Αλέξανδρος Μιχαήλ Portfolio 2023

Αλέξανδρος Μιχαήλ Portfolio

ARTISTIC STATEMENT Το σύνολο του έργου μου συνίσταται σε μία διαμεσική πρακτική που εκτείνεται από την παραγωγή immersive, συνήθως ζωντανών (performative) εγκαταστάσεων και τη σκηνοθεσία θεατρικών καταστάσεων ως τη δημιουργία επιτελεστικών έργων μικρής ή μεγάλης κλίμακας και διάρκειας, στον πυρήνα των οποίων βρίσκεται το σώμα και το εκάστοτε πολιτισμικό, συμβολικό, βιωματικό, ιστορικό, φαινομενολογικό, κοινωνικό και πολιτικό του φορτίο. Έχοντας επιλέξει συνειδητά μια off-grid προσέγγιση η οποία μεταθέτει την εστίαση του βλέμματος από τα μητροπολιτικά κέντρα στην περιφέρεια, το έργο μου επιχειρεί συχνά την ενεργή συμμετοχή του ‘μη ειδικού’ κοινού καθώς επίσης τη διερεύνηση της δυνατότητας του καλλιτέχνη ως υποκινητή και μεσάζοντα για τη συγκρότηση ενός ζωντανού και συνεχώς υπό εξέλιξη κοινωνικού γλυπτού, το οποίο δύναται να λειτουργήσει είτε ως πυκνωτής είτε ως παράγων αποσταθεροποίησης και επανιεράρχησης των κυρίαρχων νοημάτων και ταυτοτήτων. Τα έργα μου έχουν ως στόχο να πυροδοτήσουν τον αναγκαίο διάλογο προκειμένου να ξεκλειδωθεί το ανομολόγητο, να αναδείξουν την υπέρμετρη παραδοξότητα του κοινότοπου, να τεστάρουν την αφηγηματική ένταση της σιωπής, την ενσώματη αγωνία της ακινησίας, και, χαρτογραφώντας το άβολο, ενίοτε βίαιο, αλλά και ανακουφιστικό πέρασμα από το «εγώ» στο «εμείς», να επινοήσουν εν τέλει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Το σημείο εκκίνησης των έργων μου εντοπίζεται στο θεμελιώδες αλλά κατ’ ανάγκην δύσκολο ερώτημα «ποιος είμαι εγώ, όταν ο άλλος υπάρχει».

24 ώρες στην πόλη | ΣΑΝ ΣΚΙΑ | Θεσσαλονίκη 2023 Ατομική performance μεγάλης διάρκειας Διάρκεια: Συνολικά 24 ώρες σε 8 μέρες Ανοιχτή Θεατρική Σκηνή της πόλης 2023

Δείτε ένα σύντομο βίντεο εδώ

Αν, όπως λέει ο Γιούνγκ, η σκιά μας είναι το σκοτάδι μέσα μας που αρνούμαστε να δεχτούμε σαν δικό μας και που προβάλουμε στους άλλους, τι είναι αυτό που δεν θέλουμε να ξέρουμε για τον εαυτό μας και ποιοι είναι οι άλλοι που επιλέγουμε σαν καθρέφτες του σκοταδιού μας; Για 24 ώρες ο καλλιτέχνης κυκλοφορεί

στην πόλη σαν σκιά∙ μαύρη, απρόσωπη σιλουέτα στο αστικό τοπίο της πόλης, κάθεται σε δημόσια παγκάκια, μπαίνει στα λεωφορεία, σε δημόσιους χώρους, περπατάει στους δρόμους. Χωράει άραγε ο δημόσιος χώρος ‘το άλλο’; Και τι μορφές οικειώνεται το ανοίκειο στις προσωπικές μας αναπαραστάσεις για την πόλη;

Διοργάνωση: Διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Θεσσαλονίκης. Παραγωγή: vatiras. Φωτ. Χρήστος Κυριαζίδης

The Eternal Fire Which Lights Them Up Inside and Makes Them Glow 201 6 Ατομική performance μεγάλης διάρκειας Διάρκεια: Συνολικά 50 ώρες σε 6 μέρες Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα Ομαδική Έκθεση AS ONE Επιμέλεια: Marina Abramovic, Paula Garcia, Serge Le Borgne

Παραφράζοντας ένα στίχο από την Κόλαση του Δάντη, ο Αλέξανδρος Μιχαήλ αναζητά το νόημα σε μια σωματικά εξαντλητική και πνευματικά απαιτητική επαναλαμβανόμενη και μάταιη δράση. Η ελεύθερη βούληση, η αναζήτηση της αιτίας και του σκοπού, η επίτευξη της προόδου, παλεύουν με τη ματαιότητα του άσκοπου μόχθου. Ενάντια στο βάρος του χρόνου, επί 8 ώρες, ο καλλιτέχνης μεταφέρει τόνους άμμου σε μια

Ανάθεση και παραγωγή NEON + MAI για το AS ONΕ. φωτ: Ναταλία Τσουκαλά

Δείτε ένα σύντομο βίντεο εδώ

ατέρμονη μάχη να κατανοήσει καλύτερα ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο αντικείμενο, τον εαυτό του και, μέσω αυτού, τον κόσμο. Παράλληλα, μεταβάλλει συνεχώς το τοπίο γύρω του, αφήνοντας ίχνη άμμου στο πέρασμά του. Μια σωματική διερεύνηση της ιδέας ότι ο μόχθος, όπως και η ανάγκη για νόημα, είναι η τριβή του ανθρώπου με τον κόσμο. (Από το συνοδευτικό κείμενο της performance στην έκθεση)

Refugio 201 7 Performance μεγάλης διάρκειας μαζί με τον Γιάννη Παππά Διάρκεια: Συνολικά 8 ώρες σε 2 μέρες Πλατεία Selimiye / Πλατεία Φανερωμένη, Λευκωσία, Κύπρος Buffer Fringe IV Performing Arts Festival

Δείτε ένα σύντομο βίντεο εδώ

201 8 video τεκμηρίωσης Συμμετοχή σε Venice Biennale, Architecture. I Am Where You Are. Κυπριακό περίπτερο, Βενετία, Ιταλία Επιμέλεια: Γιώργος Χατζησταύρου, Βερόνικα Αντωνίου, Alessandra Swiny

Τo Refugio, που παρουσιάστηκε σε κεντρικές πλατείες και στις δύο πλευρές της διαιρεμένης Λευκωσίας, είναι ένα σχόλιο πάνω στη δυναμική αλληλεξάρτηση αντικρουόμενων ταυτοτήτων. Χρησιμοποιώντας πλίνθους, οι δύο καλλιτέχνες φορτίζουν το δημόσιο χώρο με αντιθετικές δυνάμεις στην ακατάπαυστη προσπάθειά τους να επαναπροσδιορίσουν την εδαφική επικράτεια υπέρ τους, πασχίζοντας κάθε στιγμή να διαχωρίσουν το μέσα από το έξω, το οικείο από το ξένο, τον Εαυτό τους μέσα από τον Άλλον.

Με επιχορήγηση από το Ίδρυμα Roberto Cimetta. Παραγωγή Buffer Fringe Performing Arts Festival , σε διοργάνωση του Home for Cooperation , ενός μοναδικού Κοινοτικού Κέντρου στην ουδέτερη ζώνη των Ηνωμένων Εθνών που συμβάλλει στη συλλογική προσπάθεια της κοινωνίας των πολιτών για την εδραίωση της ειρήνης και του διαπολιτισμικού διαλόγου ανάμεσα σε διαιρεμένες κοινότητες, μνήμες και ελπίδες. Φωτ: Ανδρέας Ιακώβου

To Whom It May Concern 201 8 Immersive Εγκατάσταση Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης

Δείτε ένα σύντομο βίντεο εδώ

Το πρόσωπο της [Μέδουσας] είναι το Έτερον, το ομοίωμα του εαυτού μας, το Παράδοξο, σε αμοιβαία σχέση με τη μορφή μας σαν την εικόνα μας μες στον καθρέφτη…

Jean - Pierre Vernant Το Βλέμμα του Θανάτου

Παρά τις επιστημονικές εξελίξεις ο HIV παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένος στη συνείδησή μας ως κάτι τόσο τρομακτικό και αποτρόπαιο όσο και το πρόσωπο της Μέδουσας, το μυθικό τέρας που το βλέμμα της πέτρωνε όποιον το αντίκρυζε. Το To Whom It May Concern αποπειράται, μεσα από μια σειρά δημιουργικών εργαστηρίων με μια μικτή ομάδα

οροθετικών και οικείων, να αποτυπώσει την οροθετικότητα σαν βιωμένη εμπειρία και να τη φέρει στο δημόσιο χώρο προκειμένου να κοιτάξουμε τον HIV όχι ως απειλή, αλλά ως μια βιώσιμη και διαχειρίσιμη ανθρώπινη κατάσταση. Να αντικρύσουμε το βλέμμα της Μέδουσας χωρίς να πετρώσουμε.

Η φυσική απουσία των σωμάτων των ίδιων των συμμετεχόντων από την εγκατάσταση, πέρα από το να σέβεται το προσωπικό τους απόρρητο, είναι μια συνειδητή προσομοίωση της κοινωνικής αφάνειας που βιώνουν τα περισσότερα οροθετικά άτομα στη χώρα. Τα αποτυπώματα των σωμάτων τους γεμισμένα με απόκρυφα αλλά οικεία σε όλους μας προσωπικά σύμβολα, ο πηλός πάνω στον οποίο πλάσανε με τα χέρια τους με κλειστά μάτια, οι αυθόρμητες σκέψεις που μοιράστηκαν στις ηχογραφημένες συζητήσεις με

την ομάδα ή σε ελεύθερη γραφή φέρνουν ένα έντονο στοιχείο επιτελεστικότητας στο χώρο. Το υλικό εκτέθηκε αυτούσιο. Το υπόκωφο ηχοτοπίο έδεσε το χώρο με σιωπή. Η εγκατάσταση σχεδιάστηκε από τον Φώτη Σαγώνα σαν λαβύρινθος με στενούς διαδρόμους, βυθίζοντας τον επισκέπτη στο αίσθημα απομόνωσης – φέρνοντάς τον στη θέση των απόντων – και επιτρέποντάς του παράλληλα να αναμετρηθεί από πολύ κοντά με αυτό το τόσο ευάλωτο υλικό.

Με την υποστήριξη του START – Create Cultural Chang e, ένα πρόγραμμα που υλοποιείται μέσω του Ιδρύματος Robert Bosch σε συνεργασία με το Goethe Institute Thessaloniki και τη ν Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων Γερμανίας. Υποστηρικτές προγράμματος: Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και Ίδρυμα Μποδοσάκη . Σε συνεργασία με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδος « Θετική Φωνή » και τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση « Κέντρο Ζωής» για την υποστήριξη των ανθρώπων που ζουν με τον HIV. Φώτ. Χρήστος Κυριαζίδης

Στο Φως 201 7 Site speciffic Immersive ζωντανή εγκατάσταση / promenade performance Διάρκεια: 60 λεπτά 1 0ο Δημοτικό Σχολείο, Καστοριά

Σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Ελλάδας κοντά στα σύνορα, ένα σχολείο μεταμορφώνεται σε χώρο που φιλοξενεί τα σώματα 1 0 κατοίκων της σε μία ζωντανή εγκατάσταση βασισμένη τόσο στο υλικό που μοιράστηκαν οι ίδιοι μέσα από μια σύνθετη, τρίμηνη, ομαδική αλλά και βαθειά προσωπική δημιουργική

Ανάθεση και παραγωγή: Σπασμένο Ρόδι. Φωτ. Χρήστος Κυριαζίδης

διαδικασία, όσο και στο υλικό που συλλέχθηκε από την ευρύτερη κοινότητα μέσα από ερωτηματολόγια, πάνω στην έννοια και τα σύμβολα του Τόπου. Μια ευκαιρία να αναδυθούν στο δημόσιο βίο αγωνίες των ανθρώπων της πόλης που παραμένουν συνήθως στο σκοτάδι.

Πίσω από Πόρτες Κλειστές 2020 Site Specific Immersive Εγκατάσταση για την Έμφυλη Βία Αρχοντικό Μπασάρα, Καστοριά Σε κοινωνική πρωτοβουλία της Αθηνάς Κιορπελίδου

Η ελευθερία είναι ένα άλογο που τρέχει. Πως μυρίζει ένα σπίτι όπου δεν μιλάνε ποτέ; Πως βγαίνεις από το λαβύρινθο όταν εσύ είσαι ο λαβύρινθος και η ίδια η έξοδος μαζί; Αν η ασφάλεια είναι μια αγκαλιά, τότε τι είναι μια αγκαλιά που σε πνίγει; Κι αν η αγάπη είναι, όπως λέτε, τα πάντα, είναι η αγάπη πάντα αγάπη;

Έχοντας ως βάση τις συνεντεύξεις ανώνυμων γυναικών της Καστοριάς που έχουν υποστεί έμφυλη βία, δουλέψαμε βιωματικά για δύο μήνες με μια κλειστή δημιουργική ομάδα οκτώ ανδρών και γυναικών της πόλης γράφοντας, ζωγραφίζοντας, συζητώντας και σωματοποιώντας το αρχικό υλικό προσπαθώντας να βρούμε μια γλώσσα να μιλήσουμε για όσα στο σπίτι μας δε μιλάμε ποτέ.

Δείτε ένα σύντομο βίντεο εδώ

Μέσα από επιπλέον βιωματικά εργαστήρια και ανοιχτού τύπου ερωτηματολόγια, περισότεροι/ες από 1 00 συμμετέχοντες/ουσες κάθε ηλικίας συνεισέφεραν τις δικές τους σκέψεις και εμπειρίες πάνω στην έμφυλη βία. Όλη αυτή η συλλογική εμπειρία, ενισχυμένη από αυτούσιες φράσεις των ίδιων των θυμάτων κεντημένες σε λαμαρίνες ή ζυμωμένες σε φρεσκοψημένα σπιτικά κουλουράκια, καθώς και από συναισθηματικά φορτισμένα προσωπικά τους αντικείμενα, μεταποιήθηκε καλλιτεχνικά σε μια εικαστική εγκατάσταση με video και ηχητικές -και όχι με ζωντανές όπως ήταν η αρχική μας πρόθεση προ πανδημίας- performances προκειμένου να ανοίξουμε έναν δύσκολο αλλά ουσιαστικό` δημόσιο διάλογο σε έναν μικρό και κλειστό κοινωνικά τόπο.

Με την υποστήριξη του START – Create Cultural Chang e, ένα πρόγραμμα που υλοποιείται μέσω του Ιδρύματος Robert Bosch σε συνεργασία με το Goethe Institute Thessaloniki και τη ν Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων Γερμανίας. Υποστηρικτές προγράμματος: Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και Ίδρυμα Μποδοσάκη . Σε συνεργασία με το Κέντρο Συμβουλευτικής του Δήμου Καστοριάς, τον Δήμο Καστοριάς και την αντιδημαρχία πολιτισμού, το Τμήμα Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Σπασμένο Ρόδι» και το Συνεταιρισμό «Αέναον». Φωτ. Χρήστος Κυριαζίδης

Όλα Αυτά Που Μένουν 201 6 Site Specific Εγκατάσταση / video τεκμηρίωσης Διάρκεια: 4'1 9", loop Thessaloniki Goethe Institute, Θεσσαλονίκη Ομαδική έκθεση Το Φως Πυκνώνει Επιμέλεια: Ζωή Χατζησταύρου

Το βουνό Χορτιάτης υδροδοτούσε την ευρύτερη περιοχή από τα Ρωμαϊκά χρόνια. Έγινε βάση αντίστασης στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ομώνυμο χωριό –χωριό παγοποιών- καταστράφηκε από ναζιστικές δυνάμεις και πολλοί βρήκαν τραγικό θάνατο. Το έργο σχεδιάστηκε αρχικά ως performance στο φυσικό τοπίο με τη συμμετοχή των σημερινών κατοίκων του χωριού μέσα από μια βιωματική διαδικασία μαζί τους σε συνεργασία με την Αναστασία Κουλιακιώτη -ψυχολόγος και απόγονος η ίδια των θυμάτων- σε μια απόπειρα διερεύνησης της δυναμικής του ιστορικού τραύματος στη σημερινή τους συλλογική ταυτότητα.

Κάποιοι αντέδρασαν. Μη θέλοντας να διχάσουμε την κοινότητα σηκώσαμε με το δικό μας σώμα το βάρος 50 παγοκολώνων και τις τοποθετήσαμε μέσα στο φορτισμένο φυσικό και ιστορικό τοπίο του βουνού. Μία κάμερα ήταν ο μόνος μάρτυρας αυτής της σκηνοθετημένης απουσίας. Το τοπίο σαν εδαφική επικράτεια / η γη που απορροφά / η φύση που κρύβει, αναγεννάται και σκεπάζει / η φύση που αντέχει / τραύμα, μια στιγμή παγωμένη στο χρόνο, νερό / το ποτάμι του χρόνου.

Με χρηματοδότηση από το Deutsch-Griechischen Zukunftsfonds. Με την υποστήριξη του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη . Επιστημονικος συνεργάτης: Αναστασία Κουλιακιώτη. Φωτ. Χρήστος Κυριαζίδης

Συμμετοχή στο The Barometer of My Heart του Mark Storor 201 5 Immersive live installation / promenade performance Διάρκεια: 2 ώρες Sir Ludwig Guttman Health and Wellbeing Centre, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Μια απόπειρα επανανοηματοδότησης της ιδέας της αρρενωπότητας με αφετηρία το βιωματικό υλικό που προέκυψε από δημιουργικά εργαστήρια με άνδρες σε θρησκευτικά, αθλητικά, στρατιωτικά και επιχειρηματικά περιβάλλοντα καθώς και άνδρες με στυτική ανεπάρκεια. Πλαισιωμένος από μια διεθνή ομάδα καλλιτεχνών (εικαστικών, φωτογράφων, μουσικών, animators, video artists) ο Mark Storor βυθίζει τον θεατή/επισκέπτη στον μυσταγωγικό κόσμο αυτής της

ζωντανής εγκατάστασης σε μια εν λειτουργία κλινική, έχοντας καθοδηγήσει εμάς τους ερμηνευτές μέσα από μια εκτενή, εξαιρετικά πολύπλοκη, βαθειά προσωπική και τελετουργική διαδικασία μύησης και, εντέλει, ιδιοποίησης. Το παγωμένο νερό πάνω μας, τα μαχαίρια, οι πορσελάνες που σπάνε, η απελπισία, η αγωνία, η τρυφερότητα που πλημμυρίζουν το χώρο, είναι όλα αληθινά.

Με χρηματοδότηση από το Wellcome Trust και το Arts Council England . Παραγωγή: Anna Ledgard / Artsadmin . Σε συνεργασία με τα Everton FC Community Foundation, FACT Veterans in Practice Group, Sir Ludwig Guttmann Health and Wellbeing Centre and St. George’s Hospital, Tooting. Φωτ.

Stephen King

Συμμετοχή στο For The Best του Mark Storor 201 0 Immersive live installation / promenade performance Διάρκεια: 80 λεπτά Gostin Building, Liverpool, UK

Γεννημένο μέσα από μια πολυδιάστατη βιωματική και καλλιτεχνική διαδικασία αντίστοιχη σε βάθος και ένταση με αυτή του The Barometer of My Heart - τόσο για εμάς τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες όσο και για το κοινό - το For the Best είναι μια περιπατητική performance / ζωντανή εγκατάσταση εμπνευσμένη από το υλικό που προέκυψε μέσα από μια σειρά καλλιτεχνικών εργαστηρίων σε νοσοκομεία με ανθρώπους που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια, που εξερευνά πώς η προσωπική μαρτυρία μπορεί να γίνει αφορμή για τέχνη που συλλαμβάνει και μεταδίδει την ουσία της εμπειρίας τους. Η πρώτη μου συνεργασία με έναν καλλιτέχνη που έχει μια αφοπλιστική ικανότητα να σε οδηγεί στα απόλυτα όρια των δυνατοτήτων σου και να σε αφήνει να τα ξεπερνάς. Αν, φυσικά, είσαι διατεθειμενος να φτάσεις ως εκεί.

Commissioned by Culture Liverpool on behalf of Liverpool City Council for Liverpool’s Year of Health and Wellbeing. Produced by Anna Ledgard and Artsadmin . Created in partnership with Liverpool City Council through Culture Liverpool, The Royal Liverpool and Broadgreen University Hospitals NHS Trust, Unity theatre, Matthew Arnold Primary School and Liverpool Primary Care Trust. Funded by a Wellcome Trust Arts Award , Liverpool City Council through Culture Liverpool , Arts Council England and Liverpool Primary Care Trust. First created in collaboration with the Unicorn Theatre, London. Φωτ. Stephen King

Κομμάτι Για 2 [βραβείo PANPHYS] 201 5 Performance Διάρκεια: 60 λεπτά Blackbox, Θεσσαλονίκη/ InPort Festival, Δημ. Θέατρο Πειραιά, Αθήνα/ Φεστιβάλ Μέρες Θεάτρου, Δη.Πε.Θε. Κοζάνης, Κοζάνη και Καστοριά/ Φεστιβάλ Χορού Ακροποδητί, Ερμούπολη/ Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Παντομίμας Κιλκίς, Κιλκίς/ Διεθνές Φεστιβάλ Σωματικού Θεάτρου Παντομίμας PANPHYS, Σκόπια, Βόρεια Μακεδονία

Μια σπουδή στη δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων για δύο περφόρμερς και τον χώρο ανάμεσα. Για μια ώρα, δύο σώματα εκτελούν μια αυστηρά προκαθορισμένη και σωματικά εξαντλητική, αλλά ερμηνευτικά συνεχώς ανοιχτή 'χωρογραφία' η οποία επιχειρεί να δοκιμάσει τα όρια ανάμεσα στην performance και στο σωματικό θέατρο. Στερημένα από κάθε προετοιμασμένη ερμηνευτική βεβαιότητα και περίοπτα εκτεθειμένα σε μια επιτελεστική αρένα όπου το κοινό είναι και αυτό εκτεθειμένο στη θέα του εαυτού του, τα δύο υποκείμενα παραμένουν ευάλωτα, όσο και οι θεατές που καλούνται, ανα πάσα στιγμή, να επαναπροσδιορίσουν με το βλέμμα τους ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο νόημα.

Φωτ. Χρήστος Κυριαζίδης