Υπόγειο με θέα τεύχος (10 μισό) by ΑΡΕΝΑ ΑΣΟΕΕ

Editorial Το τεύχος αυτό του «Υπόγειου µε θέα» έρχεται ίσως στην πιο µπερδεµένη συγκυρία που έχει δει µέχρι τώρα. Από την µία η οικονοµική κατάσταση της χώρας σε κατάσταση τραγική, µε την ανεργία να πλησιάζει το 30% και την δηµόσια παιδεία υπό διάλυση. Από την άλλη κινήµατα, αυτοδιαχειριζόµενα εγχειρήµατα, αντιστάσεις να ξεπροβάλλουν σε γειτονιές και χώρους εργασίας. Από την µία οι φασίστες να βγαίνουν παγανιά µε τη προστασία της αστυνοµίας, κι από την άλλη µια αίσθηση ότι γινόµαστε όλο και περισσότεροι αυτοί που δεν αντέχουµε άλλο αυτή την κατάσταση και θέλουµε να κάνουµε κάτι γι’ αυτό. Πολύ οργή, πολύ όρεξη για αλλαγή, αλλά σαν κάτι να µας κρατάει πίσω. Ακόµα ψαχνόµαστε. Τα πράγµατα δεν είναι εύκολα αλλά η ελπίδα είναι εκεί! Το παλιό πεθαίνει και το νέο πασχίζει να γεννηθεί. Αυτή την κατάσταση προσπαθεί αυτό το περιοδικάκι να αποτυπώσει. Τις ανησυχίες, τις ελπίδες και τους προβληµατισµούς όλων µας. ∆εν θέλει να πείσει για την ορθότητα των όσων γράφει – θέλει απλά να µοιραστεί. Πάνε κοντά 10 χρόνια από το πρώτο εκείνο τεύχος του «Υπογείου µε θέα» και τα έφερε έτσι ο καιρός το τωρινό τεύχος να του µοιάσει πολύ. Μισό τεύχος λοιπόν! Ασπρόµαυρο και σε διπλωµένες κόλλες χαρτί όπως τότε. Με την ίδια όρεξη όµως και µεράκι – αν όχι περισσότερο – από τα προηγούµενα έγχρωµα και µεγάλα τεύχη. Εξάλλου, είναι κατάδικό µας ετούτο: από τα κείµενα µέχρι το στήσιµο και την εκτύπωση. Ανανεώνουµε το ραντεβού µας για τον επόµενο Νοέµβριο και το «Υπόγειο µε θέα» 11. Μέχρι τότε καλά κουράγια και θα τα λέµε «στους δρόµους»! Το «Υπόγειο µε θέα» δεν είναι τζάµπα. Τζάµπα είναι µία πίτσα στις τρεις. Τσάµπα είναι το CD στην µεµβράνη των lifestyle περιοδικών. Για µια βόλτα στον ήλιο δεν πληρώνεις κάτι και όµως δεν είναι τζάµπα. Είναι χωρίς αντίτιµο. Την ευθύνη για την έκδοση την έχει η Α.Ρ.ΕΝ.Α. (Αυτόνοµη Ριζοσπαστική ΕΝότητα ΑΣΟΕΕ). Σχόλια, διαφωνίες, γνώµες, παρατηρήσεις, βρίσιµο στο στέκι µας στο υπόγειο της σχολής απέναντι από το κυλικείο, στο e-mail: ypogeiomethea@yahoo.com και στο site µας: www.arena-asoee.gr. Τα έξοδα καλύπτονται µε αυτοχρηµατοδότηση γι’ αυτό ζητάµε την κατανόηση σας.

Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.. (vol.3) Την Παρασκευή 19/4/12 αποδείχτηκε για ακόµα µια φορά αυτό που όλοι στην ΑΣΟΕΕ έχουµε καταλάβει. Η ΠΑΣΠ και η ∆ΑΠ έχουν µετατρέψει τις εκλογές του Φοιτητικού µας Συλλόγου από πολιτική διαδικασία σε πόλεµο συµµοριών. συµµοριών ∆εν µιλάµε για πολιτικές θέσεις ούτε για αγώνες φυσικά. φυσικά Οι δύο αυτές παρατάξεις αναλώνονται σε πελατειακές σχέσεις, πάρτι, παρεούλες και «µηχανισµούς». Χρησιµοποιούν στις εκλογές κόλπα και µηχανορραφίες. Αφού µετά από χρόνια τους αναγκάσαµε να υπάρξουν παραβάν τώρα ζητάνε από τους ψηφοφόρους τους να σταυρώσουν κάποιο συγκεκριµένο όνοµα στο ψηφοδέλτιο για να δουν αν όντως τους ψήφισαν, τη στιγµή κιόλας που ο σταυρός καµία σηµασία δεν έχει για την εκλογική διαδικασία!

Ένας άλλος κορυφαίος τέτοιος µηχανισµός είναι οι «παππούδες» που εµφανίζονται στην ΑΣΟΕΕ την ηµέρα των εκλογών. Άνθρωποι 50 και 60 χρονών που φυσικά δεν είναι εργαζόµενοι που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους (αυτό θα ήταν τιµή τους) αλλά που έρχονται απλά κάθε χρόνο µόνο για να ψηφίσουν στις φοιτητικές εκλογές κάποια από τις καθεστωτικές παρατάξεις. Και η ΠΑΣΠ δεν ντρέπεται καθόλου γι’ αυτό φρόντισε µάλιστα να ευχαριστήσει δηµόσια τα τιµηµένα γηρατειά (!) την ώρα της καταµέτρησης των ψήφων, µε συνθήµατα όπως το «είναι παντού, παντού η πούτσα του παππού». Η διαδικασία έτσι κι αλλιώς δεν είχε ανάγκη τέτοιες «προσθήκες» για να είναι βουτηγµένη στον οπαδισµό και τα σεξιστικά συνθήµατα.

Όλο αυτό το σάπιο αντι-πολιτικό κλίµα βρήκε την επιβεβαίωσή του στις συγκρούσεις εκείνης της Παρασκευής. Το µεσηµέρι, τραµπούκοι της ΠΑΣΠ επιτέθηκαν στους ∆ΑΠίτες κυνηγώντας τους µέχρι το Πεδίον του Άρεως και χτυπώντας τους µε λύσσα (σίδερα, καρέκλες, χτυπήµατα στο κεφάλι) µε αποτέλεσµα να τραυµατιστούν πολύ άσχηµα, µε κάποιους να καταλήγουν στο νοσοκοµείο. Μερικές ώρες αργότερα, µία οµάδα περίπου διακοσίων ατόµων αποτελούµενη από ∆ΑΠίτες και µπράβους τους, έφτασαν στην ΑΣΟΕΕ ψάχνοντας την ΠΑΣΠ. Όλα τα µέλη της ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ που βρίσκονταν εκείνη τη στιγµή στη σχολή κλείστηκαν για ώρες στις κουζίνες του εστιατορίου µαζί µε όσους φοιτητές ήταν ήδη στο εστιατόριο βάζοντας µπάρες και τραπέζια πίσω από τις πόρτες. Οι ∆ΑΠίτες και οι µπράβοι αφού διέλυσαν ότι ταµπλό υπήρχε στο ισόγειο αποχώρησαν από το κτήριο της σχολής. Βλέπουµε λοιπόν ότι αυτοί που σφάζονται για το ποιος κάνει το µεγαλύτερο καλό στο Πανεπιστήµιο, το µόνο που κάνουν, στην ουσία, είναι να θέλουν να κερδίσουν αυτό τον πόλεµο συµµοριών. Χτυπάνε χωρίς δισταγµό συµφοιτητές τους, φέρνουν µπράβους από νυχτοµάγαζα σαν κοινοί µαφιόζοι. Με τη στάση τους δηµιουργούν απαξίωση για οτιδήποτε συλλογικό. Καταστρέφουν τον φοιτητικό σύλλογο και το πανεπιστήµιο σαν κοινωνικό χώρο. Και επιτέλους δεν φταίνε "τα κόµµατα" γενικά, γενικά, ή "οι παρατάξεις" γενικά. Αυτά απλά τους αθωώνουν. Οι ευθύνες είναι πολύ συγκεκριµένες πάνω σε αυτές τις δύο, µε ένα µερίδιο αυτής της ευθύνης να µοιράζονται και όλοι όσοι µε τη ψήφο ή µε την αποχή τους στηρίζουν αυτή τη σαπίλα. Στο δικό µας χέρι είναι είναι να τους αποµονώσουµε. Να µην δεχόµαστε τις κάθε λογής εξυπηρετήσεις τους, να µη τους δίνουµε δύναµη µε την ψήφο µας, να µη πηγαίνουµε στα "σούπερ" πάρτι τους, να µη µας πείθουν οι προσβλητικές για την ανθρώπινη νοηµοσύνη ανακοινώσεις τους. Το καρκίνωµα αυτό στην ΑΣΟΕΕ πρέπει να τελειώνει και να τελειώνει τώρα. Έχουµε ανάγκη να πάρουµε πίσω τον σύλλογο των φοιτητών, φτιαγµένο και δουλεµένο από εµάς για εµάς, έναν πολιτικό χώρο όπου δηµοκρατικά θα συναντιόµαστε και δηµοκρατικά θα αποφασίζουµε για τα θέµατα που µας αφορούν. Ειδικά σήµερα, σε µία περίοδο µε µεγάλη αναγκαιότητα για δράσεις και αγώνα, για την δηµόσια παιδεία, για το δικαίωµα στην αξιοπρεπή εργασία. Ανάγκη για αγώνα µαζί µε την όλη την κοινωνία ενάντια

στις πολιτικές των µνηµονίων, και όχι για διεκδικήσεις της σφραγίδας, όχι για τρόπαια αντίπαλων φατριών, όχι για τους φοιτητοπατέρες. Η χώρα έχει καταρρεύσει και τα κόµµατα τους είναι που την έφτασαν εδώ. Οι ίδιοι είναι αδιανόητο να παραµένουν στη θέση τους, λες και δεν έχει συµβεί τίποτα. Τελειώνουµε τώρα µε ΠΑΣΠ και ∆ΑΠ και ζωντανεύουµε τον σύλλογο µε βάση τις γενικές συνελεύσεις. Αγωνιζόµαστε µε πράξεις ενάντια στην εκµετάλλευση, ενάντια σε αυτούς που µας θέλουν χωρίς παρόν και µέλλον. Παίρνουµε τις ζωές µας στα χέρια µας. Σπύρος

γιατί να είσαι πελάτης ; 6

Γιατί να είμαστε πελάτες και να παίρνουμε σημειώσεις από τον κάθε ΠΑΣΠοΔΑΠίτη ; Γιατί να μην ανταλλάσσουμε σημειώσεις μεταξύ μας και όχι να τις αγοράζουμε με ψήφους ; Γιατί να πρέπει να ξεφτιλιζόμαστε σε μια τέτοια διαδικασία; Υπάρχουν τρόποι να τ’ αφήσουμε αυτά πίσω. Υπάρχει το venus.cs.aueb.gr (για τους πληροφορικάριους), υπάρχει το opanotes.gr (για όλη την ΑΣΟΕΕ) και πάνω απ’ όλα υπάρχει ο διπλανός/η μας που μπορούμε να τον/την βοηθήσουμε και να μας βοηθήσει. Άμα σήμερα γίνεις πελάτης για σημειώσεις, γιατί αύριο να μη γίνεις και για κάτι άλλο; Δεν χρειάζεται να είναι το πανεπιστήμιο σχολείο λαμογιάς! Ας συνεργαστούμε!

Για την εισβολή στην ΑΣΟΕΕ κείµενο της Α.Ρ.Εν.Α , 30/12/12 Ήταν τα Χριστούγεννα του 2012 και η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να κάνει άλλο ένα δώρο στη Χρυσή Αυγή. Μπάτσοι όλων των ειδών µε εντολή εισαγγελέα και παρουσία της Πρυτανικής Αρχής του πανεπιστηµίου, εισέβαλλαν στην ΑΣΟΕΕ µε πρόσχηµα την "πάταξη του παρεµπορίου", και προχώρησαν σε προσαγωγές 16 µεταναστών στο προαύλιο και σε κατασχέσεις της πραµάτειας ορισµένων από αυτούς. Στην συνέχεια άρχισαν να ερευνούν εξονυχιστικά στο Υπόγειο τα στέκια πολιτικών συλλογικοτήτων παραβιάζοντας τα. τα. Μεταξύ αυτών και το δικό µας στέκι, ενώ έκλεψαν και τον εξοπλισµό του κινηµατικού ραδιοσταθµού 98FM. Σαν να µην έφτανε αυτό, µε την παρουσία καναλιών βιντεοσκόπησαν την “τροµερά επιτυχηµένη” αστυνοµική τους επιχείρηση για το απαραίτητο τροµοshow στα δελτία των 8, λες και πρόκειται για σηµείο εγκλήµατος! Ή µάλλον, γιατί την έµπρακτη αντίσταση στις πολιτικές τους θέλουν να την καταστήσουν έγκληµα. Θέλουν να φιµώσουν όποιον αντιδρά και να δηµιουργήσουν προηγούµενο καταστολής οποιασδήποτε φοιτητικής κινητοποίησης.

το πρόσχηµα του παρεµπορίου παρεµπορίου Ας τα πάρουµε όµως από την αρχή… Η παρουσία µεταναστών µικροπωλητών στην ΑΣΟΕΕ είναι χρόνια, ενώ η παρουσία των ΜΑΤ και η στοχοποίηση των µεταναστών ως υπεύθυνων για όλα τα δεινά ξεκίνησε ήδη από τον δεύτερο χρόνο Μνηµονίου. ∆εν νοµίζουµε ότι είναι τυχαίο… Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση στοχοποιεί τόσο έντονα τους µετανάστες µικροπωλητές και γιατί ειδικά τώρα, σε εποχή Μνηµονίου; Γιατί στοιβάζονται τόσοι άνθρωποι στην Αθήνα και ποιους ωφελεί αυτό; Πριν την κρίση, οι µετανάστες περνούσαν σχεδόν απαρατήρητοι γιατί οι µεγάλες επιχειρήσεις, οι Έλληνες εργοδότες τούς χρειάζονταν ως φτηνό εργατικό δυναµικό και πλούτιζαν από αυτούς αφήνοντας τους χωρίς δικαιώµατα. Τώρα, σε εποχή κρίσης και Μνηµονίου έχουν µετατραπεί σε “λαθραίους” που “δεν χωράνε” και πρέπει να φύγουν. Η κυβέρνηση θα πει

ότι φταίνε οι µετανάστες για να στρέψει σε αυτούς την προσοχή µας. Να µην ασχολούµαστε µε το Μνηµόνιο που µας οδηγεί στην φτώχεια και την ανεργία. Λες και οι πλανόδιοι µικροέµποροι κλείνουν τα µαγαζιά και όχι οι πολιτικές της κυβέρνησης. κυβέρνησης. Λες και δεν υπήρχαν µικροέµποροι στην Ελλάδα σε παλιότερες εποχές φτώχειας. Λες και οι µπάτσοι που τους αναθέτει το κράτος να πατάξουν το παραεµπόριο δεν είναι αυτοί που το τροφοδοτούν συµµετέχοντας στα κυκλώµατα. Λες και η φοροδιαφυγή του µετανάστη µικροπωλητή είναι σηµαντικότερη από την φοροδιαφυγή των εφοπλιστών και των µεγάλων επιχειρήσεων στην οποία οι κυβερνώντες κάνουν τα στραβά µάτια. Και οι ίδιοι οι µικροπωλητές είναι άνθρωποι, όχι αριθµοί και η δραστηριότητα τους αποτελεί το έσχατο µέσο επιβίωσης τους και ως τέτοιο το αντιµετωπίζουµε. Στεκόµαστε δίπλα τους γιατί καταλαβαίνουµε ότι η θέση τους ως µετανάστες σύντοµα µπορεί να είναι και η δική µας θέση. Έτσι η αλληλεγγύη στην πράξη και η στήριξη αυτών των ανθρώπων είναι αυτονόητη και δεν πάµε βήµα πίσω. Πολεµάµε την εξαθλίωση, όχι τους εξαθλιωµένους.

8 η κυβέρνηση τροµοκρατεί από τα δελτία των 8 Στη περίπτωση αυτή βέβαια το παραεµπόριο λειτούργησε και ως πρόσχηµα, όπως ακριβώς και η υποτιθέµενη διακίνηση ναρκωτικών στη Βίλλα Αµαλίας. Η επιχείρηση είχε εξ αρχής ως σκοπό την εισβολή στα πολιτικά στέκια. Γι' αυτό κλήθηκε ο εισαγγελέας, γι' αυτό ο πρύτανης άδειασε από πριν τη σχολή και βρισκόταν στο χώρο, γι' αυτό επέλεξαν τη περίοδο των διακοπών ώστε να µην υπάρχει κόσµος να αντιδράσει. Οι µικροπωλητές µε τα προϊόντα τους µπήκανε στο προαύλιο και η πόρτα της σχολής ήταν κλειστή. Η αστυνοµία όµως πήγε στο υπόγειο. Όποιος δεν βλέπει τη πολιτική στοχοποίηση απλά εθελοτυφλεί. Η αστυνοµική εισβολή ήταν µια προσπάθεια να πληγεί ένας ακόµα χώρος της περιοχής που αντιστέκεται στην επέκταση της δράσης της Χρυσής Αυγής, µια προσπάθεια να τροµοκρατηθούν όσοι αγωνίζονται. Αλλά η επίθεση δεν έγινε µόνο γι' αυτούς που την υπέστησαν αλλά και γι' αυτούς που την είδαν. Έγινε για να δούνε όλοι τι θα παθαίνει όποιος αντιστέκεται. Πως αλλιώς θα µπορούσε να σταθεί µια τέτοια αντιλαϊκή πολιτική παρά µε το φόβο της καταστολής;

Έτσι στήθηκε ένα ακόµα τροµοshow µε 300 µπάτσους όλων των ειδών και µε τα κανάλια να δίνουν ρεσιτάλ παραπληροφόρησης. Κάθε έµπρακτη αντίθεση στη βία του κράτους µεταφράζεται ως τροµοκρατία, κάθε προσπάθεια έκφρασης διαφορετικού λόγου µεταφράζεται ως περιθωριακή προπαγάνδα. Ο ίδιος ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ ∆ένδιας ήρθε εσπευσµένα από τη Κέρκυρα για να συµµετάσχει στο show από το κεντρικό δελτίο του MEGA. Το ίδιο κανάλι είπε ακόµα και για αποθήκη παρεµπορίου στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ. Όσοι γνωρίζουν έστω και ελάχιστα τη σχολή και τους χώρους της απλά γελάνε. Γι αυτό και δεν υπάρχει και από την αστυνοµία φωτογραφία αυτής της φανταστικής αποθήκης.

να µη συνηθίσουµε το φόβο φόβο ∆εν είναι όµως η πρώτη φορά που έρχεται η αστυνοµία στην ΑΣΟΕΕ. Την είχε ξανακαλέσει ο πρύτανης όταν ο Φοιτητικός Σύλλογος έκανε µονοήµερη κατάληψη για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τα ΜΑΤ πάει καιρός που γυροφέρνουν την ΑΣΟΕΕ ενώ οι συµµορίες της ∆ΕΛΤΑ έχουν εισβάλει ήδη δύο φορές µέσα στους χώρους τη σχολής. Πάντα υποτίθεται παρά τις εντολές. Κοινές επιθέσεις µε χρυσαυγίτες, δακρυγόνα, κρότου λάµψης µέσα στη σχολή και στο προαύλιο, ακόµα και απειλή µε όπλο. Ασφαλίτες που τσεκάρουν συνεχώς όποιον προσέρχεται προσέρχεται στη σχολή. Σκηνικό που θυµίζει άλλες εποχές. Εποχές που κάποιοι νοσταλγούν. Και σε αυτούς του νοσταλγούς ανοίγει το δρόµο η υπάρχουσα κυβέρνηση. Η αστυνοµία φυλακίζει και βασανίζει αντιφασίστες ενώ στις επιθέσεις των ναζί κλείνει τα µάτια. Βαφτίζουν τους εαυτούς τους µετριοπαθείς και κέντρο λέγοντας ότι πολεµούν τα άκρα αλλά το ένα από αυτά το στηρίζουν και το προστατεύουν ολοφάνερα. Η αστυνοµική καταστολή έχει ένα στόχο: να µας κάνει να εθιστούµε, να συνηθίσουµε στην παρουσία τους, να συνηθίσουµε στον στον φόβο. Να µην ασχολούµαστε µε οτιδήποτε γίνεται στην κοινωνία λες και το Πανεπιστήµιο είναι αποκοµµένο από αυτή, να ερχόµαστε στα µαθήµατα µας (όσο ακόµα γίνονται) και να φεύγουµε. Να µην συζητάµε, να µην δρούµε. Μας θέλουνε σκυφτούς, άβουλους και πειθήνιους να δεχόµαστε το οτιδήποτε.

άνοµος ποιος; Και όσο για το ότι µας κατηγορούν για άνοµους: Αν νόµος είναι οι µισθοί πείνας, αν νόµος είναι η καταστολή των ΜΑΤ, αν νόµος είναι η ασυλία των πλουσίων από τους φόρους , αν νόµος είναι το ξεπούληµα της χώρας, αν νόµος είναι το χαράτσι, αν νόµος είναι τα κρατικοδίαιτα χουντοκάναλα τότε ναι είµαστε υπερήφανα άνοµοι. Όπως άνοµοι ήταν όσοι αντιστάθηκαν στη χούντα, στη λευκή τροµοκρατία της δεξιάς, στην κατοχή. Όπως άνοµοι είναι όποιοι αντιστέκονται σε κάθε εξουσία που φτιάχνει και ερµηνεύει τους νόµους κατά πως τη βολεύουν.

Βρισκόµαστε στη µέση ενός οικονοµικού πολέµου. Μπορεί κανείς να δει τα θύµατα του να αργοπεθαίνουν σε κοινή θέα στους δρόµους της πόλης ενώ άλλα να δίνουν απότοµο τέρµα µόνα τους στη ζωή τους. Κάποιοι κάνουν ακόµα πως δεν καταλαβαίνουν. ∆ΝΤ, ΕΕ, εργοδότες, µιντιάρχες, κυβερνήσεις, ξένες και ντόπιες ελίτ µας αποµυζούν για να συνεχίσουν να πλουτίζουν. Όσοι αντιλαµβάνονται την ανάγκη για συλλογικό αγώνα για να µη ζήσουµε µίζερες ζωές µέσα στη φτώχεια, την ανεργία και τον αυταρχισµό ας αναλάβουν επιτέλους δράση.

από την πορεία διαµαρτυρίας µετά την εισβολή, στις γειτονιές γύρω από την ΑΣΟΕΕ µε κατάληξη στην Νοµική 4/1/13

ή Μνημόνιο ή Δημόσιο Δωρεάν Πανεπιστήμιο και τα 2 δεν γίνεται! 3 χρόνια έκλεισαν και επισήµως µετά το 1ο Μνηµόνιο και ο κατήφορος στην παιδεία δεν έχει τελειωµό. Ο Νόµος ∆ιαµαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου και το σχέδιο Αθηνά δεν είναι τίποτα άλλο παρά το Μνηµόνιο για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Το «όραµα» της κυβέρνησης για την τριτοβάθµια εκπαίδευση προβλέπει σε γενικές γραµµές την είσοδο των επιχειρήσεων µέσα στα Πανεπιστήµια, υποχρηµατοδότηση και καταργήσεις τµηµάτων.

Πώς µπαίνουν οι επιχειρήσεις στις σχολές µας; Mέσω των Συµβουλίων ∆ιοίκησης (Σ.∆.) που είναι 15 µελή και αποτελούνται από 1 µόνο φοιτητή, 8 καθηγητές και 6 εξωπανεπιστηµιακούς. Οι τελευταίοι είναι πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο των ΜΜΕ και άλλων µεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, υπεύθυνοι για τα οικονοµικά θέµατα της σχολής. Αποτέλεσµα; Εκείνοι θα διαµορφώνουν τα προγράµµατα σπουδών και την πανεπιστηµιακή έρευνα κατά βούληση εφόσον θα χρηµατοδοτούν το Πανεπιστήµιο. Αντίο λοιπόν στην ανεξάρτητη έρευνα και στα εναλλακτικά µαθήµατα όπως η Μαρξιστική Οικονοµική.

Το Μνηµόνιο µέσα στα Πανεπιστήµια; Πανεπιστήµια; Πώς και γιατί ; Μνηµόνιο σηµαίνει κατάργηση του κοινωνικού κράτους δηλαδή συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση των δηµόσιων αγαθών µε πρώτα και κύρια: την Παιδεία και την Υγεία. Έτσι γίνονται ανελέητες περικοπές στις παροχές αυτές µε στόχο όχι φυσικά “να σωθεί η χώρα” αλλά οι τράπεζες και οι µεγάλες επιχειρήσεις. Η υποχρηµατοδότηση της Παιδείας γίνεται φανερή από: Τα συγγράµµατα: Ενώ παλαιότερα ο κάθε φοιτητής δικαιούνταν δωρεάν όσους τόµους κρίνονταν απαραίτητοι για την κατανόηση του µαθήµατος τώρα πια δικαιούται µόνο 1. ∆εν είναι λίγες µάλιστα οι φορές που οι ίδιοι οι καθηγητές ζητούν από τον φοιτητή να αγοράσει περαιτέρω συγγράµµατα αδιάφοροι για το αν εκείνος είναι σε θέση ή όχι όπως συµβαίνει στο Οικονοµικό Τµήµα µε τον κύριο Μπαλτά.

Την Σίτιση- Στέγαση: Πολλές λέσχες ιδιωτικοποιούνται και συνάµα εστίες κλείνουν. Η φοιτητική εστία της ΑΣΟΕΕ στην οδό ∆ροσοπούλου έκλεισε πριν από λίγους µήνες και οι 75 φοιτητές που διαµένουν σε αυτή ξεσπιτώθηκαν, καθώς δεν υπήρχαν κονδύλια για ανανέωση της σύµβασης µε τον ιδιώτηιδιοκτήτη. Επίσης στη λέσχη του ΕΚΠΑ µπαίνουν πια εισοδηµατικά κριτήρια ενώ τις προηγούµενες χρονιές η δωρεάν σίτιση ίσχυε για όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές του. Με την κατάργηση του κοινωνικού κράτους διογκώνεται ο σκληρός πυρήνας του κράτους (αστυνοµία) (αστυνοµία) και το κράτος γίνεται πιο αυταρχικό. Έτσι η κυβέρνηση φοβούµενη αντιδράσεις των φοιτητών µετά από αυτές τις αλλαγές κατάργησε και το Άσυλο δίνοντας τη δυνατότητα στην αστυνοµία να εισβάλλει στο χώρο του Πανεπιστηµίου. Οι φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ έχουµε ήδη γίνει µάρτυρες επίδειξης αστυνοµικής ισχύος µε την καθηµερινή περικύκλωση του χώρου της σχολής από ΜΑΤ πέρυσι και µε τη ρίψη δακρυγόνου µέσα στον προαύλιο χώρο.

Η κορυφή του παγόβουνου ήταν το σχέδιο Αθηνά το οποίο άρχιζε να εφαρµόζει η κυβέρνηση χωρίς µάλιστα να το περάσει από τη Βουλή. Συγκεκριµένα για την ΑΣΟΕΕ προβλέπει συγχώνευση µε άλλα 4 Πανεπιστήµια, το ΠΑ.ΠΕΙ, την Πάντειο, το Γεωπονικό και το Χαροκόπειο δηµιουργώντας έτσι ένα οµοσπονδιακό Πανεπιστήµιο κάτω από την οµπρέλα του ονόµατος “ Aδαµάντιος Κοραής.’’ Η ένωση θα γίνει αρχικά µόνο σε διοικητικό επίπεδο και στη συνέχεια σε οικονοµικό, που σηµαίνει ότι τα ιδρύµατα αυτά θα διοικούνται το καθ' ένα από ένα κεντρικό οµοσπονδιακό Συµβούλιο ∆ιοίκησης µε µέλη των Σ∆ του κάθε πανεπιστηµίου, και σε πρώτη φάση θα διατηρούν την οργανωτική τους αυτονοµία. Το γεγονός αυτό ουσιαστικά οδηγεί στην ακόµα µεγαλύτερη αποµάκρυνση του κέντρου λήψης αποφάσεων επί των θεµάτων που αφορούν κάθε σχολή από εµάς ενώ ανοίγει το δρόµο και περικοπές και συγχωνεύσεις. Επιζήµιες επιπτώσεις θα επιφέρει το σχέδιο Αθηνά και σε άλλες σχολές ανά την Ελλάδα, αν και το εύρος του σχεδίου περιορίστηκε σηµαντικά λόγω των αντιδράσεων φοιτητών και εκπαιδευτικών. Τελικά 36 τµήµατα ΑΕΙ και ΤΕΙ πανελλαδικά καταργούνται ή συγχωνεύονται, υποχρεώνοντας φοιτητές

και εργαζόµενους ή να αλλάξουν πόλη ή να σταµατήσουν τις σπουδές και την εργασία τους επειδή δε µπορούν να ανταποκριθούν στο πρόσθετο κόστος. Παράλληλα σε πολλά ΤΕΙ ενώνονται τµήµατα µε άσχετα µεταξύ τους επιστηµονικά αντικείµενα. Το σχέδιο Αθηνά δεν εκπονήθηκε βέβαια µετά από διάλογο µε την Πανεπιστηµιακή κοινότητα αλλά είναι από ιδιωτική εταιρεία (ΙΕΚ ΑΚΜΗ) µε κυρίαρχη λογική τις ενώσεις προϋπολογισµών και την εξοικονόµηση χρηµάτων. Ο πολιτικός πυρήνας του σχεδίου είναι η ίδια η αντίληψη των κυρίαρχων για το ρόλο της τριτοβάθµιας, που αντιµετωπίζει τη γνώση ως δεξιότητα, τα πανεπιστήµια ως κέντρα επαγγελµατικής κατάρτισης που παράγουν και εκπαιδεύουν υπερεξειδικευµένους, φθηνούς, ευέλικτους και χωρίς δικαιώµατα µελλοντικούς εργαζόµενους, εργαζόµενους, και που ερευνούν µε σκεπτικό την άντληση κέδρους, ενώ παράλληλα θεωρεί και τα ίδια ως πεδίο αγοράς. Σε αυτό το πλαίσιο, υποτιµώνται και οι κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήµες.

για ένα δηµόσιο & δωρεάν πανεπιστήµιο Απέναντι στη λογική που θέλει τη παιδεία εµπόρευµα αντιτάσσουµε την παιδεία ως δηµόσιο αγαθό. ∆ιεκδικούµε ένα πανεπιστήµιο που θα εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες, τις δικές µας ανάγκες και θα γεννάει τις ιδέες του αύριο.. Όχι ένα πανεπιστήµιο στείρο κέντρο κατάρτισης που το µόνο που θα γεννάει είναι πειθήνιους εργαζόµενους ή αµοραλιστές wannabe καριερίστες. Μια εκπαίδευση µε ενιαίο πτυχίο, µε πλατεία επιστηµονική µόρφωση και έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας. Και φυσικά οποιασδήποτε αλλαγές σε τµήµατα και σχολές θα πρέπει να είναι απόφαση απόφαση πρώτα απ’ όλα των ίδιων των φοιτητών και εργαζόµενων σε αυτές. Ο αγώνας ενάντια στο σχέδιο “Αθηνά” δεν πρέπει να είναι µεµονωµένης υπεράσπισης ενός τµήµατος ή µιας σχολής µιας και η επίθεση αυτή στη παιδεία είναι συνολική.. Είναι µια περίπτωση στην οποία οποία ή θα µοιραστούµε κοινούς αγώνες, ή θα µοιραστούµε κοινές ήττες. Να µην κυριαρχήσει η λογική “κλείστε το διπλανό”. Ούτε πρέπει να εναποθέτουµε τις ελπίδες µας στη “καλή” θέληση των Πρυτάνεων για ένα πιο ολοκληρωµένο σχέδιο. ∆εν γίνεται να υπάρξει ένα καλύτερο σχέδιο

“Αθηνά”, µε τους όρους και τα κριτήρια που θα θέσει ο κάθε πρύτανης ή η κάθε διοικητική αρχή, εφόσον αν προχωρήσει, θα αποτελεί στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης µε σκοπό να εξυπηρετήσει όλα τα παραπάνω. ∆ε θα σταµατήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί µέχρι η τριτοβάθµια εκπαίδευση που σχεδιάζουν να κάνει ακόµα και το σηµερινό σκηνικό σήψης να φαντάζει καλό. Σε αυτόν τον αγώνα δεν πρέπει να είµαστε µόνοι µας αλλά είναι αναγκαίο να δηµιουργηθεί ένα µέτωπο ενάντια στην απειλή αυτή που αντιµετωπίζει σήµερα η εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι αναγκαίο να βρεθούµε µαζί µε τους εργαζόµενους που απολύονται, µε τους καθηγητές που υπερασπίζονται το δηµόσιο και δωρεάν Πανεπιστήµιο, µε όλα τα πληττόµενα στρώµατα της κοινωνίας, και να ανάγουµε το ζήτηµα , εκεί που εκ των πραγµάτων οδηγούν όλα σε µνηµονιακούς καιρούς, στην κεντρική πολιτική µάχη. ∆ανάη

Πως το κράτος "πνίγει" την επιχειρηματικότητα στη στοργική αγκαλιά του Άνοιξη 2013 και το µεγάλο πάρτι έχει ξεκινήσει. Το ένα µετά το άλλο τα περιουσιακά στοιχεία του δηµοσίου ξεπουλιούνται. Ο νεοφιλελευθερισµός που εισήγαγε στην Ευρώπη η Θάτσερ βρίσκει την εφαρµογή του στο σήµερα. Επιτέλους οι διαθρωτικές αλλαγές πήρανε µπροστά και η πολυπόθητη «ανάπτυξη» για την οποία µιλάει ο Σαµαράς θα έρθει µε το γνωστό µεταφυσικό τρόπο από το «αόρατο χέρι» της οικονοµίας. Είναι όµως πράγµατι έτσι, ή απλά καλύπτουν µε ιδεολογικό µανδύα τα συµφέροντα των λίγων; Στην πραγµατικότητα υφίσταται ένα πολύ καλοστηµένο παιχνίδι όπου αυτοί συνεχίζουν να κερδοφορούν εις βάρος όλων µας. Όσο για το κράτος που µισούν και «πνίγει» την επιχειρηµατικότητα δεν έχουν κανέναν πρόβληµα να το βάλουν να τους σώσει και να φορτωθεί τα χρέη τους ή να τους χαρίσει χρήµατα και εταιρίες.

Λεφτά υπάρχουν ... για τις τράπεζες! Ξεκάθαρη περίπτωση τέτοιας κρατικής χείρας βοήθειας είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Οι ελληνικές τράπεζες φαλίρισαν και χρειάζονταν στοιχεία ενεργητικού (οµόλογα, χρήµατα). Σύµφωνα µε το Μνηµόνιο, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ανέλαβε το Ταµείο Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) της Ε.Ε. αλλά µε ελληνικά κεφάλαια 50 δισ. (που το ελληνικό ∆ηµόσιο δανείστηκε από την Ε.Ε. και προστέθηκαν στο δηµόσιο χρέος). Αλλά παρότι τα κεφάλαια τα δίνει το ∆ηµόσιο, η διοίκηση παραµένει στα χέρια των τραπεζιτών. τραπεζιτών. Με τόσα χρήµατα θα µπορούσαµε απλά να τις είχαµε αγοράσει! Συγκεκριµένα θα γίνει αύξηση κεφαλαίου όπου το Τ.Χ.Σ. θα συµµετέχει µε 90% και οι τραπεζίτες αρκεί να δώσουν το 10% της αύξησης για να διατηρήσουν τη διοίκηση. Έτσι στην ουσία

αναλαµβάνουµε όλοι µας τα χρέη των τραπεζών αφήνοντας όµως τη διοίκηση και τα κέρδη στους τραπεζίτες.

Μία από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν είναι η Πειραιώς του Μ. Σάλλα, για την οποία, όλοι όσοι γνωρίζουν την τραπεζική αγορά λένε ότι ήταν στα όρια της χρεοκοπίας. Σήµερα έχει βρεθεί να κατέχει την Αγροτική, την Γενική, την Ελληνική Τράπεζα, την Τράπεζα Κύπρου και την Λαϊκή. Πανηγυρίζει στα ΜΜΕ ο Σάλλας για την επέκταση που κατάφερε µε χρήµατα του δηµοσίου.. Και πιο εξοργιστικό απ’ όλα, η αγορά της Αγροτικής. Η πρώτη πράξη του οικονοµικού εγκλήµατος περιλαµβάνει το διαχωρισµό της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή». Όπως είναι φυσικό, η εξυπηρέτηση των συµφερόντων της Πειραιώς δεν περιλαµβάνει την απόκτηση της «κακής» και όλων των χρεών και προβληµάτων που τη συνοδεύουν, αλλά την ενσωµάτωση της «καλής». Το δεύτερο µέρος έχει να κάνει µε το εξευτελιστικό τίµηµα. 95 εκατ. ευρώ για µια τράπεζα που µόνο οι καταθέσεις που διαθέτει είναι ύψους 14,3 δισ. ευρώ, που διαθέτει 10,6 δισ. εξυπηρετούµενα δάνεια και χιλιάδες καταστήµατα. Μια τράπεζα τράπεζα στρατηγικής σηµασίας για την αγροτική ανάπτυξη που θα έπρεπε να λειτουργεί µε όρους παραγωγικής και κοινωνικής αποτελεσµατικότητας και όχι κερδοσκοπικά. Ψιλά γράµµατα αυτά για µια κυβέρνηση που στην ουσία δίνει λεφτά σε φίλους επιχειρηµατίες για ν΄αγοράσουν τη κρατική περιουσία. Όπως είναι φυσικό όλη αυτή η δραστηριότητα κίνησε υποψίες. Όταν µάλιστα το Reuters ξεκίνησε δηµοσιογραφική έρευνα για τις τράπεζες στην Ελλάδα, ο reporter του έπεσε θύµα παρακολούθησης από οµάδα πρακτόρων της ΕΥΠ που κάνουν ιδιωτικές δουλειές. Αντίστοιχη τύχη είχε και ο δηµοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης τον οποίο η ίδια οµάδα προσπάθησε να τον εξουδετερώσει αρχικά µε συκοφαντίες και στη συνέχεια να τον τροµοκρατήσει µε επίθεση στο σπίτι του. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ στην Ελλάδα, παρά τα ατράνταχτα στοιχεία, ούτε είδαν ούτε άκουσαν τίποτα. Λογικό αφού στις σελίδες τους φιγουράρουν ολοσέλιδες διαφηµίσεις της Τράπεζας Πειραιώς...

Ο ΟΠΑΠ και ο "φίλος" ∆. Μελλισανίδης Το έτερο εξοργιστικό φετινό ξεπούληµα είναι αυτό του ΟΠΑΠ. ∆εν είµαστε αυτοί που θα πούµε ότι ο τζόγος οφείλει να είναι στρατηγική επιλογή του δηµοσίου (µάλλον δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται) αλλά όπως και να το κάνουµε µιλάµε για τη πιο κερδοφόρα επιχείρηση της χώρας. Βλέπουµε λοιπόν τον ΟΠΑΠ να πωλείται για 650 εκατ. ευρώ µε µόνο τα περσινά (2012) κέρδη του µετά φόρων να είναι στα 505 εκατ. ευρώ! Το ΤΑΙΠΕ∆ (Ταµείο Ιδιωτικοποιήσεων) και ο Στουρνάρας βέβαια πανηγυρίζουν γιατί λένε πούλησαν πολύ πάνω από τα φετινά εκτιµώµενα κέρδη (2013) που τα υπολόγισαν µόνοι τους στα 110 εκατ. ευρώ! Μα πόσο βολικό! Ακόµα και το bankingnews.gr (γνωστό για τις καθόλου αριστερές απόψεις του!) έµεινε µε το στόµα ανοιχτό: πρώτη φορά βλέπουµε το premium πακέτο µετοχών

µιας εταιρίας να πωλείται όχι σε τιµές 20 και 30% πάνω από τη χρηµατιστηριακή αξία όπως συνηθίζεται αλλά µε discount (έκπτωση). Και αν το ότι πουλήθηκε και πόσο πουλήθηκε ο ΟΠΑΠ είναι από µόνο του έγκληµα, το σε ποιόν πουλήθηκε συνιστά κακούργηµα. Πίσω από την κοινοπραξία Emma Delta που αγόρασε τον ΟΠΑΠ βρίσκεται κατά µειοψηφία ένας τσέχος επιχειρηµατίας και κατά πλειοψηφία ο εφοπλιστής ∆. Μελισσανίδης. Ο οποίος Μελισσανίδης έχει τις εξής ιδιότητες: χρωστάει 10 εκατ. ευρώ στο ελληνικό δηµόσιο ως ιδιοκτήτης της "Πετρέλαια Αιγαίου ΑΕ" που δεν τα έχει πληρώσει εδώ και πάνω από 10 χρόνια, έχει κατηγορηθεί δύο φορές για λαθρεµπόριο καυσίµων (Aegean Oil) -στη µια περίπτωση καταδικάστηκε αλλά απαλλάχθηκε µε βούλευµα (!) ενώ στη δεύτερη είναι υπόδικος µε τις δίκες φυσικά να αναβάλλονται συνεχώς- ενώ, µε την εταιρία διανοµής ρεύµατος Aegean Power πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο στο ηλεκτρικό ρεύµα όπου εισέπραξε τα χρήµατα από το χαράτσι, φέσωσε το δηµόσιο µερικά εκατοµµύρια πήρε τη χρήµατα και κήρυξε πτώχευση. Μιλάµε για έναν εξαιρετικά φερέγγυο επιχειρηµατία... Και σαν να µην έφταναν όλα αυτά, δικηγόρος του ∆. Μελισσανίδη είναι ο σύµβουλος του πρωθυπουργού Α. Σαµαρά, Φαήλος Κρανιδιώτης. Να πόσο ωραία δένουν όλα!

Ολόκληρη η (ακρο)δεξιά παρέα από λαµόγια άρχισε το ξεκοκάλισµα χωρίς να νοιάζεται καν για τα προσχήµατα. Τα κανάλια βέβαια τσιµουδιά για όλα αυτά ενώ το περιοδικό Unfollow και ο δηµοσιογράφος του Λ. Χαραλαµπόπουλος που τόλµησε να µιλήσει για το θέµα δέχεται συνεχώς απειλητικά τηλεφωνήµατα (ένα µάλιστα από τον ίδιο τον ∆. Μελισσανίδη) και απανωτές µηνύσεις από τον Φ. Κρανιδιώτη. Να θυµίσουµε ότι ο ΟΠΑΠ κατέχει το µακράν µεγαλύτερο διαφηµιστικό κεφάλαιο στη χώρα και όποιος τον ελέγχει, ελέγχει όλα τα ΜΜΕ και τις µισές ΠΑΕ. Εµπιστευόµαστε σε κάποιον ιδιώτη αυτή την εξουσία;

Ο κανόνας, όχι η εξαίρεση

Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιες “θλιβερές εξαιρέσεις" ή "µεµονωµένα περιστατικά". Οι Σάλλας και Μελισσανίδης δεν είναι απλά κάποιοι ανήθικοι άνθρωποι που κάνουν λαµογιές και κοιτούν το προσωπικό συµφέρον τους. Τα οικονοµικά σκάνδαλα, οι µίζες, οι εκβιασµοί και οι απόπειρες φίµωσης του λόγου είναι στην ίδια τη φύση του καπιταλισµού. Ενός συστήµατος στο οποίο οι άρχοντες όποτε τους βολεύει είναι ενάντια στο κράτος και το δηµόσιο, ενώ άλλες φορές του χρεώνουν ζηµιές για να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Ένας παρονοµαστής µένει, όµως, πάντα σταθερός: οι κινήσεις τους είναι πάντα σε βάρος του λαϊκού συµφέροντος και πάντα υπέρ του κεφαλαίου, ντόπιου ή ξένου. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η κρίση δεν είναι ένα πρόβληµα στο οποίο αναζητάµε την αντικειµενική λύση. Γίνεται ένας πόλεµος που ο καθένας προσπαθεί να κερδίσει. Οι οικονοµικά και πολιτικά κυρίαρχοι το έχουνε καταλάβει και κερδίζουν ήδη, εµείς για πόσο θα κάνουµε τους ανήξερους; Αλέξανδρος, Γρηγόρης, Νάλα

Η Κύπρος, το Μνημόνιο κι εμείς. Μετά τις εκλογές που ανέδειξαν τον Ν. Αναστασιάδη, του δεξιού ∆ΗΣΥ, πρόεδρο του νησιού ολοκληρώθηκαν οι διαπραγµατεύσεις µε την Ε.Ε. για το δάνειο και το µνηµόνιο. Η αρχική απόφαση πάρθηκε στο Eurogroup της 17/3 και προέβλεπε δάνειο προς τη Κύπρο ύψους 10 δισ. ευρώ µε σκοπό τα χρήµατα να δοθούν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της. Εκτός από την επιβολή Μνηµονίου, η συµφωνία προέβλεπε και συµµετοχή των καταθετών στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών µε κούρεµα των καταθέσεων 10% για τις άνω των 100.000 ευρώ και 6,75% στις κάτω των 100.000. Η απόφαση αυτή καταψηφίστηκε από την κυπριακή Βουλή σχεδόν παµψηφεί. Οι τράπεζες έκλεισαν για µία εβδοµάδα και η νέα διαπραγµάτευση που ακολούθησε κατέληξε σε νέα συµφωνία. Η νέα αυτή συµφωνία αύξησε το ποσοστό κουρέµατος των καταθέσεων, αλλά παράλληλα το περιόρισε στις καταθέσεις άνω των 100 χιλ. και µόνο στις δύο µεγάλες τράπεζες του νησιού (Κύπρου και Λαϊκή – Marfin). Η νέα συµφωνία υπερψηφίστηκε από τη κυβερνητική πλειοψηφία (∆ΗΣΥ και ∆ΗΚΟ). Φυσικά, υπεγράφη Μνηµόνιο µε µέτρα, ενώ προβλέπεται και µέρος των εσόδων από το φυσικό αέριο να πάει κατά προτεραιότητα για την αποπληρωµή του νέου δανείου.

Πως φτάσαµε, όµως, ως εδώ;

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η Κύπρος ακολουθούσε ένα πολύ στρεβλό µοντέλο ανάπτυξης βασισµένο –εκτός από τον τουρισµόαποκλειστικά στον τραπεζικό τοµέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κεφάλαια που βρίσκονται στις τράπεζες της Κύπρου ξεπερνούν κατά πολλές φορές το ΑΕΠ της. Είναι, επίσης, κοινό µυστικό ότι η Κύπρος λειτουργούσε σαν “πλυντήριο” για έλληνες, βαλκάνιους και ρώσους επιχειρηµατίες (όχι ότι αυτό δεν συµβαίνει κι αλλού, λ.χ. στην Ελβετία ή στη Μάλτα). Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο µοντέλο είναι ιδιαίτερα σαθρό. Οι κυπριακές τράπεζες ήταν ιδιαίτερα εκτεθειµένες στο ελληνικό χρέος καθώς και σε επενδύσεις στα Βαλκάνια, για αυτό και επλήγησαν σηµαντικά από το ξέσπασµα της κρίσης, καθώς και από το PSI. PSI Προσθέστε σ’αυτό την εγκληµατική διαχείριση από τον Α. Βγενόπουλο (Marfin) της Λαϊκής Τράπεζας (CPB) και καταλαβαίνετε ότι οι κυπριακές τράπεζες είχαν µεγάλη ανάγκη από ανακεφαλαιοποίηση του ενεργητικού τους. Η κυπριακή κυβέρνηση δεν µπορούσε να δώσει αυτά τα χρήµατα, ούτε, φυσικά, να τα τυπώσει (καθότι είναι στο Ευρώ). Έτσι µετά από την αποτυχία των διαπραγµατεύσεων µε τη Ρωσία κατέληξε στη παραπάνω συµφωνία µε την ΕΕ που περιείχε και το “κούρεµα” των καταθέσεων. Όπως γνωρίζετε, το τραπεζικό σύστηµα είναι σύστηµα πίστης, και µια φήµη για “κούρεµα” είναι αρκετή για να το καταστρέψει. Και έτσι έγινε στη Κύπρο, µε ό,τι καλό µπορεί αυτό να σηµαίνει για τις τράπεζες της Ρωσίας, του City ή της Φρανκφούρτης.

Μαθήµατα για την Ελλάδα Η κυπριακή Βουλή στην αρχική συµφωνία ψήφισε “Όχι”. Και παρά τις αντίθετες προβλέψεις του Στουρνάρα, του Πρετεντέρη, του Πορτοσάλτε και των λοιπών τηλεµαϊντανών, το νησί δεν βούλιαξε, οι ακρίδες δεν ήρθαν, το νερό δεν έγινε αίµα. Εποµένως, βγάζουµε ένα πρώτο συµπέρασµα: ότι µπορείς να πεις όχι στη Τρόικα και να µη πεθάνεις... Το κυπριακό “Όχι” βέβαια, δεν ήταν αποτέλεσµα λαϊκής αντίδρασης αλλά µια άρνηση από πολλές πλευρές µε διαφορετικά συµφέροντα: συµφέροντα µικροκαταθέτες που δεν

ήθελαν να χάσουν τα λεφτά τους, αστοί µε µεγάλα κεφάλαια, ρώσοι ολιγάρχες, λαός που δεν ήθελε την υποδούλωση στη τρόικα. Και γι’ αυτό το “όχι” είχε όρια που φάνηκαν στην νέα συµφωνία που µπορεί να έβγαλε από του κούρεµα τους µικροκαταθέτες (= όχι κούρεµα στις συνεργατικές τράπεζες και στις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ), αλλά έβαλε στο τραπέζι ένα Μνηµόνιο που θα υπογραφεί µε τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Οι δε ρώσοι ολιγάρχες εν πολλής την γλίτωσαν (εξαίρεση των ξένων τραπεζών στην Κύπρο από το κούρεµα), ενώ τα ασφαλιστικά ταµεία θα υποστούν µεγάλο κούρεµα. Και εδώ βλέπουµε το δεύτερο µάθηµα για την Ελλάδα: Η οποιαδήποτε µελλοντική διαπραγµάτευση µε τη Τρόικα δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Πρέπει να είµαστε έτοιµοι για µετωπική σύγκρουση και ρήξη αλλιώς δεν θα υπάρξει καν διαπραγµάτευση. Η ηγεσία της Ε.Ε. δεν θα επιτρέψει εύκολα µια διαφορετική λύση – πέρα από την λιτότητα- στην Ελλάδα, καθώς κάτι τέτοιο θα αµφισβητούσε ολόκληρο το νεοφιλελεύθερο υπόδειγµα που πανευρωπαϊκά προσπαθούν να επιβάλλουν για αντιµετώπιση της κρίσης προς το συµφέρον του κεφαλαίου. Φαίνονται διατεθειµένοι να διαλύσουν την Ε.Ε. αντί να υποχωρήσουν στην πολιτική τους. Και εµείς πρέπει να είµαστε προετοιµασµένοι για αυτό το ενδεχόµενο. Είναι φανερό ότι η πολιτική του Μνηµονίου είναι ένα τραγικό αδιέξοδο, που µας καταδικάζει στη φτώχεια και στην ανεργία χωρίς καµιά ελπίδα ανάκαµψης. Είναι καιρός να κοιτάξουµε τις εναλλακτικές χωρίς αυταπάτες. Ούτε εύκολη διαπραγµάτευση µπορεί να υπάρξει, ούτε η επιστροφή στη δραχµή θα λύσει ως δια µαγείας κάποιο πρόβληµα. Σηµασία έχει να δούµε στη πράξη τι πολιτική πρέπει να εφαρµοστεί. Σηµασία έχει να ανατρέψουµε τους συσχετισµούς, να είµαστε έτοιµοι για διαρκείς και σκληρούς αγώνες για να ξανακερδίσουµε την αξιοπρέπεια µας. Όταν οι τσέπες είναι άδειες δεν έχει τόση σηµασία αν έχεις ευρώ ή δραχµή, γιατί το µόνο που βρίσκεις µέσα είναι φόδρα... Νίκος, Γρηγόρης, Νάσια

Aυτοδιαχείριση: από την θεωρία στην πράξη ΒΙΟ.ΜΕ.: Θυγατρική εταιρία της Φίλκεραµ άλλοτε ισχυρής βιοµηχανίας πλακιδίων και δοµικών υλικών. Μέχρι και το 2009 η Βιοµηχανική Μεταλλευτική ήταν µια κερδοφόρα επιχείρηση, όµως, το 2010 παρουσιάζει στον ισολογισµό της πλασµατικό παθητικό περίπου 2 εκατοµµυρίων το οποίο οφειλόταν σε δάνειο προς τη µητρική της. Απότοκο αυτού είναι οι καθυστερήσεις πληρωµών, το κόψιµο επιδοµάτων, οι περικοπές και η εφαρµογή όποιου άλλου εκµεταλλευτικού µέτρου αρµόζει στο χρεοκοπηµένο, από όλες τις µεριές, κοινωνικό µας σύστηµα. Τελικά η διοίκηση αποφασίζει να σβήσει τις µηχανές -χωρίς όµως η εταιρία να κηρύξει πτώχευση - και 70 εργαζόµενοι να µείνουν στο δρόµο. Η απάντηση τους δεν ήταν να µείνουν άπραγοι απέναντι σ' αυτό, αλλά αντίθετα να προβάλλουν το αντιπαράδειγµά τους: να ανοίξουν και πάλι οι ίδιοι το εργοστάσιο και να αναλάβουν οι ίδιοι οι εργαζόµενοι και τον έλεγχο και τη διεύθυνση της παραγωγής.

22 Αν δεν µπορούν αυτοί, Μπορούµε εµείς! Η υπόθεση της ΒΙΟ.ΜΕ. δείχνει έµπρακτα πώς οι εργαζόµενοι µόνοι τους, χωρίς αφεντικά, µε αξιοπρέπεια και ανορθωµένο ανάστηµα – όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ένας εργαζόµενος- µπορούν να αντισταθούν στη λαίλαπα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Μέσω της γενικής συνέλευσης και των οριζόντιων δοµών λειτουργίας της οι εργαζόµενοι στο σύνολό τους αποφάσισαν να αυτοδιαχειριστούν το εργοστάσιο και να πάρουν οι ίδιοι την τύχη τους στα χέρια τους. Και το παράδειγµα αυτό δεν είναι µοναδικό. Πολλά εγχειρήµατα αυτοδιαχείρισης ξεπηδούνε σε όλη την Ελλάδα: από τις κατά τόπους κολεκτίβες ως και τα αυτοδιαχειριζόµενα κυλικεία στις σχολές. Οι άνθρωποι αναζητούν νέους τρόπους να διευθετήσουν τις ζωές τους και αυτό γιατί οι συνθήκες της ζωής µας είναι πλέον τέτοιες που ενστικτωδώς

αναζητούµε απαντήσεις στην πράξη απέναντι σ’ αυτό που συµβαίνει. Έτσι οργανωνόµαστε σε συλλογικότητες στις οποίες συµµετέχουµε ισότιµα µε µέσο την άµεση δηµοκρατία χωρίς αφεντικά και ειδήµονες. Μετατρέπουµε την αρχικά ενστικτώδη για λόγους επιβίωσης αντίδραση σε βίωµα και κίνηση µε πολιτικό περιεχόµενο. Υπάρχουν άλλοι τρόποι να γίνονται τα πράγµατα και όχι µόνο λόγω έκτακτων συνθηκών αλλά γιατί έτσι είναι καλύτερα. Προσπαθώντας να ζήσουµε αξιοπρεπώς επαναπροσδιορίζουµε επαναπροσδιορίζουµε τις µεταξύ µας σχέσεις και δηµιουργούµε κοινότητες. Κοινότητες οπού ο καθένας λειτουργεί για τον άλλον ανεξάρτητα από χρώµα, φύλο εθνικότητα και οτιδήποτε άλλο κοινωνικό χαρακτηριστικό θα µπορούσε να χωρίσει τους καταπιεζόµενους. Ξαναγεννιούνται έτσι συναισθήµατα που είχαν ξεχαστεί στους καιρούς του νεοφιλελευθερισµού και της κυριαρχίας του ατοµισµού. Συναισθήµατα και αξίες µε κυρίαρχη αυτή της αλληλεγγύης.

Ποια είναι όµως η πραγµατική αλληλεγγύη; Η αλληλεγγύη δεν είναι έννοια µονοδιάστατη. Όταν λέµε αλληλεγγύη δεν εννοούµε µόνο µια καµπάνια αντιπληροφόρησης ή ένα πάρτι οικονοµικής ενίσχυσης, ούτε φυσικά και την φιλανθρωπία όπως την προβάλλουν ο ΣΚΑΙ και η εκκλησία. Η αλληλεγγύη αποτελεί µία αντίληψη που ξεπερνάει τις αφοµοιωµένες µορφές αλληλοβοήθειας και εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο µέσω του οποίου ο καθένας γίνεται φορέας ενός συνολικότερου προτάγµατος ανατροπής. Μόνο έτσι µπορεί να υπάρξει ουσιαστική σύνδεση µεταξύ των κοινοτήτων αγώνα: µέσα από µία συνεχόµενη και ζωντανή αλληλεπίδραση και όχι µέσω της προκάτ, κενής νοήµατος, αντιγραφής εγχειρηµάτων. Μιλάµε δηλαδή για διαρκείς δράσεις επιβολή. Κάπως οι οποίες γίνονται βίωµα των «από κάτω» χωρίς εξωτερική επιβολή έτσι διατηρείται και η συλλογική µνήµη: ως κοµµάτι της πραγµατικότητας που οφείλουµε να προστατέψουµε µε στόχο την διάδοση εµπειριών αγώνα και δηµιουργικής σκέψης. Και αυτή η αλληλεγγύη είναι που καλώς ή κακώς θα συµβάλει καθοριστικά στην εξέλιξη του εγχειρήµατος της ΒΙΟ.ΜΕ.. Είναι αυτή που θα κρίνει και αν το εγχείρηµα θα ενσωµατωθεί από το σύστηµα και θα καταλήξει εξαρτηµένο από το αστικό κράτος µε την αυτοδιαχείριση να ισχύει µόνο στους τύπους. Εξάλλου η αντίληψη της αυτοδιαχείρισης –πέρα από τις

σήµερα-όποιες αντιφάσεις κι αν αντιµετωπίζει στην εφαρµογή της στο σήµερα είναι κενό γράµµα αν δεν δεν κινείται ενάντια στο υπάρχον σύστηµα εκµετάλλευσης µε στόχο την ανατροπή του. Όχι όµως γενικά και αόριστα. αόριστα. Ο κοινωνικός αγώνας µέσα από την αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση των ζωών µας, ισοδυναµεί µε τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι για τον καθένα µας το τελικό πρόβληµα της ανατροπής είναι ένα καθηµερινό πρόβληµα. Νάλα, Γιάννος

Σκουριές Χαλκιδικής: Τελικά, η σιωπή είναι χρυσός; Χαλκιδική. ‘Ενας τόπος τόσο κοντά στη Θεσσαλονίκη, µα ταυτόχρονα και τόσο διαφορετικός και πράσινος. Για την κυβέρνηση, βέβαια, και για τον κ. Μπόµπολα, τα αποθέµατα χρυσού του βουνού είναι σηµαντικότερα από τον υδροφόρο ορίζοντα (που είναι και η βασική πηγή υδροδότησης της Θεσσαλονίκης), την ατµόσφαιρα της περιοχής (λόγω των χιλιάδων τόνων σκόνης που θα σηκώνεται καθηµερινά απ’ τα µεταλλεία), αλλά και τις ίδιες τις ζωές των κατοίκων (πρόκληση καρκίνου από τη διαρροή αρσενικού στο νερό και το χώµα). Πρόκειται για µια έκταση 317.000 στρεµµάτων αρχέγονου δάσους το οποίο θα θυσιαστεί στο στ ο βωµό της «ανάπτυξης» και της εκµετάλλευσης του χαλκού και του χρυσού. Τα κοιτάσµατα αυτά που αποτιµώνται γύρω στα 12 δισ. ευρώ πωλήθηκαν απ’ το ελληνικό κράτος έναντι της εξευτελιστικής τιµής των 11 εκατ. ευρώ µε την εταιρία να απαλλάσσεται ακόµα και από το φόρο µεταβίβασης. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι ακόµα και η Ε.Ε. βλέποντας το οικονοµικό έγκληµα επέβαλλε πρόστιµο ύψους 15,3 εκατ. ευρώ στην εταιρία, µε το ελληνικό δηµόσιο να καταθέτει προσφυγή για να µην πληρώσουν οι ιδιώτες το παραπάνω ποσό! Ωστόσο, δηµόσια όλον αυτόν τον και καιρό, παρατηρείται µια συντονισµένη προσπάθεια από την καναδική εταιρεία, τα ΜΜΕ και την τρικοµµατική κυβέρνηση να συγκαλυφθεί το τεράστιο οικονοµικό σκάνδαλο και να παρουσιαστεί η επένδυση ως "καλή", που θα φέρει την ανάπτυξη στον τόπο. Η “Ελληνικός Χρυσός” δεσµεύεται ότι την επόµενη πενταετία θα δηµιουργήσει 1.700 άµεσες θέσεις εργασίας, και µαζί µε τις έµµεσες, ο

αριθµός θα ανέλθει σε 5.000 θέσεις. Ακόµα και αν υποθέσουµε ότι το νούµερο είναι πραγµατικό -και π.χ. οι γαλότσες που θα χρησιµοποιούν οι εργάτες θα φτιάχνονται στην Ελλάδα και δε θα εισάγονται από τη Βουλγαρία- δεν αναφέρεται πουθενά από τους εκπροσώπους της εταιρείας πόσα άλλα επαγγέλµατα θα πληγούν, πληγούν καθώς µε την περιβαντολογική καταστροφή θα υποστούν σοβαρές επιπτώσεις παραδοσιακοί τοµείς δραστηριότητας στην περιοχή, όπως είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία και ο τουρισµός στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης. Ενδεικτική είναι και η απόφαση του Τεχνικού Επιµελητηρίου Ελλάδος, που απορρίπτει το επενδυτικό σχέδιο της «Ε.Χ. Α.Ε.» και υπογραµµίζει πως η µελέτη περιβαλλοντικών ορών δεν πρέπει να εγκριθεί απ΄ το Υπουργείο Περιβάλλοντος.

Οι αντιδράσεις του κόσµου µπροστά στο παράλογο ξεπούληµα και στη φυσική καταστροφή ήταν άµεσες και δυναµικές. Τα ΜΜΕ δε µπορούσαν πια να µιλάνε για “λίγους, γραφικούς οικολόγους”. Η οργή των κατοίκων έγινε ποτάµι και κατέκλυσε τους δρόµους της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, ενώ πήρε διαστάσεις και εκτός τοπικής κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγµα η µεγαλειώδης συγκέντρωση αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο, που ξεπέρασε τους 20.000 διαδηλωτές. Φυσικά, η απάντηση των κατασταλτικών µηχανισµών δεν άργησε... Προσαγωγές, κλίµα τροµοκρατίας, ασφαλίτες στα χωριά, ακόµα και επιθέσεις των ΜΑΤ µε δακρυγόνα µέσα σε σχολείο στην Ιερισσό. Παρ’ όλη την προσπάθεια τροµοκράτησης του κινήµατος από την El Dorado, κυβερνητικούς φορείς

και ΜΜΕ, και παρά τις διάφορες προβοκατόρικες ενέργειες, οι κάτοικοι αντιδρούν µαζικά στη δηµιουργία του ανοικτού ορυχείου, δεν τροµοκρατούνται και δηλώνουν πιο αποφασισµένοι από ποτέ να συνεχίσουν και να εντείνουν τον αγώνα τους. «Η πορεία µας είναι µονόδροµος», τονίζουν. «Τα πιο δυνατά µας όπλα η αποφασιστικότητά µας και η αλληλεγγύη. Το δικαίωµα στη ζωή είναι το δικό µας χρυσάφι, που δεν το διαπραγµατευόµαστε σε κανένα χρηµατιστήριο». Τα ερωτήµατα λοιπόν που καλείται να απαντήσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είναι αµείλικτα. ∆εχόµαστε για µια υπόσχεση λίγων χιλιάδων θέσεων εργασίας που θα διαρκέσουν 25 χρόνια, να κοπούν εκατοντάδες στρέµµατα αρχέγονου δάσους; ∆εχόµαστε και ρισκάρουµε βέβαιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ατυχήµατα; ∆εχόµαστε να εξορυχτεί χρυσάφι που δε θα αφήνει κανένα κέρδος στον τόπο από δικαιώµατα εξόρυξης, παρά µόνο όσα θα προκύπτουν από τη φορολογία της επιχείρησης και των εργαζοµένων της; Τελικά, δεχόµαστε έστω και και στο ελάχιστο αυτού του τύπου την ανάπτυξη; Ό,τι διακυβεύεται τόσον καιρό στις Σκουριές δεν είναι απλώς ένα ζήτηµα «περιβαλλοντικής ευαισθησίας» απέναντι στο «αναπτυξιακό όραµα» που ευαγγελίζεται η µνηµονιακή συγκυβέρνηση . Είναι κάτι πολύ ανώτερο. Είναι ένας αγώνας ενάντια στην κρατική υποκρισία, µια αγνή κοινωνική έκρηξη απέναντι σε ένα από τα µεγαλύτερα περιβαλλοντικά και οικονοµικά εγκλήµατα των τελευταίων ετών. Είναι η κραυγή αγωνίας των κατοίκων για τον τόπο τους, καθώς και η µάχη µιας ολόκληρης κοινωνίας για την οικοδόµηση ενός νέου µοντέλου παραγωγής, που θα έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, και όχι το κέρδος των λίγων. Η µάχη αυτή εκτυλίσσεται εκατοντάδες χιλιόµετρα µακριά, αλλά είναι µάχη όλων µας. ∆ήµητρα, Σίµωνας, Αντώνης

Comandante Hugo Chavez

Ο Comandante Chavez (1954-2013) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός που διετέλεσε πρόεδρος της Βενεζουέλας από το 1998, µέχρι σχεδόν το θάνατο του το 2013. Γεννήθηκε στη πόλη Σαµπανέτα, στους πρόποδες των Άνδεων. Σπούδασε πολιτικές επιστήµες, την ιστορία από το Μαρξισµό µέχρι το Λενινισµό και παθιάστηκε µε τη ζωή και το έργο του λατινοαµερικάνου επαναστάτη Σιµόν Μπολιβάρ, Μπολιβάρ του οποίου αποστήθισε όλους τους λόγους. Έχοντας βαθιά πεποίθηση στην ανεξαρτησία των κρατών της Λατινικής Αµερικής, εφάρµοσε την πολιτική ιδεολογία του "Μπολιβαριανισµού" συνδυάζοντας την µε αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε "Σοσιαλισµό για τον 21ο αιώνα". Εξελέγη Πρόεδρος για πρώτη φορά το 1998 µε ποσοστό 56,2% και επανεξελέγη το 2006 και το 2012. Ορκίστηκε πρόεδρος και δια δηµοψηφίσµατος δηµιούργησε συντακτική εθνοσυνέλευση. Μετονόµασε τη χώρα σε Μπολιβαριανή ∆ηµοκρατία της Βενεζουέλας για να τιµήσει τον ήρωα της ανεξαρτησίας και έκανε αλλαγές στο Σύνταγµα. Έφτιαξε περιφερειακά δηµοκρατικά συµβούλια και έθεσε σε εφαρµογή τη κρατικοποίηση σηµαντικών επιχειρήσεων στρατηγικής σηµασίας. Με τα έσοδά αυτά, αύξησε τις κυβερνητικές δαπάνες στους τοµείς της υγείας και της παιδείας, µειώνοντας το ποσοστό του πληθυσµού που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχιας. Κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους για περιορισµό της ελευθερίας του τύπου, αλλά και για εκτεταµένη διαφθορά στον κρατικό τοµέα. Ο ίδιος, βαθιά

αντιιµπεριαλιστής, αποµάκρυνε επιτυχώς τη χώρα του από τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και τον «διάβολο», όπως αποκαλούσε τον πρόεδρο Μπους και συνεργάστηκε στενά µε τις κυβερνήσεις της Κούβας, της Ρωσίας και της Κίνας. Στη διάρκεια της θητείας του αντιµετώπισε πολλές δυσκολίες και προσπάθειες ανατροπής. Το 2002 έγινε πραξικόπηµα εναντίον του αλλά ο λαός τον ξαναέφερε στην εξουσία. εξουσία Ο ίδιος, πάντα πληθωρικός και χαρισµατικός, υποστηρίζοντας το σοσιαλισµό και την εθνική ανεξαρτησία, έχτισε τη πολιτική του πάνω στην προσπάθεια αναδιανοµής της γης και την όλους. Έχασε δηµιουργία υποδοµών υγείας, στέγασης και εκπαίδευσης για όλους τη µάχη µε το καρκίνο στις 5 Μαρτίου, βυθίζοντας τη Βενεζουέλα στη θλίψη. Πρόεδρος της χώρας, ύστερα από εκλογές, αναδείχτηκε ο διάδοχος του Νικόλα Μαδούρο. Μπορεί για τους αµερικανόφιλους εκπροσώπους επιχειρήσεων, που έχουν βλέψεις για το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, να θεωρείται ένας αιµοδιψής δικτάτορας αλλά για τους κατοίκους των φτωχών συνοικιών του Καράκας ο Τσάβες είναι και θα είναι πάντα ένας φωτεινός φάρος, η προσωποποίηση των ιδεών του Μπολιβάρ και του Σοσιαλισµού και προστάτης των οικονοµικά ασθενών τάξεων. Η Βενεζουέλα, είναι ένα ζωντανό παράδειγµα για το πώς µία αριστερή κυβέρνηση µπορεί να υπάρξει, να γίνει πυρήνας δηµιουργίας κινηµάτων και να θέσει τις βάσεις για το Σοσιαλισµό. Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, µπόρεσε να οδηγήσει τον λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αµερικής σε δρόµους δηµοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης. Ακολούθησε άξια τον δρόµο του Σαλβαδόρ Αλλιέντε, του Τσε Γκεβάρα, του Αουγκούστο Σαντίνο, του Γιάκοµπο Αρµπένζ, αλλά και των ηγετών της µεγάλης απελευθέρωσης της πατρίδας του, τον Φρανσίσκο ντε Μιράντα και τον Σιµόν Μπολιβάρ. Ο δρόµος της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι δρόµος που αργά ή γρήγορα θα πορευτούν και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον κόσµο. Νίκος, Φώτης, ∆ήµητρα