Perceptie Machina Pondus Gravitas
Zonlicht straalt in mijn gezicht, mijn voeten zakken in het zachte zand en de harde wind blaast fijne zandkorrels in mijn gezicht. Langzaam vervolg ik mijn tocht over het strand naar de plek die op mijn kaart staat. In de verte zie ik een enorme stellage met aan zijn zijde een rechte lange muur, ik vervolg mijn weg naar die plek. Vlakbij sta ik nu bij die stellage, als een geoliede naaimachine met af en toe een zandkorrel, hoor ik de Machina Pondus Gravitas in werking treden, een halve meter zakt het gewicht met kleine schokjes naar beneden. Vol ontzag kijk ik er naar, het betekent dat het water stijgt en de vloed intreedt.
127
