BLIKVANGER ziektes. Later vanochtend draait Sinan mee met de herhaalconsulten van de HAIO. Samen buigen ze zich over een zesjarig meisje met aanhoudende buikklachten en een koortsige baby van een Spaans echtpaar, dat wil weten op welke signalen thuis moet worden gelet. De behandelkamer is voorzien van een oneway-screen voor opleidingsdoelen. ‘Het is bij anderstalige patiënten en vooral bij patiënten uit andere culturen ontzettend belangrijk om steeds te checken of je elkaar goed begrijpt’, vertelt kinderarts Wennink. ‘Dat vraagt om bijzondere sociale en communicatieve vaardigheden, waar we in het co-schap dan ook extra aandacht aan geven.’ De kinderartsen kunnen een tolk of tolkentelefoon inschakelen. ‘Maar die moet je aanvragen, en op de poli weet je vooraf niet wanneer je welke vertaling echt nodig hebt.’ De kinderen zelf worden uit principe niet als tolk ingezet. LOPEN Het eerste patiëntje vanochtend van Maayke Kok, bezig met haar zevende co-week, is een Pakistaanse peuter die volgens zijn vader raar loopt en vaak valt. Maayke doet een uitgebreide hetero-anamnese en vat steeds alles wat vader vertelt samen, om er zeker van te zijn dat ze de informatie begrijpt. Ze neemt het jongetje mee naar de gang, om hem een stukje te laten lopen. Daar ziet Maayke dat hij zijn voetjes inderdaad vreemd neerzet, met schurende knietjes. Daarna tilt ze hem op de onderzoeksbank, voelt, drukt en trekt aan de voetjes, enkels en onderbenen, luistert naar het hart, kijkt in de mond en oren en zoekt online informatie op. In de nabespreking met de superviserend kinderarts zegt Maayke tevreden te zijn over de manier waarop ze de hulpvraag heeft verduidelijkt. ‘Maar ik heb een mogelijke spierziekte onvoldoende uitgewerkt’, vindt ze. ‘En ik was de reflexhamer vergeten.’ De evaluatie telt mee in het eindgesprek dat later vandaag over Maaykes co-schap wordt gevoerd. De kinderarts knikt haar geruststellend toe. Ze hoeft zich geen zorgen te maken. De kinderartsen bespreken de co’s wekelijks, in besloten kring. Na vier weken is er een officiële tussenbeoordeling. Maayke zelf kijkt terug op een leuk en leerzaam co-schap. ‘Het leren staat hier voorop, bij alles. Met als toegevoegde waarde de empathische en communicatieve vaardigheden die je nodig hebt bij zo veel multiculturele diversiteit.’ MOZAÏEK-POLI De Mozaïek-poli gaat vandaag helaas niet door. Het spreekuur, in 2006 mede opgericht door de van oorsprong Marokkaanse kinderarts Nordin Dahhan (ook verbonden aan het AMC), is bedoeld voor aanvullende hulp aan allochtone patiëntjes wanneer de reguliere (Nederlandse) kindergeneeskunde er niet uitkomt. De kinderen komen ook van andere ziekenhuizen. ‘Soms blijken er meer problemen te spelen, zoals psychiatrische problematiek – taboe in veel culturen – of sociale problemen zoals slechte huisvesting en werkloosheid’, legt zorgconsulent Akpinar Selcuk van de Mozaïek-poli uit. ‘En soms krijgt een patiënt thuis de voorgeschreven medicatie niet, omdat oma bijvoorbeeld boze geesten ziet. Op de Mozaïekpoli pluizen we dat helemaal uit, met kennis van de etnische en culturele achtergrond.’
‘Soms krijgt een patiënt thuis de voorgeschreven medicatie niet, omdat oma bijvoorbeeld boze geesten ziet’
Na het video-onderwijs, met een presentatie en evaluatie van een door een co-assistent gefilmd eigen ‘allochtoon consult’, gaat Sinan in een vrij uur naar het Kenniscentrum op de zevende etage. Alle co-assistenten krijgen hier individueel les van de medische informaticaspecialiste in het gericht zoeken in beschikbare wereldliteratuur voor de juiste evidencebased informatie. ‘PubMed alleen al bevat 24 miljoen referenties. Een jungle waarin je zonder gerichte zoekvraag absoluut verdwaalt’, zegt Sinan. ‘Van de hulp die je hierbij in het SLAZ krijgt, profiteer je je hele verdere carrière.’ —
5 discours
november 2014