Panorama inkijkexemplaar - Abonnement.nl

D W U E I VERN NÓG DUS R! BETE SINDS 1913

AP

Nederland en België € 3,99 / Rest van Europa € 5,75

NR 4 23 JAN - 30 JAN 2019

ONS EIGEN BOBSLEETEAM!

Het merk Holleeder Seriemoordenaar Ted Bundy 30 jaar dood

DE VAL VAN DE SPAANSE ESCOBAR

Tentakels machtige drugscrimineel reikten tot in Den Haag

2

PANORAMA NR4 2019

Inhoud 23 JAN - 30 JAN 2019

JAARGANG 106

42

16

36

60

40

NIEUWS 4, 12, 68, 70, 72, 74 WEEK IN BEELD 6 DEZE WEEK 78 WERELDNIEUWS

MISDAAD 24 26 27

CRIMEWEEK PLAATS DELICT POLITIERECHTER

EN OOK 10 40 52 58 66 76 77

EEN-TWEETJE VAN HAAR VOOR HEM FOTOMUSEUM DE WEEK VAN TOEN PUZZELS MANNENMOPPEN COLOFON EN INFO

54

PANORAMA NR4 2019

Depressief

28 16 DE VAL VAN DE SPAANSE ESCOBAR

José Bugallo wordt ook wel de Spaanse Escobar genoemd.

Nadat hij in 2015 vrijkwam startte hij – met Nederlanders – een nieuwe cocaïne-operatie, die volledig op de klippen liep.

28 AAPJE KIJKEN IN ALMERE

Bij Almere City hebben ze een wel héél bijzondere voetbalmascotte. Ally de Aap scoort als een gek.

Boeken, tijdschriften, films, een tv-serie: er verschijnt zo veel over Nederlands beroemdste crimineel dat het niet bij te houden is.

42 VAANTJE IN AFRIKA

Gerald Vanenburg, een van de beste Nederlandse dribbelaars ooit, beheert tegenwoordig een farm in ZuidAfrika. Een interview.

48 48 MARCO MOET AAN DE BAK

Verslaggever Marco zoekt een zinvolle hobby. Ditmaal buigt hij zich over de sjoelbak.

54 DE HAMERMOORD OP LORE

Ed P. sloeg zijn vrouw Lore dood met een vuisthamer.

Motief: ze kocht te veel.

60 DE EERSTE SERIEMOORDENAAR

Ted Bundy werd dertig jaar geleden geëxecuteerd. Een huiveringwekkend dossier.

Peter van de Kraats

36 HOLLEEDER IS OVERAL

Deze week kende een blauwe maandag. De meest deprimerende dag van het jaar. De goede voornemens zijn mislukt, de eerste vakantie is nog ver weg, het is als je naar je werk gaat nóg en als je thuiskomt wéér donker.

En het weer is grauw en nat. In Nederland dan. Mijn blauwe maandag is veel eerder, ergens in oktober. De maandag dat ik merk dat de dagen overduidelijk korter worden.

Dan word ik al chagrijnig. De vallende blaadjes wekken mijn agressie op, de eerste ochtend dat de wekker gaat en het nog donker is bezorgt me een humeur als een ouwe beer. Kerst en de jaarwisseling (lees: vuurwerk) zijn een lichtpuntje, maar daarna dondert mijn stemming helemaal onder het vriespunt, vooral als de temperatuur dat ook doet. En februari is de langste maand van het jaar. Ja, ik weet het, de kalender zegt wat anders. Maar dat is niet hoe die verdomde maand voelt. Winter. Nat, naar, donker, stinkende jassen in de bus, regen, wind, natte sneeuw of binnen twee uur nadat die gevallen is smeltende sneeuw, de NS en hun verdomde aangepaste dienstregeling, mijn barbecues die door de gierende wind zelfs onder het afdak in de regen staan, nat, naar, donker. Oh wacht, dat had ik al gezegd... Ik kan niet wachten tot 27 februari. Dan is die maand zowat om en gaat het IJspaleis in Driehuis weer open. Dat is samen met IJssalon Florence voor mij de absolute top van ijsmakend Nederland. Tot die tijd hoef ik geen ijs te zien en mag het van mij warm water regenen.

PETER@PANORAMA.NL

3

Ram(p)koers Door slechte weersomstandigheden raakt een Boeing 707 uit koers. Het vrachtvliegtuig crasht vervolgens in een wooncomplex in de stad Karaj in Iran. Vijftien van de zestien bemanningsleden overleven het ongeluk niet. De bewoners zijn tijdens de crash gelukkig niet thuis en komen met de schrik vrij.

FOTO ANP, TEKST MARCO VAN NUGTEREN

14

PANORAMA NR4 2019

1

3

PANORAMA NR4 2019

2 1 MILITAIRE PRECISIE

4

In India lijken alle soldaten op elkaar. ANP

2 BLUSGEVAAR

Brandblussers worden in Athene ook gebruikt als er geen brand is. REUTERS

3 SAY CHEESE

Opgesloten zitten in Rusland hoeft niet altijd vervelend te zijn.

REUTERS

4 EENWIELERS

Wegens bezuinigingen mogen de soldaten van het Sri Lankaanse leger nog maar op één wiel rijden. ANP TEKST MARCO VAN NUGTEREN

15

16

PANORAMA NR4 2019

De machtige drugscrimineel Sito Miñanco wilde nog één klapper maken. Met Nederlanders, via Rotterdam...

HOE DE ESCOBAR IN D

PANORAMA NR4 2019

17

José Ramon Prado Bugallo alias ‘Sito Miñanco’ (63) wordt ook wel de Spaanse Escobar genoemd. Nadat hij in 2015 vrijkwam startte hij een nieuwe cocaïneoperatie die in twee jaar volledig op de klippen is gelopen. Daar waren ook Nederlanders bij betrokken.

Een exclusief verhaal.

TEKST MARTIJN HAAS FOTO’S MÓNICA PATXOT-PONTEVEDRAVIVA, ANP, DISTRICT8, EL ESPAÑOL, E.A.

SPAANSE DE VAL LIEP

18

PANORAMA NR4 2019

een slordige 180.000 euro per seizoen.

Geld dat cash via koffers bij de spelers en coaches belandt.

De spelers weten niet wat ze meemaken.

Naast hun lucratieve salaris laat ‘voorzitter’ Miñanco ze regelmatig meevaren op zijn kolossale jacht. En op een dag neemt hij ze zelfs mee op ‘tournee’ door Panama, waar ze bij president-dictator Manuel Noriega op de thee komen. Dat is een vriendje van Miñanco.

Per ‘Narcolancha’ worden drugs naar Spanje gebracht.

I

n het Spaanse Galicië hebben ze een heel speciale manier om drugs aan land te brengen. De illegale waar wordt midden op zee overgeladen op een speciale speedboot met een platte onderkant die veel vracht kan dragen.

Deze ‘Narcolanchas’ scheuren vervolgens naar de kust en meren daar op het strand aan, soms wel tientallen meters over het zand. Dergelijke buikschuiflandingen zijn niet zonder gevaar. Meer nog dan dat moeten de bestuurders van dergelijke boten de weg kennen op zee langs de Spaanse kust, die aan Atlantische zijde vol zit met rotsen en inhammen.

De Galiciër José Ramon Prado Bugallo was ooit een kei in dergelijke transporten.

Eind jaren 70 van de vorige eeuw brengt de in 1955 geboren kapitein voor miljoenen Spaanse peso’s aan sigaretten op het droge. Dat zit zo: in de nadagen van de Spaanse dictatuur wordt alleen een staatsmerk als rookwaren verkocht.

Smokkelaars als Bugallo – bijgenaamd ‘Sito Miñanco’, wat Galicisch dialect is voor ‘zoon van de Miñanco’s’ – importeren daarom buitenlandse merken, die als warme broodjes verkocht worden.

Miñanco is de man die de zee op zijn

duimpje kent, die door de baai kan varen met een blinddoek om. Een man die meer kan dan alleen sigarettensmokkel, zo zou spoedig blijken. Zijn doorbraak in de drugshandel beleeft hij kort nadat hij in 1983 in de gevangenis contact legt met een voornaam lid van het Medellín-kartel. Cocaïne is veel lucratiever dan sigarettensmokkel. En Miñanco stapt over naar de harddrugs, hoewel hij de sigaretten er altijd naast blijft doen.

Op de thee bij Noriega Sindsdien heeft hij zijn netwerk consequent uitgebouwd, zozeer dat er gesproken kan worden van een trans-Atlantisch verband. Geld van de narco’s uit Zuid Amerika verdwijnt in Galicië in bouwprojecten. De Noordwestelijke Spaanse regio maakt zo mede met Sito’s drugsgeld gedurende de jaren 80 een enorme economische boost door. Zelf heeft hij op dat moment huizen in Zwitserland, Panama, Costa Rica en Spanje.

Ook sponsort hij een voetbalteam uit zijn geboorteplaats Cambados. Het onbeduidende ploegje promoveert in enkele jaren van de vijfde divisie naar het derde niveau. De totale investering bedraagt

MIÑANCO HAALT VOORTDUREND DE PERS, OF HET NU OM CRIMINELE FEITEN GAAT, ZIJN KLEDING, ZIJN VASTGOED OF ZIJN LIEFDESLEVEN. VRIJWEL ALLES IS INTERESSANT

In alles is hij in die jaren de Spaanse Pablo Escobar. Net als de Colombiaanse drugsbaron laat Miñanco zich omringen door mooie vrouwen, kleedt zich in opvallende pakken en smijt hij met geld op door hem georganiseerde dorpsfeesten. Ook staat hij de pers te woord. Het zijn gesprekken waarbij hij zich voordoet als successvolle zakenman.

Bugallo is nooit aangeklaagd voor moord.

Dat wil niet zeggen dat er in zijn omgeving nooit een dode is gevallen. In de loop der jaren sneuvelen heel wat zakenrelaties op het slagveld. Spaanse rechercheurs en journalisten zoeken nog altijd naar aanknopingspunten. De vraag is of hij zelf ooit opdracht heeft gegeven of dat het meer zo is geweest dat mensen met

PANORAMA NR4 2019

De Spaanse Escobar in zijn jongere jaren.

wie hij werkte er zelf een ‘Colombiaanse moraal’ op nahielden. Deskundigen vermoeden dat Sito Miñanco heeft kunnen profiteren van machtige Galicische clans – zoals de Charlín-familie – die hem vanwege zijn ‘zakelijke succes’ bescherming bieden.

Het omslagpunt Het jaar 1990 vormt de top van zijn loopbaan. Het is tevens een omslagpunt. Het

Aanklager Baltasar Garzón.

is het jaar dat de DEA en Interpol hem op de Most Wanted List plaatsen. En ook het jaar dat de Spaanse officier van justitie Baltasar Garzón de jacht op hem opent. Hetgeen resulteert in een serie aanhoudingen – Operatie Andrès - waarbij tientallen leden uit zijn organisatie in de gevangenis belanden. Hij is verraden door een aantal Colombianen, leert hij later via zijn dossier. Miñanco wordt in een van zijn Spaanse villa’s gearresteerd.

Het team van Club Juventud Cambados. De Spaanse Escobar draagt een stropdas.

Kort voordat het arrestatieteam binnenvalt zegt hij door de telefoon: “Shit, ze hebben me te pakken.”

Vandaag de dag is Miñanco beroemder dan ooit. Wat Holleeder is in Nederland, is Miñanco in Spanje. Hij is de crimineel die voortdurend de pers haalt, of het nu om criminele feiten gaat, zijn kleding, perikelen omtrent zijn vastgoed of om zijn liefdesleven. Vrijwel alles is interessant. Dat hij dan ook nog eens begin dit jaar is gearresteerd in een groot drugsonderzoek zorgt daarbij voor een absoluut record aan krantenartikelen en televisie-items. Die arrestatie vond namelijk zo ongeveer tegelijk plaats met de lancering van een boek over het Noord-Spaanse drugsmilieu – waarin hij uiteraard volop figureert – en de daarop gebaseerde televisieserie Fariña, wat Spaans is voor meel. Die gefilmde serie is weer verkocht aan Netflix. Ook Nederlandse abonnees kunnen onder de naam Cocaine Coast meekijken naar de belevenissen van de visserszoon uit Cambados.

Maar hoe verging het de drugsbaron verder sinds 1990? Niet heel florissant eigenlijk. Sito blijft een illuster figuur in de drugshandel maar zit vele jaren vast.

Zo wordt hij in 2004 veroordeeld tot zestien jaar gevangenisstraf wegens drugshandel en het leiden van een criminele organisatie.

Eind 2014 gloort voor hem de vrijheid.

Miñanco zit dan in een halfopen kamp en werkt als parkeerwacht voor de reclassering. Hij kan bij goed gedrag rekenen op

19

De clubmascotte van Almere

OP PAD MET EEN BRUTALE AAP

Even zwaaien en hier en daar een high five geven aan een jonge voetbalfan; dat is in het heel kort de taakomschrijving van menig voetbalmascotte. Bij Almere City gaan ze verder dan dat. Ally de Aap leeft zijn eigen leven. Panorama volgde de eigenwijze aap een weekeinde.

TEKST MIKE VAN DAMME, FOTO’S PAUL TOLENAAR

City maakt naam

30

PANORAMA NR4 2019

D

e 23-jarige Yorick kijkt, met zijn plastic beker nog voor de helft gevuld met bier, over het hoofdveld van het Yanmar Stadion.

Op de grasman na, die meteen de ergste schade na de thuiswedstrijd van Almere City tegen Jong Ajax repareert, loopt alleen de mascotte van de thuisclub nog op het veld.

Ally loopt in het leeggestroomde stadion met een brede glimlach rond. Het past eigenlijk niet na een 3-2-nederlaag, maar ja, hij kan niet anders. Ook Yorick heeft zijn humeur niet laten verpesten door de nederlaag. Een paar minuten eerder loopt hij vanuit het fanatieke Vak D nog vrolijk via de lange zijde van het stadion naar het voorplein, komt de mascotte tegen, ziet zijn kans schoon, geeft zijn telefoon aan een vriend en gaat samen met Ally de Aap op de foto. Ook breeduit lachend. “Het moest er toch een keer van komen,” zegt Yorick als we hem opvangen op het voorplein. “Ik vind ’m wel mysterieus, juist omdat je niet weet wie er in het pak zit. Je vraagt je toch af wie er in dat pak zit. Misschien iemand die je kent, of een lekker wijf... Dat wil iedereen wel weten.

Weten jullie het?”

Appen met een aap Wie zit er in het pak van Ally de Aap? Het is een vraag die ons aan

het begin van de avond ook bezighoudt. Terwijl de eerste supporters via het toegangshek het voorplein betreden, wachten we boven in de perskamer op groen licht om Ally de Aap te bezoeken in zijn kleedkamer.

Leuk, die voetbalwedstrijd die over een uur begint, maar wij zijn naar Almere gekomen om de rijzende ster van de club te ontmoeten. Geen speler pakte de eerste maanden van het seizoen zoveel publiciteit als de ‘net geboren’ mascotte. We mogen echter pas naar beneden als Ally echt klaar is, laat communicatiemanager Perry Hendriks weten. De illusie dat Ally de Aap écht bestaat moet overeind worden gehouden.

Hendriks, het brein achter de escapades van de mascotte, laat een WhatsApp-conversatie zien. Er staat daadwerkelijk Ally de Aap boven.

Met een recente foto.

Hij is bijna klaar, typt de mascotte, en dus lopen we langzaam naar beneden. De kleedkamerdeur zit

Iedereen blijft in de maat met Ally de Aap.

Ook in de kleedkamer laat Ally zijn ware gezicht niet zien.

‘JE VRAAGT JE TOCH AF WIE ER IN DAT PAK ZIT. MISSCHIEN WEL IEMAND DIE JE KENT, OF EEN LEKKER WIJF...’

nog op slot. Hendriks klopt, en de geheel geprepareerde Ally doet open. Met zijn betoverende glimlach. Twee jeugdspelers lopen langs en spieken naar binnen. “Hé, Ally,” roepen ze enthousiast. Hetzelfde gebeurt als een jeugdtrainer de kleedkamer passeert. Ally leeft enorm binnen Almere City. Vandaar dat de illusie overeind gehouden moet worden. En daar doet iedereen aan mee, ook perschef Jordy Haak, die samen met Ally naar buiten loopt. “We krijgen vaak de vraag wie er in het pak zit. Dan kijk ik vragend terug en antwoord: Ik vraag toch ook niet wie in jou zit?”

We spelen het spel maar mee, en dat betekent dat we Ally verder geen uitspraken ontlokken. Het is een ongeschreven regel in de wereld van mascottes: ze kunnen niet praten.

Appen dus blijkbaar wel.

Het is toch bijzonder, juist omdat Ally de Aap anders is dan andere mascottes. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Lucky de Lynx bij Ajax, Coentje bij Feyenoord en Phoxy bij PSV is Ally niet puur het boegbeeld van de kidsclub van de club. Hij is

PANORAMA NR4 2019

juist verrassend populair onder de volwassen fans, zo blijkt als hij een rondje over het voorplein loopt. “Bij een evenement werd hij zelfs door allemaal vrouwen besprongen,” vertelt Rob, die we maar omschrijven als de vader van Ally. Hij is er vaak bij als zijn ‘zoon’ acte de présence geeft. “Ik dacht ook dat zo’n mascotte vooral leuk was voor kinderen, maar iedereen vindt Ally leuk.”

Nee, de kantine heeft vandaag geen bananen.

thuiswedstrijd tegen Roda JC, eind augustus, zijn debuut. Hij rende meteen richting het fanatieke Vak D en gooide een shirt het vak in. Hij werd met luid applaus onthaald.

“Ally, Ally, Ally,” klonk het. Daarmee werd de aap meteen geadopteerd door de fanatiekelingen, veelal jongvolwassenen uit Almere zelf. “Ally is het gezicht van de club,” vertelt

Yorick ons de reden waarom de mascotte zo populair is bij de fanatieke fans. Pardon? Hoort het gezicht van een voetbalclub geen voetballer te zijn? “Eigenlijk wel, maar dit is de Keuken Kampioen Divisie. Spelers die goed presteren gaan na het seizoen meteen weg.

Hogerop. Vincent Janssen heeft inderdaad bij Almere City gespeeld,

Blijvertje Hoe komt dat? Waarom omarmen ook de fanatiekere fans deze mascotte? Natuurlijk heeft Hendriks daar namens de club een uitleg bij, maar we vragen het na de wedstrijd liever eerst aan supporter Yorick. Het begint al bij de naam Ally, vertelt hij.

Ally is ook straattaal voor Almere, en heeft inmiddels bij de jeugd in de stad een enorm positieve lading.

De rest van Nederland mag Almere als traditie belachelijk maken – wie heeft niet eens geroepen dat je er niet dood gevonden wil worden? – geboren Almeerders zijn trots op hun stad Ally.

Ally de Aap maakt vlak voor de maar niet langer dan twee jaar.

Daarna was hij ook, hup, weg. Ally gaat niet weg. Die gekke aap blijft.

Dit is echt wat we de afgelopen jaren hebben gemist.”

Het zou wat zijn, dat zelfs de clubmascotte uiteindelijk een lucratieve transfer gaat maken. Hij is in elk geval hard op weg om qua populariteit de spelers van Almere City naar de troon te steken. Wat vinden zij, de voetballers, daar eigenlijk van?

De 3-2-nederlaag tegen Jong Ajax nodigt niet bepaald uit om in de catacomben van het stadion lollig te doen over de clubmascotte. De stemming is somber, de mondhoeken staan vooral naar beneden.

Maar nadat hij zijn hart heeft gelucht bij de voetbalverslaggevers over de wedstrijd, wil aanvoerder Tim Receveur best even praten over Ally. “Ik heb filmpjes van hem gezien op social media, die vind ik wel lachen. Ik heb er geen probleem mee dat hij populair is. Wat Ally doet, gebeurt vooral om de wedstrijden

31

36

PANORAMA NR4 2019

TOPCRIMINEEL IS ONUITPUTTELIJKE BRON VOOR FILMS, BOEKEN EN SERIE

Mediatycoon

Holleeder Boeken, tijdschriften, films; er verscheen zóveel over Nederlands beroemdste crimineel Willem Holleeder dat het haast niet bij te houden is. Niet alles is even kijk- of lezenswaardig, maar oordeelt u zelf over de imposante rij producten die er over ‘De Neus’ verschenen is.

TEKST JARRY POPELIER, FOTO’S PETER SMULDERS, ANP E.A.

PANORAMA NR4 2019

Boek: Judas, een familiekroniek (Astrid Holleeder, 2016) Opeens lag het in de boekwinkel, zonder enige aankondiging of publiciteit vooraf. Meer dan een half miljoen exemplaren werden er al verkocht van Judas, het Holleeder-familieverhaal door de ogen van zus Astrid. In dik 500 pagina’s vertelt de telg uit het gezin Holleeder – advocate van beroep – hoe het werkelijk is om met haar oudste broer Willem te leven. Vóór het boek verscheen wordt Willem Holleeder in de media een tijdje aangeduid als ‘knuffelcrimineel’ en is het cool om met hem op de foto te gaan. Lange Frans neemt zelfs een rap op met de Jordanees. Maar na Judas is de beeldvorming 180 graden gedraaid. De zussen van Holleeder hebben voor de publicatie al belastende verklaringen afgelegd over hun broer en er zijn dan ook al geluidsfragmenten van een tierende en intimiderende Willem naar buiten gekomen, maar het boek blijkt de definitieve nekslag voor zijn knuffelige imago. “Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen,” zegt Astrid over haar broer.

Met oog voor detail beschrijft ze in het boek hoe Willem de familie sinds de Heineken-ontvoering terroriseert, afperst en bedreigt. De vertaalrechten zijn aan twaalf landen verkocht, Steven Spielberg heeft de filmrechten verworven en er is inmiddels ook een opvolger van Judas verschenen: Dagboek van een getuige.

Theatervoorstelling: Judas (2018) Zoveel je over het boek leest, zo weinig hoor je over de theatervoorstelling (gebaseerd op het boek). De weinig positieve recensies zullen daarbij waarschijnlijk wel een rol spelen. In Het Parool: “Per saldo kijken we vooral naar scènes tussen vier vrouwen die weliswaar zo nu en dan eens een meningsverschil hebben, maar uiteindelijk de hele tijd toch behoorlijk gelijkgestemd zijn en dat is voor een theatervoorstelling toch wel problematisch.” Inderdaad: vier dames. Het gaat dan wel voortdurend over Willem, zelf wordt hij niet opgevoerd.

Wie de voorstelling nog wil zien moet opschieten: deze is tot en met 9 februari in het theater te zien.

Televisieserie: Judas (2019) Holleeder noemen ze natuurlijk niet voor niets ‘De Neus’, maar het reuk-

DE VERTAALRECHTEN VAN HET BOEK JUDAS ZIJN AAN TWAALF LANDEN VERKOCHT, STEVEN SPIELBERG HEEFT DE FILMRECHTEN VERWORVEN

Gijs Naber speelt Willem Holleeder in de serie Judas.

orgaan van de crimineel is in de televisieserie Judas is wel heel groot.

“De neus. Het draait allemaal om De Neus,” schreef Angela de Jong, televisierecensente van het AD. “Logisch zou je zeggen. Maar toch leidde de nep-gok die de grimeur hoofdrolspeler Gijs Naber opplakte tijdens de opnames, mij zondagavond bij de eerste twee afleveringen bijzonder af. Ik kon het gevoel maar niet afschudden naar een schminkpartijtje van Carlo Boszhard in de TV Kantine te kijken in plaats van naar een van ’s lands beste acteurs (Naber dus) in een potentiële topserie.”

Er was ook kritiek op de verstaanbaarheid van de acteurs, maar naar de eerste aflevering keken wel 1,2 miljoen Nederlanders, een uitstekende score. Buiten de forse neus zet Gijs Naber een geloofwaardige Holleeder neer. Anderhalf uur duurde het iedere opnamedag om Naber te transformeren in Holleeder, bovendien bereidde hij zich minutieus voor. Zo keek hij filmpjes om het loopje na te bootsen. In het AD: “Handen in de zakken, breed, met je kin tegen de borst en een dreigende blik. Dat heb ik wel een tijdje bestudeerd.”

Holleeder bekeek de tweede aflevering vanuit zijn cel, vertelde hij in de rechtbank. “Eerlijk gezegd ben ik in slaap gevallen. Het gaat steeds over Astrid, hoe geweldig en slim ze is.

Maar dat is niet waar.”

Judas (zes afleveringen) is iedere zondagavond te zien op RTL 4 (22.00 uur), de volledige serie staat nu al op Videoland.

37

‘Ik ben toe aan balans in mijn leven’ “Ik snap dat mensen me af en toe een energiebom vinden. Ik ben trailrunner en ren marathons, maar daarnaast heb ik ook een vrij turbulent leven. Balans is daarin het toverwoord. En rust. Die heb ik nu gevonden. Ik heb iemand leren kennen met wie ik het leuk heb, maar waar het leven ook ongecompliceerd mee is. Iemand die het niet erg vindt om ook te netflixen op de bank. Hij is alles wat ik op dit moment nodig heb.”

WIL JIJ OOK IEMAND VERRASSEN MET EEN FOTO? MAIL NAAR VANVOOR@PANORAMA.NL

Nikay (43) uit ‘een dorp onder de rook van Arnhem’.

Is yogadocente in opleiding.

Rent twee marathons per jaar (“Ik heb er nog nooit langer dan vier uur over gedaan!”)

VAN NIKAY VOOR DIE GEHEIME ENE

FOTO TOONEN-WIENTJENS.COM, HAAR & MAKE-UP JEDIDJAH KUIJTEN, TEKST MICHA JACOBS, MET DANK AAN HOTEL VAN DER VALK DUIVEN/ARNHEM

‘Ik ben een soort Crocodile Dundee’ Oud-voetballer Gerald Vanenburg Gerald Vanenburg (55), Europees kampioen in ’88 en een van de beste Nederlandse dribbelaars ooit, brengt tegenwoordig een groot deel van zijn tijd door in Zuid-Afrika, waar hij middenin het big five-gebied een exclusieve farm beheert. “Als ik bij PSV was gebleven, was ik nu misschien wel een van de beste trainers ter wereld.”

TEKST MARK VAN DEN HEUVEL, FOTO’S CORNÉ VAN DER STELT