COLUMN
De aap op je schouder
Columnist Sarah Gans is in opleiding tot chirurg en vertelt in Discours over haar ervaringen. IK LOOP DE EERSTE hulp op en zie nog net hoe een collega met een beteuterd gezicht de telefoon neerlegt. Bij navragen blijkt de tegenpartij aan de telefoon het niet eens te zijn geweest met haar verzoek en dit is haar op vrij directe wijze duidelijk gemaakt. Ik merk op dat het me niet eens meer verbaast dat de communicatie zo verloopt en hoor mezelf denken ‘leer er maar mee leven, het gaat vast nog vaker gebeuren’. Maar waarom is het in een ziekenhuis eigenlijk algemeen geaccepteerd onaardig te reageren op je collega’s of ze zelfs persoonlijk te beledigen? Misschien zit de verklaring van het probleem wel in het doel van communicatie in het ziekenhuis. Veel telefoontjes in het ziekenhuis bestaan uit een verzoek om actie of het overdragen van jouw probleem. En dat komt lang niet altijd gelegen voor de tegenpartij. In een Harvard business review wordt een mooie metafoor met aapjes gemaakt voor dit soort situaties. In het artikel genaamd Who’s got the monkey vergelijkt de auteur taken, acties of problemen met aapjes. Deze aapjes zitten de schouder van de probleemeigenaar en hebben voeding en verzorging nodig. Als jij de hulp van een collega inschakelt springt het aapje over naar de schouder van je collega en is hij verantwoordelijk voor de voeding en verzorging. Het tevreden en gezond houden van de aapjes kent volgens de auteur een aantal regels, waaronder regel 1: Monkeys should be fed or shot. Otherwise, they will starve to death, and the manager will waste valuable time on postmortems or attempted resurrections. De conclusie van de auteur is dan ook dat iedereen maar voor een beperkt aantal aapjes kan zorgen. Het lijkt er op dat we in het ziekenhuis vaak aan het maximum aantal aapjes zitten waar we goed voor kunnen zorgen. Misschien heeft de onderlinge communicatie wel te lijden onder het vooruitzicht van een nieuw aapje dat op je schouder wil springen. Het doet me denken aan mijn vorige ziekenhuis waar een van de chirurgen steevast zijn sein beantwoordde met de vraag ‘Waarom bel je mij?’, in plaats van op te nemen met zijn naam. Ook een methode om te voorkomen dat er een aapje op jouw schouder bij komt. Belangrijk is echter om te beseffen dat achter elk aapje een mens en collega zit die hetzelfde doel nastreeft als jij , namelijk de beste zorg voor onze patiënten. De eerste stap naar een verbetering van de onderlinge communicatie.
‘Een van de chirurgen beantwoordde steevast zijn sein met de vraag : Waarom bel je mij?’
9 discours
maart 2016 2016 maart-april