Perceptie Plateau der Gesternten
De nacht is jong, middernacht is net gepasseerd. Mijn geest is nog helder en voelt aandrang om naar het Plateau der Gesternten te gaan. Zacht loop ik de trappen op naar boven, waar ik beloond word met een uitzicht wat mijn verwachtingen ver te boven gaat. Mijn blik gaat omhoog naar de miljoenen sterren, ze weerspiegelen in het Plateau der Gesternten. Mijn voeten raken het Plateau aan en een rilling trekt over mijn rug, het lijkt alsof ik onderdeel uit maak van de gesternten, ik zweef, ik loop naar de punt en blijf daar staan. In de verte zie ik de koningen der zee dansen, ik hoor hun enorme lichamen met dreunende klappen het wateroppervlak breken. Hoe lang ik daar gestaan heb weet ik niet, mijn geest is leeg, ik voel me één, één met de natuur.
159