Ενάντια στα (ρατσιστικά) στρατόπεδα συγκέντρωσης Η συνέλευσή μας, από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε, ασχολείται συστηματικά με το ζήτημα της απαγόρευσης των μεταναστών εργατών και εργατριών. Στην προκήρυξη που κρατάτε –λόγω της μικρής έκτασης– θα παρουσιάσουμε τις παραδοχές στις οποίες φτάσαμε και ταυτόχρονα θα εστιάσουμε στην πιο μαύρη στιγμή αυτής της διαδικασίας απαγόρευσης, τα κέντρα κράτησης.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική είναι πόλεμος Οι μετανάστες δεν βρέθηκαν εδώ από επιλογή. Η μετακίνησή τους είναι αποτέλεσμα της -εδώ και χρόνια- στρατηγικής του δυτικού κόσμου να διεξάγει πολέμους στις χώρες προέλευσής τους, αλλά και αποτέλεσμα των εκεί εμφυλίων πολέμων. Η ζωή τους στην ελληνική επικράτεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ρόδινη. Η ύπαρξή τους δεν αποδεικνύεται και η επιβίωσή τους δεν διασφαλίζεται από κανένα νόμο. Βρίσκονται διαρκώς σε μία κατάσταση εξαίρεσης. Η απαγόρευση αυτή δεν ήρθε απ’ τον ουρανό. Επιβλήθηκε από το ελληνικό κράτος και κατοχυρώθηκε από τον κάθε μηχανισμό του, προσφέροντας πολλαπλά οφέλη στα αφεντικά. Ένα μεγάλο ποσοστό μεταναστών/στριών εργατών/τριών εργάζεται χωρίς κανένα δικαίωμα και δυνατότητα αντίδρασης, κι αν ποτέ τολμήσει να σηκώσει κεφάλι, θα βρει απέναντι του σφαίρες και ξύλο. Μπροστά στον ζόφο που περίμενε όλους τους αόρατους εργάτες και εργάτριες, οι έλληνες ρατσιστές μικροαστοί και