Μύκη
Σμίνθη ταξίδι στο χρόνο
ΌΌαση
Με τους μαθητές της Β΄ Τάξης του ΣΔΕ ΜΥΚΗΣ Σχολικό έτος 2016-2017 !
1
Μιά Βόλτα στη Μύκη Η Μύκη είναι ένα µεγάλο χωριό στα ορεινά της Ξάνθης. Υπάρχουν πολλοί κάτοικοι, περίπου 800. Μερικοί ασχολούνται µε γεωργικά επαγγελµατα. Μερικοί έχουν µαγαζιά. Υπάρχουν πολλά µαγαζιά, παντοπωλείο κρεοπωλείο, καφέ ιντερνέτ, ψησταριά και υφασµατοπωλείο Έχουµε τζαµί, σχολείο, αστυνοµία και φαρµακείο. Η Μύκη είναι παραδοσιακό χωριό, πολλοί φοράνε ακόµα τα παραδοσιακά ρούχα. Ζουλφιέ, Χαµιδέ !
2
Στα σοκάκια της Μύκης H Mύκη είναι χτισµένη κατά µήκος ενός ποταµού, στις πλαγιές των γύρω λόφων. Και απο τις δυό πλευρές του ποταµού υπάρχουν σπίτια και το ποτάµι περνάει από την µέση του χωριού. Τα σπίτια είναι χτισµένα δίπλα δίπλα. Ανάµεσα υπάρχουν στενά σοκάκια. Στο χωριό της Μύκης έχει και παλιά σπίτια και καινούρια και µε πέτρες χτισµένα και µε κεραµίδια. Τα σπίτια είναι πολύ κολητά έχουν και στενά σοκάκια και πολλά σκαλοπάτια και φαίνεται σαν νησί. Στη διπλανή φωτογραφία φαίνονται που έχουν απλώσει τα ρούχα και η γιαγιά µε το εγγονάκι και το σκυλάκι έχουν βγή στην αυλή. Αϋσέ, Εµινέ
!
3
Το μπακάλικο της Ζουλφιέ Στα παλιά χρόνια στη Μύκη. είχε µόνο ένα παντοπωλείο και όλοι οι άνθρωποι πηγαίνανε εκεί να ψωνίσουν γιατί δεν υπήρχε άλλο µαγαζί. Σήµερα υπάρχουν πολλά παντοπωλεία, αλλά το καλύτερο και πιο περιποιηµένο παντοπωλείο είναι της Ζουλφιέ της Μύκης. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το δηµοτικό σχολείο, µόλις περνάς την γέφυρα. Είναι ένα µικρό µαγαζί, υπάρχουν διάφορα προϊόντα, όπως φρούτα αναψυκτικά, λαχανικά και άλλα πολλά. Μπορείς να βρεις ότι θέλεις σε αυτό το µικρό µαγαζί της Μύκης. Φατµέ, Σαµιέ
!
4
Η βρύση Στο χωριό Μύκη συναντήσαµε µία βρύση που ήταν πολύ όµορφη. Η βρύση βγαίνει από πηγή. Το νερό είναι πολύ καλό, καθαρό και όλοι παίρνουν από εκεί νερό για τα σπίτια. Η βρύση επάνω έχει µια ηµεροµηνία γραµµένη και µια επιγραφή. Είναι απ΄το Κοράνι, που εµείς όταν ξεκινάµε κάτι να κάνουµε, πάντα λέµε πρώτα αυτή τη λέξη και µετά αρχίζουµε τη δουλιά µας : ‘‘µπισµιλλαχιρραχµανηρραχήµ’’ που σηµαίνει “ο θεός να µε βοηθήσει”. Δίπλα στη βρύση έχει ένα ξεχωριστό µέρος εκεί που σφάζουν τα ζώα. Είναι ένα καθαρό µέρος που τα κρεµάνε και τα κόβουν. Αυτό γίνεται πιο πολύ στις γιορτές και µετά τα µοιράζουνε. Στο Μπαϊράµ σφάζουνε πολλά ζώα για να κάνουνε πιλάφι. Κάποτε έχει γίνει µια µεγάλη πληµµύρα στο χωριό και έκανε µεγάλη ζηµιά. Τότε είχε καταστρέψει σπίτια, µαγαζιά, αποθήκες και πάρα πολλά πράγµατα. Μελιχά, Χαφιδέ !
5
Για τα παιδιά Στη Μύκη υπάρχει νηπιαγωγείο για τα παιδιά, για να µαθαίνουν γράµµατα, παραµύθια και έχουν πολλά παιχνίδια για να παίζουνε. Μπαίνοντας στο χωριό υπάρχει παιδική χαρά για τα παιδιά, για να παίζουνε, έχει κούνιες, τράµπαλα, τσουλήθρα, τροχό, γύρω-γύρω όλοι, για να κάνουν γυµναστική. Είναι δίπλα στο ποτάµι και είναι περιφραγµένο µε ξύλινα κάγκελα. Στο χωριό έχει βιβλιοθήκη να διαβάζουν τα παιδιά και οι γονείς πίνουν καφέ και φτιάχνουν βραχιόλια. Εµινέ, Σεϊδέ
!
6
Τα ζώα Στο χωρίο της Μύκης υπάρχουν ακόµα µουλάρια και γαιδούρια. Τα χρησιµοποιούν για να µεταφέρουν πράγµατα και κόσµο. Επίσης κουβαλάνε ξύλα και πηγαίνουν στα χωράφια, εκεί που δεν πηγαίνουν αυτοκίνητα. Τώρα πια δεν υπάρχουν πολλά ζώα γιατί έχουν όλοι αυτοκίνητα και κάνουν τη δουλεία µε αυτά και πηγαίνουν στα χωράφια και στις δουλειές. Αυτοί που έχουν ζώα ακόµα τα έχουν κάτω από τα σπίτια στα υπόγεια. Το σαµάρι το βάζουν στη πλάτη του ζώου για να κάθονται και να κουβαλάνε πράγµατα. Τώρα πια δεν έχει εδώ να φτιάχνουν τα σαµάρια. Για να βρεις πρέπει να πας στη Βουλγαρία για να αγοράσεις ή να επισκευάσεις. Αϋσέ, Φατµέ
!
7
Τα παλιά σπίτια στη Μύκη Στα παλιά χρόνια χτίζανε τα σπίτια χωρίς µελέτη. Το θεµέλιο το σκάβανε µε τα χέρια, τα υλικά τα µαζεύανε από το δάσος π.χ. πέτρα, ειδικό χώµα και τα ξύλα. Ο τοίχος ήταν χτισµένος από πέτρα και ανάµεσα βάζανε ξύλα για να στηρίζεται η πέτρα και στη συνέχεια το σουβαδίζανε µε λάσπη. Η στέγη ήταν µε πλάκες και το σπίτι το βάφανε µε ασβέστη. Τα µπαλκόνια ήταν ξύλινα και τα κάγκελα. Ο φούρνος ήταν από µέσα στο τοίχο και φαίνεται από έξω. Ισµέτ, Αµέτ
!
8
Σμίνθη Από την Φατμέ Σουλεϊμάν
Η Σµίνθη είναι ένα χωριό που βρίσκεται στο βουνό και είναι 14 χιλιόµετρα µακριά την πόλη της Ξάνθης. Έχει 361 κατοίκους. Μόλις µπαίνεις στο χωριό Σµίνθη θα συναντήσεις ένα κρεοπωλείο και απέναντι ακριβώς ένα καφεκοπτείο. Στη Σµίνθη υπάρχουν πολλά καταστήµατα ρούχων, πιτσαρία, οδοντιατρείο, ακόµη και λογιστικό γραφείο, αλλά και φροντιστήρια για την µόρφωση των νέων παιδιών. Το σηµαντικότερα όµως είναι ότι υπάρχει δηµαρχείο για να µπορούνε να τακτοποιούν οι άνθρωποι τις δουλειές τους. Επίσης υπάρχει φαρµακείο για να µπορούν οι άνθρωποι να αγοράζουν φάρµακα όποτε και αν τα χρειαστούν. Ακόµα καλύτερα υπάρχει ένα ιατρείο για τις επείγουσες ανάγκες. Η Σµίνθη έχει κεντρικό δρόµο ώστε να µπορούνε οι άνθρωποι να πηγαίνουν στα χωριά τους µε αυτοκίνητα ή λεωφορεία, οπότε υπάρχει πολλή κίνηση στους δρόµους. Υπάρχουν πολλά µαγαζιά που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο χωριό, είναι σαν µια µικρή πόλη που δεν της λείπει τίποτα.
!
1
Είναι µία περιοχή που κάνει αρκετό κρύο τον χειµώνα όχι όµως και σε πάρα πολύ υπερβολικό βαθµό και το καλοκαίρι φυσικά έχουµε αρκετή ζέστη. Επίσης και η αντίληψη των ανθρώπων έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει αφού οι γυναίκες σήµερα είναι ελεύθερες, έχουν άποψη, εργάζονται, οδηγούν αυτοκίνητα. Επιπλέον µορφώνονται ακόµη και σε µεγάλη ηλικία, πηγαίνουν σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας το οποίο ονοµάζεται (µετσίτ) πράγµα που ήταν ανήκουστο τα παλιά χρόνια. Υπάρχει περισσότερη ισότητα αφού οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώµατα. Τα νέα παιδιά σήµερα ασχολούνται µε τα ηλεκτρονικά, υπολογιστές, κινητά, έχουν σχεδόν όλες τις ανέσεις µε τα υπόλοιπα παιδιά της πόλης. Ένα από τα ωραιότερα πράγµατα που υπάρχει στο χωριό Σµίνθη είναι ένα µεγάλο τζαµί το οποίο είναι πολύ όµορφο από µέσα το ταβάνι είναι σχεδιασµένο µε σχήµατα, τα πατώµατα είναι στρωµένα µε παλιά χαλιά και από έξω στο τζαµί υπάρχουν βρύσες µε µικρά καθίσµατα, όπου οι άνθρωποι παίρνουν το απτές τους προτού πάνε µέσα στο τζαµί για να προσευχηθούν και να ζητήσουν όσα επιθυµούν από τον θεό. Πραγµατικά αξίζει να το επισκεφτεί κανείς. Τέλος αν κανείς θελήσει να επισκεφτεί τη Σµίνθη µπορεί να πάει σε µικρή και ζεστή ταβερνούλα να δοκιµάσει τα παραδοσιακά µας φαγητά και να γνωρίσει τον δικό µας µικρό τόπο.
!
2
Το χωριό ΌΌαση από την Φατμέ Γκιρετλή Το χωριό Άνω Κίρα είναι ένα πολύ όµορφο χωριό. Είναι πάνω απ΄ τη Σµίνθη, έχει πολλά σπίτια παλιά, είναι χτισµένα πριν από πολλά χρόνια. Σχολείο δεν έχουµε µόνο τζαµί. Το καλοκαίρι το χωριό κρατάει δροσιά και το χειµώνα χιόνια. Έχει νερό από πηγή. Το καλοκαίρι η πηγή είναι κρύα και το χειµώνα ζεστή. Η πηγή βγαίνει από πέτρα, όλοι απο κεί παίρνουν νερό. Είναι πίσω απ’ τα σπίτια. Οι κάτοικοι εδώ πιο πολύ ασχολούνται µε ζώα, καπνά, µπαχτσέ. Τώρα ζούνε περίπου 40 κάτοικοι. Παλιά δρόµο δεν είχε µόνο µε τα πόδια και µε µουλάρια, µπορούσε κάποιος να πάει. Οι νέοι έφυγαν πιο πολύ επειδή είναι µακριά από τη πόλη, πιο πολύ για δουλειά. Τα αυτοκίνητα σχεδόν είναι όλα αγροτικά. !
1
Τα παλιά σπίτια είναι µεγάλα. Είναι χτισµένα από πέτρα και λάσπη. Μερικά είναι δυόροφα µερικά απλά. Σκάλες ξύλινες. Σκεπή µε πέτρες. Τζάµια µικρά από κάτω ζώα. Απ΄ το ποτάµι κουβαλούσαν µε µουλάρια τiς πέτρες για να τα χτίσουν. Σε ένα σπίτι παλιό µπαίνοντας απ τις σκάλες, βλέπεις το µεγάλο σαλόνι, στη δεξιά µεριά το ένα δωµάτιο είναι η κουζίνα, και δίπλα το άλλο δωµάτιο. Και αριστερά τα δύο ακόµα Απέναντι ένα µικρό µπαλκόνι. Στη κουζίνα είχε τζάκι, τραπέζι, βρύση, ντουλάπα. Και τα άλλα δωµάτια είναι µε σόµπες. Στο κάτω όροφο, ήταν αποθήκη για ξύλα και καπνά. Το χωριό είναι χτισµένο πριν από εκατό χρόνια και πάνω.
!
2
Σμίνθη που τρώμε; Πού μπορεί να φάει κάποιος στην περιοχή της Σμίνθης
Από την Αϋσέ Εμπλιούκ
Ένας ξένος όταν έρθει στην Σµίνθη, µπορεί να φάει πολλά νόστιµα φαγητά, γλυκά και να πιεί καφέ. Καθώς µπαίνεις στο χωριό, έχει ένα γλυκοπωλείο, όπου εκεί µπορεί να φάει κανείς σαραγλί, κανταΐφια, καζάν ντιπί, τούρτες, πάστες και άλλα πολλά γλυκά. Για τα φαγητά έχουµε δύο ταβέρνες. Η µία που είναι η ταβέρνα «Το Βουνό» και βρίσκεται στο κεντρικό δρόµο του χωριού. Εκεί µπορεί κανείς να φάει σουτζουκάκια και διάφορες σαλάτες, για παράδειγµα χωριάτικη σαλάτα, τζατζίκι και ταραµοσαλάτα. Ενώ, η άλλη ταβέρνα που λέγεται «Η Παράδοση» βρίσκεται στη πλατεία του χωριού, απέναντι από το µνηµείο των ηρώων. Σε αυτή την ταβέρνα µπορεί να φάει ότι παραδοσιακό φαγητό θέλει. Έχει επίσης σούβλα και τζιγεροσαρµά.
!
Τέλος απέναντι από αυτή την ταβέρνα έχει ένα καφενείο. Στο καφενείο “Πλάτανος” έχει διάφορους καφέδες, π.χ. Ελληνικό, φραπέ, εσπρέσο. Επίσης, στο καφενείο έξω υπάρχει ένας πλάτανος και όποιος πάει το καλοκαίρι, κάθεται και πίνει τον καφέ του εκεί, στην δροσιά.
1
Ο Νασρεντίν Χότζας και τα έντεκα γαϊδούρια του από την Εμινέ Χεμσερή Μια φορά και ένα καιρό ο Νασρεντίν χότζας είχε έντεκα γαϊδούρια. Κάποια στιγµή αποφάσισε να τα πάει έξω να βοσκήσουν. Τα βγάζει λοιπόν από το στάβλο και σκέφτηκε να τα µετρήσει πριν ξεκινήσει, για να δει αν ήταν όλα εκεί. Τα µετράει λοιπόν και ήταν έντεκα. Τότε του πέρασε από το µυαλό να ανέβει στο ένα για να µην περπατήσει µε τα πόδια και κουραστεί. Ανεβαίνει λοιπόν στο ένα και τα ξαναµετράει. Αυτή τη φόρα του βγήκαν δέκα. Κατεβαίνει απ’ το γαϊδούρι και τα ξανά µετράει και του βγήκαν πάλι έντεκα. Απορούσε γιατί όταν ανέβαινε στο γαϊδούρι ήταν δέκα και όταν κατέβαινε ήταν έντεκα! Δεν του έκοβε όµως να µετρήσει και το γαϊδούρι που καθόταν πάνω!!!
!
1
Ο αργαλειός από τους Ζουλφιέ Εμίρ, Χαμηδέ Μπασιά Χουσεϊν, Ισμέτ Χατζή Ογλού Ο αργαλειός είναι µηχανή που χρησιµοποιούταν για την ύφανση σε παλιότερες εποχές. Χρησιµοποιούταν ευρύτατα κατά την προβιοµηχανική εποχή και αργότερα κυρίως στις αγροτικές περιοχές. Στην οικιακή οικονοµία των οποίων διαδραµάτισε βασικό ρόλο, καθώς αποτελούσε το κύριο µέσο ύφανσης και κλωστοϋφαντουργίας. Σήµερα έχει σχεδόν καταργηθεί καθώς η διαδικασία της ύφανσης έχει µηχανοποιηθεί και στη θέση του αργαλειού χρησιµοποιείται η υφαντική µηχανή. Ο ξύλινος αργαλειός απαντάται σήµερα µόνο σε ελάχιστα σπίτια και σε µουσεία λαϊκής τέχνης. Η γυναικεία παραδοσιακή στολή της Μύκης γίνεται από κλωστές ειδικές που τις αγοράζουµε απ΄
!
το µαγαζί και τις ετοιµάζουµε στο εργαλείο που το λένε Ραδάν. Τις ετοιµάζουµε σε πολλά καλάµια και µετά τα δένουµε στο τοίχο και τα τραβάµε. Μετά τα µαζεύουµε και πηγαίνουµε σένα ίσιο δρόµο να ισιάσουµε τις κλωστές και αρχίζουµε να τα µαζεύουµε σένα ξύλο που το λένε κρόσνο. Μετά το βάζουµε στο Σταν και υφαίνουµε τα ρούχα που τα λένε Σαΐα και Ριζά. Τη Ριζά την αφήνουµε άσπρη, τη Σαΐα τη βάφουµε µε µαύρη µπογιά και είναι έτοιµη να τη φορέσουµε. 1
Για τον αργαλειό και την παραδοσιακή γυναικεία στολή της Μύκης , ευχαριστούμε την Χουσεΐν Μπασιά Μουμινέ
!
2
!
3
!
4
!
5
!
6
Ραδάν Για να τυλίγουμε το νήμα σε μασούρια
!
7
!
8
!
9
Παραδοσιακά ρούχα Μύκης από την Ζερά Μέκερα Σε αυτή την παλιά φωτογραφία βλέπουµε τους άντρες να φορούν παραδοσιακά ρούχα που ονοµάζονται “πατούρες” (παντελόνι) και “ελέκ” (γιλέκο). Στο κεφάλι φορούσαν το “φέσι” και στη µέση έβαζαν κόκκινες “πόβες” (ζώνες) που συµπληρώνουν το παραδοσιακό φόρεµα. Στο πόδι φορούν άσπρες κάλτσες και πάνω από τις κάλτσες τα παπούτσια που τα λένε “λαστίκια”. Αυτά που λέµε κάλτσες ονοµάζονται “τσουράπες”. Aυτές τις τσουράπες οι γυναίκες τις πλέκουνε και τις πατούρες τις έφτιαχναν στον αργαλειό. Και µόνοι τους τα ράβανε στα χέρια τους το ελέκι και το πουκάµισο. Διάλεγαν ειδικό ύφασµα και έφτιαχναν αυτό το παραδοσιακό ρούχο.
!
1
– Εµείς στο χωριό µας στις γιορτές, οι γυναίκες που έχουν µωρά παιδιά για να βγουν έξω, τα βάζουν στη πλάτη για να είναι εύκολο το περπάτηµα. Αυτό που τα βάζουµε λέγεται “σεδίλο”. Αυτό το “σεδίλο” που λέµε, για να το φτιάξουµε πρώτα περνάει από τόν αργαλειό που λέµε “στάν”, µετά του κάνουνε κέντηµα µε “κανέλα” και τα µαύρα κορδόνια που έχει τα λέγουµε “βάζα”. Τα περνούµε και τα ράβουµε στο “σέδιλο”.
!
2
Πεταλωτής από την Φατμέ Αχμετζίκ
Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν αυτοκίνητα άλλα το µέσον τους για να κινούνται ήταν το µουλάρι. Με το µουλάρι ή το γαϊδούρι κάνανε και τις δουλειές στα χωράφια τους, τα οργώνανε, τα χρησιµοποιούσαν όπως σήµερα χρησιµοποιούµε εµείς το τρακτέρ. Εκτός από αυτές τις δουλειές µε αυτά κουβαλούσανε άµµο και ξύλα δηλαδή τα χρησιµοποιούσαν κι ως φορτηγά. Τα πέταλα των µουλαριών στα πόδια όταν χαλάνε τους πονάνε τα πόδια τους. Μετά τα πηγαίνουν στο πεταλωτή για να τα φτιάξουνε. Ο πεταλωτής στην φωτογραφία είναι ο πεθερός µου, ο Μουσταφά. Είναι πεταλωτής και εργάζεται ακόµα και σήµερα. Παλιά ήταν και οδοντιατρος! !
1
Από το Ζμπόρα στο γάμο από την Αϋσέ Αχμετζίκ Παλιά, στο Μπαϊράµι τις πρωινές ώρες τα αγόρια και τα κορίτσια περιµένανε να ακούσουν στα τριγύρω κοντινά χωριά που θα χτυπήσει το νταούλι. Σε εκείνο το χωριό που χτυπούσε πρώτα εκεί γινόταν το ζµπόρα. Έτσι στο ζµπόρα γνωριζόντουσαν µεταξύ τους τα κορίτσια και τα αγόρια. Το αγόρι για να µάθει αν τον θέλει το κορίτσι της πετούσε καραµέλα ώστε αυτή αν τον ήθελε θα την έτρωγε αν όχι το αντίθετο. Ένα αγόρι για να παντρευτεί την εποχή εκείνη, πήγαιναν οι γονείς του στο σπίτι του κοριτσιού για να τη ζητήσουν για παντρειά. Το κορίτσι µε το που δεχόταν την πρόταση του γάµου άρχιζε να µαζεύει την προίκα πριν γίνει ο γάµος. Το αγόρι κανονίζε για τον γάµο να έχει 3 µουλάρια και 3 νταούλια, κανόνιζε και 21 γυναίκες να πάνε να την πάρουνε από το σπίτι της και να είναι σε σειρά. Η νύφη έπρεπει να είναι ή 4η στη σειρά. Η νύφη ώσπου να φθάσει στον γαµπρό έπρεπε να προσέχει να µην σκοντάψει, γιατί αλλιώς όλοι της η ζωή θα της πήγαινε στραβά. !
1
Καπνός από την Σαμπιχά Σιέχ Ξεκινάµε την εργασία του καπνού στις 20 Μαρτίου. Πρώτα ξεκινάει η διαδικασία µε το να ρίξουµε το σπόρο του καπνού στο χώµα. Μετά από δύο εβδοµάδες βγαίνουν τα φυτώρια {Ασλαµάδες}και ξεκινάει η διαδικασία του φυτέµατος. Τα φυτεύουµε µε τη βοήθεια ενός εργαλείου, που το λέµε “Σαδίλκα”. Όταν τα φυτέψουµε τα ποτίζουµε από µία λακούβα που έχουµε σκάψει και της έχουµε απλώσει ένα ναϊλόν για να διατηρεί το νερό. Στη γλώσσα µας λέγεται “βίρ”. Όταν µεγαλώσει ο καπνός, τον µαζεύουµε, το βελονιάζουµε µε βελόνες και τον κρεµάµε στα κρεµαστάρια για να αποξηρανθεί. Oταν αποξηρανθεί το µαζεύουµε από τα κρεµαστάρια και το συγκεντρώνουµε στη σκεπή του σπιτιού. Το χειµώνα τον κάνουµε “παστάλ” και µετά το φτιάχνουµε σε δεµάτια. Στη γλώσσα µας το λέµε “ιστίφ”. Τέλος τον πουλάµε και έτσι ολοκλήρώνεται η διαδικασία της εργασίας του καπνού.
!
1
Ο φούρνος & το ψωμί από την Μελιχά Σιέχ ΥΛΙΚΑ 500 γρ. αλεύρι 15 γρ νωπή µαγιά και προζύµι από προηγούµενο ψωµί 1 γρ αλάτι ζεστό νερό ( όχι βραστό ) 1-2 κ.σ. λάδι ( προαιρετικά ) ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ 1. Ανακατέψτε το αλεύρι και το αλάτι. 2. Αν έχετε νωπή µάγια, η προζύµι διαλύστε τη σε ζεστό αλλά όχι βραστό νερό και µετά προσθέστε τη στο αλεύρι. 3. Βάλτε µια ποσότητα ζεστού νερού στο αλεύρι, να γίνει η ζύµη υγρή αλλά όχι νερουλή. Ζυµώστε και προσθέστε λίγο νερό αν χρειάζεται. Στην αρχή η ζύµη σας θα κολλάει, αλλά όσο ζυµώνετε τόσο θα αποκτάει ελαστικότητα. Θέλει τουλάχιστον 10 λεπτά ζύµωµα . 4. Μόλις γίνει ελαστική αρκετά ρίξτε το λάδι και ζυµώστε ξανά . Μόλις τελειώσετε το ζύµωµα αφήστε τη ζύµη σας σκεπασµένη για 45΄- 60΄ να ανέβει σε ζεστό µέρος . !
1
Σήμερα πολλοί λίγοι κάνουν μόνοι τους ψωμί όπως παλιά. Το ψωμί έφτιαξε η Λέλε Φατμέ στον φούρνο του σπιτιού της που βλέπετε δίπλα. Είναι από τους λόγους φούρνους που ακόμα υπάρχουν και φτιάχνουν ψωμί. Το ψωμί ψήνεται για 2 ώρες σε έναν τέτοιο φούρνο.
!
2
Γιαούρτι και βούτυρο από την Χαφιζέ Μπασιά
Μπουρίλο και τσουράλο
Χούμενο Γκό ρν
ε
για το βούτυρ ο
!
1
!
2
Ασουρές από την Εμινέ Κούλα Παίρνουµε µια µεγάλη κατσαρόλα και τη γεµίζουµε νερό. Αφήνουµε το νερό να ζεσταθεί και του βάζουµε τραχανά*. Ρίχνουµε ένα ποτήρι βραστό φασόλι. Αν θέλουµε του ρίχνουµε και µαύρο φασόλι. Μετά του ρίχνουµε καβουρµά**, αλάτι και τουρλού από 40 πράγµατα***. Το µαγειρεύουµε 5-6 ώρες και µετά το µοιράζουµε. Πώς µοιράζουµε τον ασουρέ; Παίρνω την κατσαρόλα και πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι, χτιπάω την πόρτα, αυτοί µου ανοίγουν την πόρτα και τους λέω ότι µοιράζω ασουρέ. Αυτοί θα µου δόσουν µια πιατέλα και εγώ θα τους βάλω τρεις κουταλιές ασουρέ. Και αυτοί θα µου κεράσουν καραµέλες. * Τραχανάς είναι το καλαµπόκι τριµένο στο µύλο. Το καλαµπόκι το πηγαίνουµε στο Ωραίο, στο µύλο, το τρίβουνε µε πέτρα και βγάζει τον τραχανά.
!
1
** ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΟΥΡΜΑ Παίρνουµε: 5 κιλά κρέας βοδινό 2 κιλά λίπους βοδινού Παίρνουµε µια µεγάλη κατσαρόλα και ρίχνουµε το κρέας και σε µια άλλη κατσαρόλα λιώνουµε το λίπος και µετά το ρίχνουµε στο κρέας, λίγο αλάτι και το βράζουµε σε χαµηλή φωτιά να µαγειρευτεί περίπου 5 ώρες.
*** 40 ΠΡΑΓΜΑΤΑ Μέλι. Νερό. Τραχανά. Αλάτι. Ζάχαρη. Μακαρόνια. Καβουρµά. Καφέ. Πατάτα. Σάλτσα. Ρίγανη. Μαύρο Πιπέρι. Κόκκινο Πιπέρι. Λάχανο. Καρότο. Ρύζι. Φακές. Ελιές. Τυρί. Κασέρι. Πιπεριά. Φασούλια. Μερέντα. Σοκολάτα. Γαριδάκια. Φυστίκι. Μαρούλι. Λάδι. Κοκακόλα. Πορτοκάλι. Μήλο. Μπανάνα. Κοτόσουπα. Σταφύλι. Ρεβύθι. Ξίδι. Λεµόνι. Αρακά. Μπάµια. Μελιτζάνα. Μπισκότα.
!
2
Ριζόπιτα από την Εμινέ Χεμσερή ΥΛΙΚΑ: 400 γρ αλεύρι 250 γρ ρύζι καρολίνα 5 αυγά 15 γρ αλάτι 150 γρ τυρί ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Για το µείγµα, βάζουµε σε µία κατσαρόλα 400 νερό και ρίχναµε το ρύζι Καρολίνα. Το βράζουµε 10 λεπτά. Μετά το κατεβάζουµε από τη φωτιά. Σε ένα µπολ σπάµε τα 5 αυγά και τα ανακατεύουµε. ‘Ύστερα Βάζουµε τα αυγά στο ρύζι και ανακατεύουµε καλά. Για τη ζύµη, σε ένα µπολ βάζουµε 100 γρ χλιαρό νερό, 200 γρ αλεύρι και λίγο αλάτι. Ανακατεύουµε τη ζύµη µέχρι να σφίξει.
!
1
Πρώτα ανοίγουµε το 1 φύλλο ρίχνοντας από πάνω λίγο αλεύρι. Ετοιµάζουµε ένα ταψί βάζουµε λίγο λάδι στο ταψί και προσθέτουµε το φύλλο. Πασπαλίζουµε το ρύζι και από πάνω ρίχνουµε το τυρί. Έπειτα προσθέτουµε και το δεύτερο φύλλο. Είναι έτοιµο για ψήσιµο. Το ψήνουµε στα κάρβουνα για περίπου 15 λεπτά από την µια πλευρά, µετά το γυρίζουµε και το ψήνουµε από την άλλη πλευρά. Το γυρίζουµε µε ένα ξύλινο δίσκο που το ονοµάζουµε σαφραλίκι.
!
2
Χυμός από κράνα μια συνταγή από την Σαμιέ Εμήρ Η κρανιά είναι ένα φυτό που µεγαλώνει σε δέντρο και κάνει κόκκινους καρπούς, τα κράνια. Όταν κοκκινίζουν το µαζεύουµε και µετά τα πλένουµε και τα βάζουµε σε µια µεγάλη κατσαρόλα. Στην κατσαρόλα βάζουµε 1 κιλό κρανιά και 3 λίτρα νερό. Τα βάζουµε στη φωτιά µέχρι να κοκκινίσει το νερό και το αφήνουµε λίγο να κρυώσει. Όταν κρυώσει το ρίχνουµε σε µπουκάλι και το πίνουµε. Όποιος θέλει µπορεί να ρίξει και ζάχαρη για να µην του είναι τόσο ξυνό. !
1
Μαρταβάκ μια συνταγή από την Γκιουλσούμ Εμπλιούκ 3:38 pm
ΜΑΝΤΑΛΑΚΙ
Τα παλιά χρόνια φύτευαν καλαµπόκια. Μάζευαν το καλαµπόκι και το πήγαιναν στο µύλο να το κάνουν αλεύρι (τραχανά). Για να το κάνουν φαγητό έβραζαν σε µια κατσαρόλα νερό.
Όταν έβραζε το νερό έριχναν το αλεύρι από το καλαµπόκι και το αλάτι και το ανακάτευαν.
Όταν γινόταν καλά το µαρταβάκ το έριχναν στο ταψί και το άπλωναν
Μετά έλιώναν το βούτυρο καλά και το έριχναν πάνω στο µαρταβάκ. Από πάνω τέλος έτριβαν τυρί και το έριχναν στο µαρταβάκ. ΈΈτσι το κάνουμε και σήμερα. !
1
Παραδοσιακή Μπουγάτσα από την Σεϋδέ Κιζή Η µπουγάτσα κυριάρχησε στον Ελλαδικό χώρο µετά την Μικρασιατική καταστροφή από τη Βόρεια Ελλάδα ως την Ήπειρο και από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη. Ιδιαίτερα όµως πολιτογραφήθηκε ως Θεσσαλονικιά και Σεραία, καθώς στην Βόρεια Ελλάδα στεγάστηκε µεγάλος αριθµός προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Πρώτα από όλα φτιάχνουµε τη ζύµη της µπουγάτσας, µετά την αφήνουµε να φουσκώσει, όταν γίνει έτοιµη τη κάνουµε µικρά κοµµάτια. Μετά τα ανοίγουµε σαν φύλο, βάζουµε τα υλικά µέσα, τη βάζουµε σε ένα ταψί και πρέπει να κάτσει µια µέρα. Το πρωί τη βάζουµε να ψηθεί και είναι έτοιµη για να την φάµε. Στη Σµίνθη, το πρωί συνήθως πηγαίνουν στην µπουγάτσα. Για να φάνε παίρνουν µία µερίδα την κόβουν µε τον ειδικό µαχαίρι κοµµατάκια και την βάζουν σε πιάτο.
!
1
Μπουγάτσα ο Ξανθός στη Σμίνθη Πολύ σηµαντικός παράγοντας της διαδικασίας παρασκευής της µπουγάτσας, είναι να πετύχει τέλεια το φύλλο της. Για να γίνει αυτό απαιτείται αλεύρι, λάδι και µαλακό φυτικό βούτυρο αρίστης ποιότητας. Στα παραδοσιακά εργαστήρια µπουγάτσας το µόνο ηλεκτρικό µηχάνηµα που χρειάζεται στην πραγµατικότητα είναι το ζυµωτήρι. Από την στιγµή που θα ζυµωθεί η µπουγάτσα και µετά, η διαδικασία µέχρι και το τελικό αποτέλεσµα µπορεί να γίνει απολύτως χειροποίητα. Αφού πλάθεται η ζύµη, χωρίζεται σε µικρά στρογγυλά µπαλάκια, τα οποία αλείφονται µε λάδι και βούτυρο και αφήνονται µερικές ώρες για να µαλακώσουν, να φουσκώσουν και να διπλασιαστούν. Από ένα µικρό µπαλάκι ζύµης, ο τεχνίτης, χάρη στην ικανότητα του, δηµιουργεί ένα τέλειο, και τεραστίων διαστάσεων, πολύ λεπτό φύλλο, διαστάσεων περίπου 1,5 Χ 2 µέτρα. Στην αρχή ο τεχνίτης, πατάει και πλαταίνει το µπαλάκι, ώσπου να φτάσει στο µέγεθος της βάσης µίας µικρής πίτσας, και µετά αρχίζει να το πετάει στον αέρα σηκώνοντας το από τον πάγκο, 3-7 φορές για κάθε φύλλο, ώσπου να γίνει λεπτό και να πάρει τις επιθυµητές διαστάσεις. Το φύλλο της µπουγάτσας για να πετύχει θέλει µεγάλη µαστοριά αλλά και µεράκι. Στη συνέχεια, πολύ απλά <<εγκλωβίζει>> την γλυκιά η την αλµυρή γέµιση στεγανά µέσα στο φύλλο της µπουγάτσας. !
2
Μπακλαβάς Μύκης μια συνταγή της Χαμηδέ Μέκερα ΥΛΙΚΑ 15 Φύλλα κρούστας για µπακλαβά 1500 γρ Καρύδια ψύχα χονδροκοµµένα 100 γρ Ζάχαρη 500 γρ Ελαιόλαδο 300 γρ Βούτυρο ΣΙΡΟΠΙ 2 Κιλά ζάχαρη 12 Ποτήρια νερό 1 Ώρα βράζουµε το σιρόπι Αλείφουµε ένα ταψί µε 2 κουταλιές ελαιόλαδο. Απλώνουµε ένα φύλλο κρούστας και από πάνω ρίχνουµε τα χονδροκοµµένα καρύδια. Την ίδια ενέργεια κάνουµε και για τα 15 φύλλα. Μέσα στο ταψί ο µπακλαβάς κόβεται σε ίδια κοµµάτια. Το λάδι και το βούτυρο µαζί το τηγανίζοµε και το ρίχνουµε στο ταψί. Ο µπακλαβάς ψήνεται στον φούρνο (180 βαθµούς ) για 2 ώρες. Το σιρόπι ρίχνεται στο ταψί βραστό. Αναµένουµε για 2 ώρες για να κρυώσει. !
1
!
2
2016-2017 ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΜΥΚΗΣ Β΄ ΤΑΞΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΑΡΕΤΗ