- themacafé -
LEX UNK (62) is verpleegkundig opleidingscoördinator in het Emma Kinderziekenhuis AMC. Hij is getrouwd met Helma en samen hebben ze een zoon. Hij werkt sinds 1972 in de verpleging en was onder meer hoofd van de Neonatale Intensive Care Unit. Lex zwemt twee keer per week in zee, het hele jaar door, en zingt als bas in een koor.
KARIN VAN STRAATEN (58) is kinderverpleegkundige en teamleider van de kinderkliniek VUmc. Ze is getrouwd met Paul en heeft twee zonen, van 22 en 24 jaar. Ze werkt sinds 1990 in de kinderkliniek van VUmc en is sinds 15 jaar teamleider. Ze houdt van hardlopen – Karin heeft inmiddels vier marathons gelopen – en fietsvakanties.
MARCEL WALS (56) is kinderverpleegkundige bij het Kinderteam Cordaan Thuiszorg. Sinds kort werkt hij ook als opleider bij Cordaan Jeugd op diverse terreinen. Marcel is getrouwd met Angèle en heeft twee kinderen. Hij woont in Almere, maar is verslaafd aan Amsterdam. Kinderen zijn z’n hobby, maar daarnaast duikt hij graag: Marcel is duikinstructeur. Ook zijn Marcel en Angèle beiden instructeur kinderreanimatie NRR/ERC.
- 32 -
bovendien dat kinderen nu eerder naar huis gaan dan vroeger. Er is steeds meer mogelijk in de thuiszorg.” MARCEL: “Voor een kind is thuis zonder meer de beste plek. Het geeft minder stress, ook voor de rest van het gezin, als een kind in zijn of haar eigen omgeving kan zijn.” KARIN: “Ouders vinden het fijn, maar tegelijkertijd is er onzekerheid. In het ziekenhuis leren we ouders bepaalde handelingen aan of hoe ze medicatie moeten toepassen. Eenmaal thuis weten ze dat misschien niet goed meer.” Marcel: “Of het gaat anders thuis. Bijvoorbeeld een kind met HIV dat drie keer per dag medicatie moet krijgen. Eenmaal thuis zien we dat ouders dat niet altijd kunnen waarmaken en dat er geen therapietrouw is. Zoiets koppelen wij dan terug naar het ziekenhuis.” KARIN: “Daar zouden we anders toch geen idee van hebben! In het ziekenhuis is dat de normaalste zaak van de wereld, daar werkt het nou eenmaal anders dan thuis.” MARCEL: “Het zou fijn zijn als we als thuiszorgverpleegkundigen zo snel mogelijk betrokken worden. Niet pas als het kind thuiskomt, maar al in het ziekenhuis.” KARIN: “Dat is de ideale situatie voor ons. Nu wordt er pas gehandeld als er een ontslagdatum bekend is. Het zou mooi zijn als dat al eerder kan. Hoe eerder, hoe beter.” LEX: “Alleen door met elkaar in gesprek te gaan, leer je van elkaar en kun je knelpunten benoemen. Elk jaar volgen op deze manier ongeveer vierhonderd kinderverpleegkundigen deze bijscholing. Er zijn nog wel stappen te nemen, maar de fundamenten zijn gelegd.” KARIN: “Het is ook echt fijn dat er kinderverpleegkundigen uit de periferie en de thuiszorg bij aanwezig zijn. Het uiteindelijke doel is voor ons ook hetzelfde: de zorg voor onze kinderen nóg beter maken.”