Ze zbiorów Archiwum UJ
Wniosek studentów UJ o nadanie budynkowi nazwy „Collegium Witkowskiego”, 1913
18
alma mater nr 155
W razie rozbicia się witrażu szkoda byłaby nie do powetowania, gdyż kosztował on w swoim czasie około tysiąca koron. Dziś można by jeszcze małym kosztem witraż naprawić i wzmocnić. Dyrekcja Zakładu już dwukrotnie (w pismach z dn. 15 XII [19]30 oraz 1 X [19]30) poruszała tę sprawę, lecz
Ze zbiorów Archiwum UJ
sterstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przyznało kwotę 25 tysięcy marek polskich jako zasiłek na bibliotekę podręczną Zakładu Fizycznego przy Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1921 roku podjęto decyzję o rozbudowie gmachu Collegium Witkowskiego. Pismem z 1 września 1921 Okręgowa Dyrekcja Robót Publicznych Krakowie poinformowała Senat UJ o powołaniu komitetu budowy, który miał zająć się ustaleniem harmonogramu prac i sporządzeniem projektu rozbudowy. W skład komitetu weszli: starszy referent Okręgowej Dyrekcji Robót Publicznych Marian Heitzman (jako przewodniczący), rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego Julian Nowak, profesorowie UJ Henryk Hoyer i Michał Siedlecki, a także architekt Jerzy Struszkiewicz jako kierownik budowy. Jednak nie rozpoczęto nawet prac projektowych i zamierzeń tych nie udało się zrealizować. W październiku 1930 roku prof. Zakrzewski zwrócił się do władz UJ w sprawie bramy wejściowej i znajdującego się nad nią witraża. W swoim apelu napisał: W głównej bramie Zakładu Fizycznego znajduje się projektowany przez art[ystę] Żegocińskiego witraż. Przez ciągłe wstrząśnięcia podczas zamykania bramy witraż ustawicznie narażony jest na uszkodzenie. Obecnie pojawiły się na nim już drobne pęknięcia, a całość wraz z ołowianymi oprawami chwieje się.
jak dotychczas – bez rezultatu. Obecnie zwraca się po raz trzeci z uprzejmą prośbą o zarządzenie natychmiastowej naprawy i wzmocnienia szyb witrażowych przez odpowiednich specjalistów oraz o zainstalowanie w bramie silnego zamykacza, zamiast obecnego, który ciągle się psuje. Tym razem apel poskutkował. Naprawę witraża zlecono zakładowi inżyniera Żeleńskiego, mieszczącemu się w Krakowie przy ul. Zygmunta Krasińskiego 23. W czasie drugiej wojny światowej wyposażenie wszystkich budynków uniwersyteckich, w tym i Collegium Witkowskiego, zostało zniszczone. Był to efekt polityki prowadzonej przez okupantów niemieckich wobec Uniwersytetu Jagiellońskiego. W planach przywódców III Rzeszy Uniwersytet Jagielloński miał ulec całkowitej zagładzie. W listopadzie 1939 roku Niemcy utworzyli urząd powiernika Uniwersytetu, który istniał do 20 kwietnia 1941. Jego głównym zadaniem była likwidacja zakładów uniwersyteckich. Wszystkie budynki uniwersyteckie, w tym budynek Collegium Witkowskiego, zostały zinwentaryzowane i szczegółowo opisane. W maju 1940 roku wydano zarządzenie nakazujące oddanie wszystkich metalowych przedmiotów znajdujących się na terenie Uniwersytetu. Rozpoczęło się demolowanie i rabunek wyposażenia gmachów uniwersyteckich.
Decyzja komendanta wojskowego o opuszczeniu budynku Collegium Witkowskiego przez armię austriacką w grudniu 1917 r.