Maart 2010

-De Huismeester-

‘Als ik me maar genoeg verdiep lukt het wel’ tekst: Daniëlle Kraft beeld: Janus van der Eijnden

In de serie De Huismeester komen onderwijscoördinatoren en voorzitters van Centrale Opleidingscommissies van de ziekenhuizen in de Onderwijs- en Opleidingsregio aan het woord. Dit keer één van de jongste onderwijscoördinatoren in het land: Michel Westerman van het St. Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam.

Hij begint over twee jaar met zijn specialistenopleiding Interne Geneeskunde, heeft in de tussentijd een prachtbaan als onderwijscoördinator co-schappen in het St. Lucas Andreas Ziekenhuis (SLAZ) in Amsterdam, werkt aan een boeiend promotieonderzoek en is sinds een paar maanden de trotse vader van baby Wisse. Michiel Westerman is 26 jaar. Ambitieus, maar meer nog nieuwsgierig, naar mensen, ziekten en goede, complete zorg.

Het SLAZ krijgt als topklinisch ziekenhuis jaarlijks ruim 650 co-assistenten in huis. De onderwijscoördinator co-schappen begeleidt de studenten bij hun introductie in het ziekenhuis en bij hun kennismaking met de klinische praktijk, hij coördineert de co- en masterschappen en bewaakt de kwaliteit van de stages. Hoewel deze functie in het SLAZ niet nieuw is, is zij enkele jaren geleden wel ingrijpend veranderd, vertelt Michiel Westerman. ‘In 2005 heeft het VUmc zijn nieuwe bachelor/mastermodel ingevoerd, het AMC is vorig jaar met “Curius Plus” gestart. De co-schappen in het SLAZ moesten hier inhoudelijk en organisatorisch aan worden aangepast. Dat had natuurlijk ook gevolgen voor de taken van de onderwijscoördinator. Daarnaast is het profiel van de onderwijscoördinator van het SLAZ bijgesteld; in het verleden werd die functie uitgeoefend door een oudere, ervaren specialist, maar in 2004 is hier in huis nadrukkelijk gekozen voor een jonge arts, met “verse” eigen ervaringen, die de functie combineert met promotieonderzoek in het medisch onderwijs. Mijn voorgangster was de eerste onderwijscoördinator-nieuwe stijl, ik heb eind 2008 het stokje van haar overgenomen.’

Naast zijn werk als onderwijscoördinator doorloopt Michiel Westerman conform de nieuwe opzet dus ook een promotietraject. Het betreft onderzoek naar de overgang van AIOS naar jonge klare. ‘Ik sta als onderwijscoördinator met één been in de basisopleiding en als onderzoeker met het andere in het vervolgonderwijs. Het één ligt in het verlengde van het ander. Ontzettend boeiend.’

Broekie In zijn vrije tijd kookt, leest en fietst hij graag; hij is jong, enthousiast en gedreven. Toen Michiel Westerman anderhalf jaar geleden bij het SLAZ solliciteerde naar de functie van onderwijscoördinator, werd hem gevraagd hoe hij “als broekie” dacht zijn positie waar te maken en autoriteit te ver-

4 discours

werven. ‘Ik ben het wel gewend, ik ben altijd overal de jongste geweest en dacht altijd: als ik me maar goed in de materie verdiep, weet ik waar het over gaat. Dat werkt. In ben nieuwsgierig en behoorlijk secuur en gestructureerd, dat scheelt. En de sfeer in het Lucas Andreas is inspirerend.’

Een zekere bewijsdrang zat er bij Westerman al vroeg in. Zich willen onderscheiden, dat ook. Hij werd als jongste van vier kinderen geboren in Friesland. Het gezin - vader predikant, moeder verpleegkundige – verhuisde naar Ermelo en later naar Nijkerkerveen. ‘Ze gingen in ons gezin allemaal geneeskunde studeren en daarom wilde ik wat anders. Lucht- en ruimtevaarttechniek of zoiets, dat leek me wel wat. Maar het werd toch geneeskunde. Het zullen de genen van mijn moeder wel zijn.’

Hij begon na de middelbare school direct, zonder loting, bij het VUmc aan de studie geneeskunde en besefte tijdens de eerste colleges al dat zijn toekomst in een beschouwend specialisme zou liggen. ‘Ik ben een denker, van de analytische soort’, zegt hij. ‘En breed geïnteresseerd.’ Tijdens zijn studie pakte Michiel Westerman diverse nevenactiviteiten aan, waaronder beleidstaken en bestuurlijke functies in de studentenvereniging. ‘Ik ben gaandeweg steeds meer geïnteresseerd geraakt in groepsprocessen, daar ben ik me verder in gaan verdiepen.’ Als bijvakken koos Michiel medische ethiek, filosofie en theologie. ‘Ik wil een dokter worden die verder kijkt dan de ziekte’, verklaart hij.

Mijlpaal Zijn studie liep op schema. ‘Als ik zo doorging zou ik op mijn 23e klaar zijn, daar vond ik mezelf te jong voor.’ Hij moest de studietijd dus zinvol zien te rekken en koos voor een onderzoek gedurende driekwart jaar naar de diagnostiek van perifere lymfkliertuberculose, waarover hij in maart 2008 publiceerde in het Nederlands Tijdschrift voor Infectieziekten. Een mijlpaal, zo’n eerste publicatie, erkent hij. En het wetenschappelijk onderzoek vond hij een openbaring. Het belang en het leuke daarvan wil hij de co-assistenten die hij in het SLAZ onder zijn hoede krijgt, graag meegeven.

Een ander uitstapje van Michiel tijdens zijn studie betrof zijn co-schap Nefrologie. ‘Die heb ik in combinatie met mijn huwelijksreis in Melbourne, Australië, gedaan. Annelijn, mijn vrouw, huisarts in opleiding, kon daar ook onderzoek doen. Zo hebben we zoals dat zo mooi heet het nuttige met

maart 2010