Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisaties. Jaargang 2, nr. 4 • december 2017-februari 2018 • P106314 • VU: Beweging vzw Antwerpen, beweging.net Antwerpen, Nationalestraat 111, 2000 Antwerpen. www.beweging.net/antwerpen
De Zand-Hoop Revalidatiecentrum Pulderbos en zorgverblijf Hooidonk geven elkaar het JA-woord
De column van Willy
2
Pasar Zandhoven viert
3
Misschien hebt u er al van gehoord? De kogel is door de kerk. De beide beheerraden van deze twee grote zorginstellingen (lees grote werkgevers in onze streek) slaan de handen in elkaar. Het gaat om het revalidatiecentrum Pulderbos en zorgverblijf Hooidonk. Op termijn gaan ze samen, maar toch elks apart. Zo behouden ze hun eigenheid. Ze zullen in “nieuwe” gebouwen huizen op het domein waar nu Hooidonk is gevestigd. Logistiek, logisch toch ? Het samengaan van verschillende gemeenschappelijke diensten betekent ongetwijfeld een flinke besparing. Denk maar aan de keuken, apotheek, linnen en beddengoed. De schaalvergroting maakt gezamenlijke uitbating en aankopen veel interessanter. Je kan je inbeelden dat therapieruimten en toepassingen van materialen multi inzetbaar worden. Maar ook alle expertise van de medewerkers kan worden gedeeld. Zandhoven krijgt er op deze manier een groot kenniscentrum bij aangaande revalidatie en herstel. In de wandelgangen spreekt men van een REVAPOLIS. Het centrum zal alleszins goed toegankelijk zijn via de 2 autostrades en de verbindingsweg N14 en dus ook via het openbaar vervoer. Living apart together Dat dit met respect voor ieders eigenheid zal gebeuren, spreekt voor zich. Werken en leven met en tussen kinderen die revalideren is anders dan
zorg dragen voor volwassenen en oudere mensen. De wereld van de volwassenen en die van kinderen verschilt nogal eens. Maar er zijn ook veel gemeenschappelijke en mogelijk veel aanvullende zaken, zoals het wenselijk streven naar herstel en inclusie. Het is best mogelijk dat beide doelgroepen in de toekomst daar ter plaatse veel voor elkaar kunnen gaan betekenen. Er liggen ongetwijfeld kansen, maar er zijn natuurlijk ook valkuilen. De manier waarop ze zich organiseren is van veel groter belang dan het al dan niet vertoeven in een spiksplinternieuw gebouw. Alhoewel, de architectuur vormt altijd een basis voor de toepassing en/of geeft alleszins een indicatie. De mensen, de schakels Je voelt en je hoort dat iedereen deze beslissing begrijpt (in deze tijden) en er dus ook mee achter staat. Que sera sera. Het zullen voor beide centra turbulente tijden worden, maar zeker ook tijden waar kansen liggen op
“groei” en ”herstel”. Wat komt er allemaal kijken bij zo’n verhuis en wat met wat achterblijft? Momenteel zijn er meer vraagtekens dan antwoorden. Procesbegeleiding is hier zeker aangewezen, daar zal men ongetwijfeld veel oog en energie voor hebben. Iedereen mee luidt het devies. Voor mezelf heb ik nog wel een klein anekdotisch weerstandje te overbruggen: stel je voor dat ik op pensioen, binnen 10 jaar, in een fase van beginnende dementie, mijn fiets neem om nog eens langs REVA te rijden (daar waar ik vroeger heel lang gewerkt heb) en het gebouw met al zijn hebben en houden is er niet meer of staat er nog maar is onherkenbaar anders. Waar zijn mijn herinneringen dan? Heb ik dan ooit wel gewerkt? Zal ik dat dan mezelf durven afvragen? ;) Ludo Konings
Qué Photosar
Masterplan Groot-Zandhoven
3
4