Sesja poświęcona pamięci Wiktora Rudolfa Ormickiego
17
Po złożeniu kwiatów przed tablicą upamiętniającą męczeńską śmierć w obozach koncentracyjnych Jerzego Smoleńskiego i Wiktora Ormickiego – stoją od lewej: prof. Bolesław Domański, prorektor UJ prof. Szczepan Biliński, prof. Kazimierz Krzemień
A. Wojnar
września 2011 minęło 70 lat od męczeńskiej śmierci w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen, jednym z najcięższych w III Rzeszy, Wiktora Rudolfa Ormickiego, docenta w Instytucie Geograficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego śmierć zamyka okres dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego związany z Sonderaktion Krakau. Był ostatnim spośród profesorów aresztowanych 6 listopada 1939, którzy zginęli w hitlerowskim obozie koncentracyjnym. Pragnąc uczcić tę tragiczną rocznicę, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Komisja Geograficzna Polskiej Akademii Umiejętności zorganizowały właśnie 17 września 2011 na Kampusie 600-lecia Odnowienia UJ sesję naukową zatytułowaną Do końca wierny Polsce i geografii. W 70. rocznicę śmierci Wiktora Rudolfa Ormickiego. Pomysłodawcą i współorganizatorem przedsięwzięcia był prof. Antoni Jackow-
A. Wojnar
HISTORIA MAGISTRA VITAE
NIE GINĘ NA MARNE, TO WSZYSTKO DLA POLSKI...
44
ALMA MATER nr 141
ski. Przed rozpoczęciem obrad złożono kwiaty pod repliką tablicy upamiętniającej męczeńską śmierć w obozach koncentracyjnych dwóch wybitnych geografów UJ: Jerzego Smoleńskiego i Wiktora Rudolfa Ormickiego (oryginalna tablica pozostała w dawnym budynku Instytutu Geografii przy ul. Grodzkiej 64). W imieniu społeczności Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz uniwersyteckich geografów kwiaty złożyli: prorektor UJ ds. badań i współpracy międzynarodowej prof. Szczepan Biliński, przewodniczący Komisji Geograficznej PAU prof. Kazimierz Krzemień oraz dyrektor Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej prof. Bolesław Domański. W imieniu rodziny kwiaty złożył syn Wiktora Ormickiego – Jacek. Sesję otworzył dyrektor Instytutu prof. Bolesław Domański. Powitał przybyłych gości, między innymi prorektora UJ prof. Szczepana Bilińskiego, dziekana Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Jacek Ormicki, syn Wiktora, po złożeniu kwiatów przed tablicą poświęconą pamięci zamordowanych profesorów
Uniwersytetu Warszawskiego prof. Andrzeja Lisowskiego, a także Julię Ziemską z Wiednia, która reprezentowała Komitet Pamięci Gusen. Szczególnie ciepłe słowa skierował do licznie reprezentowanej rodziny Wiktora Ormickiego: jego syna Jacka z żoną Urszulą, bratanicy Julii Ormickiej-Gajdy z mężem Krzysztofem, wnuka Wacława z żoną Anną oraz ich dziećmi (prawnukami Wiktora) Dariuszem i Martą, a także wnuka Marka z córką, którzy przybyli ze Szwecji. Słowo wprowadzające wygłosił prof. Szczepan Biliński. Scharakteryzował on pokrótce sylwetkę Wiktora Ormickiego, podkreślając wielki jego wkład w rozwój polskiej geografii, a także zwracając uwagę na heroiczność jego postawy po uwięzieniu w ramach osławionej Sonderaktion Krakau – zarówno w obozach koncentracyjnych, jak i w ostatnich chwilach życia. Na potwierdzenie tego wywodu przytoczył ostatnie wspaniałe słowa, jakie Ormicki