Issuu

iii สาร บััญ 1 4 6 x x x x x x นกกรวิิก นาค นาค ป่่าหิิมพานต์์ ราชสีี หิ ค รุฑ

ต์ า นานจีีน ต์ า นานจีีน ต์ า นานจีีน ต์ า นานจีีน ต์ า นานจีีน x x x x x ต์านานกรีก ต์านานกรีก ต์านานกรีก ต์านานกรีก ต์านานกรีก x x x x x สาร

ต์ า นานอีียิิ ป่ ต์ า นานอีียิิ ป่ ต์ า นานอีียิิ ป่ ต์ า นานอีียิิ ป่ ต์ า นานอีียิิ ป่ x x x x x

สาร บััญ

บััญ

1 ตำนานไทย ป่่าหิิมพานต์์ ป่่า หิิมพานต์์มาจากค ต์ิความเชื่่�อแบบ พุทธ ในไทยเราปรากฏอย่�ใน ‘ไต์รภู่มิพระร�วง’ หิร่อ ‘เต์ ภู่มิกถา’ วรรณกรรมพุทธศาสนาเก�าแก�สมัยสุโขทัย เต์ภู่มิกถาเป็นหินังส่อทพ่ดถึง ‘จักรวาลวิทยา’ แบบพุทธๆ จักรวาลวิทยาม่ความสำคัญค่อเป็นคำ อธิบายเร่�องความเป็นไปของโลก ท่�สำคัญค่อ อธิบายว�าเราอยต์รงไหินของโลก และจะไปทาง ไหิน ในไต์รภู่มิเองพ่ดถึงภูพทั�งสามค่อ กามภู่ม ร่ป ภู่ม อร่ปภู่ม อันเป็นภูพภู่มท่�เราๆเว่ยนว�ายอย นอกจากน่ยังพ่ดถึงวงจรกำเนิดไปจนถึงการสิ�นสุด ของโลกโดยรวมแล้วก็ประมาณว�าโลกเราม่ทพิเศษ และแสนสุขแค�ไหินแต์�สุดท้ายก็ไม�จ่รัง นิพพานจึง เป็นปลายทางท่�ควรไป ในไต์รภู่ม ป่าหิิมพานต์์ไม� เชื่ิงเป็นป่า แต์�เป็นภูเขาว�าเร่ยกเขาพระหิิมพานต์์ ต์้น ต์ อ ท่�มาเขาหิิมพานต์์ราก สันสกฤ ต์ มาจาก หิิมาลัยอันแปลว�าสถานททถ่กปกคลุมด้วยหิิมะ ใน คัม ภู่ร์บอก ว� าเขาพระหิิมพานต์์ ต์ั�งอ ย่�ในแผ่ น ดิน ชื่มพ่ทว่ปหินึ�งในส่�ทว่ปใหิญ�ในจักรวาลวิทยาแบบ พุทธ บนเขาม่สระน�ำใหิญ� 7 สระ สระสำคัญก็เชื่�นสระฉััททันต์ะเป็นท่�อย่�ของพญา ชื่้างและสระอโนดา ต์ท่�เ ป็นยอดเขาของ ป่า หิิมพานต์์ใน ป่า น่ ม่ส ต์ว์และ พัน ธ์ุ ไ ม้ประ หิ ลาด มากมาย เชื่�น

สุดแขนจึงจะถึงเมล็ดยางของต์้นหิว้าเม่�อต์กลง ใน น� ำจะกลายเ ป็นทองคำนก ท กิน ล่ ก หิว้า ก ม่ ขนาดเ ท� า บ้านเร่ อน ป่าหิิมพานต์์ จึงเ ป็น พ่�น ท สำคัญทจต์รกรและกว่จะสร้างสรรค์เร่�องราวน�า อัศจรรย รวมไปถึงสต์วพิเศษพันธุ์ผ่สมทั�งหิลาย จากป่าหิิมพานต์์น่�เองพ่ดถึงภูพทั�งสามค่อ กาม ภู่ม ร่ปภู่ม อร่ปภู่ม อันเป็นภูพภู่มท่�เราๆเว่ยน ว�ายอย่�นอกจากน่ยังพ่ดถึงวงจรกำเนิดไปจนถึง การ สิ�น สุดของโลกโดยรวมแ ล้ว ก็ประมาณ ว� า โลกเราม่ทพิเศษและแสนสุขแค�ไหินแต์�สุดท้ายก ไม�จ่รัง นิพพานจึงเป็นปลายทางท่�ควรไป

ม่ต์้นหิว้าใหิญ�ท่�เอาม่อล้วงเข้าไป

กาฬส่หิะ (Kala Sriha) ม่ผ่ิวกายส่ดำชื่นิด ขนาดใหิญ�เท�าวัว กินพ่ชื่เป็นอาหิาร

3 2 ตำนานไทย ตำนานไทย ราชสหิ ในไต์รภู่มม่ภู่มหินึ�งชื่่�อต์รัจฉัานภู่มิสรรพสต์วอันเป็นภูพทต์�ำกว�ามนุษย โดยสต์ว์ดำรงชื่่วต์ด้วยการกิน กันเป็นทอดๆ เป็นลำดับชื่ั�น เป็นสิ�งม่ชื่่วต์ท่�เอาต์ัวรอด แต์�ไม� ‘ร่้บุญร่้ธรรม’ คำว�าต์รัจฉัาน แปลว�า ‘ไปด้วย อก’ หิร่อการม่ร�างกายขนานกับพ่�น โดยท่�อย่�อาศัยค่อป่าหิมพานต์์ ราชื่ส่หิ เป็นหินึ�งในสต์ว์หิิมพานต์์ท่�พบ ไดป่าหิิมพานต์์ ม่ทั�งหิมด 4 ประเภูท ม่ลำดับขั�นและพลังอำนาจลดหิลั�นกันไป สำหิรับกลุ�มของราชื่ส่หินั�น ต์ำนานไทยได้แบ�งไว้เป็น 4 พวก บัณฑุุราชื่ส่หิ (Buntu Rajasri) ม่ผ่ิวกายส่เหิล่องคล้ายใบไมส่เหิล่อง ม่ขนาดใหิญ�เท�าวัว กินเน่�อเป็นอาหิาร

ต์ิณส่หิะ (Tinna Sriha) ม่ผ่ิวกายส่แดง กินหิญ้าเป็นอาหิาร (ต์ิณ – หิญ้า) ม่ก่บเท้าแบบม้า สุดท้ายค่อ ไกรสรส่หิะ (Kraisorn Rajasri) เป็นราชื่ส่หิทม่พละกำลังมากทสุด

แม้แต์�พวกชื่้างกยังเกรงกลัวขนาดว�า ถ่กผ่่กไวด้วยโซุ�ก็แทบจะดึงโซุ�ขาด สิ�งม่ชื่่วต์ท่�จะทนเส่ยงของสิงหิ์เทพต์ัวน่�ไดม่แค�

ซุึ�งเชื่่�อมโยงไปถึงคำอธิบายสาเหิต์ุแผ่นดินไหิว

บ้าง ชื่ั�วเวลาไม�นานก็เหิล่อแต์�ก้างกองแหิงแก๋อย จต์รกรรมฝีาผ่นังด้านหิลังพระพุทธร่ปประธานทวัดใหิญ�อินทาราม

5 4 ตำนานไทย ตำนานไทย ลักษณะเด�นค่อม่ริมฝีีปากและปลายเท้าเป็นแดงชื่าด ม่ร่ปลักษณ์สง�างาม และม่แผ่งคอเหิม่อนสร้อย ส�วน ร�างกายนั�นขาวเหิม่อนหิอยสังข ระดับความเก�งของ ส ต์ว อัศจรร ย น่ ก็ไ ม� ธรรมดาเพราะ มัน ม่ถ� ำ ค่หิ าทอง เงิน หิร่อแก้วส�วนต์ัว ถึงเวลามันก็ออกจากค่หิาขึ�นไป คำรามพ ร้อม กับสะ บัดขนบนแ ท� นหิิน ส� วน ต์ัว ท่�เร่ อง เหิม่อนทอง เจ้าไกรสรส่หิะน่�ในยามกลางค่นทม่ด สนิท เวลามันออกมาเดินเท่�ยวเล�นก็จะเจิดจ้าและสง�า งามเหิม่อนกับคนทม่กำลังถ่อคบไฟแกว�งไปมา ว�ากันว�าไกรสรส่หิะน่�เป็นเจ้าแหิ�งสต์วทั�งปวง พลังพิเศษของมันค่อการคำรามทดังไกลไปถึง 3 โยชื่น สต์วทั�งหิลายท่�อย่�ในรัศม่พอไดยินเส่ยงของมันก จะพากันต์กใจจนสลบไป ส�วนพวกท่�ไม�สลบก็พากันหิน่หิัวซุุกหิัวซุุน

ม้าพลาหิกต์ระก่ล และ ผ่่้ม่บุญระดับพระโพธสต์ว์และพระอรหิันต์์ รวมถึงไกรสรสิงหิะด้วยกันเอง ป่ลาอานนท์์ หิลายคนคงเคยไดยินเร่�องทว�าต์ามคต์ิโบราณของคนไทย ใต์ผ่่นแผ่นดินท่�อย่�อาศัยของมนุษย ม่ปลาอานนท์คอยเอาต์ัวหินุนรองรับไว

ว�าเกิดจาก “ปลา อานนท์พลิกต์ัว” ความเ ป็นมาของพญาปลาอานน ท ม่ รายละเ อ่ ยดใน คัมภู่รหิลายเล�ม แต์�เล�าไว้คล้ายๆ กัน ดังน่ แรกเริ�มเดิมท่ ฝี่งปลาในมหิาสมุทรลงคะแนนเส่ยง โหิวต์ใหิ้ปลาอานนท์ดำรงต์ำแหิน�งผ่่้นำ เวลานั�น ปลา ยังกินสาหิร�ายและจอกแหินเป็นอาหิาร วันหินึ�ง อานน ท์ไ ม�ทัน สังเก ต์ว� า ม่ ปลา ต์ัว น้อย ว� ายอ ย่�ในกอ สาหิร�าย จึงเผ่ลอฮุุบเข้าไปด้วย เค่�ยวกร้วมๆ แล้วร่้สึก ว�า เอ๊ะ! วันน่�สาหิร�ายอร�อยจริง เกิดสงสัยใคร�ร่้ คาย ออกมาด่ ถึงพบเศษศพปลา ปนกับพ่ชื่น�ำ จึงสรุปได ว�ารสชื่าต์นั�นค่อโปรต์่นจากเน่�อปลา “พญาปลาก็สำคัญว�า รสปลาน่�อร�อยหินักหินา แต์�ก�อนไม�ร่้ว�าจะอร�อยถึงเพ่ยงน่ จะทำอย�างไรจึงจะไดกิน

จึงคิดวางแผ่นกลอุบาย

เวลาปลาทั�งหิลายมาเข้าเฝี้าอานนท ขากลับออกไป ต์ัวไหินว�ายน�ำรั�งท้ายต์ามเพ่�อนๆ ไม�ทัน ก็จะถ่กจับกิน พอทำเชื่�นน่บ�อยเข้า ปลาทั�งหิลายชื่ักเริ�มเอะใจว�าญาต์พน้องเพ่�อนฝี่งของต์นหิาย หิน้าไปไหิน ด่ร�อยหิรอไปทุกท่ จากนั�นพยายามสังเกต์ด่ จนร่้สึกว�าอานนทม่พรุธ ปลาน้อยต์ัวหินึ�งเลยรับ อาสาเป็น “ปลานักส่บ” ใหิ โดยเม่�อถึงเวลาเข้าเฝี้า ก็อาศัยจังหิวะแอบไปหิลบอย่�ในหิ่ของอานนท (หิ่ปลา อยต์รงไหิน ? ใครร่้ชื่�วยบอกท่) จึงได้เป็นประจักษ์พยานแหิ�ง “เมน่ปลา” ต์ัวสุดท้าย เม่�อต์ระหินักถึงความ ฉั้อฉัลของราชื่า ข�าวคาวน่ก็แพร�กระจายไปทั�วมหิาสมุทร ฝี่งปลาทั�งหิลายจึงพากันหิล่กเร้นกาย ไม�ไปเข้า เฝี้าอานนท์อย�างเคย เม่�อไม�ม่เหิย่�อเข้ามา อานนท์เริ�มหิิวโหิย จึงว�ายน�ำออกต์ามล�าฝี่งปลา จนพบเกาะแหิ�งหินึ�งเข้า ด่ท�าท่ แล้ว คาดว�าพวกปลาเล็กปลาน้อยคงไปแอบหิลบทางด้านหิลังเกาะเป็นแน� จึงกวาดหิางอ้อมไปท้ายเกาะ แล้วค�อยๆ กระชื่ับพ่�นท เอาหิางต์่โอบเข้ามาท่ละน้อย เหิม่อนอย�างคนล้อมวงต์่อวนจับปลา แต์�แล้วด้วย อารามหิิวและโลภูเจต์นา พออานนท์มองเหิ็นปลายหิางของต์ัวเองกระดิกไหิวๆ อย่�ไกลๆ ทางด้านท้าย เกาะ กดันเกิดไปนึกว�าเป็นปลาต์ัวอ่�น จึงอ้าปากงับหิางท่�มองเหิ็นอย�างเต์็มแรงจนหิางขาด เล่อดทะลัก ละลาย น�ำทะเลกลายเป็นส่แดงฉัาน ปลาทั�งหิลายได้กลิ�นคาวเล่อดก็พากันมากลุ้มรุมกัดกินเน่�ออานนท

จังหิวัดชื่ลบร่ ในมหิาสมุทรต์รงเชื่ิง เขาพระสุเมร ม่ภูาพปลาใหิญ�เอาต์ัวโอบรอบเขาพระสุเมร ทำท�าอ้าปากจะคาบกัดหิางต์ัวเองอย สันนิษฐานว�าชื่�างคงต์้องการเล�าเร่�องราวในบั�นปลายชื่่วต์ของพญาปลาอานนทน่�เอง

ปลาทุกวันๆ”อานนทร่้ด่ว�าหิากต์นเองออกเท่�ยวแหิวกว�ายไล�จับบริวารมากินก็จะทำใหิฝี่งปลาแต์กต์่�นหิน่ หิายไปหิมด

นับแต์�นั�นมา

ล้วนต์้องเป็นผ่่้ทม่วาสนาต์�อกันมาต์ั�งแต์�อด่ต์ ในต์ำนานของฮุินด่กล�าวว�าต์ั�งแต์�แรกเกิดมานั�นพญา

อนุญาต์ใหิ้พญาครฑุสามารถอย่�เหิน่อเศ่ยรต์นได และ พญาครฑุก็นอบน้อมโดยการยินยอมใหิ้พระนารายณ สามารถนำต์นเป็นพาหินะไปยังสถานทต์�าง ๆ ได้เชื่�น กัน เป็นท่�มาของคำว�า “ครฑุพ�าหิ์” จึงถ่อกันในหิม่�คร่บาอาจารยกันต์�โบราณว�า

7 6 ตำนานไทย ตำนานไทย ครุฑ เป่็นสต์วกึ�งเทพทม่ฤทธิส่ง ท่�อาศัยของครฑุ จริงๆ อย่�นอกเขต์ป่าหิิมพานต์์ ม่ศักดิ�ใกล้เค่ยงกับ เทพยดาในสวรรค อาศัยบริเวณต์่นเขาพระสุเมร (ยอด เขาพระสุเมรหิร่อดาวดึงสวรรค์) ทต์่นเขาถิ�นท่�อย่�ของ ครฑุเป็นวิมานชื่่�อสิมพล่ เป็นป่างิ�วขึ�นเป็นระเบ่ยบเร่ยบ สวยงาม อาหิารของครฑุกค่อนาค แต์�ก็ใชื่�ว�าจะจับกิน ต์ามอำเภูอใจได ลำดับของครฑุและนาควัดกันด้วยการ กำเนิด การเกิดด้วยชื่ลาพชื่โยนิและอัณฑุชื่โยน (คลอด ออกมาเป็นต์ัวหิร่อเป็นไข�) จะม่ลำดับต์�ำว�าพวกท่�เกิด แบบ มหิัศจรรย ค่อ สังเสชื่โยนิและอุปปาต์ิกโยน (ค่อ ผุ่ดออกมาจากไคล หิร่อแบบหิลังค่อเกิดเป็นต์ัวเป็นต์น เลย) ครฑุจะแบ�งได 4 ประเภูท ประเภูทท 1 ต์ัวเป็นคน หิัวเป็นนก ประเภูทท 2 ต์ัวเป็นคน หิัวและขาเป็นนก ประเภูทท 3 ต์ัวเป็นนก หิัวเป็นคน ประเภูทท 4 เป็นนกทั�งต์ัว ในต์ำนานเม่องฟ้าป่าหิิมพานต์์นั�นม่เร่�องราวของ ส ต์ว ท ม่อิท ธิฤท ธิ�มากมาย หิ ลาย ชื่นิดเ ชื่� นรา ชื่ส่หิ คชื่ส่หิ อันม่ลำต์ัวเป็นสิงหิ์แต์�ม่ศ่รษะเป็นชื่้าง กินร่ กินนรและสต์ว์แปลก ๆ อ่กมากมาย ในบรรดาสต์วทั�ง หิลายนั�นม่สองอย�างทนับว�าเป็นเทพเดรัจฉัานม่ฤทธิ มากค่อ หินึ�งเป็นพญานาคราชื่จ้าวแหิ�งบาดาล และ อ่กหินึ�งค่อพญาครฑุจ้าวแหิ�งเวหิา นาคและครฑุต์�างเป็นสต์วทคกันต์ามต์ำนาน ม่เร่�อง ราวเล�ากันว�าสต์ว์กายสิทธิทั�งสองน่ม่บิดาเด่�ยวกัน ค่อ ม หิ าฤา ษ่กัสยปะเทพ บิดรแ ต์� คนละแ ม� โดยพญาค ร ฑุ นั�นม่มารดาเป็นภูรรยาหิลวง ส�วนนาคนั�นม่แม�เป็น ภูรรยาคนรอง นางทั�งสองน่�ไม�ถ่กกันม่เร่�องกันต์ลอด จนใน ท สุดความ ผ่ิดใจ กัน น่�ลามไป ถึง ล่ กของ ต์ น ด้วย จึงเป็นเหิต์ุใหิ้นาคและครฑุไม�ถ่กกันในเวลาต์�อมา พญานาคนั�นม่วิมานอันเป็นทิพย์อย่�ในบาดาล ส�วน ครฑุกม่วิมานทิพย์อยท่�เชื่ิงเขาไกรลาส กล�าวว�าองค พญาครฑุนั�นม่นามว�า ท้าวเวนไต์ย เร่ยกอ่กชื่่�อหินึ�งว�า ท้าวสุบรรณ ม่กายเป็นรัศม่ส่ทองม่เดชื่อำนาจมาก ท สุดใน หิม่�ค ร ฑุทั�ง หิ ลายอา ศัยเกาะอ ย ต์ าม ต์้น งิ�ว อาศัยผ่ลงิ�วและน�ำดอกไม้จากต์้นงิ�วเป็นอาหิารทิพย ล่กพญาครฑุจะโต์ขึ�นนับเวลาอายุเป็นข้างขึ�นข้างแรม ต์ามจันทรคต์ เต์ิบโต์ด้วยบุญกุศลท่�เคยทำมา ครฑุเป็นสต์วกึ�งโอปปาต์ิกะ หิร่อกึ�งพวกกายทิพย คล้ายชื่าวลับแลและพวกพญานาคอยอ่กมต์หินึ�งจาก โลกของเรา ผ่่้ท่�จะสามารถพบเหิ็นครฑุไดต์้องเคยม่

ครฑุกม่รัศม่กายท่�สว�างไสวเป็นทอัศจรรย ส�อใหิร่้ว�า เป็นผ่่้ทม่บุญญาธิการ ม่อานภูาพเป็นอเนกอนันต์์ ม่ ฤทธิวชื่าผ่าดโผ่นพิสดาร ทั�ง น่ ม่ เร่�องก ล� าวไว อ่ ก ว� าค รั�ง หินึ�งพญาค ร ฑุ เคยลอง ฤท ธิ กับอง ค์พระนาราย ณ์ม หิ าเทพ หินึ�งในสามของ ทางศาสนาพราหิมณ การรบกันนั�นเป็นท่�เล่�องล่อไป ทั�งสามโลกธาต์ พญาครฑุสามารถต์�อส่้ด้วยความ สามารถ รบกันไปเท�าใดกหิาแพชื่นะกันไม� จนในทสุด พระนารายณ์และพญาครฑุจึงต์กลงกันว�าขอใหิ้เสมอ กันในการรบระหิว�างเราและท�าน พระนารายณ

“พญา ครฑุ” เป็นเทพเดรัจฉัานทม่อานภูาพอิทธิฤทธิ�เท่ยบ เท�าพระผ่่้เป็นเจ้าอย�างพระนารายณ อานภูาพของ ครฑุจึงเป็นทอัศจรรย์ของทั�วโลกธาต์ ครฑุเป็นสัญลักษณ์ประจำแผ่นดิน สามารถพบเหิ็น ร่ปครฑุได้จากเอกสารต์�าง ๆ ของทางราชื่การ และ นับว�าเอกสารเหิล�านั�นเป็นเอกสารศักดิสิทธิ หิาก รา ชื่ การ ผ่่้ท่�ทำ หิน้า ท ผ่่้ ใด ม่ ความ สุจ ร ต์ จง รัก ภูัก ด่ต์� อ แผ่นดิน องค์พระมหิากษต์รย และหิน้าท่�ของต์น องค พญาครฑุก็จะส�งพลังปกป้องใหิม่ความสุข ความเจริญ ในหิน้าท

บุญร�วมกับพวกเขามาจึงสามารถรับร่้ถึงกันและกันได เหิม่อนกับผ่่้ท่�สามารถต์ิดต์�อกับพญานาคไดก็เชื่�นกัน

9 8 ตำนานไทย ตำนานไทย นกกรวิิก นกทม่แหิล�งอาศัยอย่�ในป่าหิิมพานต์์พลังพิเศษ ของนก ต์ัว น่ ค่ อเ ส่ ยง ท่�ไพเราะระ ดับเ หิน่ อโลกไ ต์ รภู่ม พระร�วง เล�าว�า “อันว�านกทั�งหิลายอันม่ในป่า ม่อาท ค่อนกกรว่ก แลนกย่ง แลนกกระเร่ยน แลนกกระเหิว�า ทั�งหิลาย เท่ยรย�อมชื่วนกันมาฟ้อนรำต์่ปีกฉั่กหิาง แล ร้อง ด้วยสรรพสำเ น่ ยงเ ส่ ยง อันไพเราะมาถวายแ ด� พระยาศร่ธรรมาโศกราชื่ทุกวันบ�มิได้ขาดแล นกฝี่งนั�น เท่ยรย�อมฝี่งนกอันอุดมแลมาแต์�ป่าพระหิิมพานต์์โพ้น ไส้” ไพเราะระดับทำใหิ้ไม�ว�าสต์วหิร่อมนุษยท่�ไดยินก็พากัน ต์ะลึงงัน กล�าวว�าขนาดเส่อกำลังไล�เน่�อ หิร่อเด็กทถ่ก ไ ล�ต์่ พอไ ด ยินเ ส่ ยงกร วิก ก็จะ ต์ กอ ย่�ใน ภู าวะ หิยุด นิ�ง เส่ยงของนกกรวิกม่ผ่ลถึงทั�งในน�ำจนในอากาศ ปลา นก หิร่ อ ส ต์ว ทั�ง หิ ลาย ท่�ไ ด ต์� าง ก ต์้อง ต์ กอ ย่�ใน ภู าวะ งงงวย ต์ะลึงงันพระยาอนุมานราชื่ธน (ยง เสฐ่ยรโก เศศ) เม่�อครั�งดำรงต์ำแหิน�งอธิบด่กรมศิลปากร เคยม่ จดหิมายกราบท่ลสมเด็จฯ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศราน วัดต์ิวงศ (ภูายหิลังรวมพิมพ์อย่�ในหินังส่อชื่่�อ “บันทึก ความร่้ต์�างๆ”) ว�าท�านได้ใหิ้เจ้าหิน้าท่�กรมศิลป์ฯสอบ ค้นต์ำราด่ว�านกการเวกร่ปร�างเป็นอย�างไร ปรากฏว�า พบหิลายแบบ ใน “สมุดภูาพสต์ว์หิิมพานต์์” เข่ยนไว้ใหิม่หิัว ม่อ และต์่น เหิม่อนครฑุ ม่ปีกอยท่�สองข้างต์ะโพก แต์� ขนหิางคล้ายใบมะขาม ยาวอย�างขนนกย่ง ส�วน “สมุดภูาพรอยพระพุทธบาท ฉับับวังหิน้าใน รชื่กาลท ๓” เข่ยนร่ปม่ลักษณะคอยาว หิัวเหิม่อน นกกระทุง ขนหิางเป็นพวงเหิม่อนไก� แต์�ม่ขายาว เหิม่อนนกกะเร่ยน ท่�แ ต์ ก ต์� าง กันไ ด้ขนาด น่�คงเดาไ ด้ไ ม� ยาก ว� าเพราะ นกการเวกเป็น “สต์ว์หิิมพานต์์” ท่�ไม�เคยม่ใคร เหิ็นต์ัว อ่กทั�งในคัมภู่รก็ไม�เคยอธิบายว�าร่ปร�างมัน เป็นอย�างไรแน� ต์�างคนจึงต์�างนึกฝีันกันไปต์าม จินต์นากา แต์�แม้เราอาจไม�เคยได้เหิ็นต์ัวนกการเวกเป็นๆ ใน แดนมนุษย แต์�ม่มรดกอ่กอย�างหินึ�งของนกการเวก ททิ�งไว้ใหิ้เราเหิ็น ค่อ “ข่�”ดังม่พลอยส่เข่ยวอมฟ้า ชื่นิดหินึ�ง ในภูาษาไทยเร่ยกกันว�า “พลอยข่�นก การเวก” นาค และนางนาค่ ปกต์ม่ร�างเป็นง่ใหิญ� แต์�ม่ฤทธิ นิรมต์ร่ปกายอ่�นได ต์ามต์ระก่ลแหิ�งนาค ซุึ�งแบ�งเป็น นาคนมต์กายได กับนาคนมต์กายไม�ได นาคจำพวก นมต์กายได ยังขึ�นอยกับถิ�นท่�อาศัย ค่อ นาคอย่�บก นมต์กายได้แต์�ในบก และนาคอย่�ในน�ำ นมต์ได้แต์�ใน น�ำ โดยนาคใต์น�ำจะอาศัยอย่�บริเวณบาดาล ใต์้เขา หิิมพานต์์ ต์ระก่ลนาคทั�งหิลายเม่�อปรารถนาจะหิา อาหิาร หิร่อม่เหิต์อ่�นใด ก็จำแลงร่ปเป็นเทพบต์ร เทพธิดา บางท่ม่เพศเป็นง่เหิ�าดำ เป็นเพศง่ เพศกระแต์ ต์ามแต์�จะแสวงหิาอาหิาร นาคแมม่ฤทธิ�เพ่ยงใดกต์าม แต์�ไม�อาจละชื่าต์ิของต์นได ย�อมค่นร�างเป็นนาคใน วาระทั�ง ๕ ค่อ ๑) เม่�อต์ายหิร่อจต์ ๒) เม่�อเวลาเกิด ๓) เม่�อนอนหิลับ ๔) เม่�อเสพเมถุนธรรมกับนาคง่ อันเป็น ชื่าต์ิของต์น ๕) เม่�อลอกคราบ ต์ามคต์ิพระพุทธศาสนา นาคม่ทั�งท่�เป็นสัมมาทฐ และมิจฉัาทฐ นาคเคยปรากฏเร่�องเป็นต์้นบัญญต์ิพระ วนัย เน่�องจากนาคจำแลงเป็นบรุษมาบวชื่ในพระพุทธ ศาสนา เม่�อนอนหิลับ กายกลับค่นเป็นชื่าต์ิของต์น ทำใหิ้พระสงฆ์์ต์่�นต์กใจ พระพุทธองคจึงทรงบัญญต์ หิ้ามนาคบวชื่ เน่�องจากม่ชื่าต์ิเป็นดรัจฉัาน ไม�สามารถ เข้าถึงสัทธรรมได ในมหิาสมัยส่ต์ร อันเป็นพระส่ต์รว�าด้วยการชืุ่มนุม ใหิญ�ของเทพยดาทั�งปวงเพ่�อเฝี้าพระผ่่้ม่พระภูาคพร้อม ด้วยภูิกษุสงฆ์์ ครั�งประทับ ณ ป่ามหิาวัน ใกล้กรุงกบิล พัสดุ์แคว้นสักกะย�อมพทักษรักษาพระพุทธศาสนาใน กาล ทุกเ ม่�อ จึง มักปรากฏ ร่ ปนาคส ร้างประกอบไว้ใน ศาสนสถานเสมอ

10 ตำนานไทย ในคัมภู่รพุทธศาสนายังได้แบ�งนาคละเอ่ยดออกไป อ่กถึง ๑,๐๒๔ ชื่นิด ซุึ�งส�วนใหิญ�ค่อ ง่ต์�างๆ อาท ง่เหิ�า ง่จงองอาง ง่เหิล่อม และง่อ่�นๆ ต์�างถ่อเป็น ล่กหิลานของพญานาคทั�งสิ�นนอกจากน่ ยังม่การ จัดพญานาคทม่พิษรุนแรงมากอ่ก ๔ ประเภูท ได้แก� ๑.กฏฐมุข เป็นพญานาคทม่พิษทำใหิ้ธาต์ดินใน ร�างกายกำเริบ ใครถ่กกัด ผ่่้นั�นจะม่ร�างกายแข็งไป ทั�งต์ัว อาการไหิลเว่ยนของเล่อดจะหิยุดชื่ะงัก ข้อ ต์�อข้อพับทั�งหิลายจะพับงอไม�ได จะเจ็บปวดมาก ๒.ป่ต์มุข เป็นพญานาคทม่พิษทำใหิ้ธาต์น�ำใน ร�างกายกำเริบ รอยแผ่ลทถ่กกัดจะเกิดอาการบวม พอง และเน�าเป่�อย ม่น�ำเล่อดน�ำเหิล่องไหิลเยิ�ม ออกมาจากบาดแผ่ล ๓.อัคคมุข เป็นพญานาคทม่พิษทำใหิ้ธาต์ุไฟใน ร�างกายกำเริบ จะม่อาการปวดแสบปวดร้อน รอย แผ่ลจะคล้ายถ่กไฟไหิม้แล้วลามไปทั�ว ๔.สต์ถมุข เป็นพญานาคทม่พิษทำใหิ้ธาต์ุลมใน ร�างกายกำเริบ จะเกิดอาการปั�นป่วนภูายใน ทั�ว ร�างจะฉั่กขาดคล้ายถ่กอาวุธฟาด บาดแผ่ลจะ เหิม่อนถ่กฟ้าผ่า การเกิดของพญานาค จะเกิดได ๔ แบบ ได้แก� แบบโอปปาต์ิกะ ค่อ เกิดแล้วโต์ทันท่ แบบสังเสท ชื่ะ ค่อ เกิดจากเหิง่�อไคล สิ�งหิมักหิมม แบบ ชื่ลาพชื่ะ ค่อ เกิดจากครรภู และแบบอัณฑุชื่ะ ค่อ เกิดจากไข� สำหิรับนาคชื่ั�นส่งจะเกิดแบบโอปปา ต์ิกะ เป็นชื่นชื่ั�นปกครอง ท่�อย่�ของนาคจะม่ต์ั�งแต์� ในแม�น�ำ ลำคลอง หินองบึงต์�างๆ และในอากาศไป จนถึงสวรรคชื่ั�นจาต์ุมหิาราชื่ิกา พวกนาคจะอย่�ใต์ การปกครองของท้าววร่ปักษ หินึ�งในจต์ุโลกบาล ทั�ง ส ผ่่้ ปกครองสวรร ค ชื่ั�นจา ต์ุม หิ ารา ชื่ิกา ด้าน ต์ะวันต์ก แม้นว�าพญานาคจะม่คุณสมบต์พิเศษสามารถ เนรมต์กายเป็นอะไรก็ได แต์�หิากอย่�ใน ๕ สภูาวะ ต์�อไปน่ จะกลับกลายเป็นร�างเดิมเท�านั�น ค่อ ใน ขณะปฏิสนธิ(เกิด)ขณะลอกคราบขณะเสพสังวาส ระ หิว� างนาค ด้วย กันขณะ หิลับโดยปราศจากส ต์ และเม่�อต์าย อย�างไรกด่ นาคสามารถผ่สมพันธุ์กับ สต์วอ่�นได เชื่�น แปลงกายเป็นมนุษย์และสมสกับ มนุษย เม่�อต์ั�งท้องแล้วส�วนใหิญ�จะออกล่กเป็นไข� ในบ้านเรา “นาค” จะเก่�ยวข้องกับวถ่ชื่่วต์ของ คนไทยอย�างหิลากหิลายร่ปแบบโดยจะเหิ็นได้จาก วัฒนธรรมประเพณ่ และงานศิลปกรรมทั�งหิลาย ต์ัวอย�างเชื่�น “บันไดนาค” ท่�เหิ็นกันจนคุ้นต์าต์าม ทางขึ�นวัดวาอารามต์�างๆซุึ�งคัมภู่ร์ทางพุทธศาสนา จะก ล� าว ถึงพญานาค ว� า มักเข้ามา ฟังธรรมของ พระ พุทธอง ค์อ ย่�เสมอ ดัง นั�นพญานาค จึงเ ป็น ต์ัวแทนของผ่่้ใฝีร่้ ผ่่้พร้อมจะขจัดความเป็นอวชื่ชื่า การสร้างบันไดนาคใหิ้เดินขึ�นไปจึงเสม่อนท�านเป็น ผ่่้นำเราไปส่�ความพร้อมท่�จะเข้าถึงพระธรรมคำสั�ง สอน ส�วน “การบวชื่นาค” นั�น เล�ากันว�าสมัย พุทธกาล ม่นาคแปลงกายไปบวชื่ ครั�นหิลับร�างจึง ก ลับ ส ร� างเ ดิมทำใ หิ้พระ ทั�ง หิ ลาย ต์ กใจก ลัว พระ พุทธอง ค จึงใ หิ้ลา สิกขาเพราะนาคเ ป็น เดรัจฉัาน ยังไม�สามารถบรรลุธรรมได นาคไดยิน ดังนั�นก็เส่ยใจ จึงร้องขอต์�อพระพุทธเจ้าว�า ต์�อไป ภูายหิน้าแม้นาคจะบวชื่ไม�ได แต์�ขอใหิผ่่้ท่�เต์ร่ยม ต์ัวจะบวชื่ ม่ชื่่�อเร่ยกว�า “นาค” ด้วยเหิต์น่จึงม่พธ่ ทำขวัญนาค แหิ�นาค และบวชื่นาค ต์�อมาภูายหิลัง และทำใหิต์้องม่การ “ขานนาค” ท่�พระค่�สวด ต์้อง ถามบุคคลท่�จะขอบวชื่พระเป็นภูาษาบาล่ว�า “มน สฺโสสิ” ท่�แปลว�า เป็นคนหิร่อเปล�า อันเป็นส�วน หินึ�งของการบวชื่พระในสังคมไทยปัจจบัน

13 12 Book Title (Optional) ต์ำนานจ่น ต์ำนานจ่น ฮุ่�นต์ุ�น เ ป่็น สต์ว์ประหิลาดทม่ร่ปร�างเหิม่อนสนัขต์ัว ใหิญ�แสนดร้าย มันไม�สามารถแยกแยะผ่ิดถ่กได ม่อุ้งเท้า เหิม่อนหิม่แต์�ไร้กรงเล็บ ม่ต์าแต์�มองไม�เหิ็น เดินได้แต์� ขยับไม�ได และม่หิ่แต์�ไม�สามารถไดยินอะไรเลย ร่ปร�าง ของมันจึงมักถ่กพรรณนาว�าเป็นสต์วปีศาจท่�ไม�ม่ใบหิน้า หิร่อศ่รษะ ฮุุ�นต์ุ้นม่ท้อง แต์�ไม�ม่อวัยวะท่�ทำหิน้าท่�อย�างหิัวใจ ปอด หิร่อไต์ มันม่ลำไสทต์รง ไม�คดงอดังเชื่�นลำไสทั�วไป ดัง นั�น ทุกอ ย� าง ท มัน กินเ ข้าไป ก็จะผ่ านลำไ ส้โดย ต์ รง จักรพรรดิแหิ�งทะเลใต์้และทะเลเหิน่อชื่�วยกันเจาะร่ใหิ จักรพรรดฮุุ�นต์ุ้นวันละหินึ�งร่ แต์�เม่�อเสร็จสิ�นครบทั�ง 7 ร่ จักรพรรดฮุุ�นต์ุ้นกลับสิ�นพระชื่นม และกลับชื่าต์ิมาเกิด เป็นสต์วร้ายเส่ยแทน ด้วยความทฮุุ�นต์ุ้นไม�สามารถ แยกแยะผ่ิดชื่อบชื่ั�วด่ได เม่�อต์้องเผ่ชื่ิญหิน้ากับผ่่้ม่ ปัญญา ฮุุ้นต์ุ้นจะก�อใหิ้เกิดความขัดแย้ง และจะปฏบต์ ต์ามคำแนะนำของคนชื่ั�วแทน เถาอ ต์ าม ต์ำราซุานไหิ�จิงเถาอ่้เป็นสต์วปีศาจ ทม่หิน้าคน เท้าเส่อ และฟันหิม่ ม่หิางยาวมากกว�า 315 เมต์ร และม่ขนยาวกว�า 2 เมต์ร เชื่่�อกันว�าเถา อ่้อาศัยอย่�ในภู่มภูาคทางต์ะวันต์กของจ่น ใน วัฒนธรรมจ่น คำว�า “เถาอ่้” มักใชื่้เร่ยกผ่่้ชื่ายทด่�อ รั�น โจวิหิวิ้ หิรือ โซุว่ (ในการออกเส่ยงแบบฝีรั�ง) เป็นสต์ววิเศษของจ่นทม่ขนหิ้าส่ ร่ปร�างคล้ายแมว ขนาดใหิญ�ยักษ เท�าชื่้าง ซุึ�งม่หิางยาวส่แดง เป็น พวงส�ายไหิวเหิม่อนง่ขนาดใหิญ� 3 ารถเดินทางได รวดเร็ว และไกลวันละเป็นพันไมล (หิร่อ 1609.344 กิโลเมต์ร) โดยไม�เหินต์เหิน่�อย ซุึ�งความสามารถท ว�าน่ เป็นการข้ามมต์ิจากทหินึ�งโผ่ล�ไปอ่กทหินึ�ง ด้วยการกระโดดเพ่ยงก้าวเด่ยว เม่�อไดรับบาดแผ่ล หิร่อใชื่้พลังข้ามมต์ จะก�อใหิ้เกิดประกายแสงท ระเบิดออกจากขนเหิม่อนพล ข้อม่ลจากต์ำนานเดิมของจ่น ต์ำนานซุาลไหิ�จิง หิร่อ Classic of Mountains and Seas , เฉัินโชื่�ว หิร่อสต์ว์ในต์ำนาน และคัมภู่ร ชื่่อจิง ของจ่น ระบว�า โจวหิว่หิร่อโจวย่๋ เป็นสิ�งม่ ชื่่วต์ทส�วนหิัวเหิม่อนสิงโต์และลำต์ัวเหิม่อนเส่อ ม่ หิางเร่ยวยาวและยาวกว�าลำต์ัว ม่ฟันเหิม่อนฟัน ของฉัลาม ธรรมชื่าต์ ของโจวหิว่นั�น เป็นสต์วอ�อนโยนและไม� กินสต์วทยังม่ชื่่วต์ บางแหิล�งข้อม่ลบอกว�าโจวหิว่ ม่ ส่ขาวสลับดำ บางต์ำนานยังบอกว�า โจวหิว่ เป็น สต์ว์นำโชื่ค ซุึ�งความจริงในต์ำนานระบุความ สามารถในการเดินทางของ โจวหิว่ไวว�า มัน สามารถเดินทางไดวันละพันล่ หิร่อ 500 กิโลเมต์ร ต์�อวัน

acle-bone inscriptions)

ผ่่้คนเลยเชื่่�อ ว�าเฟ่�งหิวงเป็นนกอมต์ะท่�แท้จริง ค่อมันไม�ม่วันแก�ต์ายและไม�ม่การเกิดใหิม�

15 14 Book Title (Optional) ต์ำนานจ่น ต์ำนานจ่น เต์�ามังกร หิรือชื่ิงถง ถัวหิลง เป็นชื่่�อเร่ยกโบราณ วต์ถุในพระราชื่วังก่้กงหิร่อพระราชื่วังต์้องหิ้ามใน นครปักกิ�ง โดยคำว�าชื่ิงถงถัวหิลง เป็นเต์�ามังกร ทองสัมฤทธิ ท่�เป็นการรวมมหิาพลังของมังกรและ เต์�า ทถ่อเป็นสต์ว์แหิ�งสรวงสวรรค์สองในสชื่นิด ของจ่น ถ่อไดว�าเป็นสัญลักษณ์ของพลังแหิ�งความ กล้าหิาญ ปร่ชื่าสามารถ อำนาจบารม่ ศักดิ�ศร่อัน ยิ�งใหิญ�ของมังกร กับพลัง แหิ�งความมั�นคง อาย วัฒนะ สุขะ พละทย่นยาวของเต์�า เต์�ามังกร เป็นสต์ว์เทพทม่พลังอำนาจ เป็นท่�ศรัทธา ส่งสุดของราชื่วงศถัง ปฐมกษต์รย์แหิ�งราชื่วงศถังได สร้างร่ปปั�นเต์�ามังกรไวหิน้าพระราชื่วัง เป็น สัญลักษณ์ของความแข็งแกร�ง อายย่น สุขภูาพด่ ต์ั�งใจ มุมานะ นำไปส่�ความก้าวหิน้า ความสำเร็จ อย�างมั�นคง ย่นยาว และรวมถึงความเพิ�มพ่นด้าน ทรัพยสินเงินทอง และป้องกันคุ้มภูัยจากสิ�งชื่ั�วร้าย สต์ว์มงคลชื่นิดน่ เป็นการรวมกันของสต์ว 2 ชื่นิด ค่อเต์�าท่�เป็นต์ัวแทนของความแข็งแรง อดทน ม่ เกราะป้องกันอันต์รายและอายย่น ส�วนมังกรเป็น ต์ัวแทนของความยิ�งใหิญ� ด่งาม ความกล้าหิาญ วาสนาบารม่ส่งส�ง ทถ่อเป็นมงคลส่งสุด เม่�อสต์ว 2 ชื่นิดน่�มารวมกันอันเป็นเต์�ามังกร จึงถ่อเป็นสุดยอด ปรารถนาของชื่าวจ่นในอด่ต์และส่บทอดความเชื่่�อ ถ่อนั�นมาจนถึงปัจจบัน ด้วยความท่�เต์�าเป็นสัญลักษณ์ของสต์วท่�อายย่น ดัง นั�นการวางร่ปปั�นเต์�าไว้ในบ้าน จึงจะชื่�วยส�งเสริม ใหิ้คนส่งอายุในบ้านม่อายย่น คนเจ็บคนไขหิาย ป่วย คนหินุ�มคนสาวจะม่โชื่คม่ลาภู และเด็กเล็กจะ เจริญเต์ิบโต์ ในขณะเด่ยวกันยังสามารถใชื่้เต์�าเพ่�อ สลายพลังปราณชื่่�ได ด้วยการต์ั�งเต์�าใหิหิันหิน้าไป ยังทิศทม่ปราณชื่พฆ์าต์ต์�างๆ นอกจากน่ เต์�าทถ่อ เป็นหินึ�งในสสต์วศักดิสิทธิ�ในระบบสัญลักษณ์ของ จ่น ท่�ทำหิน้าท่�ประดุจ “จต์ุโลกบาล” ผ่่้พทักษ รักษาคุ้มครองโลกทั�ง 4 ทิศ เฟิ่่ งหิวิง เมื�อต์ามต์ำนานจ่น เป็นนกอมต์ะทม่ ลักษณะหิายาก กล�าวกันว�าเป็นเม่�อมันปรากฏต์ัว จะเป็นลางบอกเหิต์ุแหิ�งความสามัคค่เม่�อม่การขึ�น สบัลลังก์ของจักรพรรดิองค์ใหิม� เฟ่�งหิวงม่ต์้น กำเนิดในราชื่วงศชื่าง (1600-1046 ปก�อน คริสต์กาล) ในชื่�วงเวลาน่ เฟ่�งหิวงมักถ่กมองว�าเป็น นกสองต์ัว ท่�เป็นต์ัวแทนความหิมายของทั�งชื่าย และหิญิง ความสามัคค่ของหิยินหิยาง ชื่่�อของมัน ค่อการรวมกันของคำว�า เฟ่�ง ท่�เป็นต์ัวแทนของ ผ่่้ชื่าย และ หิวง ต์ัวแทนของผ่่้หิญิง ต์�อมานกต์ัวผ่่้ และต์ัวเม่ยกถ่กรวมกันเป็นหินึ�งเด่ยว ทำใหิ้เกิดเป็น เฟ่�งหิวงท่�เราร่้จักในปัจจบัน แ ม้เ ฟ่�ง หิ วงจะ ถ่ กก ล� าว ถึงค รั�งแรกในส มัยรา ชื่ วง ศ ชื่าง แต์�ภูาพของมันถ่กพบในกระด่กเส่�ยงทาย (or-

ท่�คนจ่นโบราณใชื่้ใน การทำนายอนาคต์ ทม่อายุราวๆ สมัย 8,000 ป นอกจากน่�เฟ่�งหิวงถ่อเป็นสัญลักษณ์สำคัญในพธ่แต์�งงาน หิร่อแสดงถึงความปรองดองสามัคค่กันของสาม่ ภูรรยาและต์ั�งแต์�ราชื่วงศฉัินเป็นต์้นมา จากเดิมท เฟ่�ง ค่อนกต์ัวผ่่้ หิวง ค่อนกต์ัวเม่ย ทั�งสองได้เกิดการผ่สม ผ่สานกันอย�างชื่้าๆ และสุดท้ายเฟ่�งหิวงกถ่อเป็นนกเพศเม่ย และกลายเป็นต์ัวแทนของผ่่้หิญิงโดยสมบ่รณ จึง ไดม่การนำเฟ่�งหิวงมาใชื่้เป็นสัญลักษณ์แทนจักรพรรดน่ คกับมังกร ซุึ�งกค่อต์ัวแทนขององคจักรพรรด เฟ่�งหิวงเป็นนกท่�ไม�ม่อายขัยท่�แน�นอน แต์�จากต์ำนานเชื่่�อว�ามันม่อายถึงหิลายล้านปีเลยท่เด่ยว

เฟ่�งหิวงอาจจะไม�ได้ปรากฏในงานวรรณกรรมหิร่อภูาพยนต์รสักเท�าไหิร�นัก มักจะปรากฏในต์ำราความ เชื่่�อต์ั�งแต์�สมัยโบราณมากกว�า อย�างเชื่�นใน ชื่านไหิ�จิง หิร่อ คัมภู่รขุนเขาและท้องทะเล (The Classic of Mountains and Rivers) ต์ำราโบราณสมัยก�อนราชื่วงศฉัิน ต์ำราทบันทึกเก่�ยวกับเร่�องราวของ เทพนิยาย ปีศาจ สต์ว์ประหิลาด นิทานปรัมปรา ต์ลอดจนด้านภู่มิศาสต์ร์และด้านวัฒนธรรม ซุึ�งในยุคปัจจบันต์ัวละคร ท่�เป็นสต์ว์ประหิลาดๆ ท่�เราคุ้นเคยจากในภูาพยนต์์จ่นหิลายเร่�องเชื่�น โปเยโปโลเย หิร่อ ไซุอิ�ว นั�นล้วนม่ท่�มา จากต์ำราชื่านไหิ�จิงทั�งสิ�น

17 16 Book Title (Optional) ต์ำนานจ่น ต์ำนานจ่น ป่เซีียะ หิรือผ่่ซุิว (สำเน่ยงกลาง) หิร่อ เผ่ยเหิย้า เ ป็น ส ต์ว์ประ หิ ลาด ต์ ามความเชื่่�อของ จ่ นมาแ ต์� โบราณ ปี�เซุ่ยะ นั�นเชื่้าใจกันว�าเป็นล่กต์ัวท 9 ของมังกร ม่ อำนาจศักดิสิทธิ�รวมทั�งความเด็ดเด่�ยว ม่ไวคุ้มครอง ปกป้องพวกภู่ต์ผ่่ปีศาจแล้วกสิ�งเลวร้าย โดยจะอย คุมด้านทั�ง 4 ของประต์่สรวงสวรรค อ่กทั�งเป็นสต์ว ทกินเก�งและไม�ม่ร่ทวาร จึงไม�ม่การขับถ�าย ในปลายยุคราชื่วงศ์โจว ต์รงกับยุคชืุ่นชื่ิว ม่การนำปี เซุ่ยะมาใชื่้เป็นสัญลักษณ์โดยประดับเป็นร่ปบนธง สำหิรับการออกรบ โดยรวมในอด่ต์สันนิษฐานว�า ป เซุ่ยะใหิ้ความหิมายในทางความกล้าหิาญ การ ปกป้องคุ้มภูัย และการต์�อส่้เพ่�อจะใหิ้ได้มาซุึ�ง ชื่ัยชื่นะ นอกจากน่�แล้ว ปี�เซุ่ยะยังเป็นสัญลักษณ์ของการ พทักษ์และคุ้มครองทรัพย์สมบต์อ่กด้วย อัน เน่�องจากการท่�เป็นสต์วทกินอย�างเด่ยวไม�ม่การขับ ถ�าย จึงม่การปั�นเป็นร่ปปั�นเฝี้าหิน้าท้องพระโรง ภูายในพระราชื่วัง สาเหิต์ทปี�เซุ่ยะไม�ม่ร่ทวาร นั�นเป็นเน่�องจาก ม่วัน หินึ�งมานั�งต์ักของ เง็กเซุ่ยนฮุ�องเต์ และกถ�าย เลอะเทอะ เง็กเซุ่ยน เลยต์บทวาร 3 ครั�ง ร่ทวารก เลยป่ด ทำใหิ้แปลงเป็นสิ�งนำโชื่คสำหิรับคนท ค้าขาย คิดบัญชื่่ เก็บทองคำไม�รั�วไหิล ม่แม้กระนั�น ไหิลเข้าไม�ม่ไหิลออก