Asiannews 506

Tentoonstelling: Bestemming HAVENSTAD bij Maritiem Museum Rotterdam

De Ro erdamse haven is wereldberoemd. Het Maritiem Museum Ro erdam vertelt daarom de geschiedenis van Nederland via de scheepvaart. Wie daar niets mee hee , komt wellicht zelden in dit museum. Ikzelf ga er geregeld heen, omdat mijn kinderen graag daar komen bij de kinderafdeling. Ik raad het alle ouders aan. Plezier en educatie worden hier goed gecombineerd.

De nieuwe tentoonstelling Bestemming Havenstad gee weer vanuit een ander oogpunt de grootsheid aan van Ro erdam. Het is vooral ook gericht op de diversiteit en de verhalen van personen. Dit maakt het interessant voor mensen die wellicht niet zulke lie ebbers zijn van schepen, havens of het water. Persoonlijk heb ik een beetje bijgedragen aan de vitrine over de Chinese gemeenschap, een belangrijk onderdeel aangezien in Ro erdam-Zuid ooit het eerste grote Chinatown van Europa was ontstaan. Enige trots voel ik wel, omdat ze alles precies zo hebben uitgevoerd zoals ik hen had geadviseerd.

Wat bij mij de meeste indruk wekte in de hele tentoonstelling was vooral de vergelijking van de grootste tanker met olifanten: 400.000 ton (400 miljoen kilogram) weegt het. Er passen wel 100.000 olifanten in (van 4000 kilogram per olifant). Met een afmeting van ongeveer 380 meter lang en 70 meter breed. Dat is gewoon twee keer de afmeting van de Zalmhaventoren of de Euromast. Mijn mond viel open. Ik heb er geen voorstelling bij hoe zo’n

gevaarte moet varen, maar ik begrijp nu wel hoe gevaarlijk het is wanneer zo’n tanker olie op zee lekt en daarmee een milieuramp kan veroorzaken.

De tentoonstelling is maar liefst zeven jaar te zien. Ga vooral erheen met de kinderen. Af en toe, rond de periode van Chinese feesten, organiseer ik er kleine culturele activiteiten. Houd de website in de gaten: www.maritiemmuseum.nl.

Deze keer: Lychee?

Lychee? Met een vraagteken, want ik weet dus niet precies hoe dit restaurant nou echt heet.

De gevel is sinds november helemaal gestript en compleet wit. Op het grote raam geen naamsticker, alleen een paar Chinese ornamenten. Echt uitnodigend is het niet.

Hiervoor prijkte de naam Spicy Temptation op de gevel, daarna volgde Lychee en voor zover ik weet is er daarna niks meer veranderd. Ik herinner me nog dat het vroeger dimsumrestaurant Orient was. De goede oude tijden, waar in een smal restaurant toch enorm veel ronde tafels gepropt konden worden. Je kon ook nog boven zi en als het beneden helemaal vol zat en dan had je het gevoel dat je in Hong Kong in een restaurant zat. Mijn vrienden denken ook nog steeds met weemoed terug aan toen.

Het restaurant is sindsdien meermalen gerenoveerd. Mooier is het er niet op geworden. De laatste keer dat ik hier was, heette het al Spicy Temptation, het was lekker, want de gerechten waren toen nog bijzonder te noemen. Nu is de menukaart veel kleiner geworden, de sfeer is als een eethuis, maar dan van middelmatige kwaliteit. Het was enorm koud en binnen voelde je dat de verwarming niet aanstond. Hoewel er bijna geen gasten zaten, was de eigenaresse druk met van alles. Volgens mijn tafelgenoot doet ze veel aan bestellingen voor bezorging. Dat is gewoon onzichtbaar voor de niet-Chinezen. Ze schijnt ook de Chinese school in Ro erdam van maaltijden te voorzien, voor de docenten. Leuke bijverdiensten natuurlijk, maar men mag gerust wel meer aandacht besteden aan het restaurant zelf. Er werd ons niet eens gevraagd of we wat wilden drinken. Chinese thee werd ons ook niet aangeboden. We bestelden een paar kleine hapjes en een gerecht (ik bestelde 1 kom soep, maar kreeg uiteindelijk er 2). Het is niet vies, maar ook niet heel lekker. Het meest teleurgesteld was ik in de dumplings. Ik ging er standaard vanuit dat ze zelfgemaakt waren, maar na de eerste hap herkende ik gelijk de gyoza van een bepaald merk uit het vriesvak van de toko. Waarom doe je dit, dacht ik? Ondertussen ben ik al afgehaakt. Ik denk dat je in dit restaurant kunt hotpo en, had ik dan dat moeten proberen? Wellicht is dat hun specialiteit en is dat

wel heel goed. Toch zie ik mezelf niet nogmaals terugkomen voor het gewone eten. Bij afrekening zie ik vervolgens Spicy Temptation op de bon staan. En beetje raar. Ik ging dus weg met nog meer weemoed naar restaurant Orient. Soms was vroeger alles beter…

Space101 is een kleine projectruimte die de Chinese cultuur toont via persoonlijke verhalen en projecten. Via 101voor010 open ik mijn wereld voor iedereen die geïnteresseerd is in kunst, cultuur en eten. Als beeldend kunstenaar ben ik ook sociaal maatschappelijk betrokken, dus berichten vanuit deze hoek zullen eveneens regelmatig een plek krijgen in 101voor010.

TIPS TIPS

Ik wens iedereen een goed en gezond nieuw jaar. Dat 2023 voor iedereen een stabiel, rustig en een kabbelend jaar wordt. Minder zorgen en meer genieten van het leven.

Het lange leven van een komontwerp

Bij het verzamelen van al die kommen – voor de tentoonstelling die ik samen met Zuid. Boijmans maak - zijn er altijd kommen die mij een bijzonder gevoel geven. Zo ook de grote kom met de haan erop. Een kom die veel groter is dan een rijstkom, onder smal, boven wijd uitlopend. Je kunt er rijst mee eten of noedels. Het ontwerp is ontze end oud, maar je ziet ze nog steeds overal opduiken. Op tv zie je ze geregeld in verschillende Aziatische landen, in restaurants, maar vooral bij eetstalletjes op straat. Deze kommen zijn ideaal voor streetfood wellicht. Wij hebben vroeger ook zulke kommen gehad. In ons dorp in China heb ik ze ook gezien. Vroeger vond ik ze lelijk. Heel dik en massief, zwaar en het oogde in mijn optiek heel boers. En nu vind ik dit een van de mooiste ontwerpen. Zo stabiel vasthoudend en simpel. En juist dat boerse gevoel vind ik heel mooi. Vroeger kon elk boer wel zo’n kom kopen, want ze waren goedkoper dan andere kommen en steviger (niet zo wit en dun als porselein). Tien cent kos e het, las ik ergens. Nu kun je zulke kommen niet eens voor tien euro kopen. Je ziet ze niet meer overal en als je ze wel tegenkomt, dan zijn het kommen met een haan erop gedrukt, niet erop geschilderd. De kom die ik nu in mijn verzameling heb, heb ik gekregen van Jim. Jim is een oude heer, een zoon van een Chinese zeeman. Hij hee deze kommen gewoon in zijn keukenkast staan. Het kwam misschien wel uit een Chinees restaurant waar zijn vader had gewerkt. En zo’n foto vond ik weer in de archieven van Verhalenhuis Belvédère: achter een toonbank staat een Chinese familie die wellicht een Chinees restaurant had. Een Chinese zeeman met een Nederlandse vrouw en hun kinderen, samen met de koks. Waar het om gaat zijn de opgestapelde kommen op de toonbank zelf. Duidelijk zie je ook een grote kom met dezelfde haan voorop. De kom op de foto is bijna een kopie van de kom in mijn collectie. Het ontwerp is precies hetzelfde en als ik mag wegdromen, kan het misschien wel zo zijn dat deze kom gewoon door dezelfde fabriek en dezelfde schilder gemaakt werd, in dezelfde tijdsperiode?

Er wordt gezegd dat de betekenis van de haan op de kom een gelukssymbool is. Geluk in de vorm van familiegeluk. Haan of kip klinkt in het Chinees bijna als ‘thuis/huis’. Samen zijn

in het familiehuis om met elkaar een maaltijd te nu igen staat voor familiegeluk. Een kom eten geven aan iemand met de haan erop wordt gezien als iemand geluk toe wensen.

In Nederland werden de kommen wellicht voor het eerst verkocht door Toko Dun Yong, die deze kommen al in de jaren zestig inkocht via Singapore en Hong Kong. Ook Nederlanders kochten deze kommen bij Toko Dun Yong. Nietsvermoedend brachten ze allemaal familiegeluk in huis.

TheYellowHeartFoodguide

Mijn persoonlijke mening over Azia�sch (Chinees) eten in Ro�erdam

Fenmei (fenmei@space101.nl)

Uitwisseling betere woonzorg voor Chinese ouderen in Nederland succesvol

21 december j.l. is

een

onder de leiding van de stichting China-Nederland Culturele en Economische Betrekkingen (CEBCN) op bezoek geweest bij het woonzorgcentrum De Boomgaard in Rotterdam, het enige woonzorgcentrum in Nederland specifiek voor Chinese ouderen. Tijdens het bezoek werd er actief gediscussieerd en gedachten uitgewisseld betreft het realiseren van meer en betere woonzorg initiatieven voor Chinese ouderen in Nederland. Tevens is er een overeenstemming bereikt tussen de drie deelnemende organisaties dat ze nauw samen gaan werken aan de ontwikkelingen op dit gebied.

Vertegenwoordigers van de delegatie zijn onder meer de heer Luciën Tjon, voorzitter van de Stichting CEBCN, senior-adviseur de heer Rien Zethoven, projectleider Chinese ouderen woonzorg projecten Marlene Lee, de heer Hans Zethoven, algemeen directeur en mevrouw Ingrid Burgstede, directeur Zorg van De zorg van Toen, een opkomende Nederlandse zorgorganisatie.

De heer Ismail Meral, directeur van het woonzorgcentrum De Boomgaard, ontving de bezoekende gasten. Hij gaf een introductie over zijn zorgorganisatie en de realisatie van het woonzorgcentrum. De Boomgaard is een woonzorgcentrum voor Chinezen in Nederland. Het is een onderdeel van de zorgorganisatie Maatschappelijke Ondersteuning Bureau (MOB). De organisatie is gevestigd in Rotterdam en heeft 12 zorgloketten, 4 woonzorgcentrum, 3208 klanten en 718 medewerkers. Hun dienstverlening is verspreid over in Rotterdam, Amsterdam en Dordrecht. De heer Ismail Meral ging daarna verder de verschillende zorgvoorzieningen en faciliteiten toelichten dat van belang is specifiek voor de Chinese ouderen en gaf een rondleiding aan de gasten.

De Zorg van Toen is een snelgroeiende Nederlandse zorgorganisatie met de missie en visie van: “1 miljoen mensen gelukkig 100 jaar oud laten worden”. Ze zijn in 2020 begonnen en hebben tot heden al 5 residenties gerealiseerd voor ouderen in Nederland, en begin volgend jaar komen er 3 residenties bij. Algemeen Directeur de heer Hans Zethoven sprak zijn grote interesse uit in de Chinese ouderen markt voor de ouderenzorg in Nederland.

Luciën Tjon, voorzitter, en mevrouw Marlene Lee, projectleider, van de Stichting CEBCN hebben een analyse gemaakt van de Chinese ouderen in Nederland en hun basisbehoeften en -wensen aan goede woonzorgvoorziening samengevat en gedeeld tijdens de bespreking.

De drie deelnemende organisaties hadden een heel goed en constructief gesprek met elkaar in een vriendelijke

sfeer. Door deze diepgaande uitwisseling bereikten deze partijen een consensus over het belang van de Chinese ouderen markt voor de ouderenzorg in Nederland. De drie partijen gaan nauw samenwerken en gezamenlijk aan de ontwikkeling werken van meer en betere woonzorg initiatieven voor deze doelgroep. Zij zijn van plan diverse woonzorg projecten te realiseren voor de Chinese ouderen in Nederland in steden zoals, Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Arnhem en met de vooruitzicht in de toekomst ook in de omliggende gebieden van de Randstad.

Het projectplan heeft inmiddels ook veel steun ontvangen van verschillende Chinese organisaties, waaronder De Landelijke Federatie van Chinese Organisaties Nederland, Chinese vereniging “Fa Yin”, Landelijke Federatie van Chinese Ouderenverenigingen “Chun Pah” in Nederland, Chinese Ouderen Vereniging Tung Lok Amsterdam, Landelijke Federatie Chinese Vrouwen, European Hakka Cultural Association, Chinese Capital Vriendschap Centrum Amsterdam, Stichting Federation of Overseas Guangdong Chinese Entrepreneurs in The Netherlands en Benelux Nanjing Chamber of Commerce etc. en vele andere Chinese ondernemingen spraken hun deelname en steun aan dit project uit.

Iedereen is welkom om deel te nemen en zijn tijd te besteden aan dit project, heeft u interesse, neem dan contact met ons op. We verwelkomen ook vrijwilligers die bereid zijn vrijwilligerswerk te doen in de ouderenzorg.

in Holland’

Van 18 januari t/m 13 mei 2023 is de theatervoorstelling Happy in Holland maar liefst 45 keer te zien in het land.

De productie van ROSE stories, Theater Bellevue en Via Rudolphi Producties is een liefdevolle botsing tussen een moeder en dochter op de brokstukken van een Chinees-Indisch restaurant. De première is zaterdag 21 en zondag 22 januari in Theater Bellevue, Amsterdam. Hier is de voorstelling de eerste twee weken om 12:30u als Lunchtheatervoorstelling te zien.

Voor Chinees-Indisch restaurant Hong Kong is het doek gevallen. Het tijdperk is over. Weg is het eerste Hollandse uit eten, de eerste afhaal. Nooit meer babi pangang, foe yong hai of tjap tjoy op zondagavond. Maar wat is er gebeurd met de eeuwig glimlachende, zwijgende vrouw die je witte bakjes meegaf vanachter de toonbank? En met haar lieve dochtertje, dat er altijd vrolijk kroepoek stond in te pakken?

In Happy in Holland doorbreekt de volwassen dochter Happy het stilzwijgen. Wie is haar moeder eigenlijk? Wat wilde ze van het leven? Wie zou haar ideale dochter zijn geweest? Wat volgt is een aaneenschakeling van luchtige botsingen tussen moeder en dochter, waarin we alles te horen krijgen, maar het meeste onuitgesproken blijft.

Na 100 jaar werken, is er eindelijk ruimte om te praten. Tijd om het Chinees-Indische restaurant een eervolle plek in de Nederlandse geschiedenis te geven.

Regisseur

Op

er

delegatie

Char Li Chung en schrijvers Sun Li en Tjyying Liu zijn restaurantkinderen van het eerste uur, evenals actrice Charlotte Ha. Ook speelster Mei Ling Wan-Im kent de Chinese horeca van binnenuit. Op de brokstukken van het Chinees-Indische restaurant gaan ze in deze ontwapenende voorstelling samen op zoek naar de wortels van hun bestaan. Hoe koester je het verleden, als je er eigenlijk alleen maar heel hard van wil wegrennen? Een liefdevol vaarwel, zoals alleen