-De Huismeester-
‘Onze toekomstige dokters zijn straks wel érg jong’ Jonge, aankomende dokters een optimaal onderwijsklimaat bieden, dat is wat Jan Willem Mulder, internist en onderwijscoördinator van het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam-West, motiveert. Daar past een wat vaderlijke rol bij, vindt hij. ‘Co-assistenten moet je een beetje koesteren.’
Tekst: Daniëlle Kraft
Beeld: Janus van den Eijnden
Jan Willem Mulder (59) is een ‘Slotervaartman’ in hart en nieren. Hij houdt van dit ziekenhuis sinds hij er in 1982 zijn opleiding tot internist begon. ‘De patiëntgerichtheid, de sfeer, de laagdrempeligheid, de gemakkelijke omgang met elkaar, de kwaliteit van de zorg, de onderzoeksmogelijkheden, het onderwijsklimaat, al die dingen bij elkaar zorgen ervoor dat het hier zeer prettig werken én leren is.’ Het voormalig gemeentelijk ziekenhuis in Amsterdam-West, ontstaan uit een samenvoeging van onder meer het Weesperpleinziekenhuis en het niet-academische deel van het Binnengasthuis, werd in 1976 geopend en gold in die begintijd als het modernste ziekenhuis van Europa. Dat betrof niet alleen de accenten in de ziekenhuiszorg en de nieuwbouw, maar ook het besluit om de medisch specialisten in vaste dienst te nemen. Eén van de opdrachten die het gemeentebestuur het Slotervaartziekenhuis gaf, was
4 discours
dat het bijzondere aandacht diende te geven aan ouderen, chronisch zieken en armlastigen. ‘Dat gaf het ziekenhuis meteen een sociaal gezicht’, vertelt Mulder. ‘Hiërarchie en bureaucratie bleven beperkt, ook doordat iedereen gewoon op de loonlijst stond. Het bezorgde het Slotervaartziekenhuis lange tijd een wat linksig imago’, herinnert Mulder zich. ‘Er kon veel in ons ziekenhuis. We waren vernieuwend.’ Voortrekkersrol In de loop der jaren werd het sociale, overheidsgefinancierde concept te duur. Enorme schulden brachten het Slotervaartziekenhuis, dat in 1997 al in een stichting was ondergebracht, aan de rand van de afgrond. In 2007 werd een dreigend faillissement voorkomen door overname van het ziekenhuis door een particuliere investeringsmaatschappij met ook, aldus Jan Willem Mulder, ideële motieven. En zo werd de BV Slotervaartziekenhuis in 2008 het eerste, erkende private ziekenhuis in Nederland. Toch weer die voortrekkersrol. Het waren roerige tijden, die de drive en het saamhorigheidsgevoel van het personeel, inclusief de artsen, versterkten. ‘Het ging immers wel om óns ziekenhuis’, verklaart Mulder. Intussen draait het Slotervaartziekenhuis, omringd door het NKI/Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis, Sanquin Bloedvoorziening en twee verpleeghuizen, financieel weer positief. En het mooie is, vindt Mulder, dat de eigen identiteit van het ziekenhuis behouden is gebleven. Inclusief ambities. ‘Op het gebied van zorg, onderzoek, onderwijs en opleiding willen we ons kunnen meten met de top.’ Op het gebied van infectieziekten, geriatrie, neurochirurgie en bariatrie heeft het Slotervaartziekenhuis in elk geval een eigen positie weten te verwerven. Aidsonderzoek Jan Willem Mulder woont met zijn echtgenote Jet, oud-verpleegkundige in het Slotervaartziekenhuis en voormalig ziekenhuishygiëniste in het AMC, in Abcoude, het dorp waar veel AMC’ers wonen en waar vanaf Mulders tienerjaren ook zijn ouderlijk huis stond. De twee dochters van Jet en ‘JW’ zijn sinds kort de deur uit; de oudste (23) studeert psychobiologie, de jongste (21) doet diergeneeskunde. Beeldende kunst – schilderijen, objecten – overheerst in huize Mulder. En hond Pepe, een Spaanse waterhond, die vooral van Jet is. De kort gekrulde viervoeter maakt het bezoek nadrukkelijk duidelijk dat híj hier over de veiligheid van de bewoners waakt. Hoewel Mulder graag het wandelingetje met Pepe doet, stapt hij liever op zijn sportfiets om een tocht door de groene en waterrijke omgeving te maken. ‘Een beetje tuinieren’ mag hij ook graag doen. En daarna ontspannen met een mooi cultuurhistorisch boek. De boekenkast staat er vol mee. Jan Willem Mulder noemt zichzelf een tevreden mens. Hij studeerde geneeskunde bij de UvA, begon zijn opleiding tot internist bij het Slotervaartziekenhuis en sloot deze in 1987 af in het AMC. In de grote aids-cohortstudie onder homoseksuele mannen in Amsterdam was het Mulders taak de mogelijk preventieve effecten van het toen net ontwikkelde medicijn AZT bij HIV-positieve patiënten te onderzoeken. ‘Het was een spannende tijd. Aids was eng, er overleden nog veel patiënten. We waren als onderzoekers enorm gefocust.’ Voor Artsen zonder Grenzen bezocht hij Aidsprojecten in Zambia en hij ging naar Johannesburg, waar het Slotervaartziekenhuis een aidssymposium organiseerde. ‘Heel verrijkend om eens buiten je eigen wereldje te kijken.’ In 1992 trad Mulder als algemeen internist in dienst van het Slotervaartziekenhuis, destijds formeel erkend Aidscentrumziekenhuis. ‘De sfeer in het ziekenhuis en het ambitieuze wetenschappelijk onderzoeksklimaat trokken me’, legt Mulder zijn overstap uit. Mulder werd ook plaatsvervangend opleider Interne Geneeskunde.
november 2011