Vocabulario da arte bizantina
Ábsida (ábside): Parte da igrexa situada na cabeceira. Xeralmente ten pranta semicircular e soe ir cuberta con casquete de cuarto de esfera (bóveda de forno). Tamén pode presentar forma poligonal. Construcción con planta semicircular ou poligonal, cuberta con bóveda, que sobresae na parte posterior dun templo e onde se sitúa o altar maior.
Baptisterio: Lugar destinado ó bautismo. En Italia, no Románico e no Gótico, soe estar exento diante da fachada principal da igrexa propiamente dita. Pola contra, en España, está situado dentro da igrexas.
IconografĂa: Ciencia que estudia as orixes, formaciĂłn e desenvolvemento dos temas figurados e dos atributos cos que poden identificarse e dos que normalmente van acompaĂąados.
Iconoloxía: Ciencia que estudia o sentido que as formas, imaxes, etc. dunha obra, posúen en canto concerne ó alegórico ou o simbólico.
Nártice (nártex): Do latín narthex. Parte do adro da basílica paleocristiá, contigua á mesma, porticada e reservada ós catecúmenos.
Plan central: Edificios con muros exteriores equidistantes con respecto a un punto central.
Planta basilical: Edificios con muros exteriores non equidistantes con respecto a un punto central.
Planta de cruz grega: Edificio con forma de cruz cos brazos iguais.
Presbiterio : Nas igrexas ĂŠ o lugar reservado Ăłs sacerdotes, onde se atopa o altar maior.