Ρύστης πλεόντων ανεδείχθης, ω Νικόλαε…

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΡΟΝΤΑ∆ΟΥ

Ῥύστης πλεόντων ἀνεδείχθης, ὦ Νικόλαε… Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΡΟΝΤΑ∆ΟΥ

Ῥύστης πλεόντων ἀνεδείχθης, ὦ Νικόλαε…

Ο Ι. Ναός του Αγ. Νικολάου στο Νησί, δεκαετία 1930 (Φωτ. αρχείο Ν. Ζαχαριάδη).

2012 70η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΕΙΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΝ

ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΘΕΣΗ Έκδοση πρώτη Copyright © 2012

Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Βροντάδου Βροντάδος, 822 00, Χίος τηλ./fax: 2271092446 http://agiosnikolaosnisi.blogspot.gr/

Επιμέλεια:

Πρωτοπρ. Ιωάννης Ν. Κουντουριάδης Εφημέριος Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Βροντάδου

Εκδοτική παραγωγή:

ENTYΠO, Xίος www.entypo.eu

Εικόνα εξωφύλλου: Ο Άγιος Νικόλαος. Έργο τοῦ Γεωργίου Παναγιωτάκη, «δαπάναις μελῶν τοῦ ἐν Χίῳ τμήματος τῆς Πανελληνίου Ναυτικῆς Ὁμοσπονδίας, ἐν ἔτει 1954». Ι. Ναός Αγίου Νικολάου Βροντάδου.

ISBN: 978-618-80389-0-5

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του συνόλου ή μέρους του παρόντος με οποιοδήποτε μέσο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτογραφικό ή άλλο, καθώς και κάθε εκμετάλλευσή του, χωρίς γραπτή άδεια του συγγραφέα και του εκδότη, συμφώνως με τις διατάξεις του Νόμου 2121/1993 και των συμβάσεων του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Μέ πίστη λατρεύουμε τόν Τριαδικό Θεό, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε «τήν θάλασσαν, τήν μεγάλην καί εὐρύχωρον». Μέ εὐσέβεια προσκυνοῦμε τόν Χριστό μας, ὁ ὁποῖος ἐπερπάτησε πάνω στα κύματα τῆς θαλάσσης. Μέ σεβασμό μεγαλύνουμε τήν Παναγία μας «τήν θάλασσαν τήν ποντίσασαν Φαραώ τόν νοητόν», «τήν ὁλκάδα τῶν θελόντων σωθῆναι». Καί μέ εὐλάβεια τιμᾶμε τόν Ἅγιο Νικόλαο, «τῶν πλεόντων σωτῆρα». Ἰδιαίτερη πνευματική εὐφροσύνη προσφέρει στήν ψυχή μας ἡ φιλόχριστη πρωτοβουλία τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Βροντάδου ὑπό τήν Προεδρία τοῦ πνευματικοῦ μας υἱοῦ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρ. κ. Ἰωάννου Κουντουριάδη, νά ἐκδώσει τόν Παρακλητικό Κανόνα τοῦ Ἱεράρχου μέ τήν εὐκαιρία τῶν ἑβδο5

μήντα χρόνων ἀπό τῆς ἀνακηρύξεως τοῦ Ναοῦ σέ Ἐνοριακό. Παρακολουθώντας μέ καύχηση ἐν Κυρίῳ τήν πνευματική πορεία τῆς Ἐνορίας καί προσευχόμενοι διά τήν περαιτέρω κατά Χριστόν καλλιέργειά της, συγχαίρουμε ἀπό πατρικῆς καρδίας καί εὐχόμεθα ἡ Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νικολάου νά ἀναδεικνύεται ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος σαγήνη, ἡ ὁποία θά ἁλιεύει ψυχές προσφέροντας αὐτές πρός τόν Κυβερνήτην τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Ἰησοῦ Χριστόν Θεοῦ Υἱόν Σωτῆρα. Μέ πατρικές εὐχές

Ἅπασα ἡ Χίος ἀνευφημεῖ, τόν οἰακοστρόφον τῶν πλεόντων ἐν ταῖς ναυσί, τόν ἐν Ἐκκλησίαις δεχόμενον δεήσεις, ἐν δάκρυσι καί ὕμνοις Θεῖον Νικόλαον. Ἀρχιδιακόνου Μάρκου Ἀγ. Βασιλάκη, 1995.

6

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Νοέμβριος του 2006. Eίχα συμπληρώσει δύο μόλις μήνες ως εφημέριος στον Ιερό ενοριακό Ναό του Αγίου Νικολάου (Νησί) Βροντάδου. Σε ένα μήνα θα είχαμε το Πανηγύρι της ενορίας μας. Αν και δεν ήμουν νέος κληρικός, η όλη προετοιμασία της εορτής με εξέπληξε θετικά. Στις άλλες δύο ενορίες όπου χρημάτισα εφημέριος, μέσα σε μία εβδομάδα όλα ήταν έτοιμα· εδώ είμαστε ένα μήνα πριν την εορτή και τρέχαμε, λες και δεν θα προλαβαίναμε. Εντύπωση, επίσης, μου έκανε ο συντονισμός των εργασιών και η συνεννόηση που υπήρχε μεταξύ των κυριών (κυρίως), διότι δεν είναι εύκολο να συνυπάρχουν δεκαπέντε και πλέον άτομα σε ένα χώρο -τόσα είχαμε φτάσει μία μέρα- και να συνεργάζονται αρμονικά. Βέβαια, πιστεύω ότι 7

ο Άγιος έκαμνε το Θαύμα του, διότι σαν άνθρωποι κουρασμένοι από τις εργασίες μπορεί να λέγαμε και μια κουβέντα παραπάνω, αλλά η αγάπη για τον Άγιο, μαλάκωνε τις κουρασμένες μας ψυχές και σε λίγα λεπτά όλα ήταν ήρεμα. Και πώς, άλλωστε, να μην τον αγαπάμε; Είναι ο πρέσβης των οικογενειών μας προς τον Θεό, είναι ο οιακοστρόφος και προστάτης των ναυτικών του Εμπορικού και του Πολεμικού Ναυτικού, ο προστάτης των αλιέων, είναι ο ρύστης των ναυτικών κάθε κλίμακας, είτε αναφερόμαστε σε αξιωματικούς, είτε στο κατώτερο πλήρωμα. «῾Ρύστης πλεόντων ἀνεδείχθης, ὦ Νικόλαε, καί τῶν χηρῶν προστάτης, ὀρφανῶν τε λιμήν, και πλουτιστής πενήτων, διό καί ἡμᾶς λύτρωσαι ἐκ κινδύνων σαῖς πρεσβείαις.» (ωδή ζ´ εκ του παρακλ. κανόνα του Αγίου). Έτσι, μέσα σε όλα, η κ. Μαρία και η κ. Βιργινία, επίτροποι εκείνης της περιόδου, επέμεναν να επικοινωνήσω με τον Αντώνη Ι. Ζ., παλαιό επίτροπο του ναού, για να με ενημερώσει σχετικά με τη Δοξολογία του Πολεμικού Ναυτικού που έπεται της Πανηγύρεως, και είναι η επίσημη Δοξολογία που τελεί το Πολεμικό Ναυτικό στο νησί μας για τις νίκες του κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, παρουσία και παραγόντων του Εμπορικού Ναυτικού. Να πω την αλήθεια τον Αντώνη δεν τον γνώριζα προσωπικά. Οι επίτροποι με είχαν ενημερώσει για 8

τον τρόπο που συνεργάζονταν μέχρι τότε και μπορώ να πω ότι είχα πάει στη συνάντηση επιφυλακτικός, διότι ως νέος εφημέριος είχα διάθεση για αλλαγές. Μετά τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μας και αφού με κατατόπισε σχετικά με την Δοξολογία του Πολεμικού Ναυτικού, άρχισε μια πιο χαλαρή συζήτηση, που αφορούσε την ενορία του Αγίου Νικολάου ως προς το ιστορικό της. Να εξομολογηθώ εδώ ότι δεν πίστευα πως θα βγάλει κάπου αυτή η κουβέντα, μιας και τα ιστορικά στοιχεία που μου ανέφερε δε φαίνονταν να είναι τεκμηριωμένα εκατό τις εκατό· απ’ την άλλη όμως έβλεπα έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για τις ρίζες του, όχι μόνο σε αμιγώς λαογραφικό επίπεδο αλλά και σε εκκλησιαστικό. Τελικά, ίσως αυτό να μου έκανε εντύπωση· το ότι η ανάπτυξη της περιοχής είχε να κάνει με την ανάπτυξη της ενορίας του Αγίου Νικολάου. Από την εξέλιξη λοιπόν της συζήτησής μας, μου γεννήθηκε το εξής ερώτημα: τι είναι αυτό που οδήγησε μία μικρή ομάδα ανθρώπων, που δεν ξεπερνούσαν τις πενήντα οικογένειες, να ιδρύσει μία ενορία που σήμερα είναι πάνω από διακόσιες πενήντα οικογένειες; Κτίστες ήταν, ψαράδες, μικροέμποροι και ναυτικοί· «απλός λαός». Μήπως, λέω, εδώ εκπληρώνεται ο λόγος του Θεού όταν λέει «μή φοβοῦ τό μι9

κρόν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατήρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τήν βασιλείαν» (Λουκ 12,32), με την προϋπόθεση βέβαια ότι το «μικρόν ποίμνιον» κρατά ορθόδοξα την αλήθεια και τα δόγματα. Το γεγονός ότι δεν υπήρχαν απτά ιστορικά στοιχεία παρά λίγες αναφορές από τους μεγάλους ιστορικούς της Χίου και μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, με έκανε να αισθανθώ ότι το ταξίδι στην ιστορία τελείωνε σε εκείνη την πρώτη συνάντηση. Πόσο λάθος είχα! Κυριακή του Θωμά 2007. Κάθε τέτοια ημέρα, γίνεται η περιφορά των Εικόνων του ενοριακού Ναού στις γειτονιές της ενορίας μας, αλλά και στην ενορία του Αγίου Μάρκου Βροντάδου, και αυτό εις ανάμνηση της πάλαι ποτέ μίας ενωμένης ενορίας του Αγίου Μάρκου με το Νησί (στην ακτή του οποίου βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου), τη Δασκαλόπετρα, το Ράχτη, τον Πάτο και τον Βολάκο, όπως και οι Αγιομαρκούσοι αντίστοιχα κάνουν την ίδια διαδρομή τη Δευτέρα της Διακαινησίμου. Μετά, λοιπόν, από μία κουραστική λιτανεία, κατά το καθιερωμένο κέρασμα στην ενοριακή αίθουσα, ο Αντώνης θαρρετά αποφασίζει να μας κάνει μάθημα πατριδογνωσίας. Το τι ακολουθεί δεν περιγράφεται. Ο καθένας είχε να πει κάτι· μα καλό, μα κακό δεν είχε σημασία· χρήσιμο ήταν. Έτσι, λοιπόν, ο κύβος ερρίφθη· ήταν η στιγμή που 10

αποφάσισα ότι κάτι έπρεπε να κάνω, ώστε να αξιοποιηθούν και να τεκμηριωθούν οι πληροφορίες, να συγκεντρωθούν σε αρχείο και σιγά σιγά να αποδοθούν ως ιστορική γνώση.

Από τότε ψάχνω· διότι κατά το λόγο του Κυρίου: «Αἰτεῖτε, καί δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καί εὑρήσετε· κρούετε, καί ἀνοιγήσεται ὑμῖν. Πᾶς γάρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.» [Ματθ. ζ´ 7-8]. Έτσι, το τελευταίο που βρήκα, μεταξύ άλλων, είναι ότι η επίσημη ανακήρυξη του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βροντάδου εις ενοριακό έγινε στις 28 Φεβρουαρίου του 1942 με αριθμό Φ.Ε.Κ. 42.

70 χρόνια συμπληρώθηκαν λοιπόν, το Φεβρουάριο του 2012 για τον Άγιο Νικόλα Βροντάδου ως αναγνωρισμένη ενορία. Δεν θα πω τίποτα άλλο, παρά θα παραθέσω στο πρώτο μέρος του παρόντος βιβλίου μερικά ιστορικά στοιχεία, με τη ευχή να αποτελέσουν το έναυσμα σε ανθρώπους με γνώση και εμπειρία να ασχοληθούν επιστημονικά πια με την ιστορία της ίδρυσης της ενορίας μας. Αυτά είναι: 11

• Η πρώτη Πράξη από το «κατάστιχον» (1877) του Ναού, όπου αναγράφεται η πρόθεση της «συντεχνίας των κτιστών», κτητόρων απ᾽ ό,τι φαίνεται του Αγίου Νικολάου, να παραχωρήσει στους κατοίκους της περιοχής την ιδιοκτησία της, ώστε να δημιουργηθεί ενορία, • Οι υπογραφές των αρχηγών των οικογενειών της περιοχής, από την έβδομη Πράξη του ιδίου βιβλίου (1932), με την οποία δηλώνουν απερίφραστα στην Ιερά Μητρόπολη Χίου την πρόθεσή τους να συστήσουν ενορία και, τέλος, • Τα ονόματα των Ιερέων, Ιεροψαλτών, Επιτρόπων και Νεωκόρων του ενοριακού Ναού, όπως αυτά προκύπτουν από τα πρακτικά του Ναού και μόνο. Στο δεύτερο μέρος επισυνάπτω τον Παρακλητικό Κανόνα στον Άγιο Νικόλαο, τηρώντας το «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπί παντί ῥήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ» [Ματθ. δ´4], καθώς και τό έορτολόγιο του Ιερού Ναού. Ο σπόρος έπεσε και, ελπίζω να πέσει όπως μας λέει ο Κύριος «εἰς τήν γῆν τήν ἀγαθήν, καί φυέν ἐποίησε καρπόν ἑκατονταπλασίονα» [Λουκ. η΄ 8],

12

υπό τη μορφή μίας συγκροτημένης έκδοσης, μέσα από τις σελίδες της οποίας να ξεδιπλώνεται η ιστορία της ενορίας του Αγίου Νικολάου Νησί Βροντάδου (ή Λιμενάρη, όπως αναφερόταν παλαιότερα) και να συμβάλει στον ιστορικό, εκκλησιαστικό, κοινωνικό και λαογραφικό πλούτο του τόπου μας. Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ν. Κουντουριάδης Εφημέριος Ιερού ενοριακού Ναού Αγίου Νικολάου Βροντάδου

13

ΜΕΡΟΣ Α΄ …πρός τό συνοικίσαι τήν νῆσον.

H περιοχή της Δασκαλόπετρας στις αρχές του 20ού αι. Στο βάθος το Νησί, όπου διακρίνεται ο Ι. Ναός του Αγ. Νικολάου. (Από την έκδοση «Χίος 1898-1920. Ένα ταξίδι στο παρελθόν δια μέσου των καρτ-ποστάλ της εποχής», Χίος 2002).

Πρᾶξις πρώτη, δι᾽ ἧς ἀποφασίζει ἀπό κοινοῦ ἡ τῶν Κτιστῶν συντεχνία χορηγεῖν ἐπί ἀμοιβῇ τοῖς βουλομένοις οἰκόπεδα ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου πρός τό συνοικίσαι τήν νῆσον. Ἐμφανισθέντες ἐνώπιον ἡμῶν οἱ πρωτομαΐστορες καί ἐπίτροποι τῆς συντεχνίας τῶν Κτιστῶν, ἀνήγγειλαν ἡμῖν ὅτι ἔχοντες καί διατηροῦντες ἔκπαλαι τόν ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τό Νησίον Βροντάδου, συσκεψάμενοι πολλάκις μετά τῶν μελῶν τῆς συντεχνίας, ἀπεφάσισαν ὁμοθύμως, ἵνα παραχωρήσωσιν εἰς τούς βουλομένους οἰκόπεδα ἐπί τοῦ Νησίου εἰς τιμήν ὡρισμένην τόν καθ᾽ ἕκαστον πῆχυν κατά τάς θέσεις καί ἐπί ἐνοικίῳ ἐτησίῳ δύο ἥμισυ τοῖς ἑκατόν ἐπί τοῦ ὅλου τῆς πρώτης τιμῆς, τῆς δοθείσης ἐφάπαξ εἰς τόν ναόν. Ἡμεῖς οὖν ἰδόντες τό ὠφέλιμον τῆς συσκέψεώς τε καί ἀποφάσεως τῆς συντεχνίας καί ὅτι ἐκ τούτου οὐ μόνον ὠφεληθήσεται ὁ ναός, ἐνορίας σχηματισθησομένης περί αὐτόν, ἀλλά καί ὅτι πολιτισθήσεται θέσις ὑγιεστάτη, καί παραινέσαμεν εἰς τήν πραγματοποίησιν τῆς ῥηθείσης ἀποφάσεως καί συνετάξαμεν κατ᾽ αἴτησιν αὐτῶν τήν παροῦσαν κατά τάς προμνησθείσας συμφωνίας, καταχωρίσαντες αὐτήν οὐ μόνον ἐν τῷδε κώδικι τοῦ ναοῦ, ἀλλά καί ἐν τῷ κώδικι τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου τῷ 1877, τῇ 21ῃ τοῦ Νοεμβρίου. Ὁ τοῦ Μητροπολίτου Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Φωτεινός Η πρώτη Πράξη από το «κατάστιχον» (1877) του Ναού, όπου αναγράφεται η πρόθεση της «συντεχνίας των κτιστών» να παραχωρήσει στους κατοίκους της περιοχής την ιδιοκτησία της ώστε να δημιουργηθεί ενορία.

17

Οι υπογραφές των αρχηγών των οικογενειών της περιοχής, από την έβδομη πράξη (1932) του «κατάστιχου» του Ι. Ναού, με την οποία δηλώνουν απερίφραστα στην Ι. Μητρόπολη Χίου την πρόθεσή τους να συστήσουν ενορία.

18

19

Οι υπηρετήσαντες τον Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Ιερείς π. Στυλιανός Γλύκας, από (;) έως Μάρτιο 1926 π. Απόστολος Μαυρουδής, από Μάρτιο 1926 έως Οκτώβριο 1929 π. Ιωάννης Μιχαλάκης, από Δεκέμβριο 1929 έως (;) π. Ιωάννης (Γεωργούλης), από (;) έως Οκτώβριο 1932 π. Βασίλειος Δράκος, από 11 Δεκεμβρίου 1932 έως (;) π. Βασίλειος Τσουκαλάς, από 1943 έως 1954 π. Γαβριήλ Αρετής, ιερομόναχος, από 23 Φεβρουαρίου 1955 έως Ιούνιο 1955 π. Νικόλαος Χαμέτης, από Αύγουστο 1955 έως 1991 π. Αντώνιος Παλαιός, από 1991έως 2006 (Νυν εφημέριος Ι. Ναού Αγ. Μάρκου Βροντάδου).

Νεωκόροι Μαριγώ Παληού Ιωάννης Παντελόγλου

20

Ιεροψάλτες Παντελεήμων Αμπαζής (ή Ψίχουλο), από 6 Δεκεμβρίου 1896 έως 9 Μαρτίου 1916 Αντώνιος Ζαννίκος, δεξιός, από (;) έως 1923 Στέφανος Αμπαζής, δεξιός, από (;) έως 1928 Σωτήριος Αγγελίδης, βοηθός από 1923 έως 1928 και αριστερός ψάλτης από 1928 έως 1931 Χριστ. Αγγελίδης, βοηθός Μιχαήλ Σαρινόπουλος, αριστερός, από 1923 έως 1928 Δημ. Σπανολιός Φιλιππάκης, 1929 Δημήτριος Τελής, δεξιός, 1930 Νικόλαος Μαμουζέλος, 11 Νοεμβρίου 1953 Ιωάννης Χαλιορής, δεξιός, από 1979 (ή 1980) έως 1985 Μιχαήλ Μάντικας, αριστερός, από 1979 (ή 1980) έως 1985 Ζαχαρίας Ζηνέλης, αριστερός, από 1985 έως 1994. Επίσης, σύμφωνα με μαρτυρίες, υπηρέτησαν ως ιεροψάλτες οι Εμμανουήλ Βασιλάκης και Θεόδωρος Βουρλίδης (Διάκος) χωρίς όμως να μπορέσουν να τοποθετηθούν χρονικά.

21

Οι υπηρετήσαντες τον Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Επίτροποι / Μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου Γεώργιος Αγγελίδης Α. Κ. Χέλιος Δ. Δ. Ψώρας Ιωάννης Α. Ζαννίκος Α. Μ. Παλιός Ισίδωρος Σαρινόπουλος Ισίδωρος Κ. Σαρινόπουλος Μάρκος Καμίνης Νικόλαος Φαφαλιός Ιωάννης Ισ. Κωστάλλας Σπύρος Μ. Ζαννίκος Αντώνιος Μ. Ζαννίκος Ιωάννης Βολίκας Ηλίας Κάβουρας Ιωάννης Μούνδρος Ισίδωρος Μπαχάς Παναγιώτης Βλάτας Νικόλαος Παλιός

22

Στέφανος Φαφαλιός Ζαχαρίας Παλιός Κων/νος Χανδράς Κων/νος Ζαννίκος Σταμάτιος Ζαννίκος Ιωάννης Καρίβαλης Κων/νος Μανολάκης Ι. Πατρόνας Μ. Κ. Τσέτσερης Παντελ. Κων. Ζαννίκος Γ. Ζαννίκος του Ν. Ι. Κωστάλας Λεωνίδας Αγγελίδης Γ. Χ. Ζαννίκος Κων/νος Στ. Τσέτσερης Παντελεήμων Βλάτας Ισ. Μπαχάς Γεώργιος Χέλιος

Στέφανος Γ. Τσέτσερης Σταμάτιος Μανολάκης Στέφανος Μούνδρος Μάρκος Ψώρας Ευαγγελία Γ. Σιταρένιου Νικόλαος Τσέτσερης Αρετή Βλάττα Κων/νος Ψυχιάς Γεώργιος Κ. Ζαννίκος Ευτυχία Αλοίμονου

Μαρία Χούμη Αντώνιος Ι. Ζαννίκος Ευάγγελος Φαφαλιός Μαρία Μπαχά Αντώνιος Κωστάλας Δημήτριος Κοσμάς Βιργινία Γιοβανάκη Νικόλαος Αλοίμονος Θεοδώρα Σκανδάλη

Σήμερα, ως ιεροψάλτες υπηρετούν στο Ναό οι Στυλιανός Κατσιγιώργης, δεξιός ψάλτης, από Ιούνιο 1985 και Ιωάννης Κοσσένας, αριστερός ψάλτης, από το Σεπτέμβριο 1994. Μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου για την περίοδο 2011-13 είναι οι ενορίτες Μαρία Χατζηρόδου, Σταμάτιος Τσιχλής, Ειρήνη Κωστάλα και Αθανασία Φαφαλιού - Καρακωνσταντή. Σημείωση: Στην αναγραφή των ονομάτων διατηρήθηκε η ορθογραφία των πηγών.

23

ΜΕΡΟΣ B΄ Ὁ Παρακλητικός Κανών…

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Θαυματουργός, Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, ἔζησε τήν ἐποχή τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ, Μαξιμιανοῦ καί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ἀφιερώθηκε στόν ἀσκητικό βίο, λόγω ὅμως τῆς ξεχωριστῆς ἀρετῆς του τιμήθηκε, χωρίς νά τό ἐπιδιώξει, μέ τό ἀξίωμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μύρων. Ἀπὸ τήν θέση αὐτή καθοδηγοῦσε μέ ἀγάπη τό ποίμνιό του καί ὁμολογοῦσε μέ παρρησία τήν ἀλήθεια. Γιά τόν λόγο αὐτό συνελήφθη καί ρίχτηκε στήν φυλακή. Ὅταν ὅμως ἀνῆλθε στόν αὐτοκρατορικό θρόνο ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐλευθερώθηκαν ὅλοι οἱ χριστιανοί καί ἔτσι ὁ Νικόλαος ἐπανῆλθε στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα ἔλαβε μέρος στήν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὅπου ξεχώρισε γιά τήν σοφία καί τήν ἠθική του τελειότητα. Προικισμένος μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας ἔσωσε πολλούς ἀνθρώπους καί ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του. Γιά παράδειγμα ὅταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στή θάλασσα – λόγω σφοδρῶν ἀνέμων – καί ἐπικαλέστηκε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου σώθηκε καί μάλιστα ἐνῶ βρισκόταν στήν μέση τοῦ πελάγους βρέθηκε ἀβλαβής στό σπίτι του. Τό θαῦμα ἔγινε ἀμέσως γνωστό στήν Πόλη καί ὁ λαός προσῆλθε ἀμέσως σέ λιτανεία καί ἀγρυπνία προκειμένου νά τιμήσει τόν θαυματουργὸ Ἅγιο. Πέθανε εἰρηνικά τό ἔτος 330 μ.Χ.

26

Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, τό Κύριε, εἰσάκουσον. Εἶτα τό, Θεός Κύριος· καί τό τροπάριον. Ἦχος δ´. Ὁ Ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ…

Τοῦ

Ἱεράρχου τῇ πανσέπτῳ Εἰκόνι, πιστοί προσπέσωμεν αὐτῷ ἐκβοῶντες, οἱ ἁμαρτίαις πολλαῖς ἐγκυλιδούμενοι, σπεῦσον ὦ Νικόλαε, ἱεράρχα Κυρίου, σαῖς πρός τόν Φιλάνθρωπον, ἱεραῖς ἱκεσίαις, παντός κινδύνου, λύπης καί φθορᾶς, καί δεινῶν νόσων, ἀπάλλαξον ἅπαντας.

27

Δόξα. Καί νῦν. Θεοτοκίον. Οὐ σιωπήσομεν… Ὁ Ν´ ψαλμός καί ὁ κανών. ᾨδή α´. Ἦχος πλ. δ´. Ἁρματηλάτην Φαραώ.

Ταῖς

προσευχαῖς σου ἱερέ Νικόλαε, ἐκδυσωπῶν τόν Θεόν, τό σκοτεινόν νέφος, τό τῆς ἀθυμίας μου, παμμάκαρ διασκέδασον, θυμηδίας ὑπάρχων, καί εὐθυμίας ἀνάπλεως, τῷ Παμβασιλεῖ παριστάμενος.

Ταῖς τῶν παθῶν μέ τρικυμίαις πάντοθεν, περικυκλούμενον, καί λογισμῶν σάλῳ, τήν ψυχήν δονούμενον, ἐπί λιμένα εὔδιον, τῶν Χριστοῦ θελημάτων, ταῖς προσευχαῖς σου κυβέρνησον, ὅπως σέ δοξάζω, Νικόλαε.

Τῶν Ἀποστόλων καί Ὁσίων σύσκηνος, ἀποδεικνύμενος, καί θεϊκῆς αἴγλης, πάντοτε πληρούμενος, τούς τήν σεπτήν σου σήμερον προσκυνοῦντας Εἰκόνα, φωτός μετόχους ἀνάδειξον, εὐχαῖς σου, παμμάκαρ Νικόλαε.

28

Θεοτοκίον.

Σέ

τήν ἐν σπλάγχνοις δεξαμένην Ἄχραντε, τό πῦρ τό ἄστεκτον, ἐκδυσωπῶ πίστει, τῆς γεέννης ῥῦσαί με, καί τῆς ἀποκειμένης μοι, διά πλῆθος πταισμάτων, κολάσεως ἐλευθέρωσον, σοῦ ταῖς εὐπροσδέκτοις δεήσεσι. ᾨδή γ´. Σύ εἶ τό στερέωμα.

Ἵνα σέ δοξάζωμεν, καί σέ πρεπόντως γεραίρωμεν, δίδου ὑμῖν, Νικόλαε μάκαρ, τήν εἰρήνην πρεσβείαις σου. Κόπασον, Νικόλαε, ταῖς σαῖς θερμαῖς παρακλήσεσι, τάς καθ᾽ ἡμῶν, ἐπανισταμένας, ἀσθενείας δεόμεθα.

Ρῦσαί με, Νικόλαε, περικυκλούμενον πάθεσι, καί πειρασμοῖς, καί κινδύνοις πλείστοις, ταῖς λιταῖς σου καί σῶσόν με. Θεοτοκίον.

29

Ἔχω σε Πανάσπιλε, βίου προστάτην καί τεῖχος ἄῤῥηκτον· διό δεινῶν τοῦ ματαίου βίου, οὐ πτοοῦμαι τήν ἔφοδον. ᾨδή δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.

Νόσοις πλείστοις Νικόλαε, καί πολλοῖς τοῖς πταίσμασι περιπέπτωκα, πρόφθασόν με ῥῦσαι πάνσεπτε, ταῖς πρός τόν δεσπότην ἱκεσίαις σου. Ὁ ἀθώους τυγχάνοντας, νέους τρεῖς θανάτου ἀπαλλαξάμενος, σπεῦσον ῥῦσαί με, Νικόλαε, τῆς αἰωνιζούσης κατακρίσεως. Κατακρίσεως

ἄξιος, ζῶν ἐν ἀμελείᾳ εἰμί ὁ ἄθλιος, ταῖς λιταῖς σου, ὦ Νικόλαε, μετανοίας ὅρμῳ με ὁδήγησον. Θεοτοκίον.

Ρυπωθέντα με κάθαρον, καί νενεκρωμένον με σύ ἀνάστησον, Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τόν νεκρούς ζωώσαντα κυήσασα. ᾨδή ε´. Ἵνα τί με ἀπώσω.

30

Ἀκλινεῖ

διανοίᾳ, πρός τόν ἐπουράνιον ἀνῆλθες Κύριον, παρ᾽οὗ καί τήν χάριν, τῶν μεγίστων θαυμάτων ἀπείληφας, Νικόλαε μάκαρ· διό ἡμᾶς τούς σούς οἰκέτας, τῶν δεινῶν καί τῶν νόσων ἀπάλλαξον.

Ἐν τῇ θείᾳ σου μνήμῃ, ἱερέων, Νικόλαε, σύλλογος τέρπεται, καί πιστῶν χορεῖαι, τῶν θαυμάτων τῶν σῶν ἀπολαύουσαι, ἐν χαρᾷ τρυφῶσι, καί ὡς εἰκός σε ἀνυμνοῦσι, καί προστάτην καλοῦσί σε μέγιστον.

Λαμπρυνθείς θείᾳ αἴγλῃ, ὤφθη ἡ καρδία σου ὄντως Παράδεισος, τῆς ζωῆς τό ξύλον, κεκτημένη ἐν μέσῳ τόν Κύριον· ὅν δυσώπει Πάτερ, τοῦ Παραδείσου ἀπολαῦσαι, τῆς τρυφῆς καί τῆς δόξης τούς δούλους σου. Θεοτοκίον.

Ἀνατίθημι, Κόρη, πάσας ἐπί σοί τάς ἐλπίδας τῆς σωτηρίας μου· διό δυσωπῶ σε, μή παρίδῃς δεινῶς με ποντούμενον, συμφορῶν πελάγει,

31

ἀλλά τήν σήν δίδου μοι χεῖρα, ὡς τῷ Πέτρῳ ὁ Ὑιός σου, καί σῶσόν με. ᾨδή στ´. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.

Χειμάζει μέν τῶν κινδύνων ὁ σάλος, οὐκ ἰσχύει δέ βυθίσαι με μάκαρ· σέ γάρ ἀεί κυβερνήτην πλουτίσας, πρός γαληνόν τόν λιμένα ἡδύνομαι, καί φθάνω μέχρις οὐρανοῦ, διά σοῦ ἱεράρχα Νικόλαε.

Ἱλάσθητι

τοῖς σοῖς δούλοις, παμμάκαρ, καί ὑγείας τήν ἀντίληψιν δίδου· ὡς ἀγαθός καί φιλάδελφος φύσει, καί τῶν δεινῶν καί τῶν θλίψεων λύτρωσαι, ταῖς θείαις σου πρός τόν Θεόν, μεσιτείαις, θεόφρον Νικόλαε.

Λυτρούμενος ἐκ θανάτου ὡς ὤφθης, τούς ἀθώους πρίν, ὦ Πάτερ στρατηλάτα, οὕτω καί νῦν περιστάσεως πάσης, ἡμᾶς καί νόσων Νικόλαε λύτρωσαι, πρεσβείαις σου ταῖς ἱεραῖς, ἵνα πόθῳ τιμῶμεν τήν μνήμην σου.

32

Θεοτοκίον.

Φιλάγαθε,

νυσταγμῷ βαρούμενον, ῥαθυμίας με θερμῇ σου ἱκεσίᾳ, ἔγειρον νῦν καί μή δώῃς ὑπνῶσαι, τῆς ἁμαρτίας σόν δοῦλον εἰς θάνατον, προστάτιν γάρ καί ὁδηγόν, τῆς ἑμῆς σε ζωῆς ἐπιγράφομαι.

᾽Επίβλεψον

μετ᾽ εὐμενείας, Νικόλαε μάκαρ, καί πᾶσαν θλῖψιν λιταῖς σου ἀπέλασον, ἐκ τῶν ψυχῶν ἡμῶν τῶν οἰκετῶν σου. Καί Θεοτοκίον. Ἄχραντε… Ὁ Ἱερεύς μνημονεύει· εἶτα το· Κοντάκιον. Ἦχος δ´.

Ταῖς τῶν θαυμάτων ἀκτῖσι, Νικόλαε, καταφαιδρύνεις ὑφήλιον ἅπασαν, καί λύεις τόν ζόφον τῶν θλίψεων, καί τῶν κινδύνων ἐλαύνεις τήν ἔφοδον, προστάτης ὑπάρχων θερμότατος.

33

Καί εὐθύς τό Προκείμενον. Ἦχος δ´.

Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καί οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάζονται. Στίχος. Καυχήσονται Ὅσιοι ἐν δόξῃ, καί ἀγαλλιάσονται ἐπί τῶν κοιτῶν αὐτῶν. Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην (ι´ 1-9).

Εἶπεν ὁ Κύριος πρός τούς ἐληλυθότας πρός αὐτόν Ἰουδαίους. Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν. Ὁ μή εἰσερχόμενος διά τῆς θύρας εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλά ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστί καί ληστής· ὁ δέ εἰσερχόμενος διά τῆς θύρας, ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. Τούτῳ ὁ θυρωρός ἀνοίγει, καί τά πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καί τά ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ᾽ ὄνομα, καί ἐξάγει αὐτά. Καί ὅταν τά ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καί τά πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τήν φωνήν αὐτοῦ. Ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσιν, ἀλλά φεύξονται ἀπ᾽αὐτοῦ, ὅτι

34

οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν. Ταύτην τήν παροιμίαν εἶπεν αύτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνοι δέ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἦν ἅ ἐλάλει αὐτοῖς. Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. Πάντες, ὅσοι ἦλθον πρό ἐμοῦ, κλέπται εἰσί καί λῃσταί· ἀλλ᾽οὐκ ἤκουσον αὐτῶν τά πρόβατα. Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾽ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καί εἰσελεύσεται, καί ἐξελεύσεται, καί νομήν εὑρήσει. Δόξα. Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου… Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις… Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησον με ὁ Θεός… Καί τό παρόν προσόμοιον. Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ἅπαντα τόν βίον μου ἐν ἀμελείᾳ διάγων, καί πρό τέλους ἔφθασα, ἄκαρπος ὁ δείλαιος, Ὑπεράγαθε, πονηρῶν πράξεων, ἐπιφέρων μόνον,

35

νῦν φορτία τά δυσβάστακτα· ἅπερ, Φιλάνθρωπε, σκόρπισον ῥοπῇ τοῦ ἐλἐους σου, κατάνυξιν, καί ἐπιστροφήν τήν σωτήριον, ταῖς τοῦ Νικολάου, πρεσβείαις εὐπροσδέκτοις ὁ Θεός, ὅν εἰς πρεσβείαν προσάγω σοι, καί τήν σέ κυήσασαν. Τό, Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου, κ.τ.λ. ᾨδή ζ´. Παῖδες Ἑβραίων.

Ρύστης πλεόντων ἀνεδείχθης, ὦ Νικόλαε, καί τῶν χηρῶν προστάτης, ὀρφανῶν τε λιμήν, καί πλουτιστής πενήτων· διό καί ἡμᾶς λύτρωσαι ἐκ κινδύνων σαῖς πρεσβείαις.

Ξένα

Νικόλαε ἐργάζῃ, ἐν θαλάσσῃ μακράν καί πάσῃ ὑφηλίῳ, ταχυδρόμους ἀεί, καί πάσχοντας προφθάνων, καί τούτους ἐκλυτρούμενος, ἐκ τῶν νόσων καί κινδύνων.

Νόσων παντοίων καί κινδύνων, ἰατρός φανείς, Νικόλαε τρισμάκαρ· τῆς ψυχῆς μου διό, θεράπευσον τήν νόσον, καί εὐρωστίαν δώρησαι, ταῖς ἐνθέοις σου πρεσβείαις.

36

Θεοτοκίον.

Ἔπαρον

χεῖράς σου, Παρθένε, πρός τόν εὔσπλαχνον Θεόν καί Βασιλέα, καί δεινῶν συμφορῶν, καί νόσων καί κινδύνων, τῇ κραταιᾷ πρεσβείᾳ σου, ἐξελοῦ τούς σούς οἰκέτας. ᾨδή η´. Τόν Βασιλέα.

Τούς πειρασμῶν νῦν, περισχεθέντας τῷ βάθει, σούς οἰκέτας Νικόλαε σῶσον, δούς ἡμῖν τήν λύσιν, αὐτῶν σαῖς ἱκεσίαις. Ὡς ἐν τρυφῇ, αὐλιζόμενος μάκαρ, οὐρανῶν τε δόξης ἀπολαύων, τούς σέ ἀνυμνοῦντας, διάσωζε εὐχαῖς σου.

Τῷ

ἀπροσίτῳ, ἐλλαμφθείς φωτί Πάτερ, τάς ψυχάς τῶν ἐν θλίψει αὐγάζεις, διαλύων πάντα, τῶν πειρασμῶν τόν ζόφον. Θεοτοκίον.

Ἰσχύεις Κόρη τόν ἐν ἰσχύϊ τεκοῦσα, εὐσυμπάθητον Σωτῆρα τοῦ Κόσμου· διό τῇ θερμῇ σου,

37

προστρέχω βοηθείᾳ. ᾨδή θ´. Κυρίως Θεοτόκον.

Γνωρίζει

πᾶσα Κτίσις, Νικόλαε μάκαρ, σῶν ἀρετῶν καί θαυμάτων τό πέλαγος· διό καί χαίρει, προστάτην σε ὀνομάζουσα.

Νικόλαε

παμμάκαρ, σῶζε ἐκ κινδύνων, τούς σούς οἰκέτας πιστῶς σε δοξάζοντας, ὡς μιμητής τοῦ Σωτῆρος, ἀξιοθαύμαστος.

Τρυφῶν ταῖς οὐρανίαις, θείαις λαμπηδόσι, θεομακάριστε πάτερ Νικόλαε, τῇ προστασίᾳ σου σῶσον, ἡμᾶς καί σκέπασον. Θεοτοκίον.

Μαρία Θεοτόκε, τήν κεκαμωμένην, τῇ ἁματίᾳ ψυχήν μου ἀγάθυνον, καί ἀγαθῶν αἰωνίων, μέτοχον ποίησον. Τό, Ἄξιόν ἐστιν καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.

38

Νικόλαε

μάκαρ πάρεσο νῦν, προστάτης καί φύλαξ, καί ἐκ βλάβης παντοδαπῆς, ὑμᾶς ῥῦσαι πάντας, ἐν γῇ καί ἐν θαλάσσῃ, τούς σέ θερμῶς φωνοῦντας, καί μεγαλύνοντας.

Χαίροις τῶν Πατέρων κλέος στεῤῥόν, καί τό τῆς Τριάδος, ἐνδιαίτημα καθαρόν, τῶν πιστῶν προστάτης, καί καταπονουμένων, βοήθεια καί σκέπη, Πάτερ Νικόλαε.

Ἐν

νόσοις σε ἔχομεν ἰατρόν, ἐν κινδύνοις ῥύστην, κηδεμόνα ἐν ὀρφανοῖς, ἐν πένησι πλοῦτον, ἐν θαλάσσῃ σωτῆρα, καί χαρμονήν ἐν θλίψει, σοφέ Νικόλαε.

Ὀρφανῶν προστάτην σε καί χηρῶν, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αἰχμαλώτων ῥύστην, πλεόντων τε σωτῆρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε. Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων… Τρισάγιον, καί τό Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ´.

39

Κανόνα

πίστεως, καί εἰκόνα πρᾳότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διά τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τά ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τά πλούσια. Πάτερ, ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Ὁ Ἱερεύς μνημονεύει, καί ἐν τῇ ἀπολύσει τό παρόν προσόμοιον. Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σε νεκρόν.

Χάριν εἰληφώς παρά Θεοῦ, πᾶσι χορηγεῖς τάς ἰάσεις, ὑπό τήν σκέπην σου, ἅγιε Νικόλαε, τοὶς σοί προστρέχουσι, φυγαδεύεις δαιμόνων γάρ, ἀνίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δέ, τῇ προστασίᾳ σου. Ὅθεν καί ἡμεῖς δυσωποῦμεν, πρέσβευε πρός Κύριον πάσης λυτρωθῆναι βλάβης τούς ὑμνούντας σε.

40

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου από το τέμπλο του Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Βροντάδου.

41

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ (Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου) 2/9

Ἱερά Ἀγρυπνία ἐπί τῇ Ἀνακομιδῇ τῶν Ἱ. Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Ἀρχιεπισκόπου Πενταπόλεως.

7/9

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σώζοντος.

8/9

Τό Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

14/9 Ἡ Παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

42

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 26/10 Ἱ. Μνήμη τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου. ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1/11

Ἱ. Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ.

8/11

Ἡ Σύναξις τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ.

9/11

Ἑορτή Ἱ. ἐνοριακοῦ παρεκκλησίου Ἁγ. Νεκταρίου, Ἀρχιεπισκόπου Πενταπόλεως.

13/11 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκόπου Κων/πολεως, τοῦ Χρυσοστόμου.

21/11 Ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

25/11 Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης, τῆς Πανσόφου.

30/11 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 3/12

Ἱ. Μνήμη τοῦ Αγίου Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ, τοῦ ἐν Χίῳ.

06/12 Ἑορτή Ἱ. ἐνοριακοῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, τοῦ Θαυματουργοῦ.

43

12/12 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἀρχιεπισκόπου Τριμυθοῦντος, τοῦ Θαυματουργοῦ.

13/12 Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Λουκίας τῆς Μεγαλομάρτυρος καί τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Εὐστρατίου, Αὐξεντίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου καί Ὀρέστου.

15/12 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου.

22/12 Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολυτρίας.

25/12 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1/1

Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ καί ἡ Ἱ. Μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας.

5/1

Προεόρτια τῶν Θεοφανίων (Μ. Ἁγιασμός).

6/1

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ (Μέγας Ἁγιασμός).

7/1

Ἡ Σύναξις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

17/1

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου.

25/1

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως τοῦ Θεολόγου.

44

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1/2

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Τρύφωνος (Ἁγιασμός).

2/2

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

3/2

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, Ἄννης τῆς Προφήτιδος καί τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, Σταματίου, Ἰωάννου καί Νικολάου, τῶν ἐν Χίῳ Μαρτυρησάντων.

5/2

Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀγάθης.

17/2

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρων.

19/2 Ἱ. Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. ΜΑΡΤΙΟΣ 25/2 Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. ΑΠΡΙΛΙΟΣ 23/4 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

45

ΜΑΪΟΣ 5/5

Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης καί τοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἐφραίμ.

14/5

Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος και Πρωτομάρτυρος τῆς Χίου, Ἰσιδώρου.

19/5

Ἱερά Ἀγρυπνία ἐπί τῇ Ἀνακομιδῇ καί Μετακομιδῇ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, τῶν Τριῶν Ἁγίων Πατέρων, Νικήτα, Ἰωάννη καί Ἰωσήφ, τῶν κτητόρων τῆς Ἱερᾶς Νέας Μονῆς Χίου καί τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Λυδίας τῆς Φιλιππησίας, τῆς πρώτης Εὐρωπαίας Χριστιανῆς.

21/5

Ἱ. Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἰσαποστόλων καί Βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης.

27/5 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου.

ΙΟΥΝΙΟΣ 29/6 Ἱ. Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παῦλου.

30/6 Ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων.

46

ΙΟΥΛΙΟΣ 1/7

Ἱ. Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ.

7/7

Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς.

22/7 Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης τῆς Χιοπολίτιδος.

26/7 Ἱ. Μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς.

27/7 Ἱ. Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ Ἱαματικοῦ.

28/7 Ἱ. Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Εἰρήνης, τῆς Ἀσκησάσης ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Χρυσοβαλάντου. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 6/8

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

14/8 Προεόρτιο τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

15/8

Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

27/8 Ἑορτή τοῦ Ἱεροῦ Παραβήματος Ἁγίου Φανουρίου (εἰς τόν Ἱ. ἑνοριακό Ναό Ἁγίου Νικολάου).

29/8 Ἀνάμνηση τῆς Ἀποτομῇς τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

47

ISBN: 978-618-80389-0-5