Aangenaam Verzorgd 15
Aantal patiëntportalen in ziekenhuizen verdriedubbeld Het aantal ziekenhuizen dat een patiëntportaal aanbiedt, is sinds vorig jaar verdriedubbeld van 7,78 procent naar 22,61 procent. De informatie en functionaliteiten die in de portalen beschikbaar zijn, blijven echter beperkt. Dat blijkt uit het ‘Onderzoek patiëntportalen 2016’ van M&I/Partners. Uit de enquête onder 84 ziekenhuizen blijkt dat ondanks de forse groei van het aantal patiëntportalen nog lang niet alle portalen alle medische data ter beschikking hebben. Dat komt doordat binnen 22,61 procent van de ziekenhuizen die een patiëntportaal aanbieden, nog steeds niet alle specialismen deelnemen aan het portaal. Patiënten hebben hierdoor nog geen toegang tot alle medische gegevens en kunnen niet bij alle specialismen online
Onderzoek patiëntportalen 2016 Aanbod gestegen van 8% naar 23%, de informatie en functionaliteit echter beperkt..
een afspraak inplannen. ‘Ziekenhuizen die momenteel bezig zijn met de implementatie van een nieuw epd of een epd-upgrade en nog geen patiëntportaal aanbieden, zien dit als belangrijk speerpunt van de epd-strategie’, schrijven de onderzoekers. ‘De verwachting is dan ook dat het aantal beschikbare en up-todate patiëntportalen het komende jaar weer stijgt.’
Mobile devices De verwachting dat patiënten met hun persoonlijke gezondheidsdossiers (pgd’s) en allerlei devices, zoals smartphones, kunnen aanhaken bij patiëntportalen van ziekenhuizen, is niet uitgekomen. ‘Helaas is deze trend nog niet terug te zien bij de beschikbare functionaliteiten van patiëntportalen. Uit het onderzoek blijkt dat het aantal nieuwe functionaliteiten tegenvalt. Voor veel ziekenhuizen was 2015 het jaar waarin ze live gingen met hun portaal. Alleen het zelf registreren van medicatie en het aanvragen van herhaalrecepten binnen patiëntportalen ging het afgelopen jaar bij een aantal ziekenhuizen live.’
Belemmeringen Zorgverleners voelen belemmeringen bij de implementatie van patiëntportalen. ‘Deze belemmeringen zitten op verschillende vlakken. Juridisch: als de patiënt zelf data registreert wie is dan eigenaar daarvan/verantwoordelijk daarvoor? Privacy: hoe garanderen we de veiligheid van de medische gegevens? Financieel: hoe wordt de bestede tijd aan de patiënt vergoed? Technisch: men heeft weinig affiniteit met ict of tijd om zich erin te verdiepen. En procesmatig: er bestaat vrees om de controle over het planningsproces te verliezen.
Vergoed
huidcorrectie na maagverkleining
O
besitaspatiënten die na een maagverkleining flink afvallen, moeten het laten weghalen van overtollige huid vergoed krijgen. Dit stellen medisch specialisten in het Algemeen Dagblad. Van de tienduizend Nederlanders die jaarlijks een maagverkleining ondergaan, wil 80 procent plastische chirurgie om het huidoverschot te verwijderen. Slechts een op de vijf krijgt het vergoed. Specialisten en de Nederlandse Obesitas Vereniging (NOV) stellen
Zorg en Ziekenhuis
minister Edith Schippers (VWS) voor de regels te verruimen. Ze willen onder meer een vragenlijst invoeren, zeggen ze tegen het AD, zodat verzekeraars een ‘eerlijker en objectiever’ beeld van de gevolgen voor de gezondheid en dagelijks functioneren. Patiënten kampen met smetplekken, huidinfecties, psychische klachten en seksuele problemen. Ze zijn ongelukkiger en lopen het risico op een terugval. Nienke Cnossen van de NOV vindt dat er sprake is van psychisch lijden. De wet staat medisch noodzakelijke plastisch chirurgie alleen toe bij verminking of beperkte bewegingsvrijheid. Zorgverzekeraars beoordelen of er sprake is van verminking na fors gewichtsverlies op basis van ‘standaardfoto’s’.
Column Sanne van Leeuwen
Aangenaam Verzorgd Kleine kinderen, kleine zorgen zei mijn moeder altijd, grote kinderen... Toch ontdekte ik van de week dat dat misschien niet waar is. Mijn kinderen zijn ondertussen pubers: een poppetje van 17 en twee identieke testosteronhoudende mannen van 1.95 meter vullen mijn huis. Ze redden zichzelf prima, mijn zorgen zijn redelijk beperkt want hé, op die leeftijd kunnen ze alles zelf. Mijn grootste zorg is het leren loslaten en blind op ze vertrouwen. Nu moet ik zeggen dat dat redelijk goed lukt en ik best wel model pubers in huis heb. In de loop der jaren vergeet je de kleine zorgen steeds meer. Tot vriendin M mij van de week belde dat haar kleine man van 4 maanden opgenomen moest worden. Ik keerde ineens terug in de tijd. Hoe ging dat ook alweer met die van mij toen ze klein waren? De heren werden met 35 weken en een gewicht van 1.800 en 2.200 gram geboren. Twee ieniemienie kindjes die verzopen in hun new born luiertjes. Mijn eigen Peppie en Kokkie, klein, teer en kwetsbaar. Drie weken van couveuseafdeling en verzorging zijn een vage herinnering geworden. Maar sommige dingen blijven je altijd bij. Het eindeloze geduld van de verpleegkundigen, de liefde voor al die kindjes die niet zonder slangen en toeters en bellen in leven kunnen blijven. Mijn Zuid-Afrikaanse kinderarts, met zijn charmante accent. Zelfs zo charmant dat toen hij vertelde dat Peppie een hersenbloeding had ik weg zwijmelde bij zijn stem. En dan boem de harde realiteit. Toch heb ik nooit een seconde getwijfeld. Het positivisme van de verpleegster, de geruststellende woorden van de arts en mijn kleine vechtersbaasje zijn het enige wat is blijven hangen. En is er eigenlijk meer nodig dan dat?