!!بخش دوم من و آن مورد مؤقر

‫‪۱۸-۱۱-۲۰۱۳‬‬

‫ن�ﯽ ��� ﯽ�‬

‫�‬ ‫�‬ ‫ﺶ دوم‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪Bahar‬‬

‫‪۱۸-۱۱-۲۰۱۳‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻳﺎﺩﺁﻭﺭی ﺿﺮﻭﺭی ‪:‬‬ ‫ﺩﺭ ﺧﺘﻢ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺳﺘﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻧﺒﯽ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ »ﻣﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ«‪ ،‬ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﻳﺖ‬ ‫ﭘﻨﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺭﻓﻘﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﮑﺎﻥ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺭﻓﻘﺎﻱ ﺷﻬﻴﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻧﺒﻲ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻱ ﺑﻌﺪﻱ‬ ‫ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﻧﺸﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺯﻟﻴﺨﺎ ﭘﻮﭘﻞ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ )ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﮐﺮﻧﺰی( ﻭ‬ ‫ﺷﻮﻫﺮﺵ ) ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﻓﻨﺪی ﭘﻮﭘﻞ( ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ ﺫﮐﺮی ﺑﻌﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﻫﺎی ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺳﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺳﭙﺎﺱ‬ ‫ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﻫﺎی ﺷﻬﺪﺍ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻧﺸﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ‪ .‬ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﮐﺮﻧﺰی‬

‫‪2‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﻓﻨﺪی ﭘﻮﭘﻞ‬ ‫ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻏﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ‬ ‫ﻫﺎی ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﻣﻨﺖ ﻫﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﺎﺭﻳﺨﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ‬ ‫ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻞ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﺰﻳﻦ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﺟﺎ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﮏ ﮔﻞ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎی ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺷﺮﮐﺎی ﻧﺎﺑﮑﺎﺭ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﮔﻞ ﻫﺎ ﻭﮔﻞ‬ ‫ﺑﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺑﻴﺦ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺳﻮﺧﺘﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺎی ﮔﺸﻦ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﺳﺮﺑﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﺴﺖ ﻭﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﻍ‬ ‫ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ‬

‫‪3‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﮐﺎﺭی ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻤﯽ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺍی ﻳﮏ ﮐﻴﻔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺴﭙﺎﺭﻳﻢ‪:‬‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺗﺒﺎﻁ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻟﻮﺍی ‪ 15‬ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺮﭼﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻭ‬ ‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎی ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﺒﺮک ﮐﺎﺭﻣﻞ ﻓﻘﻴﺪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﮐﻮﻣﻨﺖ ﺩﻳﮕﺮی ﺍﺯ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻤﺮﻫﮋﻳﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪﻩ ﺑﺮﮔﻪ‬ ‫ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻗﻴﻖ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﻭ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻭ‬ ‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻧﺎﺩﺭﺍﻳﻮﺑﯽ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎﻧﻮ ﺣﻴﻠﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻳﻮﺳﻔﯽ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﻫﮋﻳﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﺪ ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﻳﻮﺳﻒ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﺎﺭﺏ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﭘﺴﺮ ﮐﺎﮐﺎی ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻣﺎ ﺟﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ 1357‬ﻣﺤﺼﻞ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﭘﻮﻟﻴﺘﺨﻨﻴﮏ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ‪ 7‬ﺛﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﭘﺲ‬ ‫ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﮐﺎﺑﻞ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻼً ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻏﺮﺽ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﮔﻴﺮی‬ ‫ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﺟﻮﻳﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺣﺼﻪ ﺩﻭﻡ ﺧﻴﺮﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻤﺶ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‬ ‫ﻣﺎﻣﺎﻳﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ ...‬ﺧﺎﻧﻤﺶ ﮔﻔﺖ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ‪... .‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺑﻪ ﻋﺮﺽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻧﮑﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻞ ﺭﻭﺯ ‪ 8‬ﺛﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ‬ ‫ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﻮﻝ ﻟﻄﻴﻒ ﻧﻮﺭﺯﺍﺩ‪ ،‬ﻏﻮﺙ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﻴﺪﺍﺭ‪ ،‬ﺳﺨﯽ ﻫﺎﻣﻮﻥ‪ ،‬ﻭ ﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﻳﺪﻥ ﺷﺎﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ‪ 7‬ﺛﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ "... .‬ﺳﺎﻋﺖ ‪ 9‬ﺻﺒﺢ ﺟﮕړﻥ‬ ‫ﺭﻓﻴﻊ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻗﻮﺍی ‪ 4‬ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺩﺭﻏﻴﺎﺏ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﺮﻭﺭﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺁﻥ ﻗﻮﺍ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ‬ ‫ﻭ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺭﻫﺒﺮی ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩ ﺭﻓﻘﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻘﺶ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﺭﻫﺎﻳﯽ ﺭﻓﻘﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻅﻬﺮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻣﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺗﻴﻠﻔﻮﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﮏ ﻭﻧﻴﻢ ﺟﮕړﻥ ﺭﻓﻴﻊ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ‬ ‫ﻗﺎﺩﺭ ﻫﺮﺍﺗﯽ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ ﮐﺎﺑﻞ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺭﻫﺎﻳﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﻤﮏ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺩﻭ ﭼﻴﻦ ﺗﺎﻧﮏ ﻏﺮﺽ ﻧﺠﺎﺕ ﻭی ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﻮﺭﺍی ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻮﺭﺍی ﻣﺆﻗﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻋﻀﻮﺵ ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭی ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﮐﻨﻮﻥ‬ ‫ﺿﺮﻭﺭی ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭼﻴﻦ ﺗﺎﻧﮏ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻘﺮ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ‪ ....‬ﺍﺯﻣﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ‬ ‫ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺳﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺭﻫﻨﻤﺎﻳﯽ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮی ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﺭﻓﻴﻊ‬ ‫ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻦ ﺟﺎی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺭﻓﻴﻊ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻁﺌﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﺎﺭﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ‬ ‫ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﻢ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻣﻦ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﺩﺭﺁﻏﺎﺯﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺵ‬ ‫ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ...‬ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺟﻤﻌﻪ ‪ 8‬ﺛﻮﺭ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪".‬‬ ‫ﺩﺭ ﺍﻳﻤﻞ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﻓﻴﻖ ﻫﮋﻳﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻗﻴﻖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﺎﻥ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ) ﺑﻪ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺗﺒﻪ ﺩﮔﺮﻣﻨﯽ ﺩﺍﺷﺖ ـ ﻋﻈﻴﻤﯽ ( ﻭ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻧﺎﺩﺭﺍﻳﻮﺑﯽ ﻭ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﻤﺮﺧﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻤﺮﺳﻴﺎﻩ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﺣﻠﻴﻤﻪ ﻳﻮﺳﻔﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭگ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﺎﻥ ﺩﻭﻡ ﺛﻮﺭ ‪ 1358‬ﻳﻌﻨﯽ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ‬ ‫ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭﮔﻔﺘﮕﻮی ﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻧﻮی ﺩﺍﻏﺪﻳﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ‪....‬‬ ‫ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﭘﺪﺭﺵ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ " :‬ﺷﺎﻡ ﺭﻭﺯ ‪ 2‬ﺛﻮﺭ ‪ 1357‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻧﺎﺩﺭﺍﻳﻮﺑﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺷﺐ ﻳﮏ ﺗﻴﻢ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺮﺩﻩ ﮔﯽ ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪی‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫‪4‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪﺭﻡ‪ ،‬ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﻭ ﻧﺎﺩﺭ ﺍﻳﻮﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻅﻬﺎﺭﺍﺕ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺠﻴﺪ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪی ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ‬ ‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻭﺳﺎﻁﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻮﺩ‬ ‫ﺍﺯ ﻣﺮگ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ‪".‬‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻤﺮﻫﮋﻳﺮ ﺩﺭﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺟﻮﻥ ﺳﺎﻝ ‪ 2009‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﺻﺎﺑﺮﺷﮑﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺗﺮﻳﺶ ﺳﻔﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﻭ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﭘﻮﭘﻠﺰی ﺩﻋﻮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺗﺼﺎﺩﻓﺎ ً‬ ‫ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﻓﻴﻊ ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﻼﻳﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺷﻬﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﮑﻤﻞ ﺑﺮﺍی ﺭﻓﻴﻊ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭی ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻬﻴﺪ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺷﺎﻥ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺻﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺭﻓﻴﻊ ﻧﯽ! ﻫﻤﻴﻦ ﻁﻮﺭ ﺧﻤﻮﺵ ﻭ‬ ‫ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﺻﺮﻑ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪.‬‬ ‫***‬ ‫ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﻓﻴﻖ ﺣﻴﺎﺕ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺗﺮﻳﻦ ﻫﺎﮐﯽ ﺑﺎﺯﺍﻥ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﯽ ﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻭ‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺟﺎﻥ ﮔﻞ ﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻧﯽ‪.‬‬ ‫***‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻧﻮﺭﷲ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺩﺭ ﻳﮏ ﮐﻮﻣﻨﺖ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪..." :‬ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺴﺮ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﻟﯽ ﺗﺨﻨﻴﮏ ﻗﻮﺍی ‪ 4‬ﺯﺭﻫﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺘﻌﻠﻢ ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﻟﻴﺴﻪ ﺍﻧﺼﺎﺭی ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﯽ ﻣﻦ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺧﺮﺩ ﺿﺎﺑﻂ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮﺍﺩﺭﺯﺍﺩﻩ ﺻﺪﻳﻖ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﺭ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻓﺮﺍﺩی ﺭﺍ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻴﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ‬ ‫ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﺕ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﭙﺮﺳﯽ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ؟ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﺷﺐ ﺩﺭ ﭘﻮﻟﻴﮕﻮﻥ ﻧﻮﮐﺮی ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮﺥ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻵﺧﺮﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﻭ ﮐﺸﺘﻨﻦ ﺑﻮﺩ‪ ... .‬ﻭ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﺮﺩﺍﺭ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﺎﻣﻴﻠﯽ ﻫﺎی ﺍﮐﺎﺩﻣﯽ ﺗﺨﻨﻴﮏ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﺭﻳﻴﺲ ﺍﮔﺴﺎ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ ".‬ﻧﻮﺭﷲ ﭘﺮﻭﺍﻧﯽ‬ ‫***‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺣﺪﺍﺩ ﺷﺎﻋﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺮﺍ ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻡ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪...":‬‬ ‫ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﺮﻭﺩ ﮐﺎﻣﻨﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻋﻴﻨﯽ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺗﺤﺮﻳﺮی ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﺸﺘﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺩﺍﻭﻭﺩ‪ ،‬ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻻﻳﻖ ﻏﻼﻡ ﺑﭽﻪ ﺳﻬﻢ ﻋﻤﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﮕﺲ ﻫﺮﺧﻮﺍﻥ ﭘﺮﺳﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﺎی ﻗﺎﺿﯽ ﺣﮑﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ‬ ‫ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍی ﺷﺎﻥ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻮ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺩﺍ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﻭژﻝ ﺷﯽ‪".‬‬ ‫ﺩﺭ ﮐﻮﻣﻨﺖ ﺩﻳﮕﺮی ﺁﻗﺎی ﺍﻣﻴﻦ ﻣﺘﻴﻦ ﺑﮕﺮﺍﻣﻴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪:‬‬ ‫"‪...‬ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻋﻈﻴﻤﯽ‪ ،‬ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺸﺘﻦ ﻁﺎﻫﺮ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﮐﺴﻮﺗﺎﻥ ﺟﻨﺒﺶ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮی ﺩﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﻭ‬ ‫ﺁﺯﺍﺩی ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺭژﻳﻢ ﺗﺮﻭﺭ ﻭﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﺍﻣﻴﻦ ‪ -‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫‪5‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﻔﻨﺎک ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻁﺎﻫﺮ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻮی ﮐﺸﺘﺎﺭﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ‬ ‫ﺷﺮﻳﮏ ﺳﺎﺯﻡ‪ .‬ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺘﻌﻠﻢ ﻣﮑﺘﺐ )ﻣﺪﺭﺳﻪ ( ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﮋﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻁﺎﻫﺮ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻼک ﺩﻭﻡ ﺑﻨﺪﻳﺨﺎﻧﻪ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی ﮐﺸﺘﺎﺭ ﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﺯ ﻅﻬﺮ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎی ﭼﻬﺎﺭ ﻭ ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩ‪ ... .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﻥ ﻫﺎی‬ ‫ﭘﻮﻟﻴﺲ ﮐﻪ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪی ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ )ﻭﻻﻳﺖ( ﻟﻮﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭی ﻫﻤﺮﻓﺘﻪ ﺁﺩﻡ ﺷﺮﻳﻔﯽ ﺑﻮﺩ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﮏ‬ ‫ﭘﺎﺭﭼﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﺩ ﮐﻪ ﻁﺎﻫﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﻻی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ‬ ‫ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻳﮏ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺯﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭی ﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺸﻌﺎﺏ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺣﺰﺏ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻫﺎ ﺷﻮﺩ‬ ‫ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻼک ﺍﻭﻝ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻳﺎﺑﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺍﮔﺴﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪﺵ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﺱ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﮔﺴﺎ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺩﺭﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ﻁﺎﻫﺮ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ...‬ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﻁﺎﻫﺮ‬ ‫ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﻪ ﻗﻔﻠﯽ ﻫﺎی ﺑﻼک ﺩﻭﻡ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻁﺒﻘﻪ ﺳﻮﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻼک‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﻁﺎﻫﺮ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﻳﻤﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻁﺎﻫﺮ ﺑﺪﺧﺸﯽ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﻣﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﮐﻼﻥ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﭼﭙﻦ‬ ‫ﭘﺨﺘﻪ ﻳﯽ ﺩﺍﺭﺍی ﺧﻂ ﻫﺎی ﮔﻼﺑﯽ ﻭ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮﺗﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺎﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺖ‪ .‬ﻳﺎﺩﺵ‬ ‫ﮔﺮﺍﻣﯽ ﻭﺭﻭﺍﻧﺶ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ‪".‬‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﺷﺠﺎﻉ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺠﺎﻉ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ‪:‬‬ ‫"ﺭﻓﻴﻖ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﻳﮏ ﺧﺎﻁﺮﻩ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﭘﺨﺶ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎی ﺷﻬﻴﺪ ﻭﮔﻠﮕﻮﻥ ﮐﻔﻦ‬ ‫ﻫﺮﻳﮏ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺘﺎﻟﻔﯽ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺒﺪﺍﻟﺴﺘﺎﺭ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﻫﻤﺼﻨﻔﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﻬﻴﺪﻡ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻧﻮﺭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮ ﻟﻮﺍی‬ ‫‪ 3‬ﮔﺎﺭﺩ ﻣﻠﯽ ﺩﺭ ﻟﻴﺴﻪ ﺍﺳﺘﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩ ﺭﻓﻘﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍی ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻈﺮﺑﻪ ﻅﺎﻫﺮﺍً ﺑﺎ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺧﺎﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺭﻓﻘﺎی ﺍﺳﺘﺎﻟﻒ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﻭﺣﺪﺕ‬ ‫ﺩﺭ ﻳﮏ ﭼﺎﺭﺕ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﻅﺎﻳﻒ ﺍﻋﻀﺎی ﺣﺰﺏ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ‬ ‫ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ ﺛﻮﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻓﻘﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺳﻴﺪ ﻗﺼﻮﺭ ﺟﻴﺤﻮﻥ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻫﻮﺩ ﺩﻳﺰﺍﻳﻦ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ‬ ‫ﻣﺴﺆﻭﻝ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﻫﻢ ﻧﺎﻡ ﻣﺪﻳﺮ ﻟﻴﺴﻪ ﺍﺳﺘﺎﻟﻒ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﻠﻢ ﺭﻧﺠﺒﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﺎﺭﺕ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻮﺳﻂ ﺭﻓﻘﺎی‬ ‫ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﻣﮑﺘﺐ ﻧﺼﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﻋﻼﻗﻪ‬ ‫ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﻣﺪﻳﺮ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﺘﻌﻠﻤﻴﻦ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺟﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬ﻋﺎﺟﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺩﻭﺭی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻧﺪ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺪﻳﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻏﻀﺐ ﺩﺭﺟﺴﺘﺠﻮی ﺭﻓﻘﺎ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻼﺯﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺪ ﺟﺮﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻓﺸﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺪﻳﺮ ﻣﮑﺘﺐ‬ ‫ﺟﺮﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﻮ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﻘﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺤﻮﻝ ﺷﺶ ﺟﺪی ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﺍﻓﺴﺮ ﺩﺭ ﻟﻮﺍی ‪ 3‬ﮔﺎﺭﺩ‬ ‫ﺧﺎﺹ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺍﻳﻔﺎی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻠﻴﻨﻮﻡ ﻫﮋﺩﻩ ﺁﻥ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻣﺎ ً ﺑﻪ ﻭﻻﻳﺎﺕ ﺭﻭﺍﻥ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‪ 1367‬ﺩﺭ ﮐﻨﺪ ﻫﺎﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺩﺭﺳﺎﻝ ‪ 1376‬ﺩﺭﮐﺎﺑﻞ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﺣﻮﻡ‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺳﺮﻣﻌﻠﻢ ﺍﺑﺘﺪﺍﺋﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﮐﺜﺮ ﭘﻼﻥ ﻫﺎی‬ ‫‪6‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﺭﻓﻘﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﺎﺟﻞ ﺍﻁﻼﻉ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ .‬ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺒﻨﺎﻣﻪ ﺭﺍﺩﺭ ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﻣﺪﻳﺮ ﻣﮑﺘﺐ ﻧﻴﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺳﭙﺮﺩ‪ .‬ﺭﻭﺣﺶ ﺷﺎﺩ ﻭﻳﺎﺩﺵ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺑﺎﺩ !"‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻌﻴﺐ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺳﺮﻭﺭی ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﺳﻼﻡ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺻﺎﺣﺐ! ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻌﻴﺐ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ]ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺣﺰﺏ ﻭﻁﻦ [ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻴﺚ ﺳﮑﺮﺗﺮ ﺩﻭﻡ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺩﻫﻠﯽ ﺍﻳﻔﺎی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺼﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺕ ﺍﺳﺪﺍﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﮑﺘﻴﮏ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ً ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ‬ ‫ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﮐﻮﺩﺗﺎی ﮔﻠﺐ ﺍﻟﺪﻳﻦ ‪ -‬ﺗﻨﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﻳﻀﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺘﻦ‬ ‫ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬ﻭﻟﯽ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﻘﻮﻁ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺳﺮﻭﺭی ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ ﺩﻫﻠﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ‬ ‫ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭی ﻣﺴﺘﺮﺩ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﮔﻔﺘﻨﻢ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﻋﻀﻮ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻤﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺏ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﻓﻘﺎی ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺩ؟ ﻓﺮﺩﺍی ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﻩ ﺳﺮﻭﺭی ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﺻﺮی ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺕ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﺍ ﻭﺍﭘﺲ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﺩﺭﺟﻮﺍﺏ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻔﺎﺭﺕ‬ ‫ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺕ ﺳﺮﻭﺭی‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﮑﺸﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﻨﺪ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺗﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭﻣﺤﺒﺲ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﻭﺍﻳﻞ ﺗﺤﻮﻝ ﺷﺶ ﺟﺪی ﭼﺮﺍ ﺷﻬﺪﺍی ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻗﺎﺭﺏ ﺷﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺗﺎﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ‬ ‫ﻭﻗﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﮐﺎﺭﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ‪.‬‬ ‫***‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺤﺎﮐﻤﺎﺕ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻗﻮﺍی ﻣﺴﻠﺢ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﻓﻴﻖ ﺣﺰﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ‬ ‫ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﻳﺎﺭ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﻭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻭﺍﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻭﻟﯽ ﺯﻳﺒﺎی ﮐﻮﺗﯽ ﺑﺎﻏﭽﻪ‬ ‫ﺍﺭگ ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺑﺎ ﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻓﺸﺮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺟﻤﻬﻮﺭی‬ ‫ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﺮﺩﻭ ﻋﻀﻮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻣﺤﮑﻤﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﻮﻻﺩﺍﺩ ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﯽ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻪ ﻣﺎﻥ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺭﺍی ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻳﮏ ﺳﺎﻥ ﻭ ﻣﺸﺘﺮک ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﻗﻀﺎﻳﺎ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺻﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻭ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﻴﺪﻋﺜﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ‬ ‫ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪ ﺣﻘﻮﻕ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻟﻢ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﭘﺮﻭﻓﻴﺸﻨﻞ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺭﻳﻴﺲ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭﻗﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺎﺭﻭﻕ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻟﻮی ﺩﺭﺳﺘﻴﺰ ﺍﺭﺩﻭی‬ ‫ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻣﻀﺎی ﺳﺮﺩﺍﺭﻣﺤﻤﺪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺧﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﭘﺎی ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻫﺎی ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭی ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻟﻢ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﻢ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍی ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ‬ ‫ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺖ ﻭﺟﺪﺍﻧﯽ ﻭ ﻭﻅﻴﻔﻮی ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺩﻭﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﯽ ﺁﻻﻳﺸﺎﻧﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﺻﻒ ﺍﻫﻞ ﻗﻠﻢ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ‬ ‫ﻳﮏ ﻁﻨﺰ ﻭ ﻓﮑﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻪ ﺍﺯ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺳﻴﺮ ﻣﯽ ﺷﺪی ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ‬ ‫‪7‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻓﮑﺎﻫﯽ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﻟﺘﻨﮓ‪ .‬ﻣﻬﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻬﻢ ﺍﮐﺖ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻋﻴﻨﮏ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ‬ ‫ﭘﺎک ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺳﺘﺎﺭ ﻭ ﺿﻴﺎ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﻴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮐﺪﺍﻡ ﻓﮑﺎﻫﯽ ﻳﯽ ﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻬﻨﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻬﻨﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻧﻮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺩ‪ .‬ﺥ‪ .‬ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺩﺭ ﻳﮏ ﺣﻮﺯﻩ ﺣﺰﺑﯽ‪ ،‬ﻭ ﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﻣﻨﺸﯽ ﺷﺎﻥ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﺻﻒ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﺰﻝ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺩﻟﮕﻴﻤﺸﺮ!‬ ‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭی ﮐﻪ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺁﻥ "ﻣﺮﺩ ﻣﺆﻗﺮ" ﺩﻳﺪﻡ‪ ،‬ﺩﻭ ﻳﺎ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﮐﺎﺭی ﺍﺯ ﻏﺰﻧﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻋﺼﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎ‬ ‫ﺩﺭﺧﻴﺮﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ‪ ،‬ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺳﻔﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﺣﺰﺏ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻣﺎ‬ ‫ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ‪ .‬ﺍﻟﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮﻋﯽ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﮔﺎﻧﺶ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﺯﺩ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﭼﯽ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﻫﺎﻳﺖ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺩﻟﮕﻴﻤﺸﺮ! ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﻓﻘﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺏ‬ ‫ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ‪ ،‬ﺍﻣﻴﻦ ﻳﮑﻪ ﺗﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯﺑﻴﻦ ﻧﺒﺮﺩ‪،‬‬ ‫ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ ؟ ﺭﻓﻘﺎ ﭼﯽ ﭘﻼﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭی ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺭﻓﺘﻦ ﺭﻓﻘﺎ ﻫﻢ ﻧﻬﺎﻳﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﺯﻧﮓ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻮﻝ ﻭﻫﺮﺍﺱ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎی ﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺭﻓﻴﻖ ﻭﮐﻴﻞ‬ ‫ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭼﻴﺰی ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﺫﻫﻨﯽ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺷﺘﻢ ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﺩﺳﺎﺗﻴﺮ ﺭﻓﻘﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﻳﮏ ﺭﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﻪ ُﻣﻬﺮی ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﺍﻓﺸﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻟﻢ ﻭﺟﺪﺍﻧﺎ ً‬ ‫ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭی ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺍﻁﻤﻴﻨﺎﻥ ﺧﺎﻁﺮ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺎﺩﻩ ﮔﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻳﮑﻪ ﺗﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺷﻮﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﮐﺸﺘﻦ ﺷﺮﻭﻉ‬ ‫ﺷﺪ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺭﻓﻘﺎی ﻏﺰﻧﯽ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮی ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ‪،‬‬ ‫ﺭﺍﺿﯽ ﺑﻮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻁﻮﺭی ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺭ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻫﺎی ﮔﺮﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﺭﺵ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺤﺎﮐﻤﺎﺕ ﺑﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻭی‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﯽ ﺩﻓﺘﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺗﻮﻗﻴﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺠﺮﺩ ﻭﺭﻭﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ‪ ،‬ﺩﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﮐﻤﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮﭼﻪ ﻫﺎی ﺳﻼﺡ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ‬ ‫ﺍﻣﺮ ﺗﺴﻠﻴﻤﯽ ﺑﻼ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺩﺍﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﻓﺴﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﺎ ﺩﻭﻧﻔﺮ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻭﺿﻊ ﻭﻗﻴﺢ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺑﺎﺭ‪،‬‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﺪﺍﻣﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﻮﺗﺮی ﺩﺍﺭﺍی ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎی ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪ‬ ‫) ﻗﺪﻳﻤﯽ ( ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ‪ ،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻳﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻬﻨﻤﯽ ﺍﮔﺴﺎ‪ ،‬ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﺩﻩ ﻭﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ‬ ‫ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ‪".‬‬ ‫ﺍﻟﻢ ﺑﺎ ﺍﺩﺑﻴﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺰﻳﻨﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺍﺗﺎﻕ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﻨﺎک ﻭ ﮐﺜﻴﻒ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺛﺎﺛﻴﻪ ﺍﺵ ﻳﮏ ﺩﺭﺍﺯ‬ ‫ﭼﻮﮐﯽ ﭼﻮﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻻی ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﭼﻮﮐﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎی‬ ‫‪8‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰی ﻓﺮﻭ ﺑﺮﻭﺩ‪ .‬ﻓﻘﺮ ﻭ ﻣﺴﮑﻨﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮﺵ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻓﻘﻴﺮﺍﻧﻪ‬ ‫ﮐﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻓﻀﻞ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻭﺻﺪﻫﺎ ﻫﻤﻮﻁﻨﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻠﻢ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ؛ ﻭ ﺭﻭﺯی ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻞ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ‪ ،‬ﺟﺮﻳﺪﻩ ﻳﯽ ﺭﺍ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺎﺭک ﺁﻥ ﺑﻪ ﺧﻂ‬ ‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺭﻧﺞ ﻫﺎی ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ! ﺳﺎﻝ ‪ 1345‬ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻫﻤﻴﻦ ﻳﮏ ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺍﻭ ﺭﻗﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺩﻳﻤﻮﮐﺮﺍﺗﻴﮏ ﺧﻠﻖ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ ﻏﺮﻕ‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎی ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺘﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ‬ ‫ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺴﻠﺪ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮ ﻭی ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻣﻮﺗﺮ ﺟﻴﭙﯽ‬ ‫ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﺮ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﻳﮏ ﺳﺮﻧﺸﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮی ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻧﺸﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ‬ ‫ﺍﺯ ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻟﻮﺍی ‪ 88‬ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ‪ .‬ﻣﻮﺗﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﮔﺴﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﺣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﻫﻠﻴﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ‪ ،‬ﻫﺪﺍﻳﺖ ﷲ ﺷﻬﻴﺪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺳﻼﻡ‬ ‫ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﺆﻅﻒ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺟﺎﻫﺎی ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺗﻌﻴﻴﻦ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺭﻫﻨﻤﺎﻳﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻴﺰ ﻭ ﭼﻮﮐﯽ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﻳﭗ ﺗﺤﺮﻳﺮی‬ ‫ﺭﻭی ﻳﮑﯽ ﺍﺯﻣﻴﺰ ﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ ... .‬ﺩﺭﺷﺮﻭﻉ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺮﺗﺐ ﻭ ﻣﻨﻈﻢ ﮐﻪ ﺩﻧﺪﻩء ﺑﺮﻗﯽ ﺩﺭ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺳﻴﻤﺎی ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮی ﺩﺍﺷﺖ؛ ﻭﻟﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﺯﻳﺒﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻭی ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮕﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ ... .‬ﺍﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺳﻮﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺳﺮﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺍﻓﺴﺮی ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﻪ‬ ‫ﻫﺎﻳﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻔﻆ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻋﯽ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻦ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻧﺪﻩ ﺑﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﻭﻟﺘﺎژ ﺑﺎﻻ ﺩﺭﺩ ﻭ‬ ‫ﻋﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪی ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻧﮏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﯽ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ‬ ‫ﻭ ﭼﻮﻥ ﺻﺨﺮﻩ ﻳﯽ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮﻡ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﻏﻀﺐ ﺁﻟﻮﺩ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‪"...‬‬ ‫ﺟﻮﺍﻧﮏ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺫﺍﻳﻘﻪ ﺑﺮﻕ ﺩﻧﺪﻩ ﺑﺮﻗﯽ ﺭﺍ‬ ‫ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻧﺪﻩ ﺑﺮﻗﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭﺻﻮﺭﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ ﻭ ﺯﺧﻢ ﻫﺎی ﻋﻤﻴﻘﯽ ﺑﺮ‬ ‫ﭘﻴﮑﺮ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺑﺮﺟﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﻴﻖ ﺳﺮﺗﺎ ﭘﺎﺧﻮﻧﻴﻦ ﻭ ﻣﺎﻟﻴﻦ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﻳﮕﺮی‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺭﻫﺎﻳﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻳﮏ ﻣﻴﺰ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻮﮐﯽ ﻭ ﺳﻴﻒ ﺣﻔﻆ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺛﺎﺛﻴﻪ ﺩﻳﮕﺮی‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﻳﮏ ﭘﺮﺩﻩ ﮐﺜﻴﻔﯽ ﻫﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺭﻭی ﺳﻴﻒ ﻫﺎی ﻓﻠﺰی ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺎ ﺭﻭی ﺩﺭﺍﺯﭼﻮﮐﯽ ﭼﻮﺑﻴﻨﯽ‬ ‫ﺩﺭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﺟﻬﻨﻤﯽ ﻳﯽ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﻮ ﺧﺰﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﮔﺰﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻮی ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺣﺲ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﻭﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺮﺍﺣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺍﺯﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﺭﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮی ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻟﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﻭ‬ ‫ﺑﺎﻻی ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﭼﻮﮐﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺷﺐ ﺩﻳﮕﺮی ﺍﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﺷﺐ ﻭﺣﺸﺖ‪ ،‬ﺷﺐ ﺣﻘﺎﺭﺕ‪ ،‬ﻭ ﺷﺐ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯی ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎی ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺭﺩﺍﻡ ﺍﮔﺴﺎ‪ ... .‬ﺍﺯ‬ ‫ﻫﺮﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻈﻠﻮﻣﯽ‪ ،‬ﺿﺠﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪی‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺷﻴﻮﻥ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﺮ ﮔﻮﺭ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺟﻮﺍﻥ ﻧﺎﻣﺮﺍﺩﺵ ﺑﺎ ﺳﻮﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﯽ ﮔﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﻣﯽ ﭘﻴﭽﺪ‪ ... .‬ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﭼﻨﺎﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﺎی ﺩﻟﺨﺮﺍﺵ ﻭ ﺷﻴﻮﻥ‬ ‫ﻭ ﻧﺪﺑﻪ ﻫﺎی ﭘﺮﺍﺯﺩﺭﺩ‪ ،‬ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺷﮑﯽ ﺍﺯﺩﻳﺪﻩ ﮔﺎﻧﻢ ﺟﺎﺭی ﮔﺸﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮﺯ‬

‫‪9‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻮﺭﻣﺎﻝ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭﺏ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﺎﺯﺷﺪ ﻭ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎی ﺧﺸﻦ ﻭ‬ ‫ﻋﺒﻮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﻪ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﻭ ﻗﻠﻤﯽ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻳﺲ ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ؟‬ ‫ـ ﺁﻥ ﺧﻄﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ ﺍی؟‬ ‫ـ ﮐﺪﺍﻡ ﺧﻄﺎﻳﯽ ؟‬ ‫ـ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ‪ .‬ﺑﻨﻮﻳﺲ‪ .‬ﺑﻨﻮﻳﺲ‪.‬‬ ‫ـ ﺷﻤﺎ ﺳﻮﺍﻝ ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﺑﺪﺍﺭﻡ‪... .‬‬ ‫ـ ﺷﺨﺺ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﻢ ﻭ ﮐﻨﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ ﻭﺗﺼﺮﻳﺢ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻀﻮ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﺪ؟"‬ ‫ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی ﺭﻳﻴﺲ ﺍﮔﺴﺎ‪،‬‬ ‫ﻏﻼﻡ ﺟﻴﻼﻧﯽ ﺭﻳﻴﺲ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻳﮏ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮﺭﻡ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ‬ ‫ﺍﺵ ﺟﮕړﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﺲ ﺍﻟﮑﻬﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﻭﺍﻟﺴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﻣﺴﺘﯽ ﺳﺮ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‪:‬‬ ‫"‪ ...‬ﺁﻥ ﻳﮑﯽ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮﻭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺿﺮﺑﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻴﺪﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺧﺎﺩﻣﺎﻥ‬ ‫ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻳﯽ ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻫﺮﺍﻡ ﻫﺎی ﻣﺼﺮ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮﺃﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺷﻨﺎﻡ‬ ‫ﻭ ﻧﺎﺳﺰﺍﮔﻮﻳﯽ ﻧﺜﺎﺭﻣﯽ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺁﺯﺭﻡ ﺍﻧﺪﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ...‬ﻭﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮی ﻗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ‬ ‫ﺻﺤﺮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ ﻭ ﺳﻮﻣﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﮑﻢ ﮔﻨﺪﻩ ﻗﻮی ﻫﻴﮑﻞ )ﺍﺳﺪﷲ ﺳﺮﻭﺭی( ﺗﮑﻪ ﺧﻮﻥ‬ ‫ﺁﻟﻮﺩی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻫﻨﻢ ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩﻫﺎی ﺩﺭﺩﺁﻟﻮﺩ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻁﻨﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻗﻮﻝ‬ ‫ﻣﺎﻧﻴﺎﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﺮﺥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻟﺘﺎژ ﺑﻠﻨﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻁﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﺮ‬ ‫ﻭﭘﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻭﻗﺘﯽ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﻟﺤﻈﻪ ﻳﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﻋﺮﻕ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻴﺲ ﮔﺮﺩﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺩﺭ ﺣﻮﺽ ﺁﺑﯽ ﻏﻮﻁﻪ ﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﺎﺭﺑﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﯽ ﺧﻮﺩی ﻭ ﮐﻮﻣﺎ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ‪ ... .‬ﺁﻫﺴﺘﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ؟ ‪ ...‬ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ :‬ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽ ﺷﺪی ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﻫﻴﺄﺕ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮﻳﺶ‪"...‬‬ ‫ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎی ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺁﻥ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ‬ ‫ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺧﻮﻧﭽﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﻴﺲ ﻭ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻠﻖ ﻭﺩﻫﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻥ ‪.‬ﺳﺮﺑﺎﺯی ﺍﺯ ﺭﻭی ﺗﺮﺣﻢ ﮔﻴﻼﺱ ﺁﺑﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻭﺍﺯﻩ‬ ‫ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻫﺎی‬ ‫ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﻮ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻫﺎﻳﯽ ﺍﺵ ﺍﺯ ﭼﻨﮓ ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﮐﺶ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ‬ ‫ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮓ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻔﻘﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ‪.‬؟ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﺵ "ﺳﻠﻴﻢ " ﺑﻪ ﻳﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺳﻠﻴﻢ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﮔﯽ ﻫﺎی ﺍﻭﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺒﯽ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻢ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﺼﻒ‬ ‫ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﺍﻟﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺭگ ﺭگ ﻭ ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻧﮑﺎﻫﯽ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻴﻤﻪ‬ ‫ﻫﺎی ﺷﺐ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﺄﺕ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻦ ﻭ ﺟﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ؛ ﺍﻣﺎ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﺮﻣﯽ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﺪ؟ ﺍﺯ ﻫﻴﺄﺕ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻏﻴﺮ ﺣﺰﺑﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﻪ‬ ‫‪10‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﻧﻨﻮﻳﺴﯽ ﺭﻓﻘﺎ! ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ‪ .‬ﺍﻟﻢ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ ‪:‬‬ ‫" ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺩﺍﺭی ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭﺧﺪﻣﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻼﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ‬ ‫ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﻭﺩﺭ ﺗﺤﻘﻖ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻫﺎی ﺣﺰﺑﻢ ) ﺡ‪ .‬ﺩ‪.‬ﺥ‪ .‬ﺍ ( ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ‬ ‫ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻓﻘﻂ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﮐﺸﺘﻦ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺩﻳﺮﻧﮑﻨﻴﺪ‪".‬‬ ‫***‬ ‫ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺭﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﺎﻥ ﺩﺷﻮﺍﺭﻡ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﺻﻒ ﺍﻟﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ‬ ‫ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺣﺘﯽ ﺗﮑﻪ ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ ﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﭼﺎپ ﮐﺘﺎﺏ ﻳﺎﺩﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺧﻮﺩ‬ ‫ﺩﺍﺭی ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺪﺕ ﻫﺎﭘﻴﺶ ﺑﺮﺍی ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻳﺮﺍﺳﺘﺎﺭی ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮی‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﻗﺼﻪ ﻫﺎی ﺁﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺍﻟﻢ؛ ﺑﻞ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻓﻴﻖ ﺣﮑﻴﻢ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺧﻠﻴﻞ ﷲ‪ ،‬ﺭﻓﻴﻖ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺎﺩ‪ ،‬ﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺭﻓﻴﻖ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻟﺒﻴﮏ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﺎﻁﺮﺍﺕ‬ ‫ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭی ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺍﻡ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺳﻄﺮ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺴﻦ ﺧﺘﺎﻡ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻡ‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺷﺶ ﺷﺐ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺳﭙﺮی ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺷﺐ ﺷﮑﻨﺠﻪ‪ ،‬ﻫﺮﺷﺐ ﺩﺷﻨﺎﻡ‪،‬‬ ‫ﻫﺮﺷﺐ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ‪ .‬ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻴﺮﻏﻀﺐ ﻫﺎ‪ ,‬ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﻫﺎ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺪﷲ‬ ‫ﺳﺮﻭﺭی ﻭ ﺟﻴﻼﻧﯽ ﺳﺮﺧﻪ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﺑﺮﻕ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺯﺟﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﷲ‪ ،‬ﺧﻠﻴﻞ ﷲ ﻭ ﻳﺎ ﺣﮑﻴﻢ ﺳﺮﻭﺭی ﻭ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻓﻴﻞ ﺍﺳﺪﷲ ﺍﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺗﺮﻭﻥ ) ﺗﻠﻮﻥ ( ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻴﮕﺴﺎﺭی ﻫﺎی ﺷﺒﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎﺩ‬ ‫ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺍﻟﻢ ﺻﺎﺣﺐ‪ .‬ﻳﮏ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﺴﻠﺴﻞ ﺩﻳﮕﺮ‪ :‬ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﺻﺤﺮﺍﻳﯽ‬ ‫ﻋﺴﮑﺮی ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﻮﻫﺎﻳﯽ)ﺳﻴﻢ( ﺩﺑﻞ ﺍﺵ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻴﺎﺗﻮ ﻭ ﻗﻮﻟﺶ ) ﺩﺳﺘﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﭼﺮﺥ ﻫﺎ ﻭﻣﻬﺮﻩ ﻫﺎی ﺗﻮﻟﻴﺪ‬ ‫ﺑﺮﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ( ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻴﺒﻞ ﻫﺎی ﺿﺨﻴﻢ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺖ ﻭ ﮐﻮﺏ ﻫﺎی ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‪ .‬ﺩﺳﺖ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﻫﺎ‬ ‫ﺯﺧﻤﯽ ﻭ ﺧﻮﻥ ﭼﮑﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ ﻭ ﺑﺪﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻭ ﺷﻖ ﺷﻖ ﺍﺯ ﮐﻴﺒﻞ ﻭ ﮐﻴﺒﻞ ﮐﺎﺭی ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺑﮑﺎﺭﺍﻥ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ‪ ،‬ﺟﻨﺮﺍﻝ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﻧﺎﻡ ﻫﺎی ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﺁﻧﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍی ﻳﮏ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﺍﺗﻬﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﺩ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﺪ‪ :‬ﺑﻠﯽ ﻣﻦ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻭ ﺑﺲ‪ .‬ﺩژﺧﻴﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭی ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ‬ ‫ﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﻭ ﺩﺭﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺧﻤﻪ ﻫﺎی ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻭ ﺳﺮﺩ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﭘﺮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﺩﺭﭘﯽ ﺁﺯﺍﺭ‪ ،‬ﺍﺫﻳﺖ‪ ،‬ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﻫﺎی ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﻴﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ!‬ ‫***‬ ‫ﺩﻳﮕﺮﺍﻓﺴﺮ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪی ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻋﺼﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ‪ .‬ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ‪ ،‬ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﻳﺎﺩ ﺯﺭﻳﻦ‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻫﻴﭻ ﺷﮑﺎﻳﺘﯽ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺭﺩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺞ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﭼﺎی ﻭﺑﻮﺭﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ‬ ‫ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﻣﻌﺎﺵ ﻳﮏ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻘﺎﻋﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺍﺳﺪ ﺁﻣﺪ‬ ‫‪ ،‬ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ .‬ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﭘﻬﻠﻮی ﻗﺮﺁﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﺍﺯ‬ ‫‪11‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﭘﻴﺶ ﺗﺎﻥ ﺧﺮﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﺍﺧﻴﺮ ﻫﺮﻣﺎﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺳﯽ ﺍﻡ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ‪ 1250‬ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺁﺑﺎﺩ! ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺮﺩﻭی ﺷﺎﻥ ﺁﺑﺎﺩ! ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﮐﻠﭽﻪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﺮﺍی ﺍﻁﻔﺎﻝ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﻳﻢ ‪.‬‬ ‫ﺭﻭﺯی ﺗﻮﺍﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﻮﺍﺏ ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺴﺮ ﮐﺎﮐﺎﻳﻢ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﻠﮑﺶ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ‬ ‫ﻳﺎﻭﺭ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺮﻳﺎﻟﯽ ﺍﺟﺮﺍی ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺩﺭﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺎﻟﯽ ﺳﻔﻴﺮ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺭﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﻳﻪء ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺍﻣﻮﮐﻠﻮﺱ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺵ ﺣﺲ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮﺍﺏ ﺑﭽﻪ ﻧﺎﺯﻧﻴﻨﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ "ﭘﻮﺭ" ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻴﮏ ﻭ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺷﻨﮕﻮﻝ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭﺩﻟﺒﺎﺯ ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﻭﻟﺨﺮﺝ ﻭ ﻳﻠﻪ ﺧﺮﺝ‪ .‬ﻳﮏ ﻳﮏ ﻭﻧﻴﻢ ﺳﻴﺮ ﮐﺸﻤﺶ ﺳﺮﺥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﮐﺘﺎﺏ ﮐﻴﻤﻴﺎی ﺻﻨﻒ ﻧﻬﻢ ﻳﺎ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺁﺧﺮ‬ ‫ﻫﺎی ﻣﺎﻩ ﺛﻮﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﻳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ‪ .‬ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﺸﺖ ﮐﻼﻥ ﺩﺍﺭﻳﺪ ؟ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﻭی ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﮏ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﺗﺸﺖ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺑﺎﻻی ﺑﺎﻡ‪ .‬ﺭﻭی ﺗﺸﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﻪ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺻﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ‬ ‫ﻧﮑﺶ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻳﺖ ﮐﺸﻤﺸﻮﻑ ﺗﻴﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﮐﺸﻤﺸﻮﻑ!‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺏ ﺧﻂ ﻭ ﺧﺒﺮی ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺻﺪﺍی ﻓﻴﺮﻫﺎی ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺧﻔﻴﻒ ﻭ ﺛﻘﻴﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﻴﻠﻔﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﻣﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺮﻑ ﺷﺐ ﻫﺎ‬ ‫ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﯽ ﺧﺒﺮی ﻣﻄﻠﻖ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻓﻴﺮﻫﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻣﻮﺗﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺳﺮک ﻋﻤﻮﻣﯽ‬ ‫ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻳﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻢ‪ .‬ﺻﺪﺍ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻻی ﺑﺎﻡ ﺑﺘﯽ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺷﻮﻡ ﺷﺎﻳﺪ ﮔﺴﺘﺮﻩ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺩﺍ ﺑﺎﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ‪ .‬ﺯﺭﻳﻦ‬ ‫ﻏﺎﻟﻤﻌﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺷﻮ‪ .‬ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺷﻔﻴﻊ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﮐﯽ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﯽ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺧﻮﺍﺟﻪ‬ ‫ﺭﻭﺍﺵ ﺩﻭﺩ ﻭ ﺧﺎک ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎی ﺁﺗﺶ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪﺍی ﻓﻴﺮ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻣﺮﻣﯽ ﻫﺎی ﺗﺎﻧﮏ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻠﻴﮑﻮﭘﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍ ﮔﺮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﭼﺮﺥ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ‪ .‬ﻫﺪﻑ ﻭ‬ ‫ﻳﺎ ﻫﺪﻑ ﻫﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺮﮐﺰی‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭی ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺧﺎﺻﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺁﻏﺎ ﺁﻏﺎ‪ ،‬ﮔﻠﻴﻤﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻠﻴﻢ ﻅﺎﻟﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﻳﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺍﻳﺪ ﭘﻬﻠﻮﻳﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﻪ ﮔﭗ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺮﻩ ﺧﻴﻞ ﺷﻮﺭﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﺧﻠﻘﯽ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺧﺒﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺯﻳﺎﺩی ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻧﮏ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﺭ ﻧﺸﻮﺩ‪ .‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻋﺠﺐ ﺁﺩﻡ‬ ‫ﺧﻮﺏ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺎﻭﺭی ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻞ ﻣﻦ! ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻔﺖ ﻫﺸﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻗﺪ ﻭﻧﻴﻢ ﻗﺪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺩﻩ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﻣﮑﺘﺐ ﺭﻭ‪ .‬ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭﻣﮑﺘﺐ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻤﺶ ﭼﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ ﺑﻪ ﺳﻮی ﮐﻮﭼﻪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺍﻭﻻﺩ ﻫﺎﻳﺶ‪ .‬ﺩﻭ ﻓﺮﻭﻧﺪ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺟﺖ ﻣﺤﺎﺭﺑﻮی ﺍﺯ ﺑﮕﺮﺍﻡ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻻی ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻴﮑﻪ ) ﺷﻴﺮﺟﻪ ( ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ‬ ‫ﺑﺎﻻی ﺳﺮﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮی "ﺷﺎﺥ ﺑﺮﻧﺘﯽ" ﺍﻭﺝ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻏﺮﺵ ﺭﻋﺪ ﺁﺳﺎی ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ‪ ،‬ﮔﺮﺩ ﺑﺎﺩی ﺍﺯ‬ ‫ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﭼﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺑﯽ ﺑﯽ ﻫﻤﺴﺮ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪...‬‬ ‫‪12‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫***‬ ‫ﺗﺎ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺩﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺨﻔﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﷲ‬ ‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻴﮏ )ﺧﻮﺵ ﭘﻮﺵ( ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ ﻭ ﺷﻮﺥ ﻭ ﺑﺬﻟﻪ ﮔﻮی ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﺳﻮی ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﯽ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﻗﻮﻝ ﺍﺭﺩﻭی ﻣﺮﮐﺰ ﺑﻪ ﺣﻴﺚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﻭﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﻻﺭی ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ"ﺧﻨﺠﺮ ﻭﺗﻠﻮﺍﺭ"‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎی ﺑﻴﮑﺎﺭی ﺑﻪ ﺑﺎﺯی ﭘﻴﻨﮓ ﭘﺎﻧﮓ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ‬ ‫ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ‪ .‬ﺩﻳﺸﺐ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﮐﺠﺎ ﺩﻳﺪﻣﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺑﻠﻨﺪﺵ ﺩﺭﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭﺍﻟﯽ ﺑﺎﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﯽ ﻣﻬﺎﺑﺎ ﻭ ﺑﺎﺷﺪﺕ ﺗﻮپ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺷﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺁﺭی ﻋﻨﺎﻳﺖ ﷲ ﺧﺎﻥ ﺟﮕﺮﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮ‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻠﮑﺮﺩﻩ ﺩﺭﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ‬ ‫ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﭘﺮﺳﺶ ﻭ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻳﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺘﻦ‪ .‬ﻭﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﺮﺩﻫﺎ ﺑﭙﺮﺳﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺗﺎﻥ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ ﺍﻣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟‬ ‫ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﻤﺎ ﻫﻤﺂﻭﺍﺯ ﺷﻮﻡ ‪:‬‬ ‫ﺍﻟﻐﺮﺽ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻖ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ‬ ‫ﺑﺲ ﺑﺪی ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﺱ‬ ‫ﻫﺪﻳﻪ ﻫﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻦ‬ ‫ﺯﺍﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻫﺪﻳﻪ ﺟﺎﻧﺴﻮﺯ ﻣﻦ‬ ‫ﻳﺎﺩﮔﺎﺭی ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﻩ ﻭﺩﺭﺩ‬ ‫ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻩ ‪ ،‬ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺩ‬ ‫***‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺼﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻻﻧﻪ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺧﺘﺮﮐﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺑﯽ‬ ‫ﺑﯽ ﻫﻢ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪﺍی ﻓﻴﺮ ﻣﺎﺷﻴﻨﺪﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺯ ﺳﻨﮕﺮی ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﮏ ﺑﻮﺟﯽ ﭘﻴﺎﺯ ﺭﻭی ﺑﺎﻡ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪ ،‬ﺑﻮﺟﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻳﮓ ﻫﺎی ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺎﻩ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﭘﺮﮐﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎی ﻧﺎﺑﮑﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻮﺟﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﺯ ﻫﺎی ﺭﻭی ﺑﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی‬ ‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮﻕ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺍﺯ‬ ‫ﻳﮏ ﺳﻮ ﺟﻨﮓ ﻣﻐﻠﻮﺑﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺎی ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺑﺎ ﺧﺎک ﻳﮏ ﺳﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﻮی ﭘﻴﺎﺯ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﻳﯽ ﺻﻔﺎ ﺩﻫﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻧﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ‪ .‬ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﺧﺎﻁﺮ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ .‬ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﻭ ﻣﺴﺠﺪ‪ .‬ﻫﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺳﺮ ﻭ ﮔﻮﺷﯽ ﺁﺏ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺧﺒﺮ‬ ‫ﻫﺎی ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭ‪ .‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﻗﻠﺐ ﭘﺎک ﻭ ﺑﯽ ﺍﻻﻳﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ‪ .‬ﺣﺴﺮﺕ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﯽ‪،‬‬ ‫ﺻﻔﺎ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺭﻭﺡ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﺭﺍ‪.‬‬ ‫ﺍﻳﻦ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﻓﺘﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻣﻀﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺟﺪﻭﻝ ﻣﻌﺎﺷﺎﺕ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺳﺘﺶ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻮ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﺷﻌﻮﺭ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﺩ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﻤﮏ ﺫﻫﻦ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪ ﻭ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺭﻣﺤﻤﺪ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻭ ﻓﺎﺩﺍﺭﺵ‬ ‫‪13‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺗﻮﺳﻂ "ﺭﻭﺯی" ﺩﺭﮐﻮﺗﯽ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍی ﺍﺭگ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﺧﻔﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻫﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﺑﺮﺍی ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺍﻣﻴﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎﺭی ﺗﻌﺎﻟﯽ ! ﻫﺮﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻳﯽ ﺩﺭﺷﻬﺮ‬ ‫ﮐﺎﺑﻞ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻫﻢ‪َ ،‬ﻣﻦ َﻣﻦ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﮐﺎﺭ ﻭﺑﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺨﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺁﻏﺎ‪ ،‬ﺁﻏﺎ! ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻳﮕﻪ ﭼﭙﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ...‬ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺍﺵ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﻟﺨﻮﺷﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﻢ‬ ‫ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﺁژﻧﮓ ﺑﺒﻴﻨﻢ ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ ً ﺍﻥ ﺷﺎء ﷲ‪ ،‬ﺍﻥ ﺷﺎء ﷲ‪ ...‬ﺍﻣﺎ ﻋﻠﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ‪ .‬ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻣﻘﺮ ﻏﺰﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﻩء ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﺎی ﺩﻳﮕﺮی ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﻣﺮگ ﻭی‬ ‫ﺑﺮﺍی ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ .‬ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯽ؟ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﺣﻠﻘﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺁﺩﻡ ﺑﺪی ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﻮﺭ‪ ،‬ډﻭډی‪ ،‬ﮐﺎﻟﯽ‪ .‬ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺳﻴﺮ ﺁﺭﺩ ﻭ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﮐﻴﻠﻮ ﺭﻭﻏﻦ ﮐﻮﭘﻮﻥ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺍﻓﻐﺎﻧﯽ ﻣﻌﺎﺵ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺧﻴﺮی ﺩﻳﮕﺮی ﺍﺯ ﻭی ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﺁﺩﻡ ﻧﻴﺖ ﺑﻪ ﺧﻴﺮی‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﮔﭗ ﻫﺎی ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺰﺍﺡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺳﺎﻟﮕﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ‪ .‬ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺵ ﻏﻤﺒﺮ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﻫﺎ ﺍﺗﻦ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﮐﻴﮑﯽ ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪.‬؟ ﻭﺍی ﻭﺍی ﺁﺏ ﺩﻫﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭﻻﺩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﻳﺨﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﭗ ﻫﺎ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺘﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﮔﺮﺩﺵ‬ ‫ﮐﺸﺘﻴﺶ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ‬ ‫ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻣﻴﻦ ﺟﺰﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭﺁﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺰﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺶ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺳﺮﻭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﺻﻔﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﻮی ﭘﻴﺎﺯ‪ .‬ﺁﻩ‪ ،‬ﮐﺎﺵ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻼﻝ‬ ‫ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺖ‪،‬ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ‪ ...‬ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮﺩﺍﻣﻮﮐﻠﺲ ﺑﺮﮔﺮﺩﻥ ﻭی ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻭﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺷﺒَﺶ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻭﺯﺵ‪ .‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺟﻠﺴﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ‬ ‫ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭﻣﺎﻩ ﺭﻫﺎﻳﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ َ‬ ‫ﺣﺘﻤﺎ ً ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻤﺶ؛ ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﻫﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺶ ﺭﻓﺘﻢ ‪ .‬ﻻﻏﺮ‬ ‫ﻭﺭﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺗﺎ ﭘﺎﺳﯽ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎی ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻦ ﻭی ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻳﻴﻢ ﻣﻦ‬ ‫ﺍﺯﻭی ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺸﺘﺮک ﻣﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ‪ .‬ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺼﻤﻢ ﺗﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﮔﯽ ﺭﺷﮏ ﺁﻭﺭی ﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺁﺑﺪﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭘﻮﻻﺩ‪ .‬ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ‬ ‫ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎی ﻣﺨﻔﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺍی ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﻭی ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ‬ ‫ﺳﺘﺎﺭﺧﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺫﺑﻴﺢ ﷲ ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ‬ ‫ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺭﻏﺒﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭی ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ‪) .‬ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﺭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﺏ ﺭﺍﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ؟ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﯽ‪ .‬ﺯﻳﺎﺭﻣﻞ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺳﻼﻣﺶ ﺭﺍ ﻭﻋﻠﻴﮏ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻳﺶ‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻳﮏ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻋﻀﻮ ﺭﺍﺑﻂ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻋﺬﺍﺏ ﺑﮑﺸﺪ (‬ ‫ﺗﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺎﻩ ﻫﺎی ﺯﻧﺪﻩ ﮔﯽ ﺷﺎﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﺗﺮﻩ ﮐﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﷲ ﻫﻤﺪﺭﺩ‬ ‫ﺩﺭ ﻳﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺰﺭگ ﺑﺎﺳﺘﻴﻞ ﭘﻠﭽﺮﺧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ...‬ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻫﺮﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﯽ ﺣﺰﺏ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺧﺒﺮ ﻫﺎی ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺗﻦ‬ ‫ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻗﺮﻳﻪ ﺗﺮﻩ ﺧﻴﻞ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺑﻤﺒﺎﺭﺍﻥ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﭼﺮﺧﺒﺎﻝ ﻫﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺗﻦ ﺯﺧﻤﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺣﮑﻮﻣﺖ‬ ‫‪14‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﻦ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﺗﺮﻩ ﺧﻴﻠﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺳﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺮﻩ ﺧﻴﻞ ﻫﻢ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﺎﻧﮏ ﻭ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ‬ ‫ﺯﺩﻩ ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﺯﻳﺎﺩی ﺑﻪ َﺭﻧﻮی ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺿﺎﺑﻂ ﻭ ﻋﺴﮑﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺎﻡ ﭼﻨﺪ ﺗﺎی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻧﺎﻡ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﻧﮑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻻی ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‪،‬‬ ‫ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻧﺎﻡ ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺁﻩ ﺍﺯﻧﻬﺎﺩﻡ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﺿﺎﺑﻂ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﻪ‬ ‫ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺷﻬﺮی ﻗﻮﺍی ﻣﺮﮐﺰ‪ .‬ﻫﻤﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ‬ ‫ﻋﻀﻮ ﺣﺰﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﺴﺎﺯﺩ‪ .‬ﺟﻮﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭی ﺑﻮﺩ‪ .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ‬ ‫ﮐﻪ ﺭﻭﺯی ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻭی ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭی ﻣﺮﺩﻣﺶ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯی ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻳﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ‬ ‫ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍی ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎی ﺗﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻤﺶ ﺁﻣﺪﻩ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﮐﻮﭼﮏ ﺭﻧﮕﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﭘﺎﮐﺖ ﺑﺰﺭگ ﺁﻭﺭﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﻗﻮی ﺩﺭ ﭘﺎﮐﺖ ﭼﻴﺰی ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﮐﺸﻤﺸﻮﻑ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺍﺏ‪ ،‬ﺗﺎ ﺩﻳﺮﮔﺎﻩ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻴﻢ‪ .‬ﺍﺯﻫﻤﻪ ﺟﺎ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﺭﻓﻘﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺩﺭﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮ ﻭﺩﻳﮕﺮ ﻧﻈﺎﻣﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﺮﺭﻭﺯ‬ ‫ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻳﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﮑﻨﺠﻪ‬ ‫ﺍﺕ ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻳﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺗﻮ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯽ! ﺍﻣﺎ ﻫﻮﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺎ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭژﻳﻤﺶ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺍﻣﻮﮐﻠﻮﺱ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﻣﻦ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺭ ﻣﻮﻳﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺧﻴﺮ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﻠﻖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺮ ﮐﺮﺩی‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺍ ﺯﺷﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺰﻝ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﻖ ﺑﻖ ﻣﯽ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﻢ ‪ .‬ﺗﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﻡ ﻳﮕﺎﻥ ﭘﻴﻨﮑﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎی ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﺍی‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺧﻮﺍﺏ‬ ‫ﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻞ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻳﻦ ﺭژﻳﻢ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻭ ﺧﻮﺩﮐﺎﻣﻪ ﻣﮋﺩﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﻠﻴﻤﺶ‬ ‫ﻣﻦ ﻻﺵ ﻭ‬ ‫ﭼﻴﺪﻩ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺘﻤﺎ ً ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎی ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﻓﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ِ‬ ‫ﻟﻨﮓ ﺑﺮﺍی ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯی ﺍﻳﻦ ﺭژﻳﻢ ﺩﺳﺖ ﺩﻋﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭژﻳﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻫﻴﭻ ﮐﺴﯽ ﺟﺎ‬ ‫ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺗﺎﺭﻭﺯ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ‪ .‬ﺑﺒﻴﻦ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﻘﺎی ﺭﻫﺒﺮی ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫ﻭ ﺍﺯﺭﻭﺯی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﮐﻮﺩﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺁﺭﺍﻡ‬ ‫ﺁﺭﺍﻡ ﺧﻴﺰﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻫﺎی ﻣﺮﺩﻣﯽ ﻫﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ‪ .‬ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﻫﺮﺍﺕ‪ ،‬ﭘﻠﺨﻤﺮی‪ ،‬ﺑﻐﻼﻥ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ‬ ‫ﻧﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﻩ ﭘﻴﭻ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ) ﻳﮏ ﻫﺰﺍﺭ ﻭﻳﮏ ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺗﻦ( ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺮﺍﻟﻪ ﮐﻪ ﻧﻌﺮﻩ ﷲ ﺍﮐﺒﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎی ﻋﻤﺪﺗﺎ ً ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻗﻴﺎﻡ ﭼﻨﺪﺍﻭﻝ ﮐﺎﺑﻞ‪ ،‬ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺎﻻﺣﺼﺎﺭ‬ ‫ﮐﺎﺑﻞ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺷﻮﺭﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺮﻩ ﺧﻴﻞ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺭﻭﺯی ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺍی ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍی ﭼﯽ ﺟﺎﻥ ﻫﺎی‬ ‫ﺧﻮﺩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ؟‬ ‫ﺗﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﻭﷲ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﯽ‪ .‬ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺭﺧﺼﺘﯽ ﺍﻡ ﭘﻮﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ‪ ،‬ﺑﺮﻭﻡ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪ‪.‬‬ ‫ﺗﺎﻫﻢ ﺳﺮ ﻭﮔﻮﺷﯽ ﺁﺏ ﺩﻫﻢ ﻭ ﻫﻢ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺍﻡ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﻴﮏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻄﻌﺎﺕ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﺍﺭﺍی ﺳﻄﺢ ﺍﮐﻤﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﻳﺪﻥ ﺩﻭﻳﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺻﻒ ﻧﺨﺴﺖ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﻤﺪﺗﺎ ً ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻠﻔﺎﺕ ﻭ ﺿﺎﻳﻌﺎﺕ ﺷﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺳﻄﺢ ﺍﮐﻤﺎﻝ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ‪ 80‬ﻓﻴﺼﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ‬ ‫ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻧﺪک ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ‪ ،‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ‬ ‫‪15‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﻭ ﺟﻮﺵ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮﺩ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﻗﺮﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﺎی ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻗﻠﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻴﻨﯽ ﻫﺎ ﺍﺯﺁﻥ ﺟﺮﺕ ﻭﻓﺮﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ‬ ‫ﺑﻮﺩﻧﺪ ‪ .‬ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﺑﻼ ﻣﻌﻄﻠﯽ ﻣﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﺮﺍﻳﻢ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻋﺎی ﺳﺮ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎی ﻣﺼﺆﻭﻧﻴﺖ ‪،‬ﻗﺎﻧﻮﻧﻴﺖ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭﻋﻤﻞ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪...‬‬ ‫ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻧﺎﻥ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺰﻏﺬﺍ ﭼﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻩ ﺑﯽ ﺑﯽ ﻫﻤﺴﺮ‬ ‫ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺑﻮﻻﻧﯽ ﺗﻨﺪﻭﺭی ﭘﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺩﻳﮓ ﺣﻠﻮﺍ‪ .‬ﺧﻴﺮﺍﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﺧﺘﺮﮐﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮﺍﺏ ﮐﺒﺎﺏ ﻣﺮﻍ ﭘﺨﺘﻪ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺯﺭﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﯽ ﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺭﻧﮕﯽ ﭘﺨﺘﻪ‪ .‬ﺑﻮی ﻏﺬﺍ‬ ‫ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﭘﺮﮔﻮﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﺲ ﮐﻦ! ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮔﯽ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﺿﻌﻒ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﺯ ﺟﺎﻫﺎی ﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻴﺰﻳﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺭﻧﮕﻪ ﮐﺎﮐﺎ ﺗﻮﺍﺏ‬ ‫ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﭘﻠﮏ ﺯﺩﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ‪ .‬ﺩﻟﻢ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ‬ ‫ﺷﻮﺩ ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻫﯽ ﺍﺯ ﺟﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻢ‪ .‬ﺩﺳﺖ ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻡ‪ ،‬ﺭﻭی ﻫﺎی ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻴﺰ ﻏﺬﺍ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻴﺰ ﻏﺬﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ‪ ،‬ﺑﯽ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺼﺮﺍﻋﯽ ﺍﺯﻳﮏ ﺳﺮﻭﺩﻩ‬ ‫ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ‪ :‬ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺳﻔﺮﻩء ﺑﯽ ﺭﻧﮓ ﻣﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﭼﻪ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ!‬ ‫ﺩﻳﺮ ﻭﻗﺖ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﺭﺯﻭ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺍﺏ ﻓﻠﻢ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ ﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ‬ ‫ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﻠﻢ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﺸﺘﻮی ﺁﻥ ﺳﻮی ﺳﺮﺣﺪ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺯﻥ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻏﻠﻴﻈﯽ‬ ‫ﺍﺯ ﺳﺮﺧﺎﺏ ﻭ ﺳﻔﻴﺪﺁﺏ ﻭ ﻟﺐ ﺳﺮﻳﻦ ﻫﺎی ﺳﺮﺥ ﺳﺮﺥ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﺒﺎﻥ ﻫﺎی ﮐﻴﺒﯽ ﺳﺮﺥ ﻭﺳﺒﺰ ﻭ ﺑﻨﻔﺶ ﺩﺭ‬ ‫ﻓﻠﻢ ﻅﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭﮐﺮﺷﻤﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻨﺒﺎﻥ ﻫﺎی ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺭﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻭﺍﺳﮑﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﻭﺕ ﻫﺎی ﺗﺎﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻄﺎﺭ ﻭﺯﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﭗ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎﺑﻮ ﻫﺎ ﺑﺪﻣﺎﺷﺎﻥ ﻓﻠﻢ ﺭﺍ ﺗﺎﺭ‬ ‫ﻭﻣﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﻣﻴﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺩﻝ ﻭ ﻭﺻﺎﻝ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮﺍﺏ ﻓﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ‬ ‫ﮐﺮﺍﻫﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺍﺯﺩﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻓﻠﻢ ﻫﺎی ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻧﺎﻭﻗﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺮﺥ ﻭ‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ ﺑﭽﻪ ﻓﻠﻢ )ﺍﻣﻴﻦ( ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ .‬ﻓﻠﻢ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻫﺎی ﭘﻨﺠﺎﺑﯽ ﻭ ﺗﻨﺒﺎﻥ ﻫﺎی ﭼﻴﻦ‬ ‫ﺩﺍﺭﮔﻴﺒﯽ ﻭ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎی ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﺒﺰ ﻭﺁﺑﯽ ﺣﺮﻳﺮ‪ ،‬ﺍﺯﻳﮏ ﺳﻮ ﻣﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯﺳﻮی ﺩﻳﮕﺮﺑﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻥ ﺁﻥ‬ ‫ﻋﺴﮑﺮﻫﺎ ﻭ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﺪﺍﻡ ﻭﺯﻳﺮ ﻳﺎ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ‬ ‫ﻳﺎ ﻋﻀﻮی ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ‪ .‬ﻭی ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺑﺎ ﺭﺍﺩﻳﻮی‬ ‫ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺩﺍﺧﻞ ﺳﺎﻟﻮﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﭼﺴﭙﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺁﻏﺎ ﺁﻏﺎ! ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ‪ .‬ﻫﺮﺳﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻮﺵ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻣﯽ ﭼﺴﭙﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺩﺭﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ‪ ،‬ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎﻧﮏ‪ ،‬ﺳﻪ ﺯﺭﻫﭙﻮﺵ ﻁﻌﻤﻪ ﺣﺮﻳﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ‪ 50‬ﺗﻦ ﺍﻓﺴﺮ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ‬ ‫ﺧﻠﻘﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﻫﺎی ﺭژﻳﻢ ﺣﻔﻴﻆ ﷲ‬ ‫ﺍﻣﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﺭﻭﻧﺪ‪.‬‬

‫‪16‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺗﻮﺍﺏ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻨﺰﻝ ﻣﺤﻘﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ ﺯﻭﺩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی‬ ‫ﺁﭘﺎﺭﺗﻤﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻼک ‪ 28‬ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﮑﺮﻭﺭﻳﺎﻥ ﮐﻬﻨﻪ ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﺎﺭی ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﻭ ﻳﺎ‬ ‫ﻟﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪء ﭘﻴﺘﻮ ﺻﻔﻪ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﺯﻧﮓ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﭼﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ "ﻣﺮﺩ‬ ‫ﻣﺆﻗﺮ" ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﮔﻞ ﻫﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ؟ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ‬ ‫‪ .‬ﺩﺭﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻏﻮﻁﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﺗﺒﺮی ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﯽ ﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﻭ ﺑﺰﺭگ ﺭﺍ ﺗﻮﺗﻪ ﺗﻮﺗﻪ ﻭ ﭘﺎﺭﭼﻪ‬ ‫ﭘﺎﺭﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻭ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﺺ ﻭﺑﻴﺺ ﺻﺪﺍی ﺷﺎﻩ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ‪ :‬ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺪ‪...‬‬ ‫ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺧﻴﻞ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﺴﻠﺢ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﻣﺎﺷﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻟﺠﺎﻡ‬ ‫ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ‪ .‬ﺍﻓﺴﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﺑﺮﻭﺕ ﭼﭙﺎﻳﻔﯽ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﻫﺎی ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺭﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺨﻦ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮﺭﻡ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺍﺵ ﺗﺎ ﺷﮑﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻮﻥ ﺑﯽ ﻧﻈﻢ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭﺵ‬ ‫ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﭼﻮﻥ ﻭﭼﺮﺍ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ‬ ‫ﻟﺨﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻳﺪ‪ ،‬ﺑﭙﺎﻟﻴﺪ‪ ،‬ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪ .‬ﺻﻨﺪﻭﻕ‬ ‫ﻣﻨﺪﻭﻕ‪ ،‬ﮐﻨﺪﻭ ﻣﻨﺪﻭ ﻭ ﻫﺮﭼﻴﺰی ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﺎﻥ ﻣﺸﮑﻮک ﻣﯽ ﺭﺳﺪ‪ .‬ﺳﻼﺡ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎﺕ‪ ،‬ﺗﻔﻨﮓ‪ ،‬ﻣﻔﻨﮓ‪ ،‬ﺑﻢ‪،‬‬ ‫ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﺎﻻ ﺷﻮﻳﺪ‪ ...‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪... .‬‬ ‫ﺍﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﺭﻧﮕﻢ ﭘﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺩﻟﺨﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺍﻧﮕﺎﺭ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﮐﻪ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﺗﻴﺮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ‪ ،‬ﻧﻨﮕﺮﻡ‪ .‬ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺗﻴﺮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺩﺭﭼﺎﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ‪.‬‬ ‫ﺗﻮﺍﺏ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺍﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻣﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﺪﺍﺭ ﺗﻴﺮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣﻴﻠﺶ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯی‪ .‬ﻭ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻣﺶ ﺩﺭﭼﺎﻩ ﺁﻥ ﺣﻮﻳﻠﯽ ﺑﺰﺭگ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺩﺭ‬ ‫ﭼﺎک ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﻫﺴﭙﺎﻧﻮی ﮐﻪ ﮐﺮﻳﻢ ﺟﺎﻥ )ﻣﺮﺣﻮﻡ( ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺿﻴﺎ ﺟﺎﻥ‬ ‫ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﺧﺮﻳﻄﻪ ﺗﺮﮐﺎﺭی ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﻭ‬ ‫ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻫﺎی ﺩﻭﺷﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﺍﺯﺷﻴﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ؟ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭﺏ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﻥ ﺍﻓﺴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺭﺍﺿﯽ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺩی ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎ ﭘﺎی ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺼﺎ ﭼﻮﺑﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭ‪ ،‬ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺍﻳﺴﺘﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟‬ ‫ﻧﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎﺭﻩ ﺍی؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺍﻓﺴﺮ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﻟﺤﻦ‬ ‫ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺍﺳﺖ ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺍﺕ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺳﮓ ﻭﻟﮕﺮﺩ‪ .‬ﺍﺯﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﭘﻴﭽﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﮏ ﺧﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻻی‬ ‫ﺻﻔﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺷﻮ! ﺗﻮ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ ﺳﮓ ﻭﻟﮕﺮﺩ‪ .‬ﺗﻔﻨﮕﺶ ﺭﺍ ﺩک ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﻣﺮﺍ ﮔﻔﺘﯽ؟‬ ‫***‬ ‫ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ‪:‬‬ ‫ﺗﺎ ﻳﺎﺩﻡ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺩﺭﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ‬ ‫ﺧﻠﻘﯽ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺣﺮﺏ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻭی‬ ‫ﺍﺯ ﻗﺮﻳﻪ ﺳﻬﺎک ﺷﻴﻮﻩ ﮐﯽ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﮑﺘﺐ ﺷﻴﻮﻩ ﮐﯽ ﻫﻤﺪﺭﺱ ﺑﻮ ِﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﺮﻳﻒ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺿﻤﻴﺮ ﻭ‬ ‫‪17‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﭘﺎﮐﻨﻬﺎﺩی ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ‪ .‬ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺠﻴﺐ ﺩﺍﻭﺭی‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮔﯽ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻓﻴﻖ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﻓﺮﺯﺍﻧﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻭی ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺗﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺍﻓﺴﺮ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﻴﺪ ﺍﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻏﻨﺎ ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﻘﺎﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﭘﻴﺸﻴﻦ‬ ‫ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﻭ ﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻭی ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ؛‬ ‫ﻭﻟﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﻭ ﻫﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺟﮕړﻥ ﺧﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﻘﺒﻞ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ‬ ‫ﮐﻨﮏ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻣﻴﺪﺍﺍﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮی ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ‬ ‫ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮی ﻭی ﻭﺑﻪ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭی ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺫﻳﻞ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﻮﻡ ﻭﺳﻴﺎﻩ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺩﮔﺮﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻮﺳﯽ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ) ﺍﮐﺎﺩﻣﻴﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی ﻭ‬ ‫ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ(‪ ،‬ﺗﻮﺭﻧﺠﻨﺮﺍﻝ ﻋﺒﺪﺍﻟﺴﺘﺎﺭ ﻣﺮﺳﺘﻴﺎﻝ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﻥ‬ ‫ﺧﺎﻥ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻣﺪﻳﺮ ﭘﻴﮋﻧﺪ ﻕ‪ .‬ﻩ‪ .‬ﻭ ﻡ‪ .‬ﻩ‪ .‬ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺷﻮﺭﻭی (‪ ،‬ﺟﮕﺮﻥ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﷲ‬ ‫ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻣﺪﻳﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﺮﺑﻴﻪ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻡ‪ .‬ﻩ‪ ،.‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺗﻴﻤﻮﺭ ﺷﺎﻩ ﺁﻣﺮ ﻟﻮژﺳﺘﻴﮏ ﻕ‪ .‬ﻩ‪ .‬ﻭ ﻡ‪ .‬ﻩ‪ ،.‬ﺩﮔﺮﻣﻦ‬ ‫ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺩﺭﺍﻳﻮﺑﯽ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﺩﺍﻓﻊ ﻫﻮﺍ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺣﺮﺏ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍﺩﺍﺭ‪،‬‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻴﻪ ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺷﺎﻩ ﻭﻟﯽ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻗﺒﻼً ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺑﮕﺮﺍﻡ )ﻣﺎﺳﺘﺮ ﻋﻠﻮﻡ ﻋﺴﮑﺮی ﺩﺭ‬ ‫ﺷﻮﺭﻭی ـ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ (‪ ،‬ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﮔﺎﺭﻧﻴﺰﻳﻮﻥ ﺷﻴﻨﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ‬ ‫ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺍﺭﮐﺎﻧﺤﺮﺏ ﺣﺒﻴﺐ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻣﺪﻳﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﺮﺑﻴﻪ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ‬ ‫ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪﺍﮐﺒﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩی ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺗﺮﺍﻧﺴﭙﻮﺭﺕ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ‪،‬‬ ‫ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻏﻨﺪ ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﻣﺰﺍﺭﺷﺮﻳﻒ ) ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی (‪ ،‬ﺟﮕﺮﻥ ﺿﻴﺎء ﺍﻟﺪﻳﻦ‬ ‫ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﮑﺎﻓﯽ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ‬ ‫ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﻠﻮﺕ‪ ،‬ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺟﮕﺘﻮﺭﻥ ﻋﺒﺪﷲ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ‬ ‫ﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﺧﺪﺍی ﻧﻈﺮ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺩﮔﺮﻣﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺭ‬ ‫ﺷﻮﺭﻭی‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻋﻀﻮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺗﺮﺑﻴﻪ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ) ﻓﺎﺭﻍ ﭘﻮﻫﻨځﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ‬ ‫ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﻭﺍﺵ‪ ،‬ﺟﮕړﻥ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻗﻞ ﺳﺮﺍﻧﺠﻨﻴﺮ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺷﻮﺭﻭی‪.‬‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻗﺒﻠﯽ ‪:‬‬ ‫ﺭﻓﻴﻖ ﻧﻮﺭﷲ ﭘﺮﻭﺍﻧﯽ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﺮ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺭﺩﻭی ﺟﻤﻬﻮﺭی ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ‬ ‫ﺩﺭﭘﻴﺎﻡ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕ‪ ..." :‬ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺫﮐﺮی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺪﺍﺩی ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﺑﺎﺗﻌﺪﺍﺩی ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻁﻨﭙﺮﺳﺘﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺩﺍﺭﻡ‪ .‬ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻁﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺗﺤﺮﻳﺮ‬ ‫ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻳﻨﻴﻦ ﺑﺎﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﻴﺮک ﺷﻬﺎﺏ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﻋﻤﻠﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯی ﺑﻮﺩ ﻭ‬ ‫ﺩﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪﺳﻌﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺮ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻟﻒ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮔﺮﻭﺍﻝ ﻫﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺭﺍﺩﻳﺴﺖ ﻁﻴﺎﺭﻩ ﺍﻥ‪26-‬‬ ‫ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻭ ﻗﻮﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ‬ ‫‪18‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺑﻪ ﺑﺎﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﺍﻣﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻫﺎی ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺣﺴﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﻤﻮﺭ ﺷﺎﻩ ﺣﺴﻦ ﻧﻄﺎﻕ‬ ‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺧﻄﺎﺏ )ﺍﻳﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻧﺸﺮﺍﺕ ﺩﺍﺭﺩ( ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻗﺎﺩﺭ‬ ‫ﺩﺭ ﻧﺎﺑﻮﺩی ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭﻁﻨﭙﺮﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪".‬‬ ‫ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺠﻴﺐ ﺩﺍﻭﺭی ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭی ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺟﮕړﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﭘﻴﻠﻮﺕ ﺗﺤﺼﻴﻠﮑﺮﺩﻩ‬ ‫ﺩﺭﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺧﻠﻘﯽ ﺩﺭ ﻗﻮﺍی ﻫﻮﺍﻳﯽ ﻭ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺯ ﺳﻮی ﺑﺎﻧﺪ ﺍﻣﻴﻦ‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﺑﺮﺍی ﻗﺒﻠﻪ ﮔﺎﻩ ﺷﺎﻥ ﺗﻠﻔﻮﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪی ﻭ ﭼﻮﻧﯽ ﺁﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ‬ ‫ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺖ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭﻁﻦ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﻓﮕﻨﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻏﻤﺒﺎﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ‬ ‫ﻫﺎ ﺍﻅﻬﺎﺭ ﺳﭙﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ‪ .‬ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭﮐﻮﻣﻨﺖ ﺷﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ‪:‬‬ ‫" ‪ ..‬ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﺟﮕړﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻋﻼﻭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﻠﯽ ﮔﺮﺍ ﻭ ﺩﺍﺭﺍی‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺁﻓﺎﻗﯽ ﻭﺳﻴﻌﯽ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﮕړﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺎ ﺩﺭﻧﻈﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﺸﮑﻼﺕ‬ ‫ﺗﺮﺍﻧﺴﭙﻮﺭﺕ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﺎﮐﻦ ﺟﻨﻮﺏ ﺩﺭﻳﺎی ﻟﻮﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻗﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺳﻬﺎک‪ ،‬ﻣﻴﺎﺧﻴﻞ ﻭ‬ ‫ﻣﻤﻮﺯﺍﻳﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻫﻪ ﭼﻬﻞ ﻫﺠﺮی ﺷﻤﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﺴﮑﻦ‬ ‫ﮔﺰﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻁﺮ ﺩﻳﺪﻥ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻬﺎک ﺷﻴﻮﻩ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﯽ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺘﻞ ﺷﻬﻴﺪ ﺟﮕړﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻁﻼﻉ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺭﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ‪".‬‬ ‫***‬ ‫ﺍﻓﺴﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﻣﺮﺍﮔﻔﺘﯽ؟ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ ؟ ‪ -‬ﺳﮓ ‪ ...‬ﭼﯽ ؟‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﻭﻟﮕﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﻭﻟﮕﺮﺩ ﭼﯽ ﻣﻌﻨﯽ؟‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﻳﻌﻨﯽ ﺍﻳﻼﮔﺮﺩ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﭼﯽ؟ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺳﮓ ﺩﻳﺪﻭ! ﺳﮓ ﻟﺘﻴﺮﻩ ! ﻟﺘﻴﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﺑﺮﻭ ﻫﺎﻳﺶ ﺗﻪ ﻭﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﭘﺮﺁژﻧﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺮﺍ ﮔﻔﺘﯽ ﻟﺘﻴﺮﻩ؟‬ ‫ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ژﺭﻓﺎی ﺩﻝ ﺁﺭی ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻭﻟﯽ "ﻧﯽ" ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ .‬ﺷﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﻧﮕﺎﺭ‪ .‬ﺩﺭﺱ ﺩﺍﻓﻊ‬ ‫ﺗﺎﻧﮏ ﺩﺭ ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺩﺭﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﺭﺱ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ‪ .‬ﻣﻌﻠﻢ ﻭﻅﻴﻔﻪ‬ ‫ﺩﺍﻓﻊ ﺗﺎﻧﮏ ﺭﺍ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﮐﻬﻨﯽ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ‬ ‫ﺑﺎﻻی ﮐﻮﻩ ﺷﻴﺮ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ‪ :‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ‪:‬‬ ‫ﻭﻅﻴﻔﻪ‬ ‫ﺗﻮپ ﺩﺍﻓﻊ ﺗﺎﻧﮏ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ‪ :‬ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻫﻮﺍﻳﯽ ‪ .‬ﺩﻫﻦ‬ ‫ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺯ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ؟ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺍﺯﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻫﺪﺍﻑ‬ ‫ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺷﻤﻦ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺧﺸﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ‪ .‬ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﺑﮑﻮﺑﺪ؛ ﻭﻟﯽ‬ ‫ﺟﻠﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ .‬ﻭﻅﻴﻔﻪ ﺗﻮپ ﺩﺍﻓﻊ ﺗﺎﻧﮏ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺣﺎﻻ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﻭﻳﺎ ﺑﺪﺭ‬ ‫‪19‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬

‫ن�ﯽ ����ﯽ‬

‫�ﻦ و آن ��د �ﺆ�� !!‬

‫‪http://pendar.forums1.net‬‬

‫ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻭﻅﻴﻔﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺩﺍﻓﻊ ﺗﺎﻧﮏ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﺯﮐﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺗﺎﻧﮏ ﻫﺎی ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ‬ ‫ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻳﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ :‬ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺩﺷﻤﻦ‪ .‬ﺍﺳﺘﺎﺩ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﭘﺮﻭﺕ! ﭘﺮﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺍﺳﻄﺒﻞ ﺍﺳﭗ ﻫﺎی ﺣﺮﺑﯽ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﻪ‬ ‫ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺳﻄﺒﻞ ﺯﺣﻒ ﮐﻦ‪ !.‬ﺯﺣﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺍﺳﻄﺒﻞ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺯﺣﻒ ﮐﻦ‪ .‬ﻫﺸﺖ ﻣﺮﺍﺗﺒﻪ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺑﻴﺎ‪ .‬ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﻌﻠﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ "ﭘﺎی ﺩﻭﺳﺖ !‬ ‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﺎﻳﻪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ‪ .‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻖ ﺑﻖ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ؟ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﺮگ ﺭﻭی ﺳﺮﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ‪ ،‬ﻅﺎﺑﻂ ﺧﺪﺍ ﻧﺘﺮﺱ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﻭﺍﻻ‬ ‫ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ِ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻳﯽ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯی ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﺣﻮﻳﻠﯽ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭی ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭی‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍی ﻗﻀﺎی ﺣﺎﺟﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﻻی ﺁﻥ ﺗﻔﻨﮕﭽﻪ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﻞ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ ﺍﻡ‪ .‬ﺧﻮﺏ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﮔﺮ‬ ‫ﺩﻗﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺩﻡ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭی ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺳﻮﺍﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺜﻼً ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﮐﺎﻫﮕﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ‬ ‫ﺑﻘﻴﻪ ﭘﺨﺴﻪ ﻳﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻭﻏﻢ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﮑﻤﺶ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻭﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻧﯽ ﺗﺮﺍ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ‪ .‬ﺿﺎﺑﻂ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ‪ .‬ﺳﺮﺧﯽ ﺷﺮﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺻﻔﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪.‬‬ ‫ﺩﻟﮕﻴﻤﺸﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﻟﮕﻴﻤﺸﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ‪ .‬ﺧﻮﺩﺵ ﮐﻼﺷﻨﻴﮑﻮﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬ ‫ﻗﻴﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﺪﺍﻡ ﺣﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺎک! ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺩﺳﺖ‬ ‫ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻏﻨﻴﻤﺘﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻳﮑﯽ ﺩﻭﺳﻪ ﺗﺎ ﻧﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﺩﻳﮕﺮی ﻳﮏ ﺧﻮﺷﻪ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺭﺍ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻳﮏ‬ ‫ﭘﺎﮐﺖ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﺩﻳﮕﺮی ﭼﻨﺪ ﺩﺍﻧﻪ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻍ ﺭﺍ‪...‬‬ ‫ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ‪ ،‬ﭼﻴﻎ ﺍﻭﻻﺩﻫﺎی ﻣﻦ ﻭ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﺷﮏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﻞ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﮔﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺷﺎﻥ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﺮﭼﻪ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺷﻴﺎی ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮐﻨﺪﻭی ﺁﺭﺩ ﻭ ﺑﻮﺟﯽ ﺑﺮﻧﺞ‬ ‫ﺭﺍ ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ؟ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﮔﻞ ﭘﺎﭼﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺷﺎﻥ ﺣﺒﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﮕﺮﻳﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻥ ﻫﺎی ﻳﮑﻪ ﺗﻮﺕ ﮔﺮﻳﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ‪ .‬ﺻﺪﺍی ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺧﺸﻤﻨﺎک ﻣﺴﺘﻮﻓﯽ ﮐﺮﻳﻢ ﷲ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ‬ ‫ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﺎﻧﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ‪ :‬ﺍﻳﻦ ﭘﺪﺭ ﻟﻌﻨﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ؟ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﻭﻥ‬ ‫ﺍﺟﺎﺯﻩ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺮﺳﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺯﻥ ﻫﺎ ﺳﺮﻟﭻ‪ ،‬ﭘﺎی ﻟﭻ‪ .‬ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭﻣﺎﺩﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﻼﺷﯽ‬ ‫ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻼﺷﯽ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺗﺎﻥ ﻟﻌﻨﺖ ﻫﻤﺮﺍی ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺗﻼﺷﯽ‪ .‬ﺧﺪﺍ ﭼﭙﻪ ﺗﺎﻥ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺁﻣﻴﻦ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻢ ‪ :‬ﺁﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ!‬ ‫ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ‬

‫‪20‬‬

‫ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﻮ‬