K
który ostatecznie niemal w całości został udostępniony czytelnikom. Ta o b s z e r n a k o lekcja, licząca ponad 11 tysięcy woluminów, była przewożona do Biblioteki Jagiellońskiej przez kilkanaście miesięcy, w 101 obszernych partiach transportowych. Podział kolekcji na partie i sam tryb przewożenia zbiorów wynikał przede wszystkim ze względów konserwatorskich. Każdy wolumin na pierwszym etapie prac poddawany był oglądowi konserwatorskiemu i otrzymywał swego rodzaju „metryczkę” konserwatorską. Następnie poszczególne obiekty były poddawane pracom konserwatorskim, oczyszczeniu i zabezpieczeniu. Bardzo wiele obiektów wskazanych przez konserwatora, jeszcze przed wprowadzeniem do magazynu biblioteki, zostało poddanych dezynsekcji przy użyciu dwutlenku węgla. Wszystkie te działania miały na celu maksymalne zabezpieczenie kolekcji, ale również zminimalizowanie ryzyka przeniesienia do magazynów Biblioteki Jagiellońskiej potencjalnie groźnych, jakkolwiek mikroskopijnych rozmiarów, „intruzów”. W Bibliotece Jagiellońskiej przygotowano wydzielone pomieszczenie na magazyn dla księgozbioru kamedułów. Dołożono starań, aby przez pierwsze Izabela Damulewicz
arol Estreicher, najsłynniejszy polski bibliotekarz i niewątpliwie najwybitniejszy spośród zarządców Biblioteki Jagiellońskiej, mówił o niej Bibliotheca Patria – „Biblioteka Ojczysta”. W tej nazwie udało mu się zawrzeć całą ideę istnienia, działalności i charakteru Biblioteki Jagiellońskiej, ponieważ od wieków to ona gromadzi, zabezpiecza i udostępnia kulturowe, a w pewnym sensie zarazem materialne skarby naszego dziedzictwa narodowego. Biblioteka Jagiellońska realizuje to posłannictwo, chroniąc zarówno zbiory własne, jak i te, które znalazły się w niej na prawach depozytu – w instytucji zaufania publicznego, w miejscu, gdzie będą dla nich najlepsze warunki przechowywania, opracowywania i udostępniania. Jednym z najciekawszych, a w tym momencie prawdopodobnie najlepiej rozpoznanym i opracowanym, jest depozyt eremu kamedułów na krakowskich Bielanach. Konferencja, która odbyła się 27 lutego 2013 w Bibliotece Jagiellońskiej, podsumowała trwający od 2006 roku wieloetapowy projekt zabezpieczenia i szeroko pojętego udostępnienia zbioru starodruków i druków nowych pochodzących z biblioteki klasztornej. Realizując to przedsięwzięcie, pracownicy Biblioteki Jagiellońskiej przeprowadzili ewidencję i konserwację zbioru, przetransportowali go ze Srebrnej Góry do pomieszczeń magazynowych biblioteki i zabezpieczyli, a wreszcie dokonali opracowania zasobu,
84
alma mater nr 156–157
Pajęczyny w bibliotece na Bielanach
Izabela Damulewicz
UNIKATOWE ZBIORY BIBLIOTECZNE KAMEDUŁÓW Z BIELAN
Biblioteka klasztorna na Bielanach
miesiące panowały tam warunki zbliżone do tych, w jakich druki przebywały w bibliotece klasztornej – aby księgozbiór mógł powoli „przyzwyczajać” się do nowych, zmienionych parametrów przechowywania. Magazyn został zaciemniony przez zaślepienie okien, odizolowano je też warstwą pochłaniającą ciepło. W magazynie zainstalowano nawilżacz powietrza, który ma za zadanie utrzymywanie odpowiedniego poziomu wilgotności, zamontowany został również system mechanicznego wyciągu powietrza połączony z czujnikiem temperatury i wilgotności (czujnik automatycznie wzbudza pracę silników i wymusza cyrkulację powietrza w obrębie magazynu). Najbardziej czasochłonnym i wymagającym największego nakładu pracy