Η ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ
Ομιλία που εκφώνησε ο Φιλόσοφος Αλέξης Καρπούζος στα πλαίσια στου εκπαιδευτικού προγράμματος ‘’Η Ψυχή του Κόσμου – Ο Κόσμος της Ψυχής’’ που διοργάνωσε το ‘’Εργαστήριο Σκέψης’’ την Άνοιξη του 2017 στην Αθήνα. .....................................................................................
Ο Κόσμος παράγει τη Σκέψη ή η Σκέψη τον Κόσμο; Πρώτα είναι η Σκέψη, η Ιδέα, το Πνεύμα και μετά ο Κόσμος, όπως υποστηρίζει ο δογματικός ιδεαλισμός και ο σπιριτουαλισμός ή πρώτα είναι ο Κόσμος, υλικός ή άλλης τάξης και μετά η Σκέψη, όπως υποστηρίζουν ο δογματικός υλισμός και ο απλουστευτικός ρεαλισμός; Υπάρχει η Σκέψη δίχως τον Κόσμο και ο Κόσμος δίχως την Σκέψη; Πρώτα είναι το ένα και μετά το άλλο; Υπάρχει το Ένα και το Άλλο; Συνιστούν μια Μονιστική Ενότητα ή μια δυαδικότητα; Ο Κόσμος είναι Ον, Ιδέα, Μορφή που μπορεί να αναπαρασταθεί; Όλα τα παραπάνω ερωτήματα προϋποθέτουν μια μεταφυσική Πρώτη Αρχή, ως έναρξη, ως αφετηρία, ως εξουσία. Η μεταφυσική πρώτη αρχή συνιστά τον μυθο-λογικό πυρήνα της κλασικής φιλοσοφικής σκέψης σ΄όλες τις ιστορικές εποχές, τόσο στην Δυτική όσο και στην Ανατολική και Ασιάτική έκφρασή της. Η μεταφυσική αρχή τίθεται ως το θεμέλιο του Κόσμου, μια θεμελίωση που παραμένει ταυτολογική ή ετερολογική, που είναι ο Λόγος ή η Αιτία των γινομένων και που ζητά τον λόγο ή την αιτία των γινομένων. Σ΄όλες τις εποχές μιλούσαν για το Λόγο, για τη γλώσσα και τη σκέψη του ανθρώπου και του κόσμου, για την Ομολογία. Ποιά η σχέση της Ομολογίας μ΄αυτό που δεν είναι Ομολογία, με τη Μη Ομολογία; Το αναίτιο; Το ριζικά έτερο; το Τίποτα, την άβυσσο του Μηδενός; Ο δρόμος που οδηγεί πέρα από το δοσμένο και το επιτελούμενο, δεν αρνείται, δεν διαγράφει, δεν στρέφεται εναντίον, αλλά περνάει διαμέσου αυτού, το αφομοιώνει και το
ξεπερνάει. Δεν
έχουμε
‘’νέα’’ αρχή,
αντλώντας
από
αρχαϊκές
πηγές,
ανταποκρινόμαστε σ΄αυτό που μας απευθύνεται, σ΄αυτό που μάς δρομο-λογεί, μάς συνδέει, μάς διατηρεί και μάς μεταμορφώνει. Αυτό δεν έχει μια οροθετημένη αρχή και δεν έχει έναν αμετάκλητο σκοπό, αυτό μάς προτάσσεται ως σχέση ανθρώπουκόσμου. Μαζί με τον κλασικό Λόγο και πέραν του Λόγου, ανοίγεται η Σκέψη. Η Σκέψη