Ans3klein by Algemeen Nijmeegs Studentenblad (ANS)

CROWDFUNDING IN DE WETENSCHAP: EEN GOED IDEE?

DE TRANSFORMATIE VAN HET GEBIED RONDOM DE WAAL

SIMONE VAN SAARLOOS OVER POLYAMORIE

TWAN DOHMEN OVER DE NIJMEEGSE BIERTRADITIE

‘OP TINDER LIKE IK ALLE SOORTEN MENSEN.’

ANS SMACHT Algemeen Nijmeegs Studentenblad / jaargang 30, nummer 3

Vooraf Tekst: Redactie P. 2

commentaar Het verlanglijstje ANS is niet meer als een jong blaadje met dertig dienstige jaren in het laatje. Daarom besloot ze te bedenken, wat men háár nu eens zou kunnen schenken. Ze ging op zoek naar wat haar verlangens eisten en maakte hiervan een erg lang lijstje. Koekjes, diamanten en cafeïne, alcohol, orgasmes en heroïne; in de wereld bleek veel te begeren. Tegen zoveel genot kon ANS zich niet weren. Vervuld van gretige en gulzige vlijt, raakte ze de weg in het lusthof kwijt. Ze gaf zich over aan haar laagste zinnen en liet allerhande verlangens binnen. Ondergedompeld in zoetzondige zeeën, opende ze zich voor iedereen, als een onbeschreven blad. Op de campus en in de stad lag ze voor het oprapen; men pakte haar bij de knapen. Ook op internet had ze een groot bereik en gaf ze iedereen volledig inkijk. Bezoekers zeiden haar leuk te vinden en deelden haar met hun beste vrinden. Eenieder zei haar graag te willen lezen. Waarom voelde ze zich dan nog onvolprezen? Ze kreeg van hen immers altijd wat ze vroeg. Waarom bleek geen van de genoegens genoeg? Niemand met wie ze haar lusten ledigde, kon de verlangens van haar groeiende lijstje bevredigen. Talloze bezoekers nam ze voor lief, maar geen van de geneugten scheen haar exclusief. Niet langer haar verlangens verlangend, verlangde ze voortaan het verlangen van één ander te ontvangen; iemand waarop háár verlangen zou moeten wachten, iemand die alleen nog maar naar haar zou smachten. Zo geschiedde het werkelijk, wis en waarachtig; zet ANS dus op je verlanglijst en lees haar aandachtig. De hoofdredactie

ans

Online Zwartgallig en kut In een ver verleden sierde krachtige cartoons de ANS-website. Onder andere de nu bekende cartoonisten Molkenboer en Argibald verzorgden elke week geestige illustraties op de site. Deze traditie blaast ANS nieuw leven in. Vanaf november staan de cartoons van Jim Burgman en Kutkunst om de week voor je klaar. Burgman maakt inktzwarte tekeningen met dito humor. Kutkunst maakt prachtige collages vol absurde grappen. Literaire tuintaferelen Van 26 tot en met 29 november strijken de literatuurbobo’s neer in Nijmegen voor het Wintertuinfestival. Evenals voorgaande jaren zal ANS aanwezige schrijvers onderwerpen aan een interview en natuurlijk verslag doen van het festival zelf. Aanstormende talenten Eind oktober is ANS gestart met een nieuwe rubriek: ANS Ontdekt. Hierin krijgen onbekende Nijmeegse muzikanten, filmmakers en kunstenaars op ANSOnline een podium. ANS interviewt hen over hun werk. Ben jij een aanstormende kunstenaar, filmmaker of muzikant, of ken je er eentje? Stuur een mailtje naar redactie@ans-online.nl en wie weet schitter jij binnenkort voor het massale studentenpubliek van Nijmegen. Wat te doen met je leven? Dat wij van ANS een enorme fan zijn van feestdagen zoals Kerstmis, heb je waarschijnlijk al wel gezien op de middenpagina. Om ons volledig op het kerstfeest te kunnen richten, nemen we tijdens de kerstvakantie twee weken vrij. ‘ANS-Online is offline, wat moet ik nu doen met mijn leven?’, horen wij je denken. Geen zorgen, tijdens de feestdagen is het lijstjestijd. We pompen de site vol met overzichten van 2015, zoals de tofste interviews en de leukste graadmeters. ANS

Op de hoogte blijven van al het studentennieuws? Check dan www.ans-online.nl, volg ons op Twitter (twitter.com/ANS_Online) of like de ANS-pagina op Facebook (facebook.com/ANSnijmegen).

deze ANS

Tekst: Redactie Deze ANS P. 3

04 Go fund yourself Via crowdfunding kan binnen een mum van tijd een flink bedrag worden opgehaald om een wetenschappelijk onderzoek te financieren. Is dit een positieve ontwikkeling die burgers bij de wetenschap betrekt of komt hierdoor de kwaliteit van het onderzoek in het geding?

08 Massaal naar de Waal 04

Het gebied rondom de Waal ondergaat grote veranderingen. De Waalkade wordt vernieuwd en er komt een eiland midden in de rivier. ‘Nijmegen krijgt nieuwe genen. Het eiland en het gebied eromheen worden straks het centrum van de stad.’ Hoe zal deze plek er in de toekomst uitzien?

13 Nijmeegse nattigheid Van het 16e-eeuwse witbier mol, tot de hedendaagse Sexy Motherbocker; Nijmegen is een stad met een lange, rijke biertraditie. Twan Dohmen schreef hierover het eerste boek ooit. ANS ging met de bierkenner op kroegentocht en sprak hem over de veelzijdige geschiedenis van het Nijmeegse bier.

22 Samenspelen met Simone 08

In haar boek Het monogame drama wil Simone van Saarloos laten zien dat monogamie een vorm van liefde is die niet werkt. Zij pleit voor ‘polyamorie’: het hebben van meerdere geliefden tegelijkertijd. ANS sprak haar over het spel van de liefde. ‘Ik vind het interessant om met meerdere mensen verhoudingen te hebben.’ 05

Kroegtheoloog

Het Laatste Oordeel

Middenpagina

Verhaal van ANS

De Graadmeter

De Marsman

ANS geeft raad

Stamgasten

Deze ANS niet / Colofon / Kutkunst

Crypto

32 Gevonden Voorwerp

Crowdfunding in de wetenschap Tekst: Auke van der Veen/ Illustratie: Carmen Groenefelt P. 4

GO FUND YOURSELF Nederlandse wetenschappers maken steeds vaker gebruik van crowdfunding om hun onderzoeken te financieren. Is dit een positieve ontwikkeling of komt hierdoor de kwaliteit van onderzoek onder druk te staan? Een revolutie is gaande in de wereld wat betreft de financiering van nieuwe projecten. Uit het niets kan een kleine ondernemer dankzij crowdfunding een kapitaal bij elkaar vergaren om zijn droom te verwezenlijken. Individuele burgers kunnen bij crowdfunding – vrijwel altijd online – direct een klein bedrag steken in een onderneming of prijzig project waar zij toekomst in zien. Wereldwijd is deze financieringsmethode een opkomende trend met crowdfundingwebsites zoals Kickstarter. Ook universiteiten hebben crowdfunding ontdekt. Dankzij crowdfunding kunnen onderzoekers in theorie, zonder omslachtige onderzoeksaanvragen, in razend tempo veel geld ophalen voor projecten die tot de verbeelding van een grote groep mensen spreken. De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO), die door de overheid is opgericht om onderzoeken te bekostigen, wordt hierbij in bijna alle gevallen gepasseerd. Tegenstanders beargumenten daarom dat deze democratisering van wetenschapsfinanciering de kwaliteit van onderzoek niet kan garanderen. Is crowdfunding een geschikte manier om in de toekomst de wetenschap te financieren? Tel uit je winst Met behulp van crowdfunding kunnen wetenschappers in potentie erg gemakkelijk en snel geld voor hun onderzoek verkrijgen. Wetenschappers aan de Rijksuniversiteit Groningen sprokkelden vorig jaar in slechts een aantal maanden tijd 20.000 euro bij elkaar om te achterhalen wie de schrijvers waren van de Dode Zeerollen, een verzameling eeuwenoude, bijbelse handschriften. In maart bereikten sterrenkundingen aan de Universiteit Leiden in twee maanden hetzelfde streefbedrag om een speciale zonnenkijkertelescoop te bouwen. Sinds februari heeft de Radboud Universiteit (RU) haar eigen crowdfundplatform. Johan Oosterman, hoogleraar Oudere Nederlandse Letterkunde, behaalde al succes met crowdfunding. Hij haalde geld op voor het middeleeuwse gebedenboek van hertogin Maria van Gelre. ‘Aangezien dit de grootste Gelderse kunstschat van rond het jaar 1400 is, was het naar mijn idee belangrijk om het boek te restaureren, te onderzoeken en uiteindelijk tentoon te stellen’, licht Oosterman toe. Uiteindelijk wist

hij in slechts twee maanden tijd 130 procent van de beoogde 25.000 euro op te halen. Hedwig Roeling, vanuit de Dienst Marketing en Communicate van de RU betrokken bij het crowdfundplatform, wijst erop dat het voor onderzoekers vaak lastig is om op de gangbare manier financiering te krijgen. Aanvraagtrajecten duren lang en de uitkomst is vaak onzeker. Als de uitkomst wel positief is, komt er weer een andere kink in de kabel. Oosterman ondervond dit bij een ander onderzoek. ‘Mijn onderzoeksvoorstel werd als excellent beoordeeld, maar NWO had onvoldoende middelen om het te honoreren.’ Crowdfunding kan in zulke gevallen dus de ideale oplossing zijn. Een ander voordeel van crowdfunding is dat de samenleving betrokken wordt bij wetenschap. Oosterman noemt dit de voornaamste toegevoegde waarde van de methode. ‘Als onderzoeker enthousiasmeer je het publiek voor je onderzoek en ben je

Column Joanne Vrijhof P. 5

open over je opzet en aanpak. Op die manier kun je aan iedereen laten zien wat wetenschap oplevert en waarom wetenschap relevant en boeiend is.’ Domme democratisering? Crowdfunding democratiseert de wetenschap: door een onderzoek wel of niet financieel te steunen, heeft een grote groep mensen invloed op het doorgaan van een onderzoek. Deze mensen hoeven niet per se verstand van wetenschap te hebben. Op deze manier lijkt het gevaar te bestaan dat een wetenschapper die graag snel wat extra geld in het laatje wil brengen, gemakkelijk veel kan binnenhalen met een sexy, populair onderzoekvoorstel dat in de praktijk nutteloos of onhaalbaar is. De vraag is of kwaliteit binnen de wetenschap nog kan worden gegarandeerd als iedereen geld kan geven aan onderzoek dat hen wel leuk lijkt. De NWO wijst erop dat een ander eventueel nadeel van crowdfunding in de wetenschap is, dat er geen kwaliteitsgarantie van peerreviews is. ‘Crowdfunding is een fantastisch principe, omdat door de methode meer geld beschikbaar komt voor de wetenschap. Toch is het de vraag of op deze manier de kwaliteit van onderzoek volledig wordt gewaarborgd. NWO werkt bij de beoordeling van onderzoeksaanvragen met een systeem van peerreview. Hierbij kijken collegawetenschappers onder andere naar de kwaliteit en relevantie van het onderzoek.’ Bij crowdfunding is een dergelijke controle van specialisten niet noodzakelijkerwijs aanwezig. Geen man overboord Moeten we bang zijn dat de wetenschap door crowdfunding zal vulgariseren? Dat lijkt wel mee te vallen. Roeling beargumenteert dat het publiek nooit een grote invloed zal kunnen uitoefenen op het doorgaan van een onderzoek. ‘Je kunt niet zeggen dat het publiek het heft in handen heeft, omdat de onderzoeker het initiatief neemt om te gaan crowdfunden.’ De wetenschapper is de baas over zijn eigen onderzoek. Als specialist binnen zijn of haar vakgebied, weet deze wat belangrijk is voor zijn of haar onderzoek. Kwaliteitsgaranties hoeven bij crowdfunding bovendien niet te ontbreken. Oosterman vertelt dat hij ook bij zijn project te maken had met kwaliteitscontroles. Omdat hij verbonden is aan de RU, moest zijn onderzoeksvoorstel eerst door de faculteit worden goedgekeurd. Oosterman benadrukt de betrouwbaarheid van deze kwaliteitscontroles. ‘Mijn publicaties worden gepeerreviewd. Daarnaast wordt mijn onderzoek jaarlijks door mijn onderzoeksinstituut getoetst en regelmatig aan inspectie onderworpen.’ De kwaliteitsgarantie komt misschien niet van NWO, maar is niet per definitie afwezig bij crowdfunding in de wetenschap. Niet zomaar elk onderzoek dat leuk klinkt, kan via crowdfunding worden opgezet. Crowdfunding heeft de wetenschap veel te bieden. In een razend tempo kan een onderzoek op gang worden gebracht, terwijl bijvoorbeeld het traject van een NWO-aanvraag lang duurt en vaak niets oplevert. De samenleving raakt door middel van crowdfunding bovendien meer betrokken bij de wetenschap. Daarnaast wordt huidig onderzoek dat via deze weg wordt gefinancierd, regelmatig aan inspectie onderworpen en gepeerreviewd. Bij crowdfunding blijft de wetenschapper bovendien zelf de baas, waardoor de kwaliteit van het onderzoek wordt gewaarborgd. ANS

KroegTHEOLOOG ‘Als je alleen maar de regels volgt en niet geniet, doe je het geschenk van het leven geen eer aan.’ Theologiestudente Joanne denkt na over de balans tussen geloven en plezier maken en beschrijft het studentenleven met een zakbijbel in haar hand. Perfecte mensen zijn irritant. Iedereen kent wel zo iemand. Iemand die mooi is, ook nog eens intelligent, gemotiveerd, populair, grappig en – dat is het ergste – vriendelijk. Zo’n persoon wil je haten, om er maar niet mee geconfronteerd te worden dat je zelf niet perfect bent. Maar dat is geen optie. Ze zijn zó aardig dat als je ze haat, je er zelf een slechter mens van zou worden. Wat te doen? Je gaat naarstig op zoek naar negatieve eigenschappen. Nelson Mandela was in zijn eerste huwelijk bijvoorbeeld een slechte echtgenoot en vader. Bob Marley ging aan de lopende band vreemd. Je zoekt de menselijke gebreken. Maar het is juist de kunst om je desondanks door hen te laten inspireren. Ze motiveren je om boven jezelf uit te stijgen. Voor mij als christen is Jezus zo’n inspiratiebron. Ook hij werd door de ene groep – de Farizeeërs en Schriftgeleerden – gehaat, terwijl de andere groep – zijn discipelen – in zijn voetstappen wilde treden. In de beperkte verslaglegging over hem in de evangeliën, vind je zijn menselijke kant niet; alleen zijn goddelijke kant wordt beschreven. Goddelijk in de betekenis van ‘boven-menselijk’. Er staat bijvoorbeeld niets geschreven over of hij zijn sokken liet slingeren of te veel knoflook at voordat hij naar een feestje ging. We weten niet anders dan dat hij radicaal goed was. Zo radicaal dat hij bereid was voor het goede te sterven. Dat is nog eens absolute toewijding. Wat kun je als student met zo’n voorbeeld? Sterven voor de toewijding aan het halen van je bindend studieadvies is misschien wat veel gevraagd. Maar je kunt je tijdens je tentamenweek wel afvragen: ‘What would Jesus do?’ Bijvoorbeeld als je de keuze krijgt om een avond goedkoop te zuipen terwijl je eigenlijk je samenvatting nog moet doorlezen. Je hebt natuurlijk altijd de vrijheid om de goede keuze niet te maken,maar alleen al het gedachte-experiment houdt je scherp. Gelukkig weten we ook van één woedeuitbarsting van Jezus, waarbij hij het hele tempelplein leeg veegde, tafels omgooide en mensen wegjaagde. Ook dat biedt mogelijkheden.

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 6

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro voor studenten en 10 euro voor externen. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar: stichtingmultimedia@gmail.com NB. Standaardansje t/m dec 2015 10,Gitaarles. Ook vooropleiding conservatorium. 1e graads gitaardocent. Studenten 50% korting. 06 2919 7554

Tekst: Vera Crienen/ Foto: Simone Both Het Laatste Oordeel Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7 P. 7

het laatste oordeel Duffe opsommingen of ultiem entertainment? ANS verschanst zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. Studie: Master Strafrecht

Eindcijfer:

College Criminologie, 20 oktober, 10.45-12.30, CC2 Docent: dr. B.A.M. van Stokkom Uitstraling: Kleurloze krullenbol Publiek: Aandachtig, maar passief Inhoud: Taaie theorieën

Op de achterste rij van CC2 zit een groep studenten Strafrecht te brullen, nadat een van hen een schijnbaar hilarische opmerking heeft gemaakt. De stemming zit er goed in deze dinsdagochtend. Van Stokkom bladert onverstoorbaar door zijn papieren voordat hij aan het college begint. Hij heeft een opvallende, zwarte bril met dik montuur onder een weelderige bos krullen. Wanneer hij zijn verhaal begint, is het direct stil in de zaal. ‘Het college van vandaag gaat over een aantal strafrechtelijke theorieën, maar ik zal ook aandacht schenken aan de preventie van misdaad.’ Criminologie klinkt spannend, maar deze eerste zin laat de hoop op een bloedstollend college verdampen. Van Stokkom heeft een prettige, zware stem waarin de Brabantse ‘zachte g’ hoorbaar is. Hij vertelt over rationele keuze en gelegenheidstheorie in de nieuwe criminologie. ‘De theorie lijkt veel open deuren in te trappen, maar is heel nuttig als je deze op situaties in de praktijk toepast.’ In de zaal klinkt veelvuldig getik op de toetsenborden, maar de docent heeft weinig interactie met zijn studenten. Af en toe stelt hij vragen, maar deze zijn vooral retorisch. ‘Als je fiets of mobieltje wordt gejat, ga je dan meer investeren in beveiliging? Waarschijnlijk niet of nauwelijks, want de schade is niet groot genoeg.’ De PowerPoint staat bomvol strafrechtelijke theorieën. Deze worden één voor één uitgelegd met behulp van voorbeelden. ‘Vormen van misdaadpreventie kunnen per stad verschillen. Nijmegen heeft bijvoorbeeld in vergelijking met andere steden in Nederland minder camera’s op straat hangen.’ Ondanks het aangename stemgeluid van Van Stokkom wordt de informatie monotoon verteld. Zijn verhaal mist enthousiasme. Toch verslapt de aandacht van de meeste studenten niet en de laptopschermen in de zaal laten netjes tekstverwerkers zien.

Van Stokkom staat bijna het gehele college met zijn hand in zijn broekzak. Met de andere wappert hij af en toe heen en weer om zijn woorden kracht bij te zetten. De pauze laat op zich wachten en het publiek begint te fluisteren. Achterin de zaal vindt een onderonsje plaats tussen twee meiden die de rest van het college zacht door blijven kletsen. Even verderop vijlt een studente haar nagels. Ook na de pauze komt er weer een heel scala aan theorieën voorbij. Aan het einde van het college, stelt iemand aarzelend een vraag. ‘Wat wordt er nu bedoeld met de samenhang tussen preventie en repressie?’ Van Stokkom antwoordt helder en vakkundig. ‘Preventieve maatregelen kunnen leiden tot indamming van de privacy, wat repressief werkt voor burgers.’ Misschien had hij gerekend op meer vragen of opmerkingen uit het publiek, want een kwartier voor het einde is het college al afgelopen. j Het Laatste Oordeel der Studenten De studenten vinden de stof van het college boeiend, maar denken dat Van Stokkom de informatie levendiger en enthousiaster over zou kunnen brengen. Ze zouden graag meer praktijk en actualiteit in het college zien. ‘Dan houd je de aandacht er makkelijker bij.’ Toch is dat de meesten wel gelukt. Slechts een paar studenten dwalen af. Een van de aanwezigen is met zijn gedachten meer bij doelpunten dan bij studiepunten en denkt aan Feyenoord. De studenten zijn het over het algemeen met elkaar eens: ‘Van Stokkom heeft zeker kennis en passie voor zijn vak, maar kan dat niet goed overbrengen op zijn publiek.’ ANS

Massaal naar de Waal Tekst: Tim Hebbink en Bas van Woerkum/ Foto:’s: Bas van Woerkum/ Illustratie: Nijmegen Omarmt de Waal P. 8

MASSAAL NAAR DE WAAL Het stadsgezicht van Nijmegen is drastisch aan het veranderen. Een gloednieuw, recreatief eiland en een sfeervolle, bruisende Waalkade zijn in de maak. Hoe gaan de Waal en haar omgeving er in de toekomst uitzien? Het enige geluid dat lange tijd te horen was op de Waalkade, was het gebrom van busverkeer en zo nu en dan het gejammer van een verdwaalde toerist op zoek naar het centrum. Af en toe zie je in de Waal een met zand beladen vrachtschip passeren. Aan de overkant van deze rivier ligt een hopeloos gebied, waar studenten niet voor hun plezier naartoe gaan. Midden in de Waal ligt op dit moment een grote bouwput met enorme hopen zand. Hijskranen en bulldozers werken hier hard aan het project ‘Ruimte voor de Waal’. Zij hebben een nevengeul gegraven en op die manier een eiland midden in de rivier gecreëerd, dat de naam Veur-Lent kreeg. Op dit eiland zal onder meer ruimte zijn voor sport, natuur en festivals. Door recreatie op Veur-Lent te realiseren en de Waalkade op

te knappen, hoopt de gemeente dat mensen massaal naar de Waal zullen trekken. In totaal kost dit prestigieuze project 385 miljoen euro. Daarmee is het een van de grootste bouwprojecten in de Nijmeegse geschiedenis. Als paradepaardje van het overkoepelende project ‘Ruimte voor de rivier’, een initiatief van Rijkswaterstaat, kreeg het wereldwijde aandacht. Hoe gaat het gebied rondom de Waal er in de toekomst uitzien? Onaantrekkelijk blok beton Hoewel de Waalkade een rijke historie heeft, is deze locatie voor veel Nijmegenaren een doorn in het oog. Nu maakt de gemeente volop plannen om de kade aantrekkelijker te ma-

Massaal naar de Waal P. 9

ken. Dit is volgens Sandra Stoffels, projectleider Waalkade, hoognodig: ‘Als we nu niets doen, blijft dit gebied steeds verder achteruit gaan. We zijn bezig met zoeken naar een plan dat niet slechts de komende vijf jaar hip en trendy is.’ Lyon Romijnders, projectleider Ondernemersvereniging Waalkade, licht toe: ‘Het probleem is dat de Waalkade een grote oase van asfalt is met een saaie uitstraling. Bovendien is er geen contact met het water. Dit probleem kan worden opgelost door bijvoorbeeld de kade te verlagen, de terrassen dichterbij het water te zetten en het gebied groener te maken.’

‘Met de komst van het eiland krijgt Nijmegen nieuwe genen.’ Het renoveren van de Waalkade is echter niet zo eenvoudig, legt Stoffels uit. ‘Ten eerste heeft waterveiligheid de prioriteit, waardoor niet alle denkbare scenario’s uitvoerbaar zijn. Ook kan je de kade niet simpelweg sluiten voor verkeer, want dan wordt het verkeersprobleem verplaatst. De bussen moeten ergens rijden.’ Volgens Stoffels moet de Waalkade in de toekomst de nieuwe place to be worden. Om dat te bereiken zijn nu drie scenario’s uitgekozen: ‘Het eerste scenario is een groot park. Het tweede plan is 365 dagen per jaar big events. Het derde idee is een gebied voor sport en spel. Begin 2016 besluit de gemeenteraad welk scenario zal worden gerealiseerd.

Voordat het zover is, denken we na over tijdelijke invullingen, want in 2016 willen we al meer reuring op de kade door deze aan initiatiefnemers beschikbaar te stellen. We kunnen de kade bijvoorbeeld drie maanden aan studenten geven, zodat zij er iets kunnen organiseren. Op die manier kunnen we vast kijken wat voor concepten daar werken.’ De nieuwe genen van Nijmegen Om te zorgen dat de Waalkade bij hoogwater niet onder water komt te staan, startte Rijkswaterstaat in 2006 het project ‘Ruimte voor de Waal’. Om dit te bereiken had het eiland Veur-Lent ook een simpele hoop zand kunnen blijven, dus waar wordt alle moeite en inspanning voor geleverd? Burgemeester Hubert Bruls legt uit: ‘Als het eiland leeg zou blijven, zou de scheidslijn tussen Noord- en Zuid-Nijmegen alleen maar groter worden. Wanneer er echter veel te doen is, wordt Lent meer bij Nijmegen betrokken. Het moet een plek worden waar mensen graag naartoe gaan.’ Het eiland bouwen is echter niet zo simpel als het bijeenschrapen van een zandkasteel. ‘Het project zorgde in eerste instantie voor veel weerstand van de bewoners van Lent’, vertelt Mathieu Schouten, de landschapsarchitect van het project. ‘De mensen die gedwongen moesten verhuizen hebben een goede prijs voor hun huis gekregen en een nieuw onderkomen gevonden. Uiteindelijk werden er slechts drie bezwaren ingediend’ Wethouder Bert Velthuis van onder andere Stedelijke Ontwikkeling, benadrukt het belang van Veur-Lent. ‘Met de komst van het eiland krijgt Nijmegen nieuwe genen. Het zal een heel andere stad worden, doordat het eiland en het

Massaal naar de Waal Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 10 10 P.

gebied eromheen het centrum van Nijmegen worden. VeurLent zorgt ervoor dat de Waal straks niet meer langs Nijmegen stroomt, maar erdoorheen. Dat is een hele belangrijke wijziging: met een verplaatsing van het centrum, zal ook het recreatief middelpunt van Nijmegen worden verplaatst.’

‘Op het eiland zal ruimte zijn voor festivals die vergelijkbaar zijn met Oerol.’ Preteiland Veur-Lent ‘Voor de recreatiemogelijkheden van het eiland, hebben we gekeken naar hoe mensen tegenwoordig recreëren en naar de natuur kijken. Het Kronenburgerpark is aangelegd in de 19e eeuw en het Goffertpark in de 20e eeuw. Dit eiland wordt de 21e-eeuwse opvolger. Mensen die even de stad willen ontvluchten, kunnen op het eiland bij een strandtentje ’s winters warme chocolademelk en ’s zomers een koud biertje drinken. Aan het einde van het eiland is een plek gereserveerd voor festivals die vergelijkbaar zijn met Music Meeting en Oerol’, vertelt Schouten. Velthuis noemt nog een aantal ideeën, die de gemeente heeft opgehaald bij Nijmeegse inwoners: ‘Misschien komen er tijdelijk kampeerplekken op het eiland of laten we er vee loslopen. Eén ondernemer had het idee om een drijvend café te plaatsen en een andere zou waterscooters willen verhuren. Dit soort ideeën kunnen alleen in de zomer plaatsvinden, want in de winter heeft het waterpeil

de prioriteit. Voor het jaar 2022/2023 gaat het om tijdelijke initiatieven. Ons uitgangspunt voor die initatieven is organische groei: we bieden mensen de mogelijkheid om iets te starten en dat moet gaan groeien, zoals bij de Honigfabriek.’ Daarnaast krijgt ook de rijke Nijmeegse historie een plekje op het eiland, vertelt Schouten: ‘We zijn een klein haventje aan het maken waar vroeger de veerpont aanscheepte, zodat je met een bootje van de Waalkade naar Veur-Lent kan varen. Daarnaast doen we hier archeologisch onderzoek. Door de verbouwing van het gebied hebben een aantal bunkers uit de Tweede Wereldoorlog een centrale plaats gekregen. Op deze manier zijn we dus ook de geschiedenis aan het herontdekken.’

‘We bieden mensen de mogelijkheid om iets te starten op het eiland.’ Bruls denkt dat de komst van het stadseiland Nijmegen in zijn geheel ook aantrekkelijker maakt: ‘Door het eiland een recreatieve invulling te geven, voeg je iets toe aan Nijmegen. Dat geeft ook een reden voor ondernemers en studenten om hierheen te komen. Naast de business of opleiding, zijn ook de sfeer en het economische klimaat bepalend voor de keuze om je in een bepaalde stad te vestigen.’ Spetter, pieter, pater, lekker in het water Tussen Lent en de Waal ligt nu een nevengeul, die de naam Spiegelwaal heeft gekregen. Watersport Nijmegen (WSN),

Massaal naarmet de Waal Leef, woon, werk, feest... ANS P. 11

‘De nevengeul moet een plek worden die iedereen vrij kan betreden.’

om te verhuizen naar een nieuwe locatie. In eerste instantie wilde Phocas een drijvend botenhuis op de Spiegelwaal. Dat plan ging uiteindelijk niet door vanwege financiële redenen en nu hopen zij zich te kunnen vestigen in het Bastion: een enorm gebouw dat de gemeente op Veur-Lent aan het bouwen is. Volgens Anne Hoesbergen, commissaris Nieuwbouw van Phocas, zijn het Bastion en de locatie ideaal: ‘De Spiegelwaal ligt midden in de stad en je hebt een strook van vier kilometer met rustig water. Bovendien is het Bastion is zo groot dat je daar een hele vloot in kwijt kan. Onze hoop is nog steeds dat we daar voor eind 2017 kunnen intrekken.’ ‘De plek is echter niet alleen bedoeld voor verenigingen, maar moet een open gebied worden dat iedereen vrij kan betreden’, voegt Cuppen toe. De Spiegelwaal moet uiteindelijk ruimte bieden voor ruim 2000 sporters. Zodra het eiland open is, kun je op een warme zomerdag dus lekker een plons nemen in het water of bruinbakken in de zon op het strand.

Rob Cuppen, secretaris WSN, denkt dat zo lang de waterveiligheid niet aangetast wordt, het nodige bespreekbaar is met Rijkswaterstaat. ‘N.S.Z.V. De Loefbijter en N.S.S.V. Aeolus willen de locatie als een nevenplek gebruiken om beginnerscursussen te geven. Voor N.S.S.V. Phocas is een plek aan de Spiegelwaal erg belangrijk. Zij willen hun sociëteit en botenhuis daar vestigen.’ Phocas-voorzitter Niek Moors vertelt dat het huidige botenhuis al jarenlang gebreken, zoals lekkages, vertoont en de groei van de vereniging tegenhoudt. Al sinds 1999 jaar zijn er plannen

Het nieuwe centrum Degenen die betrokken zijn bij het project, hebben grootse plannen. Het eiland moet een plek worden waar je kunt zwemmen, bier drinken aan het strand, losgaan op festivals en waar je tot rust kunt komen in de natuur - allemaal op één eiland. Daarnaast zal de tijd leren of de Waalkade een sportgebied, park of evenemententerrein wordt, maar slechter dan nu zal de situatie niet worden. Het is dus nog maar de vraag of iedereen de Broerstraat en de Grote Markt straks links laat liggen op weg naar het eiland, maar

de koepel voor watersportverenigingen in Nijmegen, wil samen met de gemeente zorgen dat de sporters terecht kunnen in deze rivier. Rijkswaterstaat staat echter niet te popelen voor alles wat de waterveiligheid in de weg zit en wil eerst concrete plannen zien. Bruls betwijfelt niet dat de gemeente, ondanks het tegenstribbelen van Rijkswaterstaat, de beoogde waterrecreatie daadwerkelijk kan realiseren. ‘Deze mogelijkheden waren voor ons een reden om überhaupt akkoord te gaan. Dat Rijkswaterstaat nu terugkrabbelt, vind ik op zijn zachtst gezegd een beetje flauw. We hebben de toestemming voor recreatie echter zwart op wit, dus wat dat betreft is het ook geen vrijblijvende discussie.’

Interview Roy Santiago Tekst: Tijs Sikma/ Foto’s: Simone Both P. 12

Universitaire Studentenraad Website: www.numedezeggenschap.nl Twitter: @NUMedezeggensch Facebook: www.facebook.com/NUmedezeggenschap E-mail: usr@student.ru.nl

Nog maar twee maanden zijn verstreken sinds de installatie van de 19e Universitaire Studentenraad (USR), maar er is al veel gebeurd. We startten het jaar meteen met de aankondiging dat er een ophoging van het Bindend Studieadvies (BSA) zou komen: van 39-42 EC naar 42-45 EC. De gedachtegang van het College van Bestuur (CvB) was dat studenten elk jaar 45 punten zouden moeten halen als zij hun bachelor in vier jaar willen afronden. De USR was hier geen voorstander van. Door invoering van het leenstelsel dit jaar is er volgens ons geen noodzaak om het BSA te verhogen, het is nu namelijk vreselijk duur om (te) lang te studeren! Studenten denken wel twee keer na voordat ze langer dan 4 jaar over hun studie gaan doen. Helaas hebben onze argumenten niet mogen baten en heeft het CvB toch het BSA verhoogd. Vlak daarna kregen we te horen dat het CvB een beslissing had genomen over het Cultuurcentrum: deze zal bestaan uit een multifunctionele theaterzaal met buitenpodium, maar niet met de repetitieruimtes erbij waar de culturele studentenverenigingen hard voor gepleit hadden. Dit kwam voor ons als een echte (onaangename) verrassing en ook hier hebben wij discussie over gevoerd met het CvB. De reden dat zij de repetitieruimtes niet wilden realiseren, was omdat de exploitatiekosten hiervan te hoog liggen, volgens hen. Na herhaaldelijk aandringen gaat er nu gekeken worden naar mogelijke alternatieven, bijvoorbeeld een kleiner aantal repetitieruimtes of ruimtes in de stad en niet op de campus. Wij zijn erg benieuwd naar de uitkomst van deze gesprekken en we hopen dat de culturele verenigingen toch een mooi plekje krijgen! Dit zijn natuurlijk niet de enige onderwerpen die we

besproken hebben. We hebben ook gepraat over de nieuwbouwplannen van het Gymnasion waar de Faculteit der Managementwetenschappen naartoe verhuist, maar ook de nieuwbouwplannen voor de Faculteit der Sociale Wetenschappen en de verbouwing van het klooster Berchmanianum wat het nieuwe Academiegebouw gaat worden. Vanwege nieuwe afspraken over instemmingsrecht van de medezeggenschap had de USR instemmingsrecht op deze projecten. De plannen zagen er goed uit en we zijn benieuwd naar het resultaat (hoewel het nog wel een paar jaar gaat duren voor alles gebouwd is). Natuurlijk is vergaderen niet het enige dat we hebben gedaan in deze afgelopen twee maanden. We hebben het jaar feestelijk geopend met de Opening van het Academisch Jaar (de bui aan het einde van de borrel mocht de pret niet drukken). Verder hebben we het eerste lustrum van Campus Detachering gevierd met vele taarten, waarvan de USR er eentje in ontvangst mocht nemen. De taart was dezelfde dag nog helemaal op. Ook zijn wij vaak aanwezig bij de constitutieborrels van besturen van studie- en studentenverenigingen om hen te feliciteren en succes te wensen in hun bestuursjaar. Kortom, veel verschillende, leuke, gezellige bezigheden en dan hebben we nog maar zo kort achter de rug. Dat belooft wat voor de rest van het jaar! Mochten er vragen of opmerkingen zijn, dingen waarvan je denkt ‘Daar moet de USR echt wat mee doen!’, spreek ons dan vooral aan in de wandelgangen of mail naar usr@student. ru.nl.

(Advertentie)

NIJMEEGSE NATTIGHEID

Twan Dohmen schreef het allereerste boek over de geschiedenis van Nijmeegs bier. Van lang vergeten recepten tot scheikundige formules: de fijnproever vertelt ANS aan de hand van een kroegentocht door Nijmegen over de hoogtepunten van het gerstenat uit de Keizerstad.

Twan Dohmen over Nijmeegs bier Tekst: Auke van der Veen/ Foto’s: Mike Ruth P. 14

De meeste Nijmeegse studenten hebben waarschijnlijk geen idee dat hun favoriete brouwsel hier al eeuwen wordt gemaakt. Journalist en schrijver Twan Dohmen weet alles over bier te vertellen. In zijn jonge jaren ontwikkelde hij in zijn geboortestad Gennep al snel een zwak voor bezoekjes aan de kroeg en de bieren die daar werden geschonken. De liefde die werd opgewekt voor het goudgele goedje was zo sterk, dat hij in 2009 een boek schreef over brouwers in het Land van Cuijk en Maasduinen. Nu, zes jaar later, heeft de bierkenner zijn pijlen gericht op een andere plek in het land. In Van mol tot Raaf: bier in het Rijk van Nijmegen schrijft hij over de historische hoogtepunten van Nijmeegs bier. De Limburgse liefhebber richt zich in zijn boek niet alleen op het verleden van bier. Hij beschrijft in geuren en kleuren de huidige lokale microbrouwerijen, waar 5000 of minder hectoliter per jaar wordt gebrouwen. Ook de beste biercafés komen aan bod. In deze vaak stokoude taveernes wordt bier geschonken dat tegenwoordig door Nijmeegse brouwers wordt gemaakt. ANS ging met de kenner op kroegentocht door de Benedenstad. Onder het genot van een aantal speciaalbieren vertelt Dohmen over de geschiedenis van Nijmeegse bieren van de 16e eeuw tot nu. Rooie Tiep Top en blauwe handen Dohmen legt enthousiast uit dat mol van oudsher hét alcoholische brouwsel van Nijmegen was. ‘Tussen 1600 en 1700 werden in 30 tot 40 brouwerijen - waarbij je moet denken aan achterkamers waar één persoon al het werk deed - grote hoeveelheden van dit troebele witbier gemaakt.’ Dankzij de nabijheid van de Waal konden de Nijmegenaren de drank gemakkelijk verschepen naar ‘verre oorden’ zoals Arnhem, Antwerpen en Rotterdam, waar de specialiteit maar al te graag werd gedronken. Molbier had deze populariteit te danken aan een unieke eigenschap in die tijd: door de toevoeging van hop had het een lange houdbaarheid. ‘Hierdoor had het drankje een speciale en schijnbaar geliefde zure smaak’, aldus de fijnproever. Natuurlijk tikte de vroegmoderne Nijmegenaar zo nu en dan zelf ook graag een glaasje mol achterover. Dit gebeurde volop in het in 1542 opgerichte café In de Blaauwe Hand, vernoemd naar

de blauwe handen die bierliefhebbende textielwerkers kregen. Deze kroeg is de oudste van Nijmegen. Een uitgebreide speciaalbierkaart biedt de liefhebber genoeg keuze. Dohmen vertelt binnen in de knusse, 16e-eeuws ingerichte kroeg hoe die kaart is ontstaan. ‘Eigenlijk is alles wat je hier kunt bestellen vrij nieuw, omdat vroeger de recepten mond tot mond werden doorgegeven en daardoor verloren zijn gegaan. De Nijmeegse bieren op de kaart worden gemaakt door de brouwers van De Hemel.

‘De Rooie Tiep Top verwijst naar de rosse buurt van Nijmegen.’ Ze geven vanaf de jaren 90 namen aan bier die authentiek oud overkomen, maar dat in feite niet zijn. Je kunt er bijvoorbeeld een Botterik bestellen, die verwijst naar de wijk Bottendaal, of een Mariken, die refereert naar het gelijknamige mirakelspel.’ Het meest kleurrijke gerstenat dat In de Blaauwe Hand schenkt, heeft wel een heel aparte oorsprong. Dohmen: ‘De Rooie Tiep Top, een bier dat alleen hier wordt geschonken, verwijst naar de rosse buurt van Nijmegen. Zulke namen zijn typisch voor cafés in de Benedenstad.’ Het speciaalbiertje van 7,8 procent is niet alleen maar bedoeld voor de hoeren. Daarom bestelt Dohmen met vreugde een exemplaar van dit amberkleurige, lichtzoete brouwsel. Het hemelse heden De glorietijd van Nijmeegs bier eindigt tijdens de 18e eeuw. Terwijl er in 1635 nog ongeveer 35 brouwerijen in de stad bestaan, zijn dat er 150 jaar later nog maar vier. Volgens Dohmen kwam dit door de belabberde waterkwaliteit in de 18e eeuw en de groeiende concurrentie van andere dranken en vanuit andere gebieden. ‘Het bier dat op basis van het smerige water werd gebrouwen, was op een gegeven moment niet meer te drinken. Daarnaast dronken Nijmegenaren in plaats van bier vaker thee en koffie, producten die voor steeds minder geld konden worden geïmporteerd uit verre streken.’ De Nijmegenaar schakelde

Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 15

liever over op deze goedjes of op bier uit België of Beieren. Ook in de 19e eeuw wist gerstenat geen dominante positie te veroveren, omdat jenever een groeiende fanclub opbouwde en christelijke anti-alcoholbewegingen voet aan de grond kregen. Toch was er licht aan het eind van de tunnel: Herm Hegger maakte Nijmeegs bier weer groot met het brouwen van de superpopulaire Witte Raaf en vervolgens met de oprichting van stadsbrouwerij en café De Hemel. Vanaf 1996 kan de liefhebber in dit voormalig klooster terecht voor zelfgebrouwen speciaalbieren. Tussen de oud ogende brouwvaten vertelt Dohmen in het café over de moeizame heropleving van het Nijmeegse bier. ‘In 1983 richtte Hegger de eerste nieuwe microbrouwerij in meer dan een eeuw op: de Raaf. Met vakwerk maakte hij daar een troebel witbier dat meteen aansloeg bij Nijmegenaren en buitenstaanders. Witte Raaf werd zo populair, dat Hegger werd uitgekocht door Interbrew Nederland, een van de grootste bierproducenten ter wereld. Gelukkig hield hij niet op met brouwen en kon hij met de uitkoopsom een nieuwe brouwerij beginnen.’

De brouwers van Oersoep gebruiken scheikundige formules voor het beste bier. In De Hemel ontmoeten heden en verleden elkaar. Het café schenkt een biertje dat sterk schijnt te smaken naar het allang verdwenen molbier. Dohmen kiest zonder lang te twijfelen deze Serafijn uit, een fruitig witbier van tarwe- en gerstemout. Wel relativeert hij de historische waarde van de Serafijn. ‘De brouwers zeggen graag dat dit bier een soort Nijmeegse mol is. Dat label klinkt natuurlijk leuk, maar klopt niet helemaal. Ten eerste weten we niet wat precies de ingrediënten van het originele brouwsel waren, want het recept is nog steeds niet teruggevonden doordat het mondeling werd doorgegeven. Daarnaast was de 16e-eeuwse drank veel minder sterk en ook nog eens extreem troebel.’ Hopfathers en Motherbockers De Hemel is niet de enige plek in de Keizerstad waar bier wordt gemaakt. De afgelopen jaren zijn in en rond Nijmegen elf verschillende brouwers actief geworden. Hun bieren lopen

sterk uiteen. Dohmen noemt bijvoorbeeld Oersoep, de grootste brouwerij van Nijmegen. De brouwers hebben hun succes deels te danken aan scheikundige formules, waarmee ze zoeken naar het perfecte glas bier. Ook speelt het buitenland volgens Dohmen een grote rol. ‘Bij Oersoep wordt speciaalbier gemaakt met het oog op een internationale markt. Die jongens exporteren bijvoorbeeld naar Italië en de Verenigde Staten.’

‘Studenten zijn nou eenmaal grote liefhebbers van alcohol.’ Vooral dat laatste land is van belang voor de brouwers van Oersoep - en ook voor de andere nieuwe biermakers. Dat de afgelopen drie à vier jaar zo veel microbrouwerijen zijn opgepopt in het Rijk van Nijmegen, komt door de trend die uit Amerika is overgewaaid. In de VS is tegenwoordig ongeveer een op de tien bieren afkomstig van microbrouwerijen, een ontwikkeling die ook in Nederland steeds meer opkomt. Dohmen denkt dat deze plotselinge bierliefhebberij is ontstaan en ook in de toekomst zal groeien door een nieuwe drang naar het lokale. ‘Tegenwoordig willen mensen weer terug naar ambachtelijke, eerlijke producten. Ze willen bijvoorbeeld weten waar hun vlees, maar ook waar hun bier vandaan komt. Nu zijn er al 300 microbrouwerijen in ons land en in de toekomst zullen er hierdoor alleen maar meer bijkomen.’ De kenner denkt dat vooral Nijmegen deze ontwikkeling zal merken, wat de stad te danken heeft aan haar universiteit. ‘We hebben hier al een flinke tijd een bruisende studentencultuur en studenten zijn nou eenmaal grote liefhebbers van alcohol.’ In het knusse café Samson ziet Dohmen zijn kans schoon wanneer blijkt dat er een speciaalbier van Oersoep op de kaart staat. Hij waagt zich aan de uitdagende Sexy Motherbocker, een donker bokbiertje van maar liefst 8,5 procent. Terwijl de fijnproever zich een niet al te moeizame weg door de dikke schuimkraag baant, verklapt hij na lang wikken en wegen wat zijn favoriete Nijmeegse bier is. ‘Als ik moet kiezen, kies ik een ander biertje van Oersoep: de Hopfather.’ Ondanks zijn passie voor de Nijmeegse biergeschiedenis, verkiest Dohmen toch het moderne biertje boven een ouderwets brouwsel. ANS

BIERSPEL: DOBBELSTENIGEN (min. 3 spelers) Ben jij klaar met al het zoetsappige gedoe rondom Kerstmis? Raak je frustraties kwijt en stenig de Kerstman. Knip de stippellijntjes in de hoeken in, zet de randen omhoog, pak een dobbelsteen erbij en grijp je kans om de Kerstman eens flink te pijnigen. Vrede op aarde? Dacht het niet! www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

1. Bij een even getal: deel 1 slok uit maal het aantal ogen op de dobbelsteen 2. Gooi opnieuw en kies iemand om mee te dobbelen. Degene die het hoogste gooit steen van de winnaar. 3. Gooi een dobbelsteen zonder dat de rest het aantal ogen z

Iedereen drinkt 1 slok. 9. De persoon links van je mag 1 slok uitdelen maal het aantal aantal ogen op de dobbelsteen. 11.Je bent de lul. Neem elke beurt sowieso 1 slok, beurt sowieso 1 slok uitdelen. 13. Drink 1 slok.

4. Gooi opnieuw en dobbel met de persoon links van je. De verliezer drinkt het aantal slokken gelijk aan het aantal ogen op de dobbelsteen van de winnaar. 5. Gooi opnieuw en dobbel met de persoon rechts van je. De verliezer drinkt het aantal slokken gelijk aan het aantal ogen op de dobbelsteen van de winnaar. 6. De persoon links van je drinkt 1 slok maal het aantal ogen op de dobbelsteen. Illustratie: Jeroen Wintraecken

n. Bij een oneven getal: drink 1 slok maal het aantal ogen op de dobbelsteen. , wint. De verliezer drinkt het aantal slokken gelijk aan het aantal ogen op de dobbel- Ans deze maand P. 17 ziet. Iedereen probeert het getal te raden. Het verschil in ogen drinken zij in slokken.

7. De persoon rechts van je drinkt 1 slok maal het aantal ogen op de dobbelsteen. 8. ogen op de dobbelsteen. 10. De persoon rechts van je mag 1 slok uitdelen maal he totdat iemand anders de lul is.12. Je mag ieder

Het verhaal van ANS Tekst: Laurens van de Linde/ Illustratie: Carmen Groenefelt P. 18

HET VERHAAL VAN ANS Dit jaar bestaat ANS dertig jaar. In een doorloopverhaal vertelt telkens een andere schrijver op geheel eigen wijze de veelzijdige geschiedenis van ANS. Deze keer: het internet op 1998 www.ansonline.nl. ERROR 404. www.ansonline.com. ERROR 404. www.. www…. Waoisdjaoisdjoiajsa. Enter. ERROR 404. Oh, wacht: www.ans-online.nl. Bingo. De website ziet er verlaten uit, als een spiksplinternieuw prikbord. Met een klik op de knop ‘ANS digitaal’ kom ik bij het interactieve element van de website. Ik blader door de nietzo-papieren ANS op het computerscherm, dat uit een massief blok tekst bestaat. Balen dat Jeroen nog niet heeft uitgevogeld hoe je plaatjes erbij krijgt, al lijkt het op deze manier wel meer op de vertrouwde ANS: een krant tot op de centimeter bedrukt met tekst. Bijzonder toch, hoe innovatie toch weer lijkt te leiden tot een herwaardering van oude gebruiken, normen, waarden, schoonheden. Dit zou ik misschien moeten opschrijven. ‘Goedemorgen, lieve lui!’ Jeroen steekt zijn hoofd door het open raam. ‘Hoe is het hier?’

‘Weet je wat we nodig hebben? Heel. Veel. Bier.’ ‘Ziet er goed uit, man. De website. Ik heb net de ANS opengeslagen.’ Ik wijs naar mijn scherm. ‘Wel jammer van de plaatjes, maar–.’ ‘Plaatjes? Joh, wat maken die plaatjes nou uit?’ Met zijn rechterhand maakt hij een wegwerpgebaar. ‘Niemand geeft toch om de plaatjes? Moet je eens voorstellen hoeveel geld we zo besparen op drukkosten!’ ‘Ja, oké, dat is waar, maar–’ ‘Binnenkort leest iedereen ons prachtige tijdschrift op deze kraakverse site. Wacht maar.’ Door het open raam schenkt hij zichzelf een bekertje koffie in en met een luid ‘houdoe’ is hij verdwenen. ‘Wacht, was dat Jeroen, onze illustrator Jeroen?’ ‘Hij is, nou ja, intens.’ Ik druk op een knop en de monitor zoemt uit. ‘Heb je het al aan hem verteld?’

2002 ‘Niemand leest ons prachtige tijdschrift op de site, en dat is puur omdat die site nog steeds zo kut is als toen we nog in de Thomas van Aquinostraat zaten.’ Arnout probeert onder het praten een erwt op zijn vork te prikken. ‘Luister, ik heb eens nagedacht: een nieuwe locatie en een nieuw geluid. Weet je wat we nodig hebben?’ ‘Heel. Veel. Bier.’ Bij elk woord slaat Erik op tafel. ‘Dat is wat we nodig hebben.’ ‘Dit alweer? Is het nou nog niet klaar? Jezus, man. Alsof je hond overreden is. Luister, in 2006 doen we gewoon weer mee met het WK, hoor. En anders hebben we over twee jaar het EK nog. Bovendien, heb je Brazilië wel zien spelen? Ik ben maar wat blij dat we daar niet tegenover hebben gestaan, dan was ik er nu waarschijnlijk net zo aan toe als jij. Hui-len.’ Arnout richt zijn aandacht nu op een eenzaam aardappeltje. ‘Over huilen gesproken: wat dacht je van dit eten?’ ‘Het is eten uit de Refter. Ik vraag me vooral af of dit nog zouter had gekund. Had je anders verwacht?’ ‘Tsja. Ik weet het niet. Elke keer hoop ik dat het beter te nassen is. Dat ik weer begin te geloven, of zo. Weet je wel?’ ‘Maar..?’ ‘Het is zo ontzettend zout, Erik.’ Vlak voordat Arnouts hand met een klap op tafel neerkomt, kijkt hij op. Erik onderdrukt een glimlach bijzonder slecht. ‘Maar goed, Arnout. Wat hebben we volgens jou nodig?’ ‘Oh ja, daar hadden we het over. Goeie. De website, hè. Daar gebeurt nu helemaal geen fuck. Wat dacht je ervan om een soort forum te starten? Een discussieplek, als het ware, voor onze lezers.’ ‘Je bedoelt een soort gastenboek? Ik weet het niet. Wie gaat ooit iets in het gastenboek van ANS schrijven? We hebben al weinig bezoekers as it is.’ De hoofdredacteur schuift zijn bord weg, pakt er nog een laatste aardappeltje af. ‘Ja, nou, precies. Ik geloof echt dat de verhuizing naar de Ondergang een frisse wind was. Een nieuw begin, zoiets. En dat zouden we ook online moeten uitdragen. Of wil je serieus jaar in jaar uit integraal de PDF-bestanden van het blad blijven plaatsen? En dat het dan nog maar de vraag is of het er elke

Het verhaal van ANS P. 19

maand wel op komt te staan. Juist door regelmatig die discussie op te zoeken, trek je lezers aan.’ ‘Regelmaat, da’s wel het codewoord. Regelmaat en prikkel. Hmm.’ Erik kauwt bedachtzaam. ‘Dan moet een van ons – jij – nu dus gaan uitzoeken hoe dat achter de schermen aan elkaar hangt. Laten we er morgen naar kijken. Kunnen we gelijk de archiefachterstand inhalen.’ Hij pakt een servet en veegt zijn mes schoon. Dan staat hij op en tikt hij op Arnouts schouders.

‘Ik geloof dat de verhuizing naar de Ondergang een frisse wind was. Een nieuw begin.’ ‘Bij dezen,’ rechts, ‘benoem ik jou tot hoofd,’ links, ‘van ons gastenboek,’ rechts. Erik kijkt om zich heen en gaat weer zitten. ‘Denk je dat iemand dat zag?’ ‘Nee, geloof het niet. Trouwens, je hebt wat mayo–’ ‘Wat?’ ‘Je hebt daar wat mayonaise, op je...’ Arnout wijst op zijn eigen wang. ‘Ja, daar.’ ‘Is het weg?’ ‘Nee. Ja, nu wel.’ ‘Goed, morgen dus. Dat gastenboek gaat het worden, ik voel het.’ 2005 ‘Goed dat je er bent, man! Welkom op de redactie. Dit is dus waar alle ANS-magic, nou ja, happens.’ Mathieu houdt de deur open en slaat hem op weg naar binnen joviaal op zijn schouder. ‘Fijne plek, hè? Eerst zaten we daarachter,’ hij wijst naar de Erasmustoren, ‘in de Thomas van Aquinostraat.’ Voor hij hem kan vragen naar de oversteek naar de ondergang van het Gymnasion, stelt Mathieu hem voor aan de enige andere persoon in de kamer. De man staart naar zijn monitor terwijl hij op de tast zoekt naar een mok waar een afbeelding van Bert en Ernie op staat. Zonder weg te kijken van de computer neemt hij een slok en daarna nog een. Hij zet de mok weer terug en kijkt dan op. ‘Hoi. Jij bent hier voor de website?’ ‘Ja. Ik ben Jaap,’ zegt Jaap. ‘Dat hoorde ik, ja. Bert. Goed dat je er bent, de site heeft het hard nodig. Ga daar maar zitten, daar heb je wel genoeg ruimte. Stopcontact zit in de hoek. Koffie?’ Jaap zegt dat hij eigenlijk nooit koffie drinkt en dat een glaasje water goed is, waarop Bert zijn schouders ophaalt en zichzelf bijschenkt uit de thermoskan. ‘Echte Alex Meijer, hoor.’ Hij wijst naar de rode koffiebus die naast zijn bureau staat. ‘Maar goed, wat jij wil.’

‘Het laatste bericht op deze site, op jullie site, dateert alweer van twee maanden geleden. Klopt dat?’ Jaap kijkt vragend naar Bert, die het glas water naast de laptop op tafel zet en achter hem komt staan. ‘Kijk maar: 12 september 2005.’ Bert fronst even met zijn wenkbrauwen. ‘Hmm, dat is inderdaad niet zo best. Ik zal er zo naar kijken – uitzoeken waar het mis is gegaan. Waarschijnlijk zijn de mails over de website-updates tussen alle andere mailtjes verdwenen, dat krijg je dan. Tsja, dat zal het zijn geweest. Het zou zoveel handiger zijn als we gewoon een gedeeld account – ach ja. Wie weet, wie weet.’ Hij heeft zijn koptelefoon alweer bijna op als hij zich naar Jaap omdraait. ‘Jaap, was het toch? Kijk, Jaap, we stoeien nu al zo’n zeven jaar met deze site, en Mathieu zegt dat jij wel handig bent met computers. Is er een plan?’ Jaap neemt een slok water. ‘Ik zat zelf te denken aan een pagina met het laatste nieuws, eentje met de ANS-reportages, vaste rubrieken, een informatiepagina, “over ANS”, zoiets.’ ‘Een “meest gelezen” pagina?’ Jaap knikt en neemt nog een slok, en dan nog een. ‘Oh, en er is ook nog ruimte voor een gastenboek, trouwens.’ 1998 Ik druk op een knop en de monitor zoemt uit. ‘Heb je het al aan hem verteld?’ ‘Wat?’ Ik probeer onverschillig een slok koffie te nemen en verslik me bijna. ‘De drukkosten, man. Hij is nu nog enthousiast, maar binnenkort is de webversie van ANS de enige manier om het tijdschrift nog te lezen. Dat.’ Ik schud mijn hoofd. Dat heb ik hem nog niet verteld. ANS

Tekst en fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Bas van Woerkum/ Illustraties: Joost Dekkers De Graadmeter P. 21

De graadmeter In het studentenleven zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS de opties. Deze keer: slaapverwekkers

Wat: Ultieme slaapmix Benodigdheden: Halve supermarkt Effect: Opkomend maagzuur

Wat: Schaapjes tellen Benodigheden: Wollige fantasie Effect: Wolf in schaapskleren

Wat: 4-7-8-methode Benodigdheden: Longen Effect: Science, bitch!

Pickwick Slaap Lekker-thee, warme melk met anijs of twee glazen whisky; deze wondermiddelen zouden je stuk voor stuk slaperig maken. Voor een maximaal effect, besluit je alles bij elkaar te flikkeren. Het resultaat stelt op ieder gebied teleur. De bruingele kleur van de slaapmix lijkt op bedorven melk met rotte bananen erdoorheen. Het blijft echter niet bij het uiterlijk; ook het reukorgaan wordt geen plezier gedaan door de muffe, zurige geur. De smaak is nog smeriger. Het ergste is dat dit drankje geen enkel effect op je moeheid heeft. De oogleden worden er totaal niet zwaarder van. Doe dus vooral geen moeite om een vol glas achter de kiezen te krijgen, want in plaats van dat je voor pampus ligt, eindig je brakend boven de plee.

Je ligt lekker onder de wol, maar kunt niet slapen. Om die reden stort je jezelf vol goede moed op een eeuwenoude methode: het tellen van schaapjes. Een voor een stuur je ze over het hek, in de hoop weg te doezelen. Ook al doe je nog zo je best, die hoop is binnen een minuut vervlogen. Je bent net zo doelloos bezig als de schapen die hersenloos over het hek springen. Ook maakt dit wollige gedoe je absoluut niet moe. Integendeel: de benodigde mentale inspanning zorgt er juist voor dat je klaarwakker onder de dekens ligt. De onschuldig ogende beesten hebben je goed te grazen genomen met deze waardeloze techniek. Een goede nachtrust kun je vergeten.

Harvard-professor Andrew Weil heeft een magische code gevonden, die de deuren naar dromenland openen. Adem eerst vier seconden in door je neus, houd je adem daarna zeven seconden vast en blaas dan acht seconden door je mond uit. Herhaal dat vier keer. Deze ademcombinatie, die gebaseerd is op een oude Indiase praktijk, moet ervoor zorgen dat je slaperig wordt, doordat het lichaam meer zuurstof opneemt en de hartslag daalt. Voor deze methode is slechts een werkend paar longen nodig. In het begin tel je waarschijnlijk te snel omdat je snakt naar zuurstof, maar na wat oefening is het effect merkbaar: je wordt licht in je hoofd en ontspant. Hoewel je niet binnen een minuut onder zeil gaat, is deze methode geen kletskoek. Dit is een verademing om in slaap te vallen. ANS

Meer methoden om in slaap te vallen zien? Kijk op ANS-Online.nl

SAMENSPELEN MET SIMONE In haar nieuwe boek Het monogame drama beschrijft Simone van Saarloos de nadelen van monogamie en noemt polyamorie als alternatief. ‘Waarom zou je je leven met maar één persoon moeten delen?’

Tekst: Noor de Kort/ Foto’s: Emma Kustermans Simone van Saarloos P. 23

‘De realiteit is een plak deeg en het koekvormpje bepaalt hoe je daar naar kijkt en wat je eruit haalt. Je kunt het vies vinden, maar ik probeer als het ware steeds een ander koekvormpje uit.’ Simone van Saarloos houdt van verandering en een polyamoreus bestaan is voor haar daarom een uitkomst. ‘Natuurlijk zijn er een heleboel dingen die vaststaan, maar die vind ik niet zo interessant.’ Van Saarloos studeerde Filosofie en Literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam en schreef daarna voor uiteenlopende media als de Volkskrant en Vrij Nederland. Daarnaast was ze vaste columnist voor nrc.next. Dit najaar verscheen haar boek Het monogame drama, waarin ze zich afzet tegen het ideaalbeeld van de monogamie en pleit voor polyamorie. Van Saarloos rouleert graag tussen de cafés waar ze schrijft en vandaag is de keuze gevallen op café De Tuin in het hart van de Jordaan. Ze kan niet goed stil zitten, maar nadat de schrijver zich eenmaal heeft genesteld in een hoekje van de bank, vertelt ze over de voordelen van polyamorie ten opzichte van monogamie. Lichaam voorop ‘Als ik ’s avonds door de Jordaan loop en bij huizen naar binnen kijk, verbaas ik me erover dat iedereen met een gezin in een huis woont’, vertelt Van Saarloos. ‘Waarom moet je met één persoon samenwonen en allerlei dingen doen om te bewijzen dat je die ander genoeg liefhebt? Misschien vindt iemand wel veel meer liefde als hij niet zou hoeven samenwonen.’ Haar interesse voor relaties komt voort uit een belangstelling voor lichamelijkheid. ‘Voor mij was het fysieke altijd al bepalender dan bijvoorbeeld emoties. Als kind was ik heel sportief, dus ik was altijd al op een natuurlijke manier bezig met het lichaam. Het lichaam staat daarnaast altijd in verhouding tot andere mensen. Op jonge leeftijd zijn er duidelijke verschillen: je bent langer dan je klasgenoten, of krijgt eerder borsten. Ook in de sport zijn er heldere maatstaven: je kunt topscorer zijn of juist de langzaamste van het team. Iedereen is anders.’

‘Een groot deel van hoe wij als lichamen in de wereld aanwezig zijn, is seksueel.’ De lichamelijkheid is volgens Van Saarloos ook op een filosofische manier te bekijken: ‘Je bent in eerste instantie in de wereld geworpen als lichaam, want je kunt als baby nog niet op mensen reageren. Pas later komt het geestelijke erbij en kun je echt nadenken.’ Van Saarloos benadrukt dat die lichamelijkheid nauw samenhangt met seksualiteit. ‘Een heel groot deel van hoe wij als lichamen in de wereld aanwezig zijn, is seksueel. Dat kan ook impliciet zijn.’ Een tijd lang was Van Saarloos slechts

geïnteresseerd in het bestuderen van seksualiteit, totdat ze tot de conclusie kwam dat het isoleren van dit onderwerp niet mogelijk is. ‘Toen ontstond vanzelfsprekend de interesse in relaties.’ Belang van een tandenborstel Het afzetten tegen monogamie in Het monogame drama komt voort uit een frustratie over de maatschappij, legt van Saarloos uit. ‘Als je partner overlijdt, heb je bepaalde rechten. Als het een goede vriendin betreft, heb je deze rechten niet. Ik vind dat scheef. De manier waarop zaken in de maatschappij zijn geregeld, stamt uit een christelijke push richting de echtelijke verbintenis. Die echtelijke verbintenis werkt helemaal niet, want een op de drie gaat tegenwoordig uit elkaar. Dan hebben we het alleen nog over huwelijken.’ Dit betekent volgens Van Saarloos niet dat de liefde niet bestaat, maar dat de vorm waarin we deze zien niet werkt. ‘Eros is de drijvende kracht die je ertoe aanzet om iets buiten jezelf te leren kennen en deze kan niet bevredigd raken. De monogame relatie is er echter op gericht om maar één persoon te leren kennen.’

‘Echtelijke verbintens werkt helemaal niet. Een op de drie mensen gaat uit elkaar.’ Van Saarloos vindt dat de liefde in een monogame relatie een afgesproken vorm is. ‘In mijn boek haal ik moment de psycholoog Sternberg aan, die zegt dat er bepaalde fases in een relatie zijn. Op een gegeven moment kun je iemands toewijding afleiden uit het feit dat hij zijn tandenborstel bij de ander achterlaat. De meeste mensen zullen het er ook mee eens zijn dat er sprake is van echte liefde als je drie keer per week bij iemand slaapt, maar het zijn slechts vormen.’ Van Saarloos ziet menselijke interactie als een spel en vindt het benadrukken van de vorm hierbij belangrijk. ‘Het spel van monogamie is echter zo vanzelfsprekend geworden dat je de spelregels niet meer kunt bevragen. Als je dit wel doet, zeggen mensen: “Dat voelt gewoon zo.”’ Spannend spel Bij polyamorie ga je verbintenissen aan met verschillende personen. Hierbij gaat het om liefde, in tegenstelling tot bij de meer op seks gerichte polygamie. Polyamorie is volgens Van Saarloos een geschiktere spelvorm voor liefde dan monogamie, omdat de spelregels hierbij meer op de voorgrond komen. ‘Wat ik belangrijk vind, is het opheffen van de hiërarchische trap die in de monogamie voorkomt’, vertelt ze. Hiermee doelt ze op het idee dat een relatie ‘beter’ wordt als bepaalde zaken, zoals een eerste keer samen op vakantie, zijn afgevinkt. ‘Daarnaast geloof ik dat mensen altijd zoekende zijn naar iets nieuws. In die zin is het boek ook een

Interview Simone van Saarloos P. 24

pleidooi voor de veelkleurigheid van intimiteit, zodat je iets aan durft te gaan waarvan je echt niet weet wat het is. Voor mij is die vorm polyamorie, omdat ik het interessant vind om met verschillende mensen verhoudingen te hebben. Het wisselen van geliefden herinnert me er steeds aan dat iedereen zó anders is.’

‘Ik vind het interessant om verhoudingen met verschillende mensen te hebben.’ Van Saarloos geeft toe dat de overschakeling van een samenleving met monogame relaties naar een met polyamoreuze relaties groot is: ‘Mark Fisher zegt over het kapitalisme: “Het is makkelijker om het einde van de wereld voor te stellen dan het einde van het kapitalisme.” Zo is het ook met monogamie: het is op maatschappelijk niveau haast makkelijker om het einde van liefde voor te stellen dan het einde van monogamie. Een volledig polyamoreuze samenleving is daarom misschien een moeilijk te bereiken ideaal, maar de vraag is hoe perfect monogamie is.’ A of B? Bij polyamorie denkt iedereen al snel dat jaloezie op de loer ligt. Van Saarloos zegt hier ook wel eens last van te hebben, maar ziet dit niet als een probleem: ‘Bij monogamie ben je

bereid veel op te geven om bij die ander te zijn. Deze opofferingen nemen we op de koop toe. Bij een polyamoreuze relatie ben je ook bereid om door jaloezie heen te gaan. Ik denk daarnaast dat die jaloezie veel minder wordt als we het vergelijken van geliefden vermijden. Jij en ik kunnen allebei dezelfde persoon liefhebben, maar wij hebben een andere liefde en intimiteit met diegene.’ Ze vervolgt dat dit vermijden van vergelijken een kwestie van oefening is: ‘Stel, je hebt meerdere geliefden en geliefde A met wie je die dag hebt afgesproken, is fucking chagrijnig. Dan kun je denken: “Ik had ook met geliefde B kunnen afspreken”, maar daar moet je heel erg voor uitkijken. Je wordt dan geconfronteerd met je wens om te worden bevredigd. De uitdaging is dan dat je ervoor gaat staan dat je vanavond met geliefde A bent, ondanks dat je misschien een leukere avond had kunnen hebben.’ Hot or not Terwijl Van Saarloos weer eens een andere houding aanneemt en haar benen optrekt, vervolgt ze: ‘Vergelijken leidt al heel snel tot een standaard.’ Ze ziet dit terug bij een vriend van haar in de polygame homoscene van Berlijn. ‘Hij ligt met allerlei mannen in bed, maar elke piemel is gewoon hetzelfde, omdat er een totale standaard is gecreëerd van gespierde lichamen, veel geld en gladheid wat scheren betreft. Omdat die standaarden zo duidelijk zijn, kun je uitblinken of falen. Dit hiërarchisch denken staat elke vorm van intimiteit in de weg.’ Ook Tinder zou volgens haar tot vergelijking kunnen leiden: ‘Je bent hot or not, maar welke standaard van hot wordt eigenlijk gehanteerd?’ Van Saarloos is niet tegen het gebruik van deze app: ‘Ik ben er juist voor, als je je eigen gedrag maar onder de loep neemt. Op Tinder probeer ik heel fluïde in mijn smaak te zijn, dus ik like alle soorten mensen. Op deze manier probeer ik te breken met categorisering. Ik denk dat dit nodig is, omdat je dan blootlegt welke normen er zijn. Sommige mensen beweren dat ze niet op kleur of geslacht letten, maar dat is gewoon bullshit. Onze hele samenleving is namelijk gecategoriseerd: man of vrouw is het eerste wat je invult na je naam.’ Uitventen Of ze polyamoreus blijft tot haar dood kan Van Saarloos niet zeggen. ‘Ik probeer geen doel te stellen. Ik vind het wel echt onzin als mensen tegen me zeggen: “Ach, schat, wacht maar tot je oud bent.” Een bewijs dat polyamorie niets met mijn leeftijd te maken heeft, is dat sommige geliefden van mij ouder zijn. Zij hebben lang een monogame relatie gehad en zijn blij met hoe het nu is.’ Toch sluit van Saarloos een monogame relatie niet uit. ‘Als ik straks een groot monogaam verlangen heb met iemand, ga ik dat ook uitventen.’ Een bedenkelijke stilte volgt, waarna ze toevoegt: ‘Ik zou dan wel proberen de gedachtes die zo diep in mijn lichaam zijn geworteld, te implementeren in de monogamie.’ ANS

Column Finn Roelofs P. 25

DE MARSMAN Hij werd geboren in het Nijmeegse Waterkwartier. Als eerste in zijn familie ging hij naar het Stedelijk Gymnasium. Terwijl hij koffie drinkt op het Erasmusplein, voelt hij zich zo nu en dan een Marsman. Op een gegeven moment in je studie kan het gebeuren dat je de ‘academische ziekte’ krijgt. Voor sommigen komt dit vroeg, voor sommigen laat en sommigen zullen het nooit oplopen. De ziekte kent eigenlijk maar één symptoom: alles wat je om je heen ziet, probeer je uit te leggen, te verklaren, te begrijpen aan de hand van een of meerdere theorieën die je in je studie hebt opgedaan. Anderen zullen het geen ziekte noemen. Die zullen zeggen dat een academicus nu eenmaal verbanden legt, kennis in een nieuw licht probeert te bekijken en dit alles probeert te ordenen in zijn of haar hoofd. Zo wordt er vaak gezegd dat het klassieke idee van hoorcolleges is achterhaald. Ten eerste vraag ik me af hoe het klassieke idee van hoorcollege er uit heeft gezien. Waarschijnlijk werd er ook een groep jongelingen toegesproken door een belezen of bespraakt persoon. Verder zullen er vooral veel verschillen zijn, denk ik zo: geen vrouwen bijvoorbeeld, geen moderne wetenschapsfilosofie en kleinere groepen. Klassiek zal ik hier voor het gemak toch maar even interpreteren als ‘precies zoals het vandaag de dag gebruikelijk is’. Maar dan dringt de vraag zich op: waarom wordt er op deze manier college gegeven? Wat is de bedoeling van het op deze manier over brengen van kennis? Maar vooral volledig volgens de academische ziekte: hoe zou Hannah Arendt erover denken? Of Imre Lakatos? Of Michel Foucault? En is een docent vooral een expert, een mentor of een leider? Waartoe dient interactie in een college? Is het om meer informatie in te winnen, om zelfvertrouwen te bevestigen, of zelfs om een gedeelde wereld van begrippen tot stand te brengen? Een politicoloog kan niet ontsnappen aan de gedachten dat in colleges bepaalde wereldbeelden over worden gebracht op de studenten; hoe genuanceerd deze ook mogen zijn, neutraal zijn ze in ieder geval niet. Er bestaat niet zoiets als een ‘free lunch’, een gratis college bestaat ook niet. Na mijn zesde bak koffie van de dag speculeer ik er vol op los. Colleges bezoek ik om geïnspireerd te worden. Zo heb ik na een college weer zin om me te verdiepen in bepaalde onderwerpen. Het academische sprookje houdt me daarbij op de been: de gedachte dat het geheel van een hoorcollege meer is dan de som van de afzonderlijke delen. Door de interactie komt de bestudeerde stof tot leven. De Marsman drinkt zijn koffie op en loopt zijn collegezaal uit. Er is misschien niet zoiets als een ‘gratis college’, maar door een keer hun bek open te trekken in collegezalen krijgen studenten misschien meer waar voor hun geld.

ANS geeft raad Tekst: Max Bosschaart en Noor de Kort/ Illustratie: Jeroen Wintraecken P. 26

ANS GEEFT RAAD In ‘ANS geeft raad’ bepalen studenten zelf de collegestof. ANS schakelt deskundigen in voor praktisch advies over alledaagse kwesties en maakt hieruit de balans op. Deze keer geven een farmacoloog, studentpsycholoog en klinisch psycholoog antwoord op de vraag: hoe ga ik om met een winterdepressie?

Judith Haffmans, farmacoloog, gespecialiseerd in winterdepressies en chronobiologie ‘Een regelmatig slaappatroon helpt bij het omgaan met een winterdip. Al onze lichamelijke en mentale functies zijn ritmes die netjes op elkaar moeten worden afgestemd. Dit doet de biologische klok. Om deze ritmes niet te verstoren, is het van belang om overdag geen middagdutjes te doen en ’s ochtends op tijd op te staan. Onze interne tijdgever is melatonine, een hormoon dat wordt vrijgemaakt in de pijnappelklier als het donker is. Rond een uur of zes ’s avonds wordt dit stofje in de hersenen aangemaakt en in de ochtend verdwijnt het als er licht op je ogen valt. In de winter wordt het ’s middags rond drie uur al donkerder en is de lucht vaak grijs. Melatonine wordt dan niet goed afgebroken en dit zorgt voor een lusteloos gevoel. Een onregelmatig slaapritme versterkt dit. Studenten zijn gevoeliger voor een winterdepressie omdat ze een onregelmatig eetpatroon hebben, veel uitgaan en lang uitslapen. Regelmatig eten is ook belangrijk, want snaaien is funest voor je bioritme. Als je het ene ritme verstoort, verstoor je namelijk weer een ander ritme. De hormonen die je eetgedrag bepalen, zorgen ervoor dat je trek of een verzadigd gevoel hebt. In de winter is er een grotere kans dat je eetpatroon verstoord raakt. Rond de feestdagen eten we bijvoorbeeld op rare tijden. Bovendien komen er rond deze tijd vaak gerechten op tafel die we normaal nooit eten. Voor een echte depressie, dus geen tijdelijk dipje, is lichttherapie de meest effectieve behandelmethode. Preventief lichttherapie geven is echter geen goed idee. Je schiet dan de andere kant op: je wordt heel druk.’

Annemiek Godefrooy, studentpsycholoog aan de Radboud Universiteit en psychotherapeut ‘De meest simpele methode om met een winterdepressie om te gaan, is veel naar buiten gaan en de zon pakken die er is. Het is wel winter, maar de zon schijnt vaker dan je denkt. Een veelgenoemde theorie is namelijk dat weinig zonlicht ervoor zorgt dat mensen met aanleg voor depressie eerder hierin geraken. Probeer jezelf niet terug te trekken, maar zoek juist andere mensen op en vraag of ze je willen stimuleren om activiteiten te ondernemen. Praten over het probleem is heel belangrijk. Het helpt namelijk als iemand zegt: “Ik ben hier ook in het weekend. Zullen we een stukje in het bos gaan wandelen, of fietsen in de Ooijpolder?’’ Lid worden van een sportvereniging kan ook helpen. Dit zorgt voor structuur in je leven. Je gaat ergens naartoe en hierdoor kom je uit je isolement. Wat je absoluut niet moet doen, is in je bed blijven liggen. Je hebt hier misschien wel behoefte aan. Dat is dus lastig, want je moet tegen je wil in opstaan.’

ANS geeft raad P. 27

Ybe Meesters, klinisch psycholoog aan het Universitair Medisch Centrum Groningen en hoofd van polikliniek Winterdepressies van het Universitair Centrum Psychiatrie Groningen ‘Waarschijnlijk is de winterdepressie een biologisch fenomeen, maar hoe het nu exact in de hersenen werkt, is nog onduidelijk. De veronderstelling is dat een verstoring van de biologische klok, die in de hersenen zit, tot een winterdip leidt. De klachten zijn somberheid, weinig energie en een grote behoefte aan slaap. Een eenvoudige manier om een winterdepressie te voorkomen, is naar een zonnig oord gaan, waar geen korte dagen zijn. Deze vorm van depressie houdt namelijk een verband met licht. In de winter zijn de dagen korter, waardoor de hoeveelheid daglicht minder is. Een manier om met een winterdip om te gaan, is daarom ’s ochtends vroeg, na zonsopgang, een wandeling maken in de buitenlucht, want dan kom je in aanraking met licht. Bij een zware depressie kan lichttherapie worden toegepast. Daarbij zorgen speciale lampen ervoor dat je kunstmatig extra licht krijgt toegediend. Bij 70 à 80 procent van de patiënten nemen de klachten na ongeveer een week therapie weer af. Meer licht ontvangen helpt dus, maar onder de zonnebank gaan liggen, werkt niet. Een zonnebank maakt gebruik van ultraviolet in het licht, want je moet er bruin van worden. Ultraviolet is schadelijk voor de ogen en daarom niet geschikt voor lichttherapie. Het licht dat wij gebruiken voor de behandeling van winterdepressies moet namelijk op het netvlies van de ogen vallen.’

De balans van ANS 1. Om helemaal geen last te hebben van een winterdepressie, kun je het beste naar een ver oord verhuizen, waar geen korte dagen zijn. 2. Je bed ligt natuurlijk erg lekker, maar wees verstandig en kom ook in de winter op tijd je nest uit. Een wandeling in de vroege buitenlucht zorgt voor afbraak van melatonine, zodat je echt wakker wordt. 3. Om je bioritme niet nog meer te verstoren, is het belangrijk om regelmatig te eten. Weersta dus de verleiding om jezelf vol te stoppen met chocoladepepernoten en kerstkransjes. 4. Wees sociaal. Anderen kunnen je helpen om activiteiten te ondernemen. 5. Bij een aanhoudende depressie biedt lichttherapie uitkomst. Laat je wel goed informeren, voordat je hieraan begint. Door het preventief toepassen van lichttherapie kan je bioritme namelijk van slag raken. ANS

Heb jij ook een prangende vraag voor de wetenschap? Mail deze naar redactie@ans-online.nl

Stamgasten Tekst: Hanan Noij en Tom Plaum/ Foto’s: Simone Both/ Illustratie: Josse Blase P. 28

Stamgasten Lallende disputen, vage figuren aan de bar of uitbundige dansers, elke kroeg heeft zijn eigen publiek. ANS duikt de vaste stek van een groep studenten in, velt haar oordeel over het café en test de kennis van de trouwe gasten. Deze KEER: Nijmeegs Studenten Koor Alphons Diepenbrock in café De Kluizenaar

Nog napratend over een weekend lang zingen en zuipen, lopen de leden van het Nijmeegs Studenten Koor Alphons Diepenbrock café De Kluizenaar binnen. De zangkeeltjes zijn dit weekeinde goed gesmeerd. ‘Om tien uur ’s morgens repeteren met een kater neem je dan voor lief ’, grinnikt Mathijs (24), student koordirectie in Tilburg. Op dinsdagavond repeteert het 75-koppige koor voor de twee grote concerten die de vereniging elk jaar verzorgt. De koorleden trainen hun stembanden voor het eerstvolgende concert, dat zal bestaan uit het stuk De Vespers van Rachmaninoff. ‘Het is een mooie Russische compositie en we vinden het zonde als je het alleen vanwege de taal niet zingt’, zegt Anna (22), derdejaarsstudent Sociologie. ‘Normaal gesproken zingen we in het Latijn en soms in het Duits of Engels’, voegt Jorien (22), masterstudent Letterkunde, toe. Zingen is niet het enige dat Alphons Diepenbrock doet. Het koor organiseert elk jaar een koorweekend, waar tussen verschillende leden de vonk weleens overslaat. ‘Uit die relaties zijn zelfs koorbaby’s voortgekomen’, lacht Marijn (24), masterstudent Medical Biology. ‘Het koor bestaat al zo lang, dat het me niet zou verbazen dat een koorzuigeling tijdens een van onze activiteiten is verwekt’, vult David (22), tweedejaarsstudent Geschiedenis, aan. Esther (20), vierdejaarsstudent Geneeskunde, zegt dat Alphons Diepenbrock de laatste koorbaby een rompertje met het koorlogo heeft geschonken. Volgens de leden is er zelfs een officieuze koppelcommissie die leden bij elkaar brengt. In hun zoektocht naar de ware hebben verschillende mannen zich halsoverkop bij Alphons Diepenbrock aangemeld, omdat de toekomstige liefde hier wel eens zou kunnen zingen. Ook de homoseksuelen vinden hun plek binnen het koor. Volgens de dames zijn zij vooral een aanwinst voor de groep als het om de feestjes gaat. ‘Je kunt lekker touchy touchy met hen dansen’, grinnikt Esther. Mathijs biecht op: ‘Als heteroseksuele man word je daar zo jaloers op, dat je uiteindelijk ook met de homo’s staat te swingen.’ ANS

Stamgasten P. 29

kroegpraat Het koor Alphons Diepenbrock is een graag geziene gast in café De Kluizenaar. De barman verwelkomt de leden met bier en bitterballen. Op de vraag of hij zelf kan zingen, antwoordt de barman

dat hij het zijn douchebetegeling niet eens aan zou doen. Hij is een aanwinst voor het knusse, bruine cafeetje in Bottendaal, waar zowel wijkbewoners als studenten genieten van een biertje.

over Alphons Diepenbrock.’ Esther: ‘Een kenmerk is dat hij gebruik maakte van zang of instrumenten.’ Mathijs: ‘Mag ik een boek uit mijn tas raadplegen?’ Marijn: ‘Hij maakte ook veel gebruik van kerkelijke muziek.’ De leden zingen het hoogste lied als het gaat om het werk Diepenbrock. Hij maakte inderdaad vooral gebruik van de menselijke stem en componeerde religieus getinte werken. Het gezelschap scoort het tweede biertje. Welk Oostenrijks koor kreeg in 2008 een platencontract bij platenmaatschappij Universal Music? Mathijs: ‘Deze vraag is echt te moeilijk.’ Anna: ‘Ik heb geen flauw idee.’ David: ‘Dan gaan we voor de Wiener Sängerknaben.’

De pubquiz Hoeveel procent van de Nederlanders is toondoof? Jullie mogen er 3 procent naast zitten. Mathijs: ‘Waarom kijkt iedereen naar mij?’ Jorien: ‘Ik denk 1 procent.’ Mathijs:’ Volgens mij is het wetenschappelijk bewezen dat 1 op de 1000 mensen toondoof is, maar geldt dat ook voor de Nederlanders?’ David: ‘1 op de 1000, dat kunnen we uitrekenen.’ Jorien: ‘Laten we 1 procent zeggen.’ De aanzet van de koorleden is zuiver. Ongeveer 2 procent van alle Nederlanders lijdt aan deze aandoening, die je onder andere kan oplopen als je als kind vaak hoge koorts hebt gehad. Het eerste biertje is binnen. Wat is het grootste koor ooit? Jullie mogen er 5000 personen naast zitten. Marijn: ‘In Estland is er elke vijf jaar een podium van vijfduizend man.’ David: ‘Honderdduizend.’ Anna: ‘Dat is wel heel erg veel.’ Mathijs: ‘In Japan zongen ze Beethoven met tienduizend man, maar ik denk dat het er veel meer zijn: tachtigduizend.’ Marijn: ‘Tegen de tijd dat de achtersten de dirigent horen, zijn de voorsten al klaar met zingen.’ Helaas, hier zetten de koorzangers het antwoord te laag in. Het grootste koor ooit omvatte 121.440 mensen en kwam bij elkaar in de stad Chennai in India. Noem een kenmerk van de composities van Alphons Diepenbrock. David: ‘Die hadden we kunnen zien aankomen, vragen

Jammer, de koorleden zitten ernaast. Niet het jongenskoor uit Wenen ging er met het contract vandoor, maar het monnikenkoor van de Heilige Kruis Abdij. De platenmaatschappij was vanwege de videogame Halo geïnteresseerd geraakt in de Gregoriaanse zang van de geestelijken en bood hen een contract aan. Wat is de langste noot ooit gezongen in één adem? Jullie hebben een foutmarge van 10 seconden. Esther: ‘Langer dan een paar minuten zingen is fysiek onmogelijk.’ David: ‘Zullen we het gewoon eventjes uitproberen? Jorien: ‘Ik zou voor ongeveer 2 minuten en 30 seconden kiezen.’ David: ‘Ik denk echt veel meer, 8 minuten of zo?’ Marijn: ‘Nee joh, doe normaal.’ Mathijs: ‘Zeg maar 4 minuten en 33 seconden.’ Al is het antwoord een leuke verwijzing naar de legendarische compositie van John Cage, waarin 4 minuten en 33 seconden bewust niets gebeurt, zingen de zangers te hoog. De langste noot werd door Richard Fink gezongen en duurde 1 minuut en 43 seconden.

De Afrekening

Al fronsend en met een diepe brok in de keel ontdekken de leden dat ze niet veel afweten van muzikale records. Wel hebben ze voldoende kennis over de naamdrager van hun koor. De knusse sfeer van De Kluizenaar en de gastvrijheid van de barman compenseren hun onwetendheid. Daarmee komt de eindstand op drie biertjes.

Deze ANS niet/ Colofon/ Kutkunst Tekst: Redactie P. 30

DEZE ANS NIET fANS! ANS heeft sinds een maand haar eigen fanclub op Twitter. Deze onbekende aanbidders leverden gratis en voor niets twee pakken heerlijke koffie en drie pakken koeken af. Wij willen jullie nogmaals hartelijk bedanken: jullie hebben deze ANS mede mogelijk gemaakt.

Wanbeleid? Moet kunnen Politicus Loek Hermans zegde zijn zetel in de Eerste Kamer op, omdat hij werd beschuldigd van wanbeleid. Hermans heeft, naast honderdduizend andere baantjes, ook de functie van voorzitter van de stichting, waar de RU onder valt. Deze baan mag hij echter gewoon houden. Het is daar blijkbaar prima als een hoge pief zich schuldig maakt aan wanbeleid. Zo belangrijk is dat nou ook weer niet.

Theo treedt terug Het einde nadert voor Theo Engelen. Vanaf 1 december zullen wij hem moeten missen als rector magnificus van de RU. Helaas is de reden voor het vertrek van de bedachtzame, bescheiden man in nevelen gehuld. Zullen we het wel redden zonder Theo?

30e jaargang Hoofdredactie Tijs Sikma en Bas van Woerkum Redactie Noor de Kort, Tom Plaum, Auke van der Veen Medewerkers Max Bosschaart, Vera Crienen, Tim Hebbink, Laurens van de Linde, Guusje van den Ouweland, Hanan Noij Illustraties Josse Blase, Joost Dekkers, Carmen Groenefelt, Jeroen Wintraecken Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s Simone Both, Emma Kustermans, Guusje van den Ouweland, Mike Ruth, Bas van Woerkum Voorpagina Emma Kustermans Columnisten Finn Roelofs en Joanne Vrijhof Eindredactie Evy van der Aa, Pim ten Broeke, Gijs Hablous, Kiki Kolman, Ronald Peeters, Dennis van der Pligt, Annemarie Segeren, Anne van Veen, Saskia Verheijden, Margot Vreuls, Felix Wagner Crypto Bas Dikmans Cartoon Anne van der Heijden Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Bas van Woerkum Dagelijks bestuur Loes Tijssen (secretaris), Dennis van der Pligt (penningmeester) Druk MediaCenter Rotterdam

Uitgave, abonnementen en advertentie-acquisitie Stichting MultiMedia: stichtingmultimedia@gmail.com Redactieadres Heyendaalseweg 141 6525 AJ Nijmegen Tel: 06-36428931 Mail: redactie@ans-online.nl Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk blad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 7 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

CRYPTO

Crypto Tekst: Redactie/ Illustratie: Bas van Woerkum niet AnsDeze dezeANS maand P.31 31 P.P.31

EEN Échte koude winter lijkt in Nederland een eeuwigheid geleden. de elfstedentocht, het bouwen van een heus ijskasteel of het versieren van een sneeuwpop; zouden ze de boekEN in gaan als fenomenen van het verleden? daar hoeven de die hard-ijskonijnen zich vooralsnog geen zorgen over te maken met deze bibberrrrrrcrypto over de kouDste plekken op aarde!

De winnaar van de crypto in de tweede editie van ANS is Erik Eppenhof. De oplossingen vind je op www.ans-online. nl. 1

6 8

ANS mag dit keer een ambachtelijke carrot cake weggeven t.w.v. 15 euro van Tati. Dit is een retro huiskamercafé met biologische en duurzame producten, waar je lekker kunt ontbijten, lunchen, dineren, borrelen en huisgemaakte taart eten. Lijkt zo’n taart met verse winterpeen je wel wat? Mail je oplossing van de crypto dan vóór 14 januari naar redactie@ans-online.nl

17 18

19 20

23 24

Horizontaal: 2. Engelse wetgeving verpakt in een letter (6), 4. deze politieke partij eindigt er met een kleine schets (8), 7. écht amerikaans zwembadbier? (8), 10. een vrouwelijke biljartspeler als schijnende sensatie (8), 12. kopieer deze als de middag voorbij is (12), 15. lees ‘s wat meer naar voren! (4), 16. de tiende britse geur? (7), 17. dit onderzoeksprogramma van de vpro is nieuw in het portugees (10), 18. wanneer ik spoedig in het poolgebied zou zijn (7), 20. jaap in je testikel (9), 23. In het koninlijk instituut is de situatie des duivels (8), 24. verschrikkelijk, die yeti! (9) Verticaal: 1. muziekinstrument, idioot! (7), 3. dit roofdier gaat tegen de flow in (4), 5. bij deze sport deed de atleet het in zijn broek (8), 6. neonhuid? (5), 8. hertenfilosofie (11), 9. de politieke partij is te zien binnen het hemellichaam (8), 11. in deze stad heeft zelfs het onkruid moeite met de temperatuur (6), 13. romeinse vijf resulteert in beet hebben (9), 14. engelse tevredenheid (8), 19. een andere bevolkingsgroep daN de masaï (5), 21. deze nomadengroep leeft zowel buiten als binnen (5), 22. het is de massa! (4).

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

GEVONDEN VOORWERP Tekst en foto: Guusje van den Ouweland

Wie: Wouter (21), vierdejaarsstudent Filosofie Voorwerp: Sitar

naar de bouwer van de sitars van Ravi Shankar, de bekendste sitarspeler ter wereld. De sitar kostte me 1900 euro, maar ik zie het als een investering.’

Wat is dit voor vreemde gitaar? ‘Dit is een sitar: een Indiaas instrument met ontzettend veel snaren. Je bespeelt er maar zes: twee melodiesnaren, twee bassnaren en twee hoge snaren. De andere tien raak je in principe niet aan, die trillen mee met de rest. Daardoor krijg je een zweverig geluid. Een sitar heeft net als een gitaar fretten op de hals. Deze zitten op verschillende afstanden en kunnen worden verschoven, waardoor je de klank kan veranderen. Aan de onderkant van de sitar zit de kalebas: een soort bolle klankkast die je op de grond zet.’

Hoe kreeg je dit enorme ding mee naar Nederland? ‘Dat was een probleem aangezien het duur is om een sitar over te vliegen. Bij de douane betaal je normaal moeilijk veel invoerbelasting voor een duur instrument. De bouwer van de sitar heeft echter een extra winkel in Delhi die paupersitars verkoopt. Daar maakte hij een nepfactuur voor me waarop staat dat ik 30 euro heb betaald. Daarna hoefde ik de sitar alleen nog als handbagage te vervoeren. De douane verwacht natuurlijk niet dat je een duur instrument op die manier meeneemt. Door dit te doen hoefde ik geen invoerbelasting te betalen.’

Hoe kom je aan dit bijzondere instrument? ‘Na mijn eindexamen ging ik tien dagen op vakantie met mijn moeder. Ik wilde graag naar India omdat ik sinds de Disneyfilm Aladdin gefascineerd ben door de Aziatische cultuur. In Delhi stapten we in een van de vele tuktuks. Onze chauffeur wilde denk ik wat extra geld verdienen, want hij toonde ons de hele stad. Hij merkte dat ik in shady winkeltjes naar sitars stond te kijken, maar hij vertelde dat deze instrumenten troep waren. Daarom bracht hij ons

Waarom waardeer jij de exotische klanken van dit Oosterse object zo? ‘Sitarmuziek helpt me te focussen tijdens het studeren. Je wordt er een beetje meditatief van. In veel westerse muziek die ik vet vind komt de sitar terug, zoals in nummers van The Beatles en The Rolling Stones. Het is ook leuk als je minder bekende bands luistert en dan opeens een sitar hoort.’ ANS