VOICES - Issue 1

Anatolia College Student Magazine by the 21st Century Journalism Club February

2022

2

TABLE OF CONTENTS

Who are we?

3

"5 things you may not know about…"

6

From quarantine to reality

16

Literary corner

30

The VOICES team selects

38

Mom, dad, can you hear me?

46

We have found the timeless medicine…

49

The "Hot" Question

56

Women in STEM-Bridging the Gap

59

3

WHO ARE WE? MARIA KORONI

MARIA THEOFANIDOU

DAPHNE VITSOU

LIDA THEOCHARIDOU

DANAE CHRISTOFORIDOU

LYDIA DOUVLETI ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU

KOSTANTINA PAPATSA

ARIADNI KATSANTONI

PHOTO TAKEN BY ETEOKLIS FRYDAS

ALEXANDRA VYZANTIADOU EVA KOSTANTINIDOU

4

WHO ARE WE? ETEOKLIS FRYDAS Σας απασχολούν τα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας; Προσβλέπετε σε έναν προοδευτικό και ανοιχτόμυαλο κόσμο; Γνωρίστε τον σημαντικό ρόλο που αποκτούν οι γυναίκες στην κοινωνία μας, καθώς και θέματα σχετικά με το χάσμα μεταξύ ενηλίκων-εφήβων στο1ο τεύχος του περιοδικού VOICES.

Are you concerned about today's societal issues? Do you long for a progressive and open-minded world?

Get a grasp on the important role women are gaining in our society as well as issues concerning the gap between adults-teenagers in the 1st edition of this year's VOICES magazine.

ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU Σε αυτό το τεύχος, θα διαβάσετε πολλά διαφορετικά θέματα -από συνεντεύξεις εκπαιδευτικών έως και άρθρα σχετικά με την Τέχνη. Δημιουργήσαμε αυτό το περιοδικό έχοντας στο μυαλό μας όλους τους αναγνώστες και όλες τις αναγνώστριές μας, και αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που είμαι κι εγώ κομμάτι του! Ελπίζω πως μέσα από τα άρθρα μας θα μπορέσουν να ακουστούν και οι δικές σας φωνές!

In this magazine, you’ll see many different themes explored -from school teachers’ and fellow classmates’ interviews, to art related articles. We made this project thinking about all of our readers, and I am very happy to be a part of it! My hope is that through our articles, your own voices can be heard too!

ALEXANDRA VYZANTIADOU Το περιοδικό μας Voices αποτελεί διέξοδό μας από την καθημερινότητα και ένα μέρος όπου μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα για όλα εκείνα που μας προβληματίζουν, μας χαροποιούν και είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας. Ελπίζω κάθε ένας από εσάς που θα το διαβάσει να μπορέσει να ταυτιστεί και ίσως να ανακαλύψει μια διαφορετική πτυχή του εαυτού του.

Our magazine, Voices, is our way out of everyday life and a place where we can express ourselves freely about all those that concern us, make us happy, and are integral parts of our lives. Ι hope each of you who reads it, will be able to identify and perhaps discover a different aspect of him or herself.

DAPHNE VITSOU Στο “Voices” μπορείτε να βρείτε τις «φωνές», τις απόψεις και τα ενδιαφέροντά μας. Είναι μεγάλη χαρά για όλους μας να τα μοιραζόμαστε μαζί σας και ελπίζουμε να το απολαύσετε και εσείς!

In "Voices" you can find our "voices", opinions, as well as our interests. It is a great pleasure for all of us to share them with you, and we hope you will enjoy reading our magazine.

5

WHO ARE WE? ARIADNI KATSANTONI Ξεχωριστές γνώμες. Ξεχωριστοί άνθρωποι πίσω από αυτές. Ετοιμαστείτε να γνωρίσετε τους καθηγητές σας με τρόπο, δημιουργικό και πρωτότυπο, να διασκεδάσετε αλλά και να προβληματιστείτε μέσα από σύντομες ιστορίες και ποιήματα, να ανακαλύψετε τα καινούρια σας αγαπημένα άλμπουμ και βιβλία, αλλά και να ταυτιστείτε ή να εκπλαγείτε με τις απόψεις που προβάλλονται. Το Voices είναι μια ευχάριστη διαδρομή διαφορετικών συναισθημάτων με τελικό προορισμό να δημιουργήσουμε έναn χώρο συζήτησης, αλλά και να εξάψουμε τη φαντασία και περιέργειά σας.

Unique opinions, just as unique as the people who voice them. Get ready to get to know your teachers in a creative and unconventional way, to have a good time, as well as become troubled by short stories and poems. Discover your new favorite albums and books. Do not be afraid to relate to or be surprised by some of the points of view presented. Voices is a pleasant ride of different emotions, and its “destination” is the creation of a space for open discussion, which arouses your curiosity and triggers your fantasy.

LYDIA DOUVLETI Voices. Ναι, οι «φωνές» μας. Ως έφηβοι και, ως μαθητές, η προφορική επικοινωνία φαντάζει σε μας «τρομακτική». Έτσι, βρήκαμε καταφύγιο στην έκφραση μέσω της γραφής. Χρειαζόμασταν έναν τρόπο να μοιραστούμε τα συναισθήματα και τις απόψεις μας με ένα ευρύτερο κοινό. Συναντηθήκαμε και Μαζευτήκαμε και δημιουργήσαμε μια δεξαμενή σκέψεων και, καινοτόμων ιδεών, που απευθύνονται στους συνομηλίκους μας. Η δημιουργικότητα πυροδοτήθηκε, σαν τα λουλούδια που ανθίζουν την άνοιξη. Θέλουμε να ακουστούμε. Θέλουμε τα συναισθήματά μας να γίνουν γνωστά. Σας προσκαλούμε να “ακούσετε τις φωνές μας”, διαβάζοντας Ακούστε μας! Διαβάστε το online το περιοδικό μας που κυκλοφορεί στα μέσα Δεκεμβρίου!

Voices. Yes, our “voices”. As teenagers, and as students, we find oral communication, usually, appears intimidating. We, therefore, found an escape Thus, we found resort in expressing ourselves through writing. We needed a way to share our feelings and opinions with a wider audience. We came together and created a pool of thoughts and innovative ideas, addressed to our peers. Creativity was sparked inside each one of us, like flowers blooming in spring. We want to be heard and we want our feelings to be felt. We invite you to “listen to our voices” by reading our online magazine!

EVA KONSTANTINIDOU Πολύ συχνά, οι μεγαλύτερες γενιές πιστεύουν δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που να μπορούμε να προσφέρουμε εμείς οι έφηβοι. Γι’ αυτό και εμείς, ως μέλη του 21st century journalism club, αποφασίσαμε να το αλλάξουμε αυτό. Ακολουθήστε μας στην προσπάθειά μας να «υψώσουμε» τις φωνές μας, έτσι ώστε να μπορέσουν να ακουστούν οι απόψεις μας, ενώ γράφουμε για διάφορα θέματα που μας προβληματίζουν καθημερινά -από τη μόνιμη κριτική που δεχόμαστε ως έφηβοι, στις «θεραπευτικές» ιδιότητες της μουσικής και σε όλα όσα μας τράβηξαν την προσοχή τον τελευταίο καιρό. Από εμάς, σε εσάς. Ελπίζουμε να σας αρέσει!

It is very often the case that the older generation has the tendency to believe that teenagers don’t have a lot to offer. As members of the 21st century journalism club, we decided to change that. Follow us in our effort to try and raise our voices in order for our views to be heard, while we write about issues that trouble us -from the constant critique we receive as teenagers to music’s ‘therapeutic’ quality and everything that caught our attention these past few months. From us, to you. We hope you like it.

6

"5 things you may not know about…"

BY: LYDIA DOUVLETI 4A/B, EVA KOSTANTINIDOU 4B/A, ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU 4C/A, KOSTANTINA PAPATSA 4D/A, DAFNI VITSOU IB1, ALEXANDRA VYZANTIADOU 5A/A,

7

Μέσα στον χώρο του σχολείου, οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε πολύ συχνά σε επαφή, εκτός φυσικά από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μας, είναι οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μας. Ποτέ όμως δεν έχουμε την ευκαιρία να τους γνωρίσουμε πραγματικά. Δε μαθαίναμε λεπτομέρειες για τις ασχολίες τους ή τις απόψεις τους για θέματα που τους απασχολούν. Έτσι, αποφασίσαμε να τους γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από ένα σύντομο ερωτηματολόγιο, που μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε πέντε πράγματα που ίσως να μη μαθαίναμε ποτέ!

The people we come into contact with very often, apart from our classmates, are of course our teachers. We don’t, however, have the opportunity to actually get to know who they really are. We don’t learn details about their hobbies or their views on various issues that might concern them. That is why we decided to get to know them with the help of a short questionnaire. As a result, we learned 5 things about our teachers we might never have had the chance to learn otherwise!

BY AΝDRIANI-MARIA LAMPRINOU, 4C/A

8 PHOT

5 THINGS YOU DIDN'T KNOW ABOUT...

O

TA

K

E

N

BENJAMIN MCLELLAN

BY

AN PR

IN

OU

/A , 4 C

«Είναι δύσκολο να επιλέξω μόνο ένα βιβλίο που άλλαξε την οπτική μου μέσα στα χρόνια, καθώς υπάρχουν πολλά που μου αρέσουν. Ωστόσο, αν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα, αυτό θα ήταν το "The Remains of the Day" γιατί δείχνει τη σημασία του να διορθώνεις τα λάθη σου. Επιπλέον, αυτό το βιβλίο δείχνει ότι στη ζωή, ένα άτομο πρέπει να είναι ανεξάρτητο και να παίρνει μόνο του τις αποφάσεις του. Ένα άλλο βιβλίο που μου αρέσει (έχει γίνει και κινηματογραφική μεταφορά), είναι το «Catch 22» επειδή διαδραματίζεται στην εποχή του πολέμου, κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, αφού διδάσκω και ιστορία».

M

«Μου αρέσει πολύ να διαβάζω βιβλία και να αναζητώ ιστορικές πληροφορίες, καθώς ήμουν και καθηγητής ιστορίας, πριν έρθω στο Ανατόλια. Το χόμπι μου -η ανάγνωση βιβλίων ιστορίας- ήταν αυτό που με οδήγησε να γίνω καθηγητής ιστορίας, καθώς πιστεύω ότι ορισμένα κομμάτια της ιστορίας (όπως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος) περιγράφουν ποιοι είμαστε αυτή τη στιγμή. Άλλα χόμπι μου είναι να πηγαίνω σινεμά, να κάνω σερφ (που έκανα όταν ήμουν στην Αυστραλία), να πηγαίνω σε συναυλίες και να κάνω παρέα με φίλους».

LA

«Σε ό,τι αφορά την ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στα μαθήματά μου, παρατήρησα ότι οι έλληνες μαθητές είναι παθιασμένοι, χαρούμενοι και πρόθυμοι να μάθουν, κάτι που κάνει τα μαθήματα να κυλάνε πιο εύκολα και πιο ευχάριστα. Και αν και ο δάσκαλος είναι παθιασμένος, τότε και οι μαθητές ακολουθούν, και αυτό δημιουργεί μια θετική ενέργεια».

IA

«Όπως προανέφερα, ήρθα στην Ελλάδα αφού έμεινα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Αϊτή. Ενώ ήμουν στο Κέμπριτζ, δούλευα σε ένα δημόσιο σχολείο και είχα μια τάξη αποτελούμενη από 30 μαθητές, κάτι που ήταν αρκετά δύσκολο και υπήρχαν διαφορετικές πολιτιστικές διαφορές. Όταν πήγα στην Αϊτή, υπήρχε ένα αμερικανικό σχολείο αρκετά παρόμοιο με το Ανατόλια, ωστόσο επειδή υπήρξαν διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης και δεν ήταν ασφαλής η δια ζώσης διδασκαλία, προχωρήσαμε σε διαδικτυακή διδασκαλία. Με αυτόν τον τρόπο ήμουν προετοιμασμένος για τα διαδικτυακά μαθήματα και δεν αντιμετώπισα τόσες πολλές δυσκολίες».

NI MA R

«Πριν έρθω στην Ελλάδα, έζησα σε άλλες δύο χώρες (εκτός από την Αυστραλία από όπου κατάγομαι), στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Αϊτή (ένα νησί της Καραϊβικής). Ωστόσο, παρόλο που μου άρεσαν και οι δύο χώρες, στις οποίες έζησα, αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα για να μάθω περισσότερα πράγματα για τον πολιτισμό και επίσης για να γνωρίσω τις διαφορετικές απόψεις μεταξύ των πολιτισμών. Σίγουρα προτείνω να προσπαθήσουν οι άνθρωποι να ζουν σε διαφορετικές χώρες, ώστε να δουν πόσο διαφορετικοί, αλλά και όμοιοι είμαστε».

DRIA

BY ANDRIANI MARIA LAMPRINOU, 4 C/A

“Before coming to Greece, I lived in two other countries (apart from Australia where I come from), in the United Kingdom and in Haiti (an island in the Caribbean) as well.

However, even though I loved both of the countries I lived in, I decided to come to Greece in order to learn more things about the culture and also observe the differences between them. I definitely suggest that people should try living in different countries, so that they can see how different, but also similar, we are”.

“As I mentioned before, I came to Greece after living in the United Kingdom and in Haiti as well. While in Cambridge, I worked at a public school and had a class consisting of 30 students, which was quite challenging and there were different cultural aspects. When I went to Haiti, there was an American school quite similar to Anatolia; however, there were protests against the government and it wasn’t safe to be teaching in person, so we proceeded to online teaching. That way I was prepared for the online classes and I didn’t face that many difficulties.”

“As far as it concerns the atmosphere during my lessons, I have noticed that Greek students are passionate, happy and eager to learn, something that makes the lessons smoother and more enjoyable. And if the teacher is passionate, then the students are passionate as well and that creates a positive energy.”

“I really enjoy reading books and looking for historical information, since I was also a history teacher, before coming to Anatolia school. And my hobby of reading history books led to my becoming a history teacher, because I believe that certain parts of history (such as WWII) describe who we are right now. Other hobbies of mine are going to the movies, surfing (which I did while I was in Australia), going to concerts and hanging out with friends.”

“It’s difficult to choose only one book that has changed my perspective through the years, since there are plenty of them that I enjoy. However, if I had to choose one, that would be “The Remains of the Day” because it shows the importance of correcting your mistakes. In addition, this book also shows that in life, a person should be independent and make their own decisions. Another book that I like (there is also a film adaptation), is “Catch 22” and I like it because it is set in the war era, which I’m very interested in, since I teach history as well.”

9 5 THINGS YOU DIDN'T KNOW ABOUT...

PHOTO

TA

K

EN

MILAN MILJCOVIC

BY

BY DAFNI VITSOU, IB1

IB1

«Η αγαπημένη μου μουσική να πω την αλήθεια εξαρτάται από τα κέφια μου. Για παράδειγμα, αν θέλω να αποβάλλω το άγχος, είναι συνήθως κάποια διασκευή από σαχλό -καλοκαιρινή ποπ (μερικές φορές παραείναι σαχλή) ή κάποια καλύτερης ποιότητας μουσική RnB. Από την άλλη, όταν θέλω να ακούσω λίγη μουσική που να μου αρέσει πραγματικά , είναι συνήθως ηλεκτρονική μουσική… - Massive Attack , Portishead, Morcheeba. Μου αρέσουν πολύ οι ανεξάρτητες γυναίκες καλλιτέχνιδες με δυναμική μουσική όπως η Tori Amos, η PJ Harvey, η Joan Osborne από τις Ηνωμένες Πολιτείες.»

U,

«Το όνομά μου είναι ένα πολύ παραδοσιακό σερβικό όνομα και γι' αυτό δεν μου άρεσε όταν ήμουν νεότερος, δεν ήταν κουλ και μοντέρνο. Στις μέρες μας όμως, δεν είναι πια τόσο συνηθισμένο. Και ναι, κάτι σημαίνει. Προέρχεται από ένα επίθετο και σημαίνει ‘ο άνθρωπος που είναι ευγενικός’».

O

«Αν δεν ήμουν δάσκαλος, υποθέτω ότι θα ασχολούμουν με κάποιο είδος θεάτρου ή κάποιο είδος χορού. Αυτό ήταν μια μεγάλη αγάπη μου όταν ήμουν νεότερος, αλλά χάθηκε κάποια στιγμή. Αλλά ναι, αυτό θα ήταν το δεύτερο επάγγελμά μου».

TS

«Όσον αφορά τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας, της χώρας από την οποία κατάγομαι, μέχρι στιγμής, προτιμώ να ζω στην Ελλάδα γιατί νομίζω ότι εδώ οι άνθρωποι είναι γενικά λιγότερο στρεσαρισμένοι. Και στις δύο χώρες, οι οικογένειες και οι γονείς τείνουν να εμπλέκονται πολύ στη ζωή των παιδιών τους και στις αποφάσεις τους».

DAFNI V I

«Αυτό που μου αρέσει στην Ελλάδα είναι η κουλτούρα του καφέ. Μου αρέσει πως όλοι μέχρι τώρα ήταν πραγματικά καλοί, ευγενικοί και φιλόξενοι μαζί μου. Μου αρέσει ο καιρός, μου αρέσει αυτή η αίσθηση του ωραίου, χαλαρού τρόπου ζωής στην πόλη, μου αρέσει η πόλη… Όσον αφορά τα πράγματα που δεν μου αρέσουν… Λοιπόν, δεν μου αρέσει ο αριθμός των αυτοκινήτων στους δρόμους και με εκνευρίζει όταν οι μηχανές περνούν από τους δρόμους ανεβάζοντας στροφές και κάνοντας τρομερό θόρυβο. Το βρίσκω πραγματικά ενοχλητικό. Το συνήθισα όμως».

“What I like about Greece is the coffee drinking culture; I like how everyone so far has been genuinely nice, polite, welcoming and communicative with me. I like the weather, I like this sense of a nice, relaxed style of living in the city, I like the city… When it comes to things, I don’t like… Well, I dislike the number of cars in the streets, the terrible noise when motorcyclists drive through the streets revving up their bikes. I find that really annoying. I have gotten used to it though”.

“Regarding the similarities and differences between Greece and Serbia, the country I come from, so far, I prefer living in Greece because I think that here people are, generally, less anxious.

In both countries, families and parents tend to be very intrusive when it comes to their children’s lives and their decisions”.

“If I weren’t a teacher, I guess I would be involved in some kind of theater or some kind of dance.

That’s something that used to be a strong passion of mine when I was younger, but was lost at some point. But yeah, that would have been my second profession”.

“My name is a very traditional Serbian name, which is why I didn’t like it when I was younger because it wasn’t cool and modern. Now, though, it is not that common anymore. Actually, it does mean something. It derives from an adjective which means ‘the kind of person who is kind’”.

“The music I most enjoy depends on the context.

For example, if I need to relieve the stress, it’s usually some arrangements from trashy summer pop (sometimes really trashy) or some better-quality RnB music. On the other hand, when I want to listen to some music just for the pleasure of listening, it is usually electronic music… -Massive attack, Portishead, Morcheeba. I do like a lot independent, strong female artists like Tori Amos, PJ Harvey, Joan Osborne from the States.”.

10 5 THINGS YOU DIDN'T KNOW ABOUT...

PHOT

O

TA

K EN

VAGGELIS MANITAKIS

BY N

TI

AD

OU 5A/A

Δεν ξέρω αν πρέπει να στοχεύουμε στο για πάντα. Και πιστεύω πως δεν είναι κακό το να μην υπάρχει το για πάντα, γιατί μέσα μου ξέρω πως όντως δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, όταν λέω “σ’αγαπώ” ξέρω ότι δεν θα είναι για πάντα. Παρόλα αυτά στοχεύω σε αυτό.

A

Το πιο ηχηρό μήνυμα που έχω λάβει κάνοντας αυτή τη δουλειά είναι το ότι η τέχνη δεν είναι αρκετά προσβάσιμη στους νέους, ή ότι η νέοι δεν την εκτιμούν αρκετά. Την έχουμε όλοι στην καθημερινότητά μας (τραγουδάμε, χορεύουμε, παίζουμε θέατρο κλπ.), αλλά δεν την διδασκόμαστε. Αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί.

Z

Καθώς δουλεύω καθημερινά ανάμεσα σε νέους, υπάρχει κάτι που θα τους συμβούλευα όσον αφορά τα όνειρά τους και αν αυτά είναι ανάξια κόπου: Πολλές φορές οι μαθητές μου περιμένουν από εμένα να τους επιβεβαιώσω αν έχουν ταλέντο, ώστε με τη σειρά τους να επιβεβαιώσουν και τους γονείς τους. Δεν μπορώ εγώ να τους πω εάν οι στόχοι τους είναι ανέφικτοι. Παρόλα αυτά, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει πάντα να θέτουν τέτοιους στόχους, γιατί δεν υπάρχει καλύτερη εμπειρία από την αποτυχία. Σημαντικό είναι να είσαι συνειδητοποιημένος, κι αν αποτύχεις, να μπορέσεις να βρεις λύσεις για να ξανασηκωθείς.

AV Y

Μία συμβουλή που παράκουσα και εν τέλει μου βγήκε σε καλό, ήταν αυτή του πατέρα μου όταν μου πρότεινε να παραμείνω στην σταθερού μισθού δουλειά που είχα ως παραγωγός στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Θέλησα όμως να ασχοληθώ με κάτι που θα με γέμιζε και που θα ήταν πιο δημιουργικό. Έτσι αποφάσισα να φύγω από αυτήν την δουλειά και να ασχοληθώ με τα παιδιά και έφτασα να είμαι στο σημείο που είμαι.

ANDR

Αν με ρωτούσε κανείς τι είναι αυτό που με χαροποιεί περισσότερο, θα έλεγα το να βλέπω πως όλοι οι μαθητές ασχολούνται με τις τέχνες με οποιονδήποτε τρόπο. Σε προσωπικό επίπεδο, η επικοινωνία είναι αυτό που με κάνει πιο χαρούμενο.

ALEX

BY KONSTANTINA PAPATSA, 4 D/A

“If I was asked to say what pleases me the most, I would answer that I love seeing teenagers getting involved in arts in every possible way. In personal terms, I think communication is what makes me happier.

One piece of advice that I disregarded and eventually worked out for me was that of my father, when he suggested that I continue my steady job working as a theatrical producer at the National Theater of Northern Greece. I wanted to occupy myself with something more creative and fulfilling.

That is how I decided to quit that job and work with children and that is how I got where I am today.

While my working environment is full of teenagers, there is some piece of advice I would like to give to them: Most of the time, my students expect me to reassure them that they are talented, so that they themselves can reassure their parents. The truth is that I cannot tell them whether their goals are unachievable or not. However, in my opinion, they should always set these kinds of goals, because there is no better way to gain experience than to fail.

What matters is to be self-aware and to be able to find solutions in order to continue putting effort in what you do, when failure comes your way.

The most resonant message I have received from doing this job is that art is not as accessible as it should be to young people, or perhaps they don’t appreciate it enough. Although art is part of everyone’s daily life (we sing, dance, play theater etc), it is not taught. This is something I am really concerned about.

I don’t know if we should aim at “forever”. And I believe that it’s not bad that it doesn’t exist, because inside me I know it truly doesn’t. For example, when I say “I love you” I know that it’s not gonna be forever. However I aim for it.

11 5 THINGS YOU DIDN'T KNOW ABOUT...

PHO

TO

T

A

THANASIS FOTIADIS

K

EN LE

TI

/B ,4A

Σε έναν νέο που θα ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο ή με κάποιον άλλο τομέα τέχνης, θα έλεγα καταρχάς να ασχοληθεί. Εφόσον είναι μέσα στον ορίζοντα των ονείρων, των σχεδίων, των πλάνων που έχει, να μην σκέφτεται τόσο να κάνει κάτι για να βγάλει απλά χρήματα, να κάνει καριέρα για να έχει δόξα, αλλά να ασχοληθεί γιατί είναι η καλύτερη ίαση, το καλύτερο φάρμακο για την ψυχή των ανθρώπων. Και μιλώ για τις τέχνες γενικότερα, όχι μόνο για το θέατρο, αν και το θέατρο είναι ένας συνδυασμός τεχνών. Είναι ο λόγος, η υποκριτική αλλά είναι και η ζωγραφική, είναι και η μουσική, είναι και ο χορός, συμπεριλαμβάνει πάρα πολλά πράγματα.

V

Η δημιουργικότητά μου επηρεάστηκε ποικιλoτρόπως από τους περιορισμούς της πανδημίας και κυρίως επειδή κάποια στιγμή σταματήσαμε να κάνουμε θέατρο, μολονότι από την πρώτη κιόλας βδομάδα που έκλεισαν τα σχολεία, συνεχίσαμε τις πρόβες διαδικτυακά με τη θεατρική ομάδα. Είχαμε ήδη επιλέξει το έργο, αλλά όταν πέρυσι τον Νοέμβριο αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε, γιατί πλέον δεν υπήρχε η προοπτική της παράστασης, όχι μόνο εγώ, αλλά και τα παιδιά, που συζητάμε ακόμα και τώρα, νιώθαμε ότι ήμασταν λειψοί. Και όχι μόνο σε σχέση με το θέατρο, αλλά με οτιδήποτε δημιουργικό θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ήταν σαν να είχαμε κάποιο ελαττωματικό σωματικό όργανο.

U

Έβλεπα θέατρο από πολύ μικρός γιατί με πήγαιναν οι γονείς μου σε παραστάσεις, αλλά το 1985 ιδρύθηκε στο σχολείο μία θεατρική ομάδα, παράλληλα με το drama club που ήταν στα αγγλικά, στην οποία παίζονταν έργα στα ελληνικά. Την ίδρυσαν δύο παλιοί μου καθηγητές, ο Παναγιώτης Αντωνίου και η Βένα Ευσταθίου, και με πήραν στην ομάδας και έτσι, τότε, ανέβηκα και στο σανίδι. Το θέατρο είναι η οπτική των ανθρώπων για τον κόσμο, δεν την επηρεάζει απλώς. Το θέατρο καταγράφει τα ανθρώπινα συναισθήματα, καταγράφει την οπτική των ανθρώπων για τον κόσμο, και επειδή δεν φτάνει μόνο να παρατηρούμε αλλά πρέπει και να διδάσκουμε μεταφορικά ή κυριολεκτικά, το θέατρο έρχεται να κάνει το πέρασμα από την πράξη στην Tέχνη και μέσω της Tέχνης, ξανά στην πράξη.

YDIA

BY L DO

BY LYDIA DOUVLETI, 4 A/B

Theatre has been a part of my life from a very young age because my parents used to take me to theatre plays. In 1985 a theatre group was created at our school, which performed Greek plays, in addition to the drama club which was in English. It was founded by two of my previous teachers, Panagiotis Antoniou and Vena Efstathiou. They chose me to be a part of this team and that is how I got the chance to perform on stage. Theatre does not only affect people's perception of the world, but offers a description of it . Theater portrays human emotions as well as viewpoints of the world. And since we shouldn’t limit ourselves to observation, and we should also teach -either metaphorically or literally- , theater turns actions into Art and through Art, they, once again, become actions.

My creativity was influenced in various ways by the limitations of the pandemic, mainly because we stopped doing theater at some point, despite the fact that from the very first week that the schools closed down due to COVID-19, we continued rehearsing online. We had already selected the play. Last November, however, we had to stop when we realized that there was no prospect for us to actually show our play to a live audience And that is when, not only I, but also the students, with whom we still talk about it, felt like a part of us had gone missing. And not only regarding theatre, but also in relation to anything creative. It was as if we had a defective body organ.

To a young person wanting to engage in theatre or any other art form in the future, I would first of all advise them to do it. As long as it is within their dreams’ horizons and plans, they should not think about making money, or becoming famous, but rather follow their creative path which is the best cure, the best medicine for a person's soul. I am referring to the arts in general, and not just theatre, although theatre is a combination of arts: It is acting, but it is also painting, music, dance it incorporates many different art forms.

12

Θα του έλεγα επίσης να μην το αφήσει. Και επειδή πολλές φορές έχω βρεθεί σε αυτή την θέση, παλιοί μαθητές που πέρασαν από την θεατρική ομάδα, στην οποία έχω και εγώ το μερίδιό μου, θέλησαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό και πολλοί ασχολήθηκαν και ακόμη ασχολούνται. Πάντα τους λέω να μην χάνουν την ανθρωπιά τους και την πρωτογενή αγάπη που έχουν για την Τέχνη, να μην το βλέπουν ως ένα εργαλείο δόξας, χρημάτων, επιτυχίας (το να γίνουν πρωτοσέλιδα και όλα αυτά). Ναι, να ασχοληθούν, είτε θα το κάνουν επαγγελματικά είτε όχι! Με την διδασκαλία μου επιθυμώ να μεταλαμπαδεύσω σε μικρότερο βαθμό τις γνώσεις και σε μεγαλύτερο βαθμό (τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω, δεν σημαίνει ότι το πετυχαίνω κιόλας) τη διαρκή αναζήτηση. Να ψάχνουν δηλαδή και να σκέφτονται, να μην μένουν σε παραδομένες και στερεότυπες αλήθειες. Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο γίνεται και με τη μεταφορά γνώσεων, πληροφοριών, που για μένα έχει μικρότερη αξία. Τις πληροφορίες ένας άνθρωπος μπορεί να τις πάρει (ειδικά στην κοινωνία πλέον που ζούμε) από πάρα πολλούς πόρους. Αντίθετα, το να μάθεις στον άλλο να σκέφτεται από πού θα ψάξει αυτά τα πράγματα και τι ξεσκαρτάρισμα θα κάνει, μέχρι να φτάσει στο τελικό προϊόν, αυτό είναι πιο χρήσιμο, πιο δημιουργικό! Στην καθημερινότητά μου με αγχώνει το ότι υπάρχει μία μονοτονία, το ότι τα πράγματα επαναλαμβάνονται, με έναν πανομοιότυπο τρόπο και αισθάνομαι πολλές φορές ότι ζω την ημέρα της μαρμότας. Κάνω τα ίδια πράγματα με μια επανάληψη και με μια μονοτονία, ξεχνώντας την ουσία της ζωής που είναι και το απρόοπτο, το περίεργο, το ξαφνικό, αυτό που δίνει γλύκα και γεύση στην ζωή μας!

I would also advise them not to let go of their passion for Art. I have found myself, many times, in the position, where old students who participated in the theatre group, (in which I also play an active role), wanted to engage in theater professionally, and some have managed to do so. When they come to me, I always tell them not to lose their primary love for Art and not see it as a shortcut to fame, money, success (making headlines and all that). I encourage engagement of any kind -professional or not!

Through teaching, more than transferring basic knowledge, I want to impart to my students the constant need for exploration -at least that is what I try to do, which doesn’t mean that I actually succeed. I want them to be open-minded and not dwell on stereotypical truths. I realize that this can also be achieved through transferring knowledge, but to me this has a lesser value, as we live in an age, in which a person can acquire information from a great number of sources. On the contrary, teaching critical thinking, showing one where to look for knowledge and which information is worth using to arrive at a “final product”, is not only more useful, but more creative too!

In my everyday life, it is the monotony that stresses me out -the fact that things are on a repeat mode. It often feels like groundhog day.

I do the same things repetitively and monotonously, gradually forgetting the meaning of life, which is none other than the unexpected, the strange, the sudden, the things that add spark to life!

13 PH

5 THINGS YOU DIDN'T KNOW ABOUT...

OT

O T

MARGARITA ZIGLINA

A

KE Y EVA KO NS NB

BY EVA KONSTANTINIDOU, 4B/A

N

TI

NI

DO

U, 4B/A

«Με τη μουσική είχα πάντα στενή σχέση. Έχει υπάρξει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Μου κράτησε πάντα συντροφιά στις δύσκολες στιγμές και με ψυχαγώγησε όταν οι διάθεσή μου ήταν στα ύψη. Το πιο σημαντικό όμως για μένα είναι ότι η μουσική είναι ένα πάθος που μοιράζομαι με τον αδερφό μου, τον οποίον εκτιμώ βαθιά. Μεγαλώσαμε ακούγοντας μουσική στο ραδιόφωνο και αργότερα βλέποντας βίντεο κλιπ στο MTV (MUSIC TV). Περνούσαμε ατελείωτες ώρες προσπαθώντας να μάθουμε τους διάφορους καλλιτέχνες και τα μουσικά είδη, και όλα αυτά οδήγησαν στη μανία μας για συναυλίες. Όταν μεγαλώσαμε, αρχίσαμε να οργανώνουμε τις διακοπές μας και να επιλέγουμε προορισμούς με βάση το πού έπαιζαν συγκεκριμένοι μουσικοί. Αποταμιεύαμε χρήματα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε τη μουσική από πρώτο χέρι. Έτσι, καταφέραμε βέβαια να παρακολουθήσουμε σε συναυλίες στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Και φυσικά, χτίσαμε μια πολύ δυνατή σχέση με τη μουσική, που είναι και ο λόγος για όλα αυτά που κάναμε. Όσον αφορά τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, κάποιοι από αυτούς είναι ο David Bowie, οι Radiohead, ο Bruce Springsteen, οι Queen και οι U2.»

TA

«Έχω πράγματι μεγάλο πάθος για τη δουλειά μου, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τα χόμπι μου και ο χορός είναι σίγουρα το αγαπημένο μου. Από τη στιγμή που ξεκίνησα το χορό, ως ενήλικας, προσηλώθηκα στο να βελτιώσω την τεχνική μου, τη μουσικότητα αλλά και την έκφρασή μου. Έχω δοκιμάσει διάφορα είδη χορού, όπως το κλασσικό και το μοντέρνο μπαλέτο, τζαζ και ο σύγχρονος χορός. Κάθε μάθημα χορού αποτελεί μια καινούρια πρόκληση για εμένα, αφού ο χορός είναι μία μορφή επίπονης άσκησης που απαιτεί ταυτόχρονα πειθαρχία και δύναμη. Παρόλα αυτά, είναι τόσο λυτρωτικό και μου προσφέρει τόσο μεγάλη ικανοποίηση, που στο τέλος, μου αφήνει πάντα μια αίσθηση ευεξίας.»

‘’I have a passion for my job indeed, but I could not even imagine my life without my hobbies.

Dance is -hands down- my favorite one. Ever since I took it up as an adult, I have been very committed to improving my technique, musicality and expressiveness. I have tried various types of dance, such as ballet, modern ballet, jazz and contemporary. Every dance class constitutes a new challenge for me as dance is a form of arduous exercise that requires both discipline and strength; yet, it is so fulfilling and liberating that I am always left with a sense of well-being.’’ ‘’Music and I go back a long time. It has been an integral part of my life for a number of reasons. It kept me company through the hard times and entertained me when my spirits were high. Most importantly, however, it is the one passion that I share with my brother, whom I treasure deeply. We grew up listening to music on the radio and later watching video clips on MTV (Music TV). We would spend hours on end familiarizing ourselves with various artists and genres; and all this culminated in a concert mania. When we came of age, we started planning our holidays and selecting destinations based on where certain artists performed. We saved money to experience music at first hand. This way, we have managed to attend gigs in most European countries. And, of course, we forged a strong relationship with music being at the heart of it. As for my favorite artists, these would be David Bowie, Radiohead, Bruce Springsteen, Queen and U2, to name but a few.’’

14

’Είμαι λάτρης βιβλίων και επίδοξη ‘βιβλιοφάγος’. Η αλήθεια είναι ότι το γεγονός ότι είμαστε εκπαιδευτικοί μπορεί μερικές φορές να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή μας, αφού μελετάμε και διαβάζουμε μεν αδιάκοπα, αλλά ωστόσο σπάνια για την προσωπική μας ευχαρίστηση. Έχω μια βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία, που περιμένουν ένα χέρι να τα ξεφυλλίσει. Μπορεί, από τη μία, να με πιάνει απελπισία, αλλά, από την άλλη, δεν μπορώ να σταματήσω να αγοράζω καινούρια βιβλία. Μερικές φορές, σκέφτομαι ότι, κάποια ημέρα, θα μπορέσω να τα διαβάσω όλα. Λατρεύω τα κλασσικά βιβλία, όπως αυτά του Charles Dickens, της Jane Austen και του Oscar Wilde. Επίσης, ενδιαφέρομαι πολύ για τα θεατρικά έργα, και ο Shakespeare είναι ίσως ο αγαπημένος μου, μαζί με τους Ibsen και Beckett. Και φυσικά, ο Philip Roth έχει πάντα ένα πολύ ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου.» «Πιστεύω ακράδαντα ότι η διδασκαλία δεν έχει να κάνει μόνο με τη μετάδοση της γνώσης. Ιδανικά, πρέπει μέσα από αυτήν, να επικοινωνούνται ιδέες και συναισθήματα με σκοπό να δημιουργηθεί μία σύνδεση με τους μαθητές και τις μαθήτριες. Δεν πρέπει να προσποιούμαστε ότι είμαστε μονοδιάστατοι άνθρωποι, και ότι το μοναδικό μας καθήκον είναι να μεταφέρουμε τη γνώση. Η εμπειρία της τάξης περιλαμβάνει πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που φαίνονται. Η τάξη αποτελεί ένα ιερό μέρος όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες ενθαρρύνονται να είναι «αυθεντικοί», ενώ, την ίδια στιγμή, νιώθουν αρκετά ασφαλείς, ώστε να μπορούν να εκθέσουν τον εαυτό τους και τις αδυναμίες τους. Εάν αυτό δεν είναι ένα περιβάλλον που ευνοεί την μάθηση, τότε ποιο είναι άλλωστε; Γι’ αυτό και, προσωπικά, μου αρέσει να μοιράζομαι τα συναισθήματα και τις εμπειρίες μου. Έχω, μάλιστα, πολλές στιγμές, νιώσει συναισθηματική, πράγμα που οι μαθητές και οι μαθήτριές μου σεβάστηκαν και εκτίμησαν.»

‘’I am a booklover and an aspiring bookworm. The truth of the matter is that being a teacher can sometimes adversely affect our lives in that we constantly read and study, but rarely do we have time enough on our hands to read for pleasure. I have a bookcase packed with books awaiting a hand to turn their pages. It can feel rather hopeless since I cannot cease to buy new books. Someday, I think to myself; some day, I will read them all. I love the classics such as Charles Dickens, Jane Austin and Oscar Wilde. I am also very much into plays, and Shakespeare is an all-time favorite alongside Ibsen and Beckett. And, of course, Philip Roth has a special place in my heart.’’ ‘’I strongly feel that teaching is not only about conveying knowledge. Ideally, it should involve communicating both ideas and feelings with the aim of developing a connection with the students. We cannot pretend to be one-dimensional people whose mission it is to impart knowledge. There is a lot more than meets the eye when it comes to the class experience. A class is a sacred place where students are encouraged to be genuine while feeling safe enough to expose themselves and their weaknesses. If that isn’t an environment that is conducive to learning, then what is? To this end, I like to share my emotions and experiences. In fact, I have found myself feeling very emotional on a number of occasions, which my students respected and appreciated.’’

15 5 THINGS YOU DIDN'T KNOW ABOUT...

PHO

TO

TA

K

KATERINA DAKI

EN

BY

A ALEX NDRA V Y

BY ALEXANDRA VYZANTIADOU, 5A/A

AD

OU

, 5A/A

Μου αρέσει να είμαι ενημερωμένη. Από πάντα ήθελα να έχω αντίληψη του κόσμου γύρω μου. Διαβάζοντας ιστορία, ανακάλυψα μεγάλο ενδιαφέρον στους ανατολικούς πολιτισμούς, και ειδικά τον πολιτισμό του Ιράν. Μέσα από τον κινηματογράφο, που μου αρέσει πάρα πολύ, μπόρεσα να καταλάβω την κατάσταση σε εκείνες τις περιοχές. Η πρώτη ταινία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και άρχισα να ενημερώνομαι για εκείνες τις περιοχές ήταν «Ο Κύκλος».

TI

Κάνω την δουλειά που ονειρευόμουν από μικρή να κάνω. Από πάντα ήθελα να γίνω φιλόλογος-καθηγήτρια. Όταν διδάσκω και είμαι με τα παιδιά, βρίσκομαι σε έναν απολύτως φυσικό χώρο για μένα. Αυτό που με κινητοποιεί και με κρατάει σε εγρήγορση είναι να περάσουν ενδιαφέροντα πράγματα στα παιδιά, να τα αγγίξουν, και όταν αυτό γίνεται είμαι πολύ χαρούμενη.

N

Θαύμαζα από πάντα τον πατέρα μου. Για τον χαρακτήρα του, την καλοσύνη του, το γεγονός ότι ήταν ένας πάρα πολύ ήπιος άνθρωπος και το ηθικό του στοιχείο. Πάντα θαύμαζα τους καλούς χαρακτήρες και είμαι περήφανη για τα παιδιά μου. Ο καλός τους χαρακτήρας, ο σεβασμός που δείχνουν προς του άλλους, η προσωπικότητά τους και οι εμπεδωμένες αξίες που έχουν με κάνουν να είμαι πολύ περήφανη για αυτά και τα θαυμάζω.

A

Με χαλαρώνει πάρα πολύ το διάβασμα. Δεν υπάρχει μέρα που να μην διαβάσω λογοτεχνία. Είναι μια ασχολία πάρα πολύ σημαντική για μένα. Κάτι άλλο που κάνω καθημερινά και με χαλαρώνει είναι να κάθομαι τα απογεύματα στην τηλεόραση, μόνη μου, πίνοντας τον καφέ μου και να βλέπω 2-3 σειρές ταυτοχρόνως. Μπορεί να ακούγεται κάπως μπερδευτικό, αλλά εμένα με βοηθάει πάρα πολύ στο να ξεφεύγω από την πίεση της καθημερινότητας.

Z

Από μικρό παιδί αγαπούσα πάρα πολύ το διάβασμα και τη ζωγραφική. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά να τρώω μεσημεριανό και πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, πάντα, να υπάρχουν παραμύθια.

Since I was a kid, I loved reading and drawing.

In fact, I remember that most of the times during lunch, there were always books and fairytales lying on the table.

The thing that helps me relax is reading books.

Not a single day passes by without me reading literature. It is something very important to me.

Something else that helps me cope with everyday pressure is watching 2-3 TV shows at the same time, while enjoying my afternoon. This may sound confusing for some people, but for me it is a great way to relax.

I have always admired my father for his character, his kindness, his calmness and his ethics. I have always admired people with a good character and I am very proud of my kids. Their sound character, the respect they show to others, their personality and their strong beliefs make me very proud of them.

The job that I do is the one I had always dreamed of since I was a little girl. I have always wanted to be a philologist/teacher. When I am in class with the students, everything comes natural to me. What motivates me and keeps me agile is to be able to affect students in a positive way, make them learn something new.

Whenever this happens, I am very pleased.

I like to be informed about the world around me.

Through reading about history, I discovered my interest in Eastern civilizations, and especially the culture of Iran. Also, through cinema, which I very much enjoy, I managed to gain a deeper understanding of these areas. The first movie that intrigued me to find out more about those areas was “The Circle”.

16

FROM QUARANTINE TO REALITY

BY EVA KOSTADINIDOU 4B/A, MARIA KORONI IB1 & ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU 4C/A

17

Η περσινή σχολική χρονιά ήταν αρκετά δύσκολη, αφού ο καθένας και η κάθε μία από εμάς βίωνε την απομόνωση με τον δικό του/της τρόπο. Σε άλλους/ες η καραντίνα άρεσε, διότι είχαν τη δυνατότητα να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στον εαυτό τους, ενώ άλλοι/ες δεν τη διασκέδασαν καθόλου, επειδή είχε χαθεί η ρουτίνα τους και δεν μπορούσαν να βλέπουν συχνά τους φίλους και τις φίλες τους. Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ερωτηματολόγιο για να μάθουμε πώς θεωρούν οι φίλοι/ες και συμμαθήτριές μας ότι τους επηρέασε η καραντίνα, ψυχολογικά, αλλά και όσον αφορά τις σχολικές τους επιδόσεις. Στην αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα, μία ομάδα δεσμωτών βρίσκεται σε μία σκοτεινή σπηλιά, στην οποία η μοναδική πηγή φωτός είναι μια φωτιά που βρίσκεται πίσω τους . Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν επαφή με τον έξω κόσμο, δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει ζωή έξω από τη σπηλιά και ό,τι γνωρίζουν είναι από τις σκιές των αντικειμένων που περνάνε ανάμεσα από αυτούς και τη φωτιά. Οι κρατούμενοι συζητάνε για αυτές τις σκιές με ενθουσιασμό, περηφανεύονται για τις γνώσεις τους πάνω σε αυτά τα αντικείμενα, αφού δεν γνωρίζουν πως αυτά που βλέπουν δεν είναι η πραγματικότητα. Μία μέρα ένας από τους δεσμώτες ξαφνικά απελευθερώνεται και βρίσκεται επιτέλους έξω από τη σπηλιά. Συγκλονίζεται από το φως του ήλιου, με το οποίο τα πράγματα φωτίζονται και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί αφού είχε περάσει όλη του τη ζωή στη σκοτεινή σπηλιά. Τελικά, όμως, τα μάτια του συνηθίζουν και καταφέρνει να δει την κανονική μορφή όλων εκείνων των αντικειμένων που έβλεπε προηγουμένως σαν σκιές. Κάπως έτσι και εμείς είχαμε συνηθίσει να καθόμαστε με τις ώρες μπροστά στο μπλε «ψυχρό»’ φως της οθόνης, έχοντας ως μόνο μέσω καθημερινής κοινωνικοποίησης social media πλατφόρμες και ηλεκτρονικά μηνύματα. Με το πέρασμα του χρόνου φυσικά αυτή η καθημερινότητα έγινε, δυστυχώς, φυσιολογική . Εδώ και λίγους μήνες έχουμε πλέον επιστρέψει στις τάξεις και στην παλιά μας καθημερινότητα. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτή η αναπροσαρμογή θα ήταν δύσκολη, παρόλα αυτά αποδεικνύεται πολύ πιο αργή από όσο θα περίμενε κανείς. Μέσα από κάποιες συνεντεύξεις που πήραμε από διάφορους συμμαθητές και συμμαθήτριες του IB του Κολλεγίου Ανατόλια, μου έγιναν ολοφάνερα κάποια μοτίβα που αφορούν τα αίτια της αργής προσαρμογής.

Last year was very difficult, since each one of us experienced quarantine in a different way. Some people liked it, since they had the opportunity to dedicate some time to themselves, while others didn’t enjoy going out of their routine and not being able to see their friends that often. That is the reason why we decided to prepare a questionnaire, in order to find out how our friends and classmates believe they were influenced by the quarantine, both psychologically and academically. Ιn Plato's allegory of the cave, a group of captives find themselves in a dark cave, in which the only source of light is a fire burning behind them. These people have no contact with the outside world; they don’t know that life exists outside the cave, and all they do is form assumptions about everything based on the shadows created by the objects that pass between them and the fire.

The prisoners talk enthusiastically about these shadows and are proud of the knowledge they have built by observing them, as they don’t know that what they see is not real.

There comes a day when one of the captives is suddenly released and finds himself outside the cave. He is shocked by the sunlight, with which everything is illuminated, and finds it difficult to adjust after having spent his whole life in the dark cave. Eventually, however, his eyes get used to it, and he manages to see the normal shape of all those objects he previously saw as shadows.

In a similar way, we too got used to sitting for hours in front of the "cold", blue screen light, having the various social platforms and email communication as our only means of socialization. Over time, of course, this routine became, unfortunately, normal.

It has been a few months now that we have returned to our classes and to our daily routine.

There was no doubt that this adjustment would be difficult; however, as it turns out, it is also much slower than one would expect.

With the help of a series of interviews we conducted with our IB and Anatolia High School classmates, I managed to understand the reason for this slow adjustment.

18

Φυσικά όλοι οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές μας εξέφρασαν αισθήματα ενθουσιασμού και χαράς για το γεγονός ότι έχουν επιστρέψει στις τάξεις , παρόλα αυτά όλοι και όλες τους έκαναν λόγο για την σωματική και συναισθηματική κούραση που τους προκαλούν τα αδιάκοπα ωράρια, η συνεχής υποχρεωτική συμμετοχή στα μαθήματα και η καθημερινή κοινωνικοποίηση και πιστεύουν ότι οι χαμηλότερες επιδόσεις τους στο σχολείο σχετίζονται άμεσα με όλα τα παραπάνω. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό μου έγινε ξεκάθαρος από μία αντιπροσωπευτική απάντηση μιας συμμαθήτριάς μου: «Τα διαδικτυακά μαθήματα μου δημιουργούσαν απίστευτο άγχος, ένιωθα όλα τα μάτια πάνω μου συνεχώς, όχι μόνο των συμμαθητών μου αλλά και τον καθηγητών πράγμα που είναι διαφορετικό όταν συμβαίνει μέσα από μία οθόνη. Γι’ αυτό το λόγο άρχισα επιλεκτικά να αποφεύγω να μπαίνω στο μάθημα ή να ασχολούμαι με άλλα πράγματα κατά την διάρκειά του. Οι επιδόσεις μου φυσικά έπεσαν και ξέχασα πώς να δουλεύω και να διαβάζω συστηματικά, αλλά το προτίμησα από το να διακινδυνεύσω την ψυχική μου υγεία.» Πολλοί επίσης μίλησαν για το γεγονός ότι δεν μπορούν να ισορροπήσουν την κοινωνική και τη σχολική ζωή τους με αποτέλεσμα να πρέπει να «θυσιάζουν» διαρκώς ένα από τα δύο. Ακούγοντας αυτά τα σχόλια, προσωπικά, ένιωσα μια αίσθηση «ασφάλειας», καθώς για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι όλοι μας έχουμε παρόμοιες εμπειρίες, συναισθήματα , φόβους και ανησυχίες. Ξαφνικά, το μεγάλο αυτό πρόβλημα της επανένταξής μου στη σχολική πραγματικότητα σταμάτησε να φαίνεται τόσο τρομακτικό αφού το είδα πλέον «στο φως». Όπως φαίνεται χρειάστηκε να προσαρμοστούμε πολύ άμεσα στο πλαίσιο μιας ακόμη νέας πραγματικότητας. Όλοι και όλες μας νιώθουμε ότι ο χρόνος είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα. Όπως ο δεσμώτης που δραπέτευσε, έτσι και εμείς χρειαζόμαστε απλά περισσότερο χρόνο για να καταφέρουμε να δούμε τελικά την πραγματική μορφή των πραγμάτων. Παρόλα αυτά, αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε σε καταστάσεις με τις οποίες ερχόμαστε ξαφνικά αντιμέτωποι. Το γεγονός αυτό το αποδεικνύουν και οι απαντήσεις διάφορων συμμαθητών και συμμαθητριών μας, όταν τους θέσαμε διάφορες ερωτήσεις σχετικές με την εμπειρία τους κατά τη διάρκεια της καραντίνας, αλλά και με την επιστροφή τους στο σχολείο:

Of course, all our classmates expressed their excitement and joy at the fact that they have returned to the classrooms. Nevertheless, they all talked about the physical and emotional fatigue caused by the long hours, the constant mandatory attendance in classes and daily socialization and believe that their lower performance in school is directly related to all of the above.

The reason why this is happening became clear to me with the help of one of my classmates' responses: Online classes were very stressful. I felt all eyes on me constantly, not only of my classmates but also the teacher’s, which feels very different when it is happening through a screen. That's why I started to selectively avoid going to class or doing other things during it.

Of course my performance dropped and I forgot how to work and read systematically.

Nevertheless, I preferred it to risking my mental health."

Many also mentioned the fact that they cannot balance their social with their school life, so they have to constantly "sacrifice" one of the two. Listening to these comments, personally, I felt a sense of "security", as for the first time I realized that we all share similar experiences, feelings, fears and anxieties. Suddenly, this big problem of my reintegration into school reality stopped feeling so scary since I saw it "in a new light".

Apparently we had to adapt very abruptly to yet another new reality. We all feel that time is the only factor that can help us deal with this issue. Like the escaped prisoner, we just need more time to finally see the true nature of things.

However, this doesn’t imply that we are unable to adapt to situations we are suddenly faced with and this is supported by a number of responses we received from several of our fellow classmates, when we asked them a series of questions related to their experience during the quarantine, as well as to their return to school:

19

ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΠΗΡΕΑΣΕ Η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ?

HOW MUCH DID THE QUARANTINE AFFECT YOUR DAILY LIFE AND HOW DO YOU FEEL ABOUT YOUR RETURN TO SCHOOL?

20 ‘’Δεν πιστεύω ότι η καραντίνα επηρέασε πολύ την καθημερινότητά μου, γιατί μεσολάβησε το καλοκαίρι, όπου η κατάσταση ήταν σχετικά φυσιολογική. Έχει σίγουρα αφήσει κάποιες παρενέργειες όπως για παράδειγμα ένα μετα-τραυματικό στρες για την επιστροφή (σε μια τέτοια κατάσταση).’’ ΑΡΙΑΔΝΗ ΚΑΤΣΤΑΝΤΩΝΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Πιστεύω ότι έβαλα τη ζωή μου σε πρόγραμμα, γιατί σε μια τέτοια καραντίνα δεν είχα μια αρκετά ‘ανοιχτή’ ζωή. Σίγουρα το σχολείο μας βοήθησε με την κοινωνικοποίηση κ.λ.π.!’’ ‘’Νιώθω ασφαλής. Γενικά είμαι πολύ κοινωνικό άτομο και μου αρέσει να έχω επαφή με τους γύρω ανθρώπους μου. Παρόλα αυτά, με έχει όντως αλλάξει η καραντίνα: νιώθω συνέχεια ότι πρέπει να κρατάω αποστάσεις και να φροντίζω διαρκώς την υγιεινή μου, αλλά και να το θυμίζω σε όλους.’’ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΧΟΙΝΑ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Δεν θα άντεχα παραπάνω σε καραντίνα: υπήρχε έλλειψη επικοινωνίας, τα online μαθήματα δεν ήταν ωραία. Είμαι πάρα πολύ ανακουφισμένη που γυρίσαμε πίσω στα θρανία, υπάρχει αλληλεπίδραση πια και τα πράγματα έρχονται ξανά σε μια κανονική ροή! Αλλά ναι, έχω επηρεαστεί αρκετά. Για παράδειγμα, άρχισα να γυμνάζομαι και προσπαθώ να συνεχίσω έτσι, θέλω να το συντηρήσω. Επίσης, άρχισα να βγαίνω πιο πολύ. Έτσι κάνω και τώρα: μερικές φορές βγαίνω και για βόλτα μόνη μου!’’ ΕΛΕΝΗ ΧΕΜΑΙΣ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

‘’I don’t think that the quarantine affected my daily life that much, because with the summer being between the two quarantines, the situation was relatively normal. It has, however, definitely left some side effects such as post-traumatic stress related to coming back (to such a reality).’’

ARIADNI KATSANTONI, 4TH FORMER ‘’I am very happy. I think I managed to draw a plan for my life, because during the quarantine my life wasn’t open enough; I believe that returning to school has definitely helped me socialize etc!’’

ANONYMOUS STUDENT ‘’Ι feel safe. Generally, I am a very sociable person and I like staying in touch with other people. The quarantine, however, has really changed me: I constantly feel that I need to keep my distance, follow a strict hygiene routine, while, at the same time, remind everyone to do the same thing.’’

AFRODITI SHOINA, 4TH FORMER ‘’I wouldn’t be able to stand another day of quarantine: there was a serious lack of communication and the online classes were not enjoyable. I am very relieved that we came back to school, because there is interaction and everything is slowly, but steadily, coming back to reality! But yes, I have been affected a lot. For example, I have started exercising and I am trying to keep it that way. Furthermore, I have started going out a lot more and that is what I continue to do -sometimes I go out for a walk by myself!’’

ELENI HEMAIS, 4TH FORMER

21 ‘’Σίγουρα ακόμα προσέχουμε γιατί φοβόμαστε μην κολλήσουμε εμείς οι ίδιοι ή τους γονείς μας. Τα πράγματα όμως είναι ευτυχώς πολύ καλύτερα στην πραγματικότητα, έχουμε όλοι έρθει πιο κοντά.’’ ΝΑΝΣΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΟΥΔΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Το να είμαι μπροστά σε μια οθόνη ήταν αρκετά κουραστικό, ειδικά με όλα ταμπλε φώτα και λοιπά. Σίγουρα, το να είμαστε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι ήταν κουραστικό, από ψυχολογικής πλευράς. Bρισκόμαστε ήδη σε μια αρκετά περίεργη περίοδο, την εφηβεία, που για εμένα προσωπικά είναι από τις πιο δύσκολες περιόδους που έχω βιώσει στην ζωή μου, γιατί προσπαθώ ακόμα να βρω τον εαυτό μου. Από την άλλη, η επιστροφή στο σχολείο είναι επίσης δύσκολη, γιατί αυτήν τη φορά είσαι όλη την ώρα εκτός σπιτιού όπου μπορούσες να χαλαρώσεις όπως στην καραντίνα,. Επιπλέον, ξοδέψαμε τόσο πολύ χρόνο στην καραντίνα που όλα μου φαίνονταν πολύ ξένα: δεν ήξερα πώς να φέρομαι, μου φαινόταν πολύ περίεργο να βρίσκομαι ξανά σε μια τάξη με άλλα 27 άτομα. Πάντως, γενικά, μπορώ να πω ότι σίγουρα προτιμώ την επιστροφή στο σχολείo.’’ ΕΛΕΑΝΝΑ ΚΟΥΔΕΡΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Η επιστροφή στο σχολείο πιστεύω προσωπικά ήταν κάτι αναγκαίο για εμένα, γιατί θεωρώ ότι εάν συνεχίζαμε με την τηλεκπαίδευση, τα κίνητρα, καθώς και οι στόχοι μου, θα εξαφανίζονταν, αργά ή γρήγορα, ενώ επίσης, μου είχε λείψει αυτή η καθημερινότητα. Για το εάν έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μου αυτή η καραντίνα, θα έλεγα πως στην αρχή της χρονιάς η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη -πιο δύσκολη, σε σχέση με τις υπόλοιπες χρονιές. Ευτυχώς όμως μετά, το συνήθισα εντελώς.’’ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ

‘’We are certainly still being careful so that we and our parents don’t contact the virus.

Things are finally looking much better and, in reality, we have all come closer.’’

NANSY ELEFTHERAKOUDI, 4TH FORMER Being in front of a screen was quite tiring, especially with all the blue lights. Certainly, being locked in the house was tedious, psychologically. We are already going through a rather strange period –adolescence- which for me personally is one of the most difficult periods I have ever experienced, because I am still trying to find myself. On the other hand, going back to school is equally hard, because this time you are away from home, where you would have the chance to relax as during the quarantine. In addition, we spent so much time in lockdown that everything seemed foreign to me: I didn’t know how to behave, I found it very strange to be back in a class with 27 other people. However, in general, I can say that I definitely prefer going back to school. " ELEANNA KOUDERI, 4TH FORMER ‘’I think that going back to school was necessary for me, because I believe that if we continued with distanced learning, my motivation, as well as my goals, sooner or later, would disappear. Furthermore, I really missed my daily routine. As to whether the quarantine affected my life, I would say that the adjustment was very difficult at the beginning of the school year- more difficult, compared to other years. Fortunately, though, I have got used to it completely.’’

ANONYMOUS STUDENT

22

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ, ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ, ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ? ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΒΛΕΠΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ, ΤΟΣΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ;’

DURING THE QUARANTINE, DID YOU HAVE ANY ANXIETIES OR FEARS ABOUT THE FUTURE? HAVE YOU PERHAPS SHIFTED YOUR PERSPECTIVE REGARDING YOUR FUTURE PLANS AND/OR THE PROFESSION YOU WANT TO PURSUE?

23

"Φόβοι για το μέλλον, όχι, δεν νομίζω. Η αλήθεια είναι ότι πρόσεξα περισσότερο ορισμένα επαγγέλματα, αλλά γενικά δεν θα έλεγα ότι η καραντίνα με άλλαξε, στο επαγγελματικό κομμάτι.’’ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΧΟΙΝΑ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Δημιουργήθηκαν άπειρες ανησυχίες στην καραντίνα. Ήθελα πολύ να βλέπω όλους τους φίλους μου και ανησυχούσα φυσικά και για τα μέλη της οικογένειάς μου, ειδικά για τον παππού και την γιαγιά μου. Μερικές φορές φοβόμουν και για το κλείσιμο της οικογενειακής μας επιχείρησης. Άκουγα διαρκώς ότι πολλές άλλες επιχειρήσεις έκλειναν και τρόμαξα." ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Δεν έχω σκεφτεί τίποτα όσον αφορά αυτήν την ερώτηση (την επαγγελματική κατεύθυνση). Γενικά μπορώ να πω ότι δεν πρόσεξα καθόλου αυτόν τον τομέα στην διάρκεια της καραντίνας.’’ ΝΑΝΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΟΥΔΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

‘’Fears for the future, no, I don’t think so. The truth is that certain professions attracted my attention, but in general I would not say that quarantine changed my professional direction.’’

AFRODITI SHOINA, 4TH FORMER ‘’I faced countless anxieties while in quarantine. I wanted to see my friends and was of course worried for my family members, especially my grandparents. There were even times when I was scared of our family’s business shutting down. I was constantly hearing about other businesses closing down as well and I got terrified.‘’ VASILIKI APOSTOLIDOU, 4TH FORMER ‘’I haven’t even thought of this question. What I can say in general is that I didn't pay any attention to this matter (professional direction), during the lockdown.’’

NANSI ELEFTHERAKOUDI, 4TH FORMER

24

‘’Αυτό που συνειδητοποίησα κατά την διάρκεια της καραντίνας είναι πως δεν ονειρευόμουν και πολύ. Δεν είχα τα ερεθίσματα για να το κάνω. Είχα διαρκώς ένα αίσθημα φόβου, και ακριβώς για αυτόν τον λόγο, πιστεύω ότι δεν μπόρεσα να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα. Δεν ήξερα καθόλου, μα καθόλου, πώς να κάνω όνειρα για το μέλλον, πώς να θέσω στόχους. Παρόλα αυτά, με το που τελείωσε η καραντίνα, άρχισα αυτομάτως να αντιμετωπίζω το μέλλον καλύτερα." ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ‘’Η καραντίνα όντως άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπω το μέλλον μου επαγγελματικά. Πιστεύω πως ανακάλυψα τι θέλω να γίνω στο μέλλον. Κατάλαβα ότι ο κόσμος χρειάζεται βοήθεια σε τέτοια εποχή.’’ ΕΛΕΝΗ ΧΕΜΑΙΣ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Πιστεύω πως η καραντίνα είχε 100% την ευκαιρία να μου αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπω το μέλλον μου επαγγελματικά. Μου άλλαξε ταυτόχρονα, τον τρόπο που διαβάζω, (λόγω της αλλαγής του τρόπου μαθήσεως) και μπόρεσα γενικότερα να αναθεωρήσω διάφορες αξίες που στις οποίες παλαιότερα ίσως και να μην έδινα καμία απολύτως σημασία και να μην θεωρούσα σημαντικές, όπως ας πούμε το να βγαίνω έξω όποτε θέλω.’’ ΑΡΙΑΔΝΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

‘’What I noticed was that, while in quarantine, I wasn’t dreaming a lot, as I didn’t have any stimuli. I had a constant feeling of fear, and because of it, I couldn’t reach any conclusions. I honestly didn’t know how to make dreams for the future or how to set goals. However, the minute that the lockdown was over, I automatically started to face the future.’’

ANONYMOUS STUDENT ‘’The quarantine did indeed change the way I view my professional future. I think I realized what I want to become in the future. It was made clear to me that, in an age such as the one we are going through, the world needs help.’’

ELENI HEMAIS, 4TH FORMER ‘’I believe that the quarantine provided me with the opportunity to change the way I view my professional future. At the same time, I changed the way I study, (due to the online learning) and, in general, I revisited a lot of my values which, I would never have even considered before. One example is the freedom of being able to go out any time I want.’’

ARIADNI KATSANTONI, 4TH FORMER

25

ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΣ ΣΤΑ ONLINE ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ; ΑΝ ΝΑΙ, ΠΟΙΕΣ;

WHERE THERE ANY NEW SKILLS YOU DEVELOPED DURING THE LOCKDOWN WHILE ATTENDING ONLINE CLASSES? IF YES, WHICH ONES?

26

"Το online school σίγουρα με άλλαξε. Τώρα μάλιστα το βλέπω, εξαιτίας του μεγαλύτερου φόρτου των μαθημάτων. Βλέπω τον εαυτό μου να μην διαβάζω τόσο πολύ όσο παλιά και αυτό συμβαίνει γιατί τόσους μήνες δεν είχα διαβάσει ‘κανονικά’, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ‘σπρώξω’ τον εαυτό μου στο επιθυμητό επίπεδο.’’ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Γενικά δεν πιστεύω πως το online school μου προσέφερε πολλά, αλλά αν έπρεπε να βρω κάτι, αυτό θα ήταν η επαφή με τις νέες πλατφόρμες, γενικά την τεχνολογία κ.α, αλλά δεν θεωρώ πως αυτό είναι κάτι το ουσιαστικό. Κάτι όμως που δεν είχα την ευκαιρία να αξιοποιήσω στο μέγιστο ήταν η συμμετοχή μου στην τάξη, γιατί γενικώς είμαι πολύ ενεργή: στο online school ήμουν πολύ κουρασμένη από την οθόνη και τον εγκλεισμό σε ένα δωμάτιο για να κάνω κάτι τέτοιο!’’ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ‘’Υπήρχαν σίγουρα κάποιες νέες δεξιότητες. Μια από αυτές ήταν και η προσαρμογή σε καινούριες συνθήκες.’’ ΑΡΙΑΔΝΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘

"Online classes definitely changed me. In fact, this is clearer to me now, because of all the workload. I find myself not studying as much as I used to, and this is happening due to the fact that I hadn’t been studying 'normally' for so many months, so I cannot push myself to perform as I would like to."

VASILIKI APOSTOLIDOU, 4TH FORMER “In general, I don’t believe that online classes offered much, but if I had to point out one thing, it would be familiarizing myself with the new platforms, and, in general, with technology etc. I don’t, however, find this to be something of essence. One thing I did not get the most out of was classroom participation. I am usually very active, but during the online classes I was feeling very tired from sitting in front of a screen and from having to sit in a room all day in order to participate in the classes!"

ANONYMOUS STUDENT ‘’There were definitely some new skills. One of them was the ability to adapt to new conditions."

ARIADNI KATSANTONI, 4TH FORMER

27

’Δεν ξέρω εάν θεωρείται δεξιότητα, θα έλεγα πάντως την εσωστρέφεια. Μέσα από την καραντίνα περνούσα πάρα πολύ χρόνο μόνη μου. Οι γονείς μου δούλευαν, τα αδέρφια μου βρίσκονταν στο πανεπιστήμιο. Αναγκάστηκα, όπως όλοι μας, να κλειστώ πάρα πολύ στον εαυτό μου, αλλά μου άρεσε αυτό, γιατί πιστεύω ότι είμαστε στην φάση όπου αναζητούμε την ταυτότητά μας. Σε σχέση με παλιότερα, τώρα, θα δυσκολευτώ πιο πολύ να ‘ανοιχτώ’ σε κάποιον και να πω τι μου συμβαίνει, αλλά δεν με πειράζει, μου αρέσει.’’ ΕΛΕΑΝΝΑ ΚΟΥΔΕΡΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ‘’Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι σε αυτόν τον τομέα. Πάντως, μπόρεσα να καταλάβω την πραγματική αξία των δια ζώσης μαθημάτων. Πρόσεχα είναι η αλήθεια στα online, αλλά και πάλι το να βρίσκεσαι στο σχολείο, και να μπορείς να ‘συνδεθείς’ πραγματικά είναι κάτι πολύ σημαντικό και πολύ διαφορετικό.’’ ΕΛΕΝΗ ΧΕΜΑΙΣ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

"I do not know if it is considered a skill, but I would say introversion. I spent a lot of time alone while in quarantine. My parents were busy working and my siblings attended university. Like many people, I too became more introverted, but I came to like this new reality, as we are going through a phase of searching for our identity. Compared to the past, it will be more difficult for me to ‘open up' to someone and share my feelings, but I don’t mind. I rather like it.’’

ELEANNA KOUDERI, 4TH FORMER "I am not sure whether anything has changed. I was, however, able to appreciate the value of the physical classroom. Although I did pay attention during the online classes, being able to find yourself at school, and actually ‘connect' is really important and a whole different reality."

ELENI HEMAIS, 4TH FORMER

28

ΤΟ ONLINE SCHOOL ΣΕ ΑΛΛΑΞΕ? ΑΝ ΝΑΙ, ΠΩΣ?

DID ONLINE SCHOOL CHANGE YOU AND, IF YES, IN WHAT WAY?

29

"Μέσα στην καραντίνα, μπόρεσα να μάθω έτσι ‘πράγματα’ που θεωρούνται από όλους πολύ απλά. Έμαθα να είμαι πιο συνεπής στην ώρα μου όσον αφορά τη σύνδεση σε διαδικτυακά meetings αλλά και τα deadlines, να χρησιμοποιώ τις πλατφόρμες σωστά, να μετατρέπω διάφορα αρχεία σε ζητούμενες μορφές.’’ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ "Ναι, με άλλαξε, πιστεύω όμως ότι το έκανε αρνητικά. Με αυτό, είχα την ευκαιρία να επαναπαύομαι διαρκώς, και στο διάβασμά μου, αλλά και στην συμμετοχή μου στην τάξη. Έτσι, μου δημιουργήθηκαν αρκετά κενά που πρέπει φέτος να καλυφθούν!’’ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ "Ναι, με άλλαξε. Πιστεύω πως η καραντίνα έπεσε στην καλύτερη και ταυτόχρονα χειρότερη εποχή: πέρυσι, για παράδειγμα, βρισκόμασταν σε καραντίνα στην 3η Γυμνασίου, που δεν ήμασταν μικρά-μικρά, ήταν η φάση όπου τελειώναμε το γυμνάσιο, θα μπαίναμε στο λύκειο και η περίοδος όπου σε έναν άνθρωπο, έφευγε το παιδί από μέσα του και έμπαινε σταδιακά ο έφηβος, πράγμα πολύ περίεργο. Σε εμένα, ωρίμασε η σκέψη μου, ωρίμασε γενικά ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Για παράδειγμα, μπορεί παλιά να βρισκόμουν σε ένα μάθημα και να μην ενδιαφερόμουν καν για ό,τι κάναμε, δεν με ένοιαζε καν τι γινόταν. Στα online μαθήματα ξέφυγαν από όλους τα πράγματα πάρα πολύ, όσον αφορά τα social media κλπ. Αλλά εγώ φρόντιζα να το βλέπω σαν μια ευκαιρία 'Bρίσκομαι στο δωμάτιό μου, οπότε μπορώ να κάνω κάτι ωραίο τώρα'. Με τα online μαθήματα ένιωθα ότι έπρεπε να μεγαλώσω πολύ γρήγορα.’’ ΕΛΕΑΝΝΑ ΚΟΥΔΕΡΗ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1ΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

"During quarantine, I was able to learn 'things' that are considered basic to many people. I learned how to be punctual when it comes to connecting for online classes and project deadlines. I also learned how to use the various platforms and how to convert files."

VASILIKI APOSTOLIDOU, 4TH FORMER "Yes, it changed me, but I think in a negative way, as I had the opportunity to become complacent, in both my studies and in class participation. As a result, I have a lot of ground to cover, academically, this year.’’

ANONYMOUS STUDENT "Yes, it changed me. I believe that the quarantine coincided with the best, and in some sense the worst, period of our lives: During last year’s lockdown, we were attending 3rd grade –not too young; it is a period in someone’s life, when we get ready for Lykeion, and gradually enter our teen years, which was strange for us. For me, it was an opportunity to mature and see things in a different light. For example, some time ago, being in class might not have interested me and I would probably complain about having to attend.

During online classes, things got out of hand for a lot of us, in terms of social media, etc.

But I made sure to treat it as an opportunity ‘Being in my own room, gives me the chance to do something I like.’ Online courses made me grow very fast."

ELEANNA KOUDERI, 4TH FORMER

30

L I T E R A R Y

Corner

31 THE NECKLACE SHORT STORY BY OLGA FOUGKALA-METAXA, IB1 “Katie I swear to God, if I catch you in my room, you’re dead!”. The threat echoed down the narrow hallway, bouncing off strewn toys and smiling family photos. Yet, the further it travelled, the fainter it got. So, by the time it reached Katie’s pointed ears, it was barely a whisper, an empty threat at that. Not the kind of thing to stop her from darting across the carpeted hallway to Niamh’s room, nudging the oak door, partway to avoid any creaking, and slipping inside. It was a mess. The doors of her towering wardrobe were flung open, clothes thrown onto the amethyst duvet which blanketed the bed. The desk-top was littered with papers upon papers of handwritten notes, and books titled “Advanced Statistics”, “Driver’s Ed” or “Talk like Ted, a guide to public speaking”. The indigo colored walls were plastered with photos of Niamh and her friends, posters of her favorite bands, and right above the bed’s pine headboard, a multicolored periodic table poster. All this was in stark contrast with Katie’s room, where tiny Legos and broken crayons covered every inch of free floor. However, this change in environment didn’t phase Katie. She’d been in her sister’s room enough times already to merely sidestep the scattered shoes, making her way across to where the rosewood dresser stood. There she stood on her tippytoes and peered over the top. She was greeted by an array of bottles, tall, short, empty, full, as well as a multitude of small jewellery boxes. Yet none of these things were of any interest to Katie. Instead she opened the first drawer, stuck her dainty hand in and rummaged around blindly until she found the box she was looking for. It was a tiny thing, barely as big as Katie’s palm, velvet and octagonally shaped. Inside lay what Katie was really after. A beautiful gold necklace. Its delicate chain pooled in her hand, ending with the small pearl and golden finch.

32

Katie gazed at it, mesmerized, before putting it on. She twirled around her older sister’s room, jumping and giggling, until she landed in front of the full-length mirror which stood across the room. She neared the polished surface until her nose was only a breath away and looked down at her skinny collarbone, admiring the elegant jewellery nested there. All of a sudden, her ears pricked up. Footsteps were approaching, and fast. Katie scrambled to take off the necklace twisted around her throat like a hangman’s noose. She managed to unclasp it, but she knew she wouldn’t have time to dash out the door before Niamh’s face was glowering down at her. Then, she heard it.

Like God’s voice calling down from above. “Niamh honey, you left your phone in the kitchen”. The sweet sound of her mother’s voice reached her ears. “Coming Mum” yelled Niamh. That jolted Katie into action. She wasn’t waiting around another second in that death-trap of a room. She threw the necklace back into the box, the box back into the dresser, and bolted for the door. She flung herself to the other side of the hallway into the safety of her room, slamming the door behind her. She’d gotten away with it, though it’d be a while before she tried that again.

33 ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ POEM BY KOSTANTINA PAPATSA, 4 D/A Τρέχω προς το λιμάνι, αγωνιώ η καρδιά μου πάει να διαφύγει από το στήθος, ως και κάθε μου βαθιά πνοή την βοηθάει να ξεγλιστρήσει προς την άκρη των χειλών και πάλι πίσω Αργεί... γιατί αργεί; Μήπως δεν αργεί; Μήπως έχει φύγει ήδη; Οι ματιές τώρα εκτοξεύονται σαν σπίθες στη φωτιά λιμάνι, πόδια, λιμάνι, πόδια λιμάνι, λιμάνι, λιμάνι Πολύ κοντά μου είναι μα δεν μπορώ να τρέξω. Τι με σταματάει; Μήπως ονειρεύομαι; Κι αν οι ψυχές μας προτιμούν τα όνειρα; Θα γλιστργήσω όσο πιο γρήγορα μπορώ, να μην με πιάσουν Δεξί χέρι τεντωμένο μπροστά, σαν ν´ακουμπάνε οι παλάμες μου τη θάλασσα. Μπορεί να φτάσω πιο νωρίς Γιατί δεν με τραβάει ο βοριάς; Γιατί στην άκρη τ´ουρανού δεν βλέπω στάχτη; Μάλλον εχθές κοιμήθηκα στην ξαστεριά. ΝΑ! Το βλέπω να λαμποκοπάει στην αντανάκλαση του θαλασσόνερου Θα φτάσω, θα φτάσω στην Αθήνα! Αθήνα; Πηγαίνεις με καράβι στην Αθήνα;

ILLUSTRATION BY ARIADNI KATSANTONI 4B/A

34 Με την ψυχή σ’ένα πουγκί στο χέρι τρέχω, τρέχω, τρέχω Και ‘κει στην άκρη του τσιμέντου... ο καπετάνιος βάζει πλώρη! Αν τεντώσω ως την άκρη το κορμί μου ώσπου να γίνω λαστιχένια, θα πιαστώ απ’τα κατάρτια και θα μπορέσω να σε βρω Θέλω να σε βρω όσο τιποτ’αλλο... Μονάχα ν´άκουγες πως μίλαγα για σένα. Το φτάνω, το φτάνω, σχεδόν το έφτασα, η παλάμη μου ακουμπάει στα σχοινιά, σχεδόν...το...εφτα.... Δεν πειράζει. Σαν τη στάχτη του τσιγάρου, ως με μια λαμπερή σπίθα τσουρουφλίζεται στα χέρια σου χωρίς καν να το καταλάβεις. Τα χέρια που μοιράζεσαι με κάτι άλλο πιο κοντά σε σένα. Έμεινα με το ένα μάγουλο στην άσφαλτο απάνω και το δεξί μου χέρι να κρέμεται στα χείλη του τσιμέντου, έτοιμο να ακουμπήσει τα νερά. Σωριάστηκα. Κανείς δεν το πήρε χαμπάρι. Δεν πειράζει. Άλλωστε θα είμαι πάντα μακριά σου. Πότε θα ‘ρθεις λίγο πιο κοντά;

35 UNTIL WE MEET AGAIN POEM BY ALEXANDRA VYZANTIADOU, 5A/A

People learn to live alone, people learn their way to go.

But until we meet again, the sun will rise, in the world of when and then our minds will wise.

Gazing outside the window, nothing more than a mundane wisdom, sounds echoing behind the doors that have always been locked.

But until we meet again, Will everything remain the same?

Without any personal gain, Let’s be the ones who leave out the pain.

36 CONSTANTLY POEM BY OLGA FOUGALA-METAXA, IB1

My music’s on and I’m driving.

But this music is driving me crazy. Buzzing incessantly, their voices, their screams.

And I try to block it out, but I can’t. I can’t take it much longer. All the questions, questioning my sanity.

“Why are you so late?”

“Why do you look so tired?”

“Where’s your girlfriend?”

When they ask that, I laugh a hollow laugh and say: “I’m still looking”.

Looking for a way out of this conversation.

Because this conversation is turning to a confrontation and I can’t cope with another army of askers.

Asking things I don’t know how to answer.

Arguing until my ears bleed. But my ears feel like they’re bleeding now.

That’s the music, I’ve left it on and it’s blaring.

I turn it down, but the blaring doesn’t stop.

It’s in my head.

So I keep driving.

37 ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΖΑΧΑΡΗ POEM BY DAPHNE VITSOU, IB1

Η γεύση, η γνώση, η σελήνη και η γη, θα άλλαζαν όλα, μα κάτι δεν αρκεί. Κάτω απ’ τα σπίτια, ζουν οι σκιές που ξέφυγαν από τις μέρες τις μαγικές. Πρόσθεσε ζάχαρη, ζάχαρη, γλυκιά είναι η ζωή. Ο ουρανός είναι γκρίζος και η φωτιά πονηρή. Πρόσθεσε ζάχαρη, ζάχαρη γεύση λευκού, και πιάσε το όνειρο κάθε παιδιού. Αχ! ιπτάμενο γεύμα και διώξε μακριά, τα μυρμήγκια τ’ απαίσια, τα σιχαμερά. Στο γκρίζο το σύννεφο, μία σχισμή, και η δωδέκατη φάλαινα θα πάει να σε βρει. Πρόσθεσε ζάχαρη, ζάχαρη, μες στην καρδιά. Μια γλύκα στην πίκρα η ζωή λαχταρά. Πρόσθεσε ζάχαρη, ζάχαρη στους ουρανούς, για να βρεις τους ξεχασμένους σου εαυτούς. Μαύρη μαυρίλα στο άσπρο γλυκό, τα μυρμήγκια που φέρνουν το μαύρο χαμό. Τρώνε τη ζάχαρη μες στη σπηλιά τους, και μετά πάνε να βρούνε τ’ αυγά τους. Πρόσθεσε ζάχαρη, ζάχαρη η ψυχή του τσαγιού. Μα γιατί να μωβίζει το φως του φεγγαριού; Πρόσθεσε ζάχαρη, ζάχαρη μες στη σιωπή, κι’ η μάγισσα θα ‘ρθει ξανά να σε βρει…

38

The VOICES team selects PLAY EDITION

39

THE HOUSE OF BERNARDA ALBA, BY FEDERICO GARCÍA LORCA

BY MARIA KORONI, IB1

Παρόμοια με το Drama Club, έτσι και ο Όμιλος Ελληνικού Θεάτρου του Κολλεγίου Ανατόλια παρουσιάζει κάθε χρόνο μοναδικές θεατρικές παραστάσεις με σύμβουλο τον κ. Φωτιάδη. Φέτος επέλεξαν το έργο του Λόρκα, «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», το οποίο και θα παρουσιάσουν στις 10, 11, 18 και 19 Δεκεμβρίου 2021, στο θέατρο Pappas του Σχολείου μας. Ο λόγος γιατί αξίζει κανείς να παρακολουθήσει την παράσταση αυτή είναι απλός . Όπως είπε και η Σταυρούλα , μαθήτρια της Β’ Λυκείου, η οποία υποδύεται την Μπερνάρντα: «Το ρόλος του έργου δεν περιορίζεται στην ψυχαγωγία. Κάνει λόγο για πολλά θέματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος που απασχολούν τη σημερινή κοινωνία όπως η πατριαρχία, οι γυναικοκτονίες και ο εγκλεισμός ».

Similar to the Drama Club, the Greek Theater Group of Anatolia College presents unique theatrical performances every year under the guidance of Mr. Fotiadis.

This year they have selected the play "The house of Bernarda Alba" which will be presented on 10, 11, 18 and 19 December 2021 at our School’s "Pappas" theater.

There is a very simple reason why it is worth watching it. As Stavroula, a high school student who plays Bernarda, explained: "The play’s role is not limited to entertainment, as it addresses global and general interest issues, such as patriarchy, genocide and incarceration."

40

THE PLAY THAT GOES WRONG

BY ALEXANDRA VYZANTIADOU, 5A/A Όλοι γνωρίζουμε ότι το drama club είναι ένα από τα πιο δημιουργικά και παραγωγικά club του σχολείου μας. Κάθε χρόνο μια ομάδα παιδιών 1ης με 3ης Λυκείου, φέτος με σύμβουλο τον κ. Μανιτάκη, μετά από προετοιμασία τεσσάρων μηνών, ανεβάζουν μια παράσταση που, κάθε φορά, είναι ανεπανάληπτη. Φέτος η παράσταση που θα ανεβάσουν ονομάζεται “The play that goes wrong”. Πρόκειται για μια κωμωδία που θα παρουσιαστεί για έξι παραστάσεις στις 18, 19, 20, 25, 26 & 27 Φεβρουαρίου, 2022, στο Raphael Hall του Σχολείου μας. Αξίζει να υποστηρίξουμε όλοι αυτή την μεγάλη ομάδα μαθητών και μαθητριών που μέσα από αυτή την παράσταση αναδεικνύουν την αγάπη τους για το θέατρο. Όπως λένε χαρακτηριστικά και ο Βασίλης και η Μαίρη, μέλη του Drama Club: «Θέλουμε να προωθήσουμε την αίσθηση της δημιουργικότητας και να παράγουμε χαρά για τους συμμαθητές μας αλλά και για όσους άλλους έρθουν». Για πληροφορίες και κρατήσεις, απευθυνθείτε στο Γραφείο Εξωσχολικών Δραστηριοτήτων τηλ. 2310 398 328 και 2310 398 373.

We all know that the drama club is one of the most creative and productive clubs in our school. Every year a group of students from 1st to 3rd Lyceum, this year with their counselor Mr. Manitakis, after four months of preparation, put on a play that turns out to be unique in its kind.

This year the play is called "The play that goes wrong", a comedy that will run for six days on February,18,19,20,25,26,27, 2022, at Anatolia’s Raphael Hall.

It is definitely worth supporting this large group of students who show their love for theater through this show. As Vassilis and Mary, members of the Drama Club, point out :. "We want to promote the sense of creativity and spread joy to our classmates, but also to anyone who decides to watch our play."

For information and reservations, you may call the Student Services Office, tel. 2310 398 328 and 2310 398 373.

41

The VOICES team selects BOOK EDITION

42 ‘’THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER’’

BY EVA KONSTANTINIDOU, 4B/A

Στις μέρες μας δεν κυκλοφορούν πολλές ταινίες που να αναφέρονται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι καθημερινά. ‘Το ’The Perks of Being a Wallflower’’ παρόλα αυτά, είναι μια από αυτές. Η συγκεκριμένη ταινία μιλάει για τον Charlie, έναν μαθητή που «παλεύει» με την ψυχική ασθένεια και γενικότερα την κοινωνικοποίηση, ειδικά μετά τον τραγικό θάνατο του καλύτερου φίλου του. Όταν ξαφνικά πλησιάζεται από δύο, μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέρφια, την Sam και τον Patrick, τα πάντα αλλάζουν για αυτόν: σταματάει να παρακολουθεί τη ζωή από το περιθώριο και αναλαμβάνει επιτέλους δράση: ερωτεύεται για πρώτη φορά, αρχίζει να ακούει μουσική και ξαναβρίσκει την αγάπη του για το διάβασμα και την ανάγνωση, χάρη σε έναν εμπνευστικό καθηγητή. Όταν οι δύο φίλοι του φεύγουν για σπουδές, ο Charlie δεν είναι έτοιμος να αποδεχθεί την αλλαγή και όλα γίνονται σκοτεινά για μια ακόμη φορά.. Θα μπορέσει τελικά ο χαρισματικός νεαρός Charlie να ισορροπήσει τη ζωή ή θα επιτρέψει στα σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος να θα καταλάβουν την ζωή του? Η ταινία, σκηνοθετημένη από τον Stephen Chbosky, έχει πάρει βαθμολογία 7.9 στο IMBD, και μπορεί να σας αλλάξει τη ζωή με τον καλύτερο τρόπο. Θα τη βρείτε στο Netflix!

Nowadays, not many films that are released relate to teenage struggles. ‘’The Perks of Being a Wallflower’’ on the other hand, is one of them. The film depicts the story of Charlie, a student who struggles with mental illness and socialization, especially following his best friend’s tragic death.

When he is approached by two, older stepsiblings, Sam and Patrick, everything changes; he stops watching life from the sidelines and decides to finally take action; he falls in love for the very first time, he starts listening to music and rediscovers his love for reading thanks to an inspiring teacher.

When his two friends go off to college, Charlie is definitely not prepared to accept the change and everything becomes dark again. Will charismatic Charlie manage to make it, or will he allow his dark secrets from the past to rise and take over his life?

The film, that has a 7.9 IMDB rating and is directed by Stephen Chbosky is going to change your life in the best possible way. You can stream it on Netflix.

43

“ON EARTH WE’RE BRIEFLY GORGEOUS”

BY KONSTANTINA PAPATSA, 4D/A

Σε μερικές σελίδες χαρτί αποτυπώνονται δυναμικές εικόνες χιλιάδων συναισθημάτων που καταλαμβάνουν τον νεαρό βιετναμέζο πρόσφυγα πρωταγωνιστή, τον συγγραφέα του ηχηρού αυτού γράμματος προς την αναλφάβητη μητέρα του. Πρέπει κανείς να μπει στη διαδικασία να ταξιδέψει στην ποιητική, αλλά ρεαλιστική χροιά του βιβλίου αυτού, και να αφήσει τον εαυτό του να βιώσει “παθητικά” την ανησυχία που αβίαστα εκφέρει κάθε πρόταση του συγγραφέα ενός συγγραφέα που αγγίζει ζητήματα προσφυγιάς, ομοφυλοφιλίας, βαρβαρότητας και στοργής.

A few pages of paper can capture the captivating images of thousands of emotions that seize the young Vietnamese refugee, the writer of this resonant letter to his illiterate mother. Everyone should let themselves “passively” experience this poetic but realistic narration that is effortlessly expressed in every sentence by the author. An author who deals with issues of immigration, heterosexuality, brutality and affection.

44 THE SUBTLE ART OF NOT GIVING A F*CK

BY LYDIA DOUVLETI, 4 A/B

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, οι περισσότεροι άνθρωποι παλεύουμε για την επιτέλεση του άριστου, για να βρούμε σκοπό στις πράξεις, να θέσουμε υψηλούς στόχους και μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Παρόλα αυτά, κάπου στην πορεία, αφήνουμε τα άγχη και προβλήματά μας να μας καταβάλλουν και ξεχνάμε το πραγματικό νόημα της ζωής. Το συγκεκριμένο βιβλίο βοηθάει εμάς, τους αναγνώστες, να υιοθετήσουμε έναν πιο ρεαλιστικό τρόπο ζωής. Ο συγγραφέας, Manson Mark, μας συμβουλεύει να αφήσουμε σκέψεις για το μακρινό μέλλον, στις οποίες αφιερώνουμε, ασυναίσθητα, υπερβολικό χρόνο, και να αφοσιωθούμε σε αυτά που έχουν πραγματικά σημασία, να επικεντρωθούμε στο τώρα. Το “Η Ευγενής Τέχνη Του Να Τα Γράφεις Όλα Στα …Σου!” μιλάει για τον τρόπο που προσεγγίζουμε τη ζωή, ειδικά ως έφηβοι, όταν πολλές φορές φανταζόμαστε τη ζωή γεμάτη χαρές και χωρίς προβλήματα και υπενθυμίζει ότι σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής δεν υπάρχει ευχαρίστηση. H πραγματική ευτυχία προκύπτει από την αντιμετώπιση δυσκολιών και την επίλυσή τους. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τον πόνο που πολλές φορές συνοδεύει τη «γνήσια» ευτυχία. Όλοι μας, ως διαφορετικοί χαρακτήρες, επιθυμούμε πράγματα βασισμένα στις προτεραιότητές μας. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε πρόθυμοι να υποβληθούμε σε αυτήν τη διαδικασία για να αποκτήσουμε την ευτυχία. Το συγκεκριμένο βιβλίο μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε -είτε πρόκειται για αποτυχία είτε για πρόβλημα. Μέσα από προσωπικά βιώματα, ο Mark αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, με ποιον τρόπο οι προκλήσεις της ζωής είναι αυτές που της δίνουν τελικά μεγαλύτερο νόημα, και αυτή η προσέγγιση είναι πολύ καλύτερη από το να προσπαθούμε να είμαστε συνεχώς ευχαριστημένοι. Αξίζει να το διαβάσετε.

In the course of life, most people struggle to reach excellence, find a purpose, and set high goals or make grandiose plans for the future.

Nevertheless, in the course of life, we let our worries and problems overwhelm us and forget to actually live. This book helps us, readers, in adopting a more realistic and reasonable viewpoint of life. The author, Manson Mark, advises us to let go of unworthy thoughts, to which we unconsciously devote our energy and spend time on what really matters. The “The Art of not Giving a F*” addresses the way we approach life, especially during our teens, a period where we imagine life as perfect and problem-free, and it reminds us that such a way of life does not entail happiness.

Real happiness results from addressing difficulties and figuring out how to tackle them. You have to be prepared to go through the pain that comes along “genuine” happiness. Everybody wants different things based on their own priorities; however, the majority of us, are not willing to undergo the painful process of obtaining real happiness.

This book will assist you in confronting what you always try to avoid, whether this is a failure or problems. Through sharing his own personal experiences, Mark, among other things, demonstrates how challenges can give life a greater meaning, and this is by far a better approach than continuously struggling for happiness. It is definitely worth reading!

45 KID CROW – KONAN GRAY

BY ARIADNI KATSANTONI, 4 B/A

Στις 20 Μαρτίου του 2020 στην ηλικία των μόλις είκοσι ενός χρονών, ο Αμερικανός τραγουδοποιός Conan Gray έκανε το ντεμπούτο του με το άλμπουμ Kid Krow. Το άλμπουμ δέχθηκε εγκωμιαστικά σχόλια κυρίως για την ειλικρίνεια και ωμότητα των στίχων του Κόναν οι οποίοι βοήθησαν τους ακροατές να βρουν παρηγοριά, να ταυτιστούν συναισθηματικά μαζί τους και να βρουν ένα πρότυπο για αυτούς. Αξιοσημείωτα σημεία του δίσκου αυτού είναι η φωνητική εκτέλεση που παρουσιάζεται στον δίσκο αλλά και η προσοχή στην λεπτομέρεια όσον αφορά την παραγωγή. Το άλμπουμ ξεκινάει με το Comfort Crowd και ίσως δεν θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη επιλογή. Η μελωδία, οι στίχοι αλλά και η δομή του τραγουδιού ενσωματώνουν την ενέργεια που προβάλει ο δίσκος γενικότερα και η χαλαρή φύση του τραγουδιού κάνει την εισαγωγή στο άλμπουμ πολύ ομαλή. Οι καλυμμένες αλλά ευδιάκριτες αρμονίες προσδίδουν μια αίσθηση ομαδικότητας στο τραγούδι, το οποίο σε συνεργασία με θέμα του τραγουδιού, την μοναξιά, δίνει την αίσθηση πως ό,τι και να περνάει ο καθένας δεν είναι μόνος. Πρωταρχικό ρόλο έχει η Synth-pop και Electropop στο άλμπουμ με πρωτοστάτες τα Maniac και Wish You Were Sober. Τα ρεφρέν των τραγουδιών αποτελούν αποδείξεις της ικανότητας του Κόναν να συνδυάζει μελωδίες με δριμείς στίχους. Η επιρροή του ειδώλου του, Taylor Swift, είναι εμφανής αλλά δεν επισκιάζει την δική του καλλιτεχνική δημιουργία.

On March 20, 2020, at the age of just twenty-one, American singer Conan Gray made his debut with the album Kid Krow. The album received rave reviews mainly for the sincerity and brutality of Conan's lyrics which helped the listeners identify on an emotional level and find emotional comfort, as well as find a role model. Notable moments are the vocal performance, as well as the attention to detail in terms of production.

The album starts with Comfort Crowd and there probably could not have been a better choice. The melody, the lyrics and the song’s structure incorporate the album’s energy and the relaxed nature of the song makes for a very smooth introduction to the album. The covered but distinct harmonies give a sense of teamwork to the song, which in collaboration with the song’s theme, loneliness, gives the feeling that no matter what everyone goes through, they are not alone.

Synth-pop and Electropop play a leading role in the album starring Maniac and Wish You Were Sober.

The choruses of the songs are proof of Conan's ability to combine melodies with harsh lyrics. The influence of Gray’s idol, Taylor Swift, is obvious but does not, however, overshadow the artist’s own artistic creation.

46

Mom, Dad, can you hear me?

BY EVA KOSTANTINIDOU 4B/A

47 Είναι γνωστό σε όλους μας ότι υπάρχει πάντα μία μόνιμη σύγκρουση μεταξύ γονέων και εφήβων, Πολλοί γονείς αναρωτιούνται το γιατί και σπάνια ενδιαφέρονται να μάθουν τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στην πλευρά των εφήβων.

It is known to all of us that there is a constant conflict between parents and teens, and even though many parents are wondering why that is happens, they are hardly ever interested in finding out more about the teenagers’ viewpoint.

Αντιλαμβανόμαστε ότι ως μέλη της νέας γενιάς, θα αναλάβουμε και εμείς κάποια στιγμή την υποχρέωση να μεταφέρουμε κάποιες αξίες και συνήθειες στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Είναι όμως σημαντικό για εμάς, ενώ μεγαλώνουμε, να αναρωτηθούμε αν το περιεχόμενο των όσων καλούμαστε να μεταφέρουμε μας βρίσκει σύμφωνους.

We know that as members of the new generation, at some point, we will have to take the responsibility of transferring values and habits to our children and grandchildren. It is however important for us, as we are growing up, to question not only ourselves, but also what we are meant to pass on to the next generation.

Είναι, όπως όλοι ξέρουμε, πολύ συχνό φαινόμενο, οι μεγαλύτερες γενιές να έχουν κάποιες ξεπερασμένες πεποιθήσεις, με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε να πολεμούμε για να μπορέσουμε να τις ανατρέψουμε. Και όχι επειδή απλά έτσι αυθαίρετα το αποφασίσαμε, αλλά επειδή θέλουμε να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο μέλλον για όλους. Εν τω μεταξύ, όμως, το πιο πιθανό είναι οι γονείς μας να αρχίσουν τα απορριπτικά σχόλια, όπως ‘’Σιγά μην αλλάξετε και όλον τον κόσμο’’. Ωστόσο, εμείς συνεχίζουμε, επιμένουμε, παρόλο που η αρνητική κριτική από την πλευρά τους δε σταματάει ποτέ. Την ίδια στιγμή, ξεχνάνε το βασικότερο πράγμα που μας έχουν πει: Ότι εμείς – οι νέες και οι νέοι – είμαστε που πρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο!

We all know that older generations may hold on to obsolete beliefs, which we are forced to fight, in order to be able to overturn them, not because we just so arbitrarily decided, but because we want to build a better tomorrow, a better future for all. In the meantime, however, our parents are more likely to start sharing negative comments, such as ‘’There is no way you are changing the world’’. However, we continue, we insist, even though the negative criticism on their part never stops. At the same time, they are forgetting the most important thing they have told us: That we - young men and women - are the ones who must change the world!

48 But when they see us trying, when we prove that we are capable of achieving change and fulfilling what they may not have achieved, they are frightened, or they may even lose their temper and scold us.

As soon as they see us hesitating or even stopping the effort, they are surprised and the negative commentary starts again, because not only do they want to do the things they tell us, but they also choose and insist on the way we should do it.

We have long realized that we will not be allowed to show our devotion to something in our own way. This, of course, makes us react and constantly try to prove that our views are as important as yours and that we are able to contribute to conversations, offering a new and perhaps fresher perspective on more than one matters.

Όταν όμως μας βλέπουν να προσπαθούμε, όταν αποδεικνύουμε ότι είμαστε ικανοί να καταφέρουμε την αλλαγή και να εκπληρώσουμε αυτά που εκείνοι ίσως δεν έχουν καταφέρει, τρομάζουν, ή ίσως και να χάσουν και την ψυχραιμία τους και μας επιπλήττουν. Μόλις, δε, μας δουν να διστάζουμε ή και να σταματάμε την προσπάθεια, παραξενεύονται και ο αρνητικός σχολιασμός ξεκινάει και πάλι, γιατί όχι απλά θέλουν να κάνουμε τα πράγματα που μας λένε, αλλά επιλέγουν και επιμένουν και στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να τα κάνουμε. Έχουμε προ πολλού αντιληφθεί ότι δύσκολα θα μας επιτραπεί να δείξουμε την αφοσίωσή μας σε κάτι με τον δικό μας τρόπο. Αυτό, όπως είναι φυσικό, μας κάνει να αντιδρούμε και να προσπαθούμε διαρκώς να αποδείξουμε ότι οι απόψεις μας είναι εξίσου σημαντικές με τις δικές σας και πώς έχουμε τη δυνατότητα και εμείς να συνεισφέρουμε στις κουβέντες που κάνουμε, προσφέροντας μία νέα και ίσως πιο φρέσκια οπτική πάνω στα θέματα. Αγαπητοί μας γονείς το μόνο που θέλουμε όμως είναι να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο, όχι να σας απορρίψουμε και να καταστρέψουμε ό,τι παραλαμβάνουμε από εσάς. Διψάμε για αλλαγή και μια καινούρια αρχή, για την οποία θα μπορέσουμε επιτέλους να ανταμειφθούμε. Δεν θα το αρνηθούμε ότι δεν έχουμε πάντα δίκιο, αλλά μην ξεχνάτε ότι είμαστε εδώ για να μπορέσουμε να ωριμάσουμε ως άτομα και να εξελίξουμε τις προσωπικότητές μας. Αυτόν τον «χώρο» ζητάμε λοιπόν από εσάς, τους γονείς μας: έναν «ζωτικό χώρο», όπου θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε τις ικανότητές μας και να έχουμε κι εμείς την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε τις δικές μας φωνές.

Dear parents, the only thing we wish to achieve is to make our world a better place for us to live in; we do not want to reject you, nor destroy anything that we have so far received from your past. We thirst for change and a new beginning, for which we will finally be able to be rewarded. We will not deny that we are not always right, but do not forget that we are here to be able to grow as people and, at the same time, develop our own personalities. So this "space" we ask of you, our parents: a "vital space", where we can develop our skills and have the opportunity to use our own voices.

49

WE HAVE FOUND THE TIMELESS MEDICINE…

BY ALEXANDRA VYZANTIADOU, 5A/A

50 Έχετε νιώσει πότε ότι «πνίγεστε» από κάτι, όπως για παράδειγμα από ένα διαγώνισμα ή από μια διαφωνία που είχατε, ή απλά και μόνο από τον ενάμιση χρόνο συνεχών αλλαγών και περιορισμών που βιώνουμε; Ή από την άλλη έχετε νιώσει ποτέ ένα κύμα ενέργειας να σας διαπερνά στις δύο η ώρα τα ξημερώματα;

Have you ever felt overwhelmed by something, such as an exam or an argument you have had, or just by the constant changes and restrictions we have been going through these last 18 months? Or on the other hand, have you ever had a boost of energy randomly strike you at 2a.m.?

Καλό είναι να ξέρετε ότι όλο αυτό δεν το περνάτε μόνοι σας. Συμβαίνει και σε μένα συνέχεια. Όλα τα παιδιά στην ηλικία μου έχουμε να διαχειριστούμε καθημερινά αμέτρητα πράγματα. Από το σχολείο, τις εξετάσεις, τους καυγάδες και τις εντάσεις μέχρι φιλίες, αυτοεκτίμηση και αποδοχή του εαυτού μας. Δυστυχώς όμως τα αποτελέσματα έχουν συνήθως αρνητικό πρόσημο και μας φέρνουν στη δύσκολή θέση, όπου δεν γνωρίζουμε πώς να διαχειριστούμε όλα αυτά τα περίεργα και καινούργια για εμάς συναισθήματα.

Well, just know that you are not alone. It happens to me all the time. Every teenager has to deal with so many different things on a daily basis. From school, exams, high school dramas to friendships, self-love and acceptance. The result is usually negative emotions and anxiety, placing us in a position we cannot deal with and creating uncomfortably odd feelings that most of us can’t even define.

Ακόμη και σε περιόδους, όταν τα πράγματα ήτα φυσιολογικά, εμείς –ως έφηβοι και έφηβεςείχαμε έντονες μεταβολές στα συναισθήματά μας. Τώρα, εν μέσω της πανδημίας, όλα αυτά τα θέματα έχουν, το λιγότερο, διπλασιαστεί. Λόγω της πανδημίας ό,τι θεωρούσαμε ως δεδομένο δεν είναι εφικτό. Όλες αυτές οι συνεχόμενες αλλαγές μας δημιούργησαν απροσδιόριστα συναισθήματα και σκέψεις, καθώς τη μια στιγμή ήμασταν στεναχωρημένοι και υποτονικοί και την άλλη είχαμε αστείρευτη ενέργεια, που δεν ξέραμε πού να τη διοχετεύσουμε. Τους τελευταίους μήνες έχω διαβάσει και ακούσει για πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να διαχειριστούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα: Καταναλώνοντας την αγαπημένη όλων σοκολάτα, ξεκινώντας γυμναστική μέσα στη νύχτα... Και θα σας έλεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν ότι τα έχω δοκιμάσει όλα αυτά.

To αποτέλεσμά τους όμως δεν έχει διάρκεια. Όμως υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος! Έχετε ποτέ δοκιμάσει να ακούσετε μουσική; Δεν εννοώ σε κάποιο πάρτι ή κάτι παρόμοιο, αλλά να νιώσετε τον ρυθμό κάθε λεπτό, να νιώσετε τους στίχους να «εισβάλλουν» στον εσωτερικό σας κόσμο και να δημιουργούν ένα μαγικό, απερίγραπτο συναίσθημα ελευθερίας ή και στεναχώριας, αλλά, πάνω από όλα, την ίδια στιγμή, ευχαρίστησης;

As teens have been having ups and downs during normal times. Now, more than ever, in the middle of a pandemic, these have been doubled to say the least. Because of the pandemic, everything that we took for granted became unfeasible. All these changes created so many undefined thoughts and feelings to teens. One moment we were sad and the next one we had so much energy that we didn't know how to express it.

During the past months I have come across so many different ways to deal with sad emotions. Ways such as eating, the beloved to all of us -I hope- chocolate. Maybe starting a full body workout in the middle of the night in order to cope with the motivational boost that suddenly hit you at the weirdest hour.

And I would lie to you if I said that I haven’t tried everything. But these solutions aren’t always the best. They might have some kind of a short lived-effect on you but they won’t last long. There is, however, a better solution!

Have you ever tried listening to music? And by that I don’t mean at a party or somewhere similar. What I mean is truly feeling every beat, every second, every lyric entering your inner self and creating this magical dreamlike incomparable feeling of being free, sad, uncomfortable but above all satisfied, all at the same time.

51

“Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, ΕΝΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ”, KURT COBAIN Η μουσική είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό είδος τέχνης. Μπορεί να σου προσφέρει πολλές καινούργιες προοπτικές για να δεις τον κόσμο αλλιώς. Είναι σαν κάτι που εντοπίζεις μέσα στο σκοτάδι και έχεις την επιθυμία να μάθεις περισσότερα γι’ αυτό, έτσι ώστε να καταλάβεις τελικά που μπορεί να σε ωφελήσει και πώς μπορεί να βοηθήσει στην ψυχική σου ισορροπία. Η μουσική επιδρά θετικά σε όλους τους ανθρώπους, αλλά πολύ περισσότερο στους νέους και στις νέες. Με βάση το AACAP (American Academy of Children and Adolescent Psychiatry) οι νέοι και οι νέες περνούν γύρω στις 2.5 ώρες κάθε μέρα ακούγοντας μουσική μέσα από διάφορα μέσα. Κάποιος θα μπορούσε εύκολα να σχολιάσει το εύρημα της συγκεκριμένης έρευνας λέγοντας ότι ξοδεύουμε πολύτιμο χρόνο στη μουσική, ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, αλλά μήπως υπάρχει λόγος που γίνεται αυτό;

"MUSIC IS ENERGY. A MOOD, A FEELING”, KURT COBAIN Music is something much more than a simple art form.

It gives you so many new opportunities to view the world from a different perspective. Music is like something you might see in the dark and have a desire to know more things about it in order to understand its meaning and eventually its major benefits to our mental state and life.

In fact, music has a very positive impact on all people but especially on teens. Based on the AACAP (American Academy of Children and Adolescent Psychiatry) teens typically spend around 2.5 hours a day listening to music through various media. And some of us might probably be thinking that this is an amount of time during which one could be doing so many different things instead. But maybe there is a reason for that.

52 Με βάση έρευνες, όταν συμμετέχουμε σε μουσικές δραστηριότητες, ο οργανισμός μας απελευθερώνει ορμόνες όπως η ντοπαμίνη και η ενδορφίνη που μας οδηγούν στην αλλαγή των συναισθημάτων μας προς το καλύτερο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, με βάση τις στατιστικές, οι συνδρομητές του Spotify αυξήθηκαν κατά 31% την περίοδο της καραντίνας. Επίσης στο άρθρο της Gulnaz Khan, που δημοσιεύτηκε στην σελίδα του National Geographic με τίτλο “Why music might be the perfect tool to decrease kids’ pandemic stress”, αναφέρεται ξεκάθαρα ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να μειωθεί το άγχος στην περίοδο της πανδημίας ήταν η μουσική. Από την περίοδο της καραντίνας που έπρεπε να ακυρωθούν όλες οι συγκεντρώσεις μουσικών ομάδων, μέχρι και σήμερα, που παραμένουν δύσκολες οι συναυλίες, οι νέοι μαζί με τις οικογένειες τους ενέταξαν τη μουσική στην καθημερινότητά τους, προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν ψυχικά ενέταξαν την μουσική στην καθημερινότητά τους και, όπως φαίνεται, ακόμη και μία μικρή καθημερινή «δόση» μουσικής μπορεί να κάνει τη διαφορά. Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή North Staffordshire της Αγγλίας και στην οποία συμμετείχαν 2.465 έφηβοι και έφηβες μεταξύ 13 και 14 ετών, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μουσική επιτρέπει στους νέους να προβάλλουν μια «εικόνα» του στον έξω κόσμο, ικανοποιώντας έτσι τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Την ίδια στιγμή, αποσπάει την προσοχή από τα καθημερινά προβλήματα και χρησιμεύει ως τρόπος ανακούφισης από την ένταση και την πλήξη. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και η Catherine Loveday, καθηγήτρια Νευροψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Westminster, «Η μουσική είναι ένας από τους πιο θεμελιώδεις τρόπους μέσω του οποίου μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας». Από την σκοπιά των εφήβων, η Μάγια, μια 17χρονη μαθήτρια που ζει στην Αθήνα και ασχολείται με τη μουσική, αναφέρει: «Η μουσική είναι ένας ρυθμός που με οδηγεί όλη μέρα ή δίνει στο μυαλό μου τους ανέμους να περιπλανιέται μακριά».

According to studies, when we engage in pleasurable musical activities, we release reinforcing, feel-good hormones like endorphins and dopamine, which transform a very stressful and overwhelming day into a very pleasant, dream-like one in just a few seconds with the start of a rhythm or a melody. This is why during the period of the lockdown, based on Spotify’s statistics there was a significant rise of 31% in subscribers. Based on the article published on the National Geographic page, written by Gulnaz Khan, entitled “Why music might be the perfect tool to decrease kids’ pandemic stress”, it is clearly stated that one of the best ways to minimize stress during the pandemic was listening to music. Even though due to the pandemic restrictions, all the lessons, band practices and choir group meetings were cancelled and even now after 7 months, it is still very difficult to hang out, in order to mentally “survive”, teens and their families incorporate music in many different ways in their lifestyle and even the smallest “amount of music” makes a very big difference.

In addition, in a study that took place in the North Staffordshire region of England of 2.465 adolescent participants between 13 and 14 years old, results showed that music allows young people to portray an 'image' to the outside world and satisfy their emotional needs. It is a distraction from everyday problems and serves as a way to relieve tension and boredom. And as Professor Catherine Loveday, a cognitive neuropsychologist at the University of Westminster says, “Music is one of the most fundamental ways through which we can express our emotions.”

From a teen's perspective, Maya, a 17-year-old that lives in Athens and is truly engaged with music, mentions: “Music is a marching rhythm leading me throughout the day or giving my mind the winds to wander away”.

53 ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ…

DID YOU KNOW THAT…

Στην πραγματικότητα, η μουσική που ακούμε κατά τη διάρκεια των εφηβικών μας χρόνων έχει μεγαλύτερη και πιο μόνιμη επίδραση από τη μουσική που ακούμε κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας, και αυτό λόγω ενός ψυχολογικού φαινομένου, που ονομάζεται αναπόληση. Την αναπόληση τη συναντάμε και σε πολλές περιπτώσεις, αλλά οι έρευνες δείχνουν ότι τα μουσικά στοιχεία είναι πιο κυρίαρχα, καθώς οι μουσικές αναμνήσεις αποθηκεύονται σε μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι πιο «ασφαλή» και προστατεύονται από καταστάσεις που σχετίζονται με την ηλικία. Αυτός είναι και ο λόγος που η Βαλεντίνη, 16χρονη μαθήτρια του ΙΒ που παίζει πιάνο, γιουκαλίλι και κιθάρα, βιώνει μία αναδρομή αναμνήσεων, όπως η παρατήρηση των αστεριών, κάθε φορά που ακούει ένα τραγούδι.

In fact, the music that we listen to during our teen years has a greater and more lasting impact than the songs we hear in adult life because of a psychological phenomenon called the reminiscence bump. The reminiscence bump happens for everything, but evidence suggests that music features are the most dominant because musical memories are stored in a ‘safe’ area of the brain which is more resilient and protected against age related conditions. And this is why Valentini, 16year-old IB student who plays the piano, the ukulele and the guitar, has a flashback, such as stargazing, whenever she listens to a song.

Η μουσική δημιουργεί μια παράλληλη πραγματικότητα, που οδηγεί τους περισσότερους από εμάς στην κατανόηση των δύσκολων καταστάσεων που αντιμετωπίζουμε συχνά, υπενθυμίζοντάς μας ότι υπάρχει πάντα κάτι που μας περιμένει να εξερευνήσουμε! Μας δίνει χώρο να φανταστούμε και να ονειρευτούμε τις μέρες που θα έρθουν και να εκτιμήσουμε τις στιγμές που επιλέγουμε να θυμόμαστε από το παρελθόν μας. Είτε πρόκειται για το αγαπημένο σας τραγούδι με τους φίλους σας κατά τη διάρκεια μιας καλοκαιρινής νύχτας είτε για ένα ήσυχο απόγευμα, όπου απολαμβάνετε το ηλιοβασίλεμα ακούγοντας χαλαρωτική μουσική, αυτό που έχει σημασία, είναι η μουσική να σας κάνει να αισθάνεστε χαρά. Γι’ αυτό και την επόμενη φορά που θα ακούτε μουσική και θα αισθανθείτε ένα πολύ ευχάριστο συναίσθημα να σας διαπερνάει, μην το αφήσετε να φύγει… κρατήστε το και αφήστε το να σας παρασύρει. Επιτρέψτε στα συναισθήματά σας να λάμπουν σαν αστέρια στον ορίζοντα, αφήστε τον ρυθμό να σας παρασύρει μαζί με τα σύννεφα που κινούνται, δημιουργώντας μια γαλήνια σιωπή σε έναν ωκεανό αναμνήσεων και, όταν το ταξίδι τελειώσει, κρατήστε αυτή τη σκέψη σαν να πρόκειται για τον πιο πολύτιμο θησαυρό.

Music creates a parallel reality, leading most of us to an understanding of the outer shell of the difficult situations we are so frequently faced with, reminding us that there is always something waiting for us to explore!

It gives us space to imagine and dream about the days that will come and also appreciate the moments that we choose to remember from our past. Will that be vibing to your favorite song with your friends during a summer night or spending a peaceful afternoon appreciating the sunset while listening to your favorite calming playlist? If it makes you happy, it doesn’t really matter.

So, whenever you get the chance to listen to music again and find yourself having a very pleasant feeling, don’t let it go…let it carry you away with it, let the emotions shine like the stars in the skyline, let the rhythm carry you along with the clouds moving creating a peaceful silence across an ocean of memories. When the journey is over, hold on to the thought as if it is the most sacred of treasures.

54

55

MUSIC FOR YOUR EARS ONLY ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ CLUB 21ST CENTURY JOURNALISM CLUB ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: MEMBERS OF THE 21ST JOURNALISM CLUB STORE THEIR FAVORITE ALBUMS:

ALEXANDRA VYZANTIADOU LYDIA DOUVLETI

ABBEY ROAD- THE BEATLES NOTHING HAPPENS- WALLOWS

LIDA THEOCHARIDOU

ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΦΙΛΙ- ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ

ΕVA KONSTANTINIDOU

RED- TAYLOR SWIFT

ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU KONSTANTINA PAPATSA

SOUR- OLIVIA RODRIGO ULTRAVIOLENCE- LANA DEL REY & ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ- ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ

56 THE

QUESTION Θέσαμε σε τέσσερις καθηγήτριες και καθηγητές μας την παρακάτω ερώτηση: We asked four of our teachers the following question:

Εάν είχατε την ευκαιρία να συνομιλήσετε και να ανταλλάξετε απόψεις με κάποιον διάσημο/η, που είναι εν ζωή ή όχι, ποιος/α θα ήταν και για ποιον λόγο; If you were offered the chance to have a conversation and exchange points of view with a well-known person, living or not, who would that person be and why?

BY MARIA THEOFANIDOU, IB1

57 Ελένη Γκόνη, καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας Αν είχα αυτήν τη δυνατότητα, το άτομο που θα διάλεγα θα ήταν ο Σωκράτης. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακούσω τις απόψεις του από τη δική του οπτική, καθώς τα μόνα γραπτά που έχουμε να αναφέρονται στην ιδεολογία και λογική του δεν είναι γραμμένα από τον ίδιο. Θα ήθελα να μάθω από τον ίδιο τον τρόπο που σκέφτεται και αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Εξάλλου, είναι από τους ανθρώπους που με τις ιδέες τους διαμόρφωσαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε.

Eleni Goni - Greek literature professor If I had this opportunity, the person I would like to meet and discuss with would be the great Greek philosopher, Socrates. It would be very interesting to listen to his ideas from his own viewpoint, as every available text we have regarding his ideology and logic, has been written by others. I would very much like to find out the way he thinks and perceives the world, considering the fact that his ideas have shaped the world as we know it.

Αιμιλία Μπακόλα, καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας Είναι πολύ εύκολο για μένα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση: Μπαράκ Ομπάμα! Είναι το άτομο που θα ήθελα πολύ να είχα την ευκαιρία να συναντήσω προσωπικά και να συζητήσω μαζί του. Το να είσαι ο πρώτος αφροαμερικανός πρόεδρος της Αμερικής είναι πολύ σημαντικό.. Τον θεωρώ έναν πολύ χαρισματικό ηγέτη και μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Απευθύνεται στους ανθρώπους μιλώντας τους ισότιμα και χωρίς να τους περιφρονεί όπως κάνουν άλλοι πολιτικοί. Αυτός ο δεσμός του με το κοινό και ο τρόπος που τους προσεγγίζει απαιτεί ιδιαίτερο χάρισμα και ταλέντο. Επίσης, είναι ο τύπος ανθρώπου που θα ένιωθα άνετα να τον αποκαλώ "Μπαράκ", καθώς δεν είναι απρόσιτος, αλλά ούτε προσπαθεί να προκαλέσει δέος.

Emily Bakola, English literature teacher That's a very easy question for me. Barack Obama! He is the person I would have loved to have had the opportunity to meet in person and discuss with.

Being the first black president is beyond an accomplishment. I find him such a charismatic leader and intriguing personality. He talks to people at their level; he doesn't talk down as other politicians. This kind of bond with the public and the way he approaches them requires a special charisma.Also he is the type of person that I would feel comfortable calling "Barack" as he is neither intimidating nor unapproachable.

58 Αλέξανδρος Δημάρατος - καθηγητής φυσικής Το πιο πιθανό είναι να επέλεγα τον Σαίξπηρ. Με ενδιαφέρει πολύ να μάθω πώς εμπνεόταν συνεχώς και παρήγαγε αριστουργήματα και πώς η δουλειά του διαμόρφωσε τον τρόπο ζωής του. Επίσης τον θεωρώ πολύ σημαντικό, καθώς με όλα όσα έχει κάνει, έχει διαμορφώσει τη γλώσσα και το θέατρο και γι’ αυτό οι ιδέες και τα έργα του θα μείνουν αθάνατες στο πέρασμα των χρόνων.

Alexandros Dimaratos I would probably choose Shakespeare. It very much interests me to actually find out how he was constantly inspired to produce masterpieces and how his work shaped his lifestyle. Also I consider him very important as with everything that he has done, he has shaped language and theater and his ideas will remain immortal through the years.

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης - καθηγητής πληροφορικής Ο Elon Musk, ειδικά λόγω όλων των πραγμάτων που έχει καταφέρει τον τελευταίο καιρό. Θα ήθελα να μάθω τη γνώμη του για τα κρυπτονομίσματα και τη λογική στην οποία στηρίζεται να κάνει τις δημόσιες ανακοινώσεις που κάνει. Έχει δημιουργήσει τέσσερις διαφορετικές εταιρίες, οι οποίες έχουν σίγουρα επηρεάσει τον κόσμο γύρω μας. Επίσης θα ήθελα να τον ρωτήσω για την SpaceX και για το εάν πιστεύει ότι θα είναι σύντομα εφικτό για τους ανθρώπους να ταξιδέψουν στον Άρη. Ο καινοτόμος τρόπος σκέψης του είναι πολύ εμπνευσμένος και είναι αξιοσημείωτο το πόσα πράγματα έχει επιτύχει πετύχει μέχρι σήμερα, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του ότι ξεκίνησε από την PayPal και, από τότε, έχει ασχοληθεί με τόσο διαφορετικά πράγματα. Θα ήθελα να μάθω σε τι κατάσταση βρίσκεται όταν συλλαμβάνει τις ιδέες του και πώς επιλέγει το πρόβλημα, το οποίο αναλαμβάνει να επιλύσει. Είναι υπεύθυνος για τόσες πολλές επιτυχημένες εταιρείες και αν και μπορεί να ακουστεί αστείο, νομίζω ότι αν ο Iron Man ήταν πραγματικό πρόσωπο, θα ήταν πιθανότατα ο Elon Musk!

Konstantinos Konstadinidis Elon Musk, especially because of the things he has been doing lately. I would like to know his opinions about crypto currencies and why he makes the announcements he makes. He has developed four different companies that have definitely influenced the world around us. Also I would like to ask him about spaceX and whether he thinks that it will soon be possible for humans to finally land on Mars. His innovative way of thinking is very inspiring and it is remarkable how many things he has achieved so far, considering how he started with PayPal and has done so many different things since then. I would like to know in what state he is when he comes up with his ideas and how he chooses the problem he wants to address. He is responsible for so many successful companies, and it may sound funny, but I think that if Iron Man was a real person, it would probably be Elon Musk!

59

Women in STEM BRIDGING THE GAP

BY LYDIA DOUVLETI, 4A/B

ILLUSTRATION BY ARIADNI KATSANTONI 4B/A

60 Η κοινωνία μας έχει αφομοιώσει προκατειλημμένες πεποιθήσεις όσον αφορά τον τρόπο που είναι «επιτρεπτό» να ντύνεται, να συμπεριφέρεται ή να παρουσιάζεται μια γυναίκα. Έχουμε πολλές φορές διαβάσει ή ακούσει στερεοτυπικές εκφράσεις όπως «οι γυναίκες είναι πολύ συναισθηματικές για να μπορούν να ασχοληθούν με κάποια συγκεκριμένα είδη εργασιών / οι γυναίκες δεν χρειάζονται ίση πληρωμή με τους άντρες, γιατί τις υποστηρίζουν οικονομικά οι σύντροφοί τους / οι γυναίκες είναι έμφυτα προστάτιδες, ενώ οι άντρες έμφυτα ηγέτες». Στη σημερινή κοινωνία οι γυναίκες συνεχίζουν να αποθαρρύνονται καθημερινά από το να ακολουθήσουν τις κλίσεις και τα όνειρά τους, λόγω των προαναφερόμενων στερεοτυπικών αντιλήψεων. Παρόλα αυτά, αγώνες έχουν ξεκινήσει για μια πιο ίση κοινωνία, για την εξάλειψη στερεοτυπικών συμπεριφορών απέναντι στα φύλα, καθώς και για την ίση μεταχείριση ή τις ίσες ευκαιρίες στον εργασιακό τομέα. Κάνοντας μια ιστορική ανασκόπηση, παρατηρούμε πως ο βαθμός εκπαίδευσης των γυναικών διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα, ιστορική περίοδο και κοινωνία. Το μόνο σίγουρο είναι πως σε σύγκριση με τους άντρες, οι γυναικείες ακαδημαϊκές φιλοδοξίες και πνευματικές ελευθερίες συνάντησαν σημαντικές καθυστερήσεις και απαγορεύσεις ανά τις δεκαετίες. Ας κάνουμε όμως μια σύντομη αναφορά στο ιστορικό υπόβαθρο των εκπαιδευτικών ανισοτήτων. Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον 5ο αιώνα, σηματοδότησε την αρχή του Μεσαίωνα. Η εκπαίδευση περιοριζόταν σε δύο κοινωνικές ομάδες, των εύπορων νεαρών ανδρών και των θρησκευτικών ακολούθων. Η μόνη πιθανότητα να αποκτήσουν οι γυναίκες μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση ήταν να μπουν σε μοναστήρι. Ως αποτέλεσμα, οι πρώτες γυναίκες «λόγιοι» ήταν οι καλόγριες. Έμαθαν μαθηματικά και αστροφυσική και μερικές από αυτές εξερεύνησαν την φυσική ιατρική και εξέδωσαν βιβλία φυσικής ιστορίας. Οι ακαδημαϊκές δραστηριότητες εξαπλώθηκαν όταν έφτασε η εποχή του Διαφωτισμού. Γυναίκες από πλούσιες οικογένειες επιτρεπόταν να ακολουθήσουν ένα ευρύ πεδίο επιστημών, από ανθρωπιστικές σπουδές μέχρι σπουδές θετικής κατεύθυνσης. Πολλές επιφανείς γυναίκες, όπως η Emilie du Chatelet και η Caroline Herschel, που αναγνωρίστηκαν για την προσφορά τους στα μαθηματικά και την αστρονομία, άνοιξαν το δρόμο για τις μελλοντικές επικεφαλείς στα επαγγέλματα STEM. Κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα, οι γυναίκες ξεκίνησαν να υπερασπίζονται την εκπαιδευτική ισότητα. Τέλος, αξίζεινα σημειωθεί ότι ο αριθμός των γυναικών σε επαγγέλματα STEM έχει αυξηθεί από τις αρχές του 1990.

Our society has acquired prejudiced beliefs concerning the way women should dress, behave, and present themselves. Most of us have come across stereotypical expressions such as “women are too emotional to undertake certain kinds of jobs, / women don’t need equal pay because they are supported by their husbands / women are natural nurturers, men are natural leaders”.

In contemporary society women are still being discouraged daily from following their inclination and their dreams due to the aforementioned stereotypes. Nevertheless, an agonizing struggle has begun towards a more gender-equal society that will ensure equal treatment and equal opportunities for women at work.

Historically, women's educational level varies according to country, historical period, and society.

One thing is certain: compared to men, women's academic ambitions and intellectual liberties have been persistently hindered, if not entirely restricted throughout history.

The fall of the Roman Empire in the fifth century marked the beginning of the Middle Ages. During that time, education was the privilege of only two categories of people: affluent young men and religious followers. The only way for women to gain access to a well rounded education was to join a convent. As a result, the first female scholars were nuns. They learned mathematics and astrophysics, and a few of them even explored herbal medicine and published natural history books.

The Age of Enlightenment brought forth an expansion of academic activities. Women with noble background, coming from rich families, were frequently permitted to pursue a wide range of studies, from humanitarian studies to sciences.

Several noteworthy females include Émilie du Châtelet and Caroline Herschel, who were acknowledged for their contributions in mathematics and astronomy, paving the path for future female STEM leaders. Throughout the nineteenth and twentieth century, women began to actively advocate for educational equity. With the establishment of all women universities, female scientists were eventually able to work with males and seek defined career pathways. It is also worth noting that the number of women in STEM related positions has risen since the early 1990s.

ILLUSTRATION BY ARIADNI KATSANTONI

61 Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Εκπαίδευσης των ΗΠΑ (NCES), περίπου 140.000 γυναίκες έλαβαν πτυχία σε τομείς STEM το 2009. Μέχρι το 2016 αυτός ο αριθμός αυξήθηκε στις 200.000, σημειώνοντας άνοδο σχεδόν κατά 43% μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις επτά χρονών. Ωστόσο, η συνολική πρόοδος ήταν σταδιακή, διστακτική και επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την ανθρώπινη συμπεριφορά και δραστηριότητα. Το ερώτημα που γεννιέται είναι πώς μπορούν οι εκπαιδευτικοί να πάρουν μέρος σε έναν εξελισσόμενο αγώνα προς έναν πιο ίσο κόσμο και η απάντηση είναι απλή: Οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να έρχονται σε επαφή με τομείς STEM από μικρή ηλικία. Ο καλύτερος τρόπος για την αύξηση της γυναικείας αντιπροσώπευσης σε τέτοιους τομείς είναι η εισαγωγή μαθημάτων και η εξερεύνηση επιλογών όσον αφορά το STEM από τις αρχικές ακόμη τάξεις του σχολείου. Ο τρόπος που λειτουργεί μία τάξη μπορεί να επιδράσει θετικά στα ενδιαφέροντα των μαθητών και των μαθητριών, και συγκεκριμένα όσον αφορά το STEM τομείς, ενώ και και οι καθηγητές και οι καθηγήτριες μπορούν να βοηθήσουν στην εξάλειψη στερεοτυπικών έμφυλων συμπεριφορών, ενισχύοντας τη θέση των γυναικών σε αυτούς τους τομείς . Η γυναικεία αντιπροσώπευση στο STEM έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Το σχολείο μας υποστηρίζει δυναμικά τις δραστηριότητες STEM και την ένταξη όλων, ανεξαρτήτως φύλου, στον κόσμο της έρευνας και της τεχνολογίας. Με την ενσωμάτωση του STEM Center στην ευρύτερη κοινότητα του σχολείου ανοίγει ο δρόμος σε καινούριες ευκαιρίες. Κάθε χρόνο βρισκόμαστε πιο κοντά στην εξάλειψη έμφυλων στερεότυπων, ένα βήμα πιο κοντά στην επιτέλεση του 5ου βιώσιμου στόχου νούμερο -την ισότητα μεταξύ φύλων- που δεν είναι μόνο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά και ένα απαραίτητο θεμέλιο για έναν ειρηνικό, ευημερούντα και βιώσιμο κόσμο. Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!

According to the American National Center for Education Statistics (NCES), around 140.000 women received STEM degrees in 2009. By 2016, that number had risen to 200,000, noting a roughly 43 percent increase within only seven years. Nonetheless, overall progress has been gradual, reluctant, and largely impacted by human behavior.

The question that rises is how can educators serve a greater part in this progression. The answer is quite straightforward: early exposure.

Empowering boys and girls to discover STEM at an early age is the greatest approach to advocate for active engagement. Classrooms can play an important role in inspiring students and encouraging them to engage in STEM activities, and teachers can help in eliminating gender inequalities by supporting and strengthening the role of women in this academic area.

Female representation in STEM has increased in recent years. Our school strongly supports STEM activities as well as the inclusion of everyone, despite gender, in the world of research and technology. By incorporating a STEM Center throughout all our divisions, new opportunities arise and new interests bloom.

Every year we are a step closer to eliminating gender stereotypes, and achieving the 5th sustainable development goal 5, -gender equality-, which is not only a fundamental right but also a necessary foundation for a peaceful, prosperous and sustainable world. Together, we can do this!

62

ΠΑΝΔΩΡΑ ΣΙΦΝΙΩΤΗ - STEM DIRECTOR ΣΤΗ SCICO/ STEM ST Η κα. Πανδώρα Σιφνιώτη είναι απόφοιτος του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Η εξειδίκευσή της είναι η φιλοσοφία, μεθοδολογία, ιστορία και θεωρία επιστημών, πειραματική και ηθική. Από το 2014 έως και το 2019 εργάστηκε ως STEM Coordinator στο CGS, ενώ από το 2017 ανέλαβε την διεύθυνση του εκπαιδευτικού προγράμματος IB για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό ως IB PYP Coordinator. Επίσης, από το Δεκέμβριο του 2019 της έχει δοθεί ο ρόλος της STEM Director στη SciCo. Το όραμά της όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «είναι να εμπνεύσω και να εμπλέξω εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες στη STEM εκπαίδευση, με την ελπίδα η μαθησιακή διαδικασία να αποκτήσει πάλι νόημα και ενδιαφέρον για όλους»

PANDORA SIFNIOTI - STEM DIRECTOR AT SCICO / STEM ST

Ms. Pandora Sifnioti is a graduate of the Department of Chemical Engineering of Athens. She has specialized in philosophy, methodology, history and theory of science, experimental and ethical. From 2014 to 2019 she worked as a STEM Coordinator at CGS, and in 2017 she took over the management, as an IB PYP Coordinator of the IB educational program for Kindergarten and Primary School.

Additionally, since December 2019, she is also SciCo’s STEM Director. Her vision, as she has stated is: "to inspire and involve teachers and students in STEM education, with the hope that the learning process will regain meaning and interest for all."

63 IPHIGENIA PAGOMENOU - SENIOR PROJECT MANAGER IN GENERATION NEXT

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΠΑΓΩΜΕΝΟΥ - SENIOR PROJECT MANAGER ΣΤΟ GENERATION NEXT Η κα. Ιφιγένεια Παγωμένου είναι απόφοιτος του Τμήματος Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Παν/ μίου. Οι εξειδικεύσεις της αφορούν τη δημογραφία, την ανάλυση δεδομένων και οπτικοποίηση, και το Storytelling. Από τον Οκτώβριο του 2019 ανήκει στο δυναμικό της SciCo -είναι το πρόσωπο πίσω από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Generation Next και προσπαθεί να συμβάλλει στη διάδοση της STEM εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Το όραμά της είναι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «Με το Generation Next ευελπιστούμε πως όλοι οι μαθητές, από τη Θράκη ως την Κρήτη και μέχρι τα ακριτικά μας νησιά, ανεξάρτητα από το κοινωνικοοικονομικό τους προφίλ, θα έχουν την ευκαιρία μέσω της διερευνητικής μάθησης, να μάθουν και να μην ξεχάσουν»

Ms. Iphigenia Pagomenou is a graduate of the Department of Geography of Harokopio University. She has specialized in demography, data analysis and visualization, and storytelling. Since October 2019, she is part of the SciCo staff and the person behind the Generation Next training program, which tries to contribute to the dissemination of STEM training in Greece. As she has stated: "With Generation Next we hope that all students, from Thrace to Crete and from remote areas , regardless of their socio-economic profile, will have the opportunity through inquiry learning, to learn and not to forget."

64 ΑΜΑΛΙΑ ALBERINI- MARINE BIODIVERSITY OFFICER ΣΤΟ WWF GREECE Η Αμαλία Alberini έχει σπουδάσει Βιολογία στη Γαλλία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη διαχείριση και προστασία θαλάσσιων πόρων και οικοσυστημάτων στο Duke University. Είναι υπεύθυνη προστασίας της θαλάσσιας βιοποικιλότητας στο WWF Greece και ασχολείται με προγράμματα για τη χάραξη πολιτικών και τοπικών δράσεων. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας Athens Climate Lab, με σκοπό να δώσει φωνή σε εκπροσώπους της κοινωνίας σε θέματα κλιματικής αλλαγής. Το όραμά της είναι να περάσουμε ως κοινωνία από τη θεωρία στην πράξη, με λύσεις βιώσιμες και οικονομικά και σε επίπεδο ζωής, ώστε να έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής στο μέλλον.

AMALIA ALBERINI- MARINE BIODIVERSITY OFFICER AT WWF GREECE Ms Amalia Alberini studied Biology in France and completed her postgraduate studies in the management and protection of marine resources and ecosystems at Duke University. She is responsible for the protection of marine biodiversity at WWF Greece and is involved in programs for policy and local action. She is also a founding member of the Athens Climate Lab initiative, which aims to give a voice to community representatives on climate change. Her vision is for our society to be able to transform theory into action, through implementing viable and economically sustainable solutions, so that we can enjoya better quality of life in the future.

65 ΕΙΡΙΝΑ ΔΕΔΟΥΣΗ- ΕΠΙΚΟΥΡΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΣΤΟ DELFT UNIVERSITY OF TECHNOLOGY Η Ειρίνα Δεδούση είναι επίκουρη καθηγήτρια στη Σχολή Αεροδιαστημικής Μηχανικής (αεροναυπηγική και αστροναυτική) του Delft University της Ολλανδίας. Δραστηριοποιείται στον τομέα της βιώσιμης αεροπορίας, ένα καινούργιο σχετικά πεδίο με έρευνες γύρω από τις επιπτώσεις των καυσαερίων των αεροπλάνων. Η μέχρι τώρα πορεία της τής χάρισε πέρσι μια θέση στην ευρωπαϊκή 30 under 30 λίστα Forbes στην κατηγορία των επιστημών και της υγείας. Η έρευνά της στοχεύει στο να βοηθήσει εκείνους που χαράζουν πολιτική, και το όραμά της είναι να γίνουμε καλύτεροι παγκόσμιοι πολίτες.

IRINA DEDOUSI - ASSISTANT PROFESSOR AT DELFT UNIVERSITY OF TECHNOLOGY Ms Irini Dedousi is an Assistant Professor at the School of Aerospace Engineering at Delft University in the Netherlands. She is active in the field of sustainable aviation, an innovative field with research on aircraft exhaust. Thanks to her career, she has been included in the European Forbes 30's under 30 list, in the science and health category. Her research aims to assist policy makers, and her vision for all of us to become better global citizens.

66

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΜΠΑΝΙΩΤΟΥ-ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Η κ. Ζαμπανιώτου είναι απόφοιτος του Τμ. Χημικών Μηχανικών Aριστοτέλειο Πανεμιστήμιο Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στην Ecole Centrale de Paris στο Παρίσι. Είναι υπεύθυνη της επιστημονικής ομάδας Βιομάζας και Βιοενέργειας του Τμ. Χημικών Μηχανικών, προεδρεύει σε θέματα βιομάζας και Βιοενέργειας στο Διεθνές Δίκτυο και Συνέδριο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (WREN/WREC). Συγκαταλέγεται στην υψηλού κύρους λίστα «World’s Top 2% Scientists» του Πανεπιστημίου Stanford, με τη μεγαλύτερη επίδραση και συνεισφορά. Το όραμά της είναι οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης και ανθεκτικότητας σε καταστροφές της κλιματικής αλλαγής να γίνουν σε συνέργεια με την ισότητα και τον πολιτισμό.

ANASTASIA ZAMPANIOTOU-PROFESSOR AT THE DEPARTMENT OF CHEMICAL ENGINEERING, POLYTECHNIC SCHOOL, AUTH Ms. Zampaniotou is a graduate of the Department of Chemical Engineering of the Aristotle University of Thessaloniki, with postgraduate studies at the Ecole Centrale de Paris in Paris. She is in charge of the Biomass and Bioenergy scientific team of the Department of Chemical Engineering, chairs any matters regarding biomass and bioenergy at the International Network and Renewable Energy Conference (WREN / WREC). She is in Stanford University's "World's Top 2% Scientists" list with the greatest impact and contribution. Her vision is for the sustainable development and resilience goals regarding climate change to be achieved in synergy with equality and culture.

67

ART DIRECTOR/ GRAPHIC DESIGNER LIDA THEOCHARIDOU IB2

ILLUSTRATOR

(of illustrations in pages 33, 59 and 60) ARIADNI KATSANTONI 4B/A

EDITORIAL TEAM

LYDIA DOUVLETI 4A/B OLGA FOUGALA-METAXA IB1 ETEOKLIS FRYDAS 5D/B ARIADNI KATSANTONI 4B/A EVA KONSTANTINIDOU 4B/A MARIA KORONI IB1 ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU 4C/A KONSTANTINA PAPATSA 4D/A MARIA THEOFANIDOU ΙΒ1 DAPHNE VITSOU IB1 ALEXANDRA VYZANTIADOU 5A/A DANAE CHRISTOFORIDOU

PHOTOGRAPHERS

LYDIA DOUVLETI 4A/B ETEOKLIS FRYDAS 5D/B ANDRIANI-MARIA LAMPRINOU 4C/A DAPHNE VITSOU IB1 ALEXANDRA VYZANTIADOU 5A/A

ADVISOR

AΝGELIKI SAPIKA