Ε
Εικόνες πόνου. Εικόνες φόβου. Εικόνες με θλιμμένα παιδικά πρόσωπα, με ταλαιπωρημένα σώματα, με μάτια γεμάτα ερωτηματικά που φανερώνουν όμως μια αστείρευτη ψυχική δύναμη. Εικόνες απόγνωσης, κακουχιών, πολέμου και τρόμου, ανησυχίας, πανικού. Υπάρχουν όμως και οι άλλες εικόνες, της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης, των -έστω λιγοστών- στιγμών χαράς, της προσφοράς βοήθειας. Υπάρχουν οι εικόνες της ηρεμίας, της ξεκούρασης, της αναπόλησης μιας πατρίδας που άφησαν πίσω. Εικόνες συντροφικότητας και εικόνες παιδιών που επιτέλους παίζουν και χαμογελούν. Είναι όλες αυτές οι εικόνες της ζωής των προσφύγων. Ο καθένας έφυγε από μια ρημαγμένη από τον πόλεμο πατρίδα, διέσχισε το δικό του «Δρόμο Επιβίωσης» για να φτάσει σε μια χώρα, άλλοι ευελπιστώντας ότι θα βρουν μια νέα πατρίδα και άλλοι πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες. Ένα τόπο που αν και έχει τόσο πολύ «τραυματιστεί» παραμένει πάντα γι’ αυτούς ο ομορφότερος του κόσμου. Γιατί εκεί είναι το σπίτι τους. Όλες αυτές οι εικόνες που κουβαλάνε μέσα τους μηνύματα, μαρτυρίες, συναισθήματα, συνθέτουν την έκθεση φωτογραφίας «ΔΡΟΜΟΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ» του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Μια έκθεση φωτογραφίας που αναδεικνύει τις διαδρομές και τις αγωνίες των προσφύγων πολέμου από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν κι άλλες εμπόλεμες περιοχέ. Πρόσφυγες που κατάφεραν να επιβιώσουν διασχίζοντας το Αιγαίο για να βρουν φιλοξενία στους κατοίκους των ελληνικών νησιών αλλά και της ηπειρωτικής ενδοχώρας όπου στη συνέχεια κατευθύνθηκαν. Ταξίδι στις αξίες του ανθρωπισμού Η έκθεση αυτή ξεκίνησε το δικό της ταξίδι από την καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και περιοδεύει πλέον σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. «Σε πόλεις», όπως τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, «όπου οι τοπικές κοινωνίες έχουν καταδείξει το ενδιαφέρον τους και τη προσήλωσή τους στις αξίες της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, τις αξίες που αποτελούν και συστατικά της ύπαρξης της Ενωμένης Ευρώπης» για να συμπληρώσει στη συνέχεια ότι «αυτές οι αξίες της γεφύρωσης, της συνύπαρξης, των ανοιχτών διαδρομών και συνόρων, της επικοινωνίας υπήρξαν οι αίτιες που συνέβαλαν στη συνύπαρξη όλων των λαών σ’ ένα κοινό υπερεθνικό γίγνεσθαι». Η Καβάλα ήταν ένας από τους σταθμούς της έκθεσης. Φιλοξενήθηκε στο ιστορικό κτήριο της Δημοτικής Καπναποθήκης και εγκαινι-
άστηκε στη διάρκεια μιας ιδιαίτερα συγκινητικής βραδιάς από τον πρόεδρο της Βουλής. Η Καβάλα ως προσφυγούπολη, ως πολυπολιτισμική κοινωνία, ήταν μια από τις περιοχές που αρχικά δέχθηκε -ως πέρασμα- χιλιάδες πρόσφυγες στο μακρύ ταξίδι τους προς τα Ελληνοσκοπιανά σύνορα με τελικό προορισμό χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Στη συνέχεια έγινε σταθμός φιλοξενίας όταν τα σύνορα έκλεισαν. Τότε, δέχθηκε δεκάδες χιλιάδες προσφύγων που μέσα σ’ ένα βράδυ εγκλωβίστηκαν στην Καβάλα αναζητώντας μια προσωρινή ή πιο μόνιμη στέγη. Ιστορίες πόνου και λόγια ευγνωμοσύνης Την έκθεση στην Καβάλα εκατοντάδες άνθρωποι έσπευσαν να τη δουν και μέσα από τις φωτογραφίες, που παραχώρησαν τα καταξιωμένα και έμπειρα μέλη της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, να ζήσουν ξανά στιγμές που σημάδευαν πρόσφυγες και ντόπιους. Οι πρώτοι, δέχθηκαν τόσο πρόθυμα τη βοήθεια των δεύτερων και όλοι μαζί έγραψαν σελίδες αλληλεγγύης και ανθρωπισμού. Μέσα από τις φωτογραφίες κάθε ένας θυμήθηκε και μια διαφορετική ιστορία: Ο 27χρονος Ταρίκ, ο 31χρονος Σαμίρ και ο 22χρονος Ταλίμπ, είναι τρεις νέοι που έφτασαν στην Καβάλα τον Δεκέμβριο του 2015. Αν και κατάγονταν από την ίδια πόλη της Συρίας εντούτοις η μοίρα τους έφερε να γνωριστούν και να γίνουν φίλοι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μια άγνωστη χώρα, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ο καθένας του κουβαλούσε τη δική του ιστορία και οι τρεις όμως κουβαλούν την πίστη ότι ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη κερδίζει και μεγαλουργεί. Δεν έπεσαν έξω! Ο πρόσφυγας γιατρός από την πόλη Χαλέπι της Συρίας, ο Αλί Καντίρ έφτασε στην Καβάλα τον Φεβρουάριο του 2016. Άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για το οδοιπορικό του, την περιπέτειά του μέχρι να περάσει στην Ελλάδα, όπως και για τους λόγους που όλοι οι συμπατριώτες του επιλέγουν τη χώρα μας για να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. Ο 44χρονος Χαλίντ από την πόλη Αλ-Ζαμπαντάνι της Συρίας μαζί με τη σύζυγό του Ασμαχάν και τα τέσσερα παιδιά τους, τον 9χρονο Μαρουάν, την 7χρονη Σούντο, τον 2 ετών Αμπντουραχμάν και την μόλις 9 μηνών Ασίλ. Φτάνοντας στο λιμάνι της Καβάλας τον Αύγουστο του 2016, μόνο λόγια ευγνωμοσύνης είχαν να πουν για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Εξάλλου πως μπορεί κάποιος να ξεχάσει το βλέμμα των παιδιών όταν τα χάρισαν τρία φθηνά αλλά τόσο σημαντικά γι΄ αυτά παιχνίδια. ΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ | 27