JUBILEUSZ PROFESORA ZENONA PIECHA tu. Wraz z prodziekanem Wydziału prof. Stanisławem A. Sroką wręczyli prof. Zenonowi Piechowi kopię pieczęci majestatowej Władysława Jagiełły, czym zresztą bezpośrednio nawiązali do prowadzonych przez niego pionierskich badań nad sfragistyką doby Piastów i Jagiellonów. Głos zabrał również dyrektor Instytutu Historii prof. Sławomir Sprawski, podnosząc w swoim wystąpieniu bliskie związki Jubilata ze społecznością studencką – jako kuratora Koła Naukowego Historyków Studentów oraz opiekuna wydziałowego Towarzystwa Doktorantów. Po wręczeniu Jubilatowi dedykowanego mu tomu rozpoczęła się mniej oficjalna część spotkania, wypełniona przyjacielskimi rozmowami, przerywanymi od czasu do czasu wykonywaniem wspólnych fotografii. Dostojny Jubilat, prof. Zenon Piech, krakowianin z urodzenia, rocznik 1954, z Uniwersytetem związał się w początku lat 70. ubiegłego wieku, rozpoczynając w 1973 roku studia na kierunku historia. Szybko trafił do Koła Naukowego Historyków Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego – instytucji o wielkich tradycjach,
Prof. Zenon Piech
Jerzy Sawicz
zień 5 maja 2015 zapewne na długo zostanie w pamięci prof. Zenona Piecha – znanego polskiego historyka i zarazem znakomitego dydaktyka, kierownika Zakładu Nauk Pomocniczych Historii w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tego dnia w sali U Pęcherza w podziemiach Collegium Maius – w najstarszych zachowanych partiach kamienicy, którą król Władysław Jagiełło zakupił dla reorganizowanego w 1400 roku Uniwersytetu, licznie zebrali się przyjaciele, studenci, współpracownicy i znajomi Profesora. Powodem tego spotkania był, przypadający w 2014 roku, podwójny jubileusz: sześćdziesięciolecia jego urodzin oraz trzydziestopięciolecia pracy na Uniwersytecie i, co należy podkreślić, dla Uniwersytetu. Uroczystość połączona została z prezentacją tomu studiów dedykowanych Profesorowi, zatytułowanego Signa. Studia i szkice z nauk pomocniczych historii. Zredagowany przez niżej podpisanych, mieści liczącą blisko 150 pozycji bibliografię Jubilata oraz artykuły przygotowane przez... studentów, głównie seminarzystów Zakładu Nauk Pomocniczych Historii, magistrantów i doktorantów Profesora. Uroczystość do ostatniej chwili utrzymywana była w wielkiej tajemnicy. Zupełnie zaskoczony Jubilat dowiedział się o niej dopiero po przekroczeniu progu sali U Pęcherza, gdzie powitały go brawa bez mała stu osób oraz chóralnie odśpiewane przez wszystkich Sto lat. Część oficjalną otworzył dziekan Wydziału Historycznego prof. Jan Święch, który w ciepłych słowach podkreślił wielkie zaangażowanie Jubilata w życie Uniwersyte-
Marcin Starzyński
D
26
ALMA MATER nr 175–176
funkcjonującej nieprzerwanie od 1892 roku, której prezesem był dwukrotnie w latach 1974–1976. W 1978 roku obronił pracę magisterską napisaną pod kierunkiem prof. Zbigniewa Perzanowskiego (1922–1999), wiążąc własną karierę naukową z kierowanym przez swojego mistrza Zakładem Nauk Pomocniczych Historii – najstarszą w Polsce katedrą nauk pomocniczych, prowadzoną w przeszłości przez uczonych tej miary, co pionier w zakresie nowoczesnych badań dyplomatycznych i paleograficznych Stanisław Krzyżanowski (1865–1917), twórca krakowskiej szkoły badań genealogicznych, znawca geografii historycznej, heraldyki i sfragistyki Władysław Semkowicz (1878–1949) czy prawnik i historyk zarazem, specjalista w zakresie dyplomatyki, heraldyki oraz sfragistyki Sylwiusz Mikucki (1898–1983). Niejako w cieniu Semkowicza i Mikuckiego pozostawała prof. Zofia Kozłowska-Budkowa (1893–1986), związana z Zakładem od 1924 roku, perfekcjonistka, znawczyni paleografii i średniowiecznego rocznikarstwa. Dwoje ostatnich uczonych prof. Piech miał okazję poznać osobiście. W tym właśnie Zakładzie, kierowanym, jak już wyżej wspomniano, w czasie studiów Zenona Piecha przez ostatniego ucznia Semkowicza, Zbigniewa Perzanowskiego, zdobywał Jubilat pierwsze naukowe szlify i z tym Zakładem związał swoją naukową drogę. Od 1979 roku prowadzi w nim zajęcia ze studentami. W 1988 roku uzyskał dokto-
Gratulacje prof. Zenonowi Piechowi złożył dziekan Wydziału Historycznego prof. Jan Święch