EXOSTIS 938

εξώστης

T. 500+438 18.10.12 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Editorial «H αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols, γκέγκε;» Από την απόλυτη καλτ εποχή των 80’s μεταπηδήσαμε στην εξαθλίωση του υπαστυνόμου Θεοχάρη, όπου καθηλωμένες desperate housewives εκστασιάζονταν με αξεπέραστες ατάκες τύπου: «Θα σε πατήσω, σκουλήκι», μέχρι που το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει όταν ο συγκεκριμένος τηλεοπτικός ήρωας εξελέγη βουλευτής από τον σοφό ελληνικό λαό. Ακολουθούν και προηγούνται άπειρες ατυχείς παρόμοιες επιλογές από την κατά τα άλλα κατατρεγμένη μάζα, που το μόνο που προκαλούσαν ήταν γέλιο. Και νά που το γέλιο μετατράπηκε σε κλάμα — και που πολύ σύντομα έφερε τον πανικό. Ναι, αισθάνομαι πανικό. Πανικό για τον τσαμπουκά που έχει ξεχειλίσει από κάθε γωνιά της χώρας και καταφτάνει με μανία στα μυαλά μας. Ήταν αυτό που χρειαζόταν η κοινωνία μας για να τερματίσει. Το είπε άλλωστε κι ο Πέτρος στην εκπομπή «Κορίτσια για σπίτι», όχι ο άγιος, ούτε εκείνος που μας δίδαξε το κάμα σούτρα στα 90’s, ο άλλος που τραγουδάει κάθε Πάσχα, την ώρα που πλήθος συμπολιτών μας δημιουργεί ουρές έξω από τον Άγιο Δημήτριο… Πόσο πιο σουρεάλ μπορεί να γίνει η πραγματικότητά μας. Αγαπημένη μου φίλη Ρίτα Van Shangay, διώξε τον συγκάτοικο σου, έρχομαι! Καληνύχτα, Ζωή, και καλά ξεμπερδέματα. Έργο της Αγγελικής Τροκάνας - www.thism0nki.com

Μαρία Φαρδέλλα

Περιεχόμενα Στήλες 04 Lou’s Favs 05 Mind the Art 12 Εξώστης Θ 17 Μεθυσμένο παραμύθι 17 Υπεραστικό κορίτσι 20 ΑΗ|ΗΑ 21 Αθηναϊκές Πινακίδες 21 Θεσσαλονίκη επιτόπου 22 Borderlife 23 Fahrenheit 451 26 Σαλάτα με καλώδια 27 Urbanities. 29 Rita Van Shangay 30 The Zodiacs Θέματα: 06 The Rampage Project 11 Συνέντευξη Νένα Μεντή 18 Ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης πλήξης 24 Συνέντευξη Stained Veil

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ: Ο Εξώστης προσφέρει 4 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα, 5 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Με χτύπησε στις 2:45» στο θέατρο «Άνετον» και 10 μονές για την παράσταση «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών» στο Studio «Vis Motrix» και 3 μονές για τη συναυλία των «A Place To Bury Strangers» στο Club Μύλος. Στείλτε mail γράφοντας: Ολύμπιον, Ζάννα, Άνετον και Vis Motrix αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ στο diagonismos@exostispress.gr. Οι νικητές θα ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.

COVER Το εξώφυλλο επιμελήθηκε ο ο Χρήστος Σαούλης aka Fight Back Το έργο «Αrian» εκτίθεται στην έκθεση The Rampage Project.

Ταυτότητα

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Αλεξάνδρα Μποζίνη, Θούλη Μισιρλόγλου, Λιάνα Γερασοπού‑ λου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Παναγιώτης Κουντουράς, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Ανδρέας Πάτσης, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Rita Van dengayged, Σπύρος Κουζέλης • Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr

• e-mail: info@exostispress.gr • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

3

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Nikos Alepis @nikosalepis --> Η ΕΡΤ θα παίξει το Brokeback Mountain. Θα αρχίσει στις 10 και θα τελειώσει στις 10:15.

Tacos @anastassio1968 --> Να δεις, λέω, που η θείτσα μπροστά μου στο ΑΤΜ θα χακεύει τίποτα κωδικούς μετοχών στη Wall Street για να κάνει τόση ώρα..

Johnny Chugh @JohnyChugh -->Ο ακορντεονίστας δε θέλει να εξελιχθεί επαγγελματικά.Έχει μάθει το»Άστα τα μαλλάκια σου»κ θα το παίζει μέχρι να τον αφήσουν τα μαλλάκια του βρακί του νταρθ @to_vraki Κυρία @vozemberg --> πολύ μεταμοντέρνο που φοράτε anal beads στο λαιμό. Σας αγαπώ <3 πειράέσπασα το φράγμα του ήχου -Δεν iteaflowers @iteaflowers -->Μάνα έβαζα σκούπα ζει αγόρι μου,έτσι και αλλιώς θα

ΧαμένοΚορμί @El_Loco777 --> αν ο φελιξ ηταν ελληνας θα εβγαζε 500 φωτογραφιες το διαστημα και θα τις ανεβαζε στο φεησμπουκ σε φακελο «space 2012 !!!!111!!!1!» #stratos

Themis Kessaris @Kessaris -->Και σκάει ο Χατζηγεωργιου. Σο, Φιλιξ. la_cookaracha @La_cookaracha -->Ελα απο το σπιτι μου το βραδυ λεει η αλλη θα σου κανω θα σου ρανω, αναποδα, πλαγια, σκατα, κερατα. Αλλαξαν οι εποχες μανα μου. Φαι θα χει;

Νιό νιος @Nio_nios --> Όποτε τρώω μαλλί της γριάς, φοβάμα ι μήπως εμφανισ τεί και το υπόλοιπο κεφάλι του Καρβέλα.

George @_Georgeeee -->μουστάκια στη γοργόνα του σταρμπακς, θα το φωνάζω μέχρι να γίνει

Birdy @Birdy_nam_nam --> να σου πει «ελα σπιτι να σου δειξω τα γραμματοσημα μου» και να εννοει ελα σπιτι να σου δειξω τα γραμματοσημα μου. Μη σου τυχει

Βαγγεληηηηηηηη!! @eVaN_GiAn --> Στη συνέλευση αποφασίσαμε ότι ο μόνος τρόπος να βάλουμε πετρέλαιο στην πολυκατοικία φέτος, είν αν βρούμε κοίτασμα ακριβώς κάτω απτην είσοδο.. Ο ντιμ, ο ογδόντας @dim80--> «Παρεμπιπτόντως, θα πάμε τον Οκτώβρη στη Βαρυμπόμπη». Ναρκοπέδιο του μ. Θ. @thalakii «Η απολαυστική Ελένη Ψυχούλη». --> Σαν να λέμε η αναπαυτική καρέκλα εκκλησίας. Το άνετο ταξίδι με ΚΤΕΛ. Το φρέσκο πλαστικό φυτό. Πέτεμυ @Mr_Petemy -->Άνοιξε ο πατέρας μου google maps.Τουλάχιστον ψάχνει στο σωστό πλανήτη.Είναι μια αρχή. εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

4

Mind The Art Γράφει η Θούλη Μισιρλόγλου - Φωτoγραφίες: Nίκος Νικολόπουλος

Πρώτη Ύλη H παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου, πρώτη μετά από πολλά χρόνια στη Θεσ‑ σαλονίκη, ήταν πλήρως αντιθεαματική και γι’ αυτό συγκινητική. Ακούγεται οξύμωρη η διαπίστωση; Εξηγούμαι: Οι καλλιτέχνες (και οι φίλοι τους) ξέρουν καλά την αγωνία του «επό‑ μενου βήματος», ειδικά μάλιστα μετά από μεγάλα εγχειρήματα. Αν, λοιπόν, οι τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν στην περί‑ πτωση του Παπαϊωάννου το μεγάλο και κρίσιμο για τον ίδιο βήμα, το ‘μετά’ ήταν πάντα υπό κρίση. Στην «Πρώτη Ύλη» νιώθεις ο Παπαϊωάννου να πετάει από πάνω του οποιαδήποτε διά‑ θεση εύκολου εντυπωσιασμού και να επα‑ νέρχεται στα βασικά, στην «Πρώτη ύλη» του: στο σώμα, στο χρόνο, στις σταθερές σχεδόν εμμονές του –αλλά και το δικό του σώμα, ντυμένο αυτό, μπροστά στη σκηνή και έξω από τη σκηνή (στην υποδοχή, κό‑ βοντας τα εισιτήρια). Χωρίς φόβο. Χωρίς φόβο για τον κατά σημεία μακρόσυρτο ρυθμό, τις επαναλήψεις, το στατικό χορό, τη σιωπή, την απουσία της πάντα συναι‑ σθητικής μουσικής, του ιδιαιτέρως επιμε‑ λημένου φωτισμού, των ακριβών σκηνικών και των υψηλών τεχνολογικών επινοήσεων. Όλα αυτά (η έλλειψή τους δηλαδή και η

επινόησή τους εκ νέου με ελάχιστα μέσα) φτιάχνουν μια παράσταση τολμηρή και ανθρώπινη. Μινιμαλιστική και απέριττη. Και βεβαίως και άλλα, πιο γνωστά, συνεπι‑ κουρούν στη συνολική αίσθηση: η σταθερή αγάπη του γυμνού σώματος (οι αναφορές στον Τσαρούχη και στην καλλιέπειά του πάντα εκεί), η εμμονή του «δύο», η μόνιμη δηλαδή πάλη των δύο, με δόσεις χιούμορ αυτή τη φορά, κυνισμό και ευθραυστότητα μαζί, η ταχυδακτυλουργία της διάδρασης των δύο σωμάτων –μόνο εδώ λίγη φαντα‑ σμαγορία και γυμναστική σαγήνη. Και η πάλη στο τέλος; Απεγνωσμένη και παραδομένη μαζί, καταλήγει σε συγκινητι‑ κή ένωση, μέσα από βάναυσες και τρυφε‑ ρές εναλλαγές ρόλων θύματος και θύτη, εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, πλάστη και πλασμένου, μέσα από συγχρονισμούς και αποσυντονισμούς, αλληλοσυμπληρώ‑ σεις, αμοιβαιότητες και διαχωρισμούς, καταφάσεις και αρνήσεις, πάντα όμως μαζί. Πυγμαλίωνας του εαυτού του εδώ ο Παπαϊωάννου. Και ζήσανε οι δυο καλά κι εμείς θα ζήσουμε καλύτερα. Έτσι. Μαζί. Πεισματικά. Παλεύοντας. Με αγάπη και όση μπορούμε τρυφερότητα. Όπως αρμό‑ ζει στα ανθρώπινα σώματα. •

5

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Mind The Art Γράφει η Αλεξάνδρα Μποζίνη - Φωτογραφία: Νίκος Ρακκάς - Νίκος Καρδάρας

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

6

Σε χαλεπούς καιρούς, η Τέχνη ανθεί....Κοινότυπη έκφραση που ταιριάζει απόλυτα στην εποχή μας, και στο project που πρόκειται να παρουσιαστεί στις 20 Οκτωβρίου στο Βlock 33. Ο Χρήστος Σαούλης ως master planner και η δημιουργική του ομάδα πρόκειται να μας θορυβήσουν, να μας αφυπνίσουν και να μας μεταδώσουν όση έξαψη αντέχει ο καθένας μας. Δύσκολοι καιροί. Η παγκόσμια οικονομική κρίση κλονίζει πεποιθήσεις, εξουσίες και απλούς ανθρώπους. Το σύ‑ στημα καταρρέει ή βυθίζεται αύτανδρο. Κατήφεια, οργή, θυμός, απελπισία μας κυριεύουν και μας καταδυναστεύουν. Ο κόσμος περπατάει αβέβαιος, τρομοκρατημένος σε ένα άγνωστο, απροσδιόριστο μέλλον, ψάχνοντας τη διέξοδο. Και αυτή η διέξοδος οδηγούσε και οδηγεί πάντα στην υπέρβαση της καθημερινής συμβατικότητας, στην ανάτα‑ ση της ψυχής και του πνεύματος, μέσα από τους αγώνες και τις τέχνες ως αντίδοτο ζωής. Σε εποχές κρίσης, η μεγάλη οικονομική και συναισθηματική πίεση αναγκάζουν τον καλλιτέχνη να στύψει το μυαλό του και να κατεβάσει ιδέες, να παραγάγει έργο, γιατί η τέχνη εί‑ ναι για αυτόν παρηγοριά. Έπειτα από μια 20ετια λαμπερών χαμόγελων και πανηγυριών, ίσως ήρθε πάλι στη χώρα μας η ανάγκη για μια εποχή οργισμένων βλεμμάτων και φλογερών πνευμάτων που θα μας ξαναδώσουν ελπίδα και προοπτική. Αυτό είναι το RAMPAGE PROJECT. Ο Χρήστος Σαούλης και η δημιουργική του ομάδα, εδώ και ένα χρόνο συνθέτουν το “πολυθέαμα” που θα πα‑ ρουσιαστεί στις 20 Οκτωβρίου στο Block 33. Μουσικοί, χορευτές, φωτογράφοι, γραφίστες, σχεδιαστές, αρχιτέ‑ κτονες, άνθρωποι που ασχολούνται με την καλλιτεχνική δημιουργία και ότι μπορεί να περιλαμβάνει αυτό, ενώνουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις και μας συμπαρασύρουν σε ένα κόσμο όπου η φαντασία είναι ελεύθερη, τα όνειρα και η ελπίδα αληθινά, σε μια κατάδυση στο βάθος των πραγμάτων, αφήνοντας την «επιφάνεια» να ετοιμάζεται να δεχτεί την αναταραχή. Τα έργα που πρόκειται να παρουσιαστούν περιλαμβάνουν πίνακες ζωγραφικής, κατασκευές από μεταλλικά αντικείμε‑ να, γλυπτά, διακοσμητικά είδη, έπιπλα, ρούχα, αντικείμενα από ανακυκλώσιμα υλικά. Η ομάδα σχεδιαστών ρούχων σε συνεργασία με γραφίστες, παρήγαγαν μια σειρά από unisex T-shirts, γυναικεία φορέματα και εσώρουχα με στάμπες από παλιές σειρές εικονογραφημένου ελληνικού πορνό. Η μουσική που πλαισιώνει όλα τα παραπάνω ξεκινά από την κλασσική και φτάνει μέχρι την ηλεκτρονική μουσική. Οι Στέφανος Τσιτσόπουλος, DIDIS & HIS CREW, MARICHA, JILES JOHN και POLATOF θα απογειώσουν το event έως τις πρωινές ώρες. Ταυτόχρονα ακροβάτες και χορευτές, εκφράζουν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο το Rampage Project. Ο Χρήστος Σαούλης αναφέρει ότι: «στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι, η τέχνη έχει θέση και αποτελεί μέσο έκφρασης. Έτσι, γεννήθηκε το Rampage Project. Το Rampage Project αποτελεί μια καλλιτεχνική έξαψη απέναντι στα δρώμενα της εποχής». Η αστραφτερή επιφάνεια θέλει χρήματα για πέταμα και τέ‑ τοια δεν υπάρχουν. Μόνο η τέχνη μας σώζει και η ομαδικό‑ τητα. Ίσως να πρέπει να σκεφτόμαστε πιο συχνά αυτό που έλεγε ο Αλμπέρ Καμύ ότι «ο στοχασμός γεννιέται νύχτα». • 7

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Mind The Art

Παρασκευή 19/10 Η θεατρική εταιρεία πολιτισμού vis motrix παρουσιάζει το έργο του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών» στο Studio vis motrix Αγνώστου Στρατιώτη 20, έναντι εκκλησίας Αγίου Δημητρίου τηλ. 2310 228161 καθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.15

Παρασκευή 19/10 A Place To Bury Strangers, “η πιο θορυβώδης μπάντα της Νέας Υόρκης” Club Μύλος Προπώληση 20ευρώ, Ticket House, Public, on line http://www.ticketarena.gr/ Είσοδος 23ευρώ Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:30.

Παρασκευή 19/10 Η Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου, στο πλαίσιο των 47ων “Δημητρίων” θα εμφανιστεί στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1 του Μεγάρου Μουσικής. Το Πρόγραμμα της Συναυλίας: Wolfgang Amadeus Mozart: Εισαγωγή από την όπερα Le Nozze di Figaro Ludwig van Beethoven: Τριπλό κοντσέρτο σε Ντο μείζονα, Έργο 56 Felix Mendelssohn Bartholdy: Συμφωνία Αρ.

4 σε Λα μείζονα, Έργο 90 (“Ιταλική”)

Σάβ. 20/12 στις 12:00 & Κυρ. 21/1 στις 10:00, στις 12:00 και στις 16:00

Έκθεση για την εκατονταετηρίδα της Θεσσαλονίκης: Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ο αιώνας που διαμόρφωσε τη Θεσσαλονίκη του 1912 στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (Βίλα Καπαντζή, Βασιλίσσης Όλγας 108) Για να δηλώσετε συμμετοχή, παρακαλούμε να επικοινωνήσετε με τη γραμματεία του Κέντρου, καθημερινά 9:00 – 15:00, στα τηλέφωνα: 2310 295.170 και 2310 295.171.

Οι τιμές των εισιτηρίων διαμορφώνονται στα 35,30,20 και 15 ευρώ.

23, 24 & Πέμ. 25 / 10 Παράσταση “Με χτύπησε στις 2:45” θέατρο Άνετον σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου. συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα των 47ων Δημητρίων σε συμπαραγωγή με την Πειραματική Σκηνή της “Τέχνης”. στις 21.00

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΝΟΗΣΙΣ Γνωρίστε τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα της Επιστήμης και της Τεχνολογίας Ζήστε μοναδικές εμπειρίες και μάθετε τα μυστικά του πλανήτη μας και του Διαστήματος ΠΡΟΒΟΛΕΣ Πλανητάριο – σφαιρική οθόνη

Κοσμοθέατρο – κινηματογράφος με γιγαντοοθόνη (3D) Προσομοιωτής – προσομοίωση εικόνας και κίνηση του θεατή (3D)

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Τρίτη – Παρασκευή: 10.30–14.30 Σάββατο: 13.00-21.00 Κυριακή: 11.00-19.00

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία Τεχνοπάρκο Εκθετήριο Αυτοκινήτων

ΝΟΗΣΙΣ 6o χμ Θεσσαλονίκης – Θέρμης, Τηλέφωνο: 2310 483 000 www.noesis.edu.gr • www.facebook.com/NoesisScienceCenter

8

Mind The Art Φωτογραφίες: Ιωάννα Χρονοπούλου

Το The Box Gallery αγκαλιάζοντας τον οικουμενι‑ κό χαρακτήρα της Street Art σκηνής σαν ένα κοινό σημείο αναφοράς ανθρώπων από διαφορετικούς περιβάλλοντες χώρους, με διαφορετική αισθη‑ τική και διαφορετικά ερεθίσματα αλλά με κοινό σκοπό την προώθηση της τέχνης του δρόμου που εκπροσωπούν, φιλοξενεί πέντε καλλιτέχνες που τα τελευταία χρόνια δρουν και δημιουργούν στην Αθήνα. Οι καλλιτέχνες Cacao Rocks, Gallas George, Fors, Wild Drawing και Ανδρέας Χρονόπουλος, έρχονται στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να παρουσιάσουν για πρώτη φορά έργα τους, στην ομαδική έκθεση Α4Μ δίνοντας μια γεύση από το εικαστικό σύμπαν της Street Art σκηνής της Αθήνας. Η έκθεση που επιμελείται ομάδα του Stigma Lab

αποκαλύπτει, μέσα από το έργο των πέντε χαρα‑ κτηριστικών εκπροσώπων της Αθηναϊκής Street Art σκηνής, τους βασικούς κώδικες του ξεχωρι‑ στού αυτού εικαστικού ιδιώματος. Ο Cacao Rocks, ελληνογάλλος street artist συνε‑ χιστής της figuration libre, επηρεασμένος από την ελληνική μυθολογία και τα cartoon.

O George Callas έχει εμμονή με την ποπ τρα‑ γουδίστρια Madonna και αναπαράγει την φιγού‑ ρα της στους δρόμους της Αθήνας με μοναδικό τρόπο. Ο Alex» Fors» Kataras, ελληνοϊσπανός designer kai muralist - μέλος του 101 crew παρουσιάζει ει‑ κονογραφίες του ζωϊκού Βασιλείου σε διάφορες συνθέσεις.

O Wild Drawing κατάγεται από το εξωτικό Bali αλλά τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην

9

Αθήνα, ζωγραφίζει στους δρόμους με στοιχεία φωτορεαλισμού και comics στα έργα του.

O Ανδρέας Χρονόπουλος ζει μεταξύ Αθήνας και Ρώμης και δουλεύει ως freelance illustrator. Τα σχέδια του είναι μια μίξη σουρεαλισμού και cartoon αισθητικής. Είναι μέλος του Studio Pilar της Ρώμης και της ομάδας BA17.

Εγκαίνια Έκθεσης: Σαβ. 20 Οκτωβρίου (20.00) Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 20 Νοεμβρίου. Ώρες Λειτουργίας: Δευτ., Τετ., Σάβ. 11:00 - 15:00 Τρ., Πέμ., Παρ. 11:00 - 15:00 17:30-21:00 Απελλού 6 Τ: 2313050315 / 6949734505 E-mail: info@theboxgallery.com

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Mind The Art

ΘΕΑΤΡΟ από 19/10 – 25/10

Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλατζόπουλος Τετάρτη, Κυριακή στις 19.00 Πέμπτη, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00 Γενική είσοδος: 10ε

ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): α) “Όλυμπος2012 Εν Κρίσει μια… αλλόκοτη

Ομαδικά εισιτήρια: 8ε, Άνεργοι, ΑΜΕΑ: 5ε β) Ποντιακή σκηνή ΚΘΒΕ “100

Περιπέτεια” του Χ. Αντωνιάδη. Από την ομάδα Angels of Town. Σκηνο-

λογιών ζαντίας” βασισμένο στο έργο του Τζο Όρτον “Αυτά που είδε ο

θεσία: Χριστόφορος Αντωνιάδης. Κάθε Πα-Σα-Κυ 21.15. Από 12/10. Είσό-

Μπάτλερ”. Σκηνοθεσία: Τασός Παλαντζίδης. Πρεμιέρα 21/10, 21.00. Πε –

δος: 10ε, 5ε (ατέλειες), ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις άνω των 5

Πα 21.00μμ, Σα 18.00&21.00μμ, Κυ 19.00.

ατόμων, είσοδος ελεύθερη σε ανέργους με επίδειξη της κάρτας ανεργί-

ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (2310 82 34 44): “Πορείες Τρωάδων” (με αφορμή την

ας. β) “Η όπερα του ζητιάνου” από την ομάδα Passatempo. Σκηνοθεσία

τραγωδία του Ευριπίδη). Σκηνοθεσία: Αναστασία Θεοφανίδου, Αλέξανδρος

:Γλυκερία Καλαϊτζή. Παίζουν: Ε. Αμπουμόγλι, Κ. Δανιηλίδης, Α. Ευθυμίου, Α.

Ζαφειριάδης. Σάβ.-Δευτ., 21.00.Mε ελεύθερη συνεισφορά των θεατών.

Κυριακίδου, Κ. Λάλλου, Π. Παπαζήσης, Στ. Πίττας, Μ. Συριόπουλος. Παρ.

ContACT (2314 010 237): “Biri Bili” από το kontakt^ ensemble. Σκηνοθεσία:

19/10, 21.15μμ γ) “Χερ Κόλπερτ” Σκηνοθεσία: Αχ. Ψαλτόπουλος. Παίζουν:

Σμαρώ Πλατιώτη. 18-21/10, 21.00. Είσοδος: 7 €, 5 €(ανέργων & ομαδικό

Στ. Βαφειάδης, Α. Κασιούμη, Στ. Μούρκος. Από 23/10, 21.00μμ

7 ατόμων)

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (2310 229249): “Μια φορά στο Μεξικό” Σκην.: Νίκος Σακα-

club DHARMA (6971997255 & 6977282020): «Τράβα μαλλί… ανεβαίνου-

λίδης. Παίζει ο Θωμάς Βελισσάρης. Κάθε Δευτέρα στις 21.15μμ Είσοδος:

με!». Σκην. Γρ. Παπαδόπουλος. Κάθε Δευτέρα, 20.30 μμ. Είσοδος 5ε

Κανονικό-15ε, Φοιτητικό-10ε, Κάρτα Ανεργίας-5ε β) “Σταθμοί” συνεργασία

ULTIMO PIACERE (2313 01 25 86): «15 ολόκληρα…λεπτά» Σκηνοθετική επι-

του Θεάτρου Τέχνης Ακτίς Αελίου με το μουσικό σύνολο Πλειάδες. Σκηνοθε-

μέλεια: Γιώργος Σουλεϊμάν. 19/10-09/11. Είσοδος ελεύθερη

σία: Νίκος Σακαλίδης. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακη στις 21.15μμ

VIS MOTRIX (2310 22 81 61): “Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών” του

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): α) “H Γυναίκα της Πάτρας” του Γιώργου Χρονά.

Δ. Δημητριάδη. Σκηνοθεσία: Αθανασιος Τόμμυ Σκλάβος Παίζουν: Κλειώ-

Σκην: Λ. Κιτσοπούλου. Παίζει: Ελένη Κοκκίδου. Τε - Κυ, ώρα 21.00 10/10

Δανάη Οθωναίου, Ευγενία Σαμαρά, Τίνα Λεωνορά, Αθανασιος Τόμμυ Σκλά-

– 21/10. Είσοδος: 15 (κανονικό) & 12ε (φοιτ.) β) “Το Παρτάλι” του Θ. Γρη-

βος. Από 19/10. Κάθε Πα-Σα-Κυ, 21.15μμ.

γοριάδη. Σκηνοθεσία: Στ. Κρασανάκης. Παίζει: Χ. Στέργιογλου. Από 19/104/11. Τετάρτη έως Σάββατο, ώρα: 21.00 Κυριακή, ώρα: 20.00. Γενική εί-

47α ΔΗΜΗΤΡΙΑ:

σοδος: 15ε Φοιτητικό: 10ε

ΑΝΕΤΟΝ (2310 86 98 69): “Με χτύπησε στις 2.45” Συμπαραγωγή των Δη-

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): α) “Ρόουζ” του Μάρτιν Σέρμαν. Σκηνο-

μητρίων και της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης». Σκηνοθεσία: Ελένη

θεσία: Άντολφ Σαπίρο. Παίζει: Ζωή Λάσκαρη. Τε – Κυ, 12-21/10, 21.30.

Ευθυμίου. 23-25/10, 21.00. Είσοδος:12ε, 7ε (φοιτητικό)

β) “Όσα παίρνει ο άνεργος” πολιτική επιθεώρηση των Λ. Μπέλλου και

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Μια μετέωρη κυρία” Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλι-

Γ. Γαλίτη. Σκηνοθεσία: Άννα Βαγενά. Παίζουν: Άννα Βαγενά, Ηλιάνα Αρα-

ου. Τιμητική εκδήλωση για την Ρούλα Πατεράκη. 22/10, 21.00μμ. Είσοδος

βή, Γιώργος Γιαννακάκος, Κατερίνα Θεοχάρη, Σταύρος Καλλιγάς, κ.α. Από

ελεύθερη

24/10-04/11. Κάθε Πα-Κυ, 21.00. Προπώληση: 12ε

ΓΕΝΙ ΤΖΑΜΙ : «Dance me to the end of Greece-2... ξένοι περιηγητές στη

ΘΕΑΤΡΟ 90 ΜΟΙΡΩΝ (2315001960): “ Χωρίς Ανάσα” του Ι. Μυλωνά. Σκηνο-

Θεσσαλονίκη» Από 12 έως 14/10, 21:00. Είσοδος: Ελεύθερη

θεσία: Ι. Μυλωνάς. Από 05/10 – 29/12. Κάθε Πα-Σα, 21.00. Είσοδος: 10ε

ΕΜΣ : «Testament» από το θίασο «She She Pop» 19-20/10, 21.00μμ . Είσο-

με δωρεάν κρασί

δος: 10, 5ε

ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ (2310 21 03 08 & 6974 39 77 44): “Έντγκαρ Άλλαν

ΛΙΜΑΝΙ (2310 23 69 90) : α) Αποθήκη 15 : “Πρώτη Ύλη”. Δημιουργία-Σκην:

Πόε” Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια: Καίτη Σαμαρά. 19-26/10, 21.00. Γεν.

Δ. Παπαιωάννου Με τους TadeuLiesenfeld και Δημήτρη Παπαϊωάννου 11

Είσοδος: 8ε

– 14/10 & 17 – 20/10, 21.00. Είσοδος: 20ε, 10ε (φοιτητικό) β) Αποθήκη 7:

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): “Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου” Σκην: Π. Ζούλιας,

«PROJECT ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» ΙΙ (μνήμη/νήματα) από την Ομά-

Παίζει η Νένα Μεντή. Από 11 εως 28/10. Τε & Κυ: 19.00 Πέ - Σά: 21.15.

δα παραστατικών τεχνών «Α4Μ». Σκηνοθεσία: Αθηνά Δράγκου. 11-21/10,

Είσοδος: 16ε, 13ε (φοιτητικό-μαθητικό-ανέργων)

21.00 Είσοδος: 12ε, 10ε (μειωμένο)

ΚΟΙΤΩΝΕΣ – ΣΤΡ. ΚΟΔΡΑ (6945 260308 για Vodafone, 6985 858932 για

ΠΑΙΔΙΚΑ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 832060): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από την

Cosmote): “Σφαγείο” του Ι. Χαντσόρ από την εταιρεία θεάτρου «Μικρός Βορράς». Διασκευή-σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου. 12-15 & 19-22 & 26-29

θεατρική εταιρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Από την Κυρια-

Οκτωβρίου, στις 21.00 Εϊσοδος με Φιλική συνεισφορά

κή 21 Οκτωβρίου 2012, στις 11.30 π.μ. Γενική είσοδος 10ε Οικογενειακό

ΜΠΕΝΣΟΥΣΑΝ ΧΑΝ (6982 03 11 99): “Φόβος” του Edgar Allan Poe από το

εισιτήριο: από 4 άτομα και πάνω 8ε, Εκπαιδευτικοί, πολύτεκνοι, άνεργοι,

Θέατρο του Άλλοτε. Σκηνοθεσία: Β. Δουμανίδου. Απο 18/10, Πέ- Πα στις

συνταξιούχοι, κάρτα πολιτισμού: 8ε. Καθημερινές για σχολεία

22.00μ.μ. και Σά στις 00.00μ.μ. Γενική είσοδος: 15 ευρώ. Η παράσταση

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): “Ο Εγωιστής Γίγαντας” του Ο. Ουαϊλντ.

είναι Ακατάλληλη για ανήλικους.

Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνοθεσία: Λένα Γεργιάδου.

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ (2310 28 54 52): α) “Ο Εχθρός Λαός”. Σκηνοθεσία: Μα-

Από 14/10 και κάθε Κυριακή, 11:30

ρία Μπαλτατζή. Κάθε Σάββατο-Κυριακή, 20.00μμ, 20/10-21/12, Είσοδος:

ΒΑΣΙΛΙΚΟ (2315 200000): “Πήτερ Παν” Σκην. Γ. Καλαντζόπουλος. Κάθε Κυ-

10 ευρώ (με ποτό) β) “Αφιέρωμα στον Ιωσήφ Αναστασίου: Εμείς Οι Άλ-

ριακή 11.00&15.00

λοι - Ριζική Θεραπεία”. Σκηνοθεσία: Μαρία Μπαλτατζή. Από 19/10 & κάθε

ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ (2310 424132-3): «Ο Ποιητιτής και το μυστικό της Εντροπί-

Παρασκευή, 21.30μμ. Είσοδος: 10 ευρώ (με ποτό)

ας» Κάθε Κυριακή, 12.00. Από 10/10-25/11. Είσοδος: 5ευρώ

ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 42 39 25) : “Σεμινάριο Βλακείας” του Σάκη Σερέφα. Σκηνο-

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή» Κείμενο - σκηνοθεσία:

θεσία: Θοδωρής Γκόγκος. 13&14/10 στις 21:00. Γεν. Είσοδος: 10ε

Κάρμεν Ρουγγέρη. Γενική είσοδος 10ε, Οικογενειακό 4 ατόμων: 35ε, Ειδι-

ΚΘΒΕ (2315 20 02 00): ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ : α) «Έλα απόψε στου… Μελά» εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

κές τιμές για ανέργους – πολύτεκνους. Κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00 10

Mind The Art ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ KRISTIBONI (2311 210305): «Ο Φασουλής και η μάγισσα Μπα-

Ευγένιου Τριβιζά Κυριακή 14 & 21 Οκτωβρίου στις 11.30 το πρωί. Γενική εί-

χλεβίτσα». Κάθε Κυριακή, 12.00μμ. Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

σοδος 10ε, Οικογενειακό (4 άτομα) 30ε, Ομαδικό (άνω των 10 ατόμων) 7ε.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (6972 70 28 70): “Μαγική απειλή στο Τρουφοχώρι”

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΡΜΟΥ (6945 260308): “Η Μυλωνού” από το θεατρικό σχήμα

των Αλ. Ροβέρτου και Μ. Μυλωνά. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ. Είσοδος: Κανο-

Μικρός Βορράς. Σκην: Τ. Ράτζος. Κάθε Κυριακή, 10.30&11.30 π.μ. Είσοδος:

νικό, 8ε & Παιδικό, Ανέργων, Ατέλειες: 5ε

6ε

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 83 49 96): «Ο Μαγικός Κόσμος της Παραμυθούπολης»

NODO JUNIOR (2310 749230): “Ο μικρός Πρίγκηπας”. Κάθε Κυριακή στις

από την Παιδική σκηνή «Δελφινάκι» Κυριακή στις 11:30 το πρωί και 15.30

11:30 το πρωϊ. Είσοδος: 10ε •

ΟΛΥΜΠΙΟΝ - ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ (2310 22 22 99): «Το Όνειρο του Σκιάχτρου» του

Νένα Μεντή “Αυτός ο αχταρμάς που ζούμε σήμερα δεν θυμίζει σε τίποτα Ελλάδα” Του Γιάννη Γκροσδάνη

Ανέβηκε στην σκηνή ως Ευτυχία Πα‑ παγιανοπούλου πριν 4 χρόνια. Τα τραγούδια της Ευτυχίας της θυμί‑ ζουν μια Ελλάδα που νιώθει πως δεν υπάρχει πια. Την ίδια στιγμή προ‑ βληματίζεται για όσα ζει στην Ελλά‑ δα του 2012. Η Νένα Μεντή κάθεται στον Εξώστη και μιλάει για όλα. Έρχεστε για 2η φορά στη Θεσσαλονίκη με μια απόλυτα επιτυχημένη παράσταση. Πως βιώνει ένας ηθοποιός αυτόν τον ρόλο μετά από τέτοια διαρκή ζύμωση; Η αλήθεια είναι πως ξεκινησαμε το 2008 και εί‑ μαστε πλέον στη 4η χρονιά. Όταν ξεκινούσαμε αυτή την ιστορία δεν πιστεύαμε ότι θα έχει τόση διάρκεια. Το θέμα είναι επομένως η ανταπόκριση που έχει αυτό που κάνεις. Αυτό δίνει αξία στην προσπάθεια να παίζεις αυτό τον ρόλο ξανά και ξανά. Συνηθως οι μονολογοι είναι αντιεμπορικό είδος, άσχετα αν τα τελευταία χρόνια λόγω κρί‑ σης έγιναν της μόδας. Το θέμα βέβαια είναι αρκε‑ τά έντονο. Η Ευτυχία πάνω στη σκηνή συνομιλεί με σημαντικά πρόσωπα της ζωής της, άσχετα αν όλα αυτά γίνονται στη φαντασία της. Και επιπλέ‑ ον η γυναίκα αυτή έχει μια διαδρομή μέσα σε ένα ιστορική συγκυρία πλούσια σε γεγονότα. Πως εξηγείτε την προσπάθεια που γίνεται τώρα με τους θεατρικούς μονολόγους και την θεατρι-

κή αναπαράσταση πολλών ανάλογων προσώπων όπως η Ευτυχία; Η Ευτυχία δεν ήταν γνωστή με την έννοια του διά‑ σημου ανθρώπου. Ασυναίσθητα όλοι ξέρουμε τα τραγούδια της. Έχει κάνει με την οικονομική κα‑ τάσταση πάντως αλλά και με την ανάγκη του κό‑ σμου. Πάντως δεν είναι εύκολο να αναπαριστάς και να ζωντανεύεις θεατρικά τέτοια πρόσωπα. Αλλά έχει τεράστιο ενδιαφέρον να προσπαθείς. Οι μνήμες που κρύβουν τα τραγούδια της Ευτυχίας τι σημαίνουν για ‘σας σήμερα; Γεννήθηκα το ‘40 σε ένα μικροαστικό σπίτι που ακούγαμε κυρίως κλασική μουσική. Ως παιδί όμως άκουγα και ρεμπέτικα και λαϊκά τραγού‑ δια. Αυτά με κάποιο τρόπο έμειναν ως αναμνηση. Είναι μια Ελλάδα παλιά, που έχω ανάγκη να την κρατήσω μέσα μου. Δεν είναι μια ρετρό ανάμνη‑ ση, είναι μια μνήμη που την θέλω ως ασφάλεια και ως ανάγκη γιατί είμαι παλιομοδίτισσα. Αναφέρεστε βέβαια σε μια άλλη Ελλάδα που δεν ξέρω αν υπάρχει πλέον κάπου γύρω μας. Για μένα αυτή η Ελλάδα έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Ο μόνος τρόπος να διασωθεί είναι μέσα από την καταγραφή και την διάδοση της μνήμης με κάθε τρόπο. Στα νέα παιδιά που έρχονται και μαθαί‑ νουν για την Ευτυχία μέσα από την παράσταση τους λέω πως αξίζει τον κόπο να διαβάσουν και να μάθουν για αυτή την Ελλάδα. Δυστυχώς αυ‑ τός ο αχταρμάς που ζούμε σήμερα δεν θυμίζει σε τίποτα Ελλάδα. Και δεν μιλάω μόνο για τα τρία 11

τελευταία χρόνια. Αυτό που ζούμε ειδικά τώρα εί‑ ναι αφόρητο. Τι κάναμε όμως εμείς για όλα αυτά? Πόσο συμμετείχαμε και πόσο επαναπαύτηκαμε στο lifestyle? Δυστυχώς πολύ μικρό ποσοστό αν‑ θρώπων έκανε την απαραίτητη αυτοκριτική γιατί οι περισσότεροι είναι ακόμα θολωμένοι και οργι‑ σμένοι. Δυστυχώς είμαι πολύ απαισιόδοξη για ότι έρχεται. Τα γεγονότα στο Χυτήριο σας προβληματίζουν ή θεωρείτε πως είναι κάτι περιστασιακό; Ότι συνέβη στο Χυτήριο είναι ο μεγαλύτερος κίν‑ δυνος που έχουμε μπροστά μας. Δυστυχώς είναι και η απόρροια σε ότι ζούμε. Ο κοσμος έχει πολύ θυμό. Δεν υπάρχει ψυχραιμία, ούτε η παιδεία για να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει και ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ακολουθούν. Πως δηλαδή θα λύσουμε το μεταναστευτικό? Δέρνοντας μετανά‑ στες? Σας τα λέω με βάση και την εμπειρία μου από την γειτονιά μου στο κέντρο της Αθήνας κα‑ θημερινά. Δεν λύνεις τα προβλήματα σου με τη βία. Δυστυχώς προήγηθηκε ένα πολιτικό σύστη‑ μα που απογοήτευσε τον κόσμο και έτσι αρκετοί στράφηκαν αλλού. Είναι όμως δυνατόν να εμπι‑ στευτούμε τις τύχες μας στον φασισμό?

Info Ευτυχία Παπαγιανοπούλου Θέατρο Εγνατία (τηλ.2310 22 51 72) Τετάρτη & Κυριακή: 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.15 (μέχρι 28/10) Σκηνοθεσία: Π. Ζούλιας. Παίζει: Νένα Μεντή

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Εξώστης Θήτα Επιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Η Αξέχαστη Πόλη (Do Not Forget Me Istanbul) Σπονδυλωτό Δράμα, 2011, Τουρκία/Ελλάδα, 118 λεπτά

Αγάπη (Amour)

(1.5/5) *1/2

Σινεφίλ, 2012, Αυστρία-Γαλλία- Γερμανία, 127 λεπτά

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Χάνι Αμπού Ασάντ, Στεφάν Αρσενιέ-

(4.5/5)

****1/2 Κριτική: Γιάννης Βασιλείου

βιτς, Άιντα Μπέγκιτς, Ζοζεφίνα Μαρκαριάν, Ερίκ Ναζαριάν, Στέργιος Νιζήρης, Ομάρ Σαργκαουί

Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε Πρωταγωνιστούν: Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Εμανουέλ Ρίβα, Ιζαμπέλ Ιπέρ

H σχέση ενός ερωτευμένου ζευγαριού ηλικιωμένων δοκιμάζεται από μια ασθένεια. Η αλήθεια είναι ότι δεν γυρίζονται πολλές ταινί‑ ες για την τρίτη ηλικία και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν τα τελευταία χρόνια, καθώς το μεγα‑ λύτερο μέρος της ετήσιας κινηματογραφικής πα‑ ραγωγής είναι κατασκευασμένο ώστε να αρέσει πρωτίστως στο ηλικιακό γκρουπ 15-24 ετών. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι βέβαια, η τρίτη ηλικία πάντα καταλάμβανε μικρή μερίδα της θεματικής παλέτας των δημιουργών. Οι γηραιότεροι προτι‑ μούν να αφηγηθούν ιστορίες νεώτερων ανθρώ‑ πων, αναπολώντας ενδεχομένως τα νιάτα τους. Και οι νεότεροι θεωρούν πως η τρίτη ηλικία δεν τους αφορά. Όταν είσαι νέος νομίζεις πως δε θα συμβεί σε σένα, ότι εσύ θα ξεγελάσεις τον χρόνο και θα αποφύγεις την φθορά που ακολουθεί την έλευσή του. Και εκεί έρχεται ο Χάνεκε για να σου θυμίσει ότι κάνεις λάθος. Το Amour ξεκινά με μια σκληρή και αποκρου‑ στική σκηνή. Το υπόλοιπο φιλμ είναι μια αναδρομή των γεγονότων που οδήγησαν εκεί. Και όσο περνά η ώρα ξεχνάς την προδιαγεγραμμένη μοίρα της ή νομίζεις ότι θα την αποφύγει. Είναι επειδή στο μεταξύ έχεις αναπτύξει ένα συναισθηματικό δε‑ σμό με τους χαρακτήρες, εύχεσαι η εξέλιξη τους να είναι η καλύτερη δυνατή. Κι είναι στα αλήθεια αδύνατο να αδιαφορήσεις για τον Ζόρζ και της εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Ανν, ένα ζεύγος ηλικιωμένων σφόδρα ερωτευμέ‑ νο. Οι υγρές ματιές που ανταλλάσσουν οι παλιές δόξες του γαλλικού σινεμά Τρεντινιάν και Ριβά εγκυμονούν καθάρια αγάπη , από εκείνες για τις οποίες διαβάζεις στα παραμύθια. Μόνο που το φιλμικό σύμπαν του Χάνεκε ουδεμία σχέση έχει με τα παραμύθια. Κι έτσι όταν η ασθένεια χτυπά την Ανν, η σχέση τους δοκιμάζεται. Οι γείτονες βοηθούν για την χρηματική ανταμοιβή και η απο‑ μακρυσμένη κόρη μόνο «λογικές» συμβουλές έχει να προσφέρει. Η αγάπη και η λογική όμως σπάνια συμβαδίζουν. Όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις (κάτι που γνωρίζουν καλά οι «επιλαχόντες» και οι αγα‑ πημένοι τους) τα ενδιαφέροντα του παρελθόντος παραμερίζονται και όλα περιστρέφονται γύρω από την ασθένεια. Το μόνο που έχουν η Ανν και ο Ζορζ είναι ο ένας τον άλλο. Η αγάπη της για εκεί‑ νον της δίνει δύναμη να πολεμήσει λίγο ακόμα, για χάρη του. Και η αγάπη του για εκείνη είναι το δε‑ κανίκι του σε μια προσπάθεια τιτάνιας υπομονής κι αξιοθαύμαστης επιμονής. Και την προσυπογράφει με μια ύστατη ενέργεια «τρυφερότητας». Κι έπει‑ τα αποχωρεί, κατευθυνόμενος κάπου ανάμεσα στο αντίο και το πουθενά. Αφήνοντας πίσω την κόρη τους, να περιφέρεται ολομόναχη στο άδειο διαμέρισμα, συνειδητοποιώντας πως πλησιάζει η δική της σειρά. Άραγε, όταν έρθει η ώρα, θα έχει κι εκείνη δίπλα της κάποιον σαν τον Ζορζ; • 12

Eπτά διαφορετικές ιστορίες διαδραματίζονται στην Κωνσταντινούπολη. Ένας επιφυλακτικός έμπορος από τη Θεσσαλονίκη, ένα δυστυχισμένο παντρεμένο ζευγάρι, ένα ερωτευμένο ζευγάρι με πολλές διαφορές, μια Βόσνια νεαρή ηθοποιός, μια ξεριζωμένη ηλικιωμένη γυναίκα από την Παλαιστίνη, ένας μουσικός με υπαρξιακές αναζητήσεις κι ο διάσημος Έλληνας συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, είναι οι πρωταγωνιστές του πορτραίτου της πόλης. Τα project των πόλεων που ξεκίνησαν μετά την επιτυχία του Paris, je t’aime (2006) είναι μια σχετικά πρόσφατη περίπτωση τουριστικού κι‑ νηματογράφου, όπου όλα γίνονται για χάρη του διαφημιζόμενου τοπίου. Έξι χρόνια μετά από αυτό, τα σενάρια γίνονται όλο και πιο ισχνά και τα ονόματα των σκηνοθετών δε χρειάζεται να είναι πρωτοκλασάτα, αφού οι συντελεστές κα‑ τάλαβαν πως η δύναμη μιας ιστορικής μεγαλού‑ πολης ξεπερνά τέτοιες λεπτομέρειες. Στο παρόν, που υλοποιήθηκε χάρη στην επιλο‑ γή της πόλης ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2010, η Κωνσταντινούπολη προ‑ βάλλεται πρώτον ως τόπος μνήμης και δεύτε‑ ρον ως σταυροδρόμι πολιτισμών, με ασύνδετες ιστορίες έντονα διδακτικού πνεύματος και φυ‑ σικά πολλά εξωτερικά πλάνα για να θαμπώνουν όσους την έχουν επισκεφθεί. •

Εξώστης Θήτα

Συνεχίζονται...

Αστερίξ & Οβελίξ στη Βρετανία

Η Αρπαγή 2

Οι υποψήφιοι

(Taken 2)

(The Campaign)

(Asterix et Obelix: Au service de Sa Majeste)

Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ/Γαλλία, 91 λεπτά

Κωμωδία, 2012, ΗΠΑ, 85 λεπτά

Κωμωδία, 2012, Γαλλία/Ιταλία/Ισπανία/Ουγγαρία, 109 λεπτά

Κριτική: Παναγιώτης Κουντουράς

(3.5/5) ***1/2

(2.5/5) **1/2

(3/5)

Σκηνοθεσία: Ολίβιερ Μέγκατον

Σκηνοθεσία: Τζέι Ρόουτς

Πρωταγωνιστούν: Λίαμ Νίσον, Φάμκε Γιάνσεν,

Πρωταγωνιστούν: Ζακ Γαλιφιανάκης, Γουίλ Φέρελ,

Μάγκι Γκρέις

Μπράιαν Κόξ

***

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης

Κριτική: Παναγιώτης Κουντουράς

Σκηνοθεσία: Λονάν Τιράρ Παίζουν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Εντουάρ Μπαέρ, Κατρίν Ντενέβ, Γκιγιόμ Γκαλιέν

Όταν ο, χρόνια εκλεγμένος στο Κογκρέσο, Καμ Μπρέιντι υποπίπτει σε μεγάλη δημόσια γκάφα πριν από τις κρίσιμες εκλογές της πολιτείας της Νότιας Καρολίνας, ένα ζευγάρι πλούσιων επιχειρηματιών βρίσκει την ευκαιρία να προωθήσει έναν δικό του υποψήφιο. Αυτός ο άντρας είναι ο Μάρτι Χάγκινς, ο αφελής διευθυντής του τοπικού οργανισμού τουρισμού.

O Μπράιαν Μιλς καλεί την πρώην γυναίκα του και την κόρη του για λίγες μέρες χαλάρωσης στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να γνωρίζει ότι εκεί τον περιμένουν και οι συγγενείς των παλαιότερων θυμάτων του, έτοιμοι για εκδίκηση.

Oι Βρετανοί δέχονται την επίθεση των Ρωμαίων και η βασίλισσα καλεί τον Αστερίξ, τον Οβελίξ και το μαγικό φίλτρο των Γαλάτων για να τους βοηθήσει στον αγώνα τους. Στον τέταρτο κατά σειρά Αστερίξ οι Βρετανοί αναγκάζονται να συμμαχήσουν με τους Γαλάτες, γεγονός που δημιουργεί μια σειρά από αστεία και καταστάσεις που απορρέουν από τις διαφορές και τα μίση των δυο λαών, και είναι εύκολο να γεμίσουν ένα φιλμ σαν αυτό. Άλλωστε οι εθνικές διαφορές σατιρίζονται συχνά και στο κόμικ των Γκοσινί και Ουντερζό, με έμφαση στις καθημερι‑ νές συνήθειες και τους κανόνες συμπεριφοράς που έχει κάθε λαός και φαίνονται ανεξήγητες στον άλλον. Έτσι οι καθωσπρέπει Βρετανοί παρέα με τους ανάγωγους Γαλάτες γίνονται ένα πολύ χαριτωμέ‑ νο θέαμα, ενώ παράλληλα οι έξυπνες αναφορές στην σύγχρονη pop κουλτούρα φτάνουν και πε‑ ρισσεύουν για να στείλουν το φιλμ του Τιράρ (Μολιέρος, Ο μικρός Νικόλας) πιθανά στην κορυφή της σειράς αυτής, πλάι στην Επιχείρηση Κλεοπάτρα που θεωρούνταν ως τώρα το πιο πετυχημένο. Ασυγκράτητα αστείος σε σημεία ο Ντεπαρντιέ, άχρωμη η Ντενέβ ως βασίλισσα και αχρείαστο για άλλη μια φορά το 3D. •

Ήθελαν εκδίκηση. Τα έβαλαν με τον λάθος άν‑ θρωπο και η συνταγή της επιτυχίας συνεχίζεται ακάθεκτη στα χνάρια του πρώτου Taken. Με σκη‑ νικό φόντο το διαμάντι της Ανατολής, αισθητική και σασπένς ανάγονται σε άλλο καλλιτεχνικό επί‑ πεδο. Καταιγιστική δράση, αφηγηματική συνοχή με τη σκηνοθετική ένταση να χτυπάει κόκκινο. Ο Ολίβιερ Μέγκατον είναι γνώριμη αξία στο είδος. Χαρακτηριστική πλέον οπτική στην κινηματογρά‑ φιση, έξυπνες κινήσεις του φακού με το θεατή να γίνεται νοητά ένας νέος μέτοχος στον άξονα δράση. Ο Λίαμ Νίσον επιβεβαιώνει το τάλαντο της action περσόνας. Επιβλητικός, δυναμικός να υπο‑ στηρίζει στο έπακρο το ρόλο του. Εξίσου καλές οι Γιάνσεν και Γκρέις. Από τη στιγμή που αρχίζει η απαγωγή, η ταινία εγκλωβίζει το θεατή στο σκοτεινό σύμπαν της. Ένα γαιτανάκι ασταμάτητου κυνηγητού που δεν θέλεις να τελειώσει. Η σχέση πατέρα-κόρης οδη‑ γείται σε νέα σεναριακά μονοπάτια με σωστά δομημένη σκιαγράφηση. Βέβαια οι σεναριακές ευκολίες υπάρχουν και αφήνουν και μία νότα υπερβολής που εν τέλει λειτουργεί ευχάριστα, αναλογικά πάντα με τις ακραίες ικανότητες της φονικής μηχανής. Άρτια χορογραφία δράσης, συ‑ ναισθηματικές κορυφώσεις και ένας διάχυτος ρο‑ μαντισμός που θα μπορούσε ίσως να απέχει. Το Taken 2 προσφέρει ένα ιδανικό πακέτο δράσης.• 13

Το προεκλογικό rollercoaster δε γνωρίζει νόμους και κανόνες. Εκεί που τα πολιτικά όρια καταρρί‑ πτονται, ήθη και ιδεώδη παραγκωνίζονται στο βωμό χοντροκομμένων gags. Τι και αν δεν πρό‑ κειται για μια αξιομνημόνευτη ιστορία. Τι και αν παιχνίδια του πολιτικού συστήματος καθορίζουν εκλογικά πράγματα και καταστάσεις. Οι υποψήφι‑ οι είναι σίγουρα διασκεδαστικοί. Η ταινία προσφέ‑ ρει ευρηματικές στιγμές - ακραίου πολλές φορές – χιούμορ, που καυτηριάζει εύστοχα το πολιτικό σύστημα της αμερικάνικης πραγματικότητας. Ο χαρισματικός Γουίλ Φέρελ αξιοποιεί λειτουργι‑ κά τις γνώριμες μανιέρες του και μεταμορφώνεται σε μια δημοφιλή πολιτική περσόνα που οι επανα‑ λαμβανόμενες γκάφες του τον καθιστούν αξιαγά‑ πητα τραγικό στο μάτι του θεατή. Στο αντίπαλο στρατόπεδο βρίσκεται ο απολαυστικότατος Ζακ Γαλιφιανάκης. Εκκεντρική φιγούρα που στο κάλε‑ σμα της κάλπης βρίσκει τον αληθινό του εαυτό. Επιβάλλεται στις αδυναμίες του, φλερτάρει στο άρρωστο παιχνίδι του αντιπάλου. Μία φωνή της λογικής που τολμά να αφεθεί στο ξέφρενο πολι‑ τικό παρασκήνιο. Κοινωνός γινεται μόνο ο θεατής και μερικοί image makers. Νικητής μόνο ένας, σε μια κωμωδία που σέβεται ευτυχώς τη νοημοσύνη μας. Η ταινία έχει στρωτή σκηνοθεσία χωρίς υπερβολές στην κινη‑ ματογράφιση ενώ οι δραματουργικές ελευθερίες φάνηκε να λειτουργούν μόνο θετικά για τις δύο αυθεντίες του αυτοσχεδιασμού. Οι υποψήφιοι δεν επιζητούν καλλιτεχνικές δάφνες μα υπόσχονται ένα ευχάριστο ραντεβού με την κινηματογραφι‑ κή αίθουσα. Είθε να κερδίσει ο χειρότερος. Εσείς ποιόν θα ψηφίσετε;• εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Εξώστης Θήτα

Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Βιογραφική/Δραματική, 2012, Ελλάδα/Αγγλία/Γαλλία/Ρωσία/Ισπανία/Γερμανία, 101 λεπτά

(1/5)

*

Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης

• Η αδερφή μου • Σκοτωσέ τους γλυκά • Lawless • Ο κύριος Λαζάρ

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής Παίζουν: Σεμπάστιαν Κοχ, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Κατρίν Ντενέβ, Τζον Κλιζ

Η ιστορία του Ιωάννη Βαρβάκη ο οποίος από πειρατής του Αιγαίου εξελίχθηκε σε πάμπλουτο εξαγωγέα χαβιαριού στη Ρωσία, καταλήγοντας στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων του ’21. Για τρίτη συνεχόμενη φορά ο Γιάννης Σμαραγδής κοιτάει πίσω στο παρελθόν προκειμένου να αφου‑ γκραστεί τις ανάγκες του παρόντος. Αν για τον Καβάφη η ανάγκη ήταν η ανάγκη του ανέφικτου που προσφέρει η ποίηση (σε μια εποχή με απανωτά τεχνητά λιμιτ απ) και για τον Γκρέκο η πίστη στο όραμα και στις αξίες παρά τις εγγενείς δυσκολίες (λίγο πριν πέσουμε από τα σύννεφα των κοινωνικών ψευδαι‑ σθήσεων μας) στο Χαβιάρι ο Βαρβάκης εκπροσωπεί μια ιδεαλιστική αλλά και συνάμα καταφερτζίδικη Ελλάδα που ξέρει να ονειρεύεται, να ζει, να προσαρμόζεται και να παλεύει τα πράματα. Ανεξάρτητα από αυτή την θεματική αναζήτηση βέβαια ως θεατής έχεις την ανάγκη να δεις ένα λαϊκό θέαμα που θα σε ξεσηκώσει από την καρέκλα και (γιατί όχι) να σε βάλει στο ίδιο τριπάκι. Ομολογουμένως η ιστορία του Βαρβάκη είναι αρκετά πλούσια και ξέρει να ιντριγκάρει. Έχει άλλωστε και το timing με το μέρος της. Για να μπορέσει όμως να συμβεί κάτι κινηματογραφικά χρειάζεται και το ανάλογο αλατοπίπερο, πράγμα που δεν βρίσκουμε στην προκειμένη περίπτωση. Το Χαβιάρι δυστυχώς προβληματίζει και πάσχει πολλαπλά καθώς τίποτα μέσα του δεν δείχνει ολοκληρωμένο και πλήρες. Τα πομπώδη πλάνα δεν αλλάζουν την κατάσταση εφόσον ο Σεμπάστιαν Κοχ προσπαθεί να στηρίξει ερμη‑ νευτικά τον Βαρβάκη αλλά δεν είχε την απόλυτη υποστήριξη σεναριακά και σκηνοθετικά. Ούτε η μου‑ σική του Μίνωα Μάτσα καλύπτει σεναριακά ψεγάδια που παρουσιάζουν πολλές επιμέρους, άνισες και ασύνδετες μεταξύ τους πτυχές ενός χαρακτήρα τόσο πλούσιου σε στοιχεία. Κι ας μην αναφερθούμε σε λεπτομέρειες όπως π.χ. τα τουριστικά αγγλικά της Κατρίν Ντενέβ και του Χ. Παπακαλιάτη ή τα αμέ‑ τρητα cameos δημοφιλών Ελλήνων ηθοποιών που αναρωτιέσαι τι ακριβώς προσφέρουν. Οι αδυναμίες είναι εγγενείς και φανερώνονται από το πρώτο πλάνο της ταινίας τόσο τεχνικά, όσο και καλλιτεχνικά. Ειλικρινά δεν ξέρω αν η επιτυχία του Χαβιαρού θα προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στην ιστορία που λέγεται ελληνικός κινηματογράφος. Ξέρω όμως πως αν ο εκλεκτός μεζές τελικά αποδειχτεί τεμπεσίρι σου χαλάει την όρεξη. Σε αντίθεση με άλλα πιάτα low budget, που δεν γεμίζουν το μάτι αν και είναι μερακλίδικα. Αλλά είπαμε, περί ορέξεως... •

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

14

Πίνο

Εξώστης Θήτα - Special Screening

Κόκκινοι Αγροί / (Red Sorghum / Hong gao liang) Πολεμικό δράμα/ 1987/ Κίνα/ 91 λεπτά

(3/5)

***

Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης

Ντονάτσιο

Ο συνθέτης της “Κάρι” και του “Blow Out” τιμάται στα WSA

Σκηνοθεσία: Ζανγκ Γιμού Παίζουν: Γκονγκ Λι, Τζιάνγκ Γουέν, Τεν Ρουχούν

Aν υπάρχει ένα βιβλίο που ξεχωρίζει στην βιβλιο‑ γραφία του φετινού βραβευμένου με Νόμπελ Λο‑ γοτεχνίας, του Κινέζου συγγραφέα Μο Γιάν, αυτό σίγουρα είναι οι Κόκκινοι Αγροί. Το 1987 ο Ζανγκ Γιμού αποφάσισε να κάνει το σκηνοθετικό του ντε‑ μπούτο μεταφέροντας το στον κινηματογράφο. Η ταινία αποτέλεσε επίσης το ντεμπούτο της πρω‑ ταγωνίστριας της, Γκονγκ Λι, η οποία έκτοτε απο‑ γειώθηκε ως η πλέον δημοφιλής και αναγνωρίσιμη σταρ του Κινέζικου κινηματογράφου. Η αφήγηση μας μεταφέρει στην κινέζικη επαρχία της δεκαετίας του ‘30, πιο συγκεκριμένα την επο‑ χή του Β΄ Σινοιαπωνικού πολέμου, την αιματηρό‑ τερη σύγκρουση που συνέβη στην Άπω Ανατολή κατά τον 20ο αιώνα και μια από τις επιμέρους πτυ‑ χές – όπως εξελίχθηκε – του Β΄Παγκόσμιου Πο‑ λέμου. Μια νεαρή γυναίκα αναγκάζεται από τους συγγενείς της να παντρευτεί έναν ευκατάστατο, άρρωστο, ηλικιωμένο γαιοκτήμονα. Τελικά η γυ‑ ναίκα χηρεύει, ερωτεύεται έναν συνομήλικό της άντρα και καλείται να διαχειριστεί την τεράστια περιουσία του μακαρίτη συζύγου της. Η ταινία αποτέλεσε ένα τρίπτυχο κοινής θεματο‑ λογίας μαζί με το Ζου Ντού-Σιωπηλοί Εραστές (1990) και Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια (1991). Έχοντας ήδη μια σπουδαία εμπειρία ως κινημα‑ τογραφιστής σε ταινίες άλλων συναδέλφων του η φωτογραφία αποτέλεσε προτεραιότητα για τον Γιμού. Τα κάδρα της ταινίας, όπως συμβαίνει συ‑

νολικά και στο υπόλοιπο κινηματογραφικό έργο του, αποτελούν μια εικαστική ποιητική πανδαισία σε μια ισορροπία μεταξύ της ελευθερίας και του πάθους χωρίς να αγνοούν τον ρεαλισμό της καθη‑ μερινότητας στην κινέζικη επαρχία αλλά και των σκληρών συνεπειών του πολέμου. Για τον Μο Γιάν η μνήμη αποτελεί κυρίαρχο συ‑ στατικό, στοιχείο που ακολουθήθηκε σχεδόν ευ‑ λαβικά και από τον σκηνοθέτη Ζανγκ Γιμού. Είναι ένας ύμνος σε αυτούς τους ανθρώπους της κινέ‑ ζικης επαρχίας και στην αντίσταση τους την περί‑ οδο του πολέμου χωρίς να ξεχνάει προβλήματα και ανάγκες της καθημερινότητας. Με μια πρώτη ματιά πάντως η ιστορία δείχνει μελοδραματική. Κι όμως αυτό είναι ένα στοιχείο, που όπως επισημαί‑ νει ένας από τους πλέον έγκυρους μελετητές και κριτικούς του αμερικάνικου κινηματογράφου, ο Ρότζερ Εμπέρτ “ο αμερικάνικος κινηματογράφος έχει ξεχάσει πλέον να χρησιμοποιεί για να δημιουργεί αυτή την μαγική συγκίνηση”. Οι Κόκκινοι Αγροί βραβεύτηκαν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 1998 με τη Χρυσή Άρκτο. Η πετυχημένη πορεία της ταινίας σηματοδότησε την δημιουργική πορεία της Πέ‑ μπτης Γενιάς (ή Πέμπτου Κύματος) του Κινέζικου Κινηματογράφου. Με αυτή την διάκριση και την πορεία που ακολούθησε, ο Γιμού θεωρήθηκε ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της στο εξωτερικό. •

15

Το φεστιβάλ Κινηματογράφου της Γάνδης έχει ξεκινήσει τις προβολές του και όπως συμβαίνει εδώ και 12 χρόνια, έτσι φέτος θα ολοκληρωθεί το Σάββατο 20/10 με ένα σπουδαίο τρίημερο γεμάτο από κινηματογραφικές μουσικές χάρη στα World Soundtrack Awards. Τα βραβεία WSA ξεχωρίζουν τις πιο δημιουργικές συνθέ‑ σεις στο χώρο της κινηματογραφικής μουσι‑ κής. Πέρα από τους διαγωνιζόμενους το φετι‑ νό πρόγραμμα ξεχωρίζει χάρη στην παρουσία του Ιταλού συνθέτη Πίνο Ντονάτσιο, ο οποίος θα λάβει το τιμητικό βραβείο για το σύνολο του μουσικού του έργου στον κινηματογράφο. Γεννημένος το 1941 στη Βενετία, ο Ντονάτσιο ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του σε ηλικία 10 ετών. Η ανακάλυψη του ροκ εν ρολ στα χρόνια της εφηβείας θα τον προσανατολίσουν στον χώρο της δημοφιλούς μουσικής γράφο‑ ντας στίχους και τραγούδια για ερμηνευτές όπως ο Πολ Άνκα. Συμμετείχε στο περίφημο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. Μια από τις μεγαλύτε‑ ρες επιτυχίες του είναι το Io Che Non Vivo, που θα σαρώσει το 1963 με περισσότερες από 60 εκ πωλήσεις παγκοσμίως και θα τραγουδηθεί από σπουδαίες φωνές όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ και ο Ντάστι Σπρινγκφιλντ. Ο Ντονάτσιο υπήρ‑ ξε και είναι ακόμα σπουδαίος συνεργάτης του Μπραϊαν Ντε Πάλμα γράφοντας την μουσι‑ κή σε ταινίες όπως η Carrie και το Blow Out. Συνεργάστηκε ακόμα με τους Νίκολας Ρεγκ, Τζο Ντάντε και Ντάριο Αρτζέντο συνθέτωντας ατμοσφαιρικές μουσικές. • Γ.Γ. εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

CINE AΤΖΕΝΤΑ Από Πέμπτη 18 Οκτωβρίου έως Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012 ΘEΡΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣ (τηλ. 2310 29 23 04) Οι γυναίκες του τελευταίου ορόφου (20.15) / Οι άθικτοι (22.15) XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 23 36 65): Αιθουσα 1: / O Θεός αγαπάει το χαβιάρι (19.00 - 21.00 - 22.45) Αιθουσα 2: Στη Ρώμη με αγάπη (18.45 - 20.45) / Το κορίτσι με τα πορτοκάλια (22.30) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): Brave (μεταγλ.)

(17.30) / O Θεός αγαπάει το χαβιάρι (19.00 - 21.00 - 23.00) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27) Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό (19.00 - 21.00 – 22:45) ΟΛΥΜΠΙΟΝ – Π. ΖΑΝΝΑΣ (τηλ. 2310 37 84 04 Dolby Stereo): Αγάπη (18:15 - 20:45 – 23:00) / O Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18:45 - 21:00 – 23:00)/ Cinedoc: Marathon boy (Κυριακή 21/10, 17:15) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (τηλ. 2310 50 83 98 ) Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (Πέ-Κυ 18:30 – 20:00, Δευ - Τρί 19:30 – 21:00)/ Cinedoc: Marathon boy (Τε 19:30 - 21:00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 96 00 63): Aξέχαστη Πόλη (Πε-Σα & Δε-Τε 18:45 - 20.45 - 22.45, Κυριακή 20.45 – 22.45) ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθερό με αστική χρέωση, 2310 290290 www.odeon. gr Αίθουσα 1: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως TET: 19.30, 22.00. ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.00,19.30, 22.00 Αίθουσα 2: ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.00 / ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10 / LOOPER ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.30 Αίθουσα 3: BARBIE: Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΚΑΙ Η ΠΟΠ ΣΤΑΡ ΠΕΜ έως TET: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.20, 18.10 / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 22.10 Αίθουσα 4: MAΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3 ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.10 / STEP UP 4 REVOLUTION ΠΕΜ έως TET: 18.20 / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.30, 22.40 Αίθουσα 5: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 22.30 / ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.30, 20.00, 22.30 Αίθουσα 6: ΒRAVE (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.40 / O ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50, 21.00, ΠΑΡ, ΣΑΒ: 18.50, 21.00, 23.10 /

STARlight EXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

****

Αγάπη

Η Αρπαγή 2

*

Οι Υποψήφιοι

Ι. Moody Λαζάρου

Α.Καπράνος (Τα Νέα/movieworld)

****

Π.Τράγος

Η.Δημόπουλος

Λ.Αδαμίδης

(Movieworld)

(invincible defeat)

(ΣΙΝΕΜΑ)

*****

*** ***

**1/2

***1/2

***

*

*

*

*

*

*

**1/2

***

**1/2

**1/2

*

***1/2

***1/2

***

***

**

V/H/S

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Π. Κουντουράς

****1/2

1/2

Η Αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό

Σιωπηλό Σπίτι

Γ.Βασιλείου

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: BARBIE (ΜΕΤΑΓ.)Σαβ - Κυρ: 13:10, 15:10, 17:10, 19:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:10, 19:10/ Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ Πεμ - Τετ: 21:10, 23:30 Αίθουσα 2: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Σαβ: 12.30, 15:00, 17:20, 19:40, 22:00, 00:20, Κυρ: 15:00, 17:20, 19:40, 22:00, Παρ: 17:20, 19:40, 22:00, 00:20, Πεμ & Δευ - Τετ: 17:20, 19:40, 22:00 Αίθουσα 3: Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ Σαβ - Κυρ: 12.30, 14:30, 16:50, 19:10, 21:30, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:50, 19:10, 21:30, 23:50 Αίθουσα 4: Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ 4: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΝ (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 12.30, 14:30, 16:30, 18:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 18:30 / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ Πεμ - Τετ: 20:40, 23:00 Αίθουσα 5: BRAVE (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 13:50, 15:50, 17:50, 19:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:50, 19:50 / ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ Πεμ - Τετ: 21:45, 00:00 Αίθουσα 6: Η ΑΡΠΑΓΗ 2 Σαβ - Κυρ:14:20, 16:40,19:00, 21:20, 23:40, Πεμ Παρ & Δευ - Τετ: 16:40,19:00, 21:20, 23:40 Αίθουσα 7: ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:40, 18:00, 20:20, 22:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00, 20:20, 22:40 Αίθουσα 8: ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3: ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 12.00, 14:00, 16:00, 18:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00, 18:00 / Η ΑΡΠΑΓΗ 2 Παρ - Σαβ: 20:00, 22:20, 00:40, Πεμ & Κυρ - Τετ: 20:00, 22:20 Αίθουσα 9: Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ Σαβ: 13:00, 15:15, 17:30, 19:50, 22:10, 00:20, Παρ: 17:30, 19:50, 22:10, 00:20, Κυρ: 13:00, 15:15, 17:30, 19:50, 22:10, Πεμ & Δευ Τετ: 17:30, 19:50, 22:10 Αίθουσα 10: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Σαβ - Κυρ: 14:00, 16:20, 18:40, 21:00, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ:16:20, 18:40, 21:00, 23:20 Αίθουσα 11: BARBIE GR (ΜΕ‑ ΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 12.10, 14:10, 16:10, 18:10, Πεμ Παρ & Δευ - Τετ: 16:10, 18:10 / ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ 3D Παρ - Σαβ: 20:10, 22:30, 00:50, Πεμ & Κυρ - Τετ: 20:10, 22:30 •

*****

*

Αστεριξ και Οβελίξ

Το κορίτσι με τα πορτοκάλια

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: VHS ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.40‑22.00‑00.20, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 22.00‑00.20 / ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3 (ΜΕΤΑΓ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40‑13.40‑15.40‑17.40‑19.40 με‑ ταγλ. Αίθουσα 2: BRAVE (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.10 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.10‑13.10‑15.10‑17.10 μεταγλ. / ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.10 ‑ 21.20 ‑ 23.10 / ΣΙΩΠΗΛΟ ΣΠΙΤΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 01.00 Αίθουσα 3: ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.20 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.20‑14.20‑16.20 μεταγλ. / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40 ‑ 20.50 ‑ 23.00 Αίθουσα 4: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.50‑18.30 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.50‑13.30‑15.10‑16.50‑18.30 μεταγλ. / Η ΑΡΠΑΓΗ 2 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10‑22.20‑00.30 Αίθουσα 5: BRAVE 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30‑13.40‑15.50 μεταγλ. (3D) / ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ 3D ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.50‑20.00‑22.10‑00.20 (3D) Αίθουσα 6: ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.00‑18.10‑20.20‑22.30‑00.40, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40‑13.50 ‑ 16.00‑18.10 ‑ 20.20 ‑ 22.30 ‑ 00.40 Αίθουσα 7: ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ : 17.30‑19.40‑21.50‑00.00, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 13.10‑15.20‑17.30‑19.40‑21.50‑00.00 / Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ (ΜΕΤΑΓ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.10 μεταγλ. Αίθουσα 8: ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3 (ΜΕΤΑΓ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ : 17.00 με‑ ταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.00‑13.00‑15.00‑17.00 με‑ ταγλ. /Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20‑21.30‑23.40 Αίθουσα 9 ‑ COMFORT: ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως ΣΑΒ: 19.40‑21.50‑00.00 / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΚΥΡ έως ΤΕΤ: 19.20‑21.30‑23.40 Αίθου-

σα 10 ‑ COMFORT: Η ΑΡΠΑΓΗ 2 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10‑22.20‑00.30

1/2

Αξέχαστη Πόλη

Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι

Τ.Μελεμενίδης

V/H/S ΠΕΜ έως ΤΕΤ (εκτός ΠΑΡ, ΣΑΒ): 23.10 Αίθουσα 7: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.30, 23.00 Αίθουσα 8: V/H/S ΠΑΡ: 18.30, ΣΑΒ: 16.50 / Η ΑΡΠΑΓΗ 2 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.20, 23.20, ΠΕΜ έως ΤΕΤ (εκτός ΠΑΡ): 19.20

***

**

*** ***

*1/2

*1/2

**1/2

1/2

**

*** 16

**1/2

Μεθυσμένο Παραμύθι Γράφει η Μάρα Τσικάρα - E: methparamithi@yahoo.gr

Σαν…ίδια

Κάθισα ξύπνιος ύστερα -και την κοίταζα. Το πρόσωπο της μισό είχε κάτι από όλους αυτούς που την κατοίκησαν. Γυναίκα μεταιχμιακής ηλικίας. Έπιπλα που κουβαλούσαν από τη γέννηση τους την ερημιά του μάστορα. Πάνω στα σανίδια την έβγαλε σήμερα. Σαν παιδί που το ξέχασαν για λίγο κάτω κι αυτό άπλωσε γύρω γύρω όλα του τα παιχνίδια. Με τ’ αυτοκινητάκια του πέρασε πάνω από ό,τι μπορεί να βαραίνει ένα πάτωμα και να περισσεύει από ένα ουρανό. Ύστερα ξάπλωσε εκεί κι αποκοιμήθηκε. Ίσως γι αυτό έμεινε το όνειρο δεμένο με τη γη. Κι όμως αν αντί για κάτω χαμηλά, ακουμπούσε το βλέμμα του πάνω και ψηλά…και έξω; *Το δωμάτιο του καλλιτέχνη (1888). «Είναι απλούστατα και ακριβώς το δωμάτιο μου». Έτσι είχε περιγράψει το έργο του ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Γαλήνη τάξη κι αρμονία. Λες κι ο ζωγράφος είχε μόλις συγυρίσει. Ή είχε κρύψει κάτω από το κρεβάτι όλες του τις αδυναμίες. •

Υπεραστικό κορίτσι Γράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου Μια συνομιλία με τη ζωγραφική του Vincent van Gogh*

Αν βάλεις το αυτί σου πάνω στα σανίδια, το ξύλο θα στα φανερώσει όλα. Το πιάνο του τρίτου ορόφου, τα κουτσομπολιά του δεύτερου, τον έρωτα στο μυα‑ λό του πρώτου. Τα βήματα των περαστικών. Τώρα κοντοστέκονται μπροστά στη βιτρίνα του φούρνου. Ακούς τα ψιλά πάνω στο ταμείο; Το σουσάμι που δραπετεύει απ’ το κουλούρι; Το ράγισμα στο φύλλο της πίτας; Σανίδια. Ταλαιπωρημένα. Σημαδεμένα από μια κουτσή κουνιστή πολυθρόνα, ένα τραπέζι που ’χει καιρό να στρωθεί και πολλά αγενή τακούνια. Τα φού‑ σκωσε μια παλιά βροχή, τα υπέγραψε ο καιρός με ίχνη ανεξίτηλα. Πάνω τους φιλοξενούν βιβλία, χαρτιά, αποδείξεις, χαλασμένα στυλό, σπασμένα μολύβια, περιοδικά «ΑΡΜΟΝΙΑ». Ένα πιάτο με ψίχουλα κι ένα φλιτζάνι με βουβό κα‑ τακάθι. Υπάρχουν και ξεχασμένα χαρτάκια «μην ξεχάσω» και τσαλακωμένες εμπνεύσεις και λάθος εκτυπώσεις και γράμματα που κάποτε σήμαιναν πολλά και τώρα τεμπελιάζουν. Ένα πλαστικό μπουκάλι που περιμένει υπομονετικά την ανακύκλωση και δυο τρεις αφηρημένες στάχτες λίγο πριν διαλυθούν. Τα σανίδια φιλοξενούν και στοίβες με cd. Ψηλούς απροσπέλαστους πύργους. Από τα παράθυρά τους διακρίνονται χέρια που εκλιπαρούν βοήθεια. Φυλακι‑ σμένες μουσικές που ζητούν ελευθερία. Έχουν γίνει και γιορτές σ’ αυτό το δωμάτιο, θυμούνται γλέντια τα σανίδια, αυτοσχέδιους χορούς και γέλια να τους διακόπτουν. Έχουν σπάσει πάνω τους σχέσεις και ποτήρια, άχρηστα πολύτιμα, παλιά. Έχουν ποτιστεί με κρασί και μεθυσμένες λέξεις. Στις ρωγμές τους ανθίσανε κέφια των καιρών- μικρά χαμο‑ γελαστά θαύματα της θλίψης. Τα σανίδια θυμούνται και εγκλήματα. Με κιμωλία κάποιος χάραξε πάνω τους το περίγραμμα δολοφονημένων στιγμών. Στις λωρίδες τους παραταγμένες μνήμες. Στοιχίζονται χασμουριούνται και περιμένουν να περάσει. Τι; Ένα λε‑ ωφορείο περνάει ξεφυσώντας το δρόμο και τα σανίδια τρίζουν. Μια σελίδα αναπηδά τρομαγμένη, Πάνω της, χουζουρεύει ένα ποίημα και μέσα του μια γυναίκα ζωγραφισμένη από την πένα του Γιώργου Μαρκόπουλου:

Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα

Χτες το απόγευμα ήμουν στην παραλία, έφαγα παγωτό, έπαιξα ρακέτες, βούτηξα τα πόδια μου στη θάλασσα. Αλλά δεν είχε και πολύ πλάκα πλέον. Βλέπεις, όταν κάτι δεν γίνεται στην ώρα που του πρέπει, το πράγμα μπά‑ ζει από παντού. Σε φοβίζει καθόλου ο χρόνος; Πόσα χρόνια δίνεις στον εαυτό σου περι‑ θώριο για να φτιάξεις τη ζωή σου; Πόσες φορές κοίταξες πίσω σου και διαπίστωσες πως άφησες ακόμη ένα καλοκαίρι να περάσει χωρίς να το χαρείς;

Γυναίκα μεταιχμιακής ηλικίας γυμνή στο κρεβάτι μου. Τα μάγουλά της βαμμένα και το κορμί της μαραμένο στο φυσικό του χρόνο. Την αγκάλιασα όπως το καμένο σπίτι που ο μαραγκός δεν ήξερε από που να αρχίσει.

Πώς τα πας με τα deadlines; Κάνεις πράγματα ετεροχρονισμένα; Είσαι εντάξει με τις υποχρεώσεις σου; Στήνεις κόσμο στα ραντεβού; Ως πότε θα περιμένεις για να κάνεις κάτι καλύτερο για σένα; Το ρολόι γυρίζει. • 17

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Ενάντια σ’έναν κόσμο οργανωμένης πλήξης Γράφει ο Αλέξης Γκάτσης

Κ

άνοντας μια βόλτα στο χω‑ ροχρόνο με μέσο το youtube, βρέ‑ θηκα κάποια στιγμή στο υπνοδω‑ μάτιο ενός σπιτιού. Ήταν σκοτεινά, το μοναδικό φως προέρχονταν από φακούς οι οποίοι κινούνταν γρήγο‑ ρα σα δαιμονισμένοι. Γυναικείες στριγγλιές και παιδικά κλάματα δη‑ μιουργούσαν μια σκηνή τεράστιας έντασης. Ξαφνικά η κάμερα γυρνά προς τα αριστερά. Μια μητέρα με τα τέσσερα παιδιά της σφιχταγκα‑ λιασμένοι κλαίνε με αναφιλητά κοι‑ τώντας επίμονα προς την απέναντι μεριά του δωματίου. Τα μάτια προ‑ δίδουν συναισθήματα φόβου, αγωνί‑ ας και οργής. Ο χειριστής της κάμε‑ ρας γυρνά προς τα δεξιά. Τέσσερις πάνοπλοι μαυροφορεμένοι στρατιώ‑ τες, έχουν συλλάβει έναν ημίγυμνο άνδρα, στο κεφάλι του οποίου έχουν τοποθετήσει μια μαύρη κουκούλα. Τα κλάματα και τα ουρλιαχτά συνεχί‑ ζονται ενώ οι στρατιώτες ποζάρουν εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

περήφανοι στο φακό. Στο “σβήσιμο” του βίντεο ένας τίτλος στο μέσο της οθόνης μας πληροφορεί για το γεω‑ γραφικό μήκος και πλάτος της σκη‑ νής την οποία παρακολουθήσαμε… Φαλούτζα 2005! Το βίντεο έχει τελειώσει και μέσα στην οθόνη εμφανίζονται παρόμοια καταγεγραμμένα περιστατικά στα οποία ο θεατής μπορεί να μεταφερ‑ θεί επιλέγοντας τα. Ένα από αυτά γραφεί “Θεσσαλονίκη 2012”. Αδύνα‑ τον! Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι σκηνές πολέμου με τη Θεσσαλο‑ νίκη του 2012; Πάνοπλοι, μαυροφορεμένοι, εκαμί‑ τες, ανεβαίνουν σιγά σιγά μια σκά‑ λα. Το βίντεο δεν έχει ήχο, από τις κινήσεις όμως και μόνο φαίνεται ότι κάτι πολύ επικίνδυνο συμβαίνει. Δι‑ ασφαλίζουν το διάδρομο, μπαίνουν σε ένα τεράστιο χώρο όπου υπάρχει ένας πάγκος που γραφεί “μπαρ”. Πίσω από τον πάγκο ένα γκράφιτι

και μια δισκομπάλα. Δίπλα υπάρ‑ χουν στοιβαγμένα κάποια χαρτιά και κάτι που μοιάζει με βιβλιοθήκη. Η περιήγηση στο κτίριο συνεχίζεται για ώρα, όπως και το βίντεο, τα πλα‑ νά είναι ίδια και βαρετά. Οι ειδήσεις των 20:00 μας πληρο‑ φορούν ότι οι αστυνομικές δυνάμεις με μια θεαματική επιχείρηση ανακα‑ τέλαβαν το κτίριο της πρώην φοιτη‑ τικής εστίας του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στην Εγνατία στο κέντρο της πόλης. Ο άνκορμαν του δελτίου μιλούσε με μια τεράστια αγαλλίαση ενώ ήταν πολύ αυστηρός και επικριτικός προς τους κρατικούς άρχοντες οι οποίοι δεν έπραξαν το αυτονόητο νωρίτε‑ ρα μιας και το κτίριο βρισκόταν υπό κατάληψη από αναρχικούς από το 2007. Βλέποντας αυτά τα πλάνα και ακού‑ γοντας το συμπαθή, υπό άλλες συνθήκες, ποικιλόχρωμο, τροπικό πτηνό της τηλεόρασης, έκανα μια 18

γρήγορη ανασκόπηση μέσα στο μυαλό μου στη πρόσφατη ιστορία της Θεσσαλονίκης. Μια ιστορία άγνωστη στους περισσότερους που δεν θα αφιερώσει ούτε ένα δευτε‑ ρόλεπτο γι’ αυτή η εκπομπή “εκατο‑ γραφία” της ΕΤ3. Καλοκαίρι 1997, η Θεσσαλονίκη αν και “πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης” παραμένει απελπιστικά ανιαρή. Μια βόλτα στην Άνω Πόλη μου αποκαλύπτει μια όαση δράσης μέσα στη ραστώνη του καλοκαιριού. Στη πλατεία κουλέ καφέ μπροστά από ένα κτίριο στη πρόσοψη του οποίου ένα πανό πληροφορούσε τους περαστικούς ότι βρισκόταν υπό κατάληψη η οποία είχε τον δια‑ κριτικό τίτλο “Κατάληψη Βαρβάρα”, κάποια παιδιά έστηναν μια σκηνή για συναυλία. Μοίραζαν και φυλλάδια τα οποία με πληροφόρησαν ότι είχαν καταλάβει το εγκαταλελειμμένο κτί‑ ριο από το 1994 για να στεγαστούν

και να δημιουργήσουν ένα χώρο πο‑ λιτισμού στο κέντρο της Άνω Πόλης. Από βιβλιοθήκη μέχρι συνεργείο για μηχανάκια είχε φτιαχτεί στο κτίριο. Η συναυλία ξεκίνησε, το συγκρό‑ τημα που έπαιζε λεγόταν “Ωχρά Σπειροχαίτη”… Ο απολογισμός ήταν μια από τις πιο όμορφες βραδιές της ζωής μου Το 1998 εκκενώνεται από τα ΕΚΑΜ. Μέσα βρίσκονταν 13 νέοι και ένας 80 χρόνος γείτονας ο οποίος στεγάζονταν εκεί το τελευ‑ ταίο διάστημα μια ς και το σπίτι του είχε καεί. Η εφημερίδα “Τα νέα” μας πληροφορεί την επομένη μέρα: «Η βίλα Βαρβάρα, μάθαμε, είναι κάποιο εγκαταλειμμένο σπίτι στα Εξάρχεια, όπου συχνάζουν νεαροί περιθωρια‑ κοί.» Ενώ ο Σπύρος Βούγιας δηλώ‑ νει: “Οι νέοι που εκδιώχθηκαν από εκεί, διέσωσαν κατ’ αρχήν το εγκα‑ ταλελειμμένο κτίριο από τη φθορά και την κατάρρευση. Το συντήρη‑ σαν όσο καλύτερα μπορούσαν και

με δικά τους έξοδα το κράτησαν ζωντανό, κατοικώντας μέσα σ’ αυτό για πολλά χρόνια, με σεβασμό και αξιοπρέπεια.” Το κτίριο λειτούργη‑ σε για μερικά χρόνια ως δανειστική βιβλιοθήκη και ξαναεγκαταλήφθηκε. Ξανά στην Άνω πόλη το 2002 και συγκεκριμένα στην οδό Πολιορκι‑ τού. Παιδιά κάθε ηλικίας σκάβουν σε ένα οικόπεδο δίπλα σε ένα όμορ‑ φο παλιό κτίριο. Ρωτώ τι γίνεται και μια κοπέλα με ενημερώνει ότι εκεί βρισκόταν ένας παλιός φούρνος ο οποίος πριν χρόνια γκρεμίστηκε και τώρα είναι αποφασισμένοι να τον ξεθάψουν και να τον κάνουν πάρκο για το κόσμο της περιοχής. Είναι οι καταληψίες της “Μαύρης Γάτας”. Οι δράσεις τους πολλές και εξαιρε‑ τικά πρωτοποριακές. Μεταφέρουν έναν αέρα που έρχεται από την Ευ‑ ρώπη και το κίνημα της αντιπαγκο‑ σμιοποίησης. Reclaim the streets, συλλογικές κουζίνες στις πλατείες

της Άνω Πόλης, συναυλίες, φεστι‑ βάλ, πορείες, παρεμβάσεις δίνουν χρώμα και ζωντάνια σε μια πόλη η οποία δείχνει να βαριέται απίστευ‑ τα βουτηγμένη μέσα στα δάνεια και το πλαστικό χρήμα. Η Μαύρη Γάτα λειτουργεί ακόμα σαν ελευθεριακό σχολείο υπό τον τίτλο “El Paso”. Το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίη‑ σης δίνει ραντεβού στη Θεσσαλο‑ νίκη τον Ιούνιο του 2003. Χιλιάδες άνθρωποι έρχονται στη πόλη μετα‑ φέροντας ιδέες και πρακτικές άγνω‑ στες μέχρι τότε. Εκείνος ο Ιούνης αλλά πολύ περισσότερο το κίνημα αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε για τους συλληφθέντες των πορει‑ ών αμέσως μετά, πολλαπλασιάζει αστραπιαία τις καταλήψεις της πό‑ λης τα επόμενα χρόνια. Φάμπρι‑ κα Υφανέτ, Terra Incognita, Street Attack, κατάληψη Δέλτα, Libertatia. Εγκαταλειμμένα κτίρια παντού στη πόλη παίρνουν ζωή. Αναπλάθονται, 19

μετατρέπονται από άδεια κτίρια σε πολιτιστικά και πολιτικά στέκια, λει‑ τουργώντας έξω από τις παγιωμέ‑ νες συνήθειες της ελεγχόμενης και συμβατικής παραγωγής πολιτισμού. Είναι κοιτίδες αντίστασης σε ένα “κόσμο οργανωμένης πλήξης” όπως έγραφε και ένας τοίχος, όπου το θε‑ οποιημένο χρήμα δεν παίζει κανένα ρόλο. Το 2012 οι καταλήψεις δεν αντι‑ μετωπίζονται έτσι. Στεγάζουν τον εσωτερικό εχθρό. Στεγάζουν την μη υπακοή σε αυτό το τρόπο ζωής κυρίως, όπου συναισθήματα, εμπο‑ ρεύματα, αξίες τιμώνται αναλόγως. Πρέπει λοιπόν αφού λοιδορηθούν και λασπολογηθούν να παταχθούν μη τυχόν και μολύνουν και άλλους!•

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Η Οδύσσεια. [ 1 ] Δεν έχω ταξιδέψει παρά ελάχιστα στο εξω‑ τερικό, μια-δυο φορές όλες κι όλες σ’ όλη μου τη ζωή -οπότε σ’ έναν πιο δίκαιο κόσμο θα έπρεπε να μου απαγορευτεί να γράφω βιβλία-, μα πήγαινα με τη δουλειά μου επί κάμποσα χρόνια στη Φρανκφούρτη για την Έκθεση, και, μιας και είχαμε πάλι Έκθεση την εβδομάδα που μας πέρασε, τη νοστάλγησα, γιατί είναι τώρα κάτι χρόνια, τέσσερα νομίζω, που μετά από μια ολόκληρη εικο‑ σαετία έπαψα να παριστάνω το στέλεχος εκδοτικού Οίκου, και δεν πηγαίνω πια, κι ακόμα μού λείπει, και νομίζω πως πάντα θα μου λείπει, όπως μάς λείπουν όλα όσα κουβαλάει στον δεύτερο μπόγο της, τον σκοτεινό και άσχημο -αυτόν δηλαδή που είναι γεμάτος τις όμορφες αναμνήσεις-, η Τυράννια της Μνήμης, η κατάρα μας. [ 2 ] Τι θυμάμαι από κει. Πολλά. Αλλά ένα είναι πιο χαρακτηριστικό, γιατί δεν έχει βιβλία μέσα. (Τα βιβλία με κου‑ ράζουν με την ομορφιά τους, σαν τις έντονα ωραίες γυναίκες). Έχει όμως γυναίκα, κι είναι μια ιστορία που τη λέω και τη γράφω συχνά. [ 3 ] Ήταν ένα μπαρ του Κέντρου που μάζευε Λατίνους μετανάστες, Βραζιλιάνους και ισπανόφωνους, και λίγους ντό‑ πιους λαϊκούς τύπους με ωραία σκαμμένα πρόσωπα που χάζευ‑ αν τις πιτσιρίκες να χορεύουν όπως ξέρουν να χορεύουν αυτές. Πήγαμε με τον Α.Λ. να τις χαζέψουμε κι εμείς. Κι εκεί γνώρισα εκείνη την πελώρια, πανύψηλη, τόσο άξια θαυμασμού μαύρη, την Οδύσσεια, επαγγελματία στρίπερ σε κάποια από τα καλά μαγαζιά της σκοτεινής Φρανκφούρτης, αν και θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε, οτιδήποτε, που γέλασε όταν έκανα ότι δεν πί‑

ωραία σώματα, αντρικά και γυναικεία, ή κοριτσίστικα, δεν ξέρω, ντυμένα χειρότερα από γυμνά, και φώτα και σκοτάδι, και η ώρα πέρασε (στο μεταξύ βρέθηκα και στην πίστα, εγώ που δε χο‑ ρεύω, αλλά άσ’ το), κι έπειτα μπήκα σ’ ένα ακόμα ταξί, και μετά από 20 λεπτά ήμουν σ’ ένα άλλο μαγαζί, πολυώροφο αυτό και με λιγότερο εξεζητημένο κόσμο και με ελεύθερη είσοδο, κι εκεί η Οδύσσεια ήταν επίσης εξαιρετικά γνωστή, και έφυγε αμέσως και χάθηκε σε κάποιον από τους ορόφους, κι έμεινα να κοιτάω από ψηλά (ήταν κάτι σαν εξώστης) τα παιδιά να χορεύουν εκεί κάτω, και σκεφτόμουν πως έπρεπε όπως κάθε μέρα να ξυπνήσω στις 7 γιατί τα ραντεβού με τους ξένους εκδότες και τους ατζέντηδες ξεκινούσαν από πολύ πρωί, και κράταγαν ώς το απόγευμα, κι είχε ήδη πάει ποιος ξέρει τι ώρα, αλλά είχα σκάσει που με παρά‑ τησε εκείνη η γυναίκα, είχα πνιγεί, και ήλπιζα βουτηγμένος στη ματαιοδοξία μου να έρθει πάλι, κι όταν απογοητεύτηκα εντελώς κατέβηκα όροφο βλαστημώντας (εμένα) και τότε την άκουσα να με φωνάζει, και ήρθε και με πήρε από το χέρι (τόσο ψηλή, τόσο ωραία - διάολε, διάολε) και βγήκαμε στο δρόμο (σα ν’ άλλαζες ζώνη χρόνου) και μετά σ’ ένα στενάκι, και σ’ ένα άλλο, και τέλος στην πίσω αυλή μιας πολυκατοικίας που θύμιζε τμήμα παλιού συγκροτήματος εργατικών κατοικιών, κι έβγαλε κάτι κλειδιά, κι είχε ένα άλλο ύφος πια, πώς να το πω, κάπως πιο αυστηρό, και ανέβηκα ξοπίσω της όλους εκείνους τούς ορόφους, και ξέρω πολύ καλά πως στις σκάλες όταν μια γυναίκα φοράει φούστα ο άντρας προπορεύεται, αλλά έμεινα εκεί, ξοπίσω της. πεισματι‑

στευα πως λεγόταν στ’ αλήθεια έτσι κι έβγαλε να μου δείξει το βραζιλιάνικο διαβατήριό της για να πειστώ. Και πείστηκα, όσο και να μη μ’ ένοιαζε στ’ αλήθεια πώς την έλεγαν και γιατί. Επάνω της, το τελευταίο που σ’ ένοιαζε ήταν το όνομά της. Μου έδειξε και τη φωτογραφία δύο μικρών παιδιών, των παιδιών της, που τα ’χε στο Ρίο με τη μαμά της. Βρέθηκα στο δρόμο μαζί της, ο Α.Λ. στάθηκε διακριτικός όπως πάντα, κι ήμουν ήδη μια στάλα μεθυσμένος, μιας κι είχαμε περάσει και κοντά δυο ώρες εκεί, και μετά μέσα σ’ ένα ταξί που οδηγούσε κάποιος με σαρίκι ή κάτι τέτοιο, και μετά στην πίσω αυλή μιας πολυκατοικίας σε μια γει‑ τονιά πολύ απόμερη και τρομακτική και άδεια από αμάξια και πε‑ ραστικούς (ήταν και αργά πια), και μετά σ’ έναν διάδρομο στενό, περίκλειστο, που το τέλος του φυλούσε ένας θεόρατος τύπος, διπλός από μένα, που την ήξερε την Οδύσσεια και μας άνοι‑ ξε χωρίς πολλά-πολλά, και μετά ήταν άλλος ένας διάδρομος, κι άλλη μια πόρτα, κι άλλος ένας θεόρατος τύπος, οπλισμένος φανερά αυτός, που μας άνοιξε όλο κενά χαμόγελα και μπήκαμε σε έναν εξωφρενικό χώρο που δεν είχα φανταστεί καν ότι θα φιλοξενούσε κάποιον σαν εμένα, κι είχε πολύ κόσμο εκεί, μ’ όλα αυτά τα ντυσίματα, και τα χτενίσματα και τα αλά Studio 54, πες, πράγματα που γίνονταν ή υπονοούνταν εκεί, οπότε έκατσα στο μπαρ, σε μια γωνιά τού μπαρ, κι ο μπάρμαν ήταν μεγάλος, πιο μεγάλος από μένα, και έντονα βαμμένος, και με φουστάνι, και η Οδύσσεια ζήτησε δεν κατάλαβα τι για να πιει, κι εγώ μια μπίρα, και μετά όλα παραήταν πολλά και πολύ έντονα και με πολλά

κά, γιατί είχα ζαλιστεί και λιγάκι και ούτως ή άλλως δε μπορού‑ σα να κάνω αλλιώς, και μετά εκείνη, η εξαίσια εκείνη, έβγαλε κι άλλα κλειδιά, κι άρχισε να ξεκλειδώνει μια πόρτα με χίλιες κλει‑ δαριές, κι εγώ τη χάζευα (είχε πια διαρκώς εκείνο το αυστηρό ύφος), και με τα πολλά η πόρτα άνοιξε, κι ήταν σα να ’μπαινες στην πιο ωραία Κόλαση και στενοχωριόσουν που θα ’ταν μόνο για λίγο (ο Παράδεισος πάντα παραμονεύει στη γωνία - μια ζωή παραμονεύει στη γωνία) και όχι μια και για πάντα. [ 4 ] Την επο‑ μένη, σε μια από τις δεκάδες κυλιόμενες σκάλες στην Έκθεση, βρέθηκα στο ίδιο σκαλί με τον Κοέλιο. Είναι γνωστό πως τον αντιπαθώ, κι έχω πει πολλά για δαύτονε -τα κακά βιβλία, τα βι‑ βλία που αγαπούν να είναι κιτς και χαϊδεύουν το πιγούνι σου, με κουράζουν με την απόκοσμη ασχήμια τους-, αλλά… Αλλά, ξέρεις, είναι ο Πάολο Κοέλιο τελικά. Ένας από τους πιο γνω‑ στούς ανθρώπους στον κόσμο, από τους πιο επιτυχημένους- και «συνάδελφος». Λοιπόν, έμεινα να κοιτάω τα παπούτσια του όσο ανέβαινε εκείνη η σκάλα, με τόση ντροπή και με τόσες παραλο‑ γοτεχνικές τύψεις που δε θυμόμουν να είχα ξανανιώσει ποτέ στη μικρή, πολύχρονη ζωή μου. Απλώς δεν υπήρχα κοντά του, ούτε θα μπορούσα να υπάρξω. Εντέλει η σκάλα μάς πήγε στον όροφο που μας ενδιέφερε, και ο Κοέλιο χάθηκε. Ήταν μια σταλιά, και η πρώτη εγωιστική σκέψη μου όπως τον λοξοκοίταζα να απομα‑ κρύνεται μέσα στα σκούρα κοστούμια και τα παρδαλά φουλάρια του κόσμου δεξιά κι αριστερά, ήταν πόσο μικροσκοπικός θα φαι‑ νόταν, εκείνος, δίπλα στην Οδύσσεια. - Κυριάκος Αθανασιάδης.

AH

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

HA

20

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθήνα (διανο‑ ούμενος, πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματί‑ ας, καλλιτέχνης…) γράφει ένα άρθρο για τον «Εξώ‑ στη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό».

Να τολμάμε να νοσταλγούμε, Στέφανε...

Να που έφτασε και το τέταρτο φετινό σημείωμα και αποκαλύφθηκε η αλληλουχία των μυστικών νοημάτων...προσχεδιασμένη μέχρι τέλους στην παρτιτούρα του μυαλού μας...στην παρτιτούρα της στήλης μας... ...ο σώζων εαυτόν σωθήτω... ...ο τελευταίος χειμώνας... ...η άνοιξη έρχεται, το χορτάρι μεγαλώνει... ...να τολμάμε να νοσταλγούμε , Στέφανε... και αφιερώνεται εξαιρετικά στην Ελένη Θεό για τις μπαντ-ντεσινέ της, στον Φώτη από το Άθενς Βόις για τα εντιτό του, στον Στάθη του Λάιφο για τη νεαρή ποιήτρια που μας σύστησε, στη μπάντα των 40 μουσικών στο μπαρ ΟΤΟ, στο Λονδίνο που έπαιξαν εν μέσω πυκνού κοινού στο πρώτο Μουρμουρέισιον... στη μπάντα των 30 μουσικών που έπαιξαν στο Μπλοκ 33 διασκευές και ενορχηστρώσεις πάνω σε θέματα του Σάκη Παπαδημητρίου, στη ζωγραφική σε τοίχο ζωντανά και επιτόπου του ζωγράφου Αλαβέρα στη Γερμανία για την κατάσταση στην Ελλά‑ δα, στα σκηνικά που ετοιμάζει η Φωτεινή για θέατρο, στη νέα ταινία που γυρίζει ο Μίλτος με σούπερ οκτώ, στην έκθεση φωτογραφίας στην Ύδρα του Βέργα, στις προτάσεις και τις πρόβες που γίνονται σε διάφορα μέρη, στις νέες παραγωγές της ‘’άλλης πόλης’’... Το ξέρω ότι μέσα στη νέκρα των καιρών και τη βαριά αναμονή, μέσα στις διαρκείς καταρρεύσεις με θόρυβο ή και με εκκωφαντική σιωπή γί‑ νονται πράγματα σημαντικά, ανθίζουν και σκάνε μύτη μικρές εκρήξεις δημιουργίας και θετικής αντίστασης στην παρακμή, και όλοι και όλες οφείλουμε να έχουμε ένα ανοιχτό μάτι σε όλα αυτά και ένα χώρο στην καρδιά και το μυαλό μας να τα καταλάβουμε, να τα δεχτούμε και να τα συνεχίσουμε όπως μπορούμε... Πριν από 35 χρόνια ο Δημήτρης Χατζής με ελπίδες της τότε μεταπο‑ λίτευσης ακόμα και καθαρή ματιά έγραφε...ο παλιός κόσμος φεύγει, ένας νέος δεν έχει δείξει ακόμα το πραγματικό του πρόσωπο...μετά έγινε ότι έγινε... Ε λοιπόν, σήμερα είμαστε καλύτερα από τότε...το καινούργιο... μικρό, σποραδικό αδύναμο ακόμα, κατά περίπτωση, εκρηκτικό, ελπιδοφόρο, ράντικαλ, διαφορετικό, ασυμβίβαστο... τολμάει και σκάει μύτη μέσα στη μαυρίλα...Ας το ανακαλύψουμε, ας το μιμηθούμε, ας το προφυλά‑ ξουμε από κακοτοπιές, ας το χαρούμε... Κι ας ενωθούμε ακόμα περισσότερο μεταξύ μας γύρω από τα κοινά, καινούργια, δημιουργικά πράγματα... Δεν είναι η νοσταλγία του παρελθόντος, είναι η νοσταλγία του μέλ‑ λοντος... Να τολμάμε να νοσταλγούμε το μέλλον μας, το κοινό μας μέλλον, των σαρβάιβαλς, Στέφανε που με την καρτ ποστάλ σου στη γωνία Βενιζέλου και παραλία ...εκεί που τώρα υπάρχει ένα άθλιο λαμαρινο‑ κατασκεύασμα ...έδωσες ένα κίνητρο επιβίωσης σε όλους μας...όχι για να προμηθευτούμε δολώματα...ούτε καρτ ποστάλ, αλλά για να φανταστούμε την επόμενη φάση μετά τα δύο εκπληκτικά οκταγωνικά περίπτερα της προηγούμενης αυτοκρατορίας... Σ ευχαριστώ Στέφανε...•

Σήμερα, η Μελίνα Δασκαλάκη

Αγαπώ τις λέξεις. Τις ακούμε μηχανικά, τις επαναλαμβάνουμε μηχανικά. Είναι δυο λέξεις που με χτυπούν στον ώμο να τις προσέξω τελευταία: η ντροπή και η χυδαιότητα. Η ντροπή που έχω, κι αυτή της οποίας αισθάνομαι την έλλειψη. Και η χυδαιότητα που εξελίσσεται σε πολιτικό μανιφέστο με κινηματική διάσταση. Η ντροπή είναι εν-τροπή. Είναι στροφή εντός μας, είναι μάζεμα. «Μαζέψου», σου ’λεγε η μάνα σου. Είναι συστολή, και είναι εντέλει το αντίθετο της χυδαιό‑ τητας. Χυδαίο είναι ό,τι είναι «χύμα», εκείνο που όχι μόνο δεν εν-τρέπεται, αλλά, αντίθετα ξεχειλίζει κι απλώνεται και πνίγει σαν το πλαγκτόν στη θάλασσα. Μα‑ ζέψου στον εαυτό σου, σημαίνει πρώτα-πρώτα να έχεις εαυτό. Ξεχείλισε και απλώσου, πνίξε τον άλλο και χάσε κάθε περίγραμμα, «μες στην πολλή συνά‑ φεια του κόσμου», σημαίνει απεμπόλησε τον εαυτό σου και μαζί την ευθύνη των λόγων και των έργων σου. Η χυδαιότητα μοιάζει να έχει γίνει καθιερωμένο πρωτόκολλο στον δημόσιο διά‑ λογο. Υπουργοί δείχνουν το περιεχόμενο των παντελονιών τους και καλούν άλ‑ λους υπουργούς να τους το γλείψουν. «Πνευματικοί» άνθρωποι απευθύνονται δημόσια σε αρχηγό φίλιου δημοκρατικού κράτους αποκαλώντας τη «μουλαρο‑ ζαργάνα», και «καπάκι μπίρας». «Δημοσιογράφοι» εμέσσουν καθημερινά ειρω‑ νείες και ρητορείες μισαλλοδοξίας, με ύφος κήνσορα, βουλευτές αδειάζουν ποτήρια με νερό και χειροδικούν σε άλλους βουλευτές, που με τη σειρά τους αμιλλώνται ποιος θα φωνάξει, θα προσβάλει, θα υπερβάλει σε λεκτικούς προ‑ πηλακισμούς περισσότερο από τον άλλο. «Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι». Ο ταξιτζής, ο συνδικαλιστής, ο φοιτητής, ο οδηγός τρόλεϊ, η περιπτερού μου κι εγώ καθρεφτιζόμαστε ληθαργικά ο ένας στη χυδαιότητα του άλλου και την ανακαλούμε, μετατρέποντας την πόλη σε πεδίο διαρκούς μάχης, εξοικειώνο‑ ντάς την με τις αληθινές μάχες, που δεν απέχουν πολύ, τις καταστροφές, τις λεηλασίες, τις φωτιές, τους φόνους. Ονειρεύομαι ένα κινηματογραφικό τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της ξε‑ διάντροπης κανιβαλικής χυδαιότητας. Μιαν αλλιώτικη μέρα καθολικής και αφυ‑ πνιστικής ντροπής. Εκείνη τη μέρα, λέει, στα ραδιόφωνα και τα τηλεπαράθυ‑ ρα θα σωπάσουν όλοι, όχι όμως μόνο για ένα λεπτό. Για όλη τη διάρκεια της εκπομπής, θα σωπάσουν και θα κοιτάζονται. Θα κρατούν το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια. Κανείς δε θα κάνει μάθημα στον άλλον. Κανένας δε θα λέει, «Δες ποιος είμαι εγώ, και την έχω και πιο μεγάλη». Θα κοιτάνε όλοι το μικρόφωνο, την κάμερα, την άσπρη σελίδα μπροστά τους και θα σκέφτονται λύσεις για το πρόβλημα, σάμπως οι λύσεις να περνούσαν πράγματι από το δικό τους χέρι. Ονειρεύομαι ότι πρώτος θα σπάσει τη σιωπή ο Τράγκας, κλαίγοντας. Η Μελίνα Δασκαλάκη είναι Δικηγόρος Αθηνών, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δράσης και σύμβουλος της Α΄ κοινότητας του Δήμου Αθηναίων. Απέτυχε να σταδιοδρομήσει στο παραδικαστικό κύκλωμα, και προσπαθεί χρόνια να κάνει καριέρα στο παρακαλλιτεχνικό. Τελευταία της απόπειρα η συνεργασία της με τον Amagi Radio.

21

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

Η Ρούλα Πατεράκη & η αστροφυσική της υποκριτικής.. (ανάγνωση σε δύο μέρη) Bερολίνο. Οκτώβριος 2005. Ξυπνάει νωρίς. Από τα παράθυρά μας, που είναι απέναντι και μοιράζονται τον ίδιο ακάλυπτο, την παρατηρώ. Κάθεται στο τραπεζάκι με τη λάμπα, πάλι μετα‑ φράζει, μανιωδώς, James Joyce. Ύστερα σηκώ‑ νεται, κάνει μια μικρή στροφή και χορεύει valse. Η πρωινή της γυμναστική. Συναντιόμαστε μετά από αρκετή ώρα στην τραπεζαρία, μπροστά στο τζάκι. Πίνει μόνο πράσινο τσάι. Πάλι διαβάζει. Αστροφυσική. Στο ραδιόφωνο τραγουδάει ο Vico Torriani ‘’Βella, Bella Donna’’. Η Ρούλα Πατεράκη σιγοτραγουδάει. Της έχω υποσχεθεί, η πρωινή μας βόλτα να ξεκινήσει με μια μικρή ξενάγηση στο Friedhof der Gemeinden Dorotheenstadt und Friedrichswerder, απέναντι από το σπίτι του Bertolt Brecht. Αρχίζει να ψιχα‑ λίζει. Δεν έχουμε πάρει μαζί μας ομπρέλα. Κα‑ θόμαστε κάτω από τα κλαδιά μιας βελανιδιάς. Μετά από λίγο, φτάνουμε στον τάφο του Bertolt Brecht και της συζύγου του, ηθοποιού Helene Weigel- Brecht . Η Πατεράκη στέκεται βουρκω‑ μένη και σιωπηλή. Ύστερα αρχίζει να ψιθυρίζει Oh les beaux jours, μια ακατάλυπτη προσευχή στα ελληνικά στα αγγλικά και στα γαλλικά κι ανά‑ μεσα γερμανικές νότες από την ‘’Εύθυμη χήρα’’ του Lehar. Προσκυνάει τους δυο βράχους, που υποκαθι‑ στούν οποιαδήποτε μορφή εσταυρωμένου και σταυρού, ανάστασης και μετά θάνατον ζωής. Απαθανατίζω κρυμμένος πίσω από τον τάφο του Hans Eisler, με μια φωτογραφική, τη σκηνή. Το βράδυ μετά τις βερολινέζικες παραστάσεις, μου παραδίδει άλλο ένα ιδιαίτερο μάθημα συ‑ στηματοποιημένης υποκριτικής. Ύστερα κρατά‑ ει κάτι σημειώσεις. Πρέπει να τελειοποιηθεί, με λέξεις, άλλη μια υποκριτική άσκηση. Μου ακού‑ γονται γιαπωνέζικα. Είναι. Με τον τρόπο του Zeami Motokiyo, του μεγάλου θεωρητικού του γιαπωνέζικου θεάτρου και ηθοποιού του 14ου αιώνα. Επιστρέφω στο δωμάτιο μου. Ανοίγω το lap top. Βάζω μουσική. Στο repeat. ‘’La paloma’’. Αρχίζω να γράφω. Καταγωγή από την Ανώπολη Σφακίων Κρήτης και την Σμύρνη. Γεννιέται όμως στην Θεσσαλο‑ νίκη. Σε ηλικία 14 χρόνων τελειώνει τη δραματι‑ κή σχολή, μετά από επιθυμία των γονιών της. 13 χρονών έχει ήδη παίξει ‘’Δεσποινίδα Τζούλια’’ του Strindberg.

18 χρονών γεννάει τον γιο της, Κώστα. Στα 19 εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

χωρίζει. Στα 21 τελειώνει την Αγγλική Φιλολογία. Στα 22 σκηνοθετεί το πρώτο της έργο.

1978. Tην βλέπει ο Κάρολος Κουν, να σκηνο‑ θετεί σε ένα «Παρασκήνιο» της Σούλας Αλε‑ ξανδροπούλου, το μονόπρακτο του Tennessee Williams « Δεν μπορώ να φανταστώ το αύριο» στο θέατρο της «Άδωνι» στη Θεσσαλονίκη. Της τηλεφωνεί. Θέλει να την γνωρίσει. Την συναντάει μετά από μερικές μέρες στο σπίτι του στην οδό Λυκαβηττού στο Κολωνάκι. Της ανοίγει την πόρ‑ τα και ορμάει απάνω της ο σκύλος του, Ξανθίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάντησης τους, ο Κουν απομακρύνει τον Ξανθία, πετώντας του μα‑ κριά τα φιρίκια που την κερνάει. «Το μέλλον του Ελληνικού Θεάτρου, ανήκει σε μια γυναίκα λοι‑ πόν.» φαντάζομαι να της λέει. Της χαμογελάει.

1984. Ανακοινώνει την πρεμιέρα της ‘’Έντα Γκάμπλερ’’ του Ίψεν στην Αθήνα. Πάσχει από νευρι‑ κή ανορεξία. Είναι 44 κιλά. Μετά από μήνες ανα‑ κοινώνει και η Τζένη Καρέζη την δική της Έντα Γκάμπλερ. Ανεβαίνουν στην Αθήνα με διαφορά μιας εβδόμαδας. Μπαίνει πρώτη στην Αθηναϊκή Αρένα η Ρούλα Πατεράκη. Η ηθοποιός και σκη‑ νοθέτις του Βορρά. Επιστρέφει στη Θεσσαλονί‑ κη. Στα διαλείμματα κατεβαίνει στην Αθήνα. Της επιβάλλει συνεδρίες μαζί του ο Γιώργος Χειμωνάς. Μιλάνε μόνο για το Θέατρο. Μετά από λίγο καιρό εκείνη εγκαταλείπει το σχέδιο. Συνεδρίες με τον Χειμωνά. Μόλις έχει αρχίσει η εξερεύνηση της έννοιας Αυτοκτονία.

18 Mαίου 1986. Αυτοκτονεί την ημέρα των γε‑ νεθλίων του ο ηθοποιός Νίκος Σκυλοδήμος. Τον βρίσκει κρεμασμένο στο πατρικό του σπίτι η μητέρα του. Σε μερικές μέρες θα ήταν η «Αντιγόνη», σε διδασκαλία στα αρχαία ελληνικά του Σπύρου Βραχωρίτη. Στην κηδεία του, στον Κόκ‑ κινο Μύλο, η Πατεράκη κρατάει ένα μπουκέτο ολόλευκα κρίνα. Δεν ξέρει τί να τα κάνει.

1987. Εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Την παίρνει από το χέρι η Μπέτυ Αρβανίτη. «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» Fassbinder. Ο Μινωτής την δεύτερη φορά που παρακολου‑ θεί την παράσταση της προτείνει να τον σκηνο‑ θετήσει στον Minetti του Thomas Bernhardt. Του λέει πως σκέφτεται να εγκαταλείψει το θέ‑ ατρο.

1989. ‘’Ευτυχισμένες μέρες’’ του Samuel Beckett στο Κολλέγιο Αθηνών και στο αρχαίο 22

Ωδείο της Πάτρας. H Αθήνα παραληρεί. Ύστε‑ ρα δεύτερη εκδοχή. Η «Λευκή Παράσταση» στο ιστορικό Athenaeum στην Αμερικής.

1992: «Θέλω να με μάθεις να παίζω σαν εσένα Ρούλα Πατεράκη.» Της τηλεφωνεί με ορμή 18χρονου κοριτσιού η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αρχίζει μια ιστορική σχέση αλληλοσεβασμού και διδασκαλικής αγάπης. Οι φίλοι της Πατερά‑ κη, της κόβουν την καλημέρα. Το Θέατρο «Αλί‑ κη» αρχίζει να γεμίζει πάλι με λίστες αναμονής. «Ωραία μου κυρία» και «Μελωδία της Ευτυχίας» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Στο καμαρίνι με τους καθρέφτες της οδού Αμερικής, η Αλίκη της εξομολογείται ότι έχει βαρεθεί τα μεγάλης χωρητικότητας θέατρα. Της έχει πάρει μέσα από τα χέρια, τα δικαιώματα για το μιούζικαλ «Sunset Boulevard», η Σμαρούλα Γιούλη. Της έχουν κλέ‑ ψει τον τελευταίο μεγάλο ρόλο της ζωής της. Θέλει να αγοράσει ένα θέατρο 150 θέσεων, στου Ψυρρή. Να κάνει εκεί την νέα της θεατρική πιά‑ τσα. Η Αλίκη της προτείνει 3 έργα. «Κουκλόσπιτο», «Μαρία Στιούαρτ» (για να παίξουν μαζί) και «Μικρές Αλεπούδες». Καταρρέει μετά από μερικούς μήνες στη Θεσσα‑ λονίκη. Η πρώτη που μαθαίνει όλη την αλήθεια από το γιατρό που της συστήνει είναι η Πατερά‑ κη. Τελευταίο πλάνο Βουγιουκλάκη-Πατεράκη στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Αρχές Ιουλίου του 1996. Η Αλίκη της έχει παρα‑ δώσει ήδη, σε μια βόλτα τους στον Εθνικό Κήπο, τη μετάφραση του έργου στο οποίο έχει κατα‑ λήξει. Για το νέο θεατρικό της σπίτι. «Μικρές Αλεπούδες» της Lilian Hellman. «Σε ευχαριστώ Ρουλάκι» της ψιθυρίζει στο αυτί. Η Νότα την τα‑ ΐζει καρπούζι. Πρώτη φορά βγάζει η Πατεράκη από τα χέρια της τα περίφημα γάντια. Δεν έχει δει ποτέ ξανά κανείς τα κατάλευκά της χέρια. Κρατάει τα ακό‑ μα ζεστά χέρια Αλίκης. Γυρνώντας για τελευταία φορά το βλέμμα βλέπει δυο τεράστια δάκρυα μέσα στις κόγχες των ματιών της. Η Αλίκη κλείνει τα μάτια, -τα χωρίς αυτή τη φορά ζωγραφισμένα με ακριβό eyeliner μάτια- και κυλάνε δυο καθαρά ποτάμια δάκρυα, πάνω στα χλωμά της μάγουλα. Η Πατεράκη αποχωρεί από το Ιατρικό Κέντρο χωρίς να μιλήσει σε κανέναν. Μέσα στο ασανσέρ ξεσπάει πρώτη φορά σε λυγμούς. …συνεχίζεται

Fahrenheit 451 Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

|ΠΠΚΤ|: Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει –και περισσότερο απ’ όλους εκείνοι που χρησιμοποιούν τον όρο. Τα αρχικά αντιστοιχούν στις λέξεις Παγκόσμιος Πόλεμος Κατά της Τρομοκρατίας. Επειδή όμως κάθε διαμάχη για το πώς φτάσαμε στην αφαίρεση είναι, για να το θέσουμε ευγενικά, περίπου ανώφελη, καλό θα ήταν ο όρος να εκλαμβάνεται ως κορακίστικα του μάρκετινγκ. Ανήκει στις μαλακίες που λατρεύουν οι ρεπόρτερ· και αποτελεί δουλειά των υλατζήδων να την πετάξουν έξω. Βλ. επίσης: ΟΜΛ· Ακρωνύμια· και Ανεγκέφαλοι. |Κυριολεκτικά|: η λέξη αυτή πρέπει να απαλειφθεί. Όλο και πιο συχνά, πράξεις που περιγράφονται «κυριολεκτικά» δεν έχουν καν συμβεί. Όπως στο: «Βγήκε κυριολεκτικά έξω από τα ρούχα του». Όχι, δεν το έκανε. Γιατί αν όντως το είχε κάνει, τότε ο ίδιος ο αρχισυντάκτης ύλης θα πρότεινε το θέμα να αναβαθμιστεί και να πάει στην πρώτη σελίδα. Εισάγοντας το «κυριολεκτικά», ενισχύουμε, θέλοντας και μη, την άποψη ότι ασθμαίνοντες βλάκες καραδοκούν μέσα στην αίθουσα σύνταξης. Εξαφανίστε την μόλις τη δείτε –τη λέξη, όχι τη βλακεία. Οι ανεγκέφαλοι πρέπει να συλλαμβάνονται και να κλείνονται στα κλουβιά που έχω εγκαταστήσει στο υπόγειο. Βλ. επίσης: Κατάχρηση της παύλας· Θαυμαστικά· και Ανεγκέφαλοι.

Όσοι εδώ εισέρχεστε, εγκαταλείψατε κάθε ελπίδα (πρόκειται για εφημερίδα) Το πρώτο μυθιστόρημα του Bρετανοκαναδού Τομ Ράχμαν αναφέρεται στην ιστορία μιας εφη‑ μερίδας, από την ίδρυση έως και την τελευταία ημέρα της ζωής της. Ένα αγγλόφωνο διεθνές έντυπο, την οποία ιδρύει το 1953 στη Ρώμη ένας αυτοδημιούργητος και εκκεντρικός αμερικανός εκατομμυριούχος. Ο συγγραφέας επιλέγει να αφηγηθεί την εξέλιξη αυτής της καθημερινής εφημερίδας –στην οποία μάλιστα δεν αποδίδει κάποιαν επωνυμία– μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων που εργάστηκαν γι’ αυτήν: τους ανταποκριτές, τη συντάκτρια του οικονομικού ρεπορτάζ, τον συντάκτη των νε‑ κρολογιών, τον αρχισυντάκτη ύλης, την αρχισυ‑ ντάκτρια ρεπορτάζ, τον διευθυντή σύνταξης, τη διευθύντρια οικονομικού τμήματος –ακόμη και την ιστορία μιας αναγνώστριας και της αλλόκοτης εξάρτησής της με την εφημερίδα. Και κάθε φορά που ολοκληρώνει την αφήγηση μιας από τις έντεκα προσωπικές ιστορίες τού‑ των των ανθρώπων –ιστορίες πικρές, γλυκές, μοναχικές, σκληρές κι ανθρώπινες, εν ολίγοις ιστορίες που τις συναντάς οπουδήποτε κι αν κοιτάξεις–, ο συγγραφέας καταπιάνεται με τη φανταστική βιογραφία του εκδότη-ιδρυτή της εφημερίδας. Σε αντιστοίχως έντεκα αποσπά‑ σματα, ο Ράχμαν περιγράφει την παρακμή και την πτώση μιας εφημερίδας που επ’ ουδενί δεν ιδρύθηκε με σκοπό να κατακτήσει τον χώρο του διεθνούς Τύπου τη δεκαετία του ’50. Το μόνο που αποζητούσε εκείνος ο αυτοδημιούργητος αμερι‑ κανός πολυεκατομμυριούχος ήταν να βρίσκεται δίπλα στην παντρεμένη πλέον δημοσιογράφο, που είχε γνωρίσει στα χρόνια του πολέμου. Γι’ αυτό κι έστησε μια αγγλόφωνη εφημερίδα στην Ρώμη για εκείνη και τον σύζυγό της. Αγό‑ ρασε μία έπαυλη στον Αβεντίνο λόφο και τον γέμισε με έργα τέχνης που τα επέλεγε εκείνη. Όλα αυτά δίχως προβλέψεις, στατιστικές και

οικονομοτεχνικές μελέτες από έναν άνθρωπο που κυνηγούσε μανιωδώς το κέρδος. Πεταμένα λεφτά, θα έλεγαν πολλοί. Αυτό ακριβώς είπαν και οι κληρονόμοι του, οι οποίοι στις επόμενες δεκαετίες δεν πίστεψαν στο προσωπικό της, δεν επένδυσαν στην επιχείρηση ούτε και στις Νέες Τεχνολογίες. Αντιθέτως, ενεπλάκησαν σε υποθέσεις τραπεζικών και χρηματιστηριακών σκανδάλων. Η ανώνυμη εφημερίδα εκείνου του αυτοδημιούργητου κι εκκεντρικού επιχειρηματία δεν υπάρχει πια.

ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ολύμπου 81 • T: 2310-260085 Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και ερ‑ γαστήρια για ενηλίκους με άξο‑ να το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, πα‑ ρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προ‑ βολές ταινιών, αφιερώματα σε βι‑ βλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygonometaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη Καντάθ Αιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. Γούναρη Τ.Κ 546 21 Τ: 2310 227010, 229060 F: 2310 229060 www.kadath.gr • info@kadath.gr Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιο‑ πωλείο του Φανταστικού στη Θεσ‑ σαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνι‑ κα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και δια‑ κοσμητικά αντικείμενα που θα γο‑ ητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ

Τομ Ράχμαν Τίτλοι Τέλους μετφ. Εριφύλη Μαρωνίτη Εκδόσεις «Κέδρος», Αθήνα 2012 σελ. 383

23

ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 2310428846 mythistoria@gmail.com http://www.facebook.com/profile. php?id=100001029814880 Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατί‑ νη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρου‑ σιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Rock ‘n’ Roll Circus Συνέντευξη των Stained Veil και της δισκογραφικής Smash Records στον Αρχιμήδη Γ. Παναγιωτίδη Ε: archiepan@hotmail.com

Το φθινόπωρο του 1987 οι Stained Veil ξεκίνησαν να γράφουν το demo για το δεύτερο άλμπουμ τους στο home studio του Σωτήρη Ζήση. Η διαδικασία κράτησε «ατελείωτες ώρες», αλλά οι συνθήκες την εποχή εκείνη δεν επέτρεψαν τη συνέχιση του γκρουπ και τα τραγούδια δεν ξαναηχογραφήθηκαν ποτέ. 25 χρόνια μετά, το demo του «χαμένου» δεύτερου LP είναι εδώ! Συναντηθήκαμε με τον Νίκο Μοδιώτη των Stained Veil και τους Θεόδωρο Θεοχάρη και Σάββα Γεωργιάδη της «αναγεννημένης» Smash Records και μιλήσαμε επί παντός επιστητού…

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

24

Θα ξεκινήσουμε την κουβέντα με σένα Νίκο. Και θέλω να μου πεις για την επίσημη κυκλοφορία του “Endless Hours” (Smash Records) μετά από εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια… Νίκος Μοδιώτης: Την άνοιξη που μας πέρασε, έψαχνα στα συρτάρια μου μια μεγάλη συλλογή από κασέτες ήχου που είχα κρατημένες και βρήκα το “Endless Hours”. Τη βάζω λοιπόν να την ακούσω και συνειδητοποιώ ότι όντως είναι καλή! Κάνω λοιπόν μια κουβέντα με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας- τον Σωτήρη Ζήση και τον Διονύση Στεφανόπουλο- και τους λέω ότι εδώ υπάρχει «θέμα»! Πες μου λίγο για τις συνθήκες ηχογράφησης. Η ηχογράφηση ήταν σε τετρακάναλο; Ν.Μ: Ναι, σε τετρακάναλο, ενώ η ηχογράφηση έγινε σε πλυσταριό! Και φυσικά ονομάστη‑ κε “Endless Hours”, λόγω του ότι πολύ απλά ηχογραφούσαμε ατελείωτες ώρες… Απλά, το αφήσαμε έτσι και δεν προχωρήσαμε σε επίσημη κυκλοφορία για διάφορους λόγους… Οι Stained Veil ήταν εν ενεργεία ακόμη τότε; Ν.Μ: Ναι, φυσικά. Υπήρχαν διάφορα live με την μπάντα και με διάφορα άτομα που μας βοη‑ θούσαν, σαν τον Γιώργο τον Πάτα και τον Νίκο Ντουνούση. Είχαμε παίξει support στους Wipers, στους Green On Red… Το τελευταίο live μας ήταν τον Μάιο του ’87… Τα πράγματα όμως δεν προχώρησαν, όπως προείπες… Ν.Μ: Ναι, περιμέναμε μήπως γίνει τότε η κυ‑ κλοφορία σε βινύλιο, αλλά έγιναν μια σειρά από πράγματα που δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Ο Διονύσης έφυγε απ’ το γκρουπ, ο Σωτήρης δεν ήθελε να συνεχίσουμε κι έτσι σταμάτησε η μπάντα. (σ’ αυτό το σημείο μπαίνουν στη συζήτηση ο Θόδωρος Θεοχάρης κι ο Σάββας Γεωργιάδης

της Smash Records…) Θόδωρος Θεοχάρης: Έχει να κάνει φυσικά και με την εταιρεία. Εμείς ήμασταν πιτσιρικάδες τότε και ουσιαστικά δεν ξέραμε που πάνε τα τέσσερα! Λεφτά δεν υπήρχαν… Είχαμε κάνει κι ένα άνοιγμα με το LP «ΧΙΙ-13» των Yell ‘O’ Yell, το οποίο «άνοιγμα» τελικά αποδείχτηκε “disaster”! Κι έτσι σταμάτησε κι η εταιρεία… Σάββας Γεωργιάδης: Μην ξεχνάς ότι μιλάμε για «παλαιολιθική εποχή» για το ροκ τότε στην Ελλάδα, έτσι; Εμείς δε συνειδητοποιούσαμε τι κάναμε. Κυκλοφορούσαμε απλά τη μουσική που γουστάραμε. Αυτό με τα χρόνια απόκτησε ένα “cult status”… Βλέπω λοιπόν τα τελευταία χρόνια ότι γίνονται παντού ανατυπώσεις δίσκων. Κι αρ‑ χίζω να «πρήζω» τον Θόδωρο, μπας και ξανακά‑ νουμε τίποτα… Η αλήθεια είναι ότι σ’ ένα πρώτο επίπεδο δε μ’ ενδιέφερε, προσωπικά μιλώντας, η επανατύπωση. Και κάπου εκεί ο Θόδωρος θυ‑ μήθηκε ένα live των Stained Veil στο Rodeo, κα‑ θώς κι ένα των Yell ‘O’ Yell. Στην αναγνωριστική λοιπόν συζήτηση λοιπόν που κάναμε με τα μέλη των Stained Veil, συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε «ακυκλοφόρητο υλικό», το οποίο ήταν φυσικά το “Endless Hours”! Και ουσιαστικά, η κασέτα ανασύρθηκε από ένα πατάρι… Θ.Θ: Όταν άκουσα την κασέτα έπαθα πλάκα! Το τετρακάναλο είχε καταφέρει ν’ αποτυπώσει όλη την «αλήθεια» των Veil…

N.M: Η δύναμη- αν θες- των Stained Veil βρισκό‑ ταν στις ζωντανές μας εμφανίσεις. Αυτό αποτυ‑ πώθηκε ξεκάθαρα στο “Endless Hours”. Σε πόσα αντίτυπα κυκλοφορεί το “Endless Hours”; Θ.Θ: First edition, διακόσια αριθμημένα βινύλια. Διαφανές δίσκος, μ’ ένθετο, lyrics κτλ. Κυκλοφό‑ ρησε στις 17 Σεπτεμβρίου.

25

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν για τους Stained Veil; N.M: Μια σκέψη που έχω εγώ με το Διονύση είναι το να κάνουμε δυο εμφανίσεις. Μια στην Αθήνα και μια στη Θεσσαλονίκη. Επετειακά... Να βρού‑ με και κάποιο άλλο γκρουπ- της σειράς μας ή νε‑ ότερο- και να το οργανώσουμε. Το κοιτάζω πολύ ζεστά το θέμα. Από εκεί κι ύστερα, βλέπουμε… Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί! Κι όσον αφορά τη Smash Records; Ποιό είναι το μέλλον της; Σ.Γ: Εμείς θέλουμε ως εταιρεία να προτείνουμε νέα πράγματα. Κι έχουμε στα σχέδιά μας να κυκλοφορήσουμε νέα γκρουπ. Θ.Θ: Ναι, θέλουμε να κυκλοφορήσουμε νέα πράγματα. Και φυσικά, μας ενδιαφέρουν κι οι επανεκδόσεις. Έχουν κάποιο νόημα, όσον αφο‑ ρά την αισχροκέρδεια που επικρατεί σε σχέση με παλιά βινύλια που δεν κυκλοφορούν πια και που πωλούνται σ’ εξωφρενικές τιμές… Μιλήσαμε για πολλά πράγματα ακόμα… Για τη rock ‘n’ roll Θεσσαλονίκη που δεν υπάρχει πια, για το συγκρότημα των Fear Condition, για τα δισκοπωλεία, για το εμπόριο σε σχέση με το discogs, για τους Yell ‘O’ Yell και το θάνατο του Fill Scars- o οποίος δεν προήλθε από overdose όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά από «ιατρικό λάθος»- για τις δύσκολες συνθήκες στα στούντιο τις δεκαετίας του ’80, για την αλησμόνητη εκείνη συναυλία των Dubrovniks στο θρυλικό τσοντάδικο «Ελλήσποντος» και τόσα άλλα, που θα χρειαζόντουσαν σελίδες ολόκληρες… Ο δίσκος των Stained Veil κυκλοφορεί από τη δισκογραφική Smash Records (www.smashrecords.gr) •

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

Σαλάτα με καλώδια Γράφει ο Ανδρέας Πάτσης aka Kabelsalat – andreas_patsis@hotmail.com

WOMEX 2012 THESSALONIKI

Δε συμβαίνει συχνά να φιλοξενεί η πόλη μουσικά γεγονότα παγκόσμι‑ ας εμβέλειας, την εβδομάδα που διανύουμε όμως (17-21 Οκτωβρίου) έρχεται στο χώρο της ΔΕΘ η World Music Expo, η μεγαλύτερη θε‑ ματική έκθεση παγκοσμίως για τις μουσικές του κόσμου. Οκ, μπορεί να μην αφορά άμεσα την ηλεκτρονική μουσική που είναι το μεράκι μου, όμως κανένας επαγγελματίας ή αληθινός φίλος της μουσικής δε μπορεί να την αγνοήσει. Με περισσότερους από 2.500 συμμετέχοντες από 100 χώρες, 300 καλλιτέχνες, ισάριθμους δημοσιογράφους και 12 χιλιάδες επισκέ‑ πτες που θα έρθουν απ’ όλο τον κόσμο, οργανώνεται για πρώτη φορά στη Νοτιοανατολική Ευρώπη τοποθετώντας τη Θεσσαλονίκη στο επίκεντρο της διεθνούς μουσικής σκηνής - έστω για λίγες μέρες. Δε σε χάλασε. Απευθύνεται τόσο στους επαγγελματίες της μουσικής (καλλιτέχνες, παραγωγούς, managers, δισκογραφικές εταιρίες), που θέλουν να δημοσιοσχετιστούν όσο και στο κοινό που ενδιαφέρεται για τη μουσική. Κατά τη διάρκεια της ημέρας αφορά κυρίως αυτούς που δουλεύουν με τη μουσική, καθώς θα έχουν την ευκαιρία να ασχοληθούν με το εμπορικό κομμάτι της μουσικής αγοράς αλλά και να συμμετέχουν σε διάφορα ενδιαφέροντα σεμινάρια, ενημερωτικές εκδηλώσεις και debate. Ειδικοί απ’ όλο τον κόσμο θα αναλύσουν επίκαιρα ζητήματα που αφορούν τη βιομηχανία σε όλα της τα επίπεδα, όπως π.χ τα πνευματικά δικαιώματα, τους τρόπους προώθησης της μουσικής αλλά και η σχέση των mobile apps με αυτή. Τα βράδια όμως, οι πύλες ανοίγουν για το κοινό που θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει πάνω από 50 συγκροτήματα από τις 5 ηπείρους, σε 7 διαφορετικές σκηνές της πόλης, ενώ θα διοργανω‑ θούν και 2 βραδιές με DJ’s που θα ξεκινούν μετά τα βραδινά κονσέρ‑ τα και θα γίνουν στο Kitchen Bar στο λιμάνι. Παράλληλα, για 3 μέρες θα προβάλλονται ταινίες σε συνεργασία με το International Music + Media Centre. Συνολικά θα προβληθούν 17 μουσικά ντοκιμαντέρ με 2 ελληνικές συμμετοχές. Ενδιαφέρον. Προπώληση εισιτηρίων γίνεται στα εκδοτήρια της Αριστοτέλους αλλά και στα γραφεία της HELEXPO στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης (Εγνατίας 154). Οι τιμές είναι 17 ευρώ για το ημερήσιο και 40 για το διαρκείας, αν είσαι όμως τυχερός φοιτητής είναι 10 και 25 ευρώ αντίστοιχα. Είναι πολύ σημαντική έκθεση ούτως ή άλλως και το γεγονός ότι γίνεται στην πόλη μας την κάνει δυο φορές σημα‑ ντική. Η επιτυχία της και κατ’ επέκταση η πιθανότητα επανάληψης της κάποια απ’ τις επόμενες χρονιές εξαρτάται απ’ το πως θα την υποδεχτούμε και θα τη στηρίξουμε όλοι εμείς. Ναι. Μπορούμε όλοι μαζί να διώξουμε την κακή μουσική απ΄την πόλη. Ισχύς εν τη ενώσει και άλλα τέτοια…τα λέμε εκεί.. • εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

26

27

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

εξώστης. 18 - 24 Οκτωβρίου 2012

28

La Tia Rita Van Shangay Γράφει η θεία Ρίτα

Λιάνα μου, περνάω υπέροχα. Αυτή την εβδομάδα το Κόμμα μας πήγε θέ‑ ατρο, όχι τίποτα δευτερευάντζες τύπου Χυτήριο, που πήρε το όνομα του από το ρήμα χύνω χύνεις χύνει και αναμφίβολα συχνάζουν μόνο αδερφές για τα προφανή σε νταρκ ρουμ Τατιάνας Στεφανίδου. Φόρεσα την ελληνική σημαία πλισέ με τον σταυρό λαγοπόδαρο, ξέχασα τον αγκυλωτό στο Σι Λα Ντα, και πήγαμε να παρακολουθήσουμε Όπερα του Πεκίνου στη Σαγκάη. Κατά την προσέλευση αντιμετωπίσαμε κάποιο μικρό πρόβλημα με έναν Κινέζο χρυσαυγίτη οπαδό του Ταοϊσμού, τον είχε στείλει το Παναγιώταρο να διαμαρτυρηθεί για το ανεπίτρεπτο να μεταναστεύουν οι τενόρες από Πεκίνο Σαγκάη και να χωλαίνουν στις χαμηλές, μόνο για σαπούνι αξίζουν μετά. Εγώ ένα δίκιο του δίνω, γιατί ξέρει από τραγούδι και στεντόρειες φωνές, τον έχω ακούσει να ερμηνεύει το ‘Όταν δείτε το καμίνι, όλους θα σας καταπίνει και κανείς σας δεν θα μείνει’. Το έλεγε στα Αστέρια μαζί με τι Γιαγκούση τότε που θα με στεφανωνόταν ο Μπάμπης, ωραίες εποχές, το γαρύφαλλο δεν είχε υποτιμηθεί ακόμα και ο μπάμιας Μπάμπης δεν ήταν βουλευτής ΧΑ με δίκυκλο. Τέλος πάντων, το Κόμμα ρώτησε από δω και από κει πώς να ξεπεράσουν τον σκόπελο του 1,50 μ έξω από το Παλέ ντε Κομμουνίζμ και λόγω αποτε‑ λεσματικότητας έστειλαν τα ΜΑΤ από Αθήνα για να κάνουν διαπραγματεύ‑ σεις, είδαμε την παράσταση σε δύο βέρζιον, μια με Θιβετιανές μοναχές λεσβίες για καλές χαμηλές και μια με χριστιανούς ευνούχους, που δεν τους λες ομοφυλόφιλους αλλά ντραγκ που κάνει πιο γκλαμ και πιάνει ψηλή υστερική τσιρίδα ‘ο χριιιιιιιιιστός θα σαςςςςςς σκίιιιιιιιισει’. Στο κλείσιμο ανέβασαν και μένα να πω ένα από τα καινούρια της Βίσση, που είναι πάλι υπέροχα και ξετρέλανα το κοινό που φώναζε ρυθμικά βίτσι βίτσι βίτσι γκα λο γκα μί τσι, που στα ελληνικά σημαίνει βίτσιο βίτσιο βίτσιο έχω με Καρβέλα και τους περιμένουν αμφότερους εδώ για να κάνουν προς τιμήν του σειρά σαπωνοποιίας. Κρίμα που δεν το σκεφτήκαμε και ‘μεις στο Σι Λα Ντα νωρίτερα για εξαγωγή στην Τσίπρο με αντάλλαγμα τούρκικα σίριαλ. Είπα σίριαλ και θυμήθηκα ότι όπου να ναι ξεκινάει στη Θεσσαλονίκη η νέα σίζον του ‘Προσκύνα ευλογημένη και κάνε μια ουρά, χουρά’, πόσο λυπά‑ μαι που δεν είμαι εκεί τώρα που το Άγιο Όρος επενδύει τα λεφτά από τις οφ σορ σε ριάλιτι υπερπαραγωγές με πρωταγωνίστρια την Βορειοκορεάτισσα τριτοξάδελφη του PSY, Pa Na Gia, φανατική αναγνώστρια του Ελύτη, και μουσική του φιλελεύθερου συντρόφου Θεοδωράκη, άκουσα από τη Φιλί‑ τσα ότι το νέο χιτ λέγεται aksion esti και όλοι οι μοντέρνοι Θεσσαλονικείς πηγαίνουν στις εκκλησίες με χορευτικό στα τέσσερα να πληρώσουν όσο όσο το σι ντι πριν η βεντέτα αποσυρθεί για διαλογισμό στο σπα στο βουνό, τρίτο πόδι δεξιά, και κοπεί η παραγωγή λόγω ασυμφωνίας Εφραίμ - Σάμ‑ σουνγκ. Πάντως, αν θες τη γνώμη μου, αυτό είναι τέχνη, όχι κάτι σαχλά Τζίζους Κράιστ Σουπερσταρ και αηδίες. Μέγκα Άντρας της εβδομάδας: το Παναγιώταρο, γιατί γαμεί γυναίκες στρέιτ, άντρες στρέιτ, λεσβίες, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλους ηθοποιούς, αλβανικές καλλιτεχνικές κωλοτρυπίδες, τη γκόμενα του, Εβραίους, τα πλατό, φαντασιακά τον Τατσόπουλο σε ονείρωξη με Ρεπούση, ταξιθέτριες κλπ, ας του πει κάποιος να κατουρήσει και λίγο, είναι σε ηλικία προστάτη. • 29

εξώστης.

31 Mαϊού 6 Ιουνίου εξώστης.

17 - 23 Mαϊού 2012