Karper inkijkexemplaar - Abonnement.nl

KARPER 116 | FEBRUARI - MAART 2019 | WWW.KARPER-MAGAZINE.NL

116

KARPER

FEBRUARI - MAART 2019

€ 8,99

herwin kwint

toeval bestaat niet

bernd brink

dressuur doorbreken

PARELS VAN DE SURF dubbelruns boudewijn margadant

solomissie mandy zupansic

met de zon mee GErard schaaf

Inhoud

KARPER 116 Toeval bestaat niet Herwin Kwint

6

Whats hot

19

Met de zon mee Gerard Schaaf

20

Grote stinkerds Robin Illner

24

Volle maan! Mark Pansar

32

Uitgefileerd: Andres de Rouville redactie

40

Dubbelruns in de stroming Boudewijn Margadant

46

Dressuur doorbreken Bernd Brink

60

Het bunkerwater Wesley Smits

68

Pluk de dag Tobias Steinbrück

76

Solomissie Mandy Zupansic

84

What’s new

92

KARPER 116 | FEBRUARI - MAART 2019 | WWW.KARPER-MAGAZINE.NL

116

84

KARPER

FEBRUARI - MAART 2019

€ 8,99

herwin kwint

toeval bestaat niet

bernd brink

dressuur doorbreken

PARELS VAN DE SURF dubbelruns boudewijn margadant

solomissie mandy zupansic

met de zon mee GErard schaaf

4

KARPER 116

Mark Pansar met fabius: een van de parels van De Surf.

Marco Tetteroo

76

Colofon ABONNEMENT & VERKOOP KARPER verschijnt 7x per jaar en is verkrijgbaar in de hengelsportspeciaalzaak, kiosk, boekhandel en bij Vipmedia.

Een abonnement kost € 49,25 (6 nummers).

Losse exemplaren kosten € 8,99.

Opzegging abonnementen: (minimaal 8 weken voor afloop van de abonnementsperiode) E-mail: abo.karper@vipmedia.nl Telefonisch: NL: 076-8507010, BE: 03-6458821 Schriftelijk: Vipmedia, Postbus 7272, 4800 GG Breda DISTRIBUTIE LOSSE VERKOOP Nederland: Betapress BV België: Imapress DRUK Corelio Printing

6

REDACTIE KARPER Eindredacteur: Arnout Terlouw Redactie: Mark Pijnappels, Marc Borst en Rudy van Duijnhoven.

Redactieadres; Postbus 7272, 4800 GG Breda, tel.: +31 (0)76 5301729 E-mail: redactie.karper@vipmedia.nl VORMGEVING Arnout Terlouw & Daniël Müller AAN DEZE KARPER WERKTEN MEE: Herwin Kwint, Gerard Schaaf, Robin Illner, Mark Pansar, Andres de Rouville, Boudewijn Margadant, Bernd Brink, Wesley Smits, Tobias Steinbrück & Mandy Zupansic

68

ADVERTENTIE & MARKETING Bladmanager: John Huussen john.huussen@vipmedia.nl Commercieel binnendienstmedewerker: Alex Boom, alex.boom@vipmedia.nl tel.: +31 (0)76 5301725 mobiel: +31 (0)6 23264871 Marketing: Ruerd Nauta ruerd@vipmedia.nl tel.: +31 (0)76 5722536 UITGEVERIJ KARPER is een uitgave van uitgeverij Vipmedia, Takkebijsters 57A, 4817 BL te Breda, telefoon +31 (0)76 5301717.

Directie: Ed Bruijns, verantwoordelijk uitgever WWW.KARPERMAGAZINE.NL WWW.KARPERMAGAZINE.BE

40

Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar worden gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, internet of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

KARPER 116

5

het oranjekanaal

Toeval bestaat niet Tekst en foto’s: Herwin Kwint

Z

oiets leer je in het arbeidersgezin en daar noemt men het de kunst van het delen. En dat is soms donders lastig als het om medailles gaat. We zijn echter niet helemaal alleen in de jacht naar het goud. Ik ontmoet Frank en Arjen, twee struinende penvissers, aan de oevers van de Beilervaart. Het werd een uiterst zinvolle ontmoeting. Arjen wordt pas 24 jaren later een belangrijke schakel voor een belangrijk moment in mijn karpervisserij dat ik beleef in juni 2009.

Geheime inkijk Mijn cijfers op school zijn het tegenovergesteld dan die van mijn visserij. Vanwege

6

KARPER 116

mijn concentratieprobleem in combinatie met de tomeloze inzet (voor het vissen) is het beter een opleiding te kiezen waar de lat iets lager ligt. Het moet zo zijn. Ik ben er niet minder gelukkig om, behalve dat ik iedere dag twee uur moet fietsen om op deze school te komen. Mijn doelstellingen en overtuiging in het vangen van vis heeft een veel betere focus dan op een uitgestippeld pad van opleidingen en carrière. Wat is dat toch, dat je door iets zo enorm aangetrokken wordt? Iets waardoor je compleet beter functioneert en dat dit je wordt ingegeven door een gevoel. Alsof je acteert volgens een instinct als een dier in het wild.

Om mijn karperwereld te verruimen en om een einde te maken aan de ellendige

fietstochten naar school, heb ik een brommer nodig en dus zoek ik een baantje.

Vanuit mijn interesse in fotografie kan ik werken op een foto-ontwikkelcentrale.

Het is 1986 en iedereen fotografeert nog met een filmrolletje; die worden ontwikkeld via een chemisch proces in het bedrijf waar ik werk. Het is voor mij als karpervisser een snoepwinkel op de afdeling waar de uitvergrotingen worden afgedrukt. Iedere vergroting wordt namelijk handmatig gecontroleerd en daarna ingepakt. Je weet wel, zo’n koker of envelop met daarop een verzegelingsticker waardoor de klant het gevoel krijgt dat zijn foto discreet wordt behandeld. En waar maakt een karpervisser een vergroting van? Van

We starten in 1985. Boezemvriend Robbert en ik vissen ieder vrij uurtje in het Oranjekanaal. Nergens in onze beperkte wereld vangen we grotere karpers dan hier. Dit is ons geheim. Het is mooi om een geheim te koesteren met je maat, maar het allermooist is dat dit geheim veilig is. Dat vertrouwen is als beton en transformeert broederschap tot bloedverwant. Van grote waarde, zo niet de grootste.

iets unieks… En wie in de wereld zag dus héél veel speciale vangsten voorbijkomen?

De allereerste records van Nieuwkoop… ik zie ze. Vanaf de foto te zien weet ik niet waar het is, maar later zie ik exact dezelfde foto’s in een boek verschijnen. In een wereld waarin werkelijk iedereen zwijgt over zijn meest unieke vangsten, zit ik eerste rang en zie veel. Meer dan wie dan ook.

En och, wat komt er op de foto’s een bloot voorbij, maar dat is maar bijzaak. Niet best op 16-jarige leeftijd trouwens…

Brommers kiek’n Het vakantiebaantje bij de foto-ontwikkelcentra komt ten einde. Om de karpers

Mijn cijfers op school zijn het tegenovergestelde dan die van mijn visserij. Altijd maar vissen. te kunnen blijven betalen ga ik werken in een discotheek. Geen club of whatever, we spreken immers over het platteland. Het uitgaansleven in deze regio is een bijeenkomst om bier te zuipen en om aan het einde van de avond brommers te kiek’n.

Als barkeeper tap en ik drink net zoveel bier als de klanten achter de balie. Een kwestie van overleven, zeker wanneer iedereen groter dan jezelf is en waar dronkenschap vaak uitloopt op een dik oog of blauwe lip. En omdat er weinig tot geen animo voor is, wordt ik de taxichauffeur van deze boerendisco. Met een oude VW

Transporter breng ik al dat bezopen volk terug naar huis of naar hun boerderij.

Geen sinecure, neem dat maar van mij aan. Na de nachtelijke arbeid, fiets ik vrijwel ieder weekend naar het Oranjekanaal om Robbert te vergezellen. Met de kroegkleren en cowboylaarzen nog aan, laat ik me vallen ergens langs de oevers om samen met Robbert de nacht over te slaan.

Het zijn van die intense, of beter gezegd, intieme momenten die de vriendschap diep en hecht maken. Het Oranjekanaal is het decor waar onze vriendschap is ontstaan en daarom des te mooier dat juist dit

KARPER 116

7

tussen de rieten

Met de zon mee Tekst en foto’s: Gerard Schaaf

Wat is er mooier dan na de lange winterpauze zo’n eerste, prille voorjaarsdag met je hengel aan de waterkant te zijn? Op zo’n dag dat eindelijk de grauwsluier wordt opengetrokken en een heerlijk aanvoelend zonnetje schijnt. Dat levendbarende lentezonnetje.

Zonlicht dat de lucht laat tintelen. Het voorjaarslicht dat de geuren en kleuren en geluiden terugbrengt. De natuur tot leven aanzet. De explosie aan levensenergie die op uitbarsten staat. Het nieuwe leven. Het licht dat de grutto laat terugkeren om zijn naam te laten roepen.

H

et kan nog gemeen koud zijn, vooral ‘s morgens vroeg. Het ijs ligt nog op de sloten, terwijl de eerste nieuwe molshopen worden opgestuwd. Ik praat over eind februari/begin maart. Wanneer ik de eerste snoeken zie paaien tussen het dooie en verdorde riet. Wanneer het eerste licht wat sterker en sterker wordt. Deze energie laat zich door niets en niemand weerhouden. Vooral tijdens de dagen dat de zon schijnt, vind ik het fantastisch om te beleven langs het water. Je moet eigenlijk op deze dagen snipperdagen opnemen om naar het water te kunnen.

Het is een periode dat er zich onder

20

KARPER 116

water van alles afspeelt. Het is nog niet zozeer de temperatuur, maar de groter wordende lichtintensiteit in het vroege voorjaar die de vis naar het ondiepe lokt.

Zelfs al is het water daar nog bedekt met een laag ijs.

Ik herinner me nog een zonnige ochtend in maart. Het had gevroren. Langs de kanten en in de sloten lag een dunne laag ijs. Voorzichtig roeide ik mijn boot door het ijsvlies, tot ik in een zeer ondiepe kom terecht kwam. Op het moment dat ik de boot al even stil had, ging het knispergeluid door in de kom. Ik zag het dunne ijs in banen golven en verpulveren met lichte strepen er onder. Een onwaarachtig schouwspel. Het onregel-

matige knisperen van ijs duurde nog een minuut voort. Ik zag het dunne ijs hier en daar opbollen. Tekenen van karpers die zich in het ondiepe ophielden en nu naar een ander heenkomen vluchtten...

De zon stond vol in de ondiepe kom te schijnen.

Op handen en voeten Nu, begin maart 2018 op een zonovergoten dag, ben ik hier weer. Ik bevind

me aan een van de ondiepe sloten die in verbinding staan met een groot merencomlex. Ik heb mijn penhengel bij me en een paar blikken zachte, smeuïge kattenbrokken van Felix. Misschien wel het allerbeste karperaas voor koud water...

Het is nog ‘wintervissen’, wat ik doe. Ik vis met soepel nylon, 26/00, en een klein, langzaam zinkend uitgelood pennetje.

Meer is niet nodig. In de sloten staat niet meer dan een kleine meter water. Veelal is het er nog veel ondieper. De sloten en

Voeren en vissen tussen het oude riet.

Als ze er zijn dan liggen ze daar. poeltjes liggen in de luwte van de koude wind, maar vandaag waait het nauwelijks. Wat er aan wind staat komt vanuit het verrukkelijke zuiden. Op plekken die nu vol in de zon liggen strooi ik heel voorzichtig wat brokjes. Vooral tussen open en wat verspreid staand oud riet en bij overhangende takken. Als ze er zijn,

en ik heb daar een goed gevoel over, dan liggen ze geheid tussen dat open riet. Op plekken die later op de dag in het zonnetje komen te liggen, strooi ik ook alvast. Ik weet dat de vissen nu graag met het zonlicht mee trekken. Zolang de zon schijnt, willen ze daar zijn...

Gelukkig is het water hier nog troebel,

KARPER 116

21

pellet party Party time!

Grote stinkerds Tekst en foto’s: Robin Illner

24

KARPER 116

Grote pellets zijn geëxtrudeerde of geperste aasbrokken op basis van vismeel. Maar soms wordt ook krab-, garnaal-, kreeft-, vlees-, bloed- en plantaardig meel gebruikt. Dit olie- en aminozurenrijke aas is een klassieker voor bij het karpervissen geworden.

Vaak worden pellets gebruikt als aanvullend voer bij boilies of particles. Dit is logisch, omdat pellets een instant en hoge aantrekkingskracht hebben op vissen. Maar ook als haakaas zijn ze zeer succesvol. Voor karpervissen gebruik ik meestal pellets in de maten tussen 20 en 24 mm.

P

ellets zijn het hele jaar te gebruiken. Maar ik heb er vooral goed mee gevangen in de lente en de herfst. Het beazen is eenvoudig; pellets worden als een boilie doorboord en op de hair aangebracht. De pellet wordt gezekerd door een stoppertje

met brede vleugels waarop de ‘stinker’ rust. De oplostijd van zo’n pellet was een paar jaar geleden erg kort, dus ik moest altijd ‘s nachts uit de slaapzak klimmen om het aas te verversen.

Gelukkig is dat veranderd. In de regel vis je een sterk geperste pellet ongeveer tien uur effectief aan de haak.

Het begin Toen ik twintig jaar geleden begon met het importeren van pellets naar Duitsland was er geen grote keuze aan pellets beschikbaar. De markt is inmiddels drastisch veranderd en zijn er allerlei verschillende soorten pellets. Sommige bevatten veel eiwitten, andere veel koolhydraten of veel vet. Er zijn vis-, graan- en vleespellets die vaak zelfs zijn vermalen tot meel. Veel pellets en pelletmeel hebben een cruciaal voordeel: ze lossen snel op in water, vooral in stromend water.

Het is echter niet zo dat een pellet meteen uit elkaar valt en wegspoelt met de stroming. De pellet wordt zachter en

Karpers zijn dol op vismeelpellets: dat geldt zeker voor op rivieren.

Vangende stinkbommen.

KARPER 116

25

grote-vissen-tijd

‘Grote-vissen-tijd’!

Volle maan!

Momenten om te koesteren deel 2 Tekst:: Mark Pansar Foto’s: Mark Pansar & Marco Tetteroo

32

KARPER 116

In het eerste deel van dit tweeluik, in KARPER 115, kon je lezen hoe Mark Pansar een paar van de grote Chinese grassers van De Surf op de mat kreeg, waaronder twee vijftigers! In dit afsluitende deel gaat hij verder waar hij was gebleven… het wordt volle maan en dat betekent ‘grote-vissen-tijd’!

T

wee weken geleden ben ik begonnen met voeren en vandaag is de dag aangebroken. Full moon! Het is een doordeweekse dag. Ook het weerbeeld is om van te smullen want er staat een stevige zuidwester op de zaak.

Tegen 18.00 uur liggen de hengels op hun plaats en nuttig ik een warme maaltijd. Als ik wat aan het chatten ben met Jelle Vandaele over een opendeurdag, krijg ik als laatste berichtje: “Vang ze, Black Spot!”.

Waarop ik hem antwoord: “Die zou niet misstaan!”

Met dit gezegd zijnde, duurt het amper 20 minuten voordat ik een aanbeet krijg. Ja hoor, op de hengel die op de stek ligt waar ik al 14 dagen aan het voeren ben. De wind is ondertussen nog in kracht toegenomen

en ik moet de elektromotor in de zwaarste stand zetten om tegen de golven in te cruisen. Op het moment dat ik boven mijn opponent kom, blijft het logge gevaarte enkel beuken op mijn hengel. Geen woeste uithalen, geen lijnafname, niks, enkel rustig op zijn gewicht rondjes draaien rond de boot. Hoe langer het duurt, hoe meer ik afdrijf naar de andere oever en dus hoe verder ik moet terugvaren. De dril duurt maar liefst 20 minuten vooraleer ik de eerste kolk aan het oppervlak zie verschijnen.

Nog steeds heb ik geen glimp kunnen opvangen want ik zet nooit mijn hoofdlamp aan bij het drillen. Een aantal tellen ligt ze dan eindelijk schepklaar. Ik manoeuvreer de boot achter de karper zodat ik sneller en gemakkelijker het net onder de vis kan

duwen. Het is Black Spot, de vis waar Jelle het nog geen uur geleden over had. ‘Wat een toeval’ mompel ik in mijn zelf en ik sla een kreet van blijdschap! Eenmaal op de kant kan ik de tweede Surf-veertiger bijschrijven. Wat een memorabele vis want zij is naar alle waarschijnlijkheid de oudste spiegel die er nog rondzwemt en is over de 30 jaar oud. Hét monument van de Surf, zeg maar.

Black Spot is de eerste ‘stunner’ van een fantastische maand september. Ik weet bijna iedere sessie één of meerdere karpers te verschalken. Als het dan ook nog bijna allemaal vissen betreffen uit de dertig ponds categorie, mag ik spreken van een geslaagde maand.

fil Het is ondertussen begin oktober als ik voor de eerste keer op pad ga met Marco Tetteroo, die als fulltime filmer/fotograaf voor Nash werkt met wie ik op regelmatige basis samen zal gaan filmen.

Na de schitterende zomerse septembermaand, keert het weerbeeld. In plaats van een heldere hemel trekt de hemel dicht

Na de rustige zomerse septembermaand zal het weerbeeld keren.

KARPER 116

33

MARK PANSAR: VOLLE MAAN!

meer speciaal. Als ik de sling aan de haak van de weegschaal bevestig, trekt de naald behoorlijk door en stopt net voorbij de 50 pond. Ik geloof mijn ogen helemaal niet meer want dat is haar zwaarste gewicht ooit! Ik breng Theo en Danny, die op Rainbow zitten, op de hoogte en zij wensen me een dikke proficiat met deze unieke vis.

Superstek?

Die dag lopen Marco en ik op wolkjes en genieten met volle teugen van een flesje champagne. Dat hebben we wel verdiend!

We bespreken de afgelopen weken. Zowel Fabius, Mary als menig andere grote karper sinds september heb ik bijna allemaal gevangen op die ene hengel die ik achter de twee kleine richels had positioneerd. Met de vraag ‘Waarom enkel daar en niet op de andere twee hengels?’ loop ik te tobben, zéker nu na deze twee giganten. Er moet duidelijk iets zijn wat hun aantrekt aan deze plek. Het enige dat ik me kan bedenken, is dat deze stek in het verleden weinig of wellicht zelfs nooit bevist is geweest.

Ik besluit om de volgende nacht wat anders te werk te gaan. De linkse hengel leg ik amper 20 meter langs de hotspot (single hookbait en op dezelfde diepte). Vervolgens wordt de tweede hengel, op zo’n meter of 30 en met dezelfde hoeveelheid voer, rechts van de richel gepositioneerd.

In mijn ogen kan ik haast niet lomper vissen doch wil ik nu wel eens weten of de zogezegde ‘superstek’ wel zo effectief is als voorheen gebleken.

Na een vermoeiende dag kruipen we tegen elven in onze slaapzak. Een paar minuten later krijg ik twee bliepjes. Voordat ik mijn laarzen aan heb om te gaan kijken, giert de molen het uit.

‘Niet te geloven’, denk ik bij mezelf. Het is opnieuw de hengel die ingesloten is door de andere twee hengels en toch weer voor activiteit zorgt. Een korte, hoge midtwintiger is mijn deel en een half uurtje later ligt de hengel weer ‘spot on’. Die nacht blijft het verder stil en bij het krieken van de dag schieten we wat plaatjes en bevoer nu nog louter de meest productieve zone. Tegen twaalven rijden we meer dan voldaan naar huis. Marco met een berg aan film- en fotomateriaal en ik met een euforisch gevoel.

36

KARPER 116

Koerswijziging Een aantal voerbeurten en bijna evenveel dagen verder zijn we terug op de stek. Er resten me nog twee losse nachten waarbij Marco me met één van de twee vergezelt.

De opnames voor deel 1, Indian Summer, zijn nog niet volledig afgerond. In die twee nachten krijg ik telkens één aanbeet en zeg ik enigszins met wat hartpijn De Heylakker voor eventjes vaarwel want tijdens de derde week van oktober huurt een Nederlandse vriendengroep De Surf jaarlijks een weekje af.

Zelf zak ik een week later dan weer af naar het land van kaas en wijn. Ik besef dus maar al te goed dat als ik een aantal weken de stek niet kan blijven onderhouden (in deze tijd van het jaar) het nog heel moeilijk wordt om de vissen terug op mijn aas te zetten. Zeker wanneer de watertemperatuur een flinke duik gaat nemen. Ergens wel zonde, maar deze trip kan en wil ik niet aan me voorbij laten gaan want toekomstige sessies gaan te verweven worden met deze.

We zijn ondertussen in begin november aanbeland en twee uur na thuiskomst van een megatrip in het Franse land, sta ik alweer aan de plas. Het is ondertussen al avond en Theo heeft zich wijselijk genesteld in De Beverburcht. We verorberen samen een lekkere frituurhap en menig karperverhaal van afgelopen weken passeert de revue. Ook de watertempera-

tuur is een onderdeel van ons gesprek. Ze is ondertussen gezakt naar 12 graden. Wat vandaag nog een ‘carpy’ nacht is, is morgen hoogstwaarschijnlijk helemaal verleden tijd door het koufront dat hierachter verscholen zit. Het kwik gaat dus een zware duik nemen en we vermoeden dan ook dat de watertemperatuur weleens binnen een paar dagen tot onder de 10 graden gezakt kan zijn.

Tegen middernacht verlaat ik de bezieler van het water en gooi mijn Vortex op de hoge golven. Gedragen door de golven vaar ik richting de ondertussen bekende strook en voer een tweetal kilo Scopex Squid balletjes. Doordat Ronny ondertussen gestopt is, wil ik ook in die richting gaan voeren.

Na twee uur peilen zet ik drie GPS-punten in mijn dieptemeter. Het betreffen allemaal mini-plaatjes die maximum 30 cm hoger liggen dan het gemiddeld bodemverloop.

Ik heb namelijk niks meer te verliezen al hoop ik nog stiekem op een handvol vissen in de komende weken. Vijf dagen later en drie voerbeurten verder, glijdt de auto als het ware naar de stek.

Het heeft

Mary, meer dan 30 jaar oud, op haar zwaarste gewicht ooit.

KARPER 116

37

wispelturige rivier

46

KARPER 116

Dubbelruns in de stroming Tekst en foto’s: Boudewijn Margadant

Een typische, beresterke schub van de Lot: geweldig!

KARPER 116

47

levensgevaarlijk

Het bunkerwater Tekst en foto’s: Wesley Smits

Het is alweer een poos geleden dat ik wat geschreven heb voor Karper en mijn afstand tot de media is groter dan ooit! Na 20 jaar jagen op onze krachtpatser was het tijd voor een soort van ‘sabbatical’. Het jaar 2017 heb ik vooral besteed aan mijn gezin. Wel deed ik enkele ontspannen Franse weekendsessies met vrienden, maar dacht verder even niet zoveel aan vissen. Ik neem jullie mee naar één van mijn laatste echte Nederlandse avonturen die later een voorbode bleek voor verzadiging en teleurstelling na jarenlang intensief karpervissen.

68

KARPER 116

H

et is een zondagmiddag en ik rijd langs een militair terrein in het Brabantse landschap.

Na het lezen van een artikel herken ik een van de foto’s en begint de zoektocht naar een mysterieus water met plaatjes van vissen. De visser in kwestie, hierna te noemen Joris, is een bekende van mijn toenmalige vismaat. De gevangen vissen hebben de kindernamen meegekregen van Joris en spreken tot mijn verbeelding. Het zijn stuk voor stuk prachtige vissen zoals je ze niet snel in Nederland vindt. Allemaal met een eigen identiteit.

Ik stop langs het hek van een vliegbasis van de Nederlandse luchtmacht. Vanaf hier heb ik zicht op opstijgende straaljagers.

Het is een bekend terrein voor mij. Voor mijn werk ben ik hier meermaals geweest en ik ben nog steeds geautoriseerd het terrein te betreden. Wanneer ik een stukje verder rijd ontdek ik precies het stukje hek wat ik in het artikel van Joris heb zien staan. Ik wordt enthousiast en kan bijna niet geloven dat op dit terrein een water ligt met zoveel mooie vissen. Op het hek geven witte plaatjes met een herdershond erop dat het terrein 24/7 bewaakt wordt.

Logisch, het is een terrein van defensie. Ik besluit terug naar huis te rijden en neem

De vliegbasis ligt op de route.

het artikel nogmaals aandachtig door.

Ik kan het bijna niet geloven. Joris liep honderden meters, kroop onder het hek door en moest zich verstoppen voor militairen die regelmatig langs kwamen ‘gemarcheerd’? Zou Joris zo gek zijn geweest om dergelijke risico’s aan te gaan met alle gevolgen van dien? Ik raadpleeg Google en vind een plattegrond van de basis. Er ligt inderdaad een watertje op. In theorie zou het kunnen. Ik laat het voorlopig voor wat het is en overweeg te accepteren dat dit voor mij net even een stapje te ver gaat.

Munitiebunker Een aantal weken later speelt het weer door mijn hoofd, onderweg in mijn auto.

Ik kom van een klant voor mijn werk en zie dat de vliegbasis op de route ligt. Ik ga op zoek naar mijn toegangspasje in het dashboardkastje. Het is al een hele poos geleden dat ik op het terrein ben geweest.

Ik besluit naar de basis te rijden en ‘stiekem’ een kijkje te nemen bij het water. Ik ben toch wel erg nieuwsgierig geworden.

Eenmaal voor de slagboom van de vlieg-

Het afgelopen jaar stond in het teken van het gezin…

KARPER 116

69