ΓΟΥΑΤ ΔΕ ΦΑΚ ΙΖ ΚΟΪΝΓΚ ΟΝ Τον Νοέμβρη του 2022, στον “Ξένο” στα Εξάρχεια, εκεί όπου η Ανδριανή Παπανδρέου παρίστανε την μπαργούμαν, ο Άγγελος Σπάρταλης σε μια ζαβή προσπάθεια να την εντυπωσιάσει απήγγειλε φωναχτά τρεις στίχους του. Προς μεγάλη του έκπληξη, η θρασύτατη μπαργούμαν του απάντησε πίσω με τρεις δικούς της στίχους και ξανά και πάλι. Στο τέλος
συμπληρώθηκε ένα σουρεαλιστικό ποίημα το οποίο κατέγραψε στενογραφικά πίσω από απόδειξη ταμιακής η κοινή φίλη των δύο ψευδοποιητών, η εκδότρια Λένα Βλασταρά, πληγώνοντας την Ευρωπαϊκη Λογοτεχνία.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, την ίδια στιγμή, Ανδριανή και Άγελος έδωσαν τα χέρια να κάνουν ένα βιβλιαράκι με 11 κείμενα τα οποία θα τα γράψει
αρχικά ο ένας και μετά θα τα δίνει στον άλλο και δώσε πόνο στο λογοτεχνικό πινγκ-πονκ. “Και ο ένας θα πειράζει του άλλου!” αναφώνησαν, “Εγώ θα τα εκδόσω!” φώναξε και η άλλη η πίτα. Την ίδια κιόλας μέρα έβαλαν μπροστά και ψήσαν με δόλο και την Χριστίνα Επιτροπάκη να βάλει τις εικόνες της, νομίζοντας -η αθώα- πως πρόκειται για κάτι το σοβαρό, με στάνταρτ δόξα και ίσως και με κάποιο μελλοντικό οικονομικό ενδιαφέρον, α χα χα!
Αυτά.
#01/11 τελικό
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ
Έχουμε μαζί, εγώ κι εσύ
Την ίδια ώρα
Ξυπνάμε μαζί, προσπερνάμε το πρωινό μαζί
Την ίδια ώρα
Περιπλανόμαστε μαζί, λέμε ψέματα μαζί
Την ίδια ώρα
Ερωτευόμαστε άλλους μαζί, κρυβόμαστε από τους
άλλους μαζί
Την ίδια ώρα
Μας γλύφουν μαζί
Την ίδια ώρα Μεθάμε μαζί, ξαπλώνουμε κουρασμένοι μαζί
Την ίδια ώρα
Μπαίνουμε σε ύπνο βαθύ, χωρίς όνειρα - αυτό ήταν
Την ίδια ώρα
Και θα ΄ταν ανώφελο να σε πάρω, γιατί
Την ίδια ώρα
Κατειλημμένος
Θα με παίρνεις κι εσύ, και γι' αυτό
Την ίδια ώρα
Έχω βάλει το κινητό στο δυνατό, και σε περιμένω
Την ίδια ώρα
Που έχεις στημένο το αυτί σου, κι εσύ. Α.Π.+Α.Σ.
#02/11 τελικό
ΚΛΟΟΥΝ ΤΗΣ ΣΠΑΣΜΕΝΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Τόσο πολύ μ' αρέσει όταν γελάς
Κάνεις κάτι με τα δόντια σου κι αγκαλιάζονται
το' να με τ' άλλο
Και τα ρουθούνια σου φιλιούνται σταυρωτά
και ακόμα και τα φρύδια σου κάνουν μπρος μου
θερμή χειραψία
Κι ακόμα περισσότερο μ' αρέσει
Όταν γελάς μ' εμένα
Που στραβοπάτησα στο πλατύσκαλο
Που μου τρέχει στα γένια η μαγιονέζα
Που τρέμω όταν μπαίνω στη θάλασσα
Που πίνω και ξεχνώ
Που λέω να παρατήσω επιτέλους την Αγγλική
Φιλολογία
Να σπουδάσω χημεία του σκωτσέζικου ουίσκυ
Να σπουδάσω βιολογία του πληγωμένου στήθους
Να σπουδάσω Κλόουν της σπασμένης καρδιάς.
Α.Σ.+Α.Π.
#03/11 τελικό
ΣΥΝΕΒΗ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
ΜΟΥ ΝΥΧΤΑ
Γέμισε δηλαδή το μαγαζί μόνο μ' ένα άτομο
Και θέλω τους άλλους όλους να τους διώξω
-Έξω να τους σπρώξω-
Να ευχαριστήσω θερμά για την προτίμηση
Να μη μου φέρουν σοβαρή αντίσταση
-Αν όχι να κάνω αγριάδες-
Να λέω
Ρε σόρυ δε χωράτε
Άι στο καλό να πάτε
Ήρθε απόψε ο Αυτός
-Ξεδιάντροπα μοναδικός-
Και δε θέλουμε φράγκα.
Να μπει το μαγαζάκι μέσα
Να το πληρώσει ακριβά η τσέπη μας
Το κέρασμα
Της καρδιά μας. Α.Π.+Α.Σ.
#04/11 τελικό
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ
Πως μπορείς ( )
Να γράφεις τέτοια κείμενα
Μ' αυτό το χέρι
Που σε μένα μόνο ανήκει
Κι όλους να τους κάνεις
Να έχουν από σένα
Το πιο σημαντικό
Πως μπορείς ( )
Πάνω από την φωταγωγημένη τούρτα σου
Να κάνεις μια ευχή
Που εμένα δεν περιλαμβάνει
Τον χρόνο σου
Αλλού να θες να τον ξοφλήσεις
Πως μπορείς;
#05/11 τελικό
ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΩΜΟ
Σε περιμένω
Έχει βάλει κρύο κι ακόμη σε περιμένω
Η μετεωρολογική υπηρεσία
Λέει τα δικά της
Μα στα αλήθεια εγώ
Δεν συμφώνησα εξαρχής
Με αυτή την αλλαγή εποχής
Στην όχθη της νύχτας
Με το άστρο στον ώμο σε περιμένω
Μαέστρο της melagxol;iaw
Παιδί ξυπόλητο
Λιγάκι ακόμη θα επιμείνω
Κι ίσως πολύ
Γιατί θα 'ρθεις δεν μπορεί
Κι από τις σφοδρές χιονοπτώσεις
Θα πέσει ο κόσμος
Και πάλι στις βουτιές
Γι'αυτό είμαι εκεί
Για τον κόσμο που χωρίς διακοπές δεν μπορεί
Λυπήσου τους
Να γνωρίσει το δικό σου
Μικροκλίμα
Δεν πρόλαβε ούτε ενας
Με το άστρο στον ώμο
Στην όχθη της νύχτας σε περιμένω.
Giat;i an o xr;onow den or;izetai mia fora
O ;ervtaw den ir;izetai kau;olou. Α.Σ. + Α.Π
#06/11 τελικό
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΟΓΕΡΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ
Ορκίζομαι
Αν και οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν ορκίζονται
Εγώ ορκίζομαι
Ότι θα παραμείνεις στη ζωή μου τουλάχιστον ως ένα
ελάχιστο κατιτί
Κι ας μην έλουσες ποτέ τα μαλλάκια μου ένα ωραίο
απόγευμα
Θα αφήσω τη βρύση στην αυλή μου λιγάκι ανοικτή για ΄σένα
Και άντε χάσου τώρα.
#07/11 τελικό
ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΡΣΗ
Ο κήπος έχει πολλά λεμόνια
Το συντριβάνι επτά ή οκτώ χρυσόψαρα
Και η αυλή μια γάτα -δεν μπαίνει μέσα-
Είμαι τώρα πια ο μόνος άνθρωπος εδώ τριγύρω
Και γι' αυτό χωρίς έπαρση.
Ο φόβος πάει όταν μεθώ
Κι έρχεται όταν ξεμεθώ
Παρόμοιες διακυμάνσεις
Παρατηρώ και στην κατάσταση της υγείας μου.
Είναι από εκείνες τις εποχές
Που μέσα στο μικρό σπίτι
Κάνει πιο πολύ κρύο απ' ότι κάνει έξω
Και γι' αυτό στέκω έξω ακίνητος και κοιτάζω τον δρόμο
Χωρίς ευτυχώς να περιμένω πια κανέναν άλλο
άνθρωπο.
Αν και ολομόναχος
Εξαιτίας της εναρμόνισις μου με το τοπίο - Μια λεμονιά έχω γίνει κι εγώ-
Δε μου λείπει ούτε ο έρωτας ούτε το κουβεντολόι.
Εδώ στην φωτεινή αυλή
Σαν το ζώο που βρίσκει φωλιά να γεννήσει
Με βρίσκει κάθε πρωί η καλή μου φίλη η Μελαγχολία
Και μου προσφέρει το κορμί
Και το πνεύμα της.
Α.Π. + Α.Σ.
#08/11 τελικό
ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ
Φώναξε με ξανά στο υπόγειο σπίτι σου
Βάλε με μέσα στα παπλώματα
Δώσε μου καινούργια αλλαξιά
Δικιά σου
Μετά τον πρώτο ύπνο
Εξαργύρωσέ με
Κάνε με δωροεπιταγή μικρού συνοικιακού σούπερ
μάρκετ
Που θα ΄θελε να ΄ταν αλυσίδα
Κάνε με λαχείο που κερδίζει μόνο τον λήγοντα
Εσύ το τζακ ποτ
Να λεν' οι φίλες μας ότι ξευτιλιστηκα
Κι άλλα πολλά, τι με νοιάζει στ' αλήθεια
Αντάλλαγμα
Θα πάρω ανάσα ξανά
Σ'αφηνω στον ύπνο σου
Ωραιότατα να με σκοτώνεις
Αντάλλαγμα
Το πρωί άφησε λουλουδάκι
Α.Σ. + Α.Π.
#09/11 τελικό
ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ
Αν και νεκρή σηκώνεσαι
έρχεσαι πίσω
διεκδικείς τη θέση σου
Έτοιμη να σε γλιτώσω
στο τσακ
με ξυπνάει
αυτή η μυρωδιά
Και όπως βγαίνω
απ' το ίδιο όνειρο
συνέχεια
έχω το φτυάρι σφιχτά
-η καρδιά μου χτυπά δυνατά-
Και κάθε πρωί
σε θάβω
να 'μαι βέβαιη.
#10/11 τελικό
ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑΚΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Έλα
Παίξε μου πιάνο
Σκύλα
Στο σπίτι με την ωραία θέα
Το δωμάτιο με τα δυο παράθυρα
Παίξε μου πιάνο
Γυμνά γυμνή
Χωρίς εφιάλτες του χτες
Όνειρα του αύριο
Παίξε μου πιάνο
Γιατί
Υπάρχει ένα κατιτί μέσα στα δάκτυλά σου
Στα δόντια τα γυαλιστερά και στην ουρά σου
Μία καλά θαμμένη αυγή
Ένα άστρο δεμένο στα συρματόσχοινα
Και το καλώ έξω να βγει
Σκύλα
Παίξε μου πιάνο
Να παίξω παλαμάκια
Έλα και ρίξε μου τριάντα στριφογυριστά γκολάκια
Στο ποδοσφαιράκι του έρωτα
Ρούφα τη μοναξιά μέσα από τα πάρτι των άλλων
Αναβόσβησε από πόθο
Μπες μέσα στο φάντασμα μου
Και καν' το σώμα.
Κι ας λείπω, θα είμαι.
Κι ας πέθανα, θα ζω.
Λ.Β. + Α.Σ.
#01/11 αρχικό
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ
Είναι κοινή η ώρα μας
Μου λες τρώνε εκεί πρωινό
Σου λέω εδώ ξαπλώνουν κουρασμένοι
Μα είναι ίδια η ώρα
Γιατί έχω βάλει το κινητό στο δυνατό
Και περιμένω.
#02/11 αρχικό
ΚΛΟΟΥΝ ΤΗΣ ΣΠΑΣΜΕΝΗΣ
Τόσο πολύ μ' αρέσει
Όταν γελάς
Κι ακόμα περισσότερο
Όταν γελάς μ' εμένα
Που στραβοπάτησα στο πλατύσκαλο
Που μου τρέχει στα γένια η μαγιονέζα
Που τρέμω όταν μπαίνω στη θάλασσα
Που πίνω και ξεχνώ
Που λέω να παρατήσω επιτέλους
Την Αγγλική Φιλολογία
Να σπουδάσω Γεωμετρία
Του καυλωμένου κορμιού
Να σπουδάσω Κλόουν
Της σπασμένης καρδιάς.
Άγγελος Σπάρταλης
#03/11 αρχικό
ΣΥΝΕΒΗ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
ΜΟΥ ΝΥΧΤΑ
Γέμισε δηλαδή το μαγαζί μόνο μ' ένα άτομο
Και θέλω τους άλλους να τους διώξω
Να ευχαριστήσω θερμά για την προτίμηση
Σόρυ μα δε χωράτε
Ήρθε απόψε ο Αυτός
Άι στο καλό να πάτε
Δεν θέλουμε να βγάλουμε απόψε φράγκα
Ας μπει το μαγαζάκι μέσα
Να πληρώσουμε ακριβά
Κέρασμα με μεγάλο κόστος Την καρδιά μας.
Ανδριανή Παπανδρέου.
#04/11 αρχικό
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ
Πως μπορείς
Να γράφεις τέτοια κείμενα
Με αυτό το χέρι
Που σε μένα μόνο ανήκει
Όπως από το σύνταγμα εξάλλου έχει οριστεί
Που την καρδιά μου κρατεί
Πάνω απ' τον γκρεμό άκαρδη μικρή
Για αστείο
Σου φαίνονται όλα
Όταν είσαι ερωτευμένη
Πως μπορείς να γράφεις τέτοια κείμενα
Με αυτό το χέρι
Όταν εγώ κανένα ρεπό δεν του 'χω δώσει
Πόσες φορές να σου το πω θα χρειαστεί;
Είναι η αγάπη χειροπιαστή
και σαν το μπακλαβά σιροπιαστή
άκαρδη μικρή
ατάλαντη της ζαχαροπλαστικής διαιτολόγα.
Ανδριανή Παπανδρέου
#05/11 αρχικό
ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΩΜΟ
Σε περιμένω
Στην όχθη της νύχτας
Με το άστρο στον ώμο
Ανθυπολοχαγέ του έρωτα
Μαέστρο της melagxol;iaw
Παιδί ξυπόλητο
Με το άστρο στον ώμο
Στην όχθη της νύχτας
Σε περιμένω.
Giat;i an o xr;onow den or;izetai mia fora O ;ervtaw den ir;izetai kau;olou.
Άγγελος Σπάρταλης
#06/11 αρχικό
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΟΓΕΡΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ
Ο όρκος των πρώην φλογερών εραστών δίνεται την
τελευταία ημέρα της τελευταίας εβδομάδας του τελευταίου μήνα του φλογερού τους έρωτα και
σηματοδοτεί την ρήξη οποιασδήποτε σωματικής ή
συναισθηματικής υποχρέωσης του ενός απέναντι στον άλλο. Οι εραστές σηκώνουν το ένα χέρι ψηλά. Ο ένας ξεκινά να λέει και ο άλλος επαναλαμβάνει:
ορκίζομαι Ότι θα παραμείνω στη ζωή σου τουλάχιστον ως ένα
Ότι θα παραμείνω στη ζωή σου τουλάχιστον ως ένα
ελάχιστο κατιτί
Γιατί έλουσες τα μαλλάκια μου ένα ωραίο απόγευμα
Γιατί έλουσες τα μαλλάκια μου ένα ωραίο απόγευμα
Γιατί ήσουν εκεί
Γιατί ήσουν εκεί.
Άντε χάσου τώρα Άντε χάσου τώρα.
Και χάνονται πράγματι, σε γέλια λύπης, με τα χέρια ξεχασμένα ψηλά.
Άγγελος Σπάρταλης
#07/11 αρχικό
ΧΡΥΣΟΨΑΡΑ ΚΑΙ ΛΕΜΟΝΙΑ
Έλα, είδα κάποιες σελίδες από τη Γιούκα στα ποστ σου, πολύ ωραία. Και το δικό μου ωραίοοοοοοοο. Κάποιος
άλλαξε τα σημεία στίξης και δε βγάζει πάντα νόημα, αλλά καλύτερα. Εδώ όλα καλά. Τι κάνουν τα
χρυσόψαρα σου, ο Χιούη και ο Λιούη ή πως
TA BABATSIKA ΣAΣ ΠPOΣΦEPOYN:
ENA ΓIΓAΣ Club Sandwich ME ΓYPO XOIPINO
KAI MIA Pepsi 330ml MONO 6.99€
THΛ. 2310566969 - 2310510045
Εμένα σήμερα μου ήρθε αυτό το mail, τελικά το Google Translate είναι ο μεγαλύτερος ποιητής από όλους μας, δες εδώ σουρεαλισμό:
Θέλω να γονατίσω και να σας πιπιλωθώ παίζοντας με το
υργό μου χτύπημα. Κοίταξα σε σας, βάλατε τις μπάλες
σας και μείωσε τη γλώσσα μου από την κορυφή και το
κάτω μέρος του φρεατίου, έτσι. Θέλω να νιώσω το
κοτόπουλο να βυθίζεται μέσα μου. Θέλω πραγματικά αυτό. Επικοινωνήστε μαζί μου εδώ.
Σε 15 μέρες έρχομαι στην πρωτεύουσα, θα σου κρατώ τα λεμόνια από το κτήμα που σου 'ταξα. Θα πάμε για ρακές στη Μουριά με Λένα και Χριστίνα, ε?. Σμακ Ναι-εεεεεεεεεεεεε! Σμουκ.
#08/11 αρχικό
ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ
Ξανά
Φώναξέ με ξανά
Στο υπόγειο σπίτι σου
Πες τ' όνομα μου και πάλι
Για μια ακόμα τελευταία φορά
Εξαργύρωσέ με
Κάνε με δωροεπιταγή συνοικιακού σούπερ
Που θα ΄θελε να ΄ταν αλυσίδα
Κάνε με λαχείο που κερδίζει μόνο τον λήγοντα
Εσύ το τζακ ποτ
Να λεν' οι φίλες μας
Και πάλι πολλά να λεν'
Μα τι με νοιάζει στ' αλήθεια τι θα λεν'
Αφού αντάλλαγμα, έστω για λίγο
Θα έχω πάρει ανάσα
Βαθιά εσένα ρε βλάκα
Ξανά.
#09/11 αρχικό
ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ
Ο νεκρός σηκώνεται
απ' το μνήμα
έρχεται πίσω
διεκδικεί τη θέση του
έτοιμη να τον γλιτώσω
στο τσακ
με ξυπνάει
αυτή η μυρωδιά πτωματίλας
Και όπως βγαίνω
απ' το ίδιο όνειρο
συνέχεια
έχω εύκαιρο το φτυάρι
κάθε πρωί
σε θάβω
να 'μαι βέβαιη.
Ανδριανή Παπανδρέου
(εμπνευσμένο από την εικόνα
“WHAT THE ΦAK IC GOING ON”
της Χριστίνας Επιτροπάκη)
