kilo per persoon.
Voor alle wedstrijden was de hengelkeuze vrij. De einduitslag van deze competitie voor de vijf besten:
1. Nico Westphal 18 punten 92.855 gram
2. Rob Kluvers 21 punten 70.450 gram
3. Michel Sefcik 23 punten 60.735 gram
4. Bertus Schoonhoven 30 punten 47.805 gram
5. Donald Jansen 40 punten 40.560 gram
Er is voor het komend jaar de mogelijkheid om aan deze gezellige competitie deel te nemen. Er zijn nog enkele plaatsen over. Mocht je na het lezen van dit stukje mee willen gaan doen, geef je dan op bij: Dick Fasseur telefoon: 06 150 86 166. Email: dickfas@live.nl We starten weer in april 2025.
LIDMAATSCHAP & CONTRIBUTIEBETALING 2025
WIJZIGINGEN
Controleer je gegevens op je AUHV-lidmaatschapsbewijs, de VISpas 2024 of in Mijn Sportvisserij. Wil je deze aanpassen doe dat dan direct via: www.mijnsportvisserij.nl hierin kun je onder andere:
Een adres, geboortedatum, telefoon en/of e-mailadres invoeren of wijzigen;
Je lidmaatschap/ VISpas per einde jaar opzeggen; Je keuze voor de VISplanner (digitale viswaterlijst) of Gezamenlijke (papieren) Lijst doorgeven;
Een meevistoestemming aanvragen;
Een duplicaat VISpas bestellen.
Je kunt ook de wijziging per e-mail doorgeven aan de ledenadministratie via ledenadministratie@VISpas.nl.
CONTRIBUTIE
De contributie voor 2025 blijft ongewijzigd: Voor gewoon lidmaatschap € 35,00
Voor jeugdleden € 10,00 Extra VISpas (*) € 16,25
(*) als je een - door Sportvisserij Nederland vastgesteld - lid bent in het nieuwe jaar van meer hengelsportverenigingen, dan hoef je maar één keer een landelijke en federatie afdracht te betalen.
BETALING CONTRIBUTIE
Je contributie kan op verschillende manieren worden voldaan:
PER INCASSO
Eind oktober/ begin november wordt je lidmaatschapsbedrag en evt. toegezegde bijdrage voor het Fonds Blauwe Vogel ’74 geïncasseerd.
Voor andere betaling dan incasso wordt € 5,00 administratiekosten in rekening gebracht.
ACCEPTGIRO NIET MEER MOGELIJK
Sinds 1 juni 2023 is het niet meer mogelijk met een acceptgiro te betalen. Je kan op andere manieren betalen zoals via de QR code op de contributiebrief/ factuur of automatische incasso die je rond half november ontvangt.
INTERNETBANKIEREN
Maak je de contributie over met een eigen overschrijving? Let er dan op dat je dit bankrekeningnummer gebruikt: NL 04 INGB 0650 393 872 ten name van Sportvisserij Nederland. Vermeld ook alléén het 16-cijferige betalingskenmerk op de juiste plaats hiervoor (dus niet als mededeling).
Mededelingen worden door de geautomatiseerde verwerking niet gelezen.
BIJDRAGE FONDS BLAUWE VOGEL ‘74
Wil je een donatie doen aan het fonds voor “onze” gehandicapte kinderen van de stichting Blauwe Vogel ’74, vul dan op de betaling een hoger bedrag in dan je aan contributie verschuldigd bent. Dit deel is dan automatisch bestemd voor het fonds voor stichting Blauwe Vogel ’74.
Zie voor meer informatie www.blauwevogel74.nl
Is je betaling vóór 8 december ontvangen dan heb je nog vóór het nieuwe jaar de nieuwe VISpas 2025
Op onze website www.auhv.nl lees je meer over contributies en visdocumenten.
Rob Kluvers
SPORTVISSERIJ LOODVRIJ!
Een beter milieu begint bij jezelf. En als karpervisser ga je natuurlijk voor een schoon watermilieu. Lood hoort daar niet in thuis, want dit metaal is vervuilend en ongezond voor mens en dier. Sportvisserij Nederland zet daarom in op het gebruik van milieuvriendelijke alternatieven om tot een loodvrije hengelsport te komen.
Zoek je inspiratie voor jouw karpervisserij? Op www.sportvisserijloodvrij.nl vind je publicaties over loodvrij vissen en staat een uitgebreid overzicht van loodvervangers. Hieronder zie je een greep uit die producten.
Robinson Carpex
Pallatrax Stonze www.pallatrax.co.uk
Natural Stone www.robinson-fishing.sk
Fishstone www.fishstone.de
Karper XL www.karperxl.nl
Modified Materials www.loodvrijvissen.nl
ECO D&M Sinkers www.ecosinkers.nl
UFO Sinker www.ufosinker.com
Rockbottom fishingstones www.rockbo omfishingstones.com
Rübig SteelAngler www.steelangler.com
