Sanne
ontdekt haar Aziatische kant
FOTO Floor Bal
Veel te zelfverzekerd
Lae
B
en ik nog op tijd om mee te columnen over die hele Vindicat-heisa? Nee, he? Alles is er inmiddels wel zo’n beetje over gezegd. Ga het toch doen. Deze column lever ik een week voor verschijning in, dus als ik af en toe niet wat oud nieuws aanhaal, kan ik nooit met de andere columnisten meedoen. Persoonlijk heb ik natuurlijk een hekel aan studentenverenigingen, anders was ik er wel bij één gegaan. Die hele ‘goed-voor-je-cv’-druk, dat hele ‘tijd-van-je-leven’-gedoe. Ik ga daar gewoon erg van zweten. Hoe kun je als mens met zelfrespect ooit zo’n ontgroening doorstaan? En hoe kun je als mens met normen en waarden zo’n ontgroening leiden? Groepsdruk is waarschijnlijk het antwoord op beide vragen. En o, de boeken die al over groepsdruk zijn volgeschreven. Mensen die de onvoorwaardelijke steun van een groep genieten, doen rare dingen. Dat gebeurt natuurlijk ook bij de lieden van het corps. Daar ontstaat, als je eenmaal de introductie en bijbehorend oedeem + banga-lijstje + darminfectie doorstaan hebt, een soort van corporale onschendbaarheid. Iedereen houdt iedereen een hand boven het hoofd. Akkefietjes worden binnenboord opgelost. Je hebt immers samen de leukste tijd van je leven… Eigenlijk maakt zo’n vereniging je een veel te zelfverzekerd mens. Zonde. Je studententijd is bij uitstek de tijd om weer eens lekker ouderwets onzeker te zijn. Niet weten waar je moet zijn, niet weten of je de goede studie hebt gekozen, niet weten of je nog in die overvolle lift vol dampende mensen past, niet weten of je ooit een baan gaat vinden, niet weten wat je nut in de wereld is en de bijdrage van je paper aan het maatschappelijk en/of wetenschappelijk debat. Die onzekerheid maakt je een betere wetenschapper. En een leuker mens. Sanne Pieters eerstejaars sociologie
32
Lae Schäfer student Comic Design, ArtEZ (Zwolle)
nr 4 — 12 oktober
ADVALVAS